ตอนที่ 1048 ทุกอย่างมีครั้งแรก....
เย่ว์หยางไม่ตอบ
แต่จอมปีศาจไคเทียนเดาคำตอบได้ก่อนหน้านี้ และอารมณ์ของเขายิ่งไม่ดีมากขึ้น
เขามักใช้ทักษะแฝงเร้นมองการณ์ไกลในการคำนวณผู้อื่นเสมอ เขาเคยปล่อยให้คนอื่นคำนวณตัวของเขาได้อย่างไร? สิ่งที่น่ารันทดที่สุดก็คือเห็นได้ชัดว่าเขาวางแผนให้เจ้าเด็กนี่ช่วยปลดผนึกปล่อยกระบี่วิเศษปีศาจฟ้า ตอนนี้หลังจากได้พบเห็น กลับกลายเป็นว่าเจ้าเด็กนี่ช่วยปลดปล่อยกระบี่วิเศษปีศาจฟ้าโดยไม่คาดคิด เจ้าเด็กนี่ต้องการทำอะไร มีการสมรู้ร่วมคิดอื่นแฝงอีกหรือไม่?
อย่างไรก็ตามการปลดผนึกปล่อยกระบี่วิเศษปีศาจฟ้า ไม่ว่าจะมองอย่างไร ก็ไม่ดีต่อตัวเขาเอง เจ้าเด็กนี่จะประสานงานร่วมมือได้อย่างไร?
ทักษะแฝงเร้นมองการณ์ไกลแทบจะไร้เทียมทาน
สามารถคาดความจริงส่วนใหญ่ในอนาคตได้ แม้ว่าเขาจะไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้โดยการใช้กำลัง แต่เขาสามารถลดอันตรายหรือทำให้เกิดประโยชน์สูงสุดหลังจากที่รู้ความจริง ความสามารถในการมองการณ์ไกล ไม่เคยล้มเหลว ความจริงมันไม่มีผลกับเทพเจ้าเท่านั้น เป็นไปไม่ได้ที่จะทำนายอนาคตของเจ้าเด็กที่อยู่ต่อหน้าเขา ในตอนนี้เห็นได้ชัดว่าเจ้าเด็กนี่ไม่ใช่เทพ สิ่งที่แปลกยิ่งกว่าก็คือทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับเจ้าเด็กนี่ดูสับสนไปหมด
ไอ้ทักษะแฝงเร้นบ้าๆ ของเจ้าเด็กนี่เป็นเงาหรือหมอกหรือเปล่า?
“ไม่ว่าเจ้าจะทำอย่างไรก็ตาม ผลก็คือเจ้าต้องตายในที่สุด” จอมปีศาจไคเทียนคิด แต่ปากของเขาบอกโจมตีเย่ว์หยางอย่างเย็นชา
แน่นอน ในแง่ของพลัง เขามีความได้เปรียบอย่างชัดเจน
เย่ว์หยางยังคงไม่ตอบ
เขายกตราผนึกเทพจักรพรรดิอวี้ในมือและปลดปล่อยพลังงาน
ในใจของจอมปีศาจไคเทียนตกตะลึงเล็กน้อย เจ้าเด็กนี่มีตราผนึกระดับเทพ ไม่ใช่เป็นคนธรรมดาเรียบง่าย น่าเสียดายที่เขาอายุน้อยเกินไปและขาดความแข็งแกร่ง ไม่เช่นนั้นเขาจะเป็นศัตรูที่แข็งแกร่งจริงๆ ในเวลาเดียวกันเขาเองก็ต้องระวังตราผนึกเทพจักรพรรดิอวี้ เพราะพลังและอำนาจผนึกจากของวิเศษนี้ทำให้เขารู้สึกถึงอันตรายอยู่ในใจ
ต่อให้เจ้าเด็กนี่สามารถใช้ประโยชน์จากของวิเศษนี้ได้ อย่างนั้นเป็นไปไม่ได้ที่จะใช้พลังนี้ตรึงมัดเขา
จอมปีศาจไคเทียนมีความคิดอย่างหนึ่งผุดขึ้นในใจ เขายิ้มอย่างหยิ่งยโสและเยือกเย็น “เจ้าไม่เลว แต่ยังอายุน้อยเกินไป เด็กหนุ่มอย่างเจ้ากับข้ามีช่องว่างห่างกันมากเกินไป!”
เขาควงกระบี่ปีศาจฟ้า
แล้วฟันเบาๆ
ฟ้ากับดินเกิดรอยแยกมิติกว้างสิบเมตรและยาวหนึ่งกิโลเมตร
พลังทำลายล้างครั้งนี้ไวกว่าสายฟ้าและพุ่งตรงไปที่เย่ว์หยางที่หายตัวไปปรากฏห่างออกไปสิบกิโลเมตร แต่ขณะเดียวกันจอมปีศาจไคเทียนปรากฏตัวที่ด้านหลังของเขา มือซ้ายที่ไม่ได้ถือกระบี่ประทับลงที่หลังของเย่ว์หยางโดยตรง
บึ้ม บึ้ม บึ้ม!
เย่ว์หยางถูกพลังฝ่ามือจอมปีศาจไคเทียนกดใส่ ไม่สามารถใช้ทักษะหลบหลีกได้ ทั้งเย่ว์หยางถูกจับเป้าด้วยปณิธานราชันย์ของอีกฝ่ายปล่อยให้จอมปีศาจไคเทียนกดกระแทกร่างเขาลงกับพื้น พลังที่น่าสะพรึงกลัวทำลายซากหักพังทั้งหมดบนพื้น น่ากลัวยิ่งกว่าแผ่นไหวระดับสิบ ก้อนหินแตกเป็นชิ้นๆ เย่ว์หยางร่วงลงพื้นราวกับลูกธนู แรงระเบิดนี้ยังไม่ได้หมายความว่าจบแล้ว ตรงกันข้าม นี่เป็นแค่การเริ่มต้นโจมตีของจอมปีศาจไคเทียน พลังปีศาจฟ้า
เย่ว์หยางร่วงตกลงไปในพื้นยุบลึกลงไป ทันใดนั้นเขารู้สึกว่าพื้นมีพลังสะท้อน
จากแรงต้านทานในร่างแต่เดิมยังคงปล่อยให้ฝ่ายตรงข้ามดึงกลับไป
โดยไม่ได้ตั้งใจ
แรงผลัก กลายเป็นแรงดึงกลับ
“บึ้ม!” ก่อนที่เย่ว์หยางจะมีเวลาตอบสนอง ร่างของเขาก็พุ่งไปที่ซากโดมหักพังของถ้ำที่ว่างเปล่ามืดมิด และพุ่งชนกับผนังหินโดยตรง
เขากระแทกกับพื้นหินข้างล่างอีกครั้ง จอมปีศาจไคเทียนเก็บกระบี่ไว้ด้านหลังเขา ใช้มือเดียวบังคับร่างเย่ว์หยางให้กระแทกกับหินและให้ร่วงจากด้านลงพื้นข้างล่าง
“เห็นหรือยัง นี่คือความห่างชั้นระหว่างเจ้ากับข้า” จอมปีศาจไคเทียนพูดยโสโดยไม่มองเย่ว์หยางว่าเจ็บปวดหรือเปล่า “ข้าไม่รู้ว่าทำไมเจ้าถึงทำ แต่การเปิดผนึกกระบี่ปีศาจฟ้าเป็นการตัดสินใจที่ผิดของเจ้า เพราะข้าคือผู้ถือครองกระบี่ปีศาจฟ้า ไม่ใช่แค่เจ้าเท่านั้น ต่อให้เริ่นเทียนเกอ หรือพระยายมซิวอิ่งที่แข็งแกร่งมากกว่าเจ้า ก็ยังหยุดข้าไม่ได้ ถ้าไม่ใช่เพราะสำนึกเทพข้าถูกผนึกไว้ในวิหารปีศาจฟ้า ข้ายังจะแข็งแกร่งยิ่งกว่าเทพเจ้าที่เจ้าเคยได้ยินมาเสียอีก ข้าคิดว่าเจ้าเข้าใจชัดแล้ว มดแมลงอย่างเจ้ายังคิดจะสู้กับข้าอีกหรือเปล่า?”
“.....” เย่ว์หยางไม่ตอบ เขากัดฟันทนเจ็บปวดลุกขึ้นยืน
“แค่ลูกเล่นที่ใช้ไปกับเจ้า ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้ามีของวิเศษในตัว เจ้าตายไปแล้ว” จอมปีศาจไคเทียนมองดูตราผนึกเทพจักรพรรดิอวี้ในมือของเย่ว์หยาง
เย่ว์หยางเดินเข้าหาจอมปีศาจไคเทียนเงียบๆ ดวงตาของเขายังมั่นคง ถ้าเขาสามารถทำลายปณิธานราชันย์ของจอมปีศาจไคเทียนได้ จอมปีศาจไคเทียนเองยังไม่ยอมเชื่อ ที่สำคัญนักดาบทุกคนที่มีพลังสุดยอดก็เป็นเช่นนี้
อย่างไรก็ตามเย่ว์หยางก็เหมือนกัน
เห็นได้ชัดว่าเขาไม่สามารถเอาชนะด้วยความกลัวได้ ความกล้าแบบนี้ไม่ใช่ความโง่หรือความรั้น จอมปีศาจไคเทียนมีสติปัญญาที่หาได้ยาก
จอมปีศาจไคเทียนไม่ได้ใช้กระบี่โจมตีเย่ว์หยาง แต่ใช้ฟันใส่อากาศว่างเบาๆ และจากนั้นตรงกลางอากาศว่างจะเกิดรอยแตกตามแรงฟันของกระบี่ จากนั้นเมืองร้างใต้ดินถล่มทลายอย่างน่ากลัว
จอมปีศาจไคเทียนยังคงใช้ลูกเล่นเดิม ปรากฏตัวที่ด้านหลังเย่ว์หยางที่เพิ่งหลบเลี่ยงได้
ใช้มือซ้ายกดที่หลังศีรษะเย่ว์หยาง
ในบรรดาท่าปีศาจฟ้าทั้งหก เขาใช้ท่าขับเคลื่อนจันทราอีก เย่ว์หยางกระแทกฝังลงไปในพื้น หลังจากจมลึกสุดแล้ว จอมปีศาจไคเทียนก็ยกร่างเขาผลักทะลุโดมไปกระแทกเพดานหิน รอจนพลังถึงขีดจำกัดแล้ว จอมปีศาจไคเทียนปล่อยมือที่ว่างเปล่า เย่ว์หยางร่วงกระแทกแทบเท้าของเขา เจ็บปวดไปทั้งกาย
“เจ้ายังไม่เข้าใจอีกหรือ? พลังของข้าแข็งแกร่งกว่าเทพบางพวกเสียอีก ถ้าไม่ใช่เพราะสำนึกเทพของข้าถูกผนึกอยู่ที่วิหารปีศาจฟ้า ข้าสามารถฆ่าเจ้าและเริ่นเทียนเกอได้ในกระบี่เดียว”
“ฮ่าฮ่าฮ่า ถ้าข้าอยู่ในพลังระดับสูงสุด ทั่วทั้งหุบเขาปีศาจ ข้าใช้เวลาสามวันก็ทำลายจนปั่นป่วนได้แล้ว”
“ดิ้นรนไปก็เปล่าประโยชน์ เพราะไม่ว่าเจ้าพยายามหนักแค่ไหน ก็เป็นแค่พาหนะให้ข้า”
“ร้องเข้าไป เจ้าแมลงน้อย!”
จอมปีศาจไคเทียนโจมตีเย่ว์หยางซ้ำๆ ด้วยความหยิ่งภูมิใจ ถือว่าเป็นการทรมานเพื่อทำลายเจตจำนงฝ่ายตรงข้าม ท่าขับเคลื่อนจันทราในหกกระบวนท่าปีศาจฟ้าถูกใช้ซ้ำๆ ไม่เร่งร้อนฆ่าเย่ว์หยาง
ครั้งที่สาม..สี่...ห้า...หก...เจ็ด...แปด.... เขาใช้ท่าเดิมซ้ำกัน เย่ว์หยางไม่รู้จะทำอย่างไร จอมปีศาจไคเทียนโจมตีเย่ว์หยางด้วยท่าเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่ใช่ว่าไม่มีผลต่อการเคลื่อนไหวโจมตี ตรงกันข้ามเขากลับใช้ท่าเดิมโจมตีนับครั้งไม่ถ้วน เขาต้องการใช้วิธีนี้เพื่อบอกเด็กหนุ่มด้วยวิธีต่อสู้นี้ ในการเผชิญหน้ากับคนแข็งแกร่ง ความพยายามใดๆ ล้วนไร้ผล
เย่ว์หยางสีหน้าไม่เปลี่ยน
หน้าของเขายังคงสงบ ไม่โกรธ ตาของเขาเมื่อเวลาผ่านไปเริ่มใสกระจ่างมากขึ้น
ราวกับว่าคนโดนโจมตีลงไปกองกับพื้นเป็นคนอื่น ไม่ใช่ตัวเขา
จอมปีศาจไคเทียนเกลียดสีหน้าแบบนี้ของเย่ว์หยาง แม้ว่าเขาจะเป็นโจมตีเล่นงานอยู่ฝ่ายเดียว แต่เขารู้สึกอึดอัดใจทุกทีที่โจมตีเย่ว์หยางในสภาพที่ทำสีหน้าแบบนั้น สิ่งที่ทำให้เขาไม่พอใจมากที่สุดก็คือเจตจำนงของเด็กหนุ่มข้างหน้า เขาไม่สามารถจินตนาการได้ ภายใต้การโจมตีหนักอย่างนั้นเขาไม่หวั่นไหวเลยแม้แต่น้อย
หรือว่าร่างเจ้าเด็กนี่ทำด้วยเหล็ก?
ครั้งที่เก้า
จอมปีศาจไคเทียนยังคงใช้ท่าขับเคลื่อนจันทรา
ครั้งนี้เขาใช้แรงมากกว่าเดิมถึงสิบเท่า แม้จะมีของวิเศษอยู่กับตัว จอมปีศาจไคเทียนคาดว่าฝ่ายตรงข้ามอย่างน้อยก็ต้องขาหัก แขนหักรวมทั้งกระดูกสันหลัง
เป็นไปไม่ได้ที่ของวิเศษนั้นจะใช้ปกป้องไม่ให้ตายได้ และสิ่งนี้ไม่สอดคล้องกับความปรารถนาของจอมปีศาจไคเทียน
เขาต้องการทรมานฝ่ายตรงข้ามให้หนัก ไม่ปล่อยให้ตายง่ายๆ
เกิดรอยกระบี่ในอากาศว่างเปล่า
จอมปีศาจไคเทียนมาอยู่ด้านหลังเย่ว์หยางเหมือนอย่างเคยใช้มือซ้ายกดที่หลังศีรษะของเย่ว์หยาง ไม่ว่าจะเร็วแค่ไหน หรือมีพลังมากแค่ไหนก็ไม่มีทางต้านทานได้ พลังโจมตีอย่างนี้แทบจะใกล้เคียงกับกฎสวรรค์ที่ไม่มีอะไรหยุดได้ แต่แตกต่างจากแปดครั้งก่อนเล็กน้อย ครั้งที่เก้านี้ ท่าขับเคลื่อนจันทราเพิ่มพลังขึ้นถึงสิบเท่า แต่เขากลับกดใส่อากาศที่ว่างเปล่า ร่างเย่ว์หยางที่ตกลงพื้นถึงแปดครั้งก่อนนี้กลายเป็นเงาจางหายไป
เขาปรากฏตัวด้านหลังจอมปีศาจไคเทียนและ ผนึกเทพจักรพรรดิอวี้ที่ไม่เคยเปิดใช้งานนอกจากใช้ทุบถั่วเปลือกแข็งให้เย่ว์ซวง ทุบเข้าที่ด้านหลังจอมปีศาจไคเทียน หน้าของจอมปีศาจไคเทียนเปลี่ยนไปเล็กน้อย ดูเหมือนผิดปกติ ร่างของเขาอัดกระแทกกับพื้น เกิดรอยร้าวรูปใยแมงมุมบนพื้นแข็ง.... จอมปีศาจไคเทียนไม่ได้จมลงไปในพื้นเหมือนเย่ว์หยาง แต่ใช้มือข้างหนึ่งค้ำยันไว้ และขณะเดียวกันเขากวาดฟันกระบี่ปีศาจฟ้าใส่ขาของเย่ว์หยาง
เย่ว์หยางโดดหลบสูงขึ้นอีกหนึ่งฟุต
จากนั้นเตะใส่จอมปีศาจไคเทียนปลิวเหมือนกับเตะฟุตบอล
“บึ้ม!”
จอมปีศาจไคเทียนพุ่งชนแท่งหินที่อยู่ห่างออกไปหมื่นเมตรเหมือนกับดาวตกแตกกระจายทันที
อย่างไรก็ตามขณะที่ร่างของเขาพุ่งชนเสาหิน เขาหันกลับพุ่งเข้ามาด้วยความโกรธ เตรียมใช้กระบี่ฟันเย่ว์หยาง
เย่ว์หยางยืนอยู่ใต้ตัวเขาในทันใด พยายามเลียนแบบท่าที่จอมปีศาจไคเทียนเคยทำก่อนนั้น และดึงร่างจอมปีศาจไคเทียนด้วยพลังแยบยล หน้าของเขาตกใจและร่วงลงไปข้างหน้า
จอมปีศาจไคเทียนกระดอนห่างออกไปร้อยเมตร
ขณะนี้สีหน้าของเขาโกรธจัดถึงขีดสุด “ขับเคลื่อนจันทรา เจ้าใช้ท่าขับเคลื่อนจันทราโจมตีข้าได้ยังไง บังอาจ!”
“ถูกแล้ว ต่อให้ข้าไม่ใช่เซนต์เซย่า เจ้าเอาแต่ใช้ท่าเดิมๆ โจมตี มันโคตรน่าเบื่อ!” เย่ว์หยางถอนหายใจทันที “เจ้าไม่มีท่าอะไรใหม่ๆ เลยหรือ?”
“เจ้า!” จอมปีศาจไคเทียนหน้าบิดเบี้ยว “เอาอย่างนั้นก็ได้เจ้าเด็กน้อย อย่างนั้นข้าจะทำตามที่เจ้าต้องการ
พูดยังไม่ทันขาดคำ
เขามาถึงข้างหน้าเย่ว์หยาง
กระบี่วิเศษปีศาจฟ้าแทงออกและเก็บคมไว้ด้านหลัง
เขาตวัดมือฟันขวางใส่คอของเย่ว์หยางเกิดรอยนิ้วห้ารอย และเลือดกระเซ็นออกทันที
‘คว้าดวงดาว’ เป็นหนึ่งในหกท่าปีศาจฟ้า ถ้าไม่ใช่เพราะเย่ว์หยางมีอาการสนองตอบได้รวดเร็วทันเวลา จอมปีศาจไคเทียนคงไม่เพียงสร้างแผลห้าสาย แต่เป็นกระดูกคอของเย่ว์หยาง เย่ว์หยางเตรียมสู้ตอบโต้ แต่จอมปีศาจไคเทียนแค่นเสียงและพูด “ช้าเกินไป” เขายกมือซ้ายหลังจากใช้ท่าคว้าดาราเคลื่อนคล้อย จากนั้นเปลี่ยนมาเป็นท่าทลายเรือนจำ
เขายกเท้าสูงและเหยียบเย่ว์หยางไว้
กระบี่เขาไม่ได้ใช้ออกมือข้างหนึ่งอยู่ด้านหลังเขา
เขาชูมือซ้าย
“แยกสุริยา’ หนึ่งในหกท่าปีศาจฟ้าเตรียมใช้
จอมปีศาจไคเทียนมองดูเย่ว์หยางที่อยู่ใต้เท้า “เด็กน้อย, เตรียมสั่งเสียได้เลย”
“ปัง”
ขณะที่จอมปีศาจไคเทียนเตรียมโจมตีเย่ว์หยางที่อยู่ใต้เท้าของเขา หลังศีรษะของเขาถูกกระแทกอย่างแรง เย่ว์หยางอีกร่างหนึ่งปรากฏ และมือขวาของเขายังถือตราผนึกเทพจักรพรรดิอวี้และทุบเข้าที่หลังศีรษะของจอมปีศาจไคเทียน ขณะที่จอมปีศาจไคเทียนเสียหลัก เย่ว์หยางหมุนตัวใช้ท่าคว้าดวงดาวจับศีรษะฝ่ายตรงข้ามด้วยมือซ้ายและฟาดลงกับพื้นอย่างแรง ครั้งนี้จอมปีศาจไคเทียนต้องใช้แขนข้างหนึ่งค้ำพื้นไว้ไม่สามารถใช้กระบี่ตอบโต้ได้ เย่ว์หยางยกเท้าสูงเลียนแบบท่าของจอมปีศาจไคเทียน ‘ท่าทลายเรือนจำ’ ฟาดเท้าลงบนหลังของจอมปีศาจไคเทียน
เพราะใช้พลังรุนแรงเกินไป รองเท้าบูทแพลตตินัมของเย่ว์หยางถูกย่ำกระแทกขาดเป็นชิ้น
แขนของจอมปีศาจไคเทียนจมลึกลงไปในพื้น
อย่างไรก็ตาม เขาไม่รอให้เย่ว์หยางเลียนแบบท่าผ่าสุริยา เขาตวาดลั่นเสียงดังกว่าทหารม้านับหมื่น ดังกว่าสายฟ้าฟาด และพลังงานราวกับภูเขาไฟปะทุ และยันเย่ว์หยางกระเด็นไปหนึ่งกิโลเมตร
“บังอาจมาก ไม่มีใครกล้าเหยียบหลังข้ามาก่อน!” จอมปีศาจไคเทียนโกรธที่สุดในชีวิตของเขา
“ทุกอย่างมีครั้งแรก....” เย่ว์หยางพูดเหมือนกับว่าคุ้นเคยกัน
4 ความคิดเห็น:
สินสงครามครั้งนี้เป็นกระบี่วิเศษปีศาจฟ้าเชียวนะ..เย่าว์หยางพยายามหน่อย
รองเท้าไอ่หยางแตก555
ขอบคุณครับ
ใจจ้า
แสดงความคิดเห็น