ตอนที่ 1355 ชะตาของข้าคือจุดจบของพวกเจ้า!
โจมตี
ชายชราผู้ถือไม้เท้าหัวมังกรหรี่ตาแคบเหมือนเข็มและตวาดอย่างดุดัน เขารู้ว่าหากจักรพรรดิไร้เทียมทานจิ๋วซื่อเป็นผู้นำลงมือก่อน เชื่อได้ว่าไม่มีใครในที่นั้นสู้ได้ มีแต่ต้องอาศัยจำนวนคนที่ได้เปรียบจึงจะสามารถข่มผู้ทรงพลังนี้ได้ในทุกทิศทุกทาง
เทพมารทุกคนจากค่ายทะเลมรณะก็คิดเช่นเดียวกับเขา
พวกเขามองเห็นจิ๋วซื่อกำลังใกล้เข้ามา
พวกเขารีบชิงเข้าโจมตีทันที
แสงเจิดจ้ามากมายเช่นเดียวกับพลังโจมตีเจี้ยนจางเซิงและเซียะเยี่ยนฮัวในครั้งก่อนยิงออกมาจากทุกทิศทางเจิดจ้าท่วมไปทั้งพื้นฟ้าและท้องทะเล
“ให้ตายเถอะ เจ้าพวกนี้อำมหิตและไร้ยางอายทั้งนั้น!” การผนึกพลังโจมตีนี้เป็นที่เข้าใจได้อย่างถ่องแท้ โดยเฉพาะเจี้ยนจางเซิงผู้เคยได้รับทุกข์ทรมานจากพลังโจมตีนี้มาก่อน
“เฮอะ!” แม้ว่าจื้อจุนจะไม่เคลื่อนไหว แต่ใจนางยังมั่นใจว่าสิ่งเหล่านี้ทำให้พลังของเทพมารพวกนี้ลดลง
ไม่สมกับเป็นปีศาจเฒ่าที่มีอายุมาเป็นหมื่นปีเลย
มีทั้งพลังพวกที่มากบวกกับพลังของบัลลังก์เทพ ความจริงก็คือ...
แล้วจักรพรรดิไร้เทียมทานที่เดินหน้าเข้าหาศัตรูจะรับมืออย่างไร? ต้านทานตรงๆ เหมือนเจี้ยนจางเซิง? หรือว่าวางแผนหลบหลีกและหาโอกาสตอบโต้โจมตี? ไม่เพียงแต่เจี้ยนจางเซิงเท่านั้นที่คาดหวัง แม้แต่เทพมารแห่งทะเลมรณะก็ยังมีความสงสัยในใจ
ภายใต้สายตามองดูของทุกคน
จักรพรรดิไร้เทียมทานเหยียดแขนข้างเดียวกางฝ่ามือยกรับพลังโจมตีอย่างไม่จริงจังนัก
การกระทำและท่าทีของเขาเรียบง่ายหมดจด เหมือนกับจักรพรรดิโบกมือขณะนั่งฟังรายงานอยู่บนราชบัลลังก์อย่างเฉื่อยชา ถ้าเป็นคุณชายสามตระกูลเย่ว์ก็อาจจะหาวเพิ่มอีกหนึ่งครั้ง
“ปัง!”
พลังเทพโจมตีทั้งหมดรวมลงที่ฝ่ามือของเขา แสงเทพโจมตีรวมเป็นจุดเดียวกัน
จากนั้นพลังทำลายล้างหายไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีการระเบิด ไม่มีแรงระเบิด ไม่มีการทำลายล้าง
ฝ่ามือของจักรพรรดิไร้เทียมทานยังคงเหมือนเดิม แทบจะไม่มีรอยบาดแผลอะไรเลย ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นกับตาตนเอง เจี้ยนจางเซิงยังสงสัยอยู่ว่าเขาฝันไปหรือไม่? เป็นแบบนี้ไปได้อย่างไรกัน! พลังทำลายล้างโลกได้ที่เทพทั้งหลายผนึกพลังกันถูกสลายหายไปในที่สุด พลังโจมตีที่น่าสะพรึงกลัวจากด้านหน้าตรงๆ ถูกจักรพรรดิไร้เทียมทานต้านทานได้ด้วยมือเพียงข้างเดียว ยิ่งไปกว่านั้นนี่ไม่ใช่การป้องกันทั้งหมด แค่เพียงยื่นมือออกมาสลายพลังเหมือนไม่ได้ตั้งใจ นี่หรือคือพลังที่แท้จริงของจักรพรรดิไร้เทียมทาน
น่ากลัวจริงๆ!
แม้ว่าเจี้ยนจางเซิงจะไม่ใช่ศัตรูของจักรพรรดิไร้เทียมทานอีกต่อไป แต่ตอนนี้เขายืนอยู่บนเขาศักดิ์สิทธิ์ค้ำโดมฟ้าด้วยมือข้างเดียว แต่หลังจากเห็นภาพนี้แล้วเขาอดขาอ่อนไม่ได้
จื้อจุนเหมือนมองผลงานศิลปกรรมชั้นเอก นางไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจักรพรรดิไร้เทียมทานจะมีพลังเหนือจินตนาการขนาดนี้
ใช้มือเดียวรับพลังโจมตีทั้งหมดได้ ไม่ใช่เพราะศัตรูอ่อนแอ แต่เป็นเพราะจักรพรรดิไร้เทียมทานแข็งแกร่งเกินไป
นอกจากนี้
ไม่มีคำอธิบายอื่น
“เป็นไปได้ยังไง?” เทพผอมสูงร้องด้วยความหวาดกลัว ครั้งนี้หน้าของเขาเหล่าเทพมารจากทะเลมรณะมีสีหน้าเหลือเชื่อสยดสยอง
“ผนึกพลังโจมตี ยิงตามรูปแบบ!” ชายชราที่ถือคทามังกรเป็นคนเดียวที่ยังสงบนิ่ง เขารู้ซึ้งถึงพลังของจักรพรรดิไร้เทียมทานที่อยู่ต่อหน้าเขาดีกว่าคนอื่นๆ หากเขาไม่ได้ถูกกักขังอยู่ในเจดีย์ดำมาเป็นเวลาหลายหมื่นปี และพลังความแข็งแกร่งของเขาก็ไม่ถึงจุดสูงสุดเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป เขาก็คงไม่กล้าสู้กับจักรพรรดิไร้เทียมทานจิ๋วซื่อเป็นแน่ การโจมตีตอนนี้เขารู้ด้วยว่าไม่สามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ได้เลย เป็นเพียงคลื่นระเบิดหลอกล่อและการเคลื่อนไหวต่อไปเป็นการโจมตีที่แท้จริง
“ตายซะเถอะ!” เทพแห่งทะเลมรณะที่ถูกปลุกจากภวังค์รวมพลังเทพขนาดใหญ่อย่างบ้าคลั่ง ไม่ใช่เพราะเพื่อปกป้องสหายของพวกเขาอีกต่อไป
ทุ่มเทพลังทั้งหมด
ไม่มีการเก็บรั้ง
พลังเทพสว่างทั่วท้องฟ้าอีกครั้ง
อย่างไรก็ตาม พลังเทพครั้งนี้กล้าแข็งไม่หละหลวมต่างจากการโจมตีก่อนหน้านี้
Even more terrifying is that every Divine Tier Ranker has shown his own tricks.
ที่น่ากลัวยิ่งกว่าคือนักรบระดับเทพทุกคนต่างใช้ไม้ตายกลอุบายของตนเอง
หอกเทพ ดาบเทพหรือค้อนเทพปรากฏขึ้นในอากาศหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวภายใต้เจตจำนงของผู้เป็นเจ้านายและในที่สุดรวมตัวกันเป็นเสาเทพขนาดใหญ่ที่สามารถฉีกทำลายทุกอย่างในโลกและกลืนกินสิ่งมีชีวิตได้ทั้งหมด....
ด้วยแรงผลักดันจากเจตจำนงของเทพมารจากทะเลมรณะหลายสิบคน เทพทั้งหลายตนนั้นได้รับพรและคำแนะนำจากระยะไกล มีพลังแห่งการทำลายล้างและความตั้งใจในการสังหารที่พุ่งฝ่าอากาศเข้ามา
ตรงมาที่อกของจักรพรรดิไร้เทียมทาน
จื้อจุนอยู่ที่ด้านหลังไม่มีทางถอยอีก แต่พลังเทพระเบิดกระจายออกมาสร้างเป็นแสงเทพสว่างปกคลุม อย่างเช่นพลังจากประตูเป็นตายก็คอยปกป้องเช่นกัน การโจมตีจากทางอากาศแม้ว่านางจะไม่ใช่เป้าหมายและจุดศูนย์กลางของการโจมตี แต่ก็ทำให้จื้อจุนต้องจริงจัง นี่คือการผนึกพลังกันของเทพมารแห่งทะเลมรณะ หลังจากเลิกป้องกันและให้ความร่วมมือโดยปริยาย!
จักรพรรดิไร้เทียมทานจิ๋วซื่อยังคงยืนหยิ่งทรมง
เขาไม่ตั้งใจจะหลบหลีกแต่อย่างใด และสีหน้าของเขาไม่มีท่าทีจริงจัง ในทางตรงกันข้ามดวงตาของเขายังมีแววเหยียดหยาม
เมื่อสายธารพลังโจมตีระดับเทพรูปดาบเทพ หอกเทพและค้อนเทพทุบเข้าที่หน้าอกของจักรพรรดิไร้เทียมทาน เขายืดอกรับการโจมตีของฝ่ายตรงข้ามอย่างเต็มที่ ในเวลาเดียวกันเขาใช้แขนทั้งสองโอบเสาสายธารพลังเทพขนาดใหญ่ พลางมองขึ้นบนฟ้าส่งเสียงคำรามกึกก้องสั่นสะท้านไปทั้งทะเลมรณะพร้อมทั้งบีบพลังแสงเทพศักดิ์สิทธิ์อย่างบ้าคลั่งจนแตกจากกัน.... ดาบเทพ หอกเทพและค้นเทพแหลกสลายเป็นผุยผงถูกทำลายจนมองไม่เห็นในทันที
เพราะพลังเทพสะท้อนสร้างความเสียหายที่ไม่อาจป้องกันต้านทานได้ เทพมารฝ่ายทะเลมรณะร่วงล้มลงกับพื้นคนแล้วคนเล่า
เหลือเพียงสองสามคนที่แทบจะยืนไม่อยู่ทั้งที่ใช้พลังเทพ
ในบรรดาคนพวกนี้ ชี่ตันจื้อผู้ยืนอยู่ด้านหลังชายชรารู้สึกว่าจุกแน่นที่หน้าออก เขากระอักโลหิตและหมดสติล้มลงกับพื้นทันที
พลังของเขาไม่แข็งแกร่งเท่าสหาย แต่เพื่อรักษาหน้าเอาไว้เขาจึงพยายามฝืนยืน และแทบประสบความพินาศครั้งใหญ่ ส่วนอีกคนหนึ่งที่ไม่ล้มก็คือนักสู้ระดับเทพผอมสูง เขาแย่ยิ่งกว่าชี่ตันจื้อ หลังจากเขาหยุดนิ่ง สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป ในที่สุดก็กระอักโลกหิตออกมาอย่างควบคุมไม่ได้
“แย่แล้ว!” เจี้ยนจางเซิงกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ริมฝีปากสั่นไม่สามารถพูดความรู้สึกของตนเองได้เลยในตอนนี้
ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยเห็นอัจฉริยะ
เขาเองก็เป็นหนึ่งในนั้น
อย่างไรก็ตาม เช่นเดียวกับจักรพรรดิไร้เทียมทานจิ๋วซื่อ เขามีพลังพอท้าทายเทพมารจากทะเลมรณะทั้งหมด ยิ่งไปกว่านั้นยอดฝีมือระดับเทพมากกว่าสิบคนผนึกกำลังกันเพื่อโจมตีอัจฉริยะไร้เทียมทานที่เขาไม่เคยพบเห็นมาก่อนเลยจริงๆ! มิน่าเล่าบุรุษผู้นี้ จิ๋วซื่อถึงได้กล้าเรียกตัวเองว่าจักรพรรดิไร้เทียมทาน คนผู้นี้มีพลังไม่ธรรมดาจริง
เขาแข็งแกร่งมากกว่าที่เจี้ยนจางเซิงคิดไว้ร้อยเท่า!
เจี้ยนจางเซิงมีความรู้สึกว่าตนเองไร้ความสามารถ และเสียใจกับตัวเองเช่นกัน
สิ่งที่น่าเศร้ายิ่งกว่าก็คือเขารอมานานหลายหมื่นปีจึงจะเข้าใจถึงความแข็งแกร่งของคนผู้นี้ได้ คนอย่างเขาเจี้ยนจางเซิงทั้งที่เป็นอัจฉริยะก็ยังเป็นแค่มดจากแดนสวรรค์หรือ? พระเจ้า ท่านปล่อยให้คนแบบนี้เกิดขึ้นมาในโลกได้อย่างไร!
“ตอนนี้ ข้าควรจะทำอย่างไรดี? มีทางเลือกอื่นอีกไหม?” ชี่ตันจื้อมองดูชายชรา และถ้าเขาสามารถยอมแพ้ได้ เขาจะยอมแพ้ทันที แต่ตอนนี้จักรพรรดิไร้เทียมทานจิ๋วซื่อระบุว่าต้องการฆ่าทั้งหมด ในเวลานี้สายเกินกว่าจะกล่าวคำยอมแพ้ ชี่ตันจื้ออิจฉาสหายเพียงคนเดียวฝ่ายทะเลมรณะทันที เจี้ยนจางเซิงผู้ที่เขามองว่าสมองตาย แต่อย่างน้อยก่อนตายเขายังได้รับความรักที่คนอื่นใฝ่ฝันและยอมตายโดยไม่เสียใจต่อการกระทำ
มีความเป็นนักรบที่ภาคภูมิใจที่ต่อสู้เพื่อปกป้องศัตรู
มือหนึ่งเขายึดสัญญายอมแบกโดมท้องฟ้าเพื่อคนรัก การตายแบบนี้ไม่เพียงแต่ไม่เป็นธรรมเท่านั้น ทั้งยังทำให้โลกต้องสูญเสียไปโดยเปล่าประโยชน์
อย่างไรก็ตามเขาคิดไปเองหรือเปล่า? คนที่ยืนอยู่ฝ่ายตรงข้ามของจักรพรรดิไร้เทียมทานในไม่ช้าจะกลายเป็นเหยื่อของการสังหารหมู่ของศัตรู ตอนนี้เขากลับคิดถึงเรื่องการยอมแพ้อย่างน่าอาย ทำไมถึงมีช่องว่างห่างกันขนาดนี้?
ความคิดของชี่ตันจื้อผุดขึ้นมาเรื่อยๆ และเขาอดยิ้มไม่ได้
ทันใดนั้นเขาก้าวไปข้างหน้าและเผชิญกับจักรพรรดิไร้เทียมทานอย่างสงบตามลำพัง “มาเถอะ! ข้ารู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป แต่ข้าก็เป็นนักสู้และข้าก็มีความภาคภูมิใจในความเป็นนักสู้ด้วย! แม้ว่าข้าจะไม่อยากตาย แต่ความภาคภูมิใจของข้าไม่อนุญาตให้ข้าที่เป็นหนึ่งในสมาชิกกลุ่มยอมแพ้ด้วยความอับอาย จักรพรรดิไร้เทียมทาน ข้าขอท้าท่านสู้เพียงหนึ่งท่า!”
“หนีไป, เจ้าโง่ชี่ตันจือ จงรีบมุดลงไปในทะเลมรณะ ทำไมเจ้าต้องเสแสร้งแกล้งกล้าหาญด้วย?” เจี้ยนจางเซิงอดตะโกนด่าไม่ได้
“ข้าต้องการเป็นวีรบุรุษเหมือนกัน!” ชี่ตันจื้อพูดไม่ออก แต่วีรบุรุษทำให้เขาเป็นผู้คน แต่นั่นก็ยังใช้ไม่ได้อยู่ดี
“เจ้าไม่คิดบ้างหรือว่าวีรบุรุษไม่ทำตัวแบบนี้!” เจี้ยนจางเซิงเศร้าใจจนกระอักโลหิต
เป็นเรื่องง่ายที่คบหาสหาย
เขาไม่คิดว่าเจ้าผู้นี้จะโง่ขนาดนี้
ในตอนนี้มีโอกาสจะได้ทำหน้าที่ผู้กล้า ถ้าเขาไม่ลุกขึ้นสู้ตอนนี้ เขาจะได้ชื่อว่าผู้กล้าจากตรงไหนอีก... จิ๋วซื่อเกร็งพลังไร้เทียมทานเตรียมจะเข่นฆ่าเจ้า แทนที่จะไปหาที่ซ่อนไกลๆ แต่เจ้ายังโง่วิ่งเข้ามาเพื่อต้องการสู้กับเขา พระเจ้า ฝีมืออย่างเดียวของเจ้าคืออะไร? มดแมลงที่ว่าง่ายแบบนั้น รู้ว่าตนเองมีพลังน้อยนิดก็ยังท้าสู้กับยักษ์ หากเจ้าต้องการเข่นฆ่าก็ไม่ควรนอกลู่นอกทาง เจ้าสามารถซ่อนอยู่อย่างเงียบๆ ได้ แต่เจ้ากลับลุกขึ้นและมองหาความตาย ถ้าเจ้าถูกฆ่าก็เป็นเหมือนกับตลกที่โง่เขลา เข้าใจไหม!
แนวคิดของชี่ตันจื้อแตกต่างจากเจี้ยนจางเซิง เขารู้สึกว่ายังไงเขาก็ตายอยู่ดี
ซ่อนตัวอยู่ในกลุ่มอาจทำให้ตายช้าลงเล็กน้อย แต่เขาจะต้องตายอย่างน่าอึดอัด โดยไม่มีความสำคัญ ตอนนี้เขายืนยันให้สู้ตัวต่อตัว เขาจะต้องแพ้ในวินาทีเดียวที่สู้
เขาจะเสียใจมากถ้าเจี้ยนจางเซิงจะกบฏในตอนนี้ ถ้าเขายืนหยัดอยู่ด้วยกันและตอนนี้พวกเขายืนอยู่บนยอดเขาช่วยค้ำฟ้าด้วยกัน ถ้าพวกเขาตายก็คงตายตาหลับ แต่ถ้าตอนนี้ยังพลาดโอกาสอย่างนี้ เวลาคงไม่หวนกลับมาอีก ไม่ทำอะไรในตอนนี้เลย นักสู้ระดับเทพผู้นี้คงเสียใจไปทั้งชีวิต
จักรพรรดิไร้เทียมทานจิ๋วซื่อไม่เห็นศัตรูอย่างชี่ตันจื้ออยู่ในสายตา
เขาเป็นเหมือนสิงโตที่คำรามใส่หนูอย่างดุเดือดใส่หนูตัวเดียว
เขาไม่สนใจ
ความเจ็บปวดเสียดแทงหัวใจชี่ตันจื้อ เขาพุ่งออกไปอย่างรวดเร็วราวกับลูกศรและมือทั้งสองภายใต้การสนับสนุนของบัลลังก์เทพ เขากลั่นสร้างดาบเทพขนาดพันเมตรพุ่งเข้าหาหัวใจของจิ๋วซื่อ
สู้ให้เต็มที่แม้จะไม่ชนะก็ตาม
พุ่งเข้าหาศัตรูอย่างกล้าหาญ!
แม้เขาจะนอบน้อมถ่อมตัว แต่เขาก็คือนักรบคนหนึ่ง และเขายังเป็นนักรบระดับเทพที่เคยปกครองแดนสวรรค์ด้วย!
เมื่อเห็นว่าชี่ตันจื้อสู้อย่างสิ้นหวัง เทพนักรบจากทะเลมรณะที่ร่วมมือกันสู้ศัตรู ได้แต่ถอยกลับไปอย่างเงียบๆ และแม้แต่เทพผอมสูงที่ก็แปลงร่างเป็นแสงเทพหลบหนีไปอย่างไร้ร่องรอย เจี้ยนจางเซิงหลับตาลง เขารู้สึกถึงความแข็งแกร่งของสหายคนนี้ดี นับประสาอะไรกับการต่อสู้กับจักรพรรดิไร้เทียมทานที่มีช่องว่างมาก
จื้อจุนไม่มองชี่ตันจื้อ
แต่กลับมองไปที่ตำแหน่งทะเลมรณะห่างออกไป ราวกับว่านางจะกักศัตรูและค้นหาร่องรอยศัตรู
จักรพรรดิไร้เทียมทานยังคงก้าวไปข้างหน้าไม่สนใจชี่ตันจื้อและรอจนดาบเทพของชี่ตันจื้อลอยมาถึง เขาบังคับให้ร่างลอยขึ้นหนึ่งฟุตและย่ำดาบศักดิ์สิทธิ์อย่างหนักจนดาบแตกสลายเป็นชิ้นๆ พร้อมกับบัลลังก์เทพ เขาก้าวหน้าเข้าสู่สะพานงูลอยฟ้า
“จงออกมา เทพพิทักษ์ทะเลมรณะ จะหลับหดหัวเป็นเต่าในกระดองอยู่ทำไม! ออกมา วันนี้จะเป็นจุดจบของเทพมารทะเลมรณะ” จักรพรรดิไร้เทียมทานก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่มีใครเทียบ เหล่าเทพแห่งทะเลมรณะที่สู้อย่างกล้าหาญในตอนนี้ ก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้ หลังจากที่ชี่ตันจื้อถูกเหยียบด้วยเท้าเพียงข้างเดียว ไม่มีใครกล้าท้าสู้แบบชี่ตันจืออีก
“น่าขัน!”
มีเสียงของบุคคลที่มีสง่างบารมีดังขึ้นที่ปลายสุดสะพานงูลอยฟ้าห่างไกลออกไป
ในส่วนลึกของทะเลมรณะ มีร่างรูปปั้นยักษ์ขนาดหลายหมื่นเมตรค่อยๆ ยืนขึ้น เขาก้าวออกมาต้อนรับจักรพรรดิไร้เทียมทาน “จุดจบของโลกแกนสมดุลโลกจะต้องมาถึงในวันที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์แบนราบ ทะเลมรณะก็จะถูกกำจัด แล้วเจ้าจะกล้าปกป้องทะเลมรณะได้อย่างไร! ข้าช่วยไม่ได้จริงๆ จิ๋วซื่อ เจ้ากำลังสู้กับสวรรค์ เจ้าจะต้านฟ้าได้อย่างไร หายนะกำลังมาเยือน”
จักรพรรดิไร้เทียมทานจิ๋วซื่อเปล่งรังสีฆ่าฟันและจ้องมองศัตรูและลอยขึ้นไปบนท้องฟ้ามองไปทางศัตรูของเขาจากระยะไกล ดวงตาที่เหมือนดวงสุริยันต์จันทราฉายเป็นประกาย ชะตาข้าคือจุดจบของเจ้า รวมทั้งโลกแกนสมดุลโลก แม้ว่าจะเป็นการต่อสู้ขั้นแตกหักขั้นสูงสุดของจอมราชันย์ทั้งหมด แม้ว่าเจ้ากับข้าจะเป็นผู้มีคุณสมบัติเข้าร่วมต่อสู้จากรุ่นก่อน แต่ก็ล้มเหลวทั้งคู่ วันนี้ข้าจะมาถึงจุดที่สิ้นสุดทั้งหมดและแก้ไขข้อผิดพาดของข้าให้กลับบสู่แนวทางที่ถูกต้องดั้งเดิม”
“เจ้าอาศัยอะไร” ยักษ์สูงหมื่นเมตรจ้องตอบ
“เพราะข้าคือจักรพรรดิไร้เทียมทานจิ๋วซื่อ!”
**** **** ****
8 ความคิดเห็น:
สวดยอดไปเลย
สฺดยอด
ขอบคุณคับ
เท่ห์
อย่างเท่
ขอบคุณครับ
มาซะที่เถอะพี่สาม จะไร้บทนานไปละ
ขอบคุณครับ
แสดงความคิดเห็น