ยอดยุทธไร้เทียมทาน ตอนที่ 644 ชัยชนะ

ตอนที่  644  ชัยชนะ

เหออิงมีประสบการณ์ในการสู้รบและคุ้นเคยกับเรือรบยอดนิยม  เมื่อเห็นว่ามีเพียงที่นั่งเดียวของเรือรบธนูดำที่มีแสงสว่าง  เขาถอนหายใจโล่งอก

เขาได้ยินมาว่าเหมิ่งหนานจ่ายเงินซื้อเรือรบมาก่อน  ดังนั้นเขาไม่ประหลาดใจเรื่องนั้นมาก  แต่เพราะเหมิ่งหนานไม่มีกำลังคนเพียงพอ แค่ได้ซื้อเรือรบลำหนึ่ง แต่เขาไม่สามารถใช้ความสามารถในการสู้ที่แท้จริงของเรือรบได้

อาวุธเรือรบจำเป็นต้องการความถี่ในการประสานงานสูง  และไม่มีใครที่สามารถใช้งานได้ ถึงเป็นคนร่ำรวยมหาศาลเอาแต่ซื้ออาวุธดีๆ  แต่อาวุธทั้งหมดนั้นจำเป็นต้องใช้ศักยภาพเต็มที่ และมักจะถูกทิ้งไว้ให้ฝุ่นและสนิมจับอยู่ในคลังสินค้า  เหออิงรู้ว่าของแบบนั้นก็พังสลายไปด้วยเช่นกัน

เมื่อเห็นว่ามีเพียงที่นั่งเดียวที่เปล่งแสงสว่าง  นั่นเป็นการยืนยันการคาดเดาของเหออิง  เหมิ่งหนานไม่มีกำลังเพียงพอ

ที่นั่งหนึ่งจำเป็นต้องได้กำลังทหารยี่สิบคน  จำนวนเท่านี้ตรงกับที่เหออิงได้รับ

เรือรบธนูดำเป็นเรือชั้นดี  แต่กำลังพลไม่พอ ก็เป็นแค่ท่อนไม้ลอยได้

เหออิงมีคนเพียงยี่สิบคนอยู่ใกล้ๆ แต่พวกเขาเป็นทหารที่แข็งแกร่งกันทุกคนและได้ติดตามเหออิงมาหลายปีแล้ว  ทุกคนเป็นทหารฝีมือดีและคุ้นเคยกับการสู้รบด้วยรูปกระบวนศึกมามาก  สำหรับพวกเขาสามารถจัดการกับคนสิบคนได้อย่างง่ายดาย

เหออิงมั่นใจในตนเอง

เฟี้ยววว!

รังสีกระบี่หนาแน่นพุ่งตรงเข้ามาพร้อมกับเสียงหวีดหวิวใส่เหออิง

ไป๋เสี่ยวที่กำลังมองการต่อสู้พึมพำ  “มาแล้ว”

 “มาแล้ว?”  ไป๋เยี่ยสับสนและถามโดยไม่รู้ตัว

 “ปืนใหญ่กระบี่รังผึ้ง!” ไป๋เสี่ยวตอบ  เขาตื่นเต้นหวนนึกภาพการต่อสู้จากครั้งก่อน  เขารู้สึกว่าเหมือนเป็นความฝันทั้งหมด

จากนั้นไป๋เยี่ยคิดถึงเรื่องเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับโจรสลัด  ในการสู้รบคราวนั้น อาจกล่าวได้ว่าเหมิ่งหนานควบคุมปืนใหญ่กระบี่รังผึ้งคนเดียว ซึ่งนับว่าผิดแปลกจากธรรมดาไปมาก

เขายังคงเต็มไปด้วยความสงสัย

แสงวูบวาบฉายเข้าในดวงตาของเหออิง  ปืนใหญ่กระบี่รังผึ้ง!

 ‘มีมาตรฐานบางอย่างสำหรับความเข้มข้นระดับนี้  มาตรฐานของคู่ต่อสู้นับว่าไม่เลวนัก  แต่ด้วยพลังเพียงเท่านี้  เจ้าคิดว่าเจ้าสามารถฆ่าผู้บัญชาการระดับเงินได้หรือ  เจ้าดูถูกข้าเกินไปแล้ว’

เหออิงเยาะเย้ย  ภายใต้การควบคุมของเขา พลังงานที่ผสานกันก่อเป็นพายุสีแดงอย่างรวดเร็วซึ่งปกป้องพวกเขาไว้ตรงกลาง

ถ้าดูอย่างระมัดระวัง จะมีคนตระหนักได้ว่าพายุสีแดงความเร็วสูงมีเม็ดสีแดงเข้มอยู่มากมายภายในนั้น ซึ่งถูกสร้างจากพลังงานทำให้พายุรุนแรงกล้าแข็งขึ้น

รังสีกระบี่รังผึ้งปะทะกำแพงพายุทำให้เกิดกระแสปั่นป่วนนับไม่ถ้วน แต่กำแพงพายุก็ยังคงตระหง่าน

ปืนใหญ่กระบี่รังผึ้งส่วนใหญ่ใช้สู้กับทหารที่หละหลวมรวมตัวไม่เป็นระเบียบ แต่ไม่ได้มีพลังมากนัก  แต่สามารถยิงรังสีกระบี่ได้มากมายต่อครั้ง  และรัศมีครอบคลุมพื้นที่ค่อนข้างใหญ่

เหออิงเต็มไปด้วยความมั่นใจในพายุกรวดแดงของเขา  คุณสมบัติในการป้องกันของมันจะแข็งแกร่งมากกว่าม่านพลังงานธรรมดา  ต้นแบบในการสร้างพายุนี้มาจากพายุทรายในทะเลทราย  การไหลเวียนครอบคลุมของอากาศสามารถกระจายพลังงานโจมตีของศัตรูได้  และในเวลาเดียวกันก็เพิ่มพลังป้องกันของมัน  และและปริมาณของทรายที่แข็งและหนักที่ผสมอยู่พายุจะทำให้พายุหนาแน่นและยากจะทำลายผ่านไปได้

แม้แต่พลังทำลายล้างที่รุนแรงยังไม่สามารถเอาชนะพายุกรวดแดงได้ อย่าว่าแต่ปืนใหญ่กระบี่รังผึ้ง

นอกจากนี้ แม้ว่าปืนใหญ่กระบี่รังผึ้งจะสามารถยิงรังสีกระบี่ออกมาหลายสายได้ในครั้งเดียว แต่ความถี่ในการรุกก็ไม่มากนัก หลังจากเจอคลื่นโจมตีทุกอย่างแล้ว ก็จะต้องมีการหยุดชะงัก ซึ่งจะแก้ปัญหานี้ได้ก็ต้องมีลูกเรือหลายคนคอยสลับกัน  แต่ตอนนี้ คู่ต่อสู้ของเขามีเพียงปืนใหญ่กระบี่รังผึ้งชุดเดียวและมีข้อจำกัดอยู่มาก

สำหรับเหออิง ผู้บัญชาการระดับเงิน ตราบใดที่มีข้องบกพร่อง เขาจะสามารถพลิกสถานการณ์ได้สิ้นเชิง  นอกจากนี้ ยังเป็นข้อบกพร่องใหญ่เสียด้วย

รังสีกระบี่ที่กระทบกับพายุกรวดแดงแตกกระจายไปหมด

 ‘ได้เวลาตอบโต้!’

ขณะที่เหออิงเตรียมโจมตีตอบโต้  ในช่วงเวลาถัดมาหน้าของเขาก็ชะงักค้าง

ฟิ้วววว!

เสียงหวีดหวิวจนหูอื้อดังอีกครั้งและกระแสเชี่ยวกรากของรังสีกระบี่กระแทกใส่พายุกรวดแดง

เหออิงแทบกระโดด  ‘เป็นไปไม่ได้…’

ผลกระทบของพลังงานปืนใหญ่กระบี่รังผึ้งค่อนข้างใหญ่ และไม่มีใครเพิกเฉยต่อพลังสะท้อนกลับได้  เขาไม่เคยเห็นกลุ่มที่สามารถยิงปืนใหญ่กระบี่รังผึ้งอย่างต่อเนื่องมาก่อน  มันไม่มีเหตุผล

ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว!

เสียงหวีดหวิวหนาแน่นตัดผ่านอากาศยามราตรี ระลอกแล้วระลอกเล่าราวกับฝนแสงกำลังหลั่งออกมาจากเรือรบธนูดำ ใส่พายุกรวดแดง

บึ้ม  บึ้ม  บึ้ม!

รังสีกระบี่ยิงใส่พายุอยู่ต่อเนื่อง ประกายแสงนับไม่ถ้วนปลิวไปทุกที่ พายุพัดใส่รังสีกระบี่แตกเป็นเป็นชิ้นเล็กน้อย แต่ก็ยังคงอยู่ได้มั่นคง

เหออิงมีสีหน้าตกใจ และบังคับตนเองให้สงบใจและถ่ายพลังเข้าในพายุกรวดแดง  ความสามารถในการป้องกันที่ทรงพลังของพายุกรวดแดงแสดงถึงความอิ่มตัว การหลั่งไหลเข้ามาของรังสีกระบี่ไม่ได้มากไปกว่าพายุ

 “พระเจ้า!”

ไป๋เยี่ยเอามือกุมศีรษะ ใบหน้าแสดงออกว่ารู้สึกเหลือเชื่อ  เขาได้ยินมาจากไป๋เสี่ยวว่าเหมิ่งหนานใช้ปืนใหญ่กระบี่รังผึ้งอย่างไร  แต่พอมาเห็นกับตาตนเองถึงวิธีใช้อาวุธโดยไม่สะดุดหยุดลง  รังสีกระบี่พ่นโจมตีต่อเนื่อง  เขารู้สึกว่าหลักการเหตุผลถูกฉีกทิ้ง

รอเดี๋ยว!

เขาสั่นทันที  ในฐานะผู้บัญชาการที่ลือชื่อ  เขาจับจุดสำคัญได้อย่างรวดเร็ว  ถ้าฉากเช่นนั้นเกิดขึ้นในสงคราม...

ถ้าเพียงแต่เรือรบลำเดียว  มีอาวุธทั้งหมดสามารถทำได้อย่างเดียวกัน...

เขาสั่น  เขารู้ว่าถ้าเรือรบประหลาดอย่างนี้ปรากฏในสนามรบ ใครจะหยุดมันได้?  ไม่ ไม่มีใครหยุดมันได้  ถ้าขบวนเรือรบทุกลำสามารถเป็นอย่างนั้นได้  อย่างนั้นไม่มีใครในดาราจักรเซียนศักดิ์จะสามารถหยุดพวกเขาได้

ไป๋เยี่ยไม่กล้าคิดไกลออกไป  แค่เพียงคิดถึงผลที่จะเกิดขึ้นก็เป็นเหตุให้มือเขาเย็น  เขาจ้องดูสนามรบอย่างตั้งใจ กลัวว่าจะพลาดรายละเอียดแม้แต่เล็กน้อย

 ‘เจ้าคนเสียงดังและน่ารำคาญนั่น  เขามีความลับซ่อนอยู่เท่าใดกันแน่?

รังสีกระบี่ก่อเป็นกระแสยังคงโจมตีพายุแดงอย่างต่อเนื่อง

เหมือนกับว่าช่วงเวลา 10 วินาที แต่เหออิงรู้สึกราวกับว่าเขาถูกลากยาวไปเป็นปี  พายุกรวดแดงมีพลังป้องกันที่น่าทึ่ง  แต่รังสีกระบี่มีมากเกินไป และด้วยการโจมตีอย่างต่อเนื่อง  เหออิงตกอยู่ในแรงกดดันที่ยิ่งใหญ่  พลังงานในตัวหมดไปอย่างรวดเร็ว

นอกจากต้องทนแล้ว เหออิงไม่มีความคิดอย่างอื่น  พายุกรวดแดงเริ่มแกว่ง และถ้ายังเป็นไปแบบนี้  พวกเขาจะถูกรังสีกระบี่กลืนและกระดูกทั่วร่างก็จะไม่เหลือ

 “ทุกคน!  อดทนเอาไว้!”  เหออิงตะโกน  “ศัตรูทนได้ไม่นานนักหรอก!”

ทหารของเขาทุกคนกัดฟันและทนอย่างขมขื่น  พวกเขาเชื่อมั่นในเหออิงและพวกเขาเชื่อว่าศัตรูจะทนอยู่ได้ไม่นาน การโจมตีที่บ้าคลั่งอย่างนั้นเป็นสิ่งที่ไม่มีใครสามารถปล่อยออกมาได้ตลอดเวลา

เป็นการสู้กันที่ปณิธาน  ใครก็ตามเปิดช่องว่างก่อนจะต้องเป็นฝ่ายแพ้

เสี่ยวเอ้อถือคันจับปืนใหญ่กระบี่รังผึ้ง  เสียงคำรามร้องของถังเทียนที่ข้างตัวเขาทำให้เขาแสบแก้วหู  เขายังคงห่างเหินราวกับว่าเขาไม่ได้ยินอะไร  จนกระทั่งตอนนี้ เขายังไม่ได้โจมตีแม้สักครั้ง  สีหน้าของเขายังคงปกติ เหมือนกับว่าสถานการณ์ที่อยู่ต่อหน้าของเขาไม่ได้กวนใจเขาแม้แต่น้อย

ซี่....

ถังเทียนหยุดคำรามทันทีปืนใหญ่กระบี่รังผึ้งเหนือหัวเขาแตกเป็นชิ้นและเป็นผุยผง ฝุ่นปกคลุมไปทั่วสถานที่ และถังเทียนนั่งอยู่ที่เดิมโดยไม่มีปฏิกิริยาใดๆ

มีเพียงความคิดเดียวอยู่ในใจของเขา  ปืนใหญ่กระบี่รังผึ้งอ่อนแอลงได้อย่างไร?

โอกาส!

เหออิงที่ดันทุรังอดทนได้รู้สึกดีใจทันที  ใช่แล้วต่อให้ทหารฝ่ายศัตรูสามารถอดทนผลสะท้อนที่น่ากลัวได้  แต่ปืนใหญ่กระบี่รังผึ้งเองก็ไม่สามารถทนรับภาระได้

ไม่มีใครรู้ว่าในช่วงที่ปืนใหญ่กระบี่รังผึ้งของถังเทียนจะระเบิด ดวงตาที่ไร้ความรู้สึกของเสี่ยวเอ้อเป็นประกายเยือกเย็นทันที

กระบี่ยาวที่ลอยอยู่ด้านหลังของเขาเปล่งแสงพร้อมกัน

รังสีกระบี่ระเบิดและพุ่งหาเหออิง

เหออิงที่เพิ่งเตรียมจะโต้ตอบกลับได้ยินเสียงหวีดหวิวทันทีและต้องรู้สึกตกใจอีกครั้ง  ความจริงศัตรูยังมีกำลังคน!  สิ่งที่ทำให้เขากังวลมากขึ้นก็คือเขาไม่ทันสังเกตว่าศัตรูกำลังโจมตี  มันกระทันหันเกินไป

แต่เป็นแค่เพียงการระเบิดของรังสีกระบี่ครั้งเดียว  และไม่เหมือนกระแสของกระบี่ ทำให้เหออิงรู้สึกคลายกังวลขึ้นมาบ้าง

แม้ก่อนที่เขาจะยินดี  เสียงหวีดหวิวในอากาศก็เปลี่ยนไป เสียงหวีดหวิวต่ำในตอนแรกพลันกลายเป็นเสียงแหลมเหมือนเข็มเจาะเข้าไปในสมอง

หน้าของเหออิงบิดเบี้ยวน่าเกลียด  เขาเงยหน้าขึ้นมา  กลุ่มฝนกระบี่ผสานรวมกันเป็นกระบี่เดียว

หัวใจของเหออิงสั่นสะท้าน เป็นกระบี่เพียงเล่มเดียว  แต่มีหางแสงยาวลากตามหลังปลดปล่อยพลังและรังสีเมื่อเทียบกับระเบิดฝนกระบี่ มันแข็งแกร่งมากกว่าหลายเท่า

มือกระบี่!

เหออิงค่อยรู้สึกตัวทันที  มีแต่มือกระบี่เท่านั้นที่จะเข้าใจกระบี่ได้ลึกซึ้ง สามารถสร้างพลังโจมตีออกมาพร้อมกับปืนใหญ่กระบี่รังผึ้งได้อย่างน่ากลัวขนาดนั้น

จากนั้นเขาเข้าใจเหตุผลที่คู่ต่อสู้ควบคุมพลังโจมตีได้โดยไม่มีสัญญาณเตือนใดๆ

เสี่ยวเอ้อผู้รู้แจ้งกฎกระบี่มีความล้ำหน้าในการเข้าใจและใช้ปืนใหญ่กระบี่รังผึ้งเกินกว่าถังเทียน  เขาแค่เพียงสัมผัสได้เพียงชั่วครู่ เสี่ยวเอ้อก็เข้าใจอาวุธได้ทันที   วิธีใช้พลังโจมตีทื่อๆ ทำให้เสี่ยวเอ้อก่นด่าเขาในใจ  แต่โชคดีสำหรับถังเทียน มันใช้ได้ผล ดังนั้นเสี่ยวเอ้อไม่ต้องทำอะไรแค่รอโอกาสที่จะเกิดขึ้น

เสี่ยวเอ้อผู้มีความเข้าใจกฎกระบี่อย่างลึกซึ้งสามารถใช้ปืนใหญ่กระบี่รังผึ้งในระดับพลังที่เหลือเชื่อ

 ‘แย่แล้ว!’

เหออิงหน้าเสียและซีดขาว  เขาตะโกนลั่น  “ระวัง!”

ก่อนที่เขาจะพูดจบคำ รังสีกระบี่แพรวพราวก็พุ่งตรงกระแทกพายุกรวดแดงอย่างหนักหน่วง

บึ้ม!

พายุกรวดแดงสั่นสะเทือน เหออิงและพวกที่อยู่ภายในรู้สึกหวานในลำคอวูบ มุมปากมีรอยเลือด ใบหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ

แต่พวกเขารู้ว่าไม่มีเวลาตื่นเต้น  พลังโจมตีที่น่ากลัวต้องทำให้ผู้ใช้ต้องเตรียมพลังงานมหาศาล  และร่างของมือกระบี่ไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น

ตารางหมากรุกแสงที่อยู่ใต้เท้าของเสี่ยวเอ้อ พอกระแสพลังสะท้อนเข้ามาในร่างของเสี่ยวเอ้อก็แตกระเบิดสลายไปในทันที

ร่างของเสี่ยวเอ้อสะท้าน  แม้ว่าพลังงานส่วนใหญ่ที่สะท้อนกลับจะถ่ายเทลงไปที่ตารางหมากรุกแสงไปแล้วไม่น้อย แต่เขาอ่อนแอเกินกว่าจะโจมตีได้อีกครั้ง

 ‘อาวุธเรือรบไม่เหมาะกับขุนพลวิญญารเลยแม้แต่น้อย...’

รอยเลือดเกิดที่มุมปากของเขา ทำรอยยิ้มเย็นชาบนใบหน้าของเขามองดูน่ากลัว  งานของเขาสำเร็จแล้ว การโจมตีของเขาทำให้ถังเทียนมีโอกาสกระโดดไปที่ปืนใหญ่กระบี่รังผึ้งอีกฐานหนึ่ง

กระบี่ที่ลอยอยู่หลังป้อมปืนเรืองแสงอีกครั้ง ท่ามกลางเสียงคำรามของถังเทียน  รังสีกระบี่ที่น่ากลัวถูกยิงออกไปอีกครั้ง

คลื่นพลังสะท้อนกลับครั้งแล้วครั้งเล่าที่โถมใส่ร่างของถังเทียน ทำให้ร่างของเขาสั่นเป็นเจ้าเข้า ขณะที่เลือดในตัวเขาก็ยังทะลักอย่างเจ็บปวด

เห็นได้ชัดว่าเขาโกรธจนลืมตัว ดวงตาของเขาราวกับจะมีไฟพวยพุ่ง  เขาคำรามเหมือนเสือ

กระแสคลื่นรังสีกระบี่กระแทกใส่พายุกรวดแดงอย่างรุนแรง  พายุกรวดแดงพบกับศัตรูที่ดุร้ายยิ่งขึ้น

หน้าของเหออิงแดงสลับขาว  หลังจากพลังกระบี่โจมตีอย่างหนัก  แม้วาพวกเขาจะป้องกันไว้ได้  แต่พายุกรวดแดงก็ได้รับความเสียหายด้วย

บึ้ม!

พายุกรวดแดงแตกสลายสิ้นเชิง

 ‘ไม่....’

เขาต้องการคำรามร้องเสียงดัง  แต่เขาไม่มีเสียง ภาพข้างหน้าเปลี่ยนเป็นขาวโพลน

กระแสรังสีกระบี่ที่สูญเสียการควบคุมกระจายไปทั่วทุกที่  ทำลายทุกอย่างที่ขวางทาง