Panlong เล่มที่ 15 สมบัติประมาณค่ามิได้ – ตอนที่ 17 ต่อสู้แย่งชิงสมบัติล้ำค่า

เล่มที่ 15 สมบัติประมาณค่ามิได้ – ตอนที่ 17 ต่อสู้แย่งชิงสมบัติล้ำค่า

 “ปุด, ปุด....”  บ่อแมกมาทองมีฟองเดือดขึ้นต่อเนื่อง  หินเพลิงมากมายที่ยิงใส่พวกเขาหยุดในที่สุด

มีเพียงลินลี่ย์และคนอื่นที่ถอนหายใจโล่งอก

ทันใดนั้นหินที่แตกกระจายหลายสิบชิ้นบนพื้นลอยขึ้นในอากาศ  ทุกคนเพิ่มความระมัดระวังเตรียมตัวป้องกันทุกเมื่อ  แต่หินที่ลอยเหล่านี้แค่บินกลับไปที่ผนังแต่ละด้านผสานรวมกับรูหลุมที่ลึก  หลังจากสั่นสะเทือน ผนังถ้ำกลับคืนสู่สภาพปกติ

เหมือนกับว่าการโจมตีจากหินเหล่านั้นไม่มีอะไรมากไปกว่าความฝัน

 “เฮ้อ...”  กลุ่มของลินลี่ย์ระบายลมหายใจ

 “ผู้รอดชีวิตลดจำนวนลงอีกครั้ง”  เดเลียพูดเบาๆ ทุกคนในถ้ำรู้สึกถึงแรงกดดันชนิดหนึ่ง  เมื่อครู่นี้หินที่ยิงออกมาไม่มีอะไรมาไปกว่าออกแรงเรียกน้ำย่อย  อย่างไรก็ตามมีเทพแท้เหลือไม่ถึงสิบคน

อสูรเทพชั้นสูงสเปอรี่ย์ พูดเสียงใส  “ทุกคน, เรา....”

 “ปัง!”

ทันใดนั้นอสรพิษไฟฟ้าตัวใหญ่สามตัวเลื้อยข้ามเข้ามาในอุโมงค์แต่ไกล  มันโจมตีใส่ชายชราเขาขาวอย่างรวดเร็ว  สิ่งที่แปลกก็คือหัวของอสรพิษไฟฟ้าทั้งสามที่ส่องประกายก็คือดาบแสง

 “ฮึ่ม!”  หน้าผากของซาโลมอนสว่างขึ้น

ชายชราเขาขาวเพิ่มความเคร่งเครียดทันที  ร่างของเขาเซ  และทันใดนั้นร่างเงามายาร่างแล้วร่างเล่าผุดขึ้นจนเต็มถ้ำลอยอยู่ในอากาศ ภาพเงามายาที่น่ากลัวสามร้อยร่าง แต่ละร่างเปล่งประกายวิญญาณเหมือนกัน ในขณะนั้นไม่มีทางใดระบุได้เลยว่าร่างใดเป็นร่างจริง

 “ฮ่าฮ่า....”  ขณะที่หัวเราะด้วยเสียงดัง อสรพิษไฟฟ้าขดตัวและบิดตัวกลายเป็นร่างคนสามคน กลับเป็นสามพี่น้องเอ็ดเวิร์ด

 “พี่น้องเอ็ดเวิร์ด!  พวกเจ้ากำลังทำอะไร!”  ชายชราเขาขาวตะโกนต่อเนื่องดังมาจากร่างมายาทั้งสามร้อยกว่าร่าง เสียงสะท้อนก้องไปทั้งถ้ำ  “พวกเจ้ากำลังทำอะไร!” “พวกเจ้ากำลังทำอะไร!”  เสียงตะโกนโกรธยังคงสะท้อนก้องไปทั้งถ้ำนับเป็นสิบครั้งเป็นการสะท้อนที่ไม่ธรรมดา

ลินลี่ย์และเทพแท้อื่นได้แต่รู้สึกมึนงงมากขึ้นอย่างช่วยไม่ได้

 “เคล็ดลึกลับเสียงดนตรี?”  ลินลี่ย์อดตกใจไม่ได้

สามพี่น้องเอ็ดเวิร์ดแยกกระจายกันนานแล้ว  พวกเขายืนอยู่ต่อหน้าทางแยกถ้ำสามทางป้องกันไม่ให้บุรุษชราเขาขาวหนี

 “เราจะทำอะไร?”  พี่ใหญ่ของสามพี่น้องเอ็ดเวิร์ดหัวเราะเย็นชา  จากนั้นอ้าปากกว้าง “ฮ้ากกกกกก!” ด้วยเสียงคำรามสั่นสะเทือนดินกราดเกรี้ยวนี้ กระแสไฟฟ้านับไม่ถ้วนกระจายออกไปครอบคลุมไปทั้งถ้ำ  และจากนั้นกระแสไฟฟ้าแยกกันมุ่งหน้าไปสองตำแหน่งต่างกัน

กระแสไฟฟ้าขดตัวเป็นรอบจากนั้นยิงกระแสไฟฟ้าไปในแต่ละตำแหน่ง

 “แครกกก..”

ระหว่างพื้นที่รัศมีกระแสไฟฟ้าประหลาด ร่างมายากว่าสามร้อยถูกกักอยู่ในพื้นที่ แต่ไม่ใช่แค่ร่างมายาเท่านั้นที่ถูกกักอยู่ในนี้ ลินลี่ย์และอสูรคนอื่นก็ยังถูกกักอยู่ภายในด้วยทำให้พวกเขาต้องเจ็บตัวไปด้วยเช่นกัน

 “ลินลี่ย์  บีบี นี่เป็นพลังโจมตีธาตุหยาบของกฎสายฟ้า  อย่างไรก็ตามนี่เป็นพลังโจมตีธาตุหยาบเฉพาะแบบ ป้องกันตัวเองให้ดี”  ซาโลมอนตะโกนบอกผ่านสำนึกเทพ

ขณะเดียวกันซาโลมอนเหยียดมือออก ประกายรัศมีสีดำฉายออกมาคลุมเดเลียและนีซไว้

พลังโจมตีธาตุหยาบ!

ร่างของบีบีแข็งแกร่งเหลือเชื่อ เขาจึงไม่กลัวเป็นธรรมดา

 “ขอบคุณ”  ลินลี่ย์พูดกับซาโลมอนผ่านสำนึกเทพ ถือว่าดีต่อเขามากแล้วที่ช่วยปกป้องเดเลีย

 “อ๊า....!” ในขณะต่อมาลินลี่ย์รู้สึกได้ว่าพลังไฟฟ้าประหลาดที่ไม่เหมือนใครพยายามจะทำลายเกราะชีพจรคุ้มกัน  ไม่เพียงแต่โจมตีจากด้านหน้า  แต่ยังโจมตีจากด้านหลัง  อย่างไรก็ตามพลังป้องกันของเกราะชีพจรคุ้มกันมีพลังอย่างน่าประหลาดใจ

ลินลี่ย์สามารถรับการโจมตีได้โดยตรง

 “ปัง!”  “ปัง!”  “ปัง!”  “ปัง!”

ร่างมายาระเบิดออกไปทีละร่าง  ขณะเดียวกันอสูรระดับเทพแท้ นอกจากลินลี่ย์และกลุ่มของเขา มีเพียงสองคนที่ยังรอดอยู่  เทพแท้อื่นต่างพบหายนะกันหมด

 “น้องรอง น้องสาม พวกเจ้ามาช่วยข้าด้วย”  พี่น้องเอ็ดเวิร์ดอีกสองคนอ้าปากกันทุกคน

ด้วยพลังเสียงคำราม พลังไฟฟ้ากระจายอยู่ในอากาศมากขึ้น  ประกายไฟฟ้าในอากาศมากขึ้นหนาแน่นขึ้นรายล้อมบรรจบทั้งสองด้าน และปลดปล่อยพลังงานไฟฟ้าทะลุทะลวงในพื้นที่มากกว่าเดิมอีกหลายเท่า  เทพแท้ที่โชคดีรอดอยู่ได้ร้องโหยหวน จากนั้นถูกพลังไฟฟ้าเผาจนเป็นจุลทิ้งไว้แต่ประกายเทพเท่านั้น

 “ฮากกกกก!”  ซาโลมอนคำรามเสียงต่ำและแสงสีดำรายล้อมนีซและเดเลียทวีความเข้มข้นขึ้น สีหน้าของเขาดุร้ายมากขึ้น

 “แม่มันเอ๊ย!  เจ้าสามคนนี้เป็นบ้าไปแล้ว”  ซาโลมอนคำรามเบาๆ

ร่างของบีบีมีความทนทานมาก แม้พลังทะลุทะลวงของไฟฟ้าจะเพิ่มขึ้น  แต่เขายังสามารถรับไว้ได้ตรงๆ  อย่างไรก็ตามสำหรับเกราะชีพจรคุ้มกันของลินลี่ย์รอบตัวเขาเริ่มสั่นสะเทือน

 “แย่แล้ว” ลินลี่ย์รู้สึกได้ชัดเจนว่าประกายไฟฟ้าที่เหมือนกับเข็มเบาบางกำลังจะทะลุผ่านเกราะชีพจรคุ้มกัน  เกราะชีพจรคุ้มกันสั่นรุนแรงและเมื่อถึงจุดนี้ลินลี่ย์ไม่ปกปิดอะไรอีกต่อไป  เขาสลับกับร่างหลักทันที

 “หือ?”

สามพี่น้องเอ็ดเวิร์ดตกใจอย่างหนัก  พวกเขาอดมองลินลี่ย์ไม่ได้

เกล็ดมังกรสีทองฟ้าคลุมเต็มไปทั้งตัว แสงสีฟ้าเลือนรางลอยอยู่เหนือเกล็ด  รัศมีพลังโบราณปลดปล่อยออกมาจากร่างมังกรของลินลี่ย์  แม้แต่เทพชั้นสูงก็ยังอดหันมามองไม่ได้  ร่างแปลงมังกรที่ทรงพลังไม่กลัวพลังทะลุทะลวงของประกายไฟฟ้าแม้แต่น้อย

 “เขาคือ...?”  สามพี่น้องเอ็ดเวิร์ดมองหน้ากันเอง และได้ข้อสรุปเหมือนกัน

ด้วยร่างกายที่มีพลังทนทานเหลือเชื่อนี้ ไม่มีทางที่ลินลี่ย์จะเป็นมนุษย์มังกรธรรมดา นอกจากนี้รัศมีในตัวของเขายังมากอย่างน่าประหลาด

 “ไม่สำคัญว่าเขาเป็นใคร  เป้าหมายของเราอยู่ที่ชายชราเขาขาว  พี่น้อง!  ลงมือกัน”  สามพี่น้องเอ็ดเวิร์ดกระโดดออกไปข้างหน้าพร้อมกัน แต่ละคนควงมีดบางที่มีกระแสไฟฟ้าอาบอยู่บนผิวมีด

ชายชราเขาขาวตะโกนด้วยความโกรธ และไม้เท้ายาวในมือของเขากระแทกลง

 “แครก...”  มิติเริ่มแตกแยก

 “สหายเฒ่าแกล้งทำตัวเป็นอ่อนแอมาตลอด!”  สามพี่น้องเอ็ดเวิร์ดมีแววตาอำมหิตอยู่บนใบหน้า พี่ชายคนที่แก่ที่สุดใช้มีดฟันลงใส่ไม้เท้ายาว

 “ปัง!”

เสียงดังราวกับฟ้าผ่า ไม้เท้าในมือของชายชราเขาสีขาวมีประกายไฟฟ้าปกคลุม และเขาสั่นเล็กน้อยอยู่ครู่หนึ่ง  ขณะนั้นเองพี่น้องเอ็ดเวิร์ดอีกสองคนยิงพลังคล้ายธนูออกมายังตำแหน่งนี้  ความเคลื่อนไหวรวดเร็วจนแม้แต่ลินลี่ย์และคนอื่นได้แต่ประหลาดใจ

 “รุมเล่นงานแน่นอน!”  ลินลี่ย์ขมวดคิ้ว  เขาอดชำเลืองซาโลมอนไม่ได้

นี่คือบ่าวทาสเก่าแก่ของซาโลมอน!

แต่ซาโลมอนไม่เคลื่อนไหวแม้แต่น้อย  เขาแค่มองอย่างเงียบๆ  เห็นได้ชัดว่าซาโลมอนไม่ต้องการเข้าไปแทรกแซง  หรือบางที  เขาไม่มีพลังพอจะแทรกแซง

 “อนิจจา, สหายเฒ่าผู้นี้กำลังจะตาย”  ลินลี่ย์ถอนหายใจกับตนเอง

 “โกรวววว..” เสียงมังกรคำรามสามารถได้ยินได้ขณะที่มังกรสายฟ้าอ้าปากกู่ก้องและขย้ำใส่ชายชราเขาขาว  เมื่อเผชิญหน้ากับความตาย  ชายชราเขาขาวคำรามอย่างป่าเถื่อนดุร้ายและระเบิดพลังเสียงทุ้มลึก

ขณะที่มังกรสายฟ้าสลายไป  ศพของชายชราเขาขาวร่วงลงกับพื้นเช่นกัน

พี่ชายคนโตของสามพี่น้องเอ็ดเวิร์ดคว้าแหวนมิติเก็บของไว้ทันที  และรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าพวกเขา

 “ในที่สุดเราก็ได้มา!”  สามพี่น้องเอ็ดเวิร์ดตื่นเต้นไม่มีใดเปรียบ

แสงสีทองจากลาวาที่กำลังเดือดพุ่งเข้าหาแหวนมิติเก็บสมบัตินั้นซึ่งเป็นประกายอย่างเห็นได้ชัด

แต่ตอนนี้ลินลี่ย์ให้ความสนใจซาโลมอนและนีซ  ซาโลมอนยังคงสงบมาก  แต่ตาของนีซเริ่มเต็มไปด้วยน้ำตา

 “ซาโลมอนผู้นี้ไม่ยินดีจะเปิดเผยสถานะของเขา  บ่าวชราตายไปสองคนแล้ว  พูดตามตรง  ภารกิจคุ้มครองนี้สูญเสียนายจ้างไปแล้ว”  ลินลี่ย์พูดกับตนเอง และจากนั้นลินลี่ย์ชำเลืองมองดูพี่น้องเอ็ดเวิร์ดที่กำลังฉลองอย่างตื่นเต้น

ลินลี่ย์รู้ดีว่าสมบัติล้ำค่าอยู่กับตัวซาโลมอน

 “ฮ่าฮ่า...”  ทันใดนั้นเสียงหัวเราะน่ากลัวเย็นชาดังก้องอยู่ในถ้ำ  ทุกคนรวมทั้งสามพี่น้องเอ็ดเวิร์ดหันหน้าไปมอง  จากอีกอุโมงค์ถ้ำหนึ่ง มีคนผู้หนึ่งปรากฏตัวขึ้น  เขาอยู่ในชุดยาวสีดำ!

หน้าของบุรุษชุดยาวสีดำขาวซีด และในมือของเขาอุ้มแมวน้อยสีทองตัวหนึ่ง  เขาพูดอย่างใจเย็น  “พวกเจ้าสามพี่น้องคิดว่าพวกเจ้าได้รับสมบัติล้ำค่าของตระกูลบอยด์ไปแล้วหรือ?”

คำพูดเหล่านี้ทำให้สีหน้าของสามพี่น้องเอ็ดเวิร์ดเปลี่ยนไปทันที

 “จงทำตัวเป็นเด็กดีและวางแหวนมิติเก็บของลง  แล้วข้าจะไว้ชีวิตเจ้าปล่อยให้พวกเจ้าไปจากที่แห่งนี้”  บุรุษชุดดำ เอลควินพูดอย่างเย็นชา

ลินลี่ย์และคนอื่นถอยไปที่มุมถ้ำอย่างชาญฉลาด

 “ดูเหมือนว่าหลายอย่างกลับกลายเป็นเรื่องน่าตื่นเต้นมากขึ้น”  ตาของบีบีฉายประกาย

ความสนใจของลินลี่ย์ยังคงอยู่ที่ซาโลมอนผู้หัวเราะอย่างใจเย็น  เห็นได้ชัดว่าภัยพิบัติที่เกิดขึ้นกับสามพี่น้องเอ็ดเวิร์ดทำให้เขาดีใจมีความสุข  อย่างไรก็ตามลินลี่ย์ยังคงงง  “ซาโลมอนไม่กังวลว่าบุรุษชุดดำนี้จะทำอะไรเขาด้วยหรืออย่างไร?”

 “สมบัติล้ำค่าของตระกูลบอยด์หรือ? เจ้าฝันไปเถอะ!”  พี่ใหญ่ของสามพี่น้องเอ็ดเวิร์ดตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว

 “ปัง!”

ทั้งสามคนแปลงเป็นอสูรพิษสายฟ้าขนาดใหญ่พุ่งเข้าหาเอลควิน

เอลควินยังคงอุ้มแมวน้อยด้วยมือข้างซ้าย  เขายื่นมือขวาออกซึ่งมีถุงมือใส เมื่อมองผ่านถุงมือใสสามารถเห็นรายละเอียดของมือขวาของเขาชัดเจน... นี่คือมือที่มีสีดำและเหลืองแฝงปนกัน

กลิ่นอายมรณะ!

มือขวาเหยียดออกและตะปบใส่อากาศตำแหน่งที่สามที่น้องโจมตี  อสรพิษที่กำลังโจมตีทั้งสามเริ่มแตกสลายไปทีละนิ้วๆ และเปลี่ยนกลับไปเป็นสามพี่น้องเอ็ดเวิร์ดดังเดิม  สามพี่น้องเอ็ดเวิร์ดตกใจกลัว  และโดยไม่มีการลังเล พวกเขาเลือก...

หนี!

 “ควั่บ!”  “ควั่บ!”  “ควั่บ!”

ทั้งสามแยกย้ายไปตามทางออกสามตำแหน่ง  หลังจากปะทะกัน สามพี่น้องเอ็ดเวิร์ดรู้ชัดเจนว่าพวกเขาไม่มีความใกล้เคียงจะเป็นคู่ต่อสู้กับบุรุษชุดดำนี้  ระดับห่างของพลังพวกเขายังแตกต่างกันมากเกินไป  “อย่างน้อยเขาก็เป็นอสูรเจ็ดดาว  และเขาอาจจะเป็นเทพอสูรที่ออกจากตำแหน่ง! ก็เป็นได้”  สามพี่น้องหวาดกลัว

 “หนีหรือ?”  เอลควินหัวเราะใจเย็น  “ฟูโซ่!”

 “เมี้ยว”  แม้น้อยในอ้อมแขนของเขาร้องเหมียวทันที

ทันใดนั้น....

ทางเดินทั้งสามปิดกั้นทันที  ภายในถ้ำตอนนี้ถูกปิดผนึกจากภายนอกอย่างสิ้นเชิง

เมื่อเห็นเช่นนี้สามพี่น้องเอ็ดเวิร์ดตะลึงไปอย่างสิ้นเชิง  พวกเขาทุกคนหันมามองหน้ากันเอง  จากนั้นพี่ใหญ่ของเขารีบพูดโดยเคารพ  “ใต้เท้า, เราสามพี่น้องไม่ต้องการสมบัติล้ำค่าอีกต่อไปแล้ว  เราขอยกให้ท่าน,  ใต้เท้า และหวังว่าใต้เท้าจะทำตามที่พูดก่อนนั้น, ขอให้ท่านไว้ชีวิตเราด้วยใต้เท้า”

 “โอว,  เจ้าไม่ต้องการมันอีกต่อไปแล้วหรือ?”  เอลควินหัวเราะ

สามพี่น้องเอ็ดเวิร์ดรีบพยักหน้า

 “น่าเสียดาย, ข้ามักจะให้โอกาสคนเพียงครั้งเดียวด้วยสิ!  เมื่อครู่นี้เจ้าไม่ฉวยโอกาสเอง..”  ขณะที่เขาพูด  เอลควินเปลี่ยนเป็นร้อยร่างทันทีล้อมรอบสามพี่น้องเอ็ดเวิร์ดไว้

 “วิชาร่างเงาร่างมายา”  บีบีจ้องมองด้วยความสงสัยนัยน์ตาเบิกกว้าง

การใช้งานของเอลควินนั้นสูงล้ำกว่าบีบีมากมาย ไม่ว่าจะเป็นในแง่ความเร็ว หรือในแง่ร่างเงาร่างมายา

สามพี่น้องเอ็ดเวิร์ดไม่สามารถตัดสินใจได้ว่าร่างใดเป็นร่างจริง  ทันใดนั้น ‘บึ้ม!’ ฝ่ามือของเอลควินกระแทกใส่น้องเล็กของพี่น้องเอ็ดเวิร์ด ศีรษะของเขาระเบิดแตกกระจาย

 “น้องสาม!”

ตาของพี่ใหญ่และพี่รองเอ็ดเวิร์ดแห่งสามพี่น้องเอ็ดเวิร์ดแดงทันที  ขณะเดียวกันพวกเขาเริ่มหลบหลีกทันที

วิชาร่างเงาร่างมายาเป็นวิชาที่น่ากลัวมาก  เพราะร่างจริงสามารถเปลี่ยนแปลงไปได้ในทุกๆ ร่างเงา  พวกเขาสามารถหลบร่างเงาหนึ่งได้  แต่พวกเขาจะหลบหลายร่างได้หรือ?

 “ในไม่ช้า จะถึงคราวของเจ้า”  เสียงของเอลควินดังขึ้น

 “ปัง!”  อีกฝ่ามือหนึ่งทำให้อีกคนหนึ่งต้องศรีษะแตกตายไปทันที

 “น้องรอง!”  เหลืออยู่เพียงคนเดียว

 “ปัง!”  เงาดำเปล่งประกายวาบและมือขาวที่สวมถุงมือใสกระแทกใส่กะโหลากของพี่ใหญ่ของสามพี่น้องเอ็ดเวิร์ดอีกคน

หลังจากนั้นเงาร่างทั้งหมดกลับคืนสภาพเป็นร่างเดียวกัน  บุรุษชุดดำยังคงอุ้มแมวน้อยสีทอง

ภายในถ้ำ ลินลี่ย์และคนอื่นไม่กล้าหายใจแรงนัก

น่ากลัวเหลือเกิน!

 “อาจเป็นอสูรเจ็ดดาว? หรือเป็นได้กระทั่งอดีตเทพอสูร?”  ลินลี่ย์อดคาดเดาไม่ได้  ลินลี่ย์สามารถบอกได้แต่เพียงว่าความเร็วของเอลควินน่ากลัวมาก    สามพี่น้องเอ็ดเวิร์ดไม่สามารถตั้งตัวรับฝ่ามือได้แม้แต่ครั้งเดียว

นอกจากนี้ พลังของเขายังลึกล้ำยากจะหยั่ง การร่วมพลังโจมตีของสามพี่น้องเอ็ดเวิร์ดแตกกระจายสลายไปเพียงเพราะถูกตบด้วยฝ่ามือเดียว?

 “สามคนงี่เง่าต้องการการได้สมบัติตระกูลบอยด์  แต่พวกเขาไม่รู้ว่าใครคือเจ้าของสมบัติตัวจริง”  เอลควินแค่นเสียง  เมื่อคำพูดเหล่านี้ดังออกมา กล้ามเนื้อใบหน้าของซาโลมอนกระตุกทันที

เอลควินหันไปมองซาโลมอน เขาหัวเราะอย่างใจเย็น  “เจ้าเด็กตระกูลบอยด์ เจ้านึกหรือว่าแค่ซ่อนตัวอยู่ภายในกลุ่มอสูรแล้วข้าจะไม่รู้จักเจ้า?  ส่งสมบัติตระกูลของเจ้ามาให้ข้า  ข้าจะให้โอกาสเจ้าครั้งเดียวเช่นกัน  มอบสมบัติมาให้ข้า และข้าจะปล่อยเจ้าไป!”

ซาโลมอนหน้าซีดทันที ไม่มีร่องรอยสีเลือดแม้แต่น้อย

ซาโลมอนหันหน้าไปจ้องลินลี่ย์ด้วยความเกลียดชัง  สายตาของเขาเหมือนกับงูพิษ!

มีเพียงคนเดียวที่เขาบอกสถานะของเขาไปก็คือ ลินลี่ย์!