Panlong เล่ม 12 เชื้อสายเทพ – ตอนที่ 24 กระบี่เลือดม่วงกับแหวนมังกรขนด

เล่ม 12 เชื้อสายเทพ – ตอนที่ 24 กระบี่เลือดม่วงกับแหวนมังกรขนด

พลังศักดิ์สิทธิ์สายธาตุลมในร่างของเขาซึมเข้าไปในกระบี่เลือดม่วง  จู่ๆ คมของกระบี่เลือดม่วงก็ครอบคลุมขอบมิติเบาบาง  ขณะเดียวกันนั้น รัศมีแฝงสีเลือดจางๆ เริ่มโคจรอยู่บนกระบี่เลือดม่วงขณะที่กระบี่เลือดม่วงส่งเสียงร้องกระหึ่มไม่หยุด

 “ลินลี่ย์, หยุด, หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”  เดเลียรีบร้องเรียก

ลินลี่ย์หยุดใช้พลังเทพทันที และหันไปมองเดเลียอย่างสับสน  “เดเลีย, มีอะไรหรือ?”

หน้าของเดเลียซีดขาว  นางจ้องมองกระบี่เลือดม่วงอย่างหวาดกลัว พูดอย่างประหลาดใจ  “กระบี่นั่น เพิ่งจะ...”

 “เกิดอะไรขึ้น?  บอกข้ามาเร็วๆ”  ลินลี่ย์ถาม

หน้าของเดเลียค่อยกลับคืนสู่สภาพปกติ  แต่นางยังคงมีร่องรอยความกลัวอยู่  “เมื่อตอนที่กระบี่เลือดม่วงส่งเสียงร้องกระหึ่ม  เพราะเหตุบางอย่าง ข้ารู้สึกว่าวิญญาณข้าสั่นสะท้าน และพลังในตัวของข้าเริ่มปั่นป่วน เหมือนร่างของข้าสูญเสียการควบคุมตัวเอง”

 “เอ๊ะ?”  ตาของลินลี่ย์เต็มไปด้วยความประหลาดใจและดีใจ

สำหรับลินลี่ย์  เสียงกระบี่ร้องนั้นเป็นเรื่องธรรมดามาก  เขาไม่คาดคิดว่าคนอื่นจะได้รับผลจากเสียงนั้น

 “ลินลี่ย์, เจ้าอย่าทำให้กระบี่เลือดม่วงปล่อยเสียงร้องแบบนั้นได้ไหม? ข้าทนไม่ไหว” เดเลียพูดเชิงขออภัย

แต่ลินลี่ย์รู้ว่าเป็นความผิดของเขา  เขารีบกล่าว “เดเลีย, ไม่ต้องกังวล, ข้าจะไม่ให้เลือดม่วงส่งเสียงอีก”  ลินลี่ย์ยังคงค่อนข้างประหลาดใจและดีใจกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น  ความจริงแค่ดูที่ขอบมิติซึ่งเกิดขึ้นบนผิวกระบี่เลือดม่วง เขาก็ดีใจแล้ว

เขาไม่ได้กระตุ้นใช้งานกฎอะไร แค่พลังเทพ  แต่กระบี่เลือดม่วงก็กลายเป็นกระบี่คมอย่างเหลือเชื่อ

 “อาวุธเทพจำเป็นต้องได้พลังเทพสั่งการจึงจะใช้พลังระดับสูงได้จริงๆ  ในอดีต ข้าเพียงแต่อาศัยพลังแข็งแกร่งของวัสดุกระบี่เลือดม่วงเข้าต่อสู้เท่านั้นเอง”

ต่อมาลินลี่ย์ถ่ายพลังจิตวิญญาณเข้าไปในกระบี่เลือดม่วง เขารู้สึกถึงรัศมีที่ทรงพลังน่าสยดสยองเหลือเชื่อภายในนั้น  เมื่อพลังจิตวิญญาณของเขามีปฏิสัมพันธ์กับรัศมีที่น่ากลัวนั้น  ลินลี่ย์สามารถรู้สึกได้ชัดถึงฉากภาพที่บรรจุอยู่ในรัศมีที่น่ากลัวสยดสยองนั้น

ทะเลเลือดไร้ขอบเขต

ซากศพทุกเผ่าพันธุ์ โครงกระดูกลอยอยู่ในท่ามกลางทะเลเลือด... ศพขนาดใหญ่โตมหึมาที่สูงหลายสิบเมตร.. ซากโครงกระดูกสีขาวเปล่งแสงเขียว.. สัตว์ประหลาดที่มีเกล็ด, สัตว์ประหลาดที่มีเขา สัตว์ประหลาดสี่แขน..

ศพนับไม่ถ้วนลอยอยู่ภายในทะเลเลือด

ลินลี่ย์เริ่มรู้สึกถึงภาพทางจิตได้รำไร   ภาพทางจิตนี้มีกระบี่ยาวสีม่วงดูชั่วร้ายกำลังหลั่งเลือดออกมาจากมัน  แล้วะยังมีบุรุษผู้มีกลิ่นอายชั่วร้ายคนหนึ่ง มีผมยาวสีม่วง ชุดยาวสีม่วง คิ้วเหมือนกระบี่ นัยน์ตามีแววกระหายเลือดจ้องมองเขาอยู่

นี่ไม่มีอะไรมากไปกว่าสิ่งที่พลังจิตของเขารู้สึกได้  แต่ลินลี่ย์ยังคงรู้สึกกดดันอย่างมาก รุนแรงมากจนเขารู้สึกหายใจไม่ออก

 “กระบี่นั่นคือเลือดม่วง”  ลินลี่ย์มั่นใจ “และบุรุษผมม่วงก็คือ... เขาคือเจ้าของคนก่อนของเลือดม่วง?”

ภาพฉากแล้วฉากเล่าของบุรุษผู้ร้ายกาจกวัดแกว่งควงกระบี่เลือดม่วงมีส่วนร่วมในการสังหารวาบผ่านใจของลินลี่ย์เร็วราวกับสายฟ้า  อย่างไรก็ตามแต่ละฉากภาพเลือนรางไม่ชัดเจน บางครั้งก็ชัดขึ้นบ้าง  แต่จากนั้นภาพก็หายไปอย่างสิ้นเชิง

 “สนุก สนุก” ขณะร่ายรำกระบี่เลือดม่วงในมือ ลินลี่ย์เริ่มหัวเราะ

เขาหวังว่าจะค้นพบอะไรภายในกระบี่เลือดม่วง จึงลอบกระตุ้นกระบี่เลือดม่วง

 “ไม่ว่าจะเป็นอาวุธเทพที่ทรงพลังเพียงไหน  แต่ก็ยังเป็นแค่อาวุธ  มันไม่ใช่สิ่งมีชีวิต เป็นไปได้ยังไงที่มันจะบอกข้า ว่ามันใช้พลังโจมตีพิเศษได้ยังไง?  ข้ายังต้องอาศัยตนเองค้นคว้าอยู่ดี”  ลินลี่ย์เข้าใจว่าบางทีเจ้าของกระบี่เลือดม่วงคนก่อนคงรู้วิธีใช้งานกระบี่เลือดม่วง  แต่... เขาไม่สามารถหาเจ้าของคนก่อนได้

บางทีเจ้าของคนก่อนคงตายไปแล้ว  ที่สำคัญ ถ้าเขายังไม่ตาย  เขาจะผูกทำสัญญาโลหิตสิ้นสุดการทำงานผนึกประตูมิตินั้นได้ยังไง?

 “อย่างไรก็ตาม อย่างน้อยเขาก็รู้สองเรื่องแล้วในตอนนี้  หลังจากถ่ายพลังเทพลงไป กระบี่เลือดม่วงจะกลายเป็นคมกล้าอย่างไม่มีอะไรเทียบได้  เมื่อเทียบกับการโจมตีด้วย ‘สัจธรรมแห่งความเร็ว – ดาบมิติบั่นเศียร’ พลังก็ยังเหนือกว่ามากมาย”  ลินลี่ย์รู้สึกมั่นใจมาก  “นอกจากนี้, เสียงร้องกระหึ่มนั่นยังมีพลังสั่นสะท้านวิญญาณผู้คนสร้างผลกระทบให้กับคนอื่นได้”

เมื่อเขาสู้รบ  เขาสามารถปล่อยเสียงนั่นได้อย่างต่อเนื่อง  ศัตรูจะได้รับผลกระทบ  แต่คงไม่ทำ นี่จะช่วยสร้างความได้เปรียบมากมาย

 “อย่างไรก็ตาม ข้ายังจำเป็นต้องวิเคราะห์ว่าเสียงร้องของกระบี่สร้างผลกระทบอย่างไร”  ลินลี่ย์เก็บกระบี่เลือดม่วงไว้ในแหวนเก็บสมบัติอีกครั้ง  และจากนั้นเพ่งความสนใจไปที่ของที่มีค่ามากที่สุด... แหวนมังกรขนด!

เขาได้ค้นพบแหวนมังกรขนดในบ้านของบรรพบุรุษของเขา

เจ้าของแหวนมังกรขนดคนก่อนก็คือเดลิน โคเวิร์ท  เพราะแหวนมังกรขนด เขาจึงได้พบกับปู่เดลินและทำให้ก้าวเข้าสู่เส้นทางของการกลายเป็นยอดฝีมือได้

ลินลี่ย์รู้สึกตื่นเต้นมาก  แต่เมื่อเห็นแหวนมังกรขนด  เขาสงบจิตใจลง  เหมือนกับว่าเขามองเห็นปู่เดลินผู้ใจดีมีผมขาวโพลนอยู่ภายในนั้น  ในช่วงเวลาของเขาปู่เดลินฝันว่าจะกลายเป็นเทพได้  แต่หลังจากถูกบังคับให้เข้าไปในแหวนมังกรขนด  เขาจึงสูญเสียโอกาส  ดังนั้นเขาทุ่มเทปลูกฝังและอบรมลินลี่ย์ หวังว่าลินลี่ย์จะสามารถไปถึงจุดสูงสุดได้

 “ปู่เดลิน, วันนี้ข้าเข้าถึงระดับเทพได้แล้ว”  ลินลี่ย์ถอนหายใจเบาๆ อยู่ในใจ

 “ถ้า..ปู่เดลินยังมีชีวิตอยู่ จะดียอดเยี่ยมเพียงไหน”  ลินลี่ย์ถอนหายใจอยู่ในใจ

หลังจากสูดหายใจลึก ลินลี่ย์ถ่ายเทพลังเทพสายธาตุลมลงไปในแหวนมังกรขนด  แต่ลินลี่ย์พบว่า... “ใช้ไม่ได้?  ถ่ายเทพลังเทพเข้าไปในแหวนมังกรขนดแล้วยังใช้ไม่ได้อีกหรือ?”  ลินลี่ย์ค่อนข้างสับสน  เมื่อใดก็ตามที่สมบัติเทพได้รับพลังเทพ อย่างน้อยก็ต้องมีการตอบสนอง

แต่แหวนมังกรขนดไม่มีการตอบสนองแม้แต่น้อย

 “เป็นไปได้ไหมว่านี่เป็นสมบัติเทพที่ค่อนข้างพิเศษ?”  ลินลี่ย์รั้งพลังเทพกลับ  จากนั้นส่งพลังจิตเข้าไปในแหวนมังกรขนด

เมื่อกลายเป็นเทพ กฎธรรมชาติมีอยู่รอบตัวลินลี่ย์เป็นธรรมดา  ดังนั้นแทนที่จะแบ่งครึ่ง หลังจากมีปฏิสัมพันธ์กับกฎธรรมชาติ  วิญญาณของลินลี่ย์กลับกลายอยู่ในระดับธรรมดา

ผู้กลายเป็นเทพทุกคนจะมีการเปลี่ยนแปลงเช่นนี้เป็นธรรมดา

การเปลี่ยนแปลงทางจิตของลินลี่ย์ก่อให้เกิดแอ่งพลังจิตขนาดใหญ่  ทั้งวิญญาณของเขาก็เปลี่ยนไปด้วยเช่นกัน  หลังจากพลังจิตที่บริสุทธิ์นี้ถูกส่งเข้าไปในแหวนมังกรขนด  แสงสีฟ้าเลือนรางวาบผ่านแหวนมังกรขนดพร้อมกัน  ลินลี่ย์สามารถรู้สึกได้ถึงภายในแหวน  มีพลังงานแปลกประหลาดมาก

 “อะไรนี่?”

ลินลี่ย์ประหลาดใจเป็นพิเศษ

ทันใดนั้น รัศมีทรงพลังยิ่งใหญ่สัมผัสกับพลังจิตลินลี่ย์  รัศมีนี้ทรงพลังมากจนลินลี่ย์เริ่มสั่นสะท้านใจลึกๆ  มันทรงพลังมาก รัศมีที่แฝงอยู่ในแหวนมังกรขนดทรงพลังยิ่งกว่ารัศมีที่แฝงอยู่ในกระบี่เลือดม่วงเสียอีก

 “โชคดีนะ สหายน้อย” เสียงทุ้มลึกก้องกังวานอยู่ในใจของลินลี่ย์  “นี่คือแหวนที่ข้าชอบมากเมื่อคราวที่ข้ายังมีชีวิต  มันคือสมบัติมหาเทพใช้ปกป้องวิญญาณ เพียงแต่ ตอนนี้มันได้รับความเสียหาย  มันจึงไม่สามารถปกป้องข้าได้สำเร็จ และเพราะมันได้รับความเสียหาย จึงจำเป็นต้องซ่อมแซม  สิ่งเดียวที่เจ้าต้องทำก็คือค่อยๆ รักษามันผ่านพลังจิตของเจ้า.. ต้องใช้เวลานานเพียงไหน ข้าไม่อาจคาดการณ์ได้  ความจริงข้าเองก็ต้องการรู้ว่าใครจะเป็นผู้รับช่วงแหวนนี้ไปจากข้า  โชคร้ายจริงๆ  ข้าไม่มีโอกาส  ข้าไม่เคยมีโอกาสเลย..”

เสียงก้องลึกค่อยๆ จางหายไป

ลินลี่ย์ตกตะลึงงัน

สมบัติมหาเทพสำหรับปกป้องวิญญาณ?  และได้รับความเสียหาย?

 “สมบัติมหาเทพ?”  ร่างของลินลี่ย์สั่นเล็กน้อย  เขาเพียงแต่ได้ยินว่ามีสมบัติเทพ  แต่ไม่เคยมีใครบอกเขาว่ามีสิ่งที่เรียกว่าสมบัติมหาเทพ

เหนือระดับเซียนก็มีเทพชั้นต้น เทพชั้นกลาง เทพชั้นสูงและมหาเทพ

ดังนั้นอาวุธก็ยังแบ่งเป็นสมบัติเทพ และสมบัติมหาเทพ

 “สมบัติมหาเทพใช้ปกป้องวิญญาณ?”  ลินลี่ย์พบว่าแหวนมังกรขนดบรรจุพลังพิเศษอยู่ในนี้  “เนื่องจากนี่คือสมบัติมหาเทพ, อย่างนั้น...”  ลินลี่ย์ควบคุมพลังงานเฉพาะนี้และถ่ายพลังของมันเข้าไปในวิญญาณของเขา  ทันใดนั้นเอง.....

พลังงานเป็นชั้นบางใสขนาดใหญ่รูปร่างเหมือนเกล็ด คลุมรอบทะเลจิตสำนึกของเขาทันที รวมทั้งประกายศักดิ์สิทธิ์และร่างเดิมของเขา  เยื่อพลังโปร่งใสนี้แฝงไปด้วยรัศมีพลังงานมิติ  เยื่อพลังที่น่ากลัวสร้างจากพลังงานมิติ

เพียงแต่...

ในใจกลางเยื่อพลังงานโปร่งใส มีรูอยู่รูหนึ่ง เนืองจากมันถูกตัดขาด

 “จุดเสียหาย  มันได้รับความเสียหายจริงๆ”  ลินลี่ย์ถอนหายใจ

สิ่งที่สำคัญที่สุดต่อเทพก็คือวิญญาณของเขา

สมบัติเทพประเภทปกป้องวิญญาณเป็นของมีค่า ยิ่งเป็นสมบัติมหาเทพสำหรับปกป้องวิญญาณ นั่นคือสิ่งที่ไม่หวังจะได้รับกันง่ายๆ  น่าเสียดาย แหวนนี้ยังมีจุดเสียหาย

ตัวอย่างเช่น ไหมวิญญาณโจมตีหุ้มห่อวิญญาณไว้ทั้งหมด เมื่อไหมวิญญาณปริมาณมากรวมตัวกันอยู่ที่นั่น มันจะสามารถท่วมผ่านเข้าไปในจิตสำนึกของเขาและผ่านช่องว่างเข้าไปได้  แม้ว่าพื้นที่อื่นของของเยื่อป้องกันนี้จะคงทนก็ตาม แต่แค่ช่องว่างดังกล่าวนี้ก็ทำให้พลังของมันลดลงอย่างมาก

 “ใช้พลังจิตซ่อมแซมหรือ?”

ลินลี่ย์ฝืนหัวเราะ

เขาสามารถคาดเดาได้ว่าเสียงทุ้มลึกนั้นมีแนวโน้มว่าจะเป็นมหาเทพผู้ล่วงลับไปแล้ว  สำหรับสมบัติมหาเทพสำหรับปกป้องวิญญาณนี้ ถูกทำให้แตกและเสียหายได้  เสียงนั่นบางทีไม่มีอะไรมากไปกว่าข้อมูลที่มหาเทพผู้ล่วงลับฝากทิ้งไว้

แต่แน่นอนว่าอาจไม่ใช่มหาเทพก็ได้

ไม่จำเป็นว่าต้องมีแต่มหาเทพเท่านั้นถึงจะมีสมบัติมหาเทพได้

 “แม้ว่ายอดฝีมือนั้นไม่รู้ว่าจะต้องใช้เวลาซ่อมแซมเท่าใด  แต่ก็ต้องเป็นเวลานานมากแน่นอน”  ลินลี่ย์ทดสอบผสานพลังจิตเข้าไปในเยื่อใสเหมือนเกล็ดนั้น  ทันใดนั้นพลังจิตปริมาณมหาศาลของเขาไหลเข้าไปในเยื่อใสผ่านไปถึงช่องว่างนั้น

ขณะเดียวกันพลังจิตปริมาณมหาศาลก็เริ่มพยายามอุดช่องว่าง

การอุดนี้สร้างมาจากพลังจิตของลินลี่ย์ทำให้สามารถอุดช่องว่างได้

 “พลังป้องกันของการอุดด้วยพลังจิตของข้ายังนับว่าต่ำมาก”  อย่างไรก็ตาม ลินลี่ย์พบว่าขณะที่เขาใช้ใช้พลังจิตเพื่อหล่อเลี้ยงเยื่อพลังโปร่งใสนี้พลังที่อุดช่องว่างอยู่ค่อยๆ เพิ่มมากขึ้นเช่นกัน

เพียงแต่ความเร็วในการเพิ่มจะช้ามาก

 “การถึงระดับเดียวกับพลังป้องกันให้เท่ากับเยื่อพลังป้องกันที่น่ากลัวส่วนอื่นที่เหลือมีแนวโน้มว่าต้องใช้เวลาเป็นพันปีจะดีที่สุด”  ลินลี่ย์ส่ายศีรษะถอนหายใจ  “เพียงแต่ตอนนี้ ทั้งหมดที่ข้าต้องทำก็คือเพ่งใช้พลังจิตเพื่อป้องกันช่องว่างเล็กน้อยนี้ และข้าก็แค่ปล่อยส่วนที่เหลือ เท่านี้ก็ช่วยให้พลังป้องกันวิญญาณข้าเพิ่มขึ้นมากมายแล้ว”

ในแง่พลัง สมบัติมหาเทพประเภทป้องกันวิญญาณและได้รับความเสียหายอยู่นี้ยังด้อยกว่าสมบัติเทพที่ใช้ป้องกันวิญญาณอย่างธรรมดาทั่วไปจริงๆ

 “หือ?”  ขณะที่พลังจิตของลินลี่ย์ถูกถ่ายเทเข้าไปในแหวนมังกรขนดมากขึ้น  เขาพบว่า...

หลังจากพลังของเยื่อใสจางหายไป  ยังคงมีรัศมีพลังงานสองสายบรรจุอยู่ในแหวนมังกรขนด

รัศมีพลังงานสายหนึ่งมาจากหยดเลือดสีทอง  ขณะที่พลังงานอีกสายหนึ่งมาจากหยดน้ำสีฟ้า

 “ของเหลวสีทอง?” เพราะบางเหตุผล เมื่อลินลี่ย์รู้สึกได้ว่าของเหลวสีทอง  ลินลี่ย์รู้สึกได้ว่าร่างเดิมของเขาเริ่มสั่น  ลินลี่ย์เปลี่ยนสลับเป็นร่างเดิมโดยไม่ลังเลใจทันที เก็บร่างแยกศักดิ์สิทธิ์กลับเข้าไปไว้ในแดนวิญญาณ

ความจริงความรู้สึกในตอนนี้ชัดเจนมากขึ้น

เลือดที่อยู่ภายในร่างของเขาเริ่มเดือดพล่าน เรื่องที่แปลกก็คือ ขณะนี้เองหยดเลือดทองลอยออกมาจากในแหวนมังกรขนด จากนั้นผสานเข้ากับร่างหลักของลินลี่ย์

 “นี่มัน...?”  ลินลี่ย์ตกใจ

 “ลินลี่ย์?”  เดเลียที่อยู่ใกล้ๆ มองดูลินลี่ย์อยู่ตลอดเวลา เมื่อนางเห็นหยดเลือดลอยเข้าไปในร่างลินลี่ย์ นางประหลาดใจลึก  แต่จากนั้น...เดเลียแตกตื่น เพราะลินลี่ย์เริ่มส่งเสียงคำรามต่ำ

 “เดเลีย..ข้า... ข้าไม่เป็นไร! ลินลี่ย์กัดฟันพูด

เมื่อเห็นท่าทีที่ดุร้ายบนใบหน้าลินบี่ย์ และอาการกล้ามเนื้อกระตุกของเขา  เดเลียไม่ยอมเชื่อว่าลินลี่ย์จะไม่เป็นไร

เทียบกับเมื่อครั้งก่อน เมื่อตอนที่วิญญาณของเขาถูกแบ่งครึ่ง อย่างน้อยครั้งนี้ลินลี่ย์ยังมีสติ

 “อ๊า...!” ลินลี่ย์อดแหงนหน้าคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวไม่ได้  “ปัง!”  ชุดสีฟ้าที่คลุมร่างของเขากระจายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย และในทันทีนั้นเกล็ดมังกรเป็นประกายน้ำเงินเข้มผุดขึ้นจากร่างลินลี่ย์ แม้แต่หางก็งอกออก

ตอนนี้ลินลี่ย์อยู่ในร่างแปลงนักรบเลือดมังกรที่ไม่อาจควบคุมได้

 “ลินลี่ย์”  เดเลียมองดูลินลี่ย์  ตาของนางเต็มไปด้วยความห่วงใย

เกล็ดมังกรสีน้ำเงินเข้มค่อยๆ เปลี่ยนไป  เกล็ดสีน้ำเงินเข้มกำลังเปลี่ยนแปลงจากตอนแรกสีฟ้า เหมือนกับนักรบเลือดมังกรบริสุทธิ์ และจากนั้นหางมังกรเริ่มเปล่งสีทองเลือนราง

เกล็ดมังกรสีทองผสมฟ้าครอบคลุมทั้งตัวลินลี่ย์

เขาที่กลางหน้าผากของลินลี่ย์และหนามตามแนวกระดูกสันหลังเปลี่ยนแปลงไปด้วยเช่นกัน..

 “อ๊า...”  ลินลี่ย์เต็มไปด้วยความเจ็บปวด เขาปล่อยเสียงคำรามลึก  ความเจ็บปวดจากแปลงร่างเป็นมังกรนี้หนักกว่าตอนที่ลินลี่ย์ดื่มเลือดมังกรเกราะหนามและเปลี่ยนแปลงเสียอีก  เพียงแต่ความอดทนของลินลี่ย์ในตอนนี้เหนือกว่าเมื่อก่อนมาก  ดังนั้นเขาจึงไม่หมดสติเหมือนเมื่อตอนเยาว์วัย

แม้ว่าเขาจะเจ็บปวดอย่างหนัก  แต่ใจของลินลี่ย์ก็เต็มไปด้วยความดีใจ

 “หยดเลือดทองนั่นคืออะไรกันแน่?  ร่างของข้า...มัน... มันทรงพลังนัก!”  ร่างนักรบเลือดมังกรของเขายังคงเปลี่ยนแปลงช้าๆ  แต่ลินลี่ย์สามารถรู้สึกว่าร่างของเขาเต็มไปด้วยพลังไม่มีขีดจำกัด  เกล็ดแต่ละเกล็ดเป็นประกายแสงสีฟ้าทองและเขาบนหน้าผากแหลมคมกล้าไม่มีใดเปรียบ

นี่ยังทรงพลังมากกว่าร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ของเขาเสียอีก!