เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 680 ไม่ยอม? เราถนัดจัดการคนไม่ยอมอยู่แล้ว

ตอนที่ 680 ไม่ยอม? เราถนัดจัดการคนไม่ยอมอยู่แล้ว

เจ้าเมืองลมดำเพิ่งจะมีเรื่องให้ปวดหัวมาไม่นานนี้

ตอนแรกเจี๋ยฮู่ปฏิเสธฟังคำอธิบายของสมาชิกที่แข็งแกร่ง  ถ้าไม่ใช่เพราะการปรากฏตัวของแม่ทัพหลงเสียงผู้เป็นตัวแทนของราชาใจสิงห์  เจี๋ยฮู่คงจะประกาศสงคราม

 

เจ้าแก่เฮยสั่วไม่ได้ถูกฆ่าในเมืองลมดำของเขาสักหน่อย  เห็นได้ชัดว่าบางคนไล่ต้อนเขา  แต่เจี๋ยฮู่ไม่เชื่อ แน่นอนว่าเจ้าเมืองลมดำรู้ว่าเขาทำเรื่องเลวร้ายมากมายในอดีต เป็นธรรมดาที่เจี๋ยฮู่จะไม่เชื่อเขา  โชคดีที่สำนักไป๋ซ่งหลอกง่าย ไม่เพียงแต่พวกเขายินดีหยุดสงครามเท่านั้น  พวกเขายังยินดีจะร่วมมือก่อตั้งความเป็นพันธมิตร

ก่อนที่เจ้าเมืองลมดำจะเสร็จสิ้นการจัดการกับเรื่องของคุณชายซ่งเทาและผู้อาวุโสเฮยสั่ว เขาได้รับข่าวอีกชิ้นหนึ่ง

ประกาศสงคราม!

สำนักทงเทียนแห่งแดนสวรรค์ตะวันตก สำนักมังกรทะยานและวังมารรวมพลังกันประกาศสงครามกับเขา

 “แม่มันเอ๊ย...” เมื่อเจ้าเมืองลมดำเห็นประกาศสงคราม  เขาโกรธอย่างหนักจนแทบกระอักโลหิต เขาสบถด่าไม่หยุดเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงโดยไม่ได้ดื่มน้ำแม้แต่อึกเดียว  อย่างไรก็ตามเขายังไม่สามารถระบายความโกรธในใจได้  เขาไม่ได้สบถด่าการผนึกกำลังกันของสำนักทงเทียน สำนักมังกรทะยานหรือวังมารที่เขาไม่รู้จัก  หากแต่เป็นบริวารที่ไร้สมองของเขา มันเป็นเรื่องมากเกินไปกับการฆ่านักเล่นแร่แปรธาตุผู้เชี่ยวชาญ และเมื่ออีกกลุ่มหนึ่งมาตามหาเขาแต่กลับส่งคนไปล้อมทำร้ายพวกเขา  นี่คิดบ้าๆ อะไรกันอยู่

นี่มันใช้สมองคิดหรือตูดคิดกันแน่?

คนธรรมดาที่ไหนจะใช้เงินมากมายซื้อผลมังกรเปลือกแข็งสามพันปีได้ยังไง? คนธรรมดาที่ไหนที่ซื้อโดยไม่สนใจเงินเป็นล้าน?

เจ้าเมืองลมดำเศร้าใจที่พบว่าสายตามองการณ์ไกลบริวารของเขายังไม่เท่ากับพ่อค้าเร่ อย่างน้อยที่สุดพ่อค้าเร่ก็ยังเสี่ยงชีวิตปกป้องนักเล่นแร่แปรธาตุคนสำคัญ  แต่บริวารของเขาเห็นแต่เงินอยู่ในสายตา

เจ้าพวกปัญญาอ่อนเหล่านี้ พวกมันคิดว่านักเล่นแร่แปรธาตุปรุงยาในแดนสวรรค์มีหลายคนหรือ?

ผลมังกรเปลือกแข็งสามพันปีต่อให้มอบให้คนธรรมดา ก็อาจใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้

ถ้าเขาไม่ใช่นักเล่นแร่แปรธาตุ ใครจะซื้อตัวยาอย่างนั้น

เจ้าเมืองลมดำไม่ประหลาดใจที่สำนักทงเทียน สำนักมังกรทะยานและวังมารจะโกรธ

ถ้ามีเภสัชกรอยู่ภายใต้บัญชาการของเขา เขามั่นใจว่า  เขาคงจะโกรธเคืองที่อีกฝ่ายหนึ่งถ้าผู้เชี่ยวชาญถูกสังหาร.... นักเล่นแร่แปรธาตุผู้เชี่ยวชาญ มีความหมายอะไรในแดนสวรรค์?  ผู้เชี่ยวชาญหาได้ยากในแดนสวรรค์เป็นร้อยเท่า เป็นสมบัติที่ประมาณค่ามิได้! สำนักใดที่มีนักเล่นแร่แปรธาตุผู้เชี่ยวชาญ  ด้วยยาที่เขาปรุงขึ้นมา พวกเขาจะสามารถสร้างยอดฝีมือระดับปราณฟ้าออกมาได้... นักเล่นแร่แปรธาตุผู้เชี่ยวชาญ แม้แต่ราชาใจสิงห์ก็มีอยู่เพียงคนเดียว....  ตอนนี้ บริวารของเขาฆ่านักเล่นแร่แปรธาตุผู้เชี่ยวอย่างง่ายๆ  ต้องกล่าวว่าเป็นโศกนาฏกรรมของเขาอย่างแท้จริง!

ถ้ามีคนฆ่านักเล่นแร่แปรธาตุผู้เชี่ยวชาญแห่งหุบเขามังกรซ่อน  จะเป็นเหตุให้เกิดสงครามแบบไหน?

คำตอบก็เหมือนกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในเมืองลมดำตอนนี้

ประกาศสงครามข้ามพรมแดน  ประกาศสงครามที่แก้ไขไม่ได้ด้วยเงินหรือทรัพย์สิน!  เจ้าเมืองลมดำปวดหัวหนัก  เขารู้สึกว่าศีรษะของเขาพองโตกว่าเดิมสามเท่า

 “นี่ไม่ใช่งานง่ายๆ”  แม้แต่แม่ทัพหลงเสียงผู้สนับสนุนเจ้าเมืองลมดำเต็มที่ก็ยังต้องกลับไปถามราชาใจสิงห์

 “จับตาดูเอาไว้  อีกฝ่ายอาจแค่เพียงส่งเสียงดังก็ได้...” ไป๋ซ่งรู้สึกว่าเขาต้องคอยดู  แน่นอนว่าแม้แต่เขาเองก็รู้สึกว่าคู่ต่อสู้ของเขาหลอกล่อน้อยมาก  โดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่สำนักทงเทียน สำนักมังกรทะยานและวังมารประกาศสงครามไปแล้ว  นี่พิสูจน์ว่าเรื่องมิอาจเพิกถอนได้ อย่างไรก็ตาม เขาไม่รู้ว่าฝ่ายนั้นมีนักรบปราณฟ้าอยู่เท่าใด  ถ้าอีกฝ่ายมีนักรบปราณฟ้าอยู่มากจนพวกเขาทุ่มออกมาสุดกำลัง เมืองลมดำคงไม่สามารถทำอะไรได้

 “หรือว่าเป็นการสมคบคิดกันวางแผน?” แม่ทัพจินฟงสงสัย

 “เป็นไปได้น้อยมาก”  เจ้าเมืองลมดำส่ายศีรษะ  เขาเองก็หวังว่าจะเป็นการสมรู้ร่วมคิด  อย่างนั้นก็จะง่ายที่เขาใช้อ้างกับอีกฝ่าย เขาสามารถหายอดฝีมือชั้นสูงระดับราชาใจสิงห์และใช้เงินบางส่วนมาช่วยจัดการเรื่องนี้

อย่างไรก็ตาม ความเป็นไปได้ที่จะเป็นการสมคบคิดมีน้อยมาก เพราะอีกฝ่ายไม่ยินยอมที่นักเล่นแร่แปรธาตุตาย

นอกจากนี้เรื่องนี้ไม่ใช่เป็นเพราะอีกฝ่ายเป็นผู้เริ่มก่อน  แต่เป็นเพราะนายกองทหารของเขาเองและรองประธานหอการค้าชิโดโลภอยากได้เงิน

เป็นเรื่องจริงที่ว่าอีกฝ่ายต้องการซื้อผลมังกรเปลือกแข็ง  แต่ไม่ใช่เป็นการสมคบคิด  มีอีกอย่างหนึ่งก็คือถ้าอีกฝ่ายกำลังวางแผนบางอย่าง  อย่างนั้นพวกเขาคงไม่ส่งสหายร่วมกลุ่มของจวินอู๋เย่ออกมาค้นหาเขา  แต่ควรจะส่งผู้สนับสนุนเขามาแทน นี่ก็เพื่อช่วยนักเล่นแร่แปรธาตุผู้เชี่ยวชาญนี้  ขณะที่ผลการรบที่ออกมา  ผู้ชนะคนสุดท้ายก็ยังจะเป็นผู้ชนะ  เขายังไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคงจะไม่เสี่ยงชีวิตเขาเพื่อนักเล่นแร่แปรธาตุคนหนึ่ง

ถ้าอีกฝ่ายไม่สูญเสียนักเล่นแร่แปรธาตุคนสำคัญอย่างนั้น  สำนักทงเทียน สำนักมังกรทะยานและวังมาร จะประกาศสงครามด้วยความโกรธเกรี้ยวแบบนั้นได้ยังไง?

มนุษย์คนหนึ่งไม่ได้เป็นแม้แต่นักสู้ปราณดินมีพลังไม่ต่างกับมด  ถ้าเขาตายก็ถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา

เว้นแต่ว่าเขาคือนักเล่นแร่แปรธาตุที่แท้จริง!

 “ข้าเกรงว่าเจี๋ยฮู่จะฉวยโอกาสเติมเชื้อไฟ  เราควรจะหาผู้ช่วยเหลือเพิ่ม!”  ผางหมันนักสู้ปราณฟ้าระดับสองเสนอแนะ  “พี่ไป๋ซ่ง, รวบรวมนักสู้ปราณฟ้าจากสำนักเราทั้งหมด และข้าจะไปเชิญปีศาจเฒ่าเว่ยและคนอื่นมาเพิ่ม  อย่างไรก็ตามการประมูลใหญ่ประจำปีคงต้องถูกยกเลิกไปก่อน และพวกที่คุ้มกันลี่เยี่ยนจะได้มีอิสระที่จะช่วยได้  นั่นเป็นความคิดที่ไม่เลว!”

 “แม่ทัพหลงเสียง!  โปรดอธิบายความจริงต่อหน้าราชาใจสิงห์ด้วย และให้พระองค์ตัดสินใจ”  เจ้าเมืองลมดำพยักหน้าเห็นด้วยและจากนั้นขอหลงเสียงให้ไปรายงานราชาใจสิงห์

 “ข้าจะไปรายงานฝ่าบาทเองอย่างดีที่สุด” แม้ว่าเขาจะไม่กล้ารับรองว่าถ้าสำนักทงเทียน  สำนักมังกรทะยานและวังมารทรงพลัง ราชาใจสิงห์คงไม่เข้ามาแทรกแซง  ใครจะยอมทำสงครามกับกองกำลังของแดนสวรรค์ตะวันตกเพื่อเมืองลมดำที่เล็กน้อยเล่า?

เรื่องแบบนี้แค่คิดก็แทบจะบ้าแล้ว!

ขณะที่พวกเขายังคงปรึกษากัน  บริวารของพวกเขาวิ่งเข้ามารายงานทันที

สมาชิกของสำนักทงเทียน สำนักมังกรทะยานและวังมารให้ปล่อยตัวจวินอู๋เย่หรือส่งฆาตกรที่พยายามฆ่ากลุ่มที่ตามหาจวินอู๋เย่ทันที

รายงานนี้ทำให้เจ้าเมืองลมดำปวดหัวหนักยิ่งกว่าเดิม  สิ่งที่แย่ที่สุดที่อาจเกิดขึ้นตอนนี้ไม่ใช่การฆ่า  แต่เป็นการจองจำ  อีกฝ่ายหนึ่งสงสัยว่าเขากักขังจวินอู๋เย่นักเล่นแร่แปรธาตุเอาไว้ และต้องการให้เขาส่งมอบคน  ปัญหาก็คือว่าจวินอู๋เย่ถูกฆ่าตายไปแล้ว ศพทิ้งไว้ในหลุมใหญ่ด้วยฝีมือนักสู้จากหอการค้าชิโด  แล้วพวกเขาจะส่งมอบคนได้ยังไง?  เขาไม่สามารถบอกพวกเขาได้ว่านักเล่นแร่แปรธาตุผู้เชี่ยวชาญตายไปแล้ว  และเขาก็ไม่อาจยอมรับได้ว่าเขาได้ฆ่าคนไปแล้ว

อย่างไรก็ตาม ต่อให้เขาไม่ส่งมอบคน เขาคงไม่สามารถพูดได้อย่างมั่นใจ  ไม่ต้องพูดถึงอีกฝ่ายสงสัยว่าเขาได้กักขังนักเล่นแร่แปรธาตุผู้เชี่ยวชาญเอาไว้

แม้แต่พันธมิตรที่เขาเชิญกลับมา ก็อาจมีความคิดอย่างเดียวกัน

 “จวินอู๋เย่ตายจริงๆ หรือเปล่า?” ตอนนี้ เจ้าเมืองลมดำบ่นว่าบริวารของเขาไม่ทำหน้าที่ให้ถูกต้อง ปล่อยให้เจ้าเด็กนั่นหนีไป

 “.....” แม่ทัพจินฟงสงสัยนายกองทหารและรองประธานหอการค้าชิโดมากกว่าใครเป็นพันเท่า  หลังจากยืนยันซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าเขาตาย สิ่งที่ทำให้แม่ทัพจินฟงโกรธที่สุดก็คือเขาไม่สามารถไปที่หลุมใหญ่เพื่อทำลายหลักฐานได้ทันที  เพราะเมื่อคนอีกฝ่ายสังเกตได้ว่านักเล่นแร่แปรธาตุผู้เชี่ยวชาญถูกจัดการอยู่ที่นั่น  บางทีพวกเขาอาจโกรธเกรี้ยวมากขึ้นหลังจากยืนยันว่านักเล่นแร่แปรธาตุผู้เชี่ยวชาญนั้นตายแล้ว

 “ออกไปดูกันก่อน แม่ทัพหลงเสียง, โปรดส่งจดหมายไปให้ปีศาจเฒ่าเว่ย และขอให้เขานำกำลังคนมาที่นี่อย่างรวดเร็วด้วยเถอะ”  ผางหมันยังคงให้หลงเสียงจัดการผลประโยชน์ และให้คนสำคัญผู้นี้ช่วยโน้มน้าวราชาใจสิงห์ให้ส่งกำลังเสริมมาช่วยก่อน

ภายนอกเมืองลมดำ

ภัยพิบัติกำลังมาเยือน

ภูเขาไฟหลายแห่งกำลังก่อตัวขึ้นจากแรงสั่นสะเทือนโลก และลาวาสีแดงฉานพุ่งขึ้นในท้องฟ้า ควันม้วนตัวอยู่ในท้องฟ้าคลุมไปทั้งฟ้าและดิน

สตรีนางหนึ่งถือโซ่เทพสายฟ้ากำลังอัญเชิญดาวตก  และใกล้ๆ กันนั้นดาวตกนับพันร่วงหล่นจากท้องฟ้าเหมือนกับสายฝน และฉากภาพวันสิ้นโลกปรากฏที่นอกเมืองลมดำ ทำให้เจ้าเมืองลมดำ, ไป๋ซ่ง, ผางหมันและจินฟงอ้าปากค้าง ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายหนึ่งจะเอาจริง   คนที่นายกองทหารและรองประธานหอการค้าชิโดฆ่าเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุผู้ชำนาญจริงๆ  มิฉะนั้นอีกฝ่ายคงไม่โกรธขนาดนั้น

เจ้าเมืองลมดำมองดูสี่คนที่ยืนอยู่หน้ากลุ่มของนักสู้แดนสวรรค์ตะวันตก

ตรงกลางเป็นบุรุษที่ดูสง่างาม เป็นประกายแสงสายฟ้า พลังของเขาอยู่ในชั้นปราณฟ้าระดับสองใกล้จะเข้าถึงปราณฟ้าระดับสามเต็มที

ข้างเขาเป็นบุรุษวัยกลางคนอยู่ในชุดเกราะมังกรศักดิ์สิทธิ์  เขาเป็นยอดฝีมือปราณฟ้าระดับสอง  ไม่ว่าจะเป็นราศีและพลังของเขา เจ้าเมืองลมดำและคนอื่นคงไม่กล้าดูถูกเป็นแน่ ถัดจากนักรบเกราะมังกรศักดิ์สิทธิ์เป็นตัวประหลาดที่มีรูปร่างไม่ชัดเจนและมืด  เขายังคงเป็นนักสู้ปราณฟ้าระดับหนึ่ง และแก่กล้าแทบจะเป็นนักรบปราณฟ้าระดับสองแล้ว

สิ่งที่เจ้าเมืองลมดำให้ความสนใจมากที่สุดไม่ใช่บุรุษที่คลุมไปด้วยสายฟ้า รูปงามและทรงพลังและมีกลิ่นอายไม่ธรรมดา

กลับเป็นบุรุษที่สวมหน้ากากทอง

คนผู้นี้เป็นเพียงคนเดียวที่กำลังนอนอยู่บนพื้นขาไขว่ห้างมือหนุนศีรษะ ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจฉากภาพสนุกๆ รอบตัวเขา มองอย่างผิวเผินพลังของเขาอยู่ในระดับเตรียมปราณฟ้า  อย่างไรก็ตามเจ้าเมืองลมดำสังหรณ์ใจว่าพลังของคนผู้นี้อาจเทียบไม่ได้กับผู้นำกลุ่มผู้สง่างาม

สาวน้อยผู้ปล่อยพลังภัยพิบัติฟ้ามาอยู่ข้างบุรุษผู้นี้และใช้หมัดนางทุบเขาเบาๆ

นอกจากเขาแล้ว ไม่มีใครอื่นโชคดีปานนั้น

 “ข้าคือมารสัมฤทธิ์ฟ้าจากวังมารแห่งแดนสวรรค์ตะวันตก   ตราบเท่าที่เจ้าส่งมอบจวินอู๋เย่ยอดฝีมือเล่นแร่แปรธาตุให้เรา การสู้รบจะสงบลงทันที  มิฉะนั้นเราจะไม่หยุดจนกว่าจะตายกันไปข้างหนึ่ง!”

 “....” เจ้าเมืองลมดำรู้สึกขมในปาก  เขาอยากตายนัก เขาจะไปหาจวินอู๋เย่มาให้ได้ยังไง ในเมื่อเขาโดนฝังในหลุมใหญ่ไปแล้ว

 “ไม่มีข่าวเกี่ยวกับนักเล่นแร่แปรธาตุชื่อจวินอู๋เย่ในเมืองลมดำ  พวกเจ้าเข้าใจผิด!”  ไป๋ซ่งยืนพูดแทนเจ้าเมืองลมดำ

 “ไม่เป็นไร ถ้าเจ้าไม่ต้องการส่งมอบคน พวกเจ้าก็จงส่งตัวพวกเจ้ามาแทน  เราจะจัดการข้อพิพาทขัดแย้งทุกอย่างด้วยหมัดของเรา!”  บุรุษหน้ากากทองที่นอนอย่างสบายบนพื้นขณะที่หญิงงามคนหนึ่งนวดให้ เมื่อได้ยินเช่นนี้เขาลุกขึ้น อ้าปากหาวบิดขี้เกียจและทำท่าว่าต้องพูดกันด้วยหมัด  ด้วยระดับพลังเตรียมปราณฟ้า ถ้าเป็นคนอื่นเจ้าเมืองลมดำและไป๋ซ่งคงแค่นเสียงเหยียดหยามเขาไปแล้ว  อย่างไรก็ตามเรื่องแปลกก็คือไม่ว่าพวกเขาจะดูยังไง  เจ้าเด็กนี่ดูเหมือนไม่ใช่คนขี้เกียจขนาดนั้น  ไม่ว่าจะหยิ่งเพียงไหนเจ้าเมืองลมดำไม่กล้าเถียงกลับ

 “ข้าได้ยินชื่อเสียงเจ้าเมืองลมดำมานานแล้ว  มารสัมฤทธิ์ฟ้าจะมาขอรับคำแนะนำ”  เขาทำผิดหลายอย่างในอดีต  แต่เรื่องนี้ความจริงไม่เกี่ยวกับเขาเลย  นี่เป็นการกระทำของบริวารไร้สมองของเขา และไม่ใช่การกระทำของเขา  ตอนนี้อีกฝ่ายยืนยันว่าเป็นการกระทำของเขา นับว่าไม่ยุติธรรมจริงๆ  สิ่งที่น่าเศร้าที่สุดก็คือเขาได้แต่ยอมรับเรื่องนี้ เหมือนกับน้ำท่วมปากไม่สามารถอธิบายออกมาได้จึงได้แต่ถลำลึก

 “ผางหมัน ขอเป็นตัวแทนเจ้าเมืองต้อนรับอาคันตุกะผู้นี้!”  ผางหมันฝึกฝนจนถึงชั้นปราณฟ้าระดับสาม ซึ่งเหนือกว่ามารสัมฤทธิ์ฟ้าเล็กน้อย เขาก้าวออกมาข้างหน้าทันที

 “ฮ่า....”

มารสัมฤทธิ์คำรามใส่ท้องฟ้า และเมื่อเขาเคลื่อนไหว พลังถล่มฟ้าทลายดินทำให้สั่นสะเทือนไปทั้งฟ้าและดิน

เฮยฟง (เจ้าเมืองลมดำ)และไป๋ซ่งมองดูและหลุดเสียงอุทาน “อันตราย!”

ม่านตาของผางหมันหดลีบอย่างรวดเร็ว  เขาไม่เคยมีความคิดเลยว่ามารสัมฤทธิ์ฟ้าจะน่ากลัวมาก และว่าพลังที่เพิ่มเร็วจนถึงระดับสูงสุดทำให้ต้องฝืนป้องกันพลังโจมตีของอีกฝ่าย  ตอนนี้ความรู้สึกต้องการชนะในใจของเขาถูกโยนทิ้งหายไป และเขาคิดว่าการถอยให้รอดปลอดภัยได้ คือความหวังยิ่งใหญ่ในใจของเขา