เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 941 ตายได้ไม่ต้องฆ่า

ตอนที่  941  ตายได้ไม่ต้องฆ่า

เย่ว์หยางลูบหลังศีรษะตนเอง “เจ้าไม่รู้สิ่งที่ข้าทำ แต่ข้ากำลังจะทดสอบสองพี่น้องกระทิงเถื่อน ร่างกายของเขาแข็งแรงอดทนเหมาะกับการทดลอง!”

 “จะใช้เลือดเทพอีกหรือ?”  หมิงลี่ฮ่าวคว้าคอเสื้อเย่ว์หยางเขย่าอย่างเมามันขณะถลึงตามองเจ้าเด็กน่าตาย  “ถ้าเจ้ามีเลือดเทพมากนักก็อย่าเอาไปสิ้นเปลืองกับสองพี่น้องกระทิงเถื่อน เอามาให้ข้าเลยยังจะดีกว่า  ข้าจะได้กลับสู่สภาพสุดยอดเหมือนเดิมตามปกติ ตอนนี้ข้ายังไม่ฟื้นคืนพลังเท่าเดิม ถ้าเจ้าต้องการพันธมิตรที่อยู่ในสภาพพร้อมรบมากที่สุด ก็มอบเลือดเทพให้ข้า นั่นยังดีกว่าสิ้นเปลืองกับสองพี่น้องกระทิงเถื่อนเป็นร้อยเท่า!”

 “เจ้าต้องการเลือดเทพหรือ?  แล้วทำไมไม่บอกให้เร็วกว่านี้?”  เย่ว์หยางมองหมิงลี่ฮ่าวอย่างประหลาดใจ

 “ใครจะไม่ต้องการเล่า? มีแต่คนโง่เท่านั้นที่ไม่ต้องการ!  ถ้าข้ารู้ว่าเจ้ามีข้าคงขอไปนานแล้ว!”  หมิงลี่ฮ่าวคิดว่าคำถามแบบนี้โง่จริงๆ

 “ก็ได้” เย่ว์หยางพยักหน้าอย่างใจกว้าง จนหมิงลี่ฮ่าวรู้สึกตกใจ ง่ายดายขนาดนั้นเชี่ยวหรือ? น่าสงสัย!  และเขาได้ยินเย่ว์หยางพูดต่อ  “แต่ข้ายังให้เจ้าทันทีไม่ได้!”  เขาเข้าใจได้ทันทีว่าไม่ใช่เรื่องง่ายจริงๆ  เจ้าเด็กนี่ยังมีเงื่อนไข

 “เจ้าเด็กบ้า, อย่าตกมาอยู่ในเงื้อมมือข้าก็แล้วกัน ไม่งั้นข้าจะจับเจ้าทุ่มแน่”  หมิงลี่ฮ่าวโมโห

 “ข้าคงไม่เปิดโอกาสให้เจ้าแน่นอน”  เย่ว์หยางตอบจริงจัง หมิงลี่ฮ่าวสูดหายใจลึกระงับความโกรธ

 “เจ้าจะให้สองพี่น้องกระทิงเถื่อนกินเลือดเทพจริงๆ หรือ?”  แม้ว่าเลือดเทพไม่ใช่ของเขาเอง แต่หมิงลี่ฮ่าวรู้สึกหงุดหงิดกับความคิดของเย่ว์หยาง

 “ใครว่ากันเล่า, ข้ากำลังจะดึงเอาพลังเทพที่ไม่รู้จักออกมาจากร่างสองพี่น้องกระทิงเถื่อนต่างหาก”  เย่ว์หยางหัวเราะ  ต่อให้เขามีเลือดเทพขวดใหญ่ก็ตาม  แต่นี่ไม่ใช่ของที่จะมอบให้ใครก็ได้ตามใจชอบ  หมิงลี่ฮ่าวตบหน้าผากตนเอง  เขาช่างใจร้อนด่วนตัดสินใจ  ถ้าเจ้าเด็กนี่จะให้สองพี่น้องกระทิงเถื่อนดื่มเลือดเทพ เขายังจะต้องกังวลอะไร!

สองพี่น้องกระทิงเถื่อนยังไม่ยอมเชื่องเชื่อ

พวกเขาถูกทุบตีมาถึงสองสามชั่วโมง ตอนนี้นอนหายใจรวยรินเหมือนกำลังจะตาย

แน่นอนว่าความทุกข์ทรมานนั้น ถ้ามีคนปลดและปล่อยพวกเขา พวกเขาคงโดดสู้เสี่ยงชีวิตกับจงกวนเป็นแน่!

เย่ว์หยางเพียงแต่ชำเลืองมองก็รู้ว่าสองพี่น้องกระทิงเถื่อนที่แข็งแกร่งนี้ มีพลังเทพแปลกประหลาด  พลังเทพนี้ถูกซ่อนไว้และยังไม่ทำงาน  แต่ตราบเท่าที่สองพี่น้องกระทิงได้รับบาดเจ็บ  พลังเทพนี้จะฟื้นฟูสภาพร่างกายให้พวกเขาทันที

ร่างอมตะของพี่น้องกระทิงเถื่อนเป็นเป็นแบบนี้!

ถ้าไม่ตัดศีรษะหรือสังหารพี่น้องกระทิงเถื่อนให้ตายทันที  อย่างนั้นแค่อาการบาดเจ็บสาหัสจะไม่มีทางทำให้สองพี่น้องกระทิงเถื่อนตายได้

ในวังเบญจธาตุของหอทงเทียน  เย่ว์หยางได้หัวใจธรณีสารมาจากอสูรจ้าวปฐพี ต่อมาเขายกหัวใจธรณีสารให้อาหมันหลอมรวม เปลี่ยนเป็นเป็นเทพธิดาศึกที่ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยตราบเท่าที่นางยังเหยียบอยู่บนพื้น  พลังเทพของสองพี่น้องกระทิงเถื่อนนี้คล้ายกับหัวใจธรณีสาร แต่ไม่เหมือนกันเลยทีเดียว

ความคล้ายกันก็คือพลังเทพนี้สามารถฟื้นฟูพลังงานและอาการบาดเจ็บให้เจ้าของพลังได้

หัวใจธรณีสารมีขีดจำกัดอยู่ที่พื้นโลก  แต่พลังนี้สามารถทำอะไรก็ได้ ที่ไหนก็ได้และทำได้ตลอดไป

พลังเทพนี้ไม่มีข้อจำกัดทางภูมิศาสตร์  แต่ไม่มีประสิทธิภาพเท่ากับพลังของหัวใจธรณีสาร  พลังเทพที่ไม่รู้จักนี้ยังไม่ชัดเจน แม้ว่าจะไม่มีการสนองตอบระหว่างต่อสู้แต่ก็แสดงผลตอนที่สองพี่น้องกระทิงเถื่อนได้รับบาดเจ็บ

สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือพลังเทพนี้ ในมุมมองของเย่ว์หยางดูเหมือนจะไม่ค่อยเหมาะสมกับสองพี่น้องกระทิงเถื่อน

เพราะพลังไม่เข้ากันกับพวกเขา  พลังเทพนี้จึงยังไม่แสดงผลที่แท้จริง

การรับสองพี่น้องมาเป็นองครักษ์

เป็นหนึ่งในแผนของเย่ว์หยางแน่นอน

แต่การเอาพลังเทพในร่างของพวกเขาออกมาค้นคว้าวิจัย เป็นเป้าหมายหลักของเย่ว์หยาง

 “เจ้าทั้งสองไม่เป็นไรใช่ไหม?”  เย่ว์หยางส่งสัญญาณบอกจงกวงให้ปล่อยสองคน และถามสองกระทิงพี่น้อง

 “ถ้าเจ้าไม่ตาย ก็เป็นเราสิ้น บัดซบ ข้าเกลียดคุณชายพวกคนรวยนัก ต่อให้เป็นวันอื่น เราสองพี่น้องจะไม่มีทางยอมแพ้แน่!”  พี่ใหญ่กระทิงเถื่อนปากดี เขายังพูดได้

 “เราจะไม่มีทางยอมแพ้ ฮึกๆ!”  กระทิงเถื่อนคนรองที่ตอนนี้หน้าปูดบวมเหมือนหมู ร้องไห้อย่างเศร้าใจ  ถึงจะร้องไห้ แต่ก็ไม่ยอมแพ้

 “อันที่จริงพวกเจ้าเป็นนักรบที่ภักดี ซื่อตรง และกล้าหาญ ข้าชอบและนับถือนัก  คนอย่างพวกเจ้าจะมีสักกี่คนในภูมิภาคสวนสวรรค์?  นอกจากพวกเจ้าสองพี่น้องแล้ว ข้าเชื่อว่าไม่มีใครอื่นอีก!  พวกเจ้าคิดว่าข้าจะใช้วิธีการเลวทรามต่ำช้าเอาชนะพวกเจ้าหรือ?  เป็นไปไม่ได้เลย ข้าไม่เห็นด้วยเลยกับการใช้วิธีการรุนแรง!  ข้าชอบทำอะไรที่มีเหตุผล  แน่นอนว่าต้องเหมาะและสมควร   คนที่ไร้เหตุผลบางคนก็ยากจะเข้าใจได้  อย่างไรก็ตามบุรุษหนุ่มที่สุภาพและใจดีอย่างข้า แค่ไม่อยากจะบอกความจริงกับพวกเจ้า  ถ้าข้าไม่ใช้ความรุนแรงกับพวกเจ้า จิตสำนึกของข้าจะกระสับกระส่าย!” พอเย่ว์หยางพูด หมิงลี่ฮ่าวแทบจะทรุดลงกับพื้น คนดีหรือ? คาดว่าแม้แต่ศพที่อยู่ในโลงคงไม่ยอมทนฟังเจ้าเด็กนี่พูดต่อไปแน่

 “อา..ใช่แล้ว เราย่อมมีเหตุผลแน่นอน”  พี่ใหญ่กระทิงเถื่อนยังคงต้องการสบถด่า แต่เมื่อได้ยินฝ่ายตรงข้ามพูดยกยอว่าเขามีความภักดี ซื่อสัตย์  จิตใจดีเรียบง่าย เขาปลาบปลื้มตื่นเต้น และพอได้ยินว่าอีกฝ่ายยกย่องให้เกียรติ เขารู้สึกเลือดลมพลุกพล่าน กระทิงคนน้องพอได้ยินพี่ชายพูดสุภาพและให้เกียรติอย่างนั้นก็รู้สึกละอาย

 “เจ้าก็เข้าใจพวกเราเหมือนกัน!”  กระทิงผู้น้องร้องขึ้น  เขาพบว่าเขาไม่เคยพบคนที่น่าสนิทสนมเท่ากับเย่ว์หยางมาก่อน

 “ถูกแล้ว พวกเจ้ามักจะถูกเข้าใจผิดอยู่เรื่อย ข้าเองก็ยังเผลอโกรธพวกเจ้าไปด้วย”  เย่ว์หยางแสดงความเห็นอกเห็นใจ และรู้สึกเสียใจ

 “ฮือๆๆ.....”  กระทิงผู้น้องร้องไห้เหมือนเด็ก

 “พวกเจ้าฉลาดมากจริงๆ  และไม่ใช่ฉลาดน้อยนิดแบบธรรมดา  แต่มีภูมิปัญญายิ่งใหญ่”  เย่ว์หยางยังคงยอต่อ พี่ใหญ่กระทิงเถื่อนน้ำตาคลอเบ้า

 “สมแล้วที่เป็นคุณชาย!”  จงกวนลอบถอนหายใจเป็นเวลานาน  เขากับสหายเล่นงานเจ้ากระทิงเถื่อนสองพี่น้องอยู่นาน แต่พวกมันไม่ยอมรับ แต่พอคุณชายไตตันป้อนลูกยอแค่เพียงไม่กี่คำเท่านั้น  นี่คือระดับที่แตกต่างกัน

 “น่าเลื่อมใสจริงๆ”  ฟงจีและจินหวินที่เพิ่งเข้าร่วมงานได้ไม่นานเทิดทูนเย่ว์หยางเต็มที่

 “แม้ว่าความสามารถทางร่างกายจะไม่เลว  แต่พวกเจ้าสามารถเข้าถึงขอบเขตพลังระดับในวันนี้ได้เห็นได้ชัดว่าพวกเจ้าทุ่มเทความพยายาม ความสามารถ ทั้งยังต้องสิ้นเปลืองหยาดเหงื่อไปมากมายเพียงไหน...”  พอเย่ว์หยางพูดถึงตอนนี้  กระทิงเถื่อนพี่ใหญ่ก้มหน้า กระทิงเถื่อนน้องรองเช็ดน้ำตา  ในที่สุดเย่ว์หยางยิ้มอ่อนโยน  “สำหรับคนที่มีความพากเพียรพยายามอย่างหนัก ข้ายินดีจะสนับสนุนพวกเขาแน่นอน!  วันนี้เมื่อพวกเจ้าถูกทำร้ายพ่ายแพ้จนถูกจับคุมขัง  ข้ารู้สึกว่าพวกเจ้าไม่ได้รับความเป็นธรรม น่าเศร้าใจจริงๆ!”

 “ใช่แล้ว, พวกมันใช้พวกมากรังแกคนน้อยกว่า อีกทั้งยังลอบทำร้ายเราด้วย  มิฉะนั้นเราคงไม่พลาดท่าถูกจับแน่นอน”  พี่ใหญ่กระทิงเถื่อนรีบปกป้องศักดิ์ศรีตนเอง

 “พวกมันเอาเปรียบเกินไป!”  กระทิงเถื่อนคนน้องโมโหเช่นกัน

 “ศัตรูทำตัวน่ารังเกียจเสมอ  ลองคิดดูสิ เราจะป้องกันตัวจากศัตรูผู้ชั่วร้ายได้อย่างไร? แน่นอนว่าคนดีเมื่อเผชิญหน้ากับศัตรูชั่วร้าย มีแต่จะทุกข์ทรมานเจ็บตัวมากยิ่งขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งนักรบอย่างพวกเจ้ากล้าหาญพอจะเดินหน้าเผชิญกับกองกำลังของศัตรูได้  เป็นไปได้อย่างไรที่พวกเจ้าจะใช้หัวใจที่สูงส่งความคิดเรียบง่ายจัดการกับศัตรูที่น่าเกลียดชั่วร้ายได้? ในฐานะที่พวกเจ้าเป็นผู้ติดตามและศรัทธาในเทวีเสรีภาพ พวกเจ้ามีจิตใจที่งดงามยิ่งใหญ่ พวกเจ้าจะรู้ทันเล่ห์ร้ายของศัตรูได้อย่างไร?”  ยิ่งเย่ว์หยางพูด สองพี่น้องกระทิงเถื่อนยิ่งรู้สึกว่าอีกฝ่ายหนึ่งกำลังพูดความในใจของพวกเขาเอง  ถูกต้องทั้งหมด นี่คือสิ่งที่ทำให้สองพี่น้องต้องเจ็บตัวทนทุกข์ทรมาน

 “แล้วข้าจะทำอย่างไรดี?”  พี่ใหญ่กระทิงเถื่อนรู้สึกว่าเขาต้องหันไปดูน้องชายของเขา  เขารู้จักน้องชายดีที่สุด

 “เรื่องนี้....” เย่ว์หยางส่งเสียงเหมือนลังเลเล็กน้อย

 “เจ้าพูดมาได้เลย เราจะทำตามที่เจ้าบอก ที่เจ้าพูดมาล้วนถูกต้องทั้งหมด!”  กระทิงเถื่อนคนน้องเชื่อถือเย่ว์หยางเหมือนเป็นเพื่อนสนิท  หมิงลี่ฮ่าวเอามือปิดหน้า  เฮ้อ..เขามันคนโง่ที่ขายตัวเพื่อช่วยเหลือคนมาก!  แต่บางครั้งพวกเขาเป็นคนโง่ก็นับว่าไม่เลว  อย่างน้อยพวกเขาก็ไม่ต้องอยู่ในวงการที่สกปรก

 “ถ้าเป็นคนอื่น ข้าคงไม่เหลียวแลแน่นอน แต่พวกเจ้าเป็นคนจิตใจงาม  สองพี่น้องกระทิงเถื่อนผู้มีความซื่อสัตย์ภักดี แล้วข้าจะไม่ช่วยได้ยังไง?  พวกเจ้าทั้งสองฟังให้ดี ข้าไม่เพียงแต่จะช่วยพวกเจ้ากำจัดศัตรูเท่านั้น แต่ข้าจะช่วยให้พวกเจ้ายกระดับความแข็งแกร่ง  ตอนนี้พวกเจ้ามีระดับพลังปราณฟ้าระดับหนึ่งใกล้ๆ ระดับสอง  ข้าตัดสินใจว่าจะช่วยให้พวกเจ้ายกระดับพลังเป็นนักสู้ปราณฟ้าระดับสอง ไม่สิ ต้องเป็นระดับสาม!  ข้าจะให้เลือดมังกรยักษ์กับพวกเจ้าเพื่อปลุกเร้าพลังที่ซ่อนเร้นอยู่ในร่างพวกเจ้า  พวกเจ้าจะเป็นนักรบที่ทรงพลังแข็งแกร่งราวกับมังกร ศัตรูจะต้องหนาวสะท้านทันทีที่พบเห็นพวกเจ้าจนไม่กล้าใช้อุบายชั่วร้ายกับพวกเจ้าอีกต่อไป!  พวกเจ้าต้องการช่วยเทวีเสรีภาพไม่ใช่หรือ?  มีเลือดมังกรโบราณ พวกเจ้าก็จะบรรลุพลังที่แข็งแกร่งได้  เจ้าต้องการคลี่คลายภัยพิบัติหายนะในภูมิภาคสวนสวรรค์และช่วยเหลือประชาชนทั่วไปไม่ใช่หรือ?  ปณิธานยิ่งใหญ่อย่างนี้ข้าย่อมสนับสนุนแน่นอน!” 

 “ฮื้อออออ, ฮือออ!” กระทิงเถื่อนคนน้องพยายามเม้มปากพูดอะไรไม่ออก ในที่สุดก็น้ำตาไหลพรากร้องไห้ออกมา

 “ไม่เคยมีใครสนับสนุนเราเลย...”  บุรุษผู้แข็งแกร่งอย่างกระทิงเถื่อนผู้พี่ปาดน้ำตา

พวกเขาติดตามเทวีเสรีภาพมาหลายปี ได้รับความลำบากมากมาย ใครเล่าจะสนับสนุนพวกเขาได้เหมือนอย่างวันนี้เล่า?

แม้แต่ผู้มีความศรัทธาในเทวีเสรีภาพเหมือนพวกเขาก็ยังหัวเราะใส่หน้าพวกเขา

หัวโตซะเปล่า แต่ไม่มีสมอง

ใครจะรู้สึกว่าพวกเขาฉลาดและยิ่งใหญ่บ้าง?

ใครจะนำเลือดมังกรโบราณออกมาช่วยสองพี่น้องอย่างพวกเขาเพื่อพัฒนาระดับความแข็งแกร่ง? ไม่มีเลย พวกเขาไม่เคยมีสหายที่ไม่เห็นแก่ตัวเช่นนั้น

ในที่สุดเย่ว์หยางเปลี่ยนเป็นเลือดมังกรโบราณสองขวดและมองสองพี่น้องกระทิงเถื่อนอย่างเคร่งขรึม “มันเจ็บปวดมากเวลาหลอมรวมกับเลือดมังกรโบราณ แม้จะเป็นคนอย่างพวกเจ้าก็ตาม ก็ยังเป็นเรื่องที่ยากลำบากมาก  ตอบข้ามา สองพี่น้องกระทิงเถื่อนผู้กล้าหาญ พวกเจ้ามั่นใจในตัวเองนะว่าจะยอมอดทนผ่านไปให้ได้?”

แม้ว่าเย่ว์หยางจะมีสีหน้าเคร่งเครียดจริงจัง แต่สองพี่น้องกระทิงเถื่อนมองเห็นว่านั่นเป็นสายตาของมิตรคอยให้กำลังใจอบอุ่นเหมือนดวงอาทิตย์

พวกเขาเช็ดน้ำตาและรับคำหนักแน่น  “ได้เลย!”

หมิงลี่ฮ่าวเห็นเช่นนี้ เขาลอบสาบานในใจว่าต่อไปเขาจะไม่ยอมขึ้นเสียงกับเย่ว์หยาง  ปากของเจ้าเด็กนี่น่ากลัวที่สุด บางทีสักวันเขาอาจจะโดนหลอกเหมือนเจ้าวัวสองพี่น้องผู้โง่เขลานี้ก็ได้

แน่นอนว่าแม้ว่าจะเป็นวิธีที่เจ้าเล่ห์มาก แต่ก็นับเป็นวิธีจัดการสองพี่น้องกระทิงเถื่อนที่ดีที่สุด

และเจ้าเด็กเย่ว์หยางนี่ก็ไม่ได้ชั่วร้ายกับสองพี่น้องกระทิงเถื่อน...อย่างน้อยคนอย่างเขาก็ยอมสละเลือดมังกรโบราณเพื่อให้สองพี่สองได้มีพลังก้าวหน้า  พวกเขาไม่ถึงไม่ได้รับประโยชน์