Panlong เล่ม 15 สมบัติประมาณค่ามิได้ – ตอนที่ 9 หยดน้ำสีน้ำเงิน

เล่ม 15 สมบัติประมาณค่ามิได้ – ตอนที่ 9 หยดน้ำสีน้ำเงิน

ขณะที่อันตรายเข้ามาหานาง หัวใจของนีซสั่นสะท้านทันที และนางอดหันไปมองไม่ได้

 “อา!” นีซหวาดกลัว หน้าของนางซีดขาวเหมือนกระดาษ  ขณะเดียวกันนางวิ่งหนีไปข้างหน้าสุดฝีเท้าอย่างหวาดผวา

 “เจ้าต้องการหนีหรือ?”  แววเหยียดหยามวาบผ่านในดวงตาของบุรุษอำมหิต  เขาใช้สนามพลังเทพและนีซผู้กำลังเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงถูกจำกัดความเร็วจนช้าลงทันที  นีซเป็นแค่เพียงเทพแท้และในใจนางหวาดผวา  “บีบี, พี่ใหญ่ พวกท่านอยู่ไหน?”

เมื่อเผชิญหน้ากับความตาย คนที่นางคิดถึงก็คือบีบีและซาโลมอน!

ขณะนั้นเอง นีซอยู่ที่ตรงกลางทางเดินเปิดโล่ง

 “บีบี!”  ตาของนีซเป็นประกายทันที  สำหรับนางตอนนี้ห่างออกไปข้างหน้าร้อยเมตร มีร่างหนึ่งปรากฏ นั่นคือบีบีผู้สวมหมวกฟาง หน้าของเขาเต็มไปด้วยความดีใจ  แต่เมื่อเขาเห็นนีซปรากฏตัวทันที  เขาเห็นว่าด้านหลังนางยังมีเทพชั้นสูงไล่ตาม

สีหน้าของบีบีเปลี่ยนเป็นหวาดหวั่นพรั่นพรึงทันที!

 “น่าเสียดาย ข้าหนีไม่ทันเวลา”  นีซสามารถรู้สึกได้ถึงไอเย็นจากพลังดาบด้านหลังนาง  ตาของนางเต็มไปด้วยแววไม่ยินยอมและเสียใจ  “บีบี ความจริง ตอนนี้ข้าอยากจะคุยกับเจ้าสองสามคำและฟังเสียงของเจ้า”

ในปราสาททรายเทพแท้สามารถขยายสำนึกเทพออกไปได้ไม่เกินสิบเมตร พวกเขาจะคุยผ่านสำนึกเทพได้ยังไง?

ตาของบีบีเต็มไปด้วยความหวาดผวา!

 “ไม่!” บีบีร้องขึ้นอย่างดุร้าย  พวกเขาอยู่ห่างกันร้อยเมตร และเขาก็ไวมาก  แต่เทพชั้นสูงนั่นไม่ได้ช้ากว่าเขา  ที่สำคัญมากกว่า เทพชั้นสูงใกล้กับนีซมาก  “นินนี่, ไม่!!!”  บีบีเต็มไปด้วยความโกรธและเสียใจ

ในที่เดียวกับที่บีบีเห็นนีซ

ลินลี่ย์เดินไปตามเส้นทางในปราสาททรายตามลำพัง  อันตรายมีอยู่ทั่วทุกที่

ลินลี่ย์เพิ่งผ่านการต่อสู้ที่ดุเดือด  หลังจากใช้เวลาสั้นๆ ในการฟื้นฟู พลังของเขากลับมาอยู่ในสภาพสุดยอดอีกครั้ง  ทันใดนั้นความดีใจกลับมาปรากฏอยู่ในสายตาลินลี่ย์  “บีบี เจ้าอยู่ไม่ห่างจากข้าเลย  ตอนนี้ข้างหน้าข้ามีเส้นทางมุ่งไปที่ตำแหน่งเจ้าแล้ว คาดว่าเราจะได้พบกัน”

 “ด้านหน้าข้าก็มีทางเดินอยู่เหมือนกัน  พี่ใหญ่, ข้าได้ยินท่านแล้ว” บีบีตื่นเต้นมาก

ลินลี่ย์คาดไม่ถึงว่า แม้ในตอนแรกเมื่อเขาตั้งใจลองหาบีบีไม่สามารถไล่ตามเจอได้ แต่หลังจากสู้รบดุเดือดแค่เดินไปเฉยๆ เขาก็เข้าใกล้บีบีได้

 “ควั่บ!” ลินลี่ย์เริ่มเร่งความเร็ว

ผ่านทางเดินโค้ง เขาเข้าไปในทางเดินตรงไปหาบีบี

 “ฮ่าฮ่า, บีบี!”

ลินลี่ย์เห็นร่างที่คุ้นเคยสวมหมวกฟางที่สุดทางเดิน เป็นบีบีจริงๆ

ลินลี่ย์และบีบีอยู่ห่างกันสามร้อยเมตร พวกเขาอยู่ด้านตรงข้ามสุดระเบียงทางเดิน  ขณะที่ตามเส้นทางสามร้อยเมตร ยังมีทางเดินแยกออกไปสี่สายเช่นกัน

 “ฮ่าฮ่า, พี่ใหญ่, ข้าเห็นท่านแล้ว!”  บีบีพูดด้วยสีหน้าตื่นเต้น

 “ข้าก็เห็นเจ้าเหมือนกัน”  หัวใจลินลี่ย์เต็มไปด้วยความตื่นเต้น  เขาเร่งความเร็วขึ้นโดยไม่รู้ตัว “ขออย่าให้ผนังอื่นโผล่ขึ้นมาตรงกลางทางเดินนี้เลย”  นี่คือสิ่งที่ลินลี่ย์กังวลว่า  เขาต้องการไปสมทบกับบีบี

ด้วยวิธีนั้นเขาจะไม่พลัดจากบีบีอีก

 “ควั่บ!”

ระยะประมาณสิบเมตรข้างหน้าของลินลี่ย์ มีร่างหนึ่งปรากฏออกมาจากทางแยก

 “โอว.. ทำเอาข้าตกใจ”  สิ่งที่ลินลี่ย์กลัวที่สุดคือกลัวว่าผนังจะปรากฏออกมา บดบังเขากับบีบี  “นางเองหรือ?”  หน้าของลินลี่ย์เปลี่ยนไปทันที

เป็นนีซที่กำลังถูกไล่ล่าทำร้าย

นีซเห็นว่าด้านขวาของนางห่างออกไปร้อยเมตร บีบีปรากฏอยู่ตรงนั้น  แต่นางไม่รู้เลยว่าด้านซ้ายของนางคือลินลี่ย์

บีบีหายตื่นเต้นที่หาตัวลินลี่ย์พบอีกครั้ง  แต่เมื่อเขาเห็นนีซกำลังถูกไล่ทำร้าย เขาใจของเขาเย็นเฉียบทันที  ตาของเขาที่ตื่นเต้นกลายเป็นหวาดผวาทันที  “ไม่....!”  บีบีร้องเสียงหลง!

เป็นเวลานานหลายปีแล้วที่บีบีไม่เคยตกหลุมรักผู้หญิง

นี่เป็นครั้งแรกที่เขามีความรัก  แม้ว่าบีบีจะค่อนข้างร่าเริงสนุกสนาน แต่ในใจของเขา เขาสาบานว่าเขาจะอยู่กับหญิงสาวผู้น่ารักนี้ไปตลอดชีวิต

เป็นความคิดง่ายๆ บริสุทธิ์  แต่บีบีเก็บเอาไว้ในใจเสมอมา

บีบีไม่สามารถช่วยนางได้ทันเวลา!

แต่ลินลี่ย์ทำได้!

 “เทพชั้นสูง!”  ลินลี่ย์เห็นว่าห่างจากด้านหลังนีซสองสามเมตร มีบุรุษอำมหิตร่างผอมไล่ตาม  สีหน้าเขาเปลี่ยนไปทันที

หลังจากการต่อสู้ครั้งสุดท้ายกับเทพชั้นสูง  ลินลี่ย์รู้ดีว่า.. แม้เขาจะหลอมรวมเคล็ดลึกลับและมีสมบัติมหาเทพป้องกันวิญญาณด้วยก็ตาม  เมื่อสู้กับเทพชั้นสูงโอกาสเอาชนะของเขามีไม่ถึง 50% ถ้าศัตรูระมัดระวัง โอกาสตายของลินลี่ย์จะสูงมาก!

ถ้าเขาต้องช่วยนาง เขาต้องใช้พลังโจมตีสูงสุด  การลงมืออย่างเร่งรีบทำให้การฆ่าศัตรูเป็นเรื่องที่ยากมาก  ทันทีที่ฝ่ายตรงข้ามเห็นลินลี่ย์ใช้พลังโจมตีสูงสุด เขาจะเพิ่มความระมัดระวังทันที และมีแนวโน้มว่าลินลี่ย์จะเป็นฝ่ายเสร็จเสียเอง

แต่ถ้าเขาไม่ช่วยนาง  ลินลี่ย์อาจหาโอกาสที่ดีกว่าเพื่อฆ่าบุรุษข้างหน้านี้ในการโจมตีครั้งเดียว

 “ไม่....!”  ลินลี่ย์รู้สึกได้ถึงความหวาดผวาของบีบี  รู้สึกได้ว่าวิญญาณบีบีสั่นสะท้าน  วิญญาณของเขากับบีบีผูกพันกัน  ลินลี่ย์สามารถรู้สึกได้ชัด... ถึงวิญญาณที่สั่นสะท้านของบีบี

เขาไม่ลังเลแม้แต่น้อย!

 “ฆ่า!!”  แววดุร้ายฉายประกายอยู่ในดวงตาของลินลี่ย์ และดาบหนักอดาแมนเทียมในมือของเขาฟันใส่เป็นแนวโค้งอย่างสมบูรณ์  และจากนั้นเงาดาบกึ่งโปร่งใสสีเหลืองเลือนรางพุ่งออกจากดาบหนักอดาแมนเทียนตรงเข้าใส่บุรุษผอมจอมโฉด

พลังโจมตีวิญญาณ – ดาบคลื่นสลาย!

ขณะที่ลินลี่ย์โจมตีศัตรูโดยไม่ลังเลใดๆ บีบีผู้น่ากลัวปล่อยเสียงกู่ร้องพร้อมกันนั้นเงาร่างหนูกินเทพปรากฏอยู่ด้านหลังของเขา ปากของเงาร่างหนูกินเทพอ้าขณะที่มันจ้องมาทางบุรุษผอมจอมโฉดอย่างเย็นชา

ทักษะธรรมชาติอสูรเทพ – หนูกินเทพ!

บุรุษผอมจอมโฉดฟันดาบใส่นีซ แต่ลินลี่ย์ใกล้เขาเข้ามาและดาบคลื่นสลายโจมตีใส่เขาทันที

 “แย่แล้ว!”

จอมอำมหิตผู้นั้นตวัดดาบที่กำลังฟันจู่โจมกลับมาตั้งรับป้องกันทันที  เนื่องจากเขาไม่รู้ว่าคู่ต่อสู้แข็งแกร่งมากเพียงไหน  บุรุษร่างผอมจึงใช้พลังโจมตีวิญญาณของตนเองเต็มที่ทันที และภาพงูไฟฟ้าสีเขียวปรากฏขึ้นจากดาบของเขา

ดาบคลื่นสลายและภาพงูสายฟ้าปะทะกัน

 “ปัง!”

ภาพลวงตางูไฟฟ้าหายไป  ขณะที่ดาบคลื่นสลายสั่นสะท้านสองครั้งจากนั้นจึงหายไปเช่นกัน

 “ทรงพลังมาก!”  บุรุษผอมสะท้านใจ  การโจมตีวิญญาณของฝ่ายตรงข้ามมีระดับเทียบได้กับตัวเขาเอง  จะพูดให้ถูกก็คือมีพลังมากกว่าเล็กน้อย  ถ้าพลังโจมตีดาบลวงตานี้ปะทะเข้ากับวิญญาณของเขา  บางทีวิญญาณของเขาอาจสลายไปก็ได้

ตอนนี้เขารู้สึกตะลึง...

ระลอกคลื่นประหลาดคลุมร่างของเขาไว้ทั้งหมด  นี่คือพลังธรรมชาติของอสูรเทพ หนูกินเทพ

ร่างของจอมโฉดผอมแข็งทื่อไปทั่วขณะ  แต่ครู่ต่อมาเขาก็หลุดเป็นอิสระ

 “อึก!” บีบีที่อยู่ไกลออกไปกระอักโลหิต และหน้าของเขาซีดเช่นกัน เขามีพลังแค่เพียงระดับเทพแท้  แต่เขาต้องการใช้ทักษะหนูกินเทพกับเทพชั้นสูงหรือ?  มีความเป็นไปได้  ความสามารถของหนูกินเทพนี้เฉพาะแบบไม่เหมือนใคร

ถ้าทำได้สำเร็จ มันจะกลืนและกินประกายเทพของศัตรูได้  และศัตรูจะไม่สามารถต่อต้านได้แม้แต่น้อย

แต่ถ้ามันล้มเหลว  คู่ต่อสู้ไม่เป็นอันตรายแม้แต่น้อย  นอกจากนี้ทักษะนี้ยังสิ้นเปลืองพลังจิตไปในปริมาณมหาศาล

 “มีกันเพียงสองคน!”  ถึงตอนนี้จอมโฉดผอมจึงสังเกตบีบีได้

 “พลังโจมตีไม่ธรรมดา”  คนผอมเริ่มมองดูลินลี่ย์และบีบีเป็นศัตรูสำคัญทันที  อย่างไรก็ตามในใจจอมโฉดผอมยังกังวลลินลี่ย์มากที่สุด  นี่เป็นเพราะดาบคลื่นสลายของลินลี่ย์มีระดับที่คุกคามชีวิตของเขาได้!

 “บีบีใช้ทักษะหนูกินเทพหรือ?”

ลินลี่ย์ไม่สนใจอย่างอื่นทั้งหมด เขากัดฟันและฉวยโอกาสโจมตีด้วยพลังดาบคลื่นสลายอย่างสุดกำลังอีกครั้งหนึ่ง

แต่น่าเสียดายผลกระทบของทักษะหนูกินเทพของบีบีที่มีต่อเทพชั้นสูงมีน้อยเกินไป

ดาบของจอมโฉดผอมปล่อยพลังงูไฟฟ้าอีกครั้งปะทะกับดาบคลื่นสลายของลินลี่ย์อีกครั้งหนึ่ง ผลของการปะทะครั้งนี้แทบจะเหมือนก่อนหน้านี้ พลังโจมตีวิญญาณของทั้งสองสลายไปอีกครั้ง

 “แคร็กกก”

จากร่างของจอมโฉดผอมมีมังกรสายฟ้าสีเขียวเข้มสี่ตัว มังกรสายฟ้าทั้งสี่พุ่งตรงเข้าหาลินลี่ย์  แม้ว่าขนาดของมังกรไฟฟ้าแต่ละตัวจะไม่ใหญ่มาก  แต่เมื่อทั้งหมดโจมตีพร้อมกัน ลินลี่ย์ไม่สามารถหลบได้แม้แต่น้อย

 “ตาย” บุรุษผอมอำมหิตมองดูอย่างเย็นชา  “นี่คือพลังโจมตีสายฟ้าที่ทรงพลังที่สุดของข้า”

 “ปัง!” เกราะชีพจรป้องกันบนตัวของลินลี่ย์ต้านทานเอาไว้ได้ทันที  จากนั้นก็พังสลายไป  ลินลี่ย์ถูกกระแทกกระเด็นไปไกลทั้งเลือด เนื้อและกระดูกกระจายอยู่ทุกที่  เขาสูญเสียร่างกายไปครึ่งหนึ่งขณะที่มังกรสายฟ้าเหล่านั้นโจมตีลินลี่ย์พยายามทำลายเขา

บีบีเพิ่งจะดีใจ แต่เมื่อเห็นลินลี่ย์เผชิญหน้ากับความตาย เขาเริ่มหวาดหวั่นอีกครั้ง

 “พี่ใหญ่!” ตาของบีบีเต็มไปด้วยความกังวล

 “แย่แล้ว!” ขณะที่เกราะชีพจรป้องกันของลินลี่ย์แตกสลาย  ร่างของเขาเปลี่ยนแปลงทันที  ร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ธาตุดินและร่างหลักสลับกันอย่างรวดเร็ว  แต่แม้จะสลับกันเร็ว แต่ร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ธาตุดินก็ยังมีร่างกายและหัวเหลืออยู่ครึ่งหนึ่ง

ในการสู้รบก่อนนั้นลินลี่ย์ใช้ร่างแยกธาตุดิน

ที่สำคัญร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ธาตุดินทรงพลังที่สุด และเมื่อการใช้ร่างแยกโจมตีก็ต้องขึ้นอยู่กับกฎธรรมชาติธาตุดิน  การใช้ร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ธาตุดินของเขาก็หมายความว่า การโจมตีจะทรงพลังมากที่สุด

ในสถานการณ์นี้ ลินลี่ย์ต้องเลือกสลับร่าง ที่สำคัญถ้าร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ธาตุดินนี้ยังคงรับการโจมตีต่อไป  ร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ธาตุดินอาจสูญสลายไปก็ได้

 “ข้าคงต้องดูว่าพลังป้องกันร่างมังกรของข้าแข็งแกร่งเพียงไหน!”  ร่างเดิมของลินลี่ย์ก็คือร่างมังกร

 “บึ้ม!”

มังกรสายฟ้าทั้งสี่สลายไปในที่สุด  ลินลี่ย์ทรุดตัวลงในที่ซึ่งเขารับแรงระเบิด เกล็ดมังกรฟ้าทองที่คลุมร่างของเขาแตกหักและร้าว และหนามมังกรที่หลังก็หักกระจายด้วยเช่นกัน แขนซ้ายของเขาถูกระเบิดขาด  ขณะที่เอวก็เกือบขาดเช่นกัน

 “พลังป้องกันที่น่าทึ่ง!”  บุรุษร่างผอมอดทึ่งไม่ได้

ความจริงพลังโจมตีที่เขาเพิ่งใช้ไปตอนนี้ใช้พลังไปเกือบครึ่งหนึ่งกว่าจะทำลายผ่านเกราะชีพจรป้องกัน  ขณะเวลาวิกฤตินั้นลินลี่ย์สลับร่างของเขาและใช้ร่างหลักของมังกรรับพลังนั้นโดยตรง  แม้ว่าจะยากลำบากมาก  แต่พลังป้องกันของร่างมังกรก็ยิ่งใหญ่จริงๆ แค่เพียงด้อยกว่าเกราะชีพจรโลกเท่านั้น

เขาบาดเจ็บสาหัส แต่อย่างน้อยยังรักษาชีวิตไว้ได้

 “มีพรสวรรค์ดีจริงๆ”  จอมโฉดผอมลอบถอนหายใจ  พลังโจมตีวิญญาณของลินลี่ย์และพลังป้องกันยังเป็นระดับเทพแท้  บุรุษผอมจอมอำมหิตเข้าใจว่าถ้าลินลี่ย์เกิดอยู่ในตระกูลใหญ่  เขาจะต้องเป็นหนึ่งในผู้ที่มีพรสวรรค์ทรงคุณค่าที่สุดในการฝึกฝนเป็นแน่

 “น่าเสียดาย เจ้าจะต้องตายในเงื้อมมือของข้า”  บุรุษผอมพูดกับตัวเองอย่างใจเย็น

 “ข้าจะต้องตายหรือ?”  ร่างที่บาดเจ็บสาหัสของลินลี่ย์นอนลงกับพื้น เขาพยายามดิ้นรนอย่างช่วยไม่ได้  ยังมีความแตกต่างยิ่งใหญ่ระหว่างเขากับเทพชั้นสูง  เมื่อศัตรูสังเกตเห็นดาบคลื่นสลายของเขา  อย่างนั้นเขาก็คงจบสิ้น

 “แครก...”

ขณะนั้นเอง

ลินลี่ย์รู้สึกว่าจากภายในแหวนมังกรขนด พลังงานที่ไม่เหมือนใครเริ่มไหลเข้ามาเติมเต็มในร่างของเขา  ร่างของลินลี่ย์ฟื้นฟูทันที และเกล็ดกับหนามมังกรที่หลังเขาสมานตัวเช่นกัน  ขณะเดียวกัน  พลังพิเศษนั้นเติมเสริมเข้าไปในเกล็ดมังกร หนามมังกรและทุกๆ ส่วนของร่างกายเขา และเสริมพลังให้เกล็ดของลินลี่ย์

เมื่อมองผิวของเกล็ดมังกรลินลี่ย์ สะท้อนชั้นแสงสีฟ้า

 “อะไรกันนี่?”  ทันใดนั้นลินลี่ย์เต็มไปด้วยพลังงานภายในจากแหวนมังกรขนด

 “หยดน้ำฟ้าทั้งสามหยดหรือ?”  เมื่อลินลี่ย์กลายเป็นเทพ  แหวนมังกรขนดจะมีหยดน้ำสีทองหนึ่งหนึ่ง ขณะที่มีหลดน้ำสีฟ้าอีกสามหยดอยู่ภายใน  ขณะนั้นของเหลวทองเปลี่ยนเป็นร่างมังกรของลินลี่ย์  ขณะที่ลินลี่ย์ยังคงค้นหาวิธีใช้หยดน้ำสีฟ้าทั้งสาม

แต่ตอนนี้ หนึ่งในสามหยดน้ำฟ้าเปล่งพลังงานเติมเต็มให้กับลินลี่ย์ เสริมพลังให้ร่างมังกรของลินลี่ย์

 “หือ?”  บุรุษผอมอำมหิตเห็นร่างของลินลี่ย์สมานตัวได้ทันใด  หน้าของเขาถึงกับเปลี่ยน

 “ฮื่ม”

บุรุษผอมแค่นเสียงเย็นชา  มือของเขางอเป็นตะขอและมังกรสายฟ้าหกสายพุ่งใส่ลินลี่ย์

 “ไม่!!!”  เสียงแตกตื่นโกรธเกรี้ยวของบีบีขณะบุกใส่บุรุษผอมจอมโฉด  แต่เขาไปช่วยลินลี่ย์ไม่ทันเวลา  หัวใจบีบีเต็มไปด้วยความเสียใจและเกลียดตนเอง  ถ้าลินลี่ย์ต้องมาตายเพราะช่วยนีซ บีบีจะไม่มีทางอภัยให้ตนเองตลอดชีวิต

 “พวกเจ้าตายพร้อมกันก็ได้”