Panlong เล่ม 12 เชื้อสายเทพ – ตอนที่ 26 แหวนมังกรขนด

เล่ม 12 เชื้อสายเทพ – ตอนที่ 26 แหวนมังกรขนด

ยามราตรีเยือกเย็นเหมือนน้ำ  สายลมพัดแผ่วเบา เพียงเท่านี้ร่างของลินลี่ย์ก็เดินทางไปได้หลายสิบกิโลเมตร  แม้ว่าหุบเขาของหอการค้าดอว์สันจะอยู่ห่างจากปราสาทเลือดมังกรหลายพันกิโลเมตร แต่สำหรับลินลี่ย์ในปัจจุบันนี้ ระยะทางขนาดนั้นไม่นับว่ามีอะไร

สายลมชะงัก และร่างของลินลี่ย์ปรากฎชัดเจน

ขณะจ้องลงมาที่เทือกเขาโดยเฉพาะที่หุบเขานั้น  เขาเห็นว่าภายในใจกลางหุบเขาเป็นสาขาสำคัญของหอการค้าดอว์สัน แค่อาศัยความรู้สึกจากสายลม ลินลี่ย์ก็สามารถแยกแยะได้ว่ามีคนจำนวนมากอยู่ภายในหุบเขา

 “ทาสเหล่านี้ถูกส่งมาที่นี่หรอกหรือ?”  ลินลี่ย์หัวเราะเยือกเย็น

ตอนนี้เขารู้ว่าเหตุผลที่หอการค้าดอว์สันซื้อทาสไว้มากมายก็เพื่อให้เทพตนนั้นได้ใช้กลั่นวิญญาณ

 “แม้ว่าแหวนมังกรขนดจะเป็นเพียงสมบัติมหาเทพปกป้องวิญญาณที่ได้รับความเสียหายก็ตาม  แต่อย่างน้อยทั้งหมดที่ข้าต้องทำตอนนี้ก็คือป้องกันรอยโหว่นั้น”  หลังจากฝึกฝนมาทั้งวันแล้ว รอยอุดที่เขาใช้พลังปิดช่องว่างที่น่ากลัวนั้น ชั้นเยื่อใสกลายสภาพเป็นมั่นคงแล้ว

เขามองดูข้างล่าง และด้วยสายลมกระโชก ร่างทั้งหมดของลินลี่ย์หลอมรวมกับสายลมและพุ่งลงข้างล่าง

ภายในหุบเขาในห้องประหารที่น่าหวาดหวั่นขวัญผวา

พื้นของห้องประหารนี้ดำคล้ำไปด้วยเลือดแห้งเกรอะกรัง บุรุษหัวล้านเปลือยอกอยู่ในนั้นมีดแล่เนื้ออยู่มือเขา ด้านหลังของเขามีแก้วผลึกลูกหนึ่งห้อยอยู่บนกำแพง  แก้วผลึกนี้เต็มไปด้วยหมอกหนาแน่น

ทาสที่ถูกผูกตาและมัดถูกยามผลักเข้ามาในห้อง

 “ฉัวะ” บุรุษหัวโล้นแทงมีดใส่หัวใจทาสอย่างไม่ปราณี “อ๊าคคคค”  เสียงร้องแหบแห้งดังขึ้นชั่วขณะและจางหายไป

รวดเร็ว  แม่นยำ  และอำมหิต!

เขาฆ่าทาสคนหนึ่งในทันที  ทาสนั้นหลังจากส่งเสียงร้องและตายไปก็ถูกยามลากออกไปทันที

หมอกหนาในแก้วผลึกสั่นสะเทือนชั่วครู่ วิญญาณอีกดวงหนึ่งถูกกักอยู่ภายใน

 “ต่อไป”  บุรุษหัวโล้นเลียเลือดบนมีดแล่เนื้อและตื่นเต้นมากขึ้น

บุรุษหัวโล้นชอบงานนี้  ตั้งแต่เขาถูกจัดส่งมาทำหน้าที่นี้ได้หกปี  เขาหลงรักความรู้สึกได้ฆ่าคนอื่น  ในหกปีที่ผ่านมา ตัวเขาเองจำไม่ได้ว่าได้ฆ่าคนไปกี่คนแล้ว

 “อย่างน้อยก็ล้านคน”  นั่นคือสิ่งที่บุรุษโล้นคาดไว้

ในช่วงหกปีที่ผ่านมาของการฆ่า, ทุกวัน, เขาฆ่าคนไปหลายร้อยคน

บางครั้งก็มากถึงพันคน  เกินหกปี จำนวนของคนที่เขาฆ่าก็มากกว่าล้านคน  ภายในหุบเขามีน้อยคนที่อยู่ในสายงานแบบเขา  แม้ว่าบุรุษโล้นจะไม่แน่ใจว่าจำนวนเท่าใด  แต่เขาเองรู้ว่าอย่างน้อยยังมีเพชฌฆาตอีกหกคน

 “หมอกในแก้วผลึกนี้น่าจะหนาแน่นพอแล้ว”  บุรุษศีรษะล้านหันไปมองดู

เขามีประสบการณ์มามาก  หลังจากฆ่าคนไปมากมายในแต่ละวัน  เขารู้ว่าหมอกจะหนาแน่นขึ้นเท่าใดกันแน่  แต่เมื่อเขาหันไปดู  ทันใดนั้นเขาพบว่า....

แก้วผลึกกลายเป็นแก้วใสอย่างสิ้นเชิง ไม่มีหมอกอยู่ภายในเลย

 “อ๋า?” บุรุษหัวโล้นตกใจหนักจนหน้าผากและหลังหลั่งเหงื่อโชก  “เกิดอะไรขึ้น?  ทำไมไม่มีอะไร?  เป็นไปไม่ได้  เป็นไปไม่ได้  ไม่มีใครอยู่ใกล้ๆ ที่นี่”

วิญญาณในแก้วผลึกหายไปหมด

ไม่ใช่แค่ห้องประหารของบุรุษหัวโล้นเท่านั้น  วิญญาณทั้งหมดในห้องประหารทุกห้องก็หายไปเช่นกัน

ลินลี่ย์ลงมาในหุบเขาและยืนอยู่ใกล้ต้นไม้ใหญ่

 “นี่...นี่...อะไรกันนี่?”  ลินลี่ย์ตกใจ  สำหรับแหวนมังกรขนดของเขา  เขาสามารถรู้สึกได้ว่าภายในรัศมีหนึ่งกิโลเมตร  มีอยู่ยี่สิบแห่งที่มีวิญญาณปริมาณมากรวมอยู่ด้วยกัน  ใช่แล้วเขารู้สึกถึงมันได้ผ่านแหวนมังกรขนด

 “ทำไมถึงมีวิญญาณมากมายที่นี่?”

ลินลี่ย์ขมวดคิ้ว  เขาเข้าใจ วิญญาณเหล่านี้เป็นผลมาจากแผนการของเทพตนนั้น  ฆ่าทันทีและรวบรวมวิญญาณไว้ทันที

 “ฮื่ม.. เขาฆ่าคนมากมายในทุกๆ วัน  หลังจากผ่านไปหลายปี  มีคนตายไปเท่าใด?”  ลินลี่ย์รู้สึกตกใจเมื่อคิดถึงจำนวนคนที่เกี่ยวข้อง  “เทพตนนี้..ใช้วิธีอะไร.. ถึงต้องรวบรวมวิญญาณไว้มากมาย?”

ความจริงลินลี่ย์ไม่รู้  ผู้วิเศษไม่ได้แค่ส่งองครักษ์ชุดเงินเก้าคนเหล่านั้นไปรวบรวมวิญญาณเท่านั้น  เขายังควบคุมสมาคมการค้าใหญ่ทั้งสามของทวีปยูลานให้ร่วมกันทำงานส่งทาสให้เขาอย่างต่อเนื่อง สังหารพวกเขาและเก็บเกี่ยววิญญาณพวกเขาไว้

ที่สำคัญมีทาสมากมายในทวีปยูลาน

ด้วยการร่วมมือของสามสมาคมการค้าใหญ่ ไม่มีอะไรยากที่พวกเขาจะรวบรวมทาสได้หลายสิบล้านในช่วงเวลาหกปี

 “เอ๋?” ทันใดนั้นลินลี่ย์รู้สึกเหมือนกับว่าแหวนมังกรขนดมีพลังแปลกที่มัดวิญญาณเหล่านั้นที่อยู่ในแก้วผลึกทั้งยี่สิบกว่าลูกนั้นได้  เขารู้สึกเหมือนกับมีความคิดว่าเขาสามารถจับวิญญาณเหล่านั้นทั้งหมดแล้วดึงเข้ามาไว้ในแหวนมังกรขนด

ลินลี่ย์ลองทดสอบ

ในทันใดนั้น!

วิญญาณหลายดวงที่อยู่ในแก้วผลึกได้หายไปทั้งหมด และมาปรากฏอยู่ในแหวนมังกรขนด

 “วิญญาณมากมายนัก? มีมากกว่าหมื่นดวง”  จำนวนรวมวิญญาณในแก้วผลึกทั้งยี่สิบลูกมีมากกว่าหมื่นดวงแน่นอน  แต่วิญญาณเหล่านี้ถูกแหวนมังกรขนดกลืนโดยตรง  สิ่งที่ทำให้ลินลี่ย์ประหลาดใจที่สุดก็คือ ..... หลังจากกลืนวิญญาณแล้วแหวนมังกรขนดก็เริ่มปรับเปลี่ยนวิญญาณเหล่านั้น

วิญญาณนับไม่ถ้วนถูกเปลี่ยนไปเป็นหมอกพลังงานสีทอง

หมอกพลังงานสีทองนี้มีอาการสนองตอบพลังจิตของลินลี่ย์แทบจะทันทีและเริ่มถูกวิญญาณลินลี่ย์สูบกลืน

 “ครืนนน...”  กระแสพลังงานทองปริมาณมากไหลผ่านพลังจิตวิญญาณเข้าไปในโลกวิญญาณของลินลี่ย์

 “ซาสเลอร์บอกไว้ว่าทันทีที่คนเรามีระดับความเข้าใจวิญญาณในระดับหนึ่ง  คนผู้นั้นสามารถกลั่นวิญญาณและจากนั้นดูดกลืนวิญญาณพวกเขามาเสริมพลังวิญญาณตนเองได้”  เมื่อเห็นอย่างนี้ ลินลี่ย์เริ่มเข้าใจ  “ดังนั้นแหวนมังกรขนดนี้ก็สามารถลากวิญญาณและกลั่นแปลงได้ตามธรรมชาติได้”

เมื่อหมอกพลังงานสีทองเข้าไปใกล้วิญญาณรูปกระบี่  วิญญาณรูปกระบี่จะกลืนกินหมอกสีทองเหมือนกับว่ามันกำลังดื่มน้ำ

 “ความจริง...”  ลินลี่ย์สามารถรู้สึกสบายขึ้นมาก  วิญญาณของเขาค่อยๆ เติบโตขึ้น  ในไม่ช้าวิญญาณหมื่นดวงที่ถูกกลั่นเป็นหมอกทองก็ถูกวิญญาณรูปกระบี่ของลินลี่ย์กลืนไปหมด  แต่วิญญาณรูปกระบี่คงโตขึ้นเพียงเล็กน้อย

แต่แม้จะเป็นวิญญาณจำนวนน้อยแค่นั้นก็ทำให้ลินลี่ย์รู้สึกสบายขึ้นมาก

 “แหวน.มังกร..ขนด..วงนี้....”  ลินลี่ย์ประหลาดใจอย่างหนัก

การกลั่นวิญญาณเป็นกระบวนการที่ละเอียดซับซ้อนมาก  มีเพียงเทพชั้นต้นไม่กี่คนที่สามารถทำได้ และแม้แต่เทพชั้นกลางก็ไม่สามารถทำได้เหมือนกัน  จำเป็นต้องได้คนที่มีความเข้าใจธรรมชาติของวิญญาณ  แม้แต่ผู้วิเศษเองก็ต้องระมัดระวังขณะกลั่นแปลงวิญญาณ

 “ความสามารถเช่นนี้ทำให้แหวนสมกับที่ได้ชื่อว่าสมบัติมหาเทพแม้จะได้รับความเสียหายก็ตาม

เขาหยิบแหวนมาดูใกล้ๆ  และสัมผัสได้ว่าแหวนมังกรขนดนี้เพียงแต่สามารถดูดกลืนวิญญาณเหล่านั้นที่ไม่มีร่างกายปกป้องแล้ว  ถ้าคนยังมีชีวิต วิญญาณของเขาจะถูกจับได้ยากมาก  แต่พลังที่ผูกมัดวิญญาณของแก้วผลึกที่มีต่อวิญญาณเห็นได้ชัดว่ามีระดับพลังด้อยกว่าแหวนมังกรขนด

ความสามารถในการยึดจับเหนือกว่าพลังผูกมัด  ดังนั้นวิญญาณในแก้วผลึกจึงถูกชิงไปหมด

 “รัศมีแค่ราวๆ หนึ่งกิโลเมตร นอกพื้นที่หนึ่งกิโลเมตร ข้าไม่สามารถรู้สึกถึงอะไรได้”  ลินลี่ย์พบว่าเมื่อเขาบินลงมาในหุบเขาและเข้ามาถึงในระยะหนึ่งกิโลเมตร  เขาสามารถรู้สึกได้ถึงการรวบรวมวิญญาณ

เขาสูดหายใจลึก และสงบใจ

 “เมื่อเราแผ่พลังจิตไปหาเทพตนนั้น  เราต้องฆ่าเขาในเวลาสั้นๆ ให้เป็นไปได้”  แค่เพียงพลิกมือ ลินลี่ย์ก็ดึงกระบี่เลือดม่วงออกมา  ลินลี่ย์รู้ดีว่าทันทีที่พลังจิตของเขาตรวจพบฝ่ายตรงข้าม  ฝ่ายตรงข้ามเขาก็จะตระหนักว่าเขาอยู่ที่นี่

เขาต้องโจมตีในช่วงเวลาให้สั้นที่สุดเท่าที่เป็นไปได้  จะไม่ให้ฝ่ายตรงข้ามได้มีเวลาเตรียมตัว

 “เริ่มกันได้”

สายตาลินลี่ย์คมกล้าทันที

ภายในห้องลับสลัว

ผู้วิเศษคลุมตัวอยู่ในชุดสีดำกำลังจ้องมองแก้วผลึกทั้งแปด  เขาดึงออกมาจากแหวนมิติเก็บของ รวมทั้งลูกที่อยู่ข้างหน้าเขา  มีแก้วผลึกรวมเก้าลูก  แก้วผลึกเก้าลูกนี้เต็มไปด้วยพลังงานหมอกทุกลูกภายในนั้นมีของเหลวสีทอง

ผู้วิเศษเหยียดมือเปล่าทั้งสองข้างออก  แก้วผลึกทั้งเก้าลูกเริ่มลอยมาที่ผู้วิเศษทันที

 “แครก  แครก...”

ของเหลวสีทองในลูกแก้วผนึกทั้งแปดลอยออกเข้าหาแก้วผลึกดวงกลางซึ่งเป็นลูกสำคัญที่สุด  ของเหลวทองเปล่งประกายหมอกสีทองทำให้ทั่วทั้งห้องเต็มไปด้วยหมอกมหาศาล หมอกก็คือวิญญาณบริสุทธิ์หลายดวง

ถ้าคนธรรมดาอยู่ที่นี่ ถ้าเขาแค่สูดหายใจลึกๆ  เขาอาจหายใจเอาวิญญาณสองสามดวงไปโดยไม่ตั้งใจก็ได้

กระแสของเหลวสีทองลอยผ่านในอากาศ  ขณะที่พวกมันกำลังไหลไปทางลูกแก้วผลึก  ของเหลวทั้งหมดจะปล่อยแกนวิญญาณเกินร้อยให้กลายเป็นหมอก  แต่ผู้วิเศษนี้ไม่สนใจกับการสูญเสียแกนวิญญาณแค่จำนวนเล็กน้อย  เพราะของเหลวสีทองเป็นสิ่งที่สำคัญ

ในที่สุด ของเหลวสีทองทั้งหมดก็รวมอยู่ในแก้วผลึกลูกที่เก้า

 “ฮ่าฮ่า...”  เสียงแหบแห้งของพ่อมดผู้วิเศษหัวเราะ “อีกสามวัน  แค่อีกสามวันแก่นวิญญาณทั้งยี่สิบล้านจะกลายเป็นมุกวิญญาณทองอีกลูกหนึ่ง”  พ่อมดผู้วิเศษรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง  เขาเผชิญกับสภาพแวดล้อมในพิภพจองจำเกบาโดสอย่างนั้นมาแล้ว จะเป็นยังไงได้?

ในพิภพจองจำเกบาโดส ระดับพลังของเขานับได้ว่าทั่วไปเท่านั้น

มุกวิญญาณทองสองลูก แทนดวงวิญญาณสี่สิบดวง!

หกปีที่ผ่านมา  แม้แต่สามสมาคมการค้าใหญ่และเก้าองครักษ์ชุดเงิน, ผู้วิเศษจึงรวบรวมวิญญาณได้มากเกิน  ความจริงสามสมาคมการค้าใหญ่มีส่วนร่วมมากที่สุด  สามสมาคมการค้าฝังรากลึกในทวีปยูลาน  และพวกเขาลอบวางกำลังคนไว้ทุกเมือง

หลังจากผ่านไปหกปีทาสที่พวกเขานำมาจากพ่อค้าทาส  ไม่ใช่ว่างานรวบรวมดวงวิญญาณสี่สิบล้านดวงของพวกเขาจะเป็นไปไม่ได้

 “การกลั่นวิญญาณนั้นยากมาก และการดูดกลืนวิญญาณเหล่านั้นก็ช้าเช่นกัน  มีแนวโน้มว่าจะต้องใช้เวลาอีกหลายเดือนก่อนที่ข้าจะสามารถดูดกลืนมุกวิญญาณทองนี้สำเร็จ”  ผู้วิเศษถอนหายใจ  แต่คำพูดของเขาซ่อนความหมายอยู่ภายใน  มุกวิญญาณทองไม่เพียงแต่ช่วยให้เขารักษาวิญญาณของเขาได้สำเร็จเท่านั้น  แต่ยังจะช่วยให้วิญญาณของเขามีพลังเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่า

ถ้าเขาต้องอาศัยแค่เฉพาะแต่การฝึกฝน  ใครจะรู้กันเล่าจะต้องใช้เวลาอีกกี่หมื่นปีจึงจะมีความสำเร็จระดับนี้

 “หือ? ใครบางคนมาที่นี่!”  ตาสีเขียวของผู้วิเศษมองขึ้นด้านบนทันที  เขารู้สึกได้ชัดถึงพลังจิตที่กวาดผ่านตัวเขาไปทันที  “เทพ”

ไม่ใช่มูบา”  จากพลังจิต ผู้วิเศษสามารถบอกได้ทันทีว่าผู้นี้ไม่ใช่คนที่เขาคุ้นเคย  “เป็นเทพตนใดกันแน่?”  ผู้วิเศษกำลังไตร่ตรองขณะดึงเคียวดำมาถือไว้ในมือขวาขณะที่เขาเก็บแก้วผลึกที่มีวิญญาณยี่สิบล้านดวงเตรียมเก็บไว้ในแหวนเก็บสมบัติ

อย่างไรก็ตาม....

 “อะไรกัน?!”  หน้าของผู้วิเศษเปลี่ยนไปทันที  ตาของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ

ก่อนนี้ภายในแก้วผลึกยังมีแก่นวิญญาณถึงยี่สิบล้านดวงในรูปของเหลวสีทอง  แต่ในพริบตาเดียวแก้วผลึกว่างเปล่าทันที  แก้วผลึกทั้งดวงในตอนนี้ใสบริสุทธิ์

 “แกนวิญญาณหายไปไหน?  เป็นไปไม่ได้, เป็นไปไม่ได้!”  ผู้วิเศษรู้สึกว่านี่แปลกประหลาดเกินไป

แม้ว่าเขาจะกลั่นมุกวิญญาณทองลูกหนึ่งแล้ว, แต่แก่นวิญญาณที่จู่ๆ ก็หายไปนั้นมาจากวิญญาณเกินยี่สิบล้านดวงใช้เวลามากมายรวบรวมและกลั่นมาหลายปี  เป็นไปได้ยังไงว่าเพียงพริบตาเดียว จะหายไปได้ทั้งหมด?

ก่อนที่เขาจะสามารถค้นหาสาเหตุเจอ  เขาได้ยินเสียงครางหึ่งๆ ของกระบี่

เสียงกระบี่ร้องนั้นไพเราะน่าฟัง  เมื่อได้ยินแล้ว ผู้วิเศษรู้สึกพอใจ  แต่แทบจะทันทีพ่อมดผู้วิเศษมีทักษะในการวิเคราะห์วิญญาณก็เข้าใจได้ทันที  “พลังโจมตีวิญญาณรูปแบบหนึ่ง”

ผู้วิเศษไม่ให้ความสนใจต่อการหายไปอย่างกะทันหันของวิญญาณทั้งยี่สิบล้านด้วง  เขาต้องเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้

ด้วยเสียงกระบี่ที่ครางกระหึ่ม ประกายสีม่วงชั่วร้ายปรากฏขึ้นทันที  ไม่ว่าแสงสีม่วงฉายไปในที่ใด มิติจะกระเพื่อมเป็นเป็นริ้วขาดจากกัน... แสงสีม่วงแฝงไปด้วยพลังรังสีที่น่ากลัวทำให้ผู้วิเศษตะลึง  เขาเลือกถอยอย่างไม่ลังเลใจแม้แต่น้อย  “มันเป็นใครกัน?  หรือว่าจะเป็นเทพสงครามโอเบรียน?”

แม้ว่านี้เป็นสิ่งที่เขาคาดเดาขณะถอย แต่ผู้วิเศษเริ่มปล่อยคลื่นหมอกสีเทาพุ่งหาลินลี่ย์