Panlong เล่ม 13 เกบาโดส – ตอนที่ 45 มณฑลฟ้าคราม

เล่ม 13 เกบาโดส – ตอนที่ 45 มณฑลฟ้าคราม

ซีซาร์ที่อยู่ใกล้ๆ กรอกเหล้าเข้าปากในอึกเดียวจากนั้นกล่าว  “ไปแดนนรกน่ะหรือ?  แอดกินส์และเทพของเขาตายหมดแล้ว  ขณะที่ลอร์ดเบรุตอนุญาตให้เฉพาะลอร์ดบลูไฟร์เข้าสุสานเทพเจ้าเท่านั้น  อย่างนั้นข้าจะไปกับพวกเจ้าด้วยดีกว่า”

 

เทพสงครามและมหาพรตไม่มีพูดอะไรกันต่อไป  แต่ทุกคนรู้ว่าเทพสงครามจะติดตามทารอส

 “ลินลี่ย์, แล้วเจ้าล่ะ จะเอายังไง?”  ซีซาร์มองดูลินลี่ย์  “มากับเราเถอะ  ในทวีปยูลานไม่มีอะไรน่าสนใจเหลืออยู่แล้ว”

 “ข้าน่ะหรือ?”  ลินลี่ย์ชำเลืองมองเดเลียที่อยู่ใกล้ๆ  จากนั้นหัวเราะให้ซีซาร์  “ข้ายังไม่เร่งรีบ  พวกท่านทุกคนฝึกฝนกันมาหลายพันปีแล้ว  ขณะที่ข้าฝึกมายังไม่ถึงร้อยปีเลย นอกจากนี้บีบียังอยู่ในไพรทมิฬอีกด้วย”

 “น่าเสียดาย” ซีซาร์ถอนหายใจ

ทารอส ไดลิน เทพสงครามและซีซาร์เริ่มคุยกันเองเกี่ยวกับกิจกรรมของแดนนรก

เมื่อเห็นพวกเขาลินลี่ย์ต้องยอมรับว่าในใจของเขาอิจฉาพวกเขา

 “แดนนรก....”

ลินลี่ย์เต็มไปด้วยความคิดต่างๆ เกี่ยวกับแดนนรก

คืนนี้วันที่สามหลังจากจัดงานเลี้ยง ทารอสและคนอื่นๆ จะไปจากทวีปยูลาน  คนกลุ่มมากมาชุมนุมที่ปราสาทเลือดมังกร เฟนกับดิ๊กซี่รวมอยู่ในกลุ่มนั้น  ทุกคนมาส่งอาจารย์ของตนเอง

 “ไดลิน, เจ้าจะพาลูกทั้งสองไปกับเจ้าด้วยไหม?”  ซีซาร์หัวเราะขณะกล่าว

ไดลินพยักหน้าเหมือนกับว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องปกติ  “แน่นอน!”  ลูกทั้งสองของไดลินราชสีห์ทองหกตา  ก่อนจะเข้าสุสานของเทพเจ้า  ไดลินได้ขอประกายศักดิ์สิทธิ์ชิ้นหนึ่งให้ลูกชายของเขา  หลังจากนั้นเมื่อไดลินออกจากสุสานเทพเจ้า เขากลายเป็นเทพแท้

เมื่อเทพแห่งพิภพจองจำเกบาโดสเข้ามาในทวีป  ไดลินได้ฆ่าเทียมเทพตนหนึ่งและชิงเอาประกายศักดิ์สิทธิ์มาให้บุตรอีกคนหนึ่ง

 “อาจารย์”  ดิ๊กซี่และศิษย์คนอื่นค่อนข้างไม่เต็มใจจะแยกจากมหาพรต แคทเธอรีน

 “จงฝึกฝนให้ดี” มหาพรตพูดอย่างอ่อนโยน  “เจ้าเองก็เป็นเซียนแล้วในตอนนี้  เมื่อเจ้าเข้าถึงระดับเทพ  ถ้าเจ้าไม่ต้องการจะอยู่ในทวีปยูลานต่อไป  ก็จงไปพิภพชั้นสูง นั่นคือสถานที่ซึ่งเทพที่แท้จริงควรจะอยู่”

 “อาจารย์, ท่านจะไปที่ไหน?”  ดิ๊กซี่รีบถาม

 “ข้า...ข้าไปในที่แตกต่างจากพวกเขา  ข้าตั้งใจจะไปพิภพแห่งชีวิต”  มหาพรตตอบอย่างสงบ

 “ดีล่ะทุกคน  ออกเดินทางกันเถอะ”  ทารอสมองดูรอบๆ แล้วกล่าว

และจากนั้นในท่ามกลางสายตาของลินลี่ย์และคนอื่นๆ  ยอดฝีมือกลุ่มนี้ก็บินออกจากปราสาทเลือดมังกรด้วยความเร็วสูงมุ่งหน้าสู่ดินแดนน้ำแข็งขั้วโลก และหายลับขอบฟ้าไปอย่างรวดเร็ว

 “ซีซาร์และไดลินก็จากไปด้วย”  ลินลี่ย์กล่าวเบาๆ  เดเลียมองดูอยู่ข้างเขา

ข่าวว่าบลูไฟร์กำลังจะเข้าสุสานเทพเจ้าด้วยตัวเองแพร่สะพัดไปทั่วทวีปยูลานอย่างรวดเร็ว การแพร่ข่าวผ่านลินลี่ย์เป็นความตั้งใจของเบรุต  นอกจากนี้ แอดกินส์และสี่เทพของเขาตายกันหมด นี่จึงมีผลกระทบใหญ่ต่อเหล่าเทพของทวีปยูลาน

นอกจากเทพสองสามตนแล้ว เทพส่วนใหญ่ทั้งหมดเลือกจะปล่อยวางเรื่องสุสานเทพเจ้าและมุ่งหน้าสู่ดินแดนพิภพชั้นสูง

ผ่านไปสิบหกปีหลังจากแอดกินส์ตาย  ในที่สุดวอร์ตันก็หลอมรวมกับประกายเทียมเทพของเขาได้สำเร็จ  ตอนนี้เขาเป็นเทพด้วยเช่นกัน  สำหรับเดเลีย สิบเก้าปีต่อมาหลังแอดกินส์ตาย  ในที่สุดนางก็หลอมรวมกับประกายเทพแท้ธาตุลมได้สำเร็จกลายเป็นเทพแท้

ศักราชยูลานที่ 10092 ปลายฤดูใบไม้ร่วง ใบไม้เหลืองค่อยๆ ร่วงลง

 “ครืนน...” ทั่วทั้งโลกดูเหมือนจะสั่นสะเทือนแผ่วเบา  และระลอกเฉพาะไม่เหมือนใครแผ่กระจายออกไป  ลินลี่ย์คุ้นเคยมากกับความรู้สึกถึงระลอกเช่นนี้

ลินลี่ย์กำลังยืนอยู่ใต้ต้นไม้ เขาหันไปมองทางทิศเหนือ  เขาขมวดคิ้วและกล่าว “ฮึ่ม? มีอีกคนที่กลายเป็นเทพด้วยพลังตนเองหรือ?” ระลอกคลื่นนั้นสร้างโดยพลังกฎธรรมชาติ  เพียงแต่เมื่อบุคคลกลายเป็นเทพด้วยตนเอง  กฎธรรมชาติจักรวาลจะชะลอตัวลงมา

 “ลินลี่ย์, มาหาข้าที่บ้าน”  เสียงของเบรุตดังขึ้นในใจของลินลี่ย์

ลินลี่ย์งุนงง แต่เขาบินออกจากปราสาทเลือดมังกรทันทีมุ่งหน้าสู่ไพรทมิฬ

ขณะที่ลินลี่ย์เข้าไปในโลหะปราสาท เขาได้ยินเสียงใครคนหนึ่งดังขึ้น  “พี่ใหญ่!”  เสียงบีบีดังมาก  ลินลี่ย์เงยหน้าดูและอดตกใจไม่ได้  “บีบี, เจ้า..”  เขาพบด้วยความทึ่งว่า เขาไม่สามารถรู้สึกถึงกลิ่นอายของบีบีแม้แต่น้อย

เมื่อคิดถึงกฎธรรมชาติที่ชะลอลงมาและระลอกคลื่นที่เพิ่งเกิดขึ้น  ลินลี่ย์เข้าใจได้ทันที “บีบี, เรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นเป็นเพราะเจ้าใช่ไหม?”

 “ถูกแล้ว” บีบีกล่าวอย่างซาบซึ้ง  “พี่ใหญ่ ข้าใช้เวลาตั้งยี่สิบปีในที่สุดก็เชี่ยวชาญเคล็ดความรู้ลึกลับของแก่นธาตุมืดได้  ข้าเชี่ยวชาญแก่นความรู้ลึกลับสองรูปแบบ ดังนั้นข้าจึงกลายเป็นเทพแท้”

 “โอว, นั่นน่าประทับใจมาก” ลินลี่ย์หัวเราะเบาๆ

ในบรรดาเทพ กฎธรรมชาติธาตุลมมีเคล็ดความรู้ลึกลับเก้าอย่างและผู้ฝึกจะต้องเชี่ยวชาญถึงสามเคล็ดก่อนจึงจะเป็นเทพแท้ได้  หรือบางทีโดยการเชี่ยวชาญผ่านการหลอมรวมสองเคล็ดเข้าด้วยกัน ผู้นั้นก็อาจกลายเป็นเทพแท้ได้  ธาตุดิน ไฟ น้ำ และธาตุมืดมีเคล็ดความลึกลับอยู่เพียงหก  ถ้าผู้ฝึกเชี่ยวชาญเพียงสองเคล็ด  เขาจะกลายเป็นเทพแท้

 “ลินลี่ย์!  เข้ามา”  เสียงหนึ่งดังขึ้นจากห้องนั่งเล่น

ลินลี่ย์กับบีบีเข้าไปในห้องนั่งเล่นพร้อมกัน เบรุตกำลังนั่งลูบเคราหัวเราะมองดูบีบี  “ข้าให้ประโยชน์กับเจ้ามากมายและเงื่อนไขที่ดีเลิศ  และเจ้ายังทำได้เพียงเรียนรู้พื้นฐานแก่นธาตุมืดทั้งหมดเท่านั้น แต่เจ้ายังต้องใช้เวลาตั้งยี่สิบปี  ถ้าข้าทำเงื่อนไขเดียวกันกับลินลี่ย์แล้ว  มีแนวโน้มว่าใช้เวลาปีเดียวก็คงเพียงพอ  เจ้ายังจะภูมิใจได้อยู่หรือ?”

 “เขาเป็นพี่ใหญ่ของข้า  แน่นอนพี่ใหญ่ก็ต้องทรงพลังมากกว่าข้า” บีบีไม่ใส่ใจแม้แต่น้อย

เบรุตได้แต่ส่ายหัวและหัวเราะ  จากนั้นมองดูลินลี่ย์  “ลินลี่ย์ นั่งลงก่อน”  ลินลี่ย์นั่งลงข้างๆ ตามคำสั่ง

เบรุตระบายลมหายใจ  “ลินลี่ย์, กระบวนการฝึกของเจ้าเป็นยังไงบ้าง?  เมื่อไหร่เจ้าจะกลายเป็นเทพแท้?”

 “ข้ายังไม่แน่ใจเหมือนกัน  อย่างไรก็ตาม ข้าอยู่ในระหว่างแนวคิดที่ว่าการหลอมรวมเคล็ดลึกลับสองเคล็ด ‘การเต้นชีพจรโลก’ และ ‘แก่นธาตุดิน’ มีแนวโน้มว่าอีกไม่กี่สิบปีข้าน่าจะหลอมรวมเคล็ดลึกลับเหล่านี้เข้าไว้ด้วยกันได้”  ลินลี่ย์ไม่พยายามปิดบังอะไร

เบรุตอดถอนหายใจชมเชยไม่ได้  “รู้แจ้งขณะหลอมรวมน่ะหรือ?  เจ้ามีปัญญาฉลาดทีเดียว ไม่สุ่มสี่สุ่มห้าเร่งร้อนฝึกฝน”

 “ข้ากำลังทำตามที่ท่านลีย์ลินแนะนำไว้”  ลินลี่ย์กล่าว

 “ดีแล้ว”  เบรุตระบายลมหายใจยาว  “ถึงเวลาที่ข้าควรบอกเรื่องราวให้เจ้าสักสองสามเรื่อง  ลินลี่ย์, ในอดีต  เจ้าสงสัยไหมว่าทำไมสี่ตระกูลสุดยอดนักรบถึงได้จู่ๆ ก็หายไปกะทันหัน?”

ลินลี่ย์ตาเป็นประกาย

 “คำตอบก็ง่ายๆ สี่ตระกูลสุดยอดนักรบถูกยอดฝีมือของแดนนรกเอาตัวไปในแดนนรก”  เบรุตพูดพลางหัวเราะ  “จะพูดให้ถูกก็คือ สี่ตระกูลสุดยอดนักรบของพวกเจ้าควรจะเป็นสี่ตระกูลอสูรศักดิ์สิทธิ์แห่งแดนนรกมากกว่า”

ลินลี่ย์ใจสั่นสะท้าน  เขาพูดด้วยความประหลาดใจ  “สี่ตระกูลอสูรศักดิ์สิทธิ์?”

 “สี่ตระกูลอสูรศักดิ์สิทธิ์ก็คือยอดโดมของสี่ตระกูลสุดยอดนักรบของเจ้านั่นเอง!”  เบรุตถอนหายใจ  “ศิษย์ทุกคน  ถ้าพวกเขาต้องการได้รับการชำระและเปลี่ยนแปลง  จำเป็นต้องกลับไปที่สี่ตระกูลสุดยอดอสูรศักดิ์สิทธิ์เพื่อดำเนินการพิธีชุบตัว”

 “ชำระและเปลี่ยนแปลง?  พิธีชุบตัว?”  ตอนนี้ลินลี่ย์ยิ่งงงมากกว่าเดิม

เบรุตพยักหน้า  “ลินลี่ย์ !  เจ้าไม่ได้เห็นหรอกหรือว่าพวกเจ้าลูกหลานของสี่ตระกูลนักรบสุดยอดมีระดับความเข้าใจกฎธรรมชาติที่ต่ำมาก?  ตัวอย่างเช่น บรรพบุรุษของเจ้าแทบจะไม่เข้าใจหรือรู้สึกถึงกฎธรรมชาติเลย  เมื่อพวกเขาได้รับการรู้แจ้งบางอย่าง  พวกเขาจะมีความก้าวหน้าที่ช้ามาก”

ลินลี่ย์รีบพยักหน้า

วอร์ตันน้องชายของเขาเองก็มีระดับการรู้แจ้งที่ต่ำ

 “อัตราการปรับตัวให้เข้ากับกฎธรรมชาติต่ำมากจนดูด้อยกว่ามนุษย์ที่ทรงพลังหลายคน แล้วเป็นไปได้ยังไงที่คนในตระกูลของเจ้าถึงได้รับการยกย่องว่าเป็นสี่ตระกูลอสูรศักดิ์สิทธิ์?  เหตุผลที่การฝึกฝนทำได้ช้าเพราะคนเหล่านี้ไม่เคยผ่านพิธีชุบตัวเลย”  เบรุตถอนหายใจ  “พิธีชุบตัวของสี่ตระกูลอสูรศักดิ์สิทธิ์ลึกลับมาก  เมื่อข้าคิดดูแล้วก็คงไม่ใช่เป็นเรื่องที่ง่าย  พิธีชุบตัวของสี่ตระกูลอสูรศักดิ์สิทธิ์เป็นพิธีที่มีชื่อเสียงในแดนนรกมาก”

เบรุตชำเลืองมองลินลี่ย์  ขณะที่เบรุตมองดู...

ลินลี่ย์มีระดับการฝึกฝนที่รวดเร็วอย่างน่าประหลาดใจอยู่แล้ว  เมื่อเขาผ่านพิธีการชุบตัว  อย่างนั้นเขาจะกลายเป็นคนที่มีพรสวรรค์ที่น่ากลัว!

 “ลินลี่ย์, เจ้าต้องการกลับไปยังสี่ตระกูลอสูรศักดิ์สิทธิ์เพื่อพบบรรพบุรุษของเจ้าบ้างไหม?”  แววอารมณ์ดีปรากฏอยู่ในสายตาของเบรุต

ลินลี่ย์ลังเลใจ ไม่รู้จะพูดยังไงดี

ที่สำคัญถ้าเขาต้องไปจากแผ่นดินยูลาน  จะเป็นเรื่องยากกว่าเขาจะกลับมา  นอกจากนี้ลินลี่ย์ต้องการให้เกียรติกับความคิดเห็นของเดเลีย

 “เป็นลูกผู้ชายไม่ควรจะลังเลเกินไป”  เบรุตดุ “ยิ่งกว่านั้น, นี่เป็นทวีปยูลาน  คนมีพรสวรรค์อย่างเจ้าจะอยู่ในโลกธาตุแห่งเดียวได้ยังไง?  แดนนรกไร้ขอบเขตแดนเป็นที่ซึ่งยอดฝีมือชุมนุมกันอยู่ราวกับก้อนเมฆเป็นที่เหมาะสมกับเจ้าอย่างแท้จริง!”

ลินลี่ย์ใจสั่นสะท้าน

 “พี่ใหญ่, แดนนรกน่าสนใจจริงๆ นะ,  อย่างเช่น ปราสาทโลหะของปู่ข้าก็หาซื้อมาในแดนนรกนี่แหละ”  บีบีรีบกล่าว  บีบีอยากรู้อยากเห็นและกระตือรือร้นจะไปเยี่ยมดินแดนชั้นสูงอย่างแดนนรกเช่นเดียวกัน

 “สี่ตระกูลอสูรศักดิ์สิทธิ์อาศัยอยู่ในมณฑลฟ้าครามของทวีปเขาโลหิตแห่งแดนนรก”  เบรุตกล่าว  “ไม่ว่าเจ้าจะไปหรือไม่ ก็ขึ้นกับตัวเจ้าเอง”

ลินลี่ย์คำนับทันที  “ขอรับ, ลอร์ดเบรุต”

 “บีบี, ไปกันเถอะ”  ลินลี่ย์มองดูบีบี

 “โอว ได้เลย” บีบีพยักหน้า

เมื่อเห็นสีหน้าของบีบี  ลินลี่ย์ลอบระบายลมหายใจ  บีบีเติบโตมาพร้อมกับเขา  ทั้งสองมีสายเลือดเหมือนกันและชอบท้าทายเสี่ยงอันตราย  ลินลี่ย์รู้ว่าบีบีลึกๆ แล้วปรารถนาจะไปแดนนรก  แต่ถ้าลินลี่ย์ไปแดนนรก เขาจะต้องโน้มน้าวเดเลีย!

ภายในปราสาทเลือดมังกร

เดเลียมองลินลี่ย์ที่อยู่ใกล้ๆ  นางรู้ว่าลินลี่ย์กำลังคิดอะไร  โดยเฉพาะในช่วงสามวันที่ผ่านมา มักจะแสดงแรงปรารถนาและความสับสนใจสายตาของเขาเป็นครั้งคราว

 “ลินลี่ย์”  เดเลียกัดฟันนางทันทีและตัดสินใจ

 “หือ?”  ลินลี่ย์ชำเลืองมองเดเลียที่อยู่ข้างๆ อย่างงุนงง

เดเลียมองดูเขาและจงใจถอนหายใจยาว  “ลินลี่ย์, เจ้ามีความรู้สึกว่าชีวิตในทวีปยูลานไม่ตื่นเต้นอีกต่อไปแล้วใช่ไหม?”

 “ก็ถูกหรอกนะ”  ตาของลินลี่ย์เป็นประกายทันที  “เดเลีย, ข้ามีความรู้สึกอย่างนั้นเช่นกัน  เจ้าคิดว่าเราควรจะ...”  พูดไปได้ครึ่งเดียว ลินลี่ย์ก็ชะงัก  เขาเห็นแววขำขันปรากฏอยู่ในใบหน้าของเดเลีย  “เดเลีย, ขอบคุณ”

ลินลี่ย์เข้าใจแล้วว่าเดเลียหมายความว่ายังไง

เดเลียกำลังจะอนุมัติตามที่เขาต้องการ!

 “ความจริง ข้าพอใจมากแล้วในช่วงชีวิตที่สงบสุขที่เรามีในยี่สิบปีที่ผ่านมา”  เดเลียพูดอ่อนโยน

เดเลีพูดพลางถอนใจ  “ลินลี่ย์!  ลินลี่ย์ที่ข้ารู้จักเป็นคนที่ดิ้นพยายามและเติมเต็มความปรารถนาในใจอยู่เสมอ  ข้าชอบส่วนดีนี้ของเจ้า  ในทวีปยูลานที่ไม่มีอะไรให้เจ้าท้าทายแล้ว พลังใจของเจ้าพลังใจของเจ้ากำลังตกลงช้าๆ  จนแทบจะเรี่ยพื้นอยู่แล้ว  นอกจากนี้ลึกๆ ในใจข้า  ข้ายังต้องการมีชีวิตที่ตื่นเต้นบ้างเหมือนกัน”

 “และอีกอย่าง  ข้ากลายเป็นเทพแท้แล้ว”  เดเลียมองลินลี่ย์  “อย่างน้อยที่สุด ข้าก็มีความสามารถในการหนีที่ยอดเยี่ยม ข้าจะไม่กลายเป็นภาระถ่วงเจ้าแน่นอน!”

ลินลี่ย์หัวเราะขณะรั้งตัวเดเลียเข้ามาไว้ในอ้อมกอด  “เดเลีย, อย่างนั้นเราไปเที่ยวแดนนรกด้วยกัน”

 “เที่ยวแดนนรกด้วยกัน!”  เดเลียพูดอ่อนโยน

 “แล้วข้าเล่า!  ข้าไปด้วยๆ!”  บีบีรีบตะโกนเสียงดังทันที  “ข้าจะไปแดนนรกด้วย,  ข้าไปด้วย!!!”

ลินลี่ย์และเดเลียมองหน้ากัน จากนั้นหัวเราะทั้งคู่

สามวันต่อมา เช้าวันหนึ่งในฤดูใบไม้ร่วง อากาศหนาวจนเยือกแข็ง  ผู้คนหลายคนของปราสาทเลือดมังการมารวมตัวกันในสนามฝึกฝน  พวกเขามาส่งลินลี่ย์ เดเลีย และบีบี

ลินลี่ย์มองดูผู้คนที่อยู่ต่อหน้าเขา  พวกเขารวมทั้งลุงฮิลแมนผู้คอยแนะนำเขามาตั้งแต่เด็ก เป็นเหมือนสมาชิกครอบครัวของเขา ขณะที่สมาชิกคนอื่นๆ เช่นวอร์ตัน เทย์เลอร์ ชาชา อาโนลด์.. ห้าพี่น้องบาร์เกอร์ที่ต่อสู้เคียงข้างเขามาตลอด ซาสเลอร์ เจนน์ รีเบ็คกาและลีนา รวมทั้งแฮรุอสูรเวทของเขา และเดลีสหายของเขาด้วย

ทุกคนรวมตัวกันอยู่ที่นี่

 “พี่ใหญ่!”  วอร์ตันมีแววตาไม่อยากจะพรากจากเขา

 “วอร์ตัน, ข้าฝากทุกอย่างที่นี่ไว้กับเจ้าด้วย”  ลินลี่ย์ตบไหล่วอร์ตัน  “ข้าเชื่อว่าเจ้าสามารถทำได้  ถ้าเจ้าเผชิญปัญหาใด เจ้าสามารถเข้าไพรทมิฬ  ขอความช่วยเหลือจากลอร์ดเบรุต  เขาจะช่วยเจ้าได้”

 “ข้าทราบ” วอร์ตันรีบพยักหน้า

ลินลี่ย์ยังมอบประกายเทียมเทพสายธาตุดินกับวอร์ตัน  เผื่อในอนาคต ให้วอร์ตันตัดสินใจเอาเองว่าจะมอบประกายศักดิ์สิทธิ์ให้ใคร  ขณะเดียวกัน ลินลี่ย์มอบประกายเทพแท้สายธาตุดินกับบาร์เกอร์ที่ตอนนี้กลายเป็นเทียมเทพสายธาตุดิน  หลังจากฮันบริทตาย ลินลี่ย์เก็บประกายเทพแท้ธาตุลมไว้ และเขามอบให้แฮรุ

 “นายท่าน” แฮรุมองดูลินลี่ย์ด้วยความปรารถนา  เขามีแต่จิตที่สำนึกบุญคุณของลินลี่ย์

เป็นลินลี่ย์ที่ช่วยให้เขาได้กลายเป็นเทียมเทพ  และตอนนี้ ลินลี่ย์มอบประกายเทพแท้สายธาตุลมให้เขาอีก

 “ท่านพ่อ!” เทเลอร์และชาชาทั้งคู่มองดูลินลี่ย์เช่นกัน

ลินลี่ย์ลูบศีรษะบุตรและธิดาของเขาด้วยความรัก

 “ฮ่าฮ่า บางทีอีกปีเดียวข้างหน้า พ่อก็คงกลับมาแล้ว”  ลินลี่ย์ฝืนยิ้ม จากนั้นหันหน้าจากไป “ไปกันเถอะ”  ลินลี่ย์ เดเลียและบีบีบินออกไปและหายลับฟ้าไปในขอบฟ้าด้านเหนือ

วอร์ตัน แฮรุ บาร์เกอร์และคนอื่นไม่อาจกลั้นน้ำตาไว้ได้

กับการเดินทางออกจากทวีปยูลานของลินลี่ย์ในคราวนี้ จะต้องใช้เวลานานเท่าใดกว่าเขาจะสามารถกลับมาได้?

 “พี่ใหญ่!”  วอร์ตันรู้สึกสำนึกบุญคุณของพี่ใหญ่จากก้นบึ้งหัวใจ  เป็นลินลี่ย์ที่ได้ยกระดับตระกูลนักรบเลือดมังกรขึ้นมาสู่ความรุ่งเรืองอีกครั้งหนึ่ง และตอนที่จะจากไปนี้ ลินลี่ย์ยังจะช่วยให้วอร์ตัน แฮรุ และบาร์เกอร์กลายเป็นเทพแท้และขอให้เบรุตช่วยดูแลคุ้มครองพวกเขาเช่นกัน  รากฐานตระกูลบาลุคจึงมั่นคงไม่หวั่นไหว

ปีศักราชยูลานที่ 10092 ลินลี่ย์พาเดเลียภรรยาของเขา และบีบีออกเดินทางจากทวีปยูลาน  พวกเขามุ่งหน้าสู่พิภพชั้นสูง แดนนรกต่อไป