เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 1152 เป่ายิงฉุบ

ตอนที่  1152  เป่ายิงฉุบ

เย่ว์หยางชูมือขึ้น

ขุนพลค้างคาวโดนตบหน้าซ้ายขวาหลายครั้งและเขาโกรธจนควันแทบพวยพุ่งจากทวารทั้งเจ็ด  ขุนพลเทพไม่เคยโดนดูถูกอย่างนี้

หัวหน้าฟันหนูไม่เพียงแต่ตกตะลึง  แต่แม้แต่ตัวของเขาเองก็รู้สึกไม่ชัดเจนว่าขุนพลค้างคาวถูกจับและพลาดท่าได้อย่างไร?  ขุนพลค้างคาวรู้สึกเหมือนตกลงไปในหล่มลึกไม่มีที่สิ้นสุด  ร่างกายทั้งหมดอ่อนแอเกียจคร้านไม่อยากเคลื่อนไหว!  หากไม่ใช่ตบที่รุนแรงและความรู้สึกอับอาย น่ากลัวว่าเขาคงไม่มีปัญญาตอบโต้กลับได้แน่

 “พอใจหรือยัง?”  เย่ว์หยางถามอีกฝ่ายหนึ่งว่ายินดีพอใจหรือไม่

 “เจ้า, ต้องตายแน่นอน!”  ขุนพลค้างคาวไม่เคยเกลียดใครมากเท่านี้มาก่อนในชีวิต  เพราะนี่เป็นคนที่ทำให้เขาอับอายมากที่สุดในชีวิต ก่อนอื่นเขาคิดว่าจะไม่ฆ่าอีกฝ่ายทันที  แต่จะทรมานให้หนักเป็นพันเท่าหมื่นเท่า  มิฉะนั้นคงยากจะระบายความแค้นในใจได้!

เผียะ เผียะ เผียะ!

เย่ว์หยางชื่นชมขุนพลค้างคาวด้วยการตบหน้าอีกหลายฉาด

เขาลงมือได้ดีราวกับว่าขุนพลค้างคาวร้องขอเขา และเขาอึดอัดจนต้องตบหน้าขุนพลค้างคาว  ขุนพลค้างคาวโกรธจนตาเขียว

ร่างของเขาสั่นเล็กน้อย

และปล่อยควันสีดำ

คล้ายกับควัน และคล้ายกับหมอกพ่นออกมาจากร่างกาย

ทันทีที่ควันดำหุ้มร่างของขุนพลค้างคาว   ร่างของเขากลายเป็นเป็นค้างคาวดูดเลือดนับไม่ถ้วนบินขึ้นไปในอากาศ   ขุนพลค้างคาวที่ตกอยู่ในเงื้อมมือเย่ว์หยางกลายเป็นค้างคาวบินขึ้นไปในอากาศทันทีและหนีพ้นจากการควบคุมของเย่ว์หยางอย่างรวดเร็ว

ค้างคาวดูดเลือดเหล่านั้นโฉบลงมาอย่างบ้าคลั่ง แต่ละตัวมองหาโอกาสที่ดีที่สุดเพื่อโจมตี

ตราบใดที่พวกมันมีโอกาสกัด เย่ว์หยางจะกลายเป็นศพ

มือของเย่ว์หยางไม่ได้ใช้ความพยายามอะไรเลย  แต่มุมปากของเขามีรอยยิ้มที่ดูถูกเหยียดหยาม เจ้ากลายเป็นค้างคาวดูดเลือด เจ้าจะหนีพ้นเงื้อมมือข้าได้หรือ?”  เมื่อค้างคาวดูดเลือดบินขึ้นไปสู้ เขาไม่รู้ว่ามีตาข่ายแปลกประหลาดอยู่ในท้องฟ้าตั้งแต่เมื่อใด ตาข่ายไม่ได้สร้างขึ้นจากวัสดุใดๆ ในโลก แต่ถูกสร้างขึ้นจากพลังจิตเย่ว์หยาง

พลังความคิดของเขากลายเป็นเส้นไหมสานตัวในท้องฟ้ากลายเป็นตาข่ายฟ้า

ตาข่ายฟ้าค่อยๆ ร่วงลงมา

ค้างคาวดูดเลือดบินต่ำ  โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกมันบินสูง พวกมันจะชนตาข่าย

พลังจิตสายไหมเหล่านั้นถูกควบแน่นโดยเจตจำนงปราณราชันย์ มีลักษณะที่คงทนเป็นอมตะทำให้ค้างคาวดูดเลือดกลายเป็นเหยื่อทันที เป็นไปไม่ได้ที่จะทำลายตาข่ายหลุดพ้นจากการควบคุมของเย่ว์หยาง

โอว...

ค้างคาวดูดเลือดจำนวนมากถูกจับและไม่สามารถดิ้นรนต่อสู้ได้

แต่ภายใต้ตาข่ายฟ้าค้างคาวดูดเลือดพยายามจะบินหนีออกไปจากตาข่าย

 “เจ้างั่งเอ๊ย!”  เย่ว์หยางมีความพอใจ  ถ้าตาข่ายฟ้าที่เขาสร้างขึ้น ถูกตรวจพบได้ง่าย อย่างนั้นเจ้าจะทำอะไรได้

 “คืนร่างเดิม เร็วเข้า  คืนร่างเดิมเร็วๆ!”  หัวหน้าฟันหนูไม่กล้ายื่นมือช่วยได้แต่มองดูอยู่ไกลๆ  เขาตระหนักว่าเกิดเรื่องไม่ดี  และรีบไปเตือนขุนพลค้างคาว นี่เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดและเหมาะสมที่สุด  แต่ขุนพลค้างคาวที่เปลี่ยนร่างเป็นค้างคาวดูดเลือด แต่เดิมการควบคุมจิตใจนั้นอ่อนแอเมื่อผ่านร่างมนุษย์  นอกจากนี้เขาไม่เต็มใจเท่าใดนักที่ต้องยอมแพ้ในห้วงเวลาสำคัญเช่นนี้  หากร่างแปลงค้างคาวดูดเลือดสามารถกัดร่างเจ้าเด็กนี่ได้  เจ้าเด็กผู้นี้จะถูกดูดเลือดจนตาย และร่างแปลงไม่ว่าจะมีจำนวนเท่าใดก็จะคืนชีพได้ทันที

ขุนพลค้างคาวไม่ได้ทำตามคำแนะนำของขุนพลฟันหนู เขาคิดว่าเขามีร่างแปลงค้างคาวมากมาย และเขาสามารถกู้สถานการณ์กลับมาได้

มีพลังต้องห้ามก็เท่ากับมีร่างกายอมตะ

เขาไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองจะแพ้!

ชัยชนะเป็นของแน่นอนอยู่แล้ว  แต่กระบวนการและเวลาแห่งชัยชนะแตกต่างกันไป

ค้างคาวดูดเลือดจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งกลับลงมา และโจมตีร่างเย่ว์หยางทีละตัวและโจมตีทุกส่วนของร่างกายเย่ว์หยาง

เย่ว์หยางชี้นิ้ว

ค้างคาวดูดเลือดตอนแรกแยกร่างและระเบิด ดูเหมือนจะไม่เป็นอะไร

แต่เกิดเรื่องประหลาดเมื่อค้างคาวร่างแยกตัวแรกบินถอยกลับไปชนค้างคาวร่างแยกตัวที่สอง ค้างคาวตัวก่อนหน้านี้แสดงอาการเจ็บปวดแสนสาหัส หลังจากค้างคาวร่างแยกตัวที่สองชนตัวที่สามและที่สี่ ร่างค้างคาวดูดเลือดตัวแรกบวมเหมือนลูกโป่งทันทีและในที่สุดก็ถึงขีดจำกัดไม่สามารถรับได้อีกต่อไปและมันระเบิดแตกที่ข้างหน้าเย่ว์หยาง

ร่างแยกค้างคาวซึ่งชนกันหลังจากจากชนกันจะเด้งออกมาเหมือนแมลงวันตาบอด

ความเร็วนั้นรวดเร็วมาก

แตกต่างจากพวกมันก่อนนั้นที่บินอยู่รอบๆ

ปริมาณผลกระทบโจมตีจะเพิ่มมากเป็นสองเท่าและมากขึ้นเรื่อยๆ  เมื่อค้างคาวดูดเลือดถูกกระแทกมากเข้าก็แตกเหมือนกับประทัด

ในท้องฟ้ามีกลิ่นเหม็นคาวจากฝนเลือดค้างคาว  ค้างคาวร่างแยกเหลืออยู่ไม่กี่ตัวตกใจกลัวและมองดูตาข่ายฟ้าข้างบนอย่างสิ้นหวัง

ขุนพลฟันหนูสีหน้าเปลี่ยนไป

เขากระโจนขึ้นไปในอากาศ และร่างที่จะขึ้นไปช่วยก็ตกลงทันที

เขาหลบหนีไปไกลด้วยความเร็วกว่าเดิมร้อยเท่า  เย่ว์หยางเห็นแล้วยิ้มไม่ได้ไล่ตาม แต่บังคับค้างคาวที่ยังเหลืออยู่ให้รวมตัวคืนร่างเดิมเป็นขุนพลค้างคาวหูโต จากนั้นบังคับให้เข้าไปในเจดีย์ปราบปีศาจ  พลังต้องห้ามยังมีเรื่องให้ต้องศึกษาอีกหลายอย่าง  เขาจะไม่ฆ่าผีตะกละและขุนพลค้างคาวชั่วเวลาหนึ่งก่อน  นอกจากนี้แม้ว่าตั่วตั่วเลื่อนระดับเป็นเทพธิดาบุปผาไปแล้ว ไม่จำเป็นต้องใช้ปุ๋ยเพิ่มความแข็งแกร่งอีกต่อไป ก็ไม่ได้หมายความว่าเย่ว์หยางไม่มีแผนฝึกฝนนางพญาดอกหนามมงกุฏทอง

นางพญาดอกหนามมงกุฎทอง แม้ว่าเย่ว์หยางไม่จำเป็นต้องได้อีก  แต่เขาสามารถฝึกให้เย่ว์ปิงน้องสาวของเขาก็ไม่เลว

ทราบกันดีว่าเย่ว์ปิงมีทักษะแฝงเร้นทางอสูรสายพฤกษาสูงที่สุด

ด้วยความช่วยเหลือของเทพธิดาบุปผาตั่วตั่ว นางพญาดอกหนามงกุฎทอง นางพญาบุปผารุ่นใหม่จะเกิดขึ้นในไม่ช้าแน่นอน...  บางทีอาจเป็นไปได้ว่าตั่วตั่วสามารถเปลี่ยนบริวารของนางให้เป็นนางพญาดอกหนามมงกุฏทอง  สิ่งนี้ขึ้นอยู่กับนางในฐานะเทพธิดาบุปผานางมีอำนาจทุกอย่างในการสร้างอสูรศึกสายพฤกษา

เขาใช้ปราณกระบี่ไร้ลักษณ์กระบี่ขาวซวงหัวกำจัดพลังงานในร่างกาดำ เจ้ากระทุงและเหมาพั่วตี้หายไป

ราวกับว่าพวกเขาไม่เคยต้องพิษมาก่อน

 “โอว, ปล่อยให้เจ้าขุนพลฟันหนูหนีไปได้ยังไง ไล่ตาม เราจะไล่ตาม!”  เจ้ากระทุงกระวนกระวาย

 “อย่าใจร้อน!”  กาดำมั่นใจว่าเย่ว์หยางจงใจปล่อยเขาไป

 “ตอนนี้จะให้เราทำอะไร?” เหมาพั่วตี้ทั้งประหลาดใจและดีใจ  เขาไม่กล้าคิดถึงสถานะของเย่ว์หยางอีกต่อไป  ทัศนคติของเขาเปลี่ยนไปมาก  แผนเดิมที่เขาตั้งใจหนีถูกระงับไว้ชั่วคราว และเขารอฟังคำแนะนำของเย่ว์หยาง

 “ผู้เฒ่าเหมา!  ท่านใช้ยานชูชีพกลับไปรายงานเทพอาคเนย์อย่างด่วนที่สุด ต้องบอกความจริงเขาให้หมด การต่อสู้ในยานแม่ครั้งนี้เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น  อาจมีการสู้รบที่ยิ่งใหญ่กว่าตามมาในอนาคต เราต้องเตรียมตัวเตรียมใจให้พร้อม”  แม้ว่าเย่ว์หยางไม่พูดออกมาโดยตรง  แต่ถ้าเรื่องนี้ถูกกระจายออกไปจะทำให้เกิดสงครามระหว่างอาณาจักรเทพอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้!

 “ขุนพลฟันหนูหนีไปได้ นี่ไม่สำคัญจริงๆ หรือ?”  เหมาพั่วตี้รู้สึกว่าหากพลังของเขาไม่พอช่วยเขาที่นี่ ก็ควรกลับไปรายงานข่าว

แต่ขุนพลฟันหนูเป็นหัวหน้าของขุนพลห้าสัมผัส หลบหนีไปได้จะไม่มีปัญหาหรือ?

ทันทีที่เขาหนีไป

จะต้องเอากำลังเสริมที่น่ากลัวมาช่วยแน่

ตัวอย่างเช่นผู้บัญชาการของขุนพลห้าสัมผัสท่านหมื่นปีศาจ จอมพลขวาแห่งอาณาจักรเทพประจิม  จอมพลหมื่นปีศาจไม่เหมือนกับหัวหน้าขุนพลฟันหนู พวกขุนพลห้าสัมผัสระดับพลังยังห่างไกลจากขุนพลเทพจอมพลหมื่นปีศาจ เขาเหนือกว่าระดับขุนพลเทพทั่วไป ในหุบเขาโลกธาตุหรือขุนเขาเหนือขุนเขาที่กว้างใหญ่ไม่มีใครช่วยเขาได้  ก่อนหน้านี้กู้ไห่จอมพลซ้ายแห่งอาณาจักรเทพประจิมปรากฏตัวสู้กับจอมพลกริฟฟินและแม่ทัพอินทรีทอง นี่ยังไม่รวมถึงจอมพลขวาหมื่นปีศาจ สองผู้ยิ่งใหญ่นี้จะมีคนรับมือเขาได้หรือ?

แม่ทัพอินทรีทองและจอมพลกริฟฟินผนึกกำลังกันก็ยังยากจะรับมือ

แต่สู้กันสองต่อสอง

ต้องพ่ายแพ้แน่

ถึงเวลานั้นใครจะแบ่งเบาความกดดันได้?  แค่กาดำและเจ้ากระทุงจากโจรดวงดาว? อย่าล้อเล่น ต่อให้มีหัวหน้าพยัคฆ์บิน, อินทรีป่าและฟลามิงโกก็ยังไม่พอให้กู้ไห่หรือท่านหมื่นปีศาจฆ่า ยังไม่ต้องพูดถึงห้าจอมโฉดและขุนพลห้าสัมผัส

เหมาพั่วตี้ห่วงเย่ว์หยางเล็กน้อย ที่สำคัญคือเขามีศักยภาพและยังอายุน้อย

ถ้าเขาต้องสู้กับกู้ไห่และท่านหมื่นปีศาจหนึ่งต่อสองคงไม่สามารถทำได้ตามลำพัง

 “ไม่เป็นไร ตอนนี้ยังเป็นแค่ศึกเล็กๆ ศึกที่แท้จริงจะตามมาทีหลัง!”  เย่ว์หยางส่งเหมาพั่วตี้ลงเรือชูชีพและพยักหนาให้กาดำและกระทุง  “ศัตรูกำลังมาและเร็วกว่าที่เราคาด ทั้งยังมามาก ดูเหมือนว่าเราต้องแยกกันก่อน  พวกเจ้าจะอยู่ในอันตรายเมื่อติดตามข้า”

 “ยิ่งมามาก เรายิ่งหนีไปไม่ได้!”  เจ้ากระทุงไม่ชอบใช้สมอง เขาคิดว่าถ้าศัตรูโจมตีเขาอาจถ่วงเวลาเพื่อช่วยเย่ว์หยางดาวดวงใหม่ที่อายุน้อยที่สุดได้

 “ต้องแยกกันสู้จริงๆ หรือ?” กาดำฉลาดกว่าเขา และเย่ว์หยางบอกว่าพบศัตรูที่เขากับเจ้ากระทุงมิอาจต้านทานได้

ศัตรูเช่นนั้นไม่ยอมแพ้ง่ายๆ

เขาเกรงว่าถ้าศัตรูอีกคนยื่นสอดมือเข้ามาช่วย อาจบีบเขาตายเหมือนเห็บหมัดได้

ต่อให้เขาอยู่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ มีแต่จะเป็นภาระทำให้ศัตรูฉวยโอกาสได้เปรียบ

เย่ว์หยางพยักหน้า “แยกกัน, แม้ว่าศัตรูที่แข็งแกร่งที่สุดยังไม่ปรากฏ แต่ข้ารู้สึกว่าการต่อสู้ครั้งไม่อาจวางใจได้  ถ้าข้าแค่คนเดียวไม่สามารถสู้ได้ ก็ยังถอนตัวได้และไปสมทบพวกเจ้าได้  เอาอย่างนี้ ข้าจะไปช่วยจอมพลกริฟฟินและแม่ทัพอินทรีทอง พวกเจ้าไปตามหาพยัคฆ์บินและอินทรีป่า  ถ้าไม่มีปัญหาอะไร ก็ให้พวกเขากลับมาที่นี่ ตอนนี้สถานการณ์บังคับเร่งด่วน เราต้องร่วมมือกัน!  กองทัพมีพลังมากจนเราไม่สามารถต้านทานเพียงลำพัง เราจะรวมตัวกันสร้างวงล้อมป้องกันเป็นชั้นๆ ถ้าเราไม่ร่วมมือร่วมใจกัน ข้าเกรงว่าทุกคนจะตายกันหมด!

กาดำได้ยินแล้วรู้สึกหัวใจเย็นเฉียบ “เข้าใจแล้ว!”

เจ้ากระทุงรู้สึกเศร้าใจมาก

แต่เขาไม่คัดค้านกาดำและกล่าวลาเย่ว์หยางอย่างไม่เต็มใจนัก  และร่วมกับกาดำค้นหาพยัคฆ์บินและอินทรีป่าในทิศทางอื่น

เย่ว์หยางกลับตรงไปยังสนามรบแนวดาวเคราะห์น้อยที่ซึ่งการต่อสู้ที่บ้าคลั่งปะทุขึ้นระหว่างจอมพลกู้ไห่แห่งอาณาจักรเทพประจิมที่ใช้พลังของเขาเองสู้กับจอมพลกริฟฟินและแม่ทัพอินทรีทองที่ถูกโจมตีถอยร่นไปทีละก้าวๆ โดยไม่สามารถตีโต้ได้

บางทีอาจเป็นภาพลวงตาเหมือนกับมีเทพเจ้าในฟากฟ้าแห่งใดแห่งหนึ่งมองดูเหตุการณ์ทั้งหมด

เนื่องจากมีความรู้สึกรบกวนใจที่แปลกประหลาด  เย่ว์หยางเปลี่ยนใจชั่วคราวให้เหมาพั่วตี้ลงเรือชูชีพหนีไป และให้เจ้ากาดำกับกระทุงแยกทางกับตัวเขา  เขาหวังว่าเทพเจ้าผู้มองดูทุกอย่างจะเป็นเทพอาคเนย์ ไม่ใช่เทพประจิม  มิฉะนั้นการต่อสู้ครั้งนี้คงไม่ใช่เรื่องง่าย เย่ว์หยางรู้สึกขัดแย้งในใจ  ทางหนึ่งเขาต้องการสู้กับเทพเจ้าดู  แต่อีกทางหนึ่งเขาไม่ยินดีจะสู้กับนักสู้ระดับเทพเร็วเกินไปนัก... ถ้าเขารวบรวมข้อมูลได้มากเสียก่อน หรือไขความลับของเทพเทียมทั้งแปดได้อย่างสิ้นเชิง นั่นคือเวลาดีที่สุดที่จะท้าทาย!

ในอีกสนามต่อสู้หนึ่ง

กลับไปที่ขุนพลวานรตาปีศาจ ขุนพลตะกวดลิ้นยาวและขุนพลแมลงจมูกยาว พบกับคู่ต่อสู้แปลกประหลาด

คู่ต่อสู้เหล่านี้ดูเหมือนเป็นสตรีอ่อนแอ หลังจากพบพวกเขาแล้ว ไม่เพียงแต่พวกนางไม่กลัวเท่านั้น แต่พวกนางกลับรวมกลุ่มเหยียดมือทำท่าทางประหลาดเหมือนจะใช้วิธีตัดสินผู้ชนะมีสิทธิ์เลือกเป้าหมายโจมตี

 “เป่า..ยิ้ง..ฉุบ....   เป่ายิงฉุบ!”

 “ข้าชนะ  ข้าชนะ!”

 “เอาใหม่ๆ เจ้าโกง, เจ้า เจ้าเล่ห์นัก..”

ขุนพลวานรตาปีศาจขณะมองดูก็รู้สึกโกรธ  ในที่สุดก็ตัดสินผู้ชนะได้ เป็นเด็กผู้หญิงวัยรุ่นนามเว่ยหลายคาดว่าเป็นผู้ชนะเพราะนางกระโดดโลดเต้นอย่างมีความสุข ปล่อยให้ขุนพลวานรตาปีศาจถลึงตามองด้วยความสงสัย? ช่างโง่เขลาและหยิ่งยโสจริงๆ!