บทที่ 221 การแสดงทั้งหมดของเจ้าช่างน่ามอง!

บทที่ 221 การแสดงทั้งหมดของเจ้าช่างน่ามอง!

"นี่ทำอะไร? ตัวตลกเหรอ?”

จางเฉียนหลินระงับอารมณ์ของเขาไว้นานพอและรอโอกาสที่จะเยาะเย้ยซุนม่อ ดังนั้นเขาจะอดทนต่อไปได้อย่างไร? เขาโจมตีซุนม่อโดยตรงด้วยวาจา

“พวกเขาเป็นนักเรียนใหม่ทั้งหมด มาตรฐานการแสดงนั้นปกติมาก!”

 

จินมู่เจี๋ยพูดอย่างเป็นธรรม

“เอ๊ะ!”

จางเฉียนหลินหงุดหงิดขุ่นเคือง ตอนนี้ความแค้นทั้งหมดของเขาติดอยู่ที่คอ และเขาไม่สามารถพูดอะไรได้ เขารู้สึกได้ว่าจะมีคนช่วยซุนม่อพูด กู้ซิ่วสวิน, ตู้เสี่ยวและแม้แต่มหาคุรุระดับ 1 ดาวเซี่ยหยวนก็อาจทำเช่นนั้น แต่ใครจะคาดคิดว่าคนแรกที่พูดจะเป็นจินมู่เจี๋ย?

(ข้าจะทำอย่างไร ข้าสิ้นหวังแล้ว!)

จางเฉียนหลินรู้สึกหมดหนทางอย่างมาก

ต้องรู้ว่าจินมู่เจี๋ยเป็นมหาคุรุ 3 ดาว เขาจะกล้าทำร้ายนางได้อย่างไร?

ช่างเลวร้ายอะไรเช่นนี้!

ทำไมซุนม่อถึงโชคดีอะไรอย่างนี้? จินมู่เจี๋ยเป็นห่วงเขามาก (ข้าเองก็หล่อด้วย ทำไมข้าไม่ได้รับการปฏิบัติพิเศษเลย

ใช่แล้วต้องเป็นหัตถ์เทวะ ซุนม่อต้องนวดให้จินมู่เจี๋ยและทำให้นางสบายใจอย่างมาก)

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ สายตาของจางเฉียนหลินก็เหลือบไปมองที่แผ่นหลังของจินมู่เจี๋ย โดยไม่รู้ตัวก่อนที่จะเลื่อนลงมาที่ก้นของนาง ก้นของนางเหมือนลูกพีชขนาดใหญ่ และดูมีเสน่ห์อย่างยิ่ง

“ซุนม่อ รีบแก้ปัญหาซะ!”

แม้ว่าจินมู่เจี๋ยจะพูดแทนซุนม่อ แต่นางก็ยังกระตุ้นเขา  เพราะการแสดงของนักเรียนเหล่านี้ช่างน่าสยดสยองอย่างแท้จริง เป็นภาพที่น่าเจ็บปวดอย่างยิ่ง

สาวโง่ที่น่ารักที่มีหน้าอกใหญ่มีพลังการต่อสู้ต่ำมาก นางไม่สามารถเข้าใจจังหวะเวลาที่ถูกต้องในการเข้าร่วมการต่อสู้ได้ นางไม่เพียงแต่ทำร้ายอสูรลมวิญญาณเท่านั้น แต่นางเกือบได้รับบาดเจ็บแทน

หยิงไป่อู่และซวนหยวนพ่อนั้นกล้าหาญมาก พวกเขาไม่กลัวความตายและมีความแข็งแกร่งในการต่อสู้สูง แต่เมื่อทั้งสองรวมกันพวกเขาก็สร้างความวุ่นวายให้กันเอง ส่งผลให้พวกเขาไม่สามารถปลดปล่อยพลังการต่อสู้ได้ถึง 50% ด้วยซ้ำ

นอกจากนี้จินมู่เจี๋ยรู้สึกว่าถ้าไม่ใช่สำหรับสถานการณ์ตอนนี้ พวกเขาอาจจะเริ่มต่อสู้กันเอง

ส่วนเด็กหนุ่มที่มีคำว่า 'ขยะ' ที่หน้าผากนั้น เขาเปรียบเสมือนปลาเค็มที่กำลังมองดูจากด้านข้าง ถานไถอวี่ถังก็ไร้ประโยชน์แม้ว่าเขาจะส่งเสียงเชียร์ แต่เขาก็เป็นเด็กป่วย

สุดท้ายนี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหลี่จื่อฉีที่น่าห่วง นางต้องการเข้าร่วมการต่อสู้ แต่นางสะดุดหลังจากเดินไม่กี่ก้าว

“การแสดงฝีมือของพวกเขาแย่มาก!”

จินมู่เจี๋ยถอนหายใจ เมื่อนางถอนหายใจอสูรลมวิญญาณตัวที่หกก็พ่ายแพ้ มีเพียงตัวเดียวเท่านั้นที่ถูกปิดล้อมโดยนักเรียนของซุนม่อเท่านั้นที่ยังคงอยู่

คณะครูและนักเรียนเริ่มเบื่อหน่ายและเริ่มชม ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่ต้องการช่วย แต่นี่เป็นการฝึกฝน สัตว์ประหลาดตัวนี้เห็นได้ชัดว่าเป็นของกลุ่มของซุนม่อ และมันคงไม่ดีนักหากพวกเขาคว้ามันมา

“หยุดสร้างปัญหาได้แล้ว จากนี้ไปจื่อฉีเป็นคนออกคำสั่ง พวกเจ้าทุกคนต้องฟังนาง”

ซุนม่อคำราม

“อืมมม!”

มีเพียงหลี่จื่อฉี, ลู่จื่อรั่ว และเจียงเหลิ่งเท่านั้นที่ตอบกลับ อีกสามคนยังคงทำสิ่งต่างๆ ในแบบของพวกเขาเอง

“ฮึ ช่างยุ่งยากเสียนี่กระไร!”

กู้ซิ่วสวินรู้สึกอารมณ์ดีนักเรียนส่วนตัวของซุนม่อต่างก็มีปัญหามาก ในอนาคตเขาจะรู้สึกรำคาญมากขึ้นเท่านั้น

“ไป่อู่ ถอยไปก่อน ซวนหยวนพ่อ หยุดโจมตี เจ้าควรมุ่งเน้นไปที่การป้องกันและพยายามอย่างเต็มที่เพื่อจำกัดการเคลื่อนไหวของอสูรลมวิญญาณ เจียงเหลิ่งเจ้าควรมุ่งเน้นไปที่การโจมตีและรับผิดชอบในการฆ่ามัน จื่อรั่วและไป่อู่ พวกเจ้าควรจะให้ความช่วยเหลือถ้าเจ้าเห็นโอกาส สำหรับถานไถอวี่ถัง ช่างมันเถอะ… เชียร์ต่อไป” หลี่จื่อฉีจัดสรรภารกิจอย่างรวดเร็ว

เมื่อได้ยินการจัดการของไข่ดาวน้อย จินมู่เจี๋ยพยักหน้าด้วยความชื่นชม อย่างไรก็ตาม หลังจากที่เห็นว่าคนอื่นกำลังดำเนินการมันแย่แค่ไหน นางจึงอดส่ายหน้าอีกครั้งไม่ได้

ซวนหยวนพ่อคำนวณผิด ปลายหอกของเขาพุ่งไปโดนบั้นท้ายของหยิงไป่อู่โดยไม่ได้ตั้งใจ เด็กหญิงหัวเหล็กสะบัดกระบี่ด้วยความโกรธและฟันใส่เขาทันที

“เจ้าเชื่อข้าไหม ถ้าข้าบอกว่าข้าจะต่อยเจ้า?”

ซวนหยวนโปคำราม

“ฮึ่ม ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ได้ตั้งใจ ไม่งั้นข้าจะตัดหนังศีรษะของเจ้า!”

การฟันของหยิงไป่อู่ ก่อนหน้านี้เป็นเพียงการทำให้เขาตกใจ นางไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายซวนหยวนพ่อจริงๆ

“ด้วยความสามารถของเจ้าเหรอ?”

ผู้เสพติดการต่อสู้เยาะเย้ย

“เฮอะ เจ้าเพิ่งฝึกปรือก่อนข้าไม่กี่ปีเอง มาต่อสู้กันเลยใครกลัวใครกันแน่?”

หยิงไป่อู่คำรามกลับมา หลังจากนั้นทั้งสองก็เพิกเฉยต่ออสูรลมวิญญาณและเริ่มต่อสู้

หากอสูรอสูรลมวิญญาณมีสติ มันคงมีสีหน้างุนงงอย่างแน่นอน (พวกเจ้าไม่ได้มายุ่งกับข้าหรือไง ทำไมพวกเจ้าจากกลุ่มเดียวกันถึงทะเลาะกัน?) อย่างไรก็ตาม มันก็ไม่รอช้า เนื่องจากไม่มีใครปราบปรามมัน มันพุ่งเข้าหาลู่จื่อรั่วทันที

แฮ่...!

อสูรอสูรลมวิญญาณปลดปล่อยทักษะโดยกำเนิดของมัน แรงกดดันทางวิญญาณมหาศาลกดลงมาในทันที ทำให้ร่างของเด็กสาวมะละกอสั่นสะท้านอย่างรุนแรง ความสามารถในการโคจรปราณวิญญาณของนางช้าลงมาก

“อ๊า!”

ลู่จื่อรั่วกรีดร้องรู้สึกอึดอัดมาก อย่างไรก็ตามนางไม่ได้ถอยกลับ สายตาของนางเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นขณะที่นางมองไปที่อสูรอสูรลมวิญญาณ

“ศิษย์น้องทั้งสองของข้าพึ่งพาไม่ได้ และศิษย์พี่ใหญ่ก็สู้ไม่ได้ ตอนนี้มันขึ้นอยู่กับข้าแล้ว”

ลู่จื่อรั่วพึมพำ นางกลืนน้ำลายหนึ่งคำและเตรียมต่อสู้โดยไม่สนใจว่านางจะชนะหรือไม่

อสูรอสูรลมวิญญาณมาถึงแล้ว แขนยาวรูปร่างคล้ายเสาหินน้ำหนักหลายร้อยกิโลกรัมพุ่งเข้าใส่สาวมะละกอ

“จื่อรั่ว หลบ!”

หลี่จื่อฉีเริ่มกังวล

วูบบ!

ร่างของเจียงเหลิ่งเปล่งประกายและปรากฏตัวข้างหน้าลู่จื่อรั่ว มีดในมือของเขาแทงออก

ติง!

มีดของเจียงเหลิ่ง เป็นเหมือนคันโยกที่สามารถยกพื้นได้ และทันใดนั้นมันก็เบี่ยงเบนแขนหินของอสูรอสูรลมวิญญาณ

เมื่อเห็นฉากนี้ ครูทุกคนก็ตกใจมาก รากฐานพื้นฐานของเด็กคนนี้แข็งแกร่งมาก แม้ว่ามันจะเป็นเพียงการแทงด้วยมีดพียงอย่างเดียว หากว่าความรู้สึกของเวลาและการควบคุมพลังของเขายังไม่สมบูรณ์แบบ เขาจะเป็นคนที่ได้รับบาดเจ็บแทน

อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาเห็นยันต์วิญญาณที่แตกสลายบนคอของเจียงเหลิ่ง ทุกคนก็ถอนหายใจ ไม่ว่าความถนัดของเจียงเหลิ่งจะดีแค่ไหน ตอนนี้เขาไม่มีอนาคต

ไม่รู้ว่าใครที่โหดเหี้ยมถึงขั้นทำร้ายเขา

หลี่จื่อฉีเข้าร่วมการต่อสู้ แต่เนื่องจากเส้นประสาทสั่งการของนางอ่อนแอเกินไป แขนขาของนางจึงไม่สามารถประสานกับข้อมูลที่ส่งมาจากสมองของนางได้ ดังนั้นนางจึงอยู่ในความวุ่นวาย

“พวกเจ้าทุกคนถอยออกไป!”

เจียงเหลิ่งสั่งสองสาว เขาเตรียมที่จะลุยเดี่ยวอสูรอสูรลมวิญญาณ

"เจ้าทำได้!"

ถานไถอวี่ถังปรบมือ เขาไม่ได้ตั้งใจจะเข้าร่วมการต่อสู้เลย

“เจ้ารับมือได้หรือ?”

หลี่จื่อฉีรู้สึกกังวล ในเวลาเดียวกันนางเกลียดตัวเองที่อ่อนแอ ตามที่คาดไว้ นางไม่สามารถเข้าร่วมการต่อสู้ที่แท้จริงได้! แต่หลังจากที่นางจำคำพูดที่ซุนม่อพูดกับนางในวันนั้นได้ อารมณ์ของนางก็ดีขึ้นเล็กน้อย

เจียงเหลิ่งโจมตี ความเร็วของเขาเพิ่มขึ้นเมื่อเขาวิ่งไปรอบๆ อสูรอสูรลมวิญญาณ มีดในมือของเขาผ่าออก เล็งไปที่คอและดวงตาของอสูรลมวิญญาณ

ติง! ติง! ติง!

เสียงที่คมชัดดังขึ้น

แฮ่...!

อสูรอสูรลมวิญญาณคำรามด้วยความโกรธ มันใช้แขนแกว่งไปมาต้องการจะฆ่า เจียงเหลิ่ง อย่างไรก็ตามการเคลื่อนไหวของมันงุ่มง่ามเกินไป ไม่อาจแม้แต่จะสัมผัสกับชายเสื้อของเจียงเหลิ่งได้

“น่าประทับใจมาก!”

นักเรียนทุกคนตกใจมาก ท่าร่างของเจียงเหลิ่งนั้นน่าประทับใจมาก การเคลื่อนไหวของเขาคาดเดาไม่ได้และแปลกประหลาด เขามักจะปรากฏตัวในจุดที่ที่ไม่มีใครคาดคิด นอกจากนี้ เมื่อเขาต่อสู้ กลิ่นอายทั้งหมดของเขาก็เปลี่ยนไป เขาเป็นเหมือนงูพิษในเงามืด เตรียมที่พร้อมจะปลิดชีพเป้าหมายของเขาได้ทุกเมื่อ

“เขาควรจะอยู่ในขอบเขตกลั่นวิญญาณ!”

โจวซานอี้คาดเดา

“เด็กคนนี้อายุเท่าไหร่”

ผายหยวนลี่สงสัย

“อีกสองเดือนก็อายุ 13”

กู้ซิ่วสวินเคยเห็นข้อมูลของเจียงเหลิ่งมาก่อน

โอว

เมื่อได้ยินเช่นนี้ นักเรียนต่างก็อ้าปากค้างด้วยความชื่นชมที่เจียงเหลิ่งมีความแข็งแกร่งที่น่าสะพรึงกลัวในขณะที่ยังเด็กอยู่ แต่สำหรับครู พวกเขาทั้งหมดรู้สึกสงสารอย่างสุดซึ้งในใจ แม้แต่จางเฉียนหลินที่พบว่าซุนม่อไม่เป็นที่พอใจในสายตาของเขา ก็ยังรู้สึกเสียใจ

ต้นกล้าที่ดี น่าเศร้าที่อนาคตของเขาพังทลาย

ความจริงได้พิสูจน์แล้วว่าเจียงเหลิ่งนั้นทรงพลังอย่างแท้จริง

อสูรลมวิญญาณไม่สามารถต้านทานได้ เพียงสองนาทีก็ถูกเขาปราบจนกลายเป็นเศษหินบนพื้น

ทุกคนหันหน้าและมองไปทางอื่น หยิงไป่อู่และซวนหยวนพ่อยังคงต่อสู้กันอยู่

ซวนหยวนพ่อมีฐานการฝึกฝนที่สูงกว่า และเนื่องจากคู่ต่อสู้ของเขาเป็นผู้หญิง เขาจึงไม่ทุ่มสุดตัว อย่างไรก็ตาม เขาค้นพบว่าหยิงไป่อู่นี้มีพลังปราณมากมาย วิชาต่อสู้ของนางดุร้าย และนางก็ดุร้ายกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับเขาในการต่อสู้

ผู้เสพติดการต่อสู้รู้สึกภาคภูมิใจมาก เป็นไปไม่ได้เลยสำหรับเขาที่จะริเริ่มเพื่อยุติการต่อสู้ อย่างไรก็ตามเขายังไม่ต้องการใช้กำลังของเขาเพื่อข่มปราบหยิงไป่อู่; ดังนั้นเขาจึงใช้พละกำลังเพียง 50% เขากำลังเตรียมที่จะทำให้หยิงไป่อู่หมดแรงจนถึงจุดที่นางยอมรับความพ่ายแพ้

หยิงไป่อู่เม้มริมฝีปากของนาง นางรู้ว่านางไม่สามารถชนะได้ และนางเกลียดตัวเองที่อ่อนแอและไร้ประโยชน์ อย่างไรก็ตามไม่นานต่อมานางปรับสภาพจิตใจของนางและตัดสินใจใช้คู่ซ้อม 'อย่างกะทันหัน' เพื่อความก้าวหน้าของตัวเอง

พูดตามตรงอัจฉริยะการต่อสู้อย่างซวนหยวนพ่อเป็นคู่ซ้อมที่สมบูรณ์แบบที่สุด อย่างไรก็ตามเขามักจะดูถูกเหยียดหยามที่จะทำสิ่งนั้น ดังนั้นนี่เป็นโอกาสที่หายากมากสำหรับหยิงไป่อู่

“ข้าได้กำไร!”

หยิงไป่อู่แอบมีความสุข แต่นางไม่แสดงสีหน้าใดๆ หลังจากนั้นนางก็ปรับสภาพจิตใจและจดจ่อกับการต่อสู้อย่างเต็มที่

ทั้งสองปะทะกันซ้ำแล้วซ้ำเล่า แนวโน้มการต่อสู้ของพวกเขาดูโอ่อ่า ราวกับกระแสน้ำสองสายปะทะกัน

สายตาของนักเรียนค่อยๆ เคร่งขรึมขณะมองดู แม้แต่จางเหยียนจงซึ่งมีความมั่นใจในตัวเองอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ตอนนี้ก็ยังขมวดคิ้วอย่างลึกซึ้ง

“บ้าจริง ทำไมอัจฉริยะพวกนั้นถึงเลือกตามซุนม่อ?”

จางเฉียนหลินและอี้เจียหมินต่างก็หดหู่ใจอย่างไม่มีอะไรเปรียบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับจางเฉียนหลิน เขาเริ่มคิดที่จะรุกรานนักเรียนเหล่านี้ อย่างไรก็ตามเรื่องดังกล่าวเป็นสิ่งต้องห้าม เขาสามารถทำได้อย่างลับๆ ถ้าเขาต้องการ

"ประทับใจ! น่าประทับใจมาก!”

ผายหยวนลี่รักการต่อสู้ ดังนั้นเมื่อเขาเห็นการต่อสู้ระหว่างหยิงไป่อู่และซวนหยวนพ่อ เขาจึงยกย่องโดยไม่ตั้งใจ

“นักเรียนสองคนนี้มีคุณสมบัติที่จะเข้าร่วมการแข่งขันกลุ่มโรงเรียนแล้ว”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ นักเรียนทุกคนก็แสดงสีหน้าอิจฉา

พอสิ้นปี 108 โรงเรียนที่มีชื่อเสียงกลุ่มระดับ 'สี่' จะเข้าร่วมการแข่งขันจัดอันดับสามารถแบ่งออกเป็นการแข่งขันหลักและการแข่งขันมือใหม่

หากผลรวมของสถาบันจงโจวตกไปอยู่ในสิบอันดับสุดท้าย สิทธิ์ในการได้รับฉายา 'สถาบันที่มีชื่อเสียง' จะถูกลบออกและพวกเขาอาจถูกเพิกถอน นอกจากนี้ หากพวกเขาต้องการเข้าร่วมขึ้นชั้นไปอยู่กลุ่มโรงเรียนระดับ 'สาม' พวกเขาต้องผลักดันผลงานของพวกเขาให้อยู่ในสิบอันดับแรก

แม้ว่าจะมีสิบที่ แต่การแข่งขันก็เข้มข้นมาก เนื่องจากสถาบันจงโจวได้ตกต่ำลงอย่างมาก นอกจากสถาบันว่านเต้าที่แย่งชิงนักเรียนชั้นยอดไป ทักษะวิชาของนักเรียนใหม่ของพวกเขาก็ยิ่งด้อยกว่าทุกปี

ต้องรู้ว่าผลการแข่งขันโดยรวมคือการแข่งขันหลักและการแข่งขันมือใหม่ ดังนั้นนักเรียนใหม่ในปีนี้จึงมีความรับผิดชอบที่แบกไว้บนบ่าของพวกเขามากมาย

จำนวนผู้เข้าร่วมการแข่งขันมือใหม่ถูกกำหนดไว้ที่ 20 คน หากไม่มีอุบัติเหตุที่ไม่คาดคิด ผู้เข้าร่วม 20 คนจะถูกเลือกจากภายใน 50 คนเหล่านี้ ตอนนี้ การเดินทางไปยังทวีปทมิฬเพิ่งเริ่มต้น แต่ซวนหยวนพ่อและหยิงไป่อู่ได้รับสองที่ คนอื่นจะไม่รู้สึกอิจฉาได้อย่างไร!

“อาจารย์ผาย เจ้าตัดสินเร็วเกินไป เกิดอะไรขึ้นถ้ามีนักเรียนที่ทรงพลังมากขึ้นปรากฏตัว?”

จางเฉียนหลินโต้แย้ง เขารู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย (มีเพียงพ่อของข้าเท่านั้นที่มีสิทธิ์เลือกนักเรียนที่มีคุณสมบัติเหมาะสม เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใคร?)

“เฮ้! อาจารย์จาง การตัดสินของเจ้าค่อนข้างแย่ ถ้ามีนักเรียนที่น่าประทับใจเหมือนสองคนนี้อีกสิบแปดคน ข้ากล้ารับประกันว่าสถาบันของเราจะเป็นผู้ชนะเลิศของการแข่งขันมือใหม่อย่างแน่นอน

ผายหยวนลี่ไม่ได้ตั้งใจจะเยาะเย้ยจางเฉียนหลิน เขาพูดตามความเป็นจริงเท่านั้น

ใบหน้าของจางเฉียนหลินเขียวคล้ำทันที เขาโต้แย้ง

“ข้ายอมรับว่าซวนหยวนพ่อคนนี้แข็งแกร่งมาก อย่างไรก็ตามหยิงไป่อู่นี้อยู่ที่ระดับที่สามมากที่สุด นางยังขาดมากเกินไป”

โดยทั่วไปแล้ว ผู้เข้าร่วมจะต้องอยู่ที่ระดับห้าของขอบเขตปรับสภาพกายเป็นอย่างน้อย หากต้องการเข้าร่วมการแข่งขันมือใหม่

“ได้โปรด ด้วยความสามารถของนาง นางเพียงแค่ต้องฝึกฝนเพียงเล็กน้อยก็จะสามารถไปถึงระดับที่ห้าได้อย่างง่ายดาย”

หลังจากผายหยวนลี่พูด เขาถามด้วยความอยากรู้

"ข้าได้ยินมาว่านางมาจากครอบครัวที่ยากจนมากและต้องขนขยะเพื่อหาเลี้ยงชีพ นางเพิ่งเริ่มฝึกฝนไม่กี่เดือนใช่ไหม?”

"ใช่!"

ตู้เสี่ยวตอบกลับ หลังจากนั้นนางหันกลับมามองซุนม่อ เขาโชคดีแค่ไหน? เขาสุ่มช่วยชีวิตเด็กสาวคนหนึ่งและเด็กสาวคนนี้กลายเป็นอัจฉริยะ

“กับนักเรียนสองคนนี้ ถ้าซุนม่อต้องการทดสอบคุณสมบัติเพื่อเป็นมหาคุรุระดับ 2 ดาว เขาจะผ่านไปได้อย่างแน่นอน”

เซี่ยหยวนพูดอย่างอิจฉา ตอนนี้นางไม่สามารถเป็นมหาคุรุระดับ 2 ดาวได้เพราะความถนัดของนักเรียนส่วนตัวของนางต่ำเกินไป พวกเขาไม่สามารถจัดอันดับใน ทำเนียบนักเรียนดาวรุ่งได้

“นั่นอาจจะไม่แน่”

จางเฉียนหลินไม่ต้องการที่จะได้ยินคำชมเหล่านี้ทั้งหมด

“ตัวอย่างเหตุการณ์ของซางจ้งหย่งถูกทำร้ายก็เคยปรากฏมาก่อน นอกจากนี้ นักเรียนสองคนนี้เห็นได้ชัดว่าไม่มีความคิดของการทำงานเป็นกลุ่ม”

“ใช่แล้ว การเข้าร่วมการแข่งขันมือใหม่ ผู้เข้าร่วมทั้ง 20 คนต้องลงมือร่วมกันอย่างใกล้ชิด ผูกพันกันแน่นเหมือนเชือก พวกเขาเป็นพี่น้องในการต่อสู้ แต่พวกเขากำลังต่อสู้กันเองอยู่แล้ว ถ้าพวกเขาเข้าร่วมทีมกับคนอื่นๆ ทัศนคติของพวกเขาจะไม่เลวร้ายไปกว่านี้หรือ?”

อี้เจียหมินก็พูดเช่นกัน เขาเป็นสมาชิกของกลุ่มจางเฉียนหลินโดยธรรมชาติ

จินมู่เจี๋ยกำลังพิจารณาปัญหานี้เช่นกัน จางเหยียนจงนักเรียนของกู้ซิ่วสวิน ไม่เพียงแต่ความแข็งแกร่งของเขาโดดเด่นเท่านั้น แต่ยังมีความเป็นผู้นำที่แข็งแกร่งและจิตวิญญาณของกลุ่มอีกด้วย ถ้าเขาสามารถพัฒนาในลักษณะนี้ต่อไปได้ เขาก็สามารถเป็นผู้นำกลุ่มน้องใหม่ของสถาบันจงโจวได้

ความสามารถในการเป็นผู้นำของหลี่จื่อฉีก็ไม่เลวเช่นกัน น่าเสียดายที่ความแข็งแกร่งส่วนตัวของนางอ่อนแอเกินไป หากนางเป็นหัวหน้ากลุ่มและถูกไล่ออกล่วงหน้าโดยไม่ได้ตั้งใจ ขวัญกำลังใจของกลุ่มจะได้รับผลกระทบอย่างรุนแรง

สำหรับลู่จื่อรั่วหน้าอกใหญ่นั้น ความแข็งแกร่งของนางก็อ่อนเกินไป ถ้าไม่ใช่เพราะซุนม่อ นางคงไม่สามารถเข้าร่วมเดินทางได้ในครั้งนี้ และเจ้าเด็กอมโรคนั่น…แม้ว่าพวกเขาต้องการส่งเขาเป็นผู้เข้าร่วม เขาคงไม่ยอมรับในที่สุด

ระดับการฝึกปรือของเจียงเหลิ่งเกินข้อจำกัด ประตูเซียนวางกฎเกณฑ์ชัดเจนว่าผู้เข้าร่วมการแข่งขันมือใหม่จะต้องเป็นนักเรียนใหม่ที่เพิ่งเข้าร่วมโรงเรียนและฐานการฝึกฝนของพวกเขาจะต้องไม่เกินขอบเขตการปรับสภาพกาย

ถ้าหยิงไป่อู่ไม่สามารถไปถึงระดับที่ห้าของขอบเขตการปรับสภาพกายก่อนสิ้นปี นางจะไม่สามารถเข้าร่วมได้ สำหรับซวนหยวนพ่อ ถ้าเขาไม่เปลี่ยนพฤติกรรมกล้ามเนื้อสมอง โรงเรียนอาจไม่ให้โอกาสเขาเข้าร่วม

ท้ายที่สุดแล้วการแข่งขันสำหรับมือใหม่นั้นขึ้นอยู่กับความแข็งแกร่งของกลุ่ม ถ้าซวนหยวนพ่อเป็นเนื้องอกร้ายในกลุ่ม แม้ว่าความแข็งแกร่งของแต่ละคนจะสูงมากจนเกินต้าน โรงเรียนก็ไม่ต้องการเขา

เดิมทีหลี่จื่อฉีต้องการห้ามศิษย์น้องของนางจากการต่อสู้กันเอง ในท้ายที่สุด เมื่อนางเห็นหยิงไป่อู่ปฏิบัติต่อซวนหยวนพ่อเป็นคู่ต่อสู้ นางอดไม่ได้ที่จะส่ายหัว

สาวหน้าเงินรายนี้จะไม่พลาดโอกาสที่จะได้รับผลประโยชน์อย่างแท้จริง

ลู่จื่อรั่วหยิบแก้ววิญญาณขนาดเท่าวอลนัทและส่งให้ ซุนม่อ นี่ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากแกนแก้วของอสูรอสูรลมวิญญาณที่พวกเขาฆ่า มีปราณจิตวิญญาณฉีอยู่ภายในที่สามารถดูดซับมาใช้งานได้

“มอบมันให้จื่อฉีเก็บรักษาไว้ นี่จะเป็นกองทุนของกลุ่มในอนาคต”

ซุนม่อสั่ง

ตามกฎของมหาคุรุ การต่อสู้แย่งชิงที่นักเรียนได้รับนั้นเป็นทรัพย์สินส่วนตัวของอาจารย์ส่วนตัวของพวกเขา ครูสามารถจัดเตรียมสิ่งที่เขาต้องการเกี่ยวกับของที่ริบได้ นี่เป็นการแสดงความเคารพครู อย่างไรก็ตามซุนม่อไม่ต้องการสิ่งนี้

แน่นอนครูสอนส่วนตัวหลายคนก็ไม่สนใจเงินจำนวนนี้เช่นกัน

“พอเถอะ เจ้าสองคนต้องการต่อสู้อีกนานแค่ไหน?”

ซุนม่อขมวดคิ้ว

หยิงไป่อู่ยังคงต้องการฝึกฝนอีกเล็กน้อย อย่างไรก็ตามนางให้ความเคารพซุนม่ออย่างยิ่งและชื่นชมเขามาก หลังจากได้ยินเช่นนี้ นางก็ถอยห่างออกไปทันทีและยืดระยะห่างระหว่างนางกับซวนหยวนพ่อ

“ในที่สุดเจ้าก็เข้าใจดีว่าเจ้าเอาชนะข้าไม่ได้?”

ซวนหยวนพ่อเย้ย

“ข้าแค่ทำตามคำพูดของอาจารย์ของเราเท่านั้น ในอนาคตถ้ามีโอกาสได้สู้อีก ข้าจะชนะอย่างแน่นอน”

หยิงไป่อู่ถือโอกาสหาเรื่องสู้กันอีกครั้ง

เมื่อได้ยินความเคารพในน้ำเสียงของเด็กสาวหัวแข็งนี้ขณะนางพูดถึงซุนม่อ อี้เจียหมินก็เริ่มอิจฉา กลุ่มโรงเรียนทั้งหมดเริ่มเดินทางอีกครั้ง ในตอนเย็นพวกเขามาถึงบริเวณที่มีบ่อน้ำพุร้อน บางครั้งไอน้ำสีขาวก็ถูกปล่อยออกมาจากรอยแยกบนพื้นดิน ก่อตัวเป็นเสาไอน้ำ

“ที่แห่งนี้เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่มีชื่อเสียงเรื่องบ่อน้ำพุร้อน ทุกคนสามารถแช่ตัวได้หากต้องการ ผ่อนคลายตัวเอง!”

จินมู่เจี๋ยประกาศว่ากลุ่มสามารถแยกย้ายกันไป นักเรียนสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ

“อาจารย์ซุน ข้ารู้จักสถานที่นี้ดี ที่นั่นมีทิวทัศน์ที่สวยงามและน้ำจากบ่อน้ำพุร้อนที่มีอุณหภูมิสบาย”

หลังจากที่กู้ซิ่วสวินบอกจางเหยียนจงให้ดูแลกลุ่มของนาง นางไปหาซุนม่อ และออกคำเชิญให้นางด้วยเสียงเบา นางอยากจะสัมผัสประสบการณ์กับหัตถ์จับมังกรโบราณอีกครั้ง

[1] ซางจ้งหย่งเป็นชื่อของตัวละครอัจฉริยะในเรียงความที่เป็นลายลักษณ์อักษร พ่อของเขาไม่สนับสนุนให้เขาเรียนรู้ความรู้ใหม่ๆ และเพียงต้องการใช้เขาเป็นเครื่องมือในการหาเงินเท่านั้น ในที่สุดเขาก็ตกอันดับจากอัจฉริยะสู่คนธรรมดา