เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 672 รสนิยมหนักไป? ข้าไม่ชอบ!

ตอนที่  672  รสนิยมหนักไป?  ข้าไม่ชอบ!

เย่ว์หยางชนะประมูลได้ศิลาแดงสระหงส์มาในราคาพันเหรียญทอง เขารู้สึกภูมิใจบ้างเล็กน้อย

น่าเสียดายที่ผลมังกรเปลือกแข็งสามพันปีที่เขาให้ความสำคัญมากที่สุดยังไม่ถูกประมูลในวันนี้  ดูเหมือนว่าจะถูกสงวนเอาไว้ประมูลในเดือนหน้า เย่ว์หยางอยากจะเป็นบ้าหลายครั้งหลายครา ก็แค่ปล้น

สะดมและกวาดทุกอย่าง  อย่างไรก็ตามในความคิดที่สองอาจจะมีของดีๆ เพิ่มขึ้นก็ได้ เขาไม่อาจฆ่าไก่

และเอาไข่ทองเพียงครั้งเดียว  ทำไมถึงไม่ปล่อยให้ไก่ได้วางไข่ทองเล่า?  น่าจะมีของดีๆ มากกว่านี้ในโรงประมูล และคงไม่สายเกินกว่าจะลงมือ

ในบรรดาของประมูลเป็นร้อยในวันนี้ นอกจากศิลาแดงสระหงส์ ก็ยังมีของอีกสองชิ้นอื่นที่เย่ว์หยางให้ความสนใจ

อย่างคือไผ่แสงภูต

นี่คือวัตถุดิบทำยาวิญญาณที่หาได้ยากมาก  และยังเป็นอาหารสำหรับอสูรศึกอีกด้วย  สามารถเอามาใช้สร้างอาวุธพิเศษได้

หอทงเทียนอาจไม่มีไผ่แสงภูตเหลืออีกต่อไปแล้ว การตัดโค่นไม่บันยะบันยังทำให้มันสูญพันธุ์

แม้แต่ที่นี่ในแดนสวรรค์ใต้ก็เป็นของหายาก

นี่คือผลผลิตพันปี ราคาตั้งประมูลเริ่มที่แปดหมื่นห้าพันเหรียญทอง

ราคานี้เนื่องจากคุณชายของสำนักร้อยสนเป็นผู้ยื่นเสนอด้วยตัวเอง หลายคนถูกข่มขู่จากพลังระดับปราณฟ้าทันทีและอิทธิพลของสำนักร้อยสนในแคว้นมรกต  พวกเขาไม่กล้าแข็งข้อกับเขาซึ่งเปิดเผยสถานะตนเอง  มิฉะนั้นราคาจะเพิ่มขึ้น

ของอีกชิ้นที่เย่ว์หยางจับตามองก็คืออสูรรบซึ่งมีพลังเทียบเท่าปราณฟ้าระดับหนึ่ง  เรียกว่าวานรยักษ์โบราณ

วานรยักษ์ทองนี้สูงห้าสิบเมตรยังไม่เติบโตเต็มวัย มันยังอยู่ในช่วงเติบโต  แม้ว่าจะไม่มีการกลายพันธุ์ อย่างน้อยที่สุดมันสามารถเพิ่มพลังจนถึงชั้นปราณฟ้าระดับสาม  ถ้ามันยังคงเติบโตได้ตามปกติ  เย่ว์หยางรู้สึกว่าคุ้มค่ากับการฝึกอสูรศึกในระดับปราณฟ้า  แน่นอนว่าเขาไม่ต้องการวานรยักษ์โบราณแม้แต่น้อย  เขาชอบความสามารถศักยภาพปราณฟ้าระดับสาม  อย่างไรก็ตาม ถ้าวานรยักษ์โบราณนี้และวานรปีศาจชั้นเพชรของเย่คงสามารถหลอมรวมด้วยกัน  มันจะช่วยเย่คงได้มาก ทำให้พลังของเขาเพิ่มทะยานก้าวกระโดด

ด้วยวานรยักษ์โบราณ บางทีเย่คงยังไม่สามารถเอาตัวรอดได้ในแดนสวรรค์  แต่ในหอทงเทียน เขาสามารถเชิดหน้าใส่ทุกคนได้อย่างภูมิใจ

 “หกล้าน  คุณชายซ่งเทาแห่งสำนักร้อยสนเสนอราคาประมูลหกล้าน  มีใครอื่นจะเสนอราคาสูงกว่าหกล้านอีกไหม?  ถ้าไม่มีใครเสนอภายในการขานเรียกสามครั้ง  อย่างนั้นวานรยักษ์วัยรุ่นนี้จะตกเป็นของคุณชายซ่งเทา!  ขณะที่บุรุษชุดเทาประกาศ  เขาแอบรู้สึกขมขื่นในใจ คุณชายซ่งเทาเปิดเผยสถานะและใช้อำนาจของเขาเพื่อให้ประมูลได้ก่อน  ทุกคนในโรงประมูลกลัวอำนาจของเขาและสำนักร้อยสนที่ให้ท้ายเขาอยู่  และไม่มีใครกล้าร่วมเสนอราคา ในระดับนี้คงจะไม่ส่งผลดีต่อการประมูล  แต่ไม่มีอะไรที่พวกเขาสามารถทำได้

 “.....” ผู้ชมทั้งหมดพากันเงียบ  ไม่มีใครเสนอราคาสู้

 “เจ้าต้องการแข่งกับข้าหรือ?  น่ารังเกียจ”  คุณชายซ่งเทาผู้หยิ่งยโสยื่นศีรษะออกมาจากที่นั่งชั้นพิเศษ และมองดูรอบๆ

ในโรงประมูลที่ใหญ่กว่าสนามฟุตบอล และสามารถจุนักธุรกิจหรือนักรบได้หลายหมื่น  ไม่มีใครกล้าแข่งขันกับเขา

นักรบทั้งหลายเหล่านั้นถูกสั่งให้ปิดปากเงียบ

แม้ว่าพวกเขาจะโกรธ  แต่พวกเขาไม่กล้าต่อต้าน

คุณชายซ่งเทาหัวเราะยิ้มแย้มแจ่มใส ขณะที่เขาหดศีรษะกลับด้วยความรู้สึกของผู้มีชัยชนะ

เพราะความหยิ่งยโสของเจ้าผู้นี้  แม้แต่คนหัวกลมเปากู่ที่นั่งอยู่ข้าเย่ว์หยางไม่พอใจเอามากๆ เขาโกรธแต่ไม่กล้าพูดอะไร  เพราะเขากลัวพลังปราณฟ้าของคุณชายซ่งเทา  หลังจากลิงยักษ์โบราณตกเป็นของเขาแน่นอน  โรงประมูลกลับคืนสู่สภาวะปกติ เขาปรึกษากับเย่ว์หยางเงียบๆ อย่างไม่พอใจ “คุณชายซ่งเทาผู้นี้เลวคนจริงๆ  เขามีพลังระดับปราณฟ้า และบิดาของเขามีพลังปราณฟ้าระดับห้า เป็นผู้เหี้ยมหาญอยู่ในแคว้นมรกต  เขายังเผยสถานะในตลาดมืดเพื่อปล้นของประมูล เขาทำกระทั่งแอบฆ่าคนด้วย ปล้นกลุ่มนักธุรกิจและสร้างความสับสนวุ่นวายและความคับข้องใจ  ข้าคิดว่าเจ้าผู้นี้ยังไม่ได้รับกรรมสนอง มิฉะนั้นเขาผู้มีค่าหัวถึง 50 ล้าน เขาคงจะถูกฆ่าไม่ช้าก็เร็ว”

นักธุรกิจน้อยผู้อยู่อีกด้านหนึ่งตอบด้วยความสนใจ  “ก็ยากจะพูดได้ คุณชายซ่งเทาเองก็เป็นยอดฝีมือระดับปราณฟ้า  และบิดาของเขาก็ค่อนข้างกังวลว่าจะเกิดเรื่องขึ้นกับเขา  ดังนั้นเขาจึงส่งองครักษ์ระดับปราณฟ้าสองคนมาปกป้องเขา  ไม่มีใครสามารถหยุดยอดฝีมือปราณฟ้าสามคนจากการห้ามมิให้พวกเขาต้องการทำตามอำเภอใจในแคว้นมรกต  ยอดฝีมืออย่างเจ้าเมืองลมดำ  พวกเขาคุ้นเคยกันทั้งหมด เป็นไปไม่ได้ที่กลุ่มทหารรับจ้างธรรมดาจะมาล้อมฆ่าพวกเขา!”

เปากู่ต้องการเถียงกับเขา  แต่รู้สึกว่าคำพูดของฝ่ายตรงข้ามเขาสมเหตุผล  นอกจากนี้สำนักร้อยสนเป็นสำนักใหญ่ในแคว้นมรกตซึ่งคนธรรมดาคงไม่กล้าตอแยด้วย

ในที่สุด เขาได้แต่ถอนหายใจอย่างเดียว

เย่ว์หยางได้ยิน

เขายิ้ม

เขาไม่พูดอะไร

ค่าหัวห้าสิบล้าน?  ไม่เลวจริงๆ!

ดูเหมือนว่าการปล้นจำเป็นต้องเลือกเป้าหมายที่ดี ปล้นคนจนอย่างเปากู่  ต่อให้มีพันเปากู่ก็คงได้เงินไม่มาก  เจ้าหมูบาร์ตัน ก็อ้วนขึ้นมาเล็กน้อย  แต่เขาไม่อ้วนถึงขนาด  การฆ่าลูกค้าผู้มีศักยภาพอย่างคุณชายซ่งเทาคือเป้าหมายที่ดีที่สุดของเขา  เพราะไม่เพียงแต่เขาไม่มีความแข็งแกร่งเพียงพอเท่านั้น  แต่เขายังคงได้รับรางวัลใหญ่จากหัวเขาอีกด้วย

ไม่ต้องพูดถึงความจริงที่ว่ารางวัลค่าหัวคุณชายซ่งเทาถึงห้าสิบล้าน แค่ความจริงที่ว่าเขายื่นประมูลวานรยักษ์โบราณและไผ่แสงภูตที่เย่ว์หยางต้องการ ก็เพียงพอเปลี่ยนเขาให้เป็นคนตายได้

หลังจากการประมูลจบลง เย่ว์หยางล้วงการ์ดและจ่ายเงินพันเหรียญทองเพื่อรับศิลาแดงสระหงส์

ที่ตามหลังเขามาก็คือคุณชายซ่งเทาเดินนำกลุ่มคนเข้ามาอย่างหยิ่งยโส

ตลอดเส้นทางเขาขับไล่พ่อค้าผู้ตั้งแถวรับของประมูลให้หลีกไปห่างๆ “หลีกไป!  เจ้าพวกคนจนบัดซบ ไม่รู้หรือว่าเจ้าขวางทางแขกผู้ทรงเกียรติที่แท้จริง?”

เมื่อเห็นว่าไม่ทันมีเวลารับของ คนหัวกลมเปากู่รีบฉุดเย่ว์หยางออกมาห่างทาง

เขาเกรงว่าเย่ว์หยางเป็นคนนอกมาจากแดนสวรรค์ตะวันตกจะไม่รู้วิธีหลีกเลี่ยงการตอแยซ่งเทา

ไม่ใช่เรื่องสำคัญถ้าเย่ว์หยางตาย

เขาเกรงว่าคนอื่นจะเข้าใจผิดว่าเย่ว์หยางเป็นสหายของเขา

หลังจากออกมาที่ประตูทางเข้าแล้ว เขาอำลาเย่ว์หยางและเข้าแถวอีกครั้ง  เมื่อเย่ว์หยางเดินออกมาจากอาคารพาณิชย์ทอง  เขาเหลียวหลังและยิ้มที่มุมปาก

เวลาเที่ยงคืน

หลังจากออกจากจวนเจ้าเมือง คุณชายซ่งเทาผู้มีหน้าแดงจากการดื่มเหล้าขึ้นรถโดยสารสุดหรูของเขา

รถลากโดยม้าบินเพกาซัสสี่ตัว  พวกมันบินตรงไปที่หมู่บ้านของเขาในเมืองลมดำ  ในอ้อมแขนของเขาก็คือหญิงบำเรอที่ได้รับมาจากเจ้าเมืองลมดำ  หญิงงามผู้นั้นก็ในมุมมองของมนุษย์ก็คือสัตว์ประหลาดผู้มีความงาม องครักษ์ทั้งสองเป็นนักสู้ปราณฟ้าระดับหนึ่ง เป็นยอดฝีมือ พวกเขาอยู่ในชั้นสุดยอดของระดับที่หนึ่ง  พวกเขาบินด้วยมังกรบินปีกเงินของพวกเขา คอยปกป้องคุณชายของพวกเขาจากทั้งสองฝั่ง

ราวๆ 20 กิโลเมตรห่างจากจวนเจ้าเมืองและหมู่บ้านที่เงียบสงบปรากฏขึ้นต่อหน้ารถเทียมม้า

ความเร็วในการบินของเพกาซัสแดนสวรรค์  20 กิโลเมตรใช้เวลาบินสิบนาที

นอกจากนี้ นี่เป็นระดับความเร็วที่สบายๆ ถ้าพวกมันบินด้วยความเร็วเต็มที่ เพกาซัสสี่ตัวนี้สามารถบิน 50 กิโลเมตรได้ภายในสิบนาที

เมื่อรถม้าหยุดนิ่งชะงัก คุณชายซ่งเทาก็อุ้มสาวทรงเสน่ห์กลับไปที่บ้านเขาเพื่อแสวงหาความสุข

นักรบของบ้านสองคนห้ามเขาทันที

 “โปรดอยู่ในรถม้าก่อน อย่าเพิ่งออกมาตอนนี้ มีกลิ่นคาวเลือดอยู่ในคฤหาสน์ และเป็นเลือดสด!”  องครักษ์ผู้นี้มีความรู้สึกดมกลิ่นได้ไว เขาพบว่ามีบางอย่างผิดปกติ  บ่าวรับใช้ผู้อยู่ด้านหลังและสาวใช้ของคุณชายซ่งเทาควรจะออกมาต้อนรับเมื่อมันกลับมา  แต่ตอนนี้ไม่เพียงแต่ไม่มีใครปรากฏแต่ทั่วทั้งคฤหาสน์มีแต่กลิ่นคาวเลือด

 “ไม่ต้องกังวลไป นี่ไม่ใช่ครั้งหรือสองครั้ง ที่โจรกระจอกต้องการจะลอบฆ่าข้า? น่ารังเกียจ”  อาศัยพลังปราณฟ้าของเขาและความต้องการจะอวดพลังต่อหน้าสาวงาม  คุณชายซ่งเทาไม่สนใจว่าจะมีการลอบสังหารใดๆ  เขาต้องการฉวยโอกาสจากสถานการณ์และสังหารหัวหน้าโจร

ในเมืองลมดำไม่ต้องพูดถึงความจริงที่ว่าพวกเขาทั้งสามสามารถอาละวาดได้  ต่อให้แค่เขาคนเดียวก็สามารถป่วนเมืองได้

แม้ว่าเขาถูกล้อมโดยพวกโจร  แต่เมื่อเจ้าเมืองลมดำได้ยินข่าว เขาจะมาทันที

สถานที่นี้อยู่ห่างจากจวนเจ้าเมืองราวๆ ยี่สิบกิโลเมตร  ด้วยพลังของยอดฝีมือปราณฟ้าคนหนึ่ง  อาจกล่าวได้ว่าพวกเขาสามารถมาถึงที่นี่แค่เพียงไม่กี่นาที

บุรุษคนหนึ่งสวมหน้ากากทองและถือเคียวปีศาจมีเลือดหยาดหยดลอยตัวออกมาจากคฤหาสน์

เขาคือเย่ว์หยางแน่นอน เขารออยู่เป็นเวลานานแล้ว

ทันทีที่คนอย่างเย่ว์หยางพบเจอคฤหาสน์ เขาไม่จำเป็นต้องเสียเวลาพูดสักคำ

เขาเดินขึ้นไป

และฆ่า!

คุณชายซ่งเทาตระหนักว่าเย่ว์หยางมีพลังแค่ปราณดินระดับเก้า  ดังนั้นเขาคิดว่าเขาจะสามารถแสดงฝีมือของเขาได้

 “ให้ข้าจัดการเอง!”  เขายื่นมือผลักองครักษ์ให้หลบไปด้านข้างและเร่งพลังจนถึงระดับปราณฟ้าอย่างภูมิใจ  เขาชี้มาที่เย่ว์หยางและตะโกน  “เด็กน้อย, วันนี้จะเป็นวันตายของเจ้า!  แค่ปราณดินระดับเก้า เจ้าต้องการฆ่าข้าด้วยหรือ?  ข้าจะให้เจ้าได้รู้ว่าฆ่าฉับพลันเป็นยังไง”

 “หมายความว่ายังไง? ฆ่าฉับพลัน?”  เย่ว์หยางถามด้วยความรู้สึกขำ

 “ข้าจะฆ่าเจ้าในท่าเดียว และวินาทีเดียว!” คุณชายซ่งเทาวิ่งเข้ามาเหมือนกับสายฟ้าคิดจะใช้หมัดต่อยที่ศีรษะเย่ว์หยาง

ในขณะที่หมัดของเขามาถึงที่หน้าผากของเย่ว์หยาง  กระบี่กุยจ้างก็พุ่งออกมาจากมือของเย่ว์หยาง

แทงเข้าที่ระหว่างคิ้วของเขา

ตาของคุณชายซ่งเทาหลุดออกจากเบ้าทันที เขาถูกฆ่าในฉับพลันและไม่สามารถตายอย่างสงบได้  เย่ว์หยางไม่สนใจสภาพการตายที่น่าอเนจอนาถของเขา เขาตวัดมือที่ยังมีโลหิตหยาดหยดและตัดศีรษะคุณชายซ่งเทา  ต่อหน้าต่อตาองครักษ์ทั้งสองคน พวกเขามองไม่เห็นกระบี่  พวกเขาเพียงแต่รู้สึกว่าร่างของคุณชายซ่งเทาสั่นเล็กน้อยก่อนที่จะหยุดและปล่อยให้ศัตรูของเขาใช้เคียวปีศาจตัดศีรษะของเขา

เมื่อเห็นคุณชายซ่งเทาถูกตัดศีรษะ  องครักษ์ทั้งสองตะลึงไปเล็กน้อย  พวกเขาคิดว่าพวกเขาถูกหลอก

นักสู้ปราณฟ้าปล่อยให้นักสู้ระดับปราณดินสังหารทันทีได้ยังไง?

มันกลับตรงกันข้ามไม่ใช่หรือ?

เมื่อพวกเขาตั้งหลักได้ พวกเขาโกรธทันที ศัตรูฆ่าคุณชายซ่งเทาของพวกเขาได้จริงๆ ทั้งที่พวกเขาคุ้มกันอย่างใกล้ชิด พวกเขาจะทำยังไงถ้าเจ้าสำนักพบเจอเรื่องเช่นนี้?

ทั้งสองคนเป็นนักสู้ปราณฟ้าระดับหนึ่งชั้นสูง  และแต่ละคนแข็งแกร่งมากกว่าคุณชายซ่งเทาหลายเท่า

ทั้งสองคนร่วมกันโจมตีเย่ว์หยาง หลังจากที่เย่ว์หยางเก็บศีรษะคุณชายซ่งเทาไว้ในแหวนเก็บของ

ผลก็แทบจะเหมือนเมื่อก่อน... ก่อนที่องครักษ์ด้านซ้ายมือจะสามารถโจมตีเย่ว์หยาง  เขาพบว่ามีแสงสีขาวปรากฏอยู่ที่ระหว่างคิ้วของเขา กระบี่ซวงหัวแทงเข้ามาที่หน้าผากของเขาและฆ่าเขาในฉับพลันทันทีเช่นกัน

องครักษ์อีกคนหนึ่งช้ากว่าเล็กน้อย  เขาตกใจเกินกว่าจะคาดคิด

เขาไม่สนใจจะล้างแค้นให้คุณชายซ่งเทาและสหายของเขาอีกต่อไป  และหันหลังหนีทันที

เขาบินมาไกลก่อนจะรู้ตัว่าร่างของเขาเบาเพียงไหน... เขาตะลึงก้มมองดูและเห็นว่าร่างช่วงต่ำกว่าอกลงมาถูกของมีคมตัดขาด  ขณะเดียวกันเขาส่งเสียงร้องโหยหวนหวาดกลัว  เขาสังเกตว่าอาวุธที่คมที่ตัดเขาขาดครึ่งตัวนั้นกลับมาอยู่ข้างหน้าและตัดเข้าหน้าเขาราวกับสายฟ้า... วงจักรล้างโลก?

ก่อนเขาจะตาย มีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในใจของเขา

อย่างนั้นก็จบสิ้นตลอดไป

เมื่อเห็นว่านักสู้ประจำบ้านถูกตัดขาดเป็นสองท่อนโดยวงจักรที่มีอักษรรูนส่องสว่าง สาวงามที่กำลังบินหนีหยุดชะงักด้วยความกลัว  การหลบหนีเป็นไปไม่ได้  แม้แต่ยอดฝีมือปราณฟ้าก็ยังหลบหนีไปได้ไม่เกิน 100 เมตร  ถ้านางต้องการหลบหนี ก็เท่ากับเร่งรัดความตาย  บางทีนางสามารถใช้ความงามของนางแลกชีวิตนางได้

ตราบใดที่เป็นบุรุษ ก็ย่อมมีตัณหา!

นางทำใจ สาวงามนี้เคลื่อนไหวทันทีและนางฉีกเสื้อผ้าบนร่างนางเผยให้เห็นร่างที่ถือว่างดงามของนางอวดเต้ามหึมาสี่เต้า

 “ข้าจะรับใช้นายท่านเสมอ  ข้าเป็นคนของเผ่าอกบรรเลง ตราบใดที่นายท่านเค้นคลึงอกข้า ข้าจะสร้างเสียงเพลงที่ไพเราะได้  เพลงนี้จะช่วยปรุงรสอารมณ์รักของนายท่านให้มีความสามารถมากขึ้น  ถ้านายท่านเชื้อเชิญสหายของท่านมาร่วมสนุกด้วยกัน ความสุขจะเพิ่มพูนทับทวี....”  ตอนแรกหญิงงามต้องการแนะนำความสามารถในการสนองบทรักบนเตียงของนางว่าทำได้ดี  ที่สำคัญนางมีความสามารถสนองตอบบุรุษได้หลายคน ดังนั้นจึงไม่เป็นปัญหาแต่อย่างใดถ้านางจะรับใช้บุรุษสองคนพร้อมกัน

 “เสียใจด้วย, ข้าไม่ได้ตัณหาจัดขนาดนั้น!”  เขาใช้เคียวปีศาจตัดศีรษะสาวงามสี่เต้าในฉับเดียว

มิใช่เป็นไปไม่ได้ที่จะยั่วยวนบุรุษ  แต่เจ้าต้องดูว่ากำลังยั่วยวนใคร

นอกจากพวกที่มีรสนิยมแปลกประหลาด  ใครจะชอบเผ่าพันธุ์ประหลาดผิดธรรมดาอย่างนั้น?

มีความน่าเกลียดไม่ใช่ความผิดของท่าน  แต่ถ้ามาทำให้คนกลัวนั่นเป็นความผิดของท่าน!  แม้ว่าเขาไม่ต้องการฆ่านาง  แต่ถ้าเขายังทำเฉยก็เท่ากับทำร้ายตัวเอง!  เย่ว์หยางรังเกียจจนแทบอาเจียนเมื่อเห็นท่าทางที่อวดดีและคำพูดที่ชวนอึดอัดของนาง ดูเหมือนว่าเผ่าพันธุ์ที่มากตัณหานี้เป็นเผ่าที่น่ารังเกียจในแดนสวรรค์ใต้โดยเฉพาะ  และคุณชายซ่งเท่านั้นที่มีรสนิยมชอบอย่างนี้!