Panlong เล่ม 14 อสูร – ตอนที่ 9 อันตรายทุกแห่งหน

เล่ม 14 อสูร – ตอนที่ 9 อันตรายทุกแห่งหน

สิ่งมีชีวิตโลหะที่แปลงร่างเป็นมังกรดำขนาดใหญ่ขดตัวอยู่กลางอากาศตรงทางขึ้นเขา  สมาชิกทุกคนของเผ่ามังกรดำที่ต้องการจะไปเมืองรอยัลวิงต่างเหาะขึ้นไปกันหมด  ขณะที่บุรุษหนุ่มร่างกำยำคนหนึ่งยืนอยู่ที่ด้านข้างอสูรโลหะคอยเปิดประตูให้

 

 “พวกเจ้าทุกคนเข้ามา, ทุกคนที่ต้องการจะเดินทางไปเมืองรอยัลวิง จ่ายคนละห้าศิลาดำ!”  นักรบหนุ่มร่างกำยำตะโกนเสียงดังด้วยท่าทีน่ารังเกียจ

จำนวนคนที่ต้องการไปเมืองรอยัลวิงมีเกินกว่าร้อยคน  กลุ่มของลินลี่ย์รวมอยู่ในนั้นด้วย

คนละห้าศิลาดำ  ทั้งสามต้องจ่ายค่าโดยสารสิบห้าศิลาดำ  จากเดิมเมื่อตอนที่พวกเขาขายสมบัติเทียมเทพสี่ชิ้น  พวกเขาได้รับเบี้ยยี่สิบศิลาดำ พวกเขาจึงใช้จ่ายไปมากกว่าครึ่งหนึ่งด้วยอาการอย่างนี้

 “แพงเป็นบ้า!”  บีบีบ่นพึมพำ

 “เจ้าไม่ได้ยินสิ่งที่บัฟเฟ็ตบอกไว้หรือ?”  ลินลี่ย์พูดเบาๆ  “อสูรโลหะนี้ถูกใช้เพื่อบริการชนเผ่าเท่านั้น มีแต่เพียงสมาชิกของชนเผ่าจึงจะมีคุณสมบัติจ่ายห้าศิลาดำในการโดยสารเป็นกลุ่ม  สมาชิกเผ่าอื่นไม่มีคุณสมบัติได้ขึ้นอสูรโลหะ”

ขณะที่พวกเขาพูดกัน ตอนนี้มาถึงรอบของลินลี่ย์

 “พวกเราสามคน”  ลินลี่ย์ชี้จากนั้นดึงศิลาดำแท่งยาวสองแท่ง แต่ละแท่งมูลค่าสิบศิลาดำ

บุรุษหนุ่มร่างกำยำรับศิลาดำไว้จากนั้นทอนแท่งเล็กห้าศิลาดำคืนให้ลินลี่ย์ เขาพูดอย่างใจร้อน “รีบด้วย  คนต่อไป”  กลุ่มของลินลี่ย์เข้าไปในอสูรโลหะทันที

ภายในอสูรโลหะมีขนาดใหญ่โตมาก  ถูกจัดแบ่งเป็นพื้นที่ด้านหน้า  กับด้านหลัง  พวกที่จ่ายค่าโดยสารห้าเบี้ยศิลาดำอย่างกลุ่มของลินลี่ย์จะไปรวมกันที่ห้องส่วนหลังซึ่งมีที่นั่งจำนวนมากที่อสูรโลหะสร้างเอาไว้

ที่นั่งถูกสร้างเป็นแถวๆ ละสี่  กลุ่มของลินลี่ย์มีสามคนเลือกแถวเดียวกัน

 “ข้าอยากได้ริมหน้าต่าง”  บีบีนั่งด้านข้างทันทีซึ่งจะทำให้เขามองเห็นข้างนอกจากด้านข้างที่โปร่งใสของอสูรโลหะ  เดเลียนั่งถัดลินลี่ย์ที่ด้านนอก

 “ในที่สุดเรากำลังจะไปจากเผ่ามังกรดำ”  ลินลี่ย์กับเดเลียหัวเราะให้กัน พวกเขากุมมือกัน  หลังจากชาวเผ่ามังกรดำเข้ามาทีละคนพื้นที่ด้านหลังก็เริ่มเต็ม  เด็กหนุ่มผมเขียวกระเซิงหัวเราะขณะทักทายลินลี่ย์จากนั้นนั่งข้างๆ เขา

 “หวัดดี, ข้าชื่อดีบาลา!”  เด็กหนุ่มผมเขียวพูดกับลินลี่ย์อย่างเป็นกันเองขณะที่นั่งข้างๆ เขา

 “ข้าลินลี่ย์”  ลินลี่ย์พยักหน้าอย่างเป็นมิตร

ในแดนนรกสถานะของคนถูกกำหนดโดยระดับพลังอำนาจ  ดีบาลาผู้นี้เป็นเพียงเทียมเทพ..ดีบาลารู้สึกว่าสตรี (เดเลีย) และเด็กหนุ่มอีกคน (บีบี) มีราศีที่ทำให้เขารู้สึกกลัว  อย่างไรก็ตามเขารู้สึกว่าลินลี่ย์น่าจะยังเป็นเทียมเทพ

 “ลินลี่ย์!  ทำไมเจ้าถึงไปเมืองรอยัลวิงเล่า?”  ดีบาลาถามด้วยความสงสัย

 “ข้าน่ะหรือ?  นี่เป็นครั้งแรกที่ข้ามาแดนนรก  ข้าต้องการเที่ยวชมเมืองรอยัลวิง  ข้าเองยังไม่เคยไปที่นั่นมาก่อน  แล้วเจ้าเล่า?”  ลินลี่ย์ย้อนถามและหัวเราะอย่างใจเย็น

ดีบาลาลดเสียง  “ข้าต้องการขายสมบัติเทพ  แต่ขายในเผ่าถูกกดราคามากเกินไป  ดังนั้นข้าตัดสินใจไปขายในเมืองรอยัลวิง  นี่ถือเป็นโชคดีของข้า  เมื่อครึ่งปีที่แล้วระหว่างสงครามใหญ่ข้าโชคดีพอคว้าสมบัติเทพแท้มาได้ชิ้นหนึ่ง”

ระหว่างการสู้รบนั้น มีเทพแท้ตายไปหลายคน

เวลานั้นลินลี่ย์และพวกอีกสองคนก็ได้ฆ่าเทพแท้ไปสามคน  จากนั้นยึดสมบัติเทพแท้ ประกายเทพและแหวนมิติกลับมาด้วย  ระหว่างสงครามคนในเผ่าผู้ได้รับของวัตถุธรรมดาไม่จำเป็นต้องเสนอขายให้หัวหน้าเผ่า จะเอาไปเสนอขายใครก็ได้  นี่เป็นกฎของเผ่า

 “เจ้าโชคไม่เลวเลยจริงๆ”  ลินลี่ย์หัวเราะและพูดชื่นชมอย่างใจเย็น

 “ครืนนน....”

อสูรโลหะเริ่มเคลื่อนไหว  และสายลมพลังงานถูกปล่อยออกมาขณะที่มันกลายสภาพเป็นร่างพร่าเลือนและหายไปจากอากาศเหนือภูเขาและเดินทางออกจากเผ่ามังกรดำ

 “เริ่มแล้ว”  ลินลี่ย์พึมพำกับตนเอง

 “จากที่นี่ถึงเมืองรอยัลวิงจะใช้เวลาราวๆ ครึ่งเดือน  ช่วงเวลาครึ่งเดือนนี้จะน่าเบื่อมาก” บุรุษผมเขียวข้างลินลี่ย์นามว่าดีบาลาพูดพลางถอนหายใจ

 “ครึ่งเดือน?”  ลินลี่ย์มีความคิดอย่างหนึ่ง

เขากลับจำสิ่งที่เคนท์เคยบอกไว้ว่า เมืองที่อยู่ใกล้เผ่ามังกรดำมากที่สุดก็คือ เมืองรอยัลวิงห่างจากเผ่ามังกรดำเกินสิบล้านกิโลเมตร  เนื่องจากพวกเขาจะไปถึงในอีกครึ่งเดือน ก็หมายความว่าอสูรโลหะนี้สามารถบินได้วันละล้านกิโลเมตร

 “เงียบ!” จู่ๆ เสียงเย็นชาดังขึ้นมาจากด้านหน้า ลินลี่ย์และพวกพ้องหันไปมองและเห็นว่าที่ทางเดินระหว่างห้องโดยสารหลังกับห้องโดยสารหน้า ชายชราผมทองคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามาที่ห้องโดยสารหลัง ติดตามมาด้วยเทพแท้หลายคน

 “ท่านเอ็ดมอนด์ก็มาด้วยเช่นกัน”  หนุ่มน้อยดีบาลาพูดเบาๆ ด้วยความประหลาดใจ

 “เอ็ดมอนด์คือใคร?”  ลินลี่ย์เบาเสียงขณะถาม

ดีบาลาอธิบาย  “ท่านเอ็ดมอนด์เป็นพ่อบ้านของหัวหน้าสเตอตัน  ข้าคาดไม่ถึงเลยว่าท่านเอ็ดมอนด์จะร่วมเดินทางไปเมืองรอยัลวิงในครั้งนี้ด้วย  เพราะแม้แต่ท่านเอ็ดมอนด์ยังถูกส่งไป.... ดูเหมือนว่าจะมีเรื่องใหญ่ที่ต้องทำในเมืองรอยัลวิงในครั้งนี้นะ” ดีบาลายังมีความเข้าใจเผ่ามังกรดำมากกว่าลินลี่ย์

ลินลี่ย์มองดูเอ็ดมอนด์ที่อยู่ไกลๆ อย่างประหลาดใจ

พ่อบ้าน?

 “เอ็ดมอนด์ผู้นี้น่าจะเป็นเทพชั้นสูง”  เสียงของบีบีดังขึ้นในใจของลินลี่ย์

ลินลี่ย์พยักหน้าด้วยเช่นกัน

สายตาของเอ็ดมอนด์เย็นชาและเจิดจ้า  ขณะที่เขามองดูทุกคนที่ห้องโดยสารหลัง  เสียงสงบของเขาดังขึ้น  “ที่นี่มีใครที่เดินทางไปเมืองรอยัลวิงครั้งแรกบ้าง?  ถ้าใครไปเป็นครั้งแรก ให้ยืนขึ้น”

ในทันทีนั้นมีสองคนที่อยู่ในห้องโดยสารหลังยืนขึ้น  ลินลี่ย์ เดเลีย และบีบีมองหน้ากันเองจากนั้นก็ยืนขึ้นเช่นกัน

เอ็ดมอนด์กวาดสายตามองและพยักหน้าอย่างใจเย็น  “รวมห้าคน”  จากนั้นเขาเดินเข้ามาหากลุ่มของลินลี่ย์ซึ่งอยู่ใกล้ที่สุด  เมื่อเขาเดินมาหยุดข้างๆ เขาเห็นดีบาลาและจากนั้นก็หัวเราะเบาๆ  “ดีบาลา!  เจ้าก็ไปด้วยหรือ เด็กน้อย?  ไปแจ้งข้อมูลให้พวกเขาทราบถึงข้อมูลที่จำเป็นจะต้องรู้เกี่ยวกับเมืองรอยัลวิง  ถ้าพวกเขาก่อหายนะ  พวกเขาจะต้องตาย  แต่ที่สำคัญยิ่งกว่าข้าไม่ต้องการให้พวกเขาสามคนสร้างปัญหาใดๆ ให้กับเผ่าของเรา”

 “ขอรับใต้เท้า ไม่ต้องเป็นห่วง  ข้าจะบอกทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกเขาต้องรู้ให้ทราบแน่นอน”  เด็กหนุ่มผมเขียวนามว่าดีบาลารีบรับคำ

เอ็ดมอนด์พยักหน้าอย่างใจเย็น  “ถ้ามีปัญหาใดๆ  ข้าจะมาถามหาเจ้า  เจ้าสามคนนั่งลงได้”

หลังจากพูดเสร็จเอ็ดมอนด์เดินไปด้านหลังสั่งคนที่อยู่ข้างๆ อีกสองคนที่มาใหม่ได้รู้ถึงสิ่งที่จำเป็นต้องรู้  หลังจากสั่งการเสร็จเอ็ดมอนด์นำคนของเขาออกจากห้องโดยสารหลังและกลับไปที่ห้องโดยสารหน้า

ห้องโดยสารหน้าเป็นที่ซึ่งกองกำลังที่ขึ้นตรงต่อหัวหน้าเผ่าสเตอตันได้พักอยู่

 “มีอะไรที่ข้าจำเป็นต้องรู้เมื่อจะเดินทางไปเมืองรอยัลวิงหรือ?”  ลินลี่ย์มองหน้าดีบาลา

ดีบาลาหัวเราะและพยักหน้า  “มีอยู่สองสามเรื่องแน่นอน  ก่อนอื่นเมื่อเจ้าเข้าไปในเมืองใดๆ ของแดนนรก พวกเจ้าต้องจ่ายค่าธรรมเนียมเข้าเมือง  ค่าธรรมเนียมคนละหนึ่งศิลาดำ!”

 “เขี้ยวจริงๆ”  ลินลี่ย์บ่นกับตัวเอง

ดีบาลาพูดต่อ “หลังจากเข้าเมืองแล้วจะดีที่สุดคือเจ้าควรจะติดตามไปกับคนของเผ่าและอย่าวิ่งเพ่นพ่าน  นี่เป็นเพราะหลังจากธุระแล้ว ทุกคนจะต้องออกจากเมืองรอยัลวิงทันทีและกลับไปที่เผ่าในวันเดียวกัน”

 “กลับภายในวันเดียว?”  ลินลี่ย์ค่อนข้างประหลาดใจ

แต่ลินลี่ย์เห็นว่านี่ไม่ใช่เรื่องสำคัญมากต่อเขา เนื่องจากเขาไม่มีความตั้งใจจะกลับไปยังเผ่ามังกรดำแม้แต่น้อย

 “ใช่แล้ว กลับภายในวันเดียว  นี่เป็นเพราะเมืองรอยัลวิง..ตามปกติแล้ว ไม่ใช่แค่เมืองรอยัลวิงเท่านั้น แต่ทุกเมืองในแดนนรกก็มีจำกัดเวลาห้ามออกนอกที่พักตอนกลางคืน  ตั้งแต่เที่ยงคืนถึงตีห้าไม่มีใครได้รับอนุญาตให้อยู่ตามถนนหรือตรอกซอกซอยในเมือง  ถ้าพวกเจ้าถูกจับ.. ถ้าพวกเจ้าเป็นพลเมืองของเมืองรอยัลวิงก็ยังไม่ร้ายแรงมาก  หลังจากรับโทษสถานเบาพวกเจ้าจะได้รับการปล่อยตัว  แต่ถ้าเจ้าไม่ใช่พลเมืองรอยัลวิง  อย่างนั้นเจ้าจะไม่มีทางได้กลับไปยังเผ่ามังกรดำได้อีก”  ดีบาลาพูดอย่างจริงจัง

ลินลี่ย์ตกใจ

 “เจ้ากำลังบอกว่าถ้าเจ้าถูกจับตอนกลางคืน  เจ้าก็จบสิ้นใช่ไหม?”  ลินลี่ย์จ้องมองดีบาลาอย่างประหลาดใจ

ดีบาลาพยักหน้าจริงจัง  “ดังนั้น, ปกติเราจะกลับเผ่ามังกรดำภายในวันเดียว  เราจะไม่พักค้างในเมืองรอยัลวิง  นี่เป็นเพราะการพักค้างในโรงแรมเมืองรอยัลวิงคืนหนึ่งมีค่าใช้จ่ายมากกว่าร้อยศิลาดำ  ใครจะยินดีจ่ายเงินด้วยราคาขนาดนั้น?”

 “เกินกว่าร้อยศิลาดำ?”  บีบีที่อยู่ใกล้ๆ หันหน้ามามอง

 “ถูกแล้ว”  ดีบาลาพยักหน้ายืนยัน

กลุ่มของลินลี่ย์ประหลาดใจ ค่าครองชีพในเมืองรอยัลวิงสูงจนน่ากลัว  มิน่าเล่า..ครั้งหนึ่งเคนท์พูดว่าเป็นเรื่องยากที่คนผู้หนึ่งจะปักหลักสร้างฐานในเมืองรอยัลวิงได้!

 “มังกรดำ!  จงหยุดเดี๋ยวนี้ เมื่อเจ้าผ่านภูเขเปตาร์ของเรา เจ้าต้องทิ้งของมีค่าบางอย่างเอาไว้!”  เสียงดังกึกก้องสั่นสะเทือนอสูรโลหะ  ผู้โดยสารทั้งห้องด้านหน้าและด้านหลังต่างประหลาดใจ  ทุกคนเข้าใจได้...

ไม่ดีแน่  พวกเขาเผชิญกับโจรป่า!

 “เราแค่เดินทางออกมาไม่นาน ก็เผชิญกับโจรแล้วหรือ?”  ลินลี่ย์ประหลาดใจ

ต้องเข้าใจว่าเมืองรอยัลวิงยังอยู่ไกลจากพวกเขาถึงครึ่งเดือน ด้วยความถี่ขนาดนี้ พวกเขาจะต้องเผชิญพบโจรในระหว่างทางอีกมากมายเท่าใด?

ลินลี่ย์มองดูเดเลียและบีบี และพูดกับตนเอง  “มิน่าเล่าบัฟเฟ็ตถึงได้พูดก่อนนั้นว่าถ้าเราสามคนเดินทางในแดนนรกกันเอง เราคงรอดได้ไม่เกินวันหรือสองวัน  มีกลุ่มโจรมากมายในแดนนรก”  ลินลี่ย์และอีกสองคนมองผ่านกระจกโปร่งแสงและเห็นคนกลุ่มใหญ่บินฉวัดเฉวียนอยู่ในกลางอากาศ  ผู้นำของพวกเขาอยู่ในชุดสีฟ้า ผมของเขาสีฟ้า และมีเขาอยู่ที่หน้าผาก

 “เขาเดียว?”

ลินลี่ย์เข้าใจว่ามีหลายเผ่าพันธุ์ที่มีมาตรฐานสูงแตกต่างจากมนุษย์  แม้แต่ในร่างมนุษย์  พวกเขาก็ยังมีสิ่งที่ในหมู่พวกเขาถือว่างามที่สุด อย่างเช่นเขา!  นี่มีแนวโน้มว่าอาจเป็นหัวหน้าโจร  มีคนราวเจ็ดสิบหรือแปดสิบคนที่นี่  พวกเขาเรียกอสูรธาตุขนาดใหญ่ออกมาขวางอสูรโลหะไว้

เด็กหนุ่มผมเขียวชื่อดีบาลาที่อยู่ข้างๆ ลินลี่ย์หัวเราะ  “ไม่ต้องห่วง, ลินลี่ย์ จะไม่มีปัญหาอะไร”

 “หืม!  เจ้ายึดครองภูเขาปีเตอร์ตั้งแต่เมื่อไหร่?  เป็นไปได้ยังไงที่เจ้าไม่รู้จักเผ่ามังกรดำ?”  เสียงของพ่อบ้านเอ็ดมอนด์ดังขึ้น  ขณะเดียวกันเอ็ดมอนด์และบุรุษชุดดำสองคนบินออกมาจากอสูรโลหะพร้อมกัน

ลินลี่ย์เห็นบุรุษชุดดำทั้งสองคนนั้นผ่ากระจกใส  เขาประหลาดใจจริงๆ  “นี่คือบุรุษชุดดำสองคนที่ช่วยท่านสเตอตันรบเมื่อครึ่งปีที่แล้ว”

ในตอนนั้นมีบุรุษชุดดำสามคน  และตายไปคนหนึ่ง และอีกสองคนคือผู้รอดชีวิต

ในอากาศเหนือภูเขาเปตาร์  อสูรโลหะหยุดชะงัก  เมื่อเข้าไปใกล้พวกเทพราวๆเกือบแปดสิบคนเห็นมีคนออกมาสามคน  พวกเขาล้วนแต่เป็นคนที่น่ากลัว  พวกเขาไม่รู้สึกถึงระดับพลังของคนทั้งสามนี้  เห็นได้ชัดว่าคนทั้งสามนี้เป็นเทพชั้นสูง

บุรุษชุดดำสองคนคล้ายกัน  มีตราอสูรติดอยู่ที่หน้าอกพวกเขา

 “อสูร!”  พวกโจรหวาดผวา

พวกเขาเผ่นหนีกระจัดกระจาย!

เทพชั้นสูงทั้งสามเป็นอสูรสองคน  แค่นี้ก็มากพอจะกำจัดพวกเขาทั้งหมด

 “ใต้เท้า ข้าขออภัยจริงๆ เราทำผิดพลาดไปแล้ว”  บุรุษเขาเดียวพูดอย่างหวาดผวา

 “ฮึ, บัดซบ, ไสหัวไปให้พ้นหน้าข้า!”  เอ็ดมอนด์ตวาดเย็นชา

 “ขอรับ ขอรับ!”  บุรุษเขาเดียวดีใจ  และนำบริวารของตนกลับลงไปอย่างไม่ลังเล และหายลับไปในส่วนลึกของภูเขาเปตาร์อย่างรวดเร็ว

ฉากภาพนี้ทำให้ลินลี่ย์ต้องถอนหายใจกับตนเอง โจรเหล่านี้อ่อนแอจริงๆ  อย่างไรก็ตามนั่นเป็นเพียงเมื่อเทียบกับเทพชั้นสูง  ถ้าลินลี่ย์และอีกสองคนเผชิญหน้ากับโจรเหล่านี้  อย่างนั้นก็คงเป็นปัญหามาก...ที่สำคัญศัตรูเป็นเทพกลุ่มใหญ่ที่อยู่รวมกัน มีเทพแท้รวมอยู่ด้วยถึงสามสิบสี่คน

อสูรโลหะยังคงบินต่อไป

 “ในแดนนรกอันตรายจริงๆ”  ลินลี่ย์ถอนหายใจ

 “ใช่แล้ว  เราทุกคนสามารถทำได้เพียงติดตามกองกำลังของเผ่า นั่นเป็นเพียงโอกาสเดียวที่เราจะได้เข้าเมืองรอยัลวิง”  ดีบาลาถอนหายใจเช่นกัน  “แต่ลินลี่ย์ แดนนรกยังมีบางพื้นที่ซึ่งไม่มีอันตราย ที่ไม่มีใครกล้าต่อสู้  ในที่เหล่านั้นเจ้าจะมีชีวิตได้อย่างปลอดภัย!”

 “โอว?”  ลินลี่ย์ตกใจอย่างหนัก

เนื่องจากช่วงเวลาที่ผ่านมา  ในแดนนรก ทั้งหมดที่เขาพบเห็นคือการสู้รบอย่างดุเดือด ความรู้สึกต่อแดนนรกทำให้เขาเข้าใจว่าการรบราฆ่าฟัน การปล้นชิงกันมีอันตรายอยู่ในทุกที่  แต่จากคำพูดของดีบาลาดูเหมือนจะมีส่วนที่ปลอดภัยอยู่

 “ถูกแล้ว ในแดนนรก ทุกๆ แคว้นจะมีเมืองราวๆ สิบเมือง เมืองคือที่ปลอดภัย”  ดีบาลากล่าวอย่างเคร่งขรึม  “ลินลี่ย์, นี่คือสิ่งที่ข้าต้องเตือนเจ้าไว้ก่อน  เจ้าไม่อาจสู้หรือว่าฆ่าใครในพื้นที่เมืองรอยัลวิงได้ ถ้าเจ้าถูกจับ  อย่างนั้นในอนาคตจะแย่ยิ่งกว่าโทษของการออกจากที่อยู่ในตอนกลางคืน  ไม่เพียงแต่เจ้าอาจต้องปิดฉากชีวิต  แต่เผ่าของเราทั้งหมดอาจต้องเผชิญกับเรื่องยุ่งยาก!”

 “ไม่อนุญาตให้สู้รบ?”  ความจริงลินลี่ย์รู้สึกโล่งอก

เมื่อเป็นเช่นนั้นก็คงไม่มีใครลงมือต่อพวกเขาในเมืองรอยัลวิง

ดูเหมือนว่า...

เมืองรอยัลวิงจะเป็นสวรรค์ที่ปลอดภัยจริงๆ

 “น่าเสียดาย ทั่วทั้งแคว้นไนท์บลาสมีเส้นผ่าศูนย์กลางพันล้านกิโลเมตร  แต่ละเมืองในสิบเมืองมีพื้นที่พันกิโลเมตร  นั่นเป็นเมืองที่เล็กมาก  การอยู่ในเมืองรอยัลวิงมีค่าครองชีพสูงมากเช่นกัน”  ดีบาลาส่ายศีรษะระบายลมหายใจ