เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 679 ประกาศสงครามที่หยิ่งที่สุด

ตอนที่  679  ประกาศสงครามที่หยิ่งที่สุด

เมืองลมดำ

การฆ่าคนนอกที่ไร้พลังในเมืองลมดำเป็นเรื่องปกติยิ่งกว่าเมื่อเจ้านายปล้นกลุ่มสาวใช้อื่น นี่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นแทบทุกวัน

สิ่งเดียวที่ควรค่าแก่การพูดถึงก็คือหัวกลมเปากู่

ทุกคนในเมืองลมดำรู้จักสหายผู้นี้  ปกติเขาจะขลาดเขลากลัวตาย  แต่เขาชอบคุยโม้โอ้อวดตนเอง  เมื่อใดก็ตามที่เขาติดต่อกับใคร  เขาจะเป็นเหมือนตัวหมัด  แต่วันนี้หลายอย่างเปลี่ยนไป  เพื่อคนภายนอกคนเดียว เขาถึงกับประเมินตนเองสูง และต่อต้านรองประธานหอการค้าชิโด ในสายตาของคนทั้งหลาย เจ้าผู้นี้กระทำเรื่องที่น่าเหลือเชื่อจริงๆ

สิ่งที่น่าทึ่งมากที่สุดก็คือ หัวกลมเปากู่พูดว่าเพื่อประโยชน์แก่สหายของเขา

เพื่อประโยชน์แก่สหาย?

ในเมืองลมดำมีของอย่างนั้นจริงๆ ด้วยหรือ?  ในเมืองลมดำ คนที่เชื่อใจสหายของพวกเขาตายไปนานแล้ว

ในตอนท้ายของการพูดคุย  พวกเขาได้ข้อสรุปว่า เปากู่ไม่บ้าก็คงแสดงละครกับรองประธานหอการค้าและหัวหน้าทหารข่มขู่เอาเงินคนนอกเกินไปหน่อย  นั่นไม่ใช่ครั้งแรก แต่เป็นเรื่องทั่วไปที่เกิดขึ้นในเมืองลมดำ ตามบทบาทนั้นใครก็ตามที่เข้ากับฝ่ายตรงข้ามเพื่อได้รับความไว้วางใจด้วยเลือดและน้ำตา ผู้นั้นจะถูกเรียกว่าสายลับ

เปากู่เป็นสายลับหรือเปล่า?

ขณะต่อมาผู้คนก็ไม่สามารถตัดสินใจได้

เพราะมีความจริงใจเพียงเล็กน้อยในการกระทำของหัวกลมเปากู่  ดูไม่เหมือนว่าจะปลอมได้ขนาดนั้น

แต่บทเรียนยังคงบอกผู้คนว่ายิ่งดูเหมือนจริงใจ ก็ยิ่งปลอมได้เหมือนจริงมาก  นอกจากนี้เพื่อประโยชน์แก่สหายของเขา  เขายังเสี่ยงชีวิตสู้กับรองประธานหอการค้าที่กำลังโกรธ แค่คิดเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ก็ทำให้ผู้คนตระหนักว่าเป็นไปไม่ได้!

 “มาพนันกัน!  ถ้าเปากู่สามารถกลับมาได้  อย่างนั้นก็ต้องเป็นเรื่องโกหก!”

ใครบางคนรับพนันในโรงเตี๊ยม

พนันกันว่าเปากู่จะสามารถปรากฏตัวในเมืองลมดำภายในสามวันหรือไม่  ถ้าเปากู่ปรากฏตัวอีกสามวันต่อมา  อย่างนั้นเขาก็ต้องเป็นสายลับ  เขาต้องร่วมแสดงกับหัวหน้าทหารและรองประธานหอการค้าหลอกโกงเงินคนนอก!  ถ้าเปากู่ไม่กลับมา อย่างนั้นเขาคงบ้าไปแล้วจริงๆ  เขาคงถูกคนของรองประธานหอการค้าขับออกจากเมืองและฆ่าเขา

หลายคนพนันว่าเปากู่คงจะกลับมาภายในสามวัน

มีเพียงไม่กี่คนพนันว่าพวกเขาจะไม่สามารถกลับมาได้

ตัวอย่างเช่น คนที่เป็นลูกชายทหารรับใช้ในจวนเจ้าเมืองพนันร้อยเหรียญทองว่าเปากู่จะไม่มีทางกลับมาได้

ครึ่งวันต่อมา เปากู่ก็ยังไม่กลับมา

อย่างไรก็ตามมีคนแปลกหน้าสองสามคนปรากฏตัวในเมืองลมดำ เสื้อผ้าของพวกเขาค่อนข้างคล้ายกับคนนอก  โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่ตาคมกล้าอาจพบว่าอกของพวกเขาติดตราเครื่องหมายเหมือนกัน  ในบรรดาคนเหล่านี้ประกอบไปด้วย คนอ้วน คนผอม คนที่เหมือนแท่งน้ำแข็ง เจ้าชายผู้หล่อเหลาปรากฏตัวด้วยราศีอันสูงส่ง และพี่น้องฝาแฝดที่ดูเหมือนจะเป็นผู้คุ้มกัน การปรากฏตัวของคนไม่กี่คนนี้ทำให้เกิดเสียงเล่าลือลามไปทั่วหมู่พลเมืองเมืองลมดำผู้ลืมเรื่องการฆ่าคนนอก

รองประธานหอการค้าเพิ่งจะฆ่าคนไปไม่นานก็มีกลุ่มคนแปลกหน้าเข้ามาแล้ว จะทำยังไงดี?

เป็นไปตามคาด คนเหล่านั้นไปถามข่าวคนนอกที่ร้านเหล้าก่อน

แม้ว่าผู้คนในร้านเหล้าจะโลภอยากได้เงิน แต่ไม่มีใครกล้าบอกความจริง

บางทีเจ้าคนอ้วนเห็นว่าสายตาผู้คนแปลกไป  เขาจึงสัญญาว่าจะให้เงินก้อนใหญ่... แต่น่าเสียดายไม่ว่าใช้เงินมากเท่าใดเขาไม่สามารถซื้อชีวิตได้  ถ้ารองประธานหอการค้าและนายกองทหารได้ทราบข่าว  เขาคงไม่สามารถรักษาชีวิตไว้ได้  นอกจากนี้ มนุษย์เหล่านี้ดูเหมือนจะไม่ค่อยแข็งแกร่ง ในบรรดาพวกนี้ คนที่แข็งแกร่งที่สุดก็คือบุรุษน้ำแข็ง ที่มีพลังปราณดินระดับสาม

กลุ่มคนอ่อนแออย่างนี้คงถูกรองประธานหอการค้ากำจัดได้หมดไม่ต้องพูดถึงนายกองทหาร

บุรุษน้ำแข็งมุ่งไปที่สมาคมทหารรับจ้างทันที

เขาตั้งภารกิจที่มีมูลค่าหมื่นเหรียญทอง สำหรับการตามหาคน  และเบาะแสทั้งหมดที่ได้รับสามารถรับรางวัลได้สูงสุด 1000 เหรียญทอง....

ดังนั้นเมืองลมดำตกอยู่ในความโกลาหลทันที  ตามภารกิจนี้ คนนอกที่ถูกฆ่าไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป ดูเหมือนว่าจะเป็นคนสำคัญมาก

รองประธานหอการค้าได้พบปะลับกับนายกองทหารปรึกษาหารือมาตรการตอบโต้

 “คนนอกผู้นั้น เจ้าแน่ใจนะว่าเจ้าฆ่าเขาไปแล้ว?”  นายกองขมวดคิ้วถาม

 “คนของข้าผลักเขากับเปากู่ลงไปในหลุมยักษ์  ตามปกติพวกเขาผลักหินใหญ่พอๆ กับภูเขาย่อมๆ ลงตามไปด้วยแล้วเจ้าพวกนั้นจะไม่ตายได้ยังไง?  นอกจากนี้หัวหน้านักสู้ของข้ายืนยันด้วยอสูรกระดูกว่าทั้งสองนั้นตายอยู่ในปล่องข้างล่างก่อนที่เขาจะกลับมารายงาน”  รองประธานหอการค้ารู้สึกเสียใจ  ถ้าเขารู้เร็วกว่านี้ว่าถ้าฆ่าคนนอกนั้นจะมีเรื่องตามมา เขาคงไม่ทำแน่  ที่สำคัญคนนอกผู้นั้นดูเหมือนนักธุรกิจที่ไม่มีอำนาจหรืออิทธิพล

 “ถ้าอย่างนั้นก็ไม่มีอะไรจะพูด”  นายกองทหารแค่นเสียง  “ในเมื่อเจ้าได้ทำลงไปแล้ว ก็ไม่ต้องเสียใจ เจ้าอาจจะกำจัดพวกเขาอีกก็ได้”

 “อาจจะมีเพื่อนร่วมกลุ่มก็ได้!”  รองประธานหอการค้าถามหาข้อมูลจึงได้ทราบว่าคนพวกนี้ถูกส่งมาจากเมืองใบไม้เงิน

อาจมีขบวนพ่อค้าในเมืองใบไม้เงิน

ถ้าเขาฆ่าคนพวกนี้ หลายอย่างจะไม่สามารถแก้ไขได้

นายกองทหารไม่คิดเช่นนั้น  แม้ว่าจะมีคาราวานมาจากแดนสวรรค์ตะวันตกแต่ขนาดอาจไม่ใหญ่เกินไป เพราะธรรมเนียมการขนส่งสำหรับการผ่านประตูเทเลพอร์ตแต่ละประตูเป็นเงินจำนวนมหาศาล  เขารู้สึกว่าบุรุษหนุ่มเหล่านี้น่าจะมาเที่ยวทัศนาจรมากกว่าจะมาทำธุรกิจ  เกี่ยวกับพลังของนักสู้ของพวกเขา ดูเหมือนจะไม่มีอำนาจและอิทธิพลมาก  พวกเขาอาจเป็นศิษย์ของตระกูลหรือสมาชิกในตระกูลเจ้าเมืองแห่งใดแห่งหนึ่งเป็นแน่

แดนสวรรค์ตะวันตกอยู่ห่างจากแดนสวรรค์ใต้มากเกินไป  ต่อให้ลูกของเจ้าเมืองถูกฆ่า ก็ไม่มีทางที่เขาจะก่อสงครามได้

นอกจากนี้เมืองลมดำมักจะได้เปรียบคนอื่นอยู่เสมอ

ผู้หนุนหลังของเขาทรงพลังมาก  และเขาก็สบายดีอยู่เสมอ

 “กำจัดพวกมันซะ  เราต้องใช้แผนที่คล่องตัวและมีประโยชน์ อย่าปล่อยพวกมันผ่านไป เรื่องนี้เมื่อนายท่านกลับมา ข้าจะรายงานเขาเอง  ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น นายท่านจะออกรับไว้แทนเรา  ไม่เป็นไรหรอก”  นายกองทหารไม่สนใจเรื่องนี้มากนัก  คนต่างถิ่นกี่คนแล้วที่ถูกสังหารในเมืองลมดำเพราะความโลภ?  เขาก็ยังสบายดีเสมอมา!

หนึ่งชั่วโมงต่อมา

รองประธานหอการค้าวิ่งแตกตื่นเข้ามาในห้องของนายกองทหาร

นายกองทหารกำลังอุ้มสาวใช้ขึ้นเตียง  ต้องลุกพรวดพราดขึ้นมา  เขาหงุดหงิดและตะโกนลั่น “บัดซบเอ๊ย, เจ้าต้องรายงานข้าไปเสียทุกเรื่องเลยใช่ไหม?  นี่มีเรื่องอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า? ข้าจะฆ่ามัน  ข้าจะฆ่ามัน  ไสหัวออกไป!”

รองประธานหอการค้าพูดด้วยสีหน้าฝืนทน  “เรื่องมันผิดปกติไปกันใหญ่แล้ว...”

นายกองทหารตะลึงในตอนแรก  จากนั้นเขาพูดอย่างไม่พอใจ  “มันผิดปกติยังไง?  คนของเจ้ามีแต่พวกงี่เง่าทั้งนั้นหรือ?  เจ้าพวกนั้นที่แข็งแกร่งที่สุดมีพลังแค่ปราณดินระดับสาม  ถ้าเจ้าไม่สามารถฆ่าพวกมันได้ เจ้าจะทำอะไรอื่นได้?  มีหัวหน้านักสู้เกราะทองพลังปราณดินระดับแปดอยู่หอการค้าชิโดของเจ้าไม่ใช่หรือ? อย่าบอกข้านะว่าเจ้าไม่ได้ส่งพวกเขาไปคุ้มกันพวกมัน!”

รองประธานหอการค้าส่ายหน้า “ไม่ ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้น ความจริงทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น  เราใช้กับดักหลุมยักษ์ และเตรียมจะฆ่าพวกเขา  ใครจะรู้กันว่าเจ้าบุรุษน้ำแข็งและคนที่เหมือนเจ้าชายทั้งคู่เรียกคัมภีร์อัญเชิญออกมา ทั้งยังเรียกพะยูนนรกปราณฟ้าระดับสองออกมาสองตัว หัวหน้านักสู้เกราะทองไม่สามารถรับมือพวกเขาได้!”

 “ตลกแล้ว, พวกมันเป็นเพียงนักสู้ปราณดินระดับสาม แม้จะมีคัมภีร์อัญเชิญ แล้วพวกมันทำสัญญากับพะยูนนรกปราณฟ้าระดับสองได้ยังไง!”  นายกองไม่เชื่อเรื่องนั้น

 “พวกเขาไม่ได้ทำสัญญา บางทีอาจเป็นพะยูนนรก อสูรพิทักษ์ประจำตระกูลพวกเขาก็ได้...”  รองประธานหอการค้าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

 “เจ้าหมายความว่าพวกมันหลบไปได้ใช่ไหม?”  นายกองถาม

 “ใช่แล้ว”  รองประธานหอการค้าต้องการบอกว่าไม่เพียงแต่อีกฝ่ายจากไปเท่านั้น แต่พวกเขายังทุบตีเล่นงานพวกนักสู้รวมหัวหน้านักสู้เกราะทองและขู่ว่าจะส่งคนไปถล่มเมืองลมดำให้ราบเป็นหน้ากลอง  แน่นอน เขาไม่กล้าพูดคำพูดเช่นนั้นกับนายกองทหาร  ถ้าเขาพูด เขาคงถูกฉีกเป็นชิ้นแน่นอน

 “ออกไป!”  นายกองทหารรู้สึกกดดัน  แม้ว่าเขาจะวางแผนทำเงินได้บ้างสักล้านเหรียญทอง  แต่ก็ยังเป็นปัญหาค่อนข้างใหญ่

เขาคงจะรายงานเรื่องนี้กับเจ้าเมืองลมดำ ถ้าเขาอยู่ที่นี่

นายท่านอาจส่งคนไปล่าพวกเขาและกำจัดอันตรายใดๆ ที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต

อย่างไรก็ตาม ปัญหาก็คือนายท่านไม่อยู่ที่นี่ เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะฆ่าพะยูนนรกอสูรปราณฟ้าระดับสองด้วยพลังของตัวเอง

ช่างเถอะ ค่อยขอให้เขาตัดสินใจตอนนายท่านกลับมา!  นายกองทหารไม่มีทางเลือก  ได้แต่ระงับความหงุดหงิดไว้ในหัวใจ  เขาเตรียมใจโดนเจ้านายด่าว่าแล้ว เขาไม่กังวลว่าเจ้าเมืองลมดำจะฆ่าเขา  เพราะเขาเป็นบริวารผู้ภักดีของเขา  ทุกปีเขาจะนำหญิงงามเป็นหมื่นคนมาจากเผ่าพันธุ์ต่างๆ ให้เจ้านายเช่นเดียวกับเงินหลายสิบล้าน  เขาเป็นผู้สนับสนุนผู้ยิ่งใหญ่คนหนึ่ง และเขายังเป็นญาติของภรรยาคนที่เก้าของเจ้าเมือง  ไม่ว่ายังไง เจ้านายคงไม่ฆ่าเขาเพื่อประโยชน์แก่คนนอก

เวลา 21.00 น.

ทูตจากสมาคมทหารรับจ้างในเมืองใบไม้เงินเป็นตัวแทนของสำนักทงเทียน สำนักมังกรทะยานและวังมารในแดนสวรรค์ตะวันตกประกาศสงครามกับเมืองลมดำ

ด้วยการประกาศสงครามคราวนี้ ทั่วทั้งเมืองตกอยู่ในความปั่นป่วน

การประกาศสงครามข้ามดินแดนแบบนี้เป็นเรื่องเหลือเชื่อที่มีแต่ในความฝันเท่านั้น  มีเรื่องแบบนี้จริงๆ ด้วยหรือ?

อย่างไรก็ตาม ประกาศถูกติดไว้ที่ทางเข้าสมาคมทหารรับจ้างในเมืองลมดำ เป็นข้อเท็จจริงหนักแน่น  ในจวนเจ้าเมืองแม้ว่าเจ้าเมืองลมดำจะไม่อยู่ในตอนนี้ แต่ภรรยาคนที่เก้าของเขากัดฟันและประคองตัวเองรับประกาศสงครามจากแดนสวรรค์ตะวันตก

กลับกลายเป็นว่าในช่วงตอนกลางวัน ญาติของนางสมคบคิดกับรองประธานหอการค้าชิโดใช้วิธีชิงเงินและฆ่าคนภายนอกที่อ่อนแอ  สำหรับคนภายนอกผู้นี้เป็นนักเล่นแร่แปรธาตุผู้เชี่ยวชาญคนสำคัญที่สุดของสามกองกำลัง สำนักทงเทียน สำนักมังกรทะยานและวังมารหลังจากฆาตกรรมคนนอกที่ชื่อจวินอู๋เย่แล้ว  สหายของเขามาตามหา  แต่ญาติของนางและรองประธานหอการค้าพยายามกำจัดพวกเขาเพื่อกลบเกลื่อนความชั่วของตนเอง

สหายของจวินอู๋เย่หนีเอาชีวิตรอดได้ภายใต้การคุ้มครองของอสูรปราณฟ้า

เพราะความโกรธของพวกเขาที่มีต่อการกระทำที่โหดร้ายของเมืองลมดำ กลุ่มธุรกิจร่วมที่ก่อตั้งโดยสำนักทงเทียน, สำนักมังกรทะยานและวังมารจึงประกาศสงครามกับเมืองลมดำทันที

มีอยู่เพียงไม่กี่จุดในการประกาศสงครามของแดนสวรรค์ตะวันตก

ประการแรกต้องมอบคนกระทำผิดและจ่ายค่าชดเชยความผิดอย่างน้อยหมื่นล้านเหรียญ นี่คือความสูญเสียที่เกิดจากความตายของนักเล่นแร่แปรธาตุผู้เชี่ยวชาญ

ประการที่สองเจ้าเมืองลมดำจะต้องคุกเข่าขออภัย นอกจากนี้ยังต้องเทิดทูนนักเล่นแร่แปรธาตุอย่างจวินอู๋เย่  นอกจากนี้เขาต้องประกาศต่อแดนสวรรค์ใต้และแดนสวรรค์ตะวันตก  ในที่สุดเขาต้องลาออกจากตำแหน่งเจ้าเมืองและยอมรับพิจารณาคดีร่วมกับสำนักทงเทียน สำนักมังกรทะยานและวังมาร คนที่สมคบคิดในเมืองลมดำจะต้องถูกประหารชีวิตทั้งหมด  คนในตระกูลยกเว้นเด็กและสตรีมีครรภ์จะต้องถูกเนรเทศหรือไม่ก็ให้ใช้แรงงานอย่างหนัก

ประการที่สาม สมาชิกหรือพันธมิตรของเมืองลมดำ ใครก็ตามต้องการแทรกแซงสงครามของเมืองลมดำ จะถูกประกาศว่ามีความผิดเช่นเดียวกับเจ้าเมืองลมดำ ภายในสามวันนับจากวันประกาศสงคราม ทุกคนที่อยู่อาศัยในเมืองลมดำจะต้องอยู่ห่างจากการรบหรือไปอยู่ในพื้นที่ปลอดภัย  มิฉะนั้นพวกเขาจะถูกมองว่าสมคบคิดและถูกตัดศีรษะ

ประการที่สี่ ให้เมืองลมดำสร้างสุสานให้นักเล่นแร่แปรธาตุ หล่อรูปเหมือนที่น่าเกลียดของฆาตกรด้วยบรอนซ์ทำให้มันคุกเข่าอยู่ต่อหน้าสุสาน

…

 “ไม่มีทาง!” คนที่ได้อ่านประกาศรู้สึกว่านี่มันบ้ามากเกินไป

เมืองลมดำไม่ใช่ลูกพลับอ่อนปวกเปียก พวกเขาจะเห็นด้วยกับเงื่อนไขแบบนั้นได้ยังไง!  ด้วยนิสัยที่หยิ่งยโสของเจ้าเมืองลมดำ คงเป็นเรื่องแปลกถ้าเขาไม่เริ่มสงครามทันที