สัตว์ประหลาดขนาดยักษ์ที่ทำพื้นดินสั่นสะเทือนปรากฏตัวในที่สุด
ครั้นพอเห็นสัตว์ประหลาดขนาดมหึมาตัวนี้
ลินลี่ย์และเด็กที่เหลือตกใจกลัว ฮิลแมน,โรเจอร์และลอร์รี่มีปฏิกิริยาโต้ตอบรวดเร็วมาก พวกเขาขึ้นมายืนขวางหน้ากลุ่มเด็กๆทันทีและมองสัตว์ประหลาดขนาดใหญ่อย่างระมัดระวัง
“อสูรเวทระดับ 7มังกรลมกรด”
ฮิลแมนทำสีหน้าเคร่งเครียด
“ยะ..ยะ..ใหญ่มาก..นี่คืออสูรเวทในตำนานหรือนี่?” ลินลี่ย์ตะลึงงัน
ตั้งแต่เขาเกิดสัตว์ตัวใหญ่ที่สุดที่ลินลี่ย์เคยเห็นก็คือม้าศึกที่บางครั้งจะแวะผ่านมาทางเมืองอู่ซัน
ม้าเหล่านั้นใหญ่ ทรงพลังสูง 1.8
เมตรแต่เมื่ออยู่ต่อหน้าสัตว์ประหลาดยักษ์ตัวนี้ดูเหมือนพวกมันไม่มีอะไรมากไปกว่าทารกที่อยู่ต่อหน้ายักษ์แตกต่างกันอย่างน่าประหลาด
สัตว์ประหลาดตัวนี้สูงราวๆอาคารสองชั้นและยาวอย่างอย่างน้อย
20-30 เมตร
อสูรเวท – มังกรลมกรด
ตลอดทั้งตัวของมังกรลมกรดปกคลุมด้วยเกล็ดสีแดงเพลิงขนาดยักษ์แต่ละเกล็ดสะท้อนแสงสีทองเป็นประกายระยิบระยับดูน่ากลัวขายาวทั้งสี่ที่มีเกล็ดปกคลุมของมังกรลมกรดดูหนาจนน่ากลัว
บุรุษที่โตเต็มวัยสองคนยังไม่สามารถใช้แขนโอบได้รอบ มังกรลมกรดสีแดงเพลิงมีกรงเล็บมรณะสีดำ
เกล็ดยาวของมังกรลมกรดปกคลุมถึงหางเกินกว่าครึ่งของความยาวทั้งลำตัวหางของมันเหมือนแส้กวาดไปมาอยู่บนพื้น
แต่ละครั้งที่หางมันตีกับพื้นสามารถได้ยินเสียงดังตุ้บออกมาจากด้านล่าง
“กรรรร...”
ด้วยเสียงคำรามต่ำและมีไอขาวพวยพุ่งออกมาจากจมูกของมังกรลมกรดมีกลิ่นเหม็นของกำมะถันปนออกมาด้วย
ตาแวววาวเหมือนเพชรมีขนาดพอๆกับโคมไฟมีสีแดงแปลกๆ อีกด้วย
หัวขนาดยักษ์ของมังกรลมกรดหันมาทางลินลี่ย์และเด็ก
มันใช้สายตาเยียบเย็นจับจ้องดูเด็กจนเด็กๆตัวแข็งอยู่กับที่
“กรรร กรร”มังกรลมกรดแยกเขี้ยว
เผยให้เห็นแนวเขี้ยวสองแถวขนาดใหญ่
เขี้ยวแต่ละซี่สีขาวดุจงาช้างและสายตาของมันทำให้ทุกคนหัวใจเย็นเฉียบ
ไม่มีใครสงสัยในความคมของมัน
ลินลี่ย์รู้สึกเหมือนหัวใจเขาจะหยุดเต้น ตอนนี้
ดูเหมือนความคิดและสรรพสำเนียงจางหายไป
“น่ากลัวมากเลย
ยังมีใครเอาชนะเจ้าสัตว์ประหลาดอย่างนี้ได้บ้าง?” ลินลี่ย์กลัวจนตัวแข็ง
เพียงแค่ดูจากสัตว์วิเศษขนาดมหึมานี้แล้ว
ลินลี่ย์รู้สึกว่าพลังของมันไม่มีผู้ใดต้านทานได้
ลินลี่ย์เชื่อว่าเพียงแค่มันกวาดหางยักษ์ของมันใส่เท่านั้น แม้แต่บ้านหินที่แข็งแกร่งที่สุดในเมืองอู่ซานจะต้องพังทลายแน่
“นี่คือเมืองอู่ซานหรือเปล่า?” ทันใดนั้นเย็นชาดังเล็ดลอดมาจากด้านบนของมังกรลมกรด
เด็กๆที่กลัวกันอยู่ทุกคนเงยหน้ามองด้วยความประหลาดใจ ที่ด้านบนหลังของมังกรลมกรด
มีบุรุษลึกลับคนหนึ่งสวมชุดยาวสีม่วงกำลังนั่งไข่วห้าง มังกรลมกรดมีขนาดใหญ่มาก
และหลังของมันก็กว้างมาก
“ท่านจอมเวทที่นี่คือเมืองอู่ซานแน่นอน
มีอะไรที่ข้าพอจะช่วยท่านได้บ้างหรือท่านจอมเวท?” ฮิลแมนส่งเสียงถาม
เมื่อได้ยินเสียงของฮิลแมน
ดูเหมือนทุกคนเริ่มรู้สึกตัวและพบว่าตนเองเพิ่งฟื้นคืนจากสภาพตกใจกลัว
แต่ทุกคนรวมทั้งโรเจอร์และลอร์รี่ไม่กล้าส่งเสียงแม้แต่น้อย
พวกเขาทุกคนยืนอยู่ข้างหลังฮิลแมนและแอบดูมังกรลมกรดที่น่ากลัวและนักเวทชุดม่วงผู้ลึกลับ
“เมืองอู่ซานดูเหมือนว่าข้าไม่ได้หลงทางนะ”
บุรุษชุดยาวสีม่วงพึมพำ
จากนั้นบุรุษลึกลับในชุดยาวสีม่วงไม่ได้พูดอะไรอื่น
หลังจากใช้สายตาเย็นชาจ้องดูลินลี่ย์และกลุ่มเด็กที่เหลือ มังกรลมกรดยังคงเดินหน้าต่อควันยาวสองสายพ่นออกจากรูจมูกของมัน
ดูเหมือนมังกรลมกรดจะมุ่งหน้าเข้าสู่เมือง สีหน้าของฮิลแมนเปลี่ยนไป
“ทุกคน!อยู่ที่นี่ก่อนนะ”
หลังจากพูดเสร็จแล้วฮิลแมนแยกตัวออกมาและตามมังกรลมกรดไป
“ลุงลอร์รี่,นั่นตัวอะไรเหรอ? ใช่อสูรวิเศษหรือเปล่า?” ลินลี่ย์ถามขึ้นก่อน
ลอร์รี่ส่งเสียงกระแอม
แววหวาดกลัวยังปรากฏอยู่ในสายตาของเขา แต่เขาก็ยังพยักหน้า
“ใช่แล้วแต่อสูรวิเศษตัวนี้มันทรงพลัง เป็นอสูรระดับ 7 เรียกว่ามังกรลมกรด!”
“มังกรลมกรดหรือ?”
ลินลี่ย์จดจำคำนี้ไว้ เขาสลักชื่อมันไว้ในใจตลอดไป
ร่างมหึมาของมังกรลมกรดเกล็ดที่แข็งและหางที่ทรงพลังมีลักษณะที่น่ากลัว
ลินลี่ย์เชื่อว่ามังกรลมกรดเพียงตัวเดียวสามารถทำลายล้างเมืองอู่ซานได้ทั้งเมือง
“พลังป้องกันของเกล็ดมังกรลมกรดน่าอัศจรรย์มากและพลังโจมตีของมันก็น่าสะพรึงกลัวเช่นกัน
นอกจากนี้มันยังใช้เวทไฟทำลายล้างได้ช่ำชองอีกด้วย”
ใจของลอร์รี่เต็มไปด้วยความกลัวขณะที่เขาอธิบายให้ลินลี่ย์และเด็กๆอื่นฟัง
“ถ้าเผชิญหน้ากับอสูรวิเศษที่น่ากลัวอย่างมังกรลมกรด
ก็มีแนวโน้มว่ากองทหารเป็นพันอาจถูกกวาดล้างได้ เว้นแต่จะมีนักรบระดับ 6 หรือ
7และจอมเวทจำนวนหนึ่งร่วมมือกันเจาะเกล็ดของมังกรลมกรดให้ได้”
หัวใจของลินลี่ย์สั่นสะท้าน
แม้แต่ทหารทั้งกองทัพยังถูกกวาดล้างได้เชียวหรือ?
“อย่างไรก็ตาม
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดไม่ใช่มังกรลมกรด..แต่เป็นบุรุษลึกลับชุดม่วงผู้นั้น”
ลอร์รี่พยายามสงบจิตใจของเขา
โรเจอร์ที่อยู่ด้านข้างเขาก็พยักหน้าเช่นกัน
“ตอนนี้เพื่อบังคับเจ้ามังกรลมกรดให้ได้
คนนั้นต้องสามารถควบคุมบังคับให้มันยอมรับใช้ได้ กล่าวอีกนัยหนึ่ง
บุรุษชุดม่วงจะต้องทรงพลังมากกว่ามังกรลมกรด ดูจากการแต่งตัวของเขา
เขาน่าจะเป็นจอมเวทคนหนึ่ง”
“อย่าน้อยต้องเป็นจอมเวทระดับ7
บางทีอาจเป็นจอมเวทระดับ 8 ก็เป็นได้!” โรเจอร์กำหมัดและตัวสั่นอย่างช่วยไม่ได้
“ข้าไม่เคยคิดว่าบุคคลสำคัญอย่างนั้นจะแวะมาที่บ้านของเรา”
ลินลี่ย์สามารถสัมผัสได้ถึงความกลัวในหัวใจของโรเจอร์และลอร์รี่
มังกรลมกรด อสูรวิเศษระดับ
7และจอมเวทลึกลับผู้มีพลังพอสะกดมังกรลมกรดได้? เพียงเท่านี้ก็ก่อให้เกิดความน่ากลัวขึ้นได้
“จอมเวทยังมีพลังมากกว่ามังกรลมกรดอีกหรือ?”ลินลี่ย์พวก
มังกรลมกรดมีร่างที่ใหญ่โต
เกล็ดแข็งแกร่งและหางทรงพลัง..
ทั้งหมดนี้ดูเหมือนจะเป็นเรื่องเล็กๆน้อยสำหรับจอมเวทที่ตัวเล็กอย่างนั้น
“ก๊าซซซซ!”
ทันใดนั้น เสียงคำรามด้วยความโกรธดังออกมาจากกลางเมือง
“แย่แล้ว”ลอร์รี่และโรเจอร์ตะลึง
ลินลี่ย์และเด็กอื่นๆ ก็กังวลเพิ่มขึ้นเช่นกัน
มังกรลมกรดคำรามด้วยความโกรธลงฮิลแมนหรือเพราะชาวเมืองอู่ซานหรือเปล่า? ไม่มีใครรู้
“พวกเจ้าทุกคนอยู่ที่นี่” ลอร์รี่และโรเจอร์แม้จะหวาดกลัวแต่ก็ยังวิ่งเข้าไปกลางเมือง
ลินลี่ย์ขบฟันตนเอง “ลุงฮิลแมน!”ลินลี่ย์กังวลห่วงใยลุงฮิลแมนพอๆ
กับชาวเมือง
เขาวิ่งไปยังตำแหน่งนั้นในเวลานี้ลอร์รี่และโรเจอร์ยังตื่นตกใจเรื่องมังกรลมกรดจึงไม่ได้สังเกตว่าลินลี่ย์วิ่งตามหลังพวกเขามา
ชั่วเวลาไม่นาน พวกเขาก็มาถึงกลางเมือง
ฮิลแมนกำลังยืนดูห่างๆ
“ทำไมพวกเจ้าถึงมาที่นี่?”ฮิลแมนตำหนิรุนแรง
แต่พอเห็นลินลี่ย์ตามหลังลอร์รี่และโรเจอร์มา
ฮิลแมนถึงกับขมวดคิ้ว“ลินลี่ย์! ที่นี่อันตรายเกินไป
กลับไปเดี๋ยวนี้เลนะ”ตอนนี้เองลอร์รี่กับโรเจอร์ถึงได้สังเกตว่าลินลี่ย์ตามพวกเขามา
“ลินลี่ย์,ทำไมเจ้าถึง...” ลอร์รี่และโรเจอร์ไม่รู้ว่าจะพูดยังไง
“ลุงฮิลแมน!ข้าจะไม่กลับ” ลินลี่ย์ไม่ยินดีกลับไป
ฮิลแมนส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้
เขารู้ว่าลินลี่ย์ดึงดันขนาดไหนและการจะบังคับให้เขาเปลี่ยนใจ ยากขนาดไหน “ก็ได้
อย่างนั้นเจ้าอยู่ข้างหลังข้าอย่าออกห่างล่ะ ตราบใดที่เจ้าอยู่ใกล้ๆ ข้า
ข้ามั่นใจว่าจะปกป้องเจ้าได้”
“ขอบคุณลุงฮิลแมนข้าจะไม่วิ่งวุ่นวายแน่นอน”
ลินลี่ย์ยินดียิ่งขึ้น ณตรงนี้กลุ่มของฮิลแมนอยู่ห่างจากมังกรลมกรดร้อยเมตร
พวกเขาคอยดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกลางเมืองเงียบๆ
ต่อหน้ามังกรลมกรดขนาดมหึมากลุ่มผู้เยาว์ที่ประกอบไปด้วยบุรุษ 4 สตรี 3
1 ความคิดเห็น:
สนุกครับ
แสดงความคิดเห็น