เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 954 คนทรยศ

ตอนที่  954  คนทรยศ

อีกด้านหนึ่งนักสู้ชั้นสูงอย่างมารสัมฤทธิ์ฟ้า จักรพรรดิมังกรและราชาชิงหลางและนักสู้คนอื่นๆ รู้ตัวทันที ทุกคนล้อมนักสู้ผู้มีความเร็วน่ากลัวนี้ไว้

 

อย่างไรก็ตามเกิดเรื่องแปลกประหลาดขึ้น

ราชาจื่อฟงผู้ถูกหมัดต่อยใส่ที่หน้า ไม่ได้กระเด็นตามแรงหมัด เขาเพียงแต่เอนตัวถอยหลังเล็กน้อย ทั้งศีรษะและร่างของเขาเอนถอยหลังเคลื่อนหลบหลีกพลังโจมตีตามปกติ  พลังโจมตีดูเหมือนไม่ได้ทำอะไรเขาเลย บุรุษร่างสีเงินผู้โจมตีราชาจื่อฟงร่างกระพริบวาบไปปรากฏตัวที่รถคุมขังเทพีเสรีภาพ

ปราณกระบี่พุ่งออกจากมือ

เพียงกระบี่เดียวก็ฟันศีรษะของเทพีเสรีภาพได้

ก่อนจะถูกราชาจื่อฟง มารสัมฤทธิ์ฟ้าและนักสู้คนอื่นๆ ล้อมโจมตีตอบโต้ บุรุษชุดกลายเป็นดาวตกพุ่งหายไปในความว่างเปล่า  ความเร็วของเขาเร็วมากจนแทบไม่เห็นด้วยสายตาเปล่า

เป้าหมายโจมตีที่แท้จริงของเขาคือเทพีเสรีภาพหรือ?

 “จักรพรรดิฟู่โฉว ครั้งนี้ต้องเป็นจักรพรรดิฟู่โฉวแน่”  ราชาว่านเจียวร้องลั่นระบุตัวยืนยัน

 “ท่านเป็นยังไงบ้าง?”  จักรพรรดิมังกรมองดูราชาจื่อฟงที่ถูกโจมตีเป็นคนแรก

 “ใบหน้าของข้าโดนพลังหมัดของฝ่ายตรงข้ามไปสามจุด บาดเจ็บเล็กน้อย ไม่เป็นอันตราย ไม่มีพิษหรือคำสาปแฝงอะไรเป็นพิเศษ” ราชาจื่อฟงปะทะกับศัตรูซึ่งหน้า  แม้ว่าจะถูกศัตรูหลอกล่อ เพราะเป้าหมายอยู่ที่เทพีเสรีภาพ  แต่ดั้งจมูกของราชาจื่อฟงก็แตกและมีเลือดไหล  โชคดีที่สำหรับนักสู้ระดับราชา บาดแผลแค่นี้ถือว่าเล็กน้อย เขาจะฟื้นฟูได้โดยเร็วโดยไม่ได้รับผลร้ายอะไร

หากฝ่ายตรงข้ามโจมตีเต็มที่จริงๆ คาดว่าราชาจื่อฟงก็คงไม่ตายอยู่ดี

อย่างดีก็คงบาดเจ็บสาหัสจนทรุดลงกับพื้น

ภายใต้ความเร็วสูงสุดในการโจมตีราชาจื่อฟงเพื่อดึงดูดความสนใจของทุกคน  จากนั้นเหมือนแยกร่างไปสังหารเทพีเสรีภาพ ต้องบอกว่าผู้ที่บุกเข้ามานี้มีพลังแข็งแกร่งเหนือกว่านักสู้ระดับราชามาก

ต่อให้เป็นการสู้กันสองต่อหนึ่ง มีจักรพรรดิมังกรและจักรพรรดิใต้พิภพก็ยังไม่มั่นใจว่าจะเป็นกำลังหลักในการจัดการกับศัตรูที่มีความเร็วสุดยอดได้

มารสัมฤทธิ์ฟ้ากำลังตรวจร่างเทพีเสรีภาพอยู่ที่อีกมุมหนึ่ง

การบุกสังหารเทพีเสรีภาพทำได้สำเร็จ

แต่ว่ามีความแตกต่างมาตั้งแต่แรกแล้ว

อย่างไรก็ตาม ราชาจื่อฟงหัวเราะสะใจ  ขณะที่เขากำลังหัวเราะร่างของเทพีเสรีภาพค่อยๆ เปลี่ยนแปลง ร่างของนางกลายเป็นเผ่ามนุษย์แมลงผิวสีเขียวกำลังบิดตัว  ของเหลวสีเขียวจำนวนมากไหลออกมาจากลำคอของนาง ของเหลวสีเขียวนี้เหมือนกับมีชีวิตค่อยๆ เชื่อมกับหลอดเลือดและต่อศีรษะกับลำตัวเข้าด้วยกัน

หลอดเลือดสีเขียวเชื่อมกันและหดตัวอย่างรวดเร็ว

เมื่อศีรษะกับลำตัวเชื่อมกันแล้ว สตรีเผ่ามนุษย์แมลงลุกขึ้นจากพื้น บาดแผลบนร่างของนางหายสนิทไม่ได้รับผลกระทบจากการถูกตัดศีรษะ

 “เกิดอะไรขึ้นกันนี่?”  ราชาว่านเจียวและราชาโหลวลั่วจ้องมองตะลึง

 “นางคือหญิงรับใช้ของข้าเอง ทำไมข้าถึงพาบ่าวทาสมากมายไปที่เกาะกลางด้วยเล่า?  เหตุผลก็คือจำเป็นต้องซ่อนเทพีเสรีภาพจากหูตาของคนทั่วไป ส่วนเทพีเสรีภาพตัวจริงข้าได้ขอให้คุณชายไตตันพักนางไว้ในแหวนมิติของเขา ถ้าปล่อยให้นางอยู่ข้างนอก คงจะถูกลอบสังหารไปแล้ว”  ราชาจื่อฟงหัวเราะ

 “แผนการยอดเยี่ยม” พ่อบ้านเย่และหัวหน้าจินฟันทองถือโอกาสประจบเจ้านาย

 “แม้ว่าเราจะปกปิดเอาไว้  แต่การสลับตัวแทนนี้เป็นแผนทำได้ดีจริง”  จักรพรรดิมังกรชื่นชมเช่นกัน

 “การสลับตัวเป็นเรื่องที่ดีมากก็จริง  แต่เจ้าไม่ควรจะปิดบังเรา เมื่อครู่นี้ข้าหัวใจจะวาย  เจ้ารู้ไหมว่ากุญแจสำคัญในการถอนคำสาปก็คือเทพีเสรีภาพ  ถ้านางถูกลอบสังหาร เราจะทำอะไรต่อไปได้?”  ราชาชิงหลางตำหนิเขา  แต่ก็ลอบดีใจที่เทพีเสรีภาพปลอดภัย

 “เทพีเสรีภาพมีจื่อฟงคอยเป็นภาระให้แล้ว ไม่ต้องทำอะไรกับนางในตอนนี้แล้ว ตอนนี้เราสบายใจได้  แต่เราอย่าลืมว่าศัตรูน่ากลัวที่แท้จริงปรากฏขึ้นแล้ว  เขาคือจักรพรรดิฟู่โฉว”

 “จักรพรรดิฟู่โฉวกำลังรอเล่นงานเราต่อไป  เราควรจะทำอะไรต่อไป   ดูเหมือนว่าจักรพรรดิฟู่โฉวตั้งใจขัดขวางเราไม่ให้ทำอะไรได้ ตั้งแต่เขาลอบสังหารเทพีเสรีภาพแล้ว เจ้าก็รู้”  ว่านเจียววิเคราะห์อย่างนี้

 “ท่านแน่ใจนะว่าเป็นจักรพรรดิฟู่โฉว?”  จักรพรรดิมังกรถาม

 “นอกจากจักรพรรดิฟู่โฉวแล้ว ยังมีนักสู้อีกคนหนึ่งที่มีฝีมือดาบรวดเร็วขนาดนั้นอีกหรือ?”  ราชาโหลวลั่วถาม

 “ถ้าเป็นจักรพรรดิฟู่โฉวจริง อย่างนั้นทำไมเขาไม่ฆ่าราชาจื่อฟง? ต่อให้เขาฆ่าราชาจื่อฟงแล้วค่อยฆ่าเทพีเสรีภาพก็ได้ ทำไมเขารีบเข้ามาแล้ว จึงต้องรีบหนีออกไป?”  จักรพรรดิใต้พิภพตั้งคำถามอีกครั้ง

 “นี่...นี่... ข้าจะไปรู้ได้ยังไง!”  ราชาโหลวลั่วรู้สึกว่ายากจะอธิบายเหตุผลนี้

 “บางทีอาจมีบางคนต้องการใส่ความจักรพรรดิฟู่โฉว หรือทำให้เราโกรธแค้นคนผู้นี้  ข้ายังสงสัยอยู่ว่ามีศัตรูแฝงเร้นกำลังลงมืออยู่ ไม่ว่าเขาจะทำเรื่องเช่นนี้เพื่อให้ร้ายจักรพรรดิฟู่โฉวหรือไม่ก็ตาม เขาอาจจะใช้ชื่อเราโจมตีจักรพรรดิฟู่โฉวและทำให้เขาระบายความโกรธแค้นมาที่เรา หรือนี่อาจจะอธิบายสาเหตุได้เล็กน้อยว่าทำไมเราจึงต้องไปยังเกาะกลางของบึงหยุดลม”  จักรพรรดิมังกรเริ่มรู้สึกว่ามีความผิดปกติมานานแล้ว

 “ที่เกาะกลางหยุดลมมีอะไรหรือ?”  มารสัมฤทธิ์ฟ้าแค่ต้องการเข้าใจเรื่องนี้

 “กล่าวกันว่าหมื่นปีที่แล้ว มีเทพตนหนึ่งตายที่บึงหยุดลม  แต่เมื่อหลายหมื่นปีที่แล้วยังไม่มีกฎสวรรค์จำกัดการใช้พลังลม นักสู้ทุกรุ่นเข้ามาสืบค้นหาที่นี่ครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ไม่พบอะไร สำหรับเกาะกลาง นอกจากรอยแยกมิติที่เชื่อมต่อสถานที่ต่างๆ ในภูมิภาคสวนสวรรค์ ก็ไม่มีสิ่งที่น่าสนใจเป็นพิเศษแต่อย่างใด”  ราชาจื่อฟงกล่าวเล่าแต่เพียงตำนานเท่านั้น ยังมิได้ค้นคว้าแต่อย่างใด

 “เพื่อให้ความจริงกระจ่าง เรายังคงถามคุณชายไตตันและรีบเดินทางดีกว่า”  ราชาว่านเจียวสนับสนุน

 “......”  ราชาจื่อฟงมองดูราชาว่านเจียวและถามขึ้นทันที  “ทำไมท่านบอกว่าคนโจมตีก็คือจักรพรรดิฟู่โฉวทั้งสองครั้งเล่า?”

 “เจ้าไม่คิดอย่างนั้นหรือ?”  ในการโจมตีทั้งสองครั้ง ถ้าครั้งแรกไม่ใช่จักรพรรดิฟู่โฉว อย่างนั้นก็จะต้องเป็นศัตรูคนที่สองที่มองเห็นไม่ชัดเจนแต่มีพลังเหมือนกัน ก็อาจจะเป็นจักรพรรดิฟู่โฉวได้เหมือนกันไม่ใช่หรือ?  ครั้งที่สองจะตำหนิทุกคนได้หรือ? เราไม่โง่พอจะปล่อยให้ศัตรูหลอกได้ซ้ำกันถึงสองครั้งได้ยังไง?”  ราชาว่านเจียวมองดูสีหน้าเย็นชาของราชาจื่อฟง  เขาพูดอย่างไม่พอใจ  “หรือว่าเจ้าสงสัยข้าใช่ไหม?  ข้าก็ถูกโจมตีเหมือนกัน  ข้าเข้าใจอารมณ์ของเจ้า  แต่อย่าลืมนะว่าข้าก็โดนคำสาปด้วย  ข้าตกเป็นเหยื่อของการโจมตีครั้งสุดท้าย ข้าเองจำเป็นต้องไปเกาะกลางเพื่อถอนคำสาปด้วยเหมือนกัน!

 “จื่อฟง, ว่านเจียว อยู่ต่อหน้าศัตรูแข็งแกร่ง เราจะต้องร่วมกำลังต่อต้านศัตรู”  ราชาชิงหลางรีบเข้ามาห้ามทั้งสองฝ่าย

 “ไม่ว่าฝ่ายตรงข้ามจะเป็นจักรพรรดิฟู่โฉวหรือไม่ก็ตาม ไม่ว่าเราคนใดก็ไม่ใช่คู่มือของเขา”  ราชาโหลวลั่วแนะนำราชาว่านเจียวให้คลายความโกรธ  งานเลี้ยงวันเกิดที่ราชาจื่อฟงจัดก็มากลายเป็นเช่นนี้ เลือดเทพหายไป สตรีที่เป็นที่รักถูกชิงตัว และคนก็เกือบถูกฆ่า  การระแวงสงสัยของเขาเป็นเรื่องธรรมดา

 “ข้าจะไม่ขอโทษ  แต่เรายังจะสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กันได้เนื่องจากสถานการณ์รุนแรง” ราชาว่านเจียวตัดสินใจยอมอ่อนข้อให้ราชาจื่อฟง

 “เฮอะ..”  ราชาจื่อฟงแค่นเสียงเย็นชา

แน่นอนว่าเขาไม่อาจเสียมารยาทได้

ท้ายที่สุดแล้วหลายอย่างยังไม่ถึงกับสิ้นหวัง  อย่างน้อยก็ยังมีผู้ทรงเกียรติอย่างคุณชายไตตันและมารสัมฤทธิ์ฟ้าและนักสู้อื่นคอยช่วย

หลังจากราชาจื่อฟงพบกับมารสัมฤทธิ์ฟ้าเขาแสดงสีหน้าขอโทษ  “โชคดีที่คุณชายไตตันพักผ่อน มิฉะนั้น” จื่อฟงไม่สบายใจ

มารสัมฤทธิ์ฟ้าไม่พูด

จักรพรรดิมังกรพูดในนามของเย่ว์หยางปลอบใจราชาจื่อฟง

กลางคืนผ่านไปโดยไร้เรื่องราว จนกระทั่งเกือบเที่ยงวัน คุณชายไตตันมีนิสัยชอบนอนดึกและตื่นสาย

ราชาว่านเจียว โหลวลั่วและคนอื่นรู้สึกขุ่นเคืองแต่ไม่กล้าพูดออกมา แต่โชคดีที่คุณชายผู้นี้มีศักดิ์ฐานะสูงส่ง มิฉะนั้นทำให้นักสู้ปราณฟ้าหลายคนต้องมารอทักทายเช่นนี้ เกรงว่าเขาอาจจะถูกจับฉีกเป็นชิ้นๆ ทั้งเป็น

 “พวกท่านตื่นกันแต่เช้านัก”  เย่ว์หยางอ้าปากหาว  “เมื่อคืนนี้มีเรื่องอะไรสนุกๆ บ้าง?”

 “มีคนเข้ามาลอบฆ่าเทพีเสรีภาพ”  ราชาจื่อฟงตอบ

 “เป็นไปไม่ได้ เทพีเสรีภาพกำลังนอนหลับอยู่ในแหวนมิติของข้า”  เย่ว์หยางส่ายหน้าและโบกมือ  ขณะปล่อยเทพีเสรีภาพออกมาจากแหวน  เขายิ้มและถาม  “นักฆ่าอยู่ที่ไหน?  มีการทรมานบ้างไหม? ข้าได้ยินมาว่า การนาบด้วยเหล็กแดงทำให้ผิวมนุษย์ไหม้เกรียม เร็วเข้า ไปลากเอานักฆ่าออกมาลองเผาให้ข้าดู”

หลายคนลอบหลั่งเหงื่อ

ความสนใจของคุณชายผู้นี้มากมายเป็นพิเศษจริงๆ

อย่างไรก็ตาม นี่ไม่ใช่เรื่องน่าประหลาดใจ “คาดว่าคุณชายไตตันคงทำตัวเป็นเด็กดีอยู่ในแดนสรรค์บน เขาคงไม่เคยเห็นการย่างเนื้อมานานแล้ว”

ถ้าราชาจื่อฟงจับนักฆ่าได้จริงๆ เขาคงสนองตอบความต้องการของคุณชายไตตันแน่นอน  แต่น่าเสียดายไม่มีโอกาสทำเช่นนั้น

เมื่อได้ยินว่านักฆ่าหนีไปได้ เย่ว์หยางมีสีหน้าไม่พอใจทันที  “อะไรกัน? นักฆ่าหนีไปได้  พวกเจ้าทำงานประสาอะไรกัน?   นักฆ่าเข้ามาที่นี่จริงๆ แต่พวกเจ้ากลับปล่อยให้เขาหนีไปได้ ข้ารู้สึกผิดหวังจริงๆ!”

ทุกคนเงียบไปชั่วขณะ

ราชาจื่อฟงต้องคอยปลอบคุณชายผู้หยิ่งผยองไม่รู้ว่าโลกภายนอกน่ากลัวเพียงไหน  “น้องไตตัน, ถ้านักฆ่ากลับมา  ข้าต้อง...”

คำพูดของเขา

ยังไม่ทันพูดจบ

ทันใดนั้นประกายกระบี่เจิดจ้าเหมือนดวงอาทิตย์แทงทะลุเสื้อนอกของเย่ว์หยาง

ราชาจื่อฟงรีบเอื้อมมือตั้งใจจะผลักคุณชายไตตันออกไป  แต่เขาพบว่ากระบี่แสงนั้นเร็วเกินไป พริบตาเดียวกระบี่แสงแทงทะลุจากด้านหลังทะลุหัวใจออกมาด้านหน้า

การลอบสังหารที่ร้ายแรงนี้ยังไม่จบ

สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่าก็คือกระบี่เข็มพิษเย็น  ภายใต้สายตาของทุกคน ศัตรูที่ไม่มีใครรู้จักร่างกายสว่างเจิดจ้าเหมือนกับเทพผู้ยิ่งใหญ่ เขาใช้ฝ่ามือประทับที่หลังของคุณชายไตตัน และใช้เข็มบินพิษซัดใส่สมองของเขา เป็นการลอบโจมตีอย่างไร้ยางอาย ขณะที่ราชาจื่อฟงจะเข้ามาช่วยอย่างสิ้นหวัง ศัตรูใช้พลังเทพบดลูกปัดบรรจุวิญญาณของหนุ่มไตตันอย่างใจเย็นป้องกันการฟื้นคืนชีพทุกรูปแบบ

ศัตรูผู้มีพลังยิ่งใหญ่เหมือนกับเทพปัดมือของราชาจื่อฟง และคลี่คลายพลังโจมตีของจักรพรรดิใต้พิภพและจักรพรรดิมังกร

พอร่างของเขาระเบิดพลังออกราวกับภูเขาไฟปะทุ เขาพุ่งขึ้นไปในท้องฟ้า

และกลายเป็นรูปดาวสีทองในที่สุด

รวดเร็วมาก

 “เป้าหมายที่แท้จริงของนักฆ่าก็คือคุณชายไตตันนั่นเอง...”  ราชาจื่อฟงตอนนี้เข้าใจถึงเล่ห์เหลี่ยมศัตรู  ตอนนี้ศัตรูทำงานได้สำเร็จ  ภูมิภาคสวนสวรรค์จะประสบกับหายนะครั้งใหญ่ที่สุด แดนสวรรค์บนจะต้องโกรธแค้นและระบายลงกับดินแดนที่น่าสงสารแห่งนี้

ไม่ว่าจะเป็นเขาหรือสามจักรพรรดิแดนดิน

ทุกอย่างเกรงว่ายากจะหนีรอดพ้น!

แม้ว่าญาติพี่น้องที่อยู่เบื้องหลังคุณชายไตตันจะให้อภัยต่อแดนสวรรค์ล่าง และไม่ตำหนิว่าเป็นความผิดของเขาเอง  แต่พวกตำหนักกลางศักดิ์สิทธิ์คงจะฉวยโอกาสกวาดล้างภูมิภาคสวนสวรรค์เป็นแน่

ชีวิตของคนในภูมิภาคสวนสวรรค์จะรอดพ้นจากการกวาดล้างครั้งนี้สักกี่คน?  ตอนแรกราชาจื่อฟงเงื้อมือขวากำหมัดเตรียมใช้พลังที่ยิ่งใหญ่ที่สุดฆ่าตัวตาย เขายอมถูกฝังพร้อมกับคุณชายไตตัน

 “รอก่อน”  มารสัมฤทธิ์ฟ้ายื่นมือกันราชาจื่อฟงมิให้ฆ่าตัวตาย

 “ข้านับถือน้องไตตันเหมือนญาติเหมือนสหาย  แต่ข้าช่วยเขาไม่ได้  ถ้าข้าไม่ฝังร่างพร้อมกับน้องไตตัน ข้าจื่อฟงรู้สึกละอายใจยิ่งนัก!”  ราชาจื่อฟงหลั่งน้ำตา จริงๆ แล้วนับแต่เขากลายเป็นราชา เขาไม่เคยมีใครเป็นสหายมาก่อน และยังปฏิบัติต่อเขาอย่างไม่เห็นแก่ตัวเหมือนกับคุณชายไตตัน  เขาไม่ต้องการสิ่งตอบแทนใดๆ   ตราบเท่าที่คุณชายไตตันปฏิบัติต่อเขาอย่างจริงใจ คนมีน้ำใจกว้างขวางแบบนี้หาได้ยาก เมื่อเห็นเขาตายอย่างน่าอนาถ เขาจะไม่รู้สึกผิดได้อย่างไร?  เขาจะไม่ฆ่าตัวตายได้อย่างไร?

 “สิ่งที่ท่านควรทำมากที่สุดก็คือการแก้แค้น!”  จักรพรรดิมังกรเดินเข้ามาเกลี้ยกล่อมเขา  เขายิ้มและส่ายหน้า “โปรดเชื่อถือสหายของท่าน ราชาจื่อฟง ถ้าคุณชายไตตันถูกฆ่าตายง่ายๆ เรายังจะกล้าพาเขาไปไหนมาไหนอีกหรือ?”

 “อะไรนะ?”  ทุกคนที่อยู่ในที่เกิดเหตุต่างตกใจ

ก่อนหน้านี้เทพีเสรีภาพก็ถูกสับเปลี่ยนตัว  นี่เป็นไปได้หรือว่าไตตันผู้นี้จะเป็นตัวปลอมเหมือนที่เทพีเสรีภาพใช้หลอกก่อนหน้านี้?

เป็นไปไม่ได้ เห็นได้ชัดว่าร่างของเขาเป็นร่างจริง  มิฉะนั้นแล้ว เขาจะกลายเป็นเทพีเสรีภาพได้อย่างไร?

ชิงหลาง ว่านเจียวและโหลวลั่ว ราชาทั้งสามวิ่งไปที่ร่างของคุณชายไตตัน

พวกเขาพบว่าศพร่างมนุษย์นั้นกลายร่างเป็นเงาปีศาจ คุณชายไตตันตัวจริงออกมาจากมุมมืดพร้อมกับรอยยิ้ม มือของเขาถือน้ำแกงร้อนกินแกล้มกับซาลาเปา เมื่อเห็นทุกคนมีสีหน้าตกใจเขารีบโบกมือให้  “อย่ามองข้าอย่างนั้น  นั่นมันแค่เงาปีศาจของข้า ไม่มีใครฆ่าอสูรพิทักษ์และทำลายทักษะแฝงเร้นของเราคุณชายได้ ฮ่าฮ่า  ข้าป้องกันตัวเองได้ อย่างไรก็ตาม การโดนลอบฆ่านี่ช่างตื่นเต้นจริงๆ”

ทุกคนเมื่อได้ยินคำพูดเขาก็เข้าใจได้ทันที

กลับกลายเป็นว่าทักษะแฝงเร้นของคุณชายก็คือเงาปีศาจ

เมื่อเผชิญหน้ากับนักฆ่า คุณชายใช้ความสามารถทำนองนี้สับเปลี่ยนกับเงา หลบหลีกการลอบฆ่าทั้งยังหลอกศัตรูได้

 “ทำเอาข้าตกใจจริงๆ...”  ราชาจื่อฟงยกมือทาบหัวใจ  เขาพบว่าตอนนี้หัวใจของเขาเต้นแรง  เมื่อครู่นี้เขากลัวจนหัวใจแทบหยุดเต้น

 “คุณชายไตตันปลอดภัยก็ดีแล้ว!”  ราชาว่านเจียวเหมือนคนอื่นๆ  เขาดีใจกับเย่ว์หยางที่พ้นจากหายนะมาได้

 “แน่นอนว่าข้าไม่เป็นอันตราย  แต่เจ้าดูเหมือนจะมีปัญหาเล็กน้อย!”  เย่ว์หยางยิ้มและกล่าว  “ขณะที่ราชาว่านเจียวสนองตอบ ราชาจื่อฟง มารสัมฤทธิ์ฟ้า จักรพรรดิมังกรและสุดยอดนักสู้คนอื่นรายล้อมราชาว่านเจียวไว้แล้ว  ขณะที่เขากำลังจะแหวกวงล้อม เย่ว์หยางตะโกนทันที  “ทุกคนใช้พลังโจมตีเต็มที่ได้  ไม่ต้องเกรงใจข้า!”

 “นี่มันเกิดอะไรขึ้น?  ข้ากล้าบอกได้ว่านี่ต้องเป็นการเข้าใจผิดแน่” ราชาว่านเจียวหน้าเขียวคล้ำและโกรธ

 “คนทรยศ” ราชาจื่อฟงโกรธราวกับภูเขาไฟระเบิด