บทที่ 202 คลังสมบัติ

บทที่ 202 คลังสมบัติ

มันง่ายมากที่จะค้นหาคลัง มันอยู่ใต้เตียงในห้องนอนของนักพรตไป๋เหนี่ยว หลังจากย้ายเตียงออก ประตูกับดักที่นำไปสู่คลังก็ถูกเปิดเผย

“อาจารย์ซุน ข้านับคร่าวๆ แล้ว และน่าจะมีประมาณ 200,000 ตำลึงที่นี่”

เริ่นเหล่าหลางรู้สึกกระวนกระวาย

 

นอกจากมีกลิ่นราแล้วยังมีหีบขนาดใหญ่กว่าสิบกล่องที่อัดแน่นไปด้วยเงิน

ดวงตาของหยิงไป่อู่ เป็นประกายตื่นเต้นเร้าใจ นางพร้อมจะเคลื่อนไหว

“แค่นี้เองเหรอ?”

ซุนม่อขมวดคิ้ว

เริ่นเหล่าหลางตะลึง หลังจากนั้นเหงื่อเย็นเยียบก็ไหลอาบใบหน้าขณะที่เขารีบคุกเข่าและให้คำปฏิญาณพร้อมชี้ขึ้นไปบนฟ้า

“อาจารย์ซุน ข้าสาบานว่าขอให้ข้าตายอย่างทรมาน หากข้ายักยอกเงินแม้แต่เหรียญทองแดงจากที่นี่”

การแสดงออกของเริ่นเหล่าหลางเต็มไปด้วยความโกรธ เขารู้สึกว่าเขาถูกดูถูก

พูดตามตรงถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาก็คงจะเอาบางอย่างไปซ่อนไว้เป็นส่วนตัว ใครจะรู้ว่าเขาเอาเงินไปสองสามพันตำลึง? แต่คราวนี้เขาไม่ได้ทำอย่างนั้นจริงๆ นี่เป็นเพราะว่า เริ่นเหล่าหลาง ต้องการตำแหน่งทางการและนี่คือเหตุผลที่เขาทำงานหนักมาก

“ข้าไม่ได้บอกว่าเจ้าเอาอะไรมา”

ซุนม่อช่วยประคองเริ่นเหล่าหลางให้ลุกขึ้นยืน

“จำนวนนี้ค่อนข้างน้อยจริงๆ!”

หลี่จื่อฉีขมวดคิ้ว จากนั้นนางก็สั่งอย่างไม่เป็นทางการ

“เจ้าออกไปก่อน!”

เริ่นเหล่าหลางจะกล้าพูดคำว่า 'ไม่' ได้อย่างไร? เขาถอยออกจากคลังทันที

“จื่อฉีเจ้าหมายความว่าอย่างไร?”

หยิงไป่อู่นั่งยองๆ ข้างหีบสมบัติและเก็บแท่งโลหะลงในเสื้อผ้าของนางขณะที่นาง ถามว่ามีเงินน้อยกว่าจริงหรือ? วิธีนี้ใช้ไม่ได้ผล เจ้าต้องค้นหา!

“เรียกข้าว่าศิษย์พี่ใหญ่!”

ริมฝีปากของหลี่จื่อฉีกระตุก (ทำไมพวกเจ้าทุกคนถึงไม่ให้เกียรติข้านัก แต่ไม่เป็นไร ข้าจะอธิบายให้ฟังก่อน)

“กลุ่มนี้มีผู้บงการอย่างแน่นอน และความสามารถของผู้บงการนี้ยอดเยี่ยมมาก ถ้าไม่อย่างนั้น กลุ่มนี้จะซ่อนตัวอยู่ในเขตชานเมืองด้านตะวันออกของจินหลิงมาหลายปีแล้วโดยไม่มีใครค้นพบได้อย่างไร? นอกจากนี้ด้วยการทำธุรกรรมสกปรกมาหลายปี พวกเขาจะได้รับเพียง 200,000 ตำลึงหรือ? ข้าสงสัยมาก”

“พวกเขาอาจจะใช้ไปแล้วก็ได้?”

ซวนหยวนพ่อยังรู้สึกว่าหลี่จื่อฉีกำลังคิดมากเกินไป

“เป็นไปไม่ได้ คนเหล่านี้เป็นนักค้ามนุษย์ หากพวกเขายังคงใช้ทองเช่นนั้นอยู่ พวกเขาก็จะถูกค้นพบได้ง่าย ดังนั้นเงินที่พวกเขาได้รับจึงมีความเป็นไปได้สูงที่จะถูกส่งไปยังกลุ่มของพวกเขา และอีกส่วนหนึ่งจะถูกส่งไปยังผู้บงการ”

หลี่จื่อฉีมีความมั่นใจมาก

“นี่เป็นเพียงการคาดเดาของเจ้า”

ซวนหยวนพ่อไม่เชื่อ

“ข้ามีหลักฐาน”

หลี่จื่อฉีหัวเราะ นางมั่นใจมาก

“สำหรับการทำธุรกรรมดังกล่าวจะไม่มีสมุดบัญชีได้อย่างไร? ผู้ค้ามนุษย์เหล่านี้จะเก็บมันไว้เป็นไพ่ตายเพื่อข่มขู่ผู้ซื้อ นอกจากนี้นักพรตไป๋เหนี่ยว จะมีสมบัติอื่นๆใช่ไหม? ท้ายที่สุดทุกคนก็จะมีคลังเก็บของส่วนตัวของตัวเอง ในที่นี้มีเพียงเงินเท่านั้น มันบ่งบอกว่าเงินนั้นมีไว้สำหรับผู้บงการ และที่ซ่อนที่แท้จริงของนักพรตไป๋เหนี่ยว ก็ตั้งอยู่ในพื้นที่อื่น”

“ยุ่งยากเสียใจ สู้ยังจะง่ายกว่า!”

ซวนหยวนพ่อเกาหัว เขาไม่ต้องการจะใช้พลังงานใดๆ ของเขาในการคิด

“ข้าจะไปดูรอบๆ”

หยิงไป่อู่กล่าว

อย่างไรก็ตามหลังจากก้าวไปข้างหน้าไม่กี่ก้าว นางรีบกลับไปที่กล่องเพื่อหยิบห่อเงินสองมัดยัดเข้าไปในเสื้อของนาง

"เจ้ากำลังทำอะไรอยู่?"

หลี่จื่อฉีตกตะลึง เมื่อทำเช่นนั้นหน้าอกของหยิงไป่อู่ก็ขยาย 'ใหญ่ขึ้นตามขนาด' เมื่อนางเดินเงินบนหน้าอกของนางจะดังขึ้น

“กองกำลังจากทางการจะมาในไม่ช้า และคนเหล่านี้จะกินมนุษย์โดยไม่กระพริบตา ถ้าเราไม่ซ่อนเงินในตอนนี้ เราจะไม่ได้แม้แต่แดงเดียวในภายหลัง”

หยิงไป่อู่รู้ว่าเจ้าหน้าที่เป็นเหมือนฉลามที่ได้กลิ่นเลือดเมื่อเห็นเงิน พวกมันคงอ้าปากงับไม่ปล่อยแน่นอน

"คิก คิก!"

หลี่จื่อฉีหัวเราะ

“โดยปกติแล้วอาจจะเป็นอย่างนั้นก็ได้ แต่รอบนี้มีใครกล้าคิดเรื่องเงินบ้าง? คนที่พยายามจะยักยอกเงินจะถูกเนรเทศไปที่สถานีชายแดนทันทีในฐานะทหารทาส!”

“อื้ม ข้าเชื่อเจ้า”

หยิงไป่อู่พยักหน้าและเดินกลับไปที่หีบเงิน แม้ว่าเงินจะอยู่ที่ 12 ตำลึงต่อหนึ่งแท่งซึ่งเป็นขนาดโดยทั่วไป นางยังคงหยิบสองชิ้นที่ดูใหญ่กว่าและใส่ไว้ในอ้อมแขนก่อนออกจากห้องคลัง

“.....”

หลี่จื่อฉีพูดไม่ออก (ข้าคิดว่าเจ้าเชื่อข้าเหรอ?)

การตัดสินของซุนม่อก็เหมือนกับหลี่จื่อฉี เขาจำข้อมูลที่เขาเห็นจากนักพรตไป๋เหนี่ยว ดังนั้นเขาจึงกลับไปที่ห้องโถงและค้นหาร่างของเพื่อนคนนั้นในขณะที่เปิดใช้งานเนตรทิพย์

ศพขาวซีดเสียชีวิตเนื่องจากอวัยวะภายในเสียหาย

หมายเหตุ: ระมัดระวังและระแวงอย่างร้ายกาจและมีความเจ้าเล่ห์ คนนี้ชอบใช้จุดบอดในความคิดของคนอื่นเพื่อวางแผนการของเขา

หมายเหตุ: บุคคลนี้เต็มไปด้วยความชั่วร้ายและมีความผิดฐานก่ออาชญากรรมร้ายแรง การตายแบบนี้มันง่ายเกินไปสำหรับเขา

ดูเหมือนว่าแม้แต่ระบบก็ไม่สามารถทนต่อการก่ออาชญากรรมที่ชั่วร้ายของนักพรตไป๋เหนี่ยวได้

“ทำไมเจ้าไม่แสดงที่ตั้งของคลังสมบัติที่แท้จริงให้ข้าดูโดยตรง”

ซุนม่อถาม

“ระบบไม่ได้มีอำนาจทุกอย่าง”

ระบบอธิบาย

“เจ้ามีสมองใช่ไหม? ระบบได้ให้ข้อมูลเบาะแสแก่เจ้ามากมายแล้ว มันขึ้นอยู่กับเจ้าที่จะแก้ปัญหานี้”

“ในที่สุดเจ้าก็ยอมรับว่าเจ้าไม่ได้มีอำนาจทุกอย่าง?”

ซุนม่อเยาะเย้ย พูดเสร็จก็นั่งสมาธิ

จุดบอดในความคิดของคนอื่น?

เขาครุ่นคิดนานกว่าสิบนาทีและกลับไปที่คลังที่พวกเขาพบก่อนหน้านี้ จากนั้นเขาก็สำรวจแต่ละจุดอย่างระมัดระวัง มีจุดบอดที่นี่หรือไม่?

หลังจากนั้นไม่กี่นาที หลี่จื่อฉีก็เข้ามาด้วย

“เอ๊ะ? อาจารย์ ท่านอยู่ที่นี่ด้วยหรือ?”

หลี่จื่อฉีตกตะลึง หลังจากนั้นนางตื่นเต้นอีกครั้ง (อาจารย์ยังรู้สึกว่าที่ซ่อนส่วนตัวของนักพรตไป๋เหนี่ยวอาจถูกซ่อนอยู่ที่นี่หรือไม่)

(อย่างที่คาดไว้ ข้ามีสายสัมพันธ์กับอาจารย์!)

หลี่จื่อฉีรู้สึกมีความสุขอยู่บ้าง

“จื่อฉี เจ้าคิดว่าอย่างไร?”

ซุนม่อถาม

“อาจารย์!  มีความลับที่ยิ่งใหญ่ซ่อนอยู่ที่นี่อย่างแน่นอน!”

หลี่จื่อฉี เดินเข้ามาด้วยสีหน้าท่าทางเคร่งขรึม นี่คงเป็นการทดสอบจากอาจารย์ของนาง นางต้องแน่ใจว่าจะตอบอย่างถูกต้องเพื่อที่นางจะได้ไม่ทำให้เขาผิดหวัง

“จากความลึกลับของกลุ่มนี้ นักพรตไป๋เหนี่ยวนี้เป็นคนสุขุมรอบคอบ เจ้าเล่ห์ และฉลาด”

ด้านหลังหลี่จื่อฉี ซวนหยวนพ่อผู้ดูแลปกป้องนางทำหน้าบึ้ง นี่มันไร้สาระเหรอ? ถ้าเขาไม่ได้ฉลาดเจ้าเล่ห์ เขาคงถูกจับมานานแล้ว

“ข้าได้ถามพวกนักพรตที่ถูกจับแล้ว นอกเหนือจากการฝึกฝนแล้ว นักพรตไป๋เหนี่ยวชอบนอนกับผู้หญิง สถานที่ทำกิจกรรมของเขาทั้งหมดดูเหมือนจะอยู่ในห้องนอนนี้”

“ข้ายังถามอีกว่าพวกเขาคิดอย่างไรกับบุคลิกของเขา ในท้ายที่สุดคำตอบก็คือเจ้าไป๋เหนี่ยวเป็นคนที่ระมัดระวังและช่างระแวงมากเกินไป อย่างไรก็ตามเขาเป็นคนที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิดชอบชั่วดี ทุกครั้งที่เขาทำอะไร เขาจะทำหน้าที่ส่วนตัว พูดตามตรง ความรู้สึกรับผิดชอบนี้ถือได้ว่าเป็นความไม่ไว้วางใจที่เขามีต่อผู้อื่น เขาจึงต้องลงมือเอง เจ้าคิดว่าคนแบบนี้จะซ่อนที่ซ่อนส่วนตัวของเขาไว้ที่อื่นหรือไม่”

“ไม่ เขาจะจัดการคลังสมบัติที่แท้จริงของเขาไว้ในที่ที่เขาสามารถมองเห็นได้ตลอดเวลา เมื่อนั้นเขาจึงจะสามารถทำใจให้สบายได้”

ซุนม่อเคยเรียนจิตวิทยามาก่อน หลังจากได้รับเงินจำนวนมาก หลายคนก็จะจับเงินอย่างต่อเนื่อง บางครั้งการกระทำของพวกเขาทั้งหมดเกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัว

ทุกๆ ปีใหม่โจรจะเลือกเป้าหมายตามวิธีนี้

เมื่อเห็นว่านักพรตไป๋เหนี่ยวช่างระแวงและระแวดระวังมากเพียงไร นอกจากข้อเท็จจริงที่ว่าเขามีเงินจำนวนมากแล้ว เขาจะวางเงินไว้ในที่ที่เขามองไม่เห็นได้อย่างไร

“สำหรับสถานที่เช่นห้องนอน มักจะมีพื้นที่ลับสำหรับซ่อนของมีค่าบางอย่าง หลายคนเมื่อค้นพบคลังสมบัติแรกและเห็นเงินที่นั่น จะถือว่าพวกเขาพบคลังสมบัติแล้วและได้ผ่อนคลายการรักษาการณ์”

หลี่จื่อฉีกล่าวต่อ

“อืมมม!”

ซุนม่อพยักหน้า มันเหมือนกับการแก้ปัญหาในวิชาคณิตศาสตร์ หลังจากใช้วิธีแก้ปัญหานี้แล้ว ผู้คนจะถอนหายใจโล่งอกและไม่จดจ่ออีกต่อไป

“คนส่วนใหญ่จะไม่ค้นหาอีกต่อไป แม้ว่าคนส่วนน้อยจะค้นพบเบาะแสบางอย่างและต้องการค้นหาเพิ่มเติม พวกเขาก็จะทำการค้นหาที่อื่นแทนที่นี่”

หลี่จื่อฉีเสร็จสิ้นการวิเคราะห์ของนางและเริ่มเดินไปที่คลังเพื่อค้นหาที่ตั้งของที่เก็บส่วนตัวของนักพรตไป๋เหนี่ยว

“ให้เหตุผลได้เยี่ยมมาก”

ซุนม่อกล่าวชมเชย จากนั้นเขาก็เปิดใช้งานเนตรทิพย์และสังเกตคลังสมบัติ

"ฮะฮะ!"

หลี่จื่อฉี รู้สึกมีความสุขมากเมื่อได้รับคำชมจากอาจารย์ของนาง อย่างไรก็ตาม อาจารย์ของนางน่าประทับใจจริงๆ เมื่อมาถึงที่นี่เร็วกว่านาง นี่หมายความว่าเขาคิดเรื่องนี้ได้เร็วกว่านางด้วยซ้ำ

ติง!

คะแนนความประทับใจจากหลี่จื่อฉี +50 กระชับมิตร (1,051/10,000)

หลี่จื่อฉีไม่ได้ประทับใจผู้มีอำนาจในแง่ของการฝึกฝน อย่างไรก็ตามนางรู้สึกประทับใจอย่างยิ่งกับผู้ที่มีสติปัญญาสูง

ซุนม่อกวาดสายตามองผ่านคลังสมบัติ

หินแร่หินผสมประกอบด้วยแร่ควอทซ์ ไมกา และแร่ธาตุอื่นๆ ซึ่งมีปริมาณควอทซ์มากที่สุด 

ซุนม่อเพียงแค่มองไปรอบๆ ทันใดนั้น เขาค้นพบว่าที่บริเวณสามเมตรจากทางเข้า มีข้อมูลแถวหนึ่งปรากฏขึ้นในสายตาของเขา วัสดุที่ใช้ในที่นี้คือปูนขาวและไม้ ค่าสัมประสิทธิ์แรงดันน้อยกว่าเมื่อเทียบกับผนังอื่นๆ

ซุนม่อรีบไปและเริ่มตรวจสอบมันทันที น่าจะมีกลไกในการเปิดสิ่งนี้ ซุนม่อหามันไม่เจอ อย่างไรก็ตาม เขามีวิธีการที่งุ่มง่ามแต่ตรงไปตรงมา

“ซวนหยวนพ่อ มาทุบนี่สิ”

ซุนม่อสั่ง

ถ้าอยู่ในยุคปัจจุบันและเขาไม่มีเครื่องจักรและอุปกรณ์อื่นๆ มันจะเป็นไปไม่ได้ที่จะระเบิดมัน แต่ในเก้าแคว้นแผ่นดินใหญ่ มนุษย์ที่นี่ล้วนมีความชำนาญในการฝึกฝน

ซวนหยวนพ่อต่อยหมัดไปข้างหน้าอย่างดุเดือดกำแพงก็พังทันที เผยให้เห็นชุดบันไดที่ทอดลงไปด้านล่าง

“จริงๆ แล้วยังมีคลังสมบัติอีก!”

ซวนหยวนพ่อเหลือบมอง เขาไม่ได้กังวลและกระโดดลงไปโดยตรง

"รอก่อน!"

ซุนม่อไม่มีเวลาห้ามเขา เขาเคยคิดว่าด้านล่างอาจมีอากาศไม่พอ และเขาควรโยนเทียนที่จุดไฟลงก่อนเพื่อทดสอบระดับปริมาณ

“อาจารย์มาเร็วเข้า ทองมีทองมากมาย”

ซวนหยวนพ่อตะโกน

เขาเปิดหีบออกสองสามกล่อง และด้วยจังหวะของตะเกียงน้ำมัน ทองคำที่กองอยู่ภายในก็สะท้อนแสงที่เพียงพอที่จะทำให้คนตาบอดตาพร่า

"ว้าว!"

“ทองมากเหรอ?”

หยิงไป่อู่ก็ร้องออกมาอย่างตื่นเต้นและเกือบทำให้ทุกคนตกใจแทบตาย

“ทองมีมากไหม?”

หยิงไป่อู่รีบวิ่งไปที่บริเวณที่หีบอยู่ทันที นางสัมผัสแท่งหนึ่งและมองดูอีกอันหนึ่ง หลังจากนั้นนางก็เริ่มหยิบทองและยัดเสื้อผ้าของนางเต็มไปหมด

“เจ้าลงมาทำไม?”

หลี่จื่อฉีขมวดคิ้ว

“อยากยักยอกเงินทองเหรอ?”

หยิงไป่อู่ระวังตัวทันที

“ข้าจะยักยอกหัวเจ้า!”

หลี่จื่อฉีพูดไม่ออก นางต้องการถามว่ามีสถานการณ์ใดข้างต้นหรือไม่ในขณะที่ยังมีโอกาสทดสอบสติปัญญาของหยิงไป่อู่

“โอ้ ข้าหาขุมทรัพย์ที่แท้จริงไม่เจอ ข้าจึงกลับมาถามอาจารย์ว่าเขามีอะไรที่ค้นพบบ้าง”

หยิงไป่อู่อธิบายแต่การกระทำของนางในขณะที่จับทองคำยัดลงในเสื้อผ้าของนางไม่ได้หยุดเลยแม้แต่วินาทีเดียว

"ฮ่าฮ่า!"

หลี่จื่อฉียิ้ม (เจ้าคิดว่าข้าจะเชื่อเจ้าไหม เจ้าเป็นแค่เด็กผู้หญิงที่เห็นเงินจนตาย เจ้าจะรู้ได้อย่างไรว่าอาจารย์ของเราอยู่ในคลัง เจ้าคงอยู่ข้างหลังในคลังแรกเพื่อยัดเงินเข้าไปในเสื้อผ้าของเจ้า )

โดยธรรมชาติแล้วหลี่จื่อฉีจะไม่เปิดเผยสิ่งเหล่านี้ เนื่องจากภูมิหลังของนางไข่ดาวน้อยผู้นี้จึงเห็นเงินมากเกินไป ดังนั้นนางจึงไม่สนใจทองคำ สิ่งที่นางต้องการคือสมุดบัญชี

“ข้าต้องหาผู้บงการและแก้แค้นให้สาวๆ ที่ถูกลักพาตัวไป!”

หลี่จื่อฉีต้องการพิทักษ์ความยุติธรรม

คลังสมบัติที่สองมีขนาดใหญ่มาก ไม่กี่นาทีต่อมาซุนม่อและ หลี่จื่อฉีค้นพบหีบที่เล็กกว่า ฝุ่นบนหีบมีไม่มาก เห็นได้ชัดว่ามันถูกเปิดบ่อย

เมื่อเห็นฉากนี้ หยิงไป่อู่ก็วิ่งไปทันที

“อาจารย์ ให้ข้าช่วยเปิด!”