เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 1156 ผู้สมคบคิดที่น่ากลัวที่สุด

 

ตอนที่  1156  ผู้สมคบคิดที่น่ากลัวที่สุด

ศัตรูกำลังมาเสียงกึกก้องเหมือนหลากสะท้านฟ้าสะเทือนดิน

 

แต่พวกเขาต้องรีบถอยและจากไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อจอมพลซ้ายกู้ไห่สมทบกับจอมพลขวาหมื่นปีศาจและหนอนพิษ ศพบิน สตรีไฟนรก ภูตพราย ฯลฯ  ในห้าจอมโฉด  เย่ว์หยางพบว่าเทพที่จับตามองดูอยู่บนท้องฟ้าและสถานการณ์โดยรวมก็หายไปเช่นกัน  การจากไปของศัตรูไม่ได้หมายความว่าการสู้รบจบลง  ในทางกลับกันนี่เป็นเพียงข้อเสนอพักรบชั่วคราวของศัตรูเพื่อปรับใช้กลยุทธ์ และเมื่อกลับมา การโจมตีครั้งต่อไปจะต้องเฉียบขาดดุดันมากกว่านี้!

แน่นอนว่าสามารถเอาชนะศัตรูข้างหน้าได้ มิใช่ว่าไม่ได้ผลรับอะไร

ขุนพลห้าสัมผัสของฝ่ายศัตรู

ตายไปสี่

ในที่สุดมีเพียงขุนพลฟันหนูหัวหน้าขุนพลห้าสัมผัสที่เอาชีวิตรอดได้ ส่วนที่เหลือ ค้างคาวหูโต วานรตาปีศาจ กิ้งก่าลิ้นยาวและแมลงจมูกยาวถ้าไม่ตายก็ถูกจับ  ถ้ารวมก่อนหน้านี้ที่เย่ว์หยางฆ่าผีตะกละไปด้วย อาณาจักรเทพประจิมสูญเสียนักสู้ระดับขุนพลเทพไปห้าคนในศึกนี้

หากไม่มีอุบัติเหตุอย่างเย่ว์หยางปรากฏขึ้น

ทหารและพลเรือนและทรัพย์สินของอาณาจักรเทพอาคเนย์สูญเสียไปเป็นหมื่น เกรงว่าจอมพลกริฟฟิน แม่ทัพอินทรีทอง เหมาพั่วตี้และคนอื่นอาจจะไม่รอด

สำหรับโจรดวงดาวที่ถูกอาณาจักรเทพประจิมจัดการมาโดยตลอด พวกเขาไม่สามารถหนีชะตากรรมน่าเศร้าได้ในฐานะเป็นหมากตัวหนึ่งได้

การต่อสู้สิ้นสุดลง

พยัคฆ์บิน อินทรีป่าและฟลามิงโกยังพอหายใจโล่งอก

กู้ไห่และท่านหมื่นปีศาจพากันถอยหนีกันทั้งหมด  และลงไปที่พื้น พวกเขาเหนื่อยเกินกว่าจะไปต่อ แม้ว่าภายในยานกระทุงจะกลายเป็นลานประหารนองเลือด แต่ไม่มีใครที่มีตัวเลือกที่ดีที่สุดทั้งยังกลับมาหาที่พักผ่อนที่สะอาด  ในการต่อสู้ครั้งนี้ไม่ว่าจะเป็นโจรดวงดาวหรืออาณาจักรเทพอาคเนย์ไม่มีใครเป็นผู้ชนะ  อาณาจักรเทพอาคเนย์สูญเสียกองกำลังชายแดนนับหมื่นคนและพ่อค้าเกือบหมื่นคนตายเกือบหมดยานกระทุงรวมทั้งโจรดวงดาว  นอกจากหัวหน้าหลายคนและฮัวยาที่เย่ว์หยางช่วยไว้คนอื่นถูกกำจัด จอมพลกริฟฟิน แม่ทัพอินทรีทองและพยัคฆ์บิน อินทรีป่า ฟลามิงโกพวกเขานั่งตรงข้ามกัน  แต่ไม่มีใครสามารถเสนออะไรได้  ทุกคนรู้ดีว่าฆาตกรตัวจริงคืออาณาจักรเทพประจิมอยู่เบื้องหลังการต่อสู้ทั้งหมด!

 “เจ้าเป็นใคร?”  จอมพลฟงเอ๋อผู้อ้างว่าบังเอิญผ่านมาถามเย่ว์หยางแทนทุกคน

 “มันสำคัญนักหรือ ที่ต้องรู้ว่าข้าเป็นใคร?”  เย่ว์หยางยักไหล่  “แต่เจ้ามั่นใจได้อย่างหนึ่งว่าข้าไม่ใช่ศัตรูของพวกเจ้า ไม่ว่าจะเป็นโจรดวงดาวหรืออาณาจักรอาคเนย์ ข้าไม่ใช่ศัตรูของพวกเจ้า!”

 “เรื่องนี้, ไม่มีใครในพวกเราที่คิดว่าเจ้าเป็นศัตรู”  อินทรีป่าหัวเราะ  “เราแค่รู้สึกแปลก,  ถ้าเจ้าไม่รู้จักกระทั่งจอมพลฟงเอ๋อ ก็หมายความว่าเจ้าไม่ใช่คนของอาณาจักรเทพบูรพา  ในเมื่อเจ้าไม่ใช่ศิษย์ของเทพอาคเนย์ชี่เฉียว ไม่ได้เป็นคนของอาณาจักรเทพบูรพา ไม่ใช่คนของกลุ่มโจรดวงดาวของพวกเรา  อย่างนั้นเจ้าเป็นใคร?”

 “เจ้ามาจากหุบเขามนุษย์ และเตรียมจะไป ‘ฟ้าเหนือฟ้า’ ที่ต่อจาก ‘ขุนเขาเหนือขุนเขา’ ใช่ไหม?”  จอมพลกริฟฟินคาดเดาเอาเอง

 “ถึงไม่ใช่ แต่ก็ใกล้เคียง เกือบจะทำนองนั้น!”  เย่ว์หยางยอมรับ  “ข้ามาที่นี่โดยไม่ทันเตรียมตัวเตรียมใจและยังไม่รู้จะย้อนกลับไปอย่างไร สำหรับฟ้าเหนือฟ้า ข้าต้องการไปเช่นกัน เป็นประสบการณ์ต่อไป  ถ้าโอกาสมาถึง”

 “อย่างนั้น เจ้าก็ผ่านด่านมาได้อย่างแท้จริง!”  จอมพลฟงเอ๋อฟังแล้วมีความสุข

 “ต่อสู้และฆ่าผีตะกละ ทำลายขุนพลห้าสัมผัสไปสี่... เจ้าล่วงเกินเทพประจิมเฮยโจ้วไปแล้ว ต่อไปเจ้ามีแผนการอะไรต่อไหม?”  แม่ทัพอินทรีทองต้องการเชิญเย่ว์หยางเข้าร่วมกับอาณาจักรเทพอาคเนย์ แต่จอมพลฟงเอ๋อแห่งอาณาจักรเทพบูรพายังอยู่ที่นี่ เขาละอายเกินกว่าจะบอกว่าอาณาจักรเทพบูรพาแข็งแกร่งกว่าและจอมพลฟงเอ๋อก็ยื่นมือเข้ามาช่วย เขาหวังว่าเย่ว์หยางอาจจะเข้าร่วมกองกำลังได้ แต่เขาไม่กล้าเอ่ยปากโดยตรง

 “ข้าล่วงเกินคนมามากมายหลายคนแล้ว ศัตรูข้าพอๆ กับขนวัว ข้าไม่ใส่ใจแล้ว”  เย่ว์หยางทำเป็นไม่ได้ยินคำพูดของแม่ทัพอินทรีทอง

 “ศัตรูแม้ว่าจะถอนกำลังกลับไป แต่ข้าเกรงว่ายังไม่จบ...”  จอมพลกริฟฟินกระแอมและชักนำเข้าสู่หัวข้อสำคัญ

ต่อหน้าจอมพลฟงเอ๋อแห่งอาณาจักรเทพบูรพา เขายังไม่ดีพอที่จะเชื้อเชิญเขา

เขาไม่หวังว่าเย่ว์หยางจะปฏิเสธ

เขากล้าพูดว่าฟงเอ๋อสหายเก่ายังไม่พูดตอนนี้ นั่นก็เพื่อเห็นแก่หน้าทุกคนถ้าเย่ว์หยางปฏิเสธคำเชิญ  เมื่อเทียบกับอาณาจักรเทพอาคเนย์แล้ว อาณาจักรเทพบูรพามีข้อได้เปรียบมากมาย และมีความแข็งแกร่งพอต่อต้านอาณาจักรเทพประจิมได้ ไม่จำเป็นต้องพูดถึงเทพบูรพาซื่อเสิน เขามีความคล้ายกับเย่ว์ไตตันมาก น่าจะเป็นกลุ่มชาติพันธุ์เดียวกัน

เงื่อนไขก่อนนั้นก็ยังดี

ความจริงที่ว่าซื่อเสินและเย่ว์ไตตัน น่าจะมาจากเผ่าพันธุ์เดียวกันเป็นข้อได้เปรียบตามธรรมชาติที่ไม่มีใครเทียบได้

โชคดีที่เย่ว์ไตตัน เด็กหนุ่มนี้มีศักยภาพไร้ขีดจำกัด คงไม่ปฏิเสธโดยตรง ตามทฤษฎีแล้วอาณาจักรเทพอาคเนย์ยังคงมีความหวัง... จอมพลกริฟฟินรู้ว่าเหตุผลที่ทำไมจอมพลฟงเอ๋อยืนยันอยู่ต่อในฐานะอาคันตุกะแทนที่จะออกไปข้างนอก  นั่นคือเขาต้องการจะเชิญเย่ว์ไตตันเด็กหนุ่มผู้นี้

จอมพลฟงเอ๋อไม่พูดตอนนี้เพราะเขาไม่มั่นใจพอ

นอกจากนี้เขายังเห็นแก่หน้าของทุกคนอยู่บ้าง

ดังนั้นจึงไม่เริ่มพูดก่อน

พยัคฆ์บิน อินทรีป่าและฟลามิงโกตอนนี้ไม่คาดว่าเย่ว์หยางจะเข้าร่วมกับโจรดวงดาวอีกต่อไป  จอมพลสองอาณาจักรใหญ่บูรพาและอาคเนย์เป็นคนระดับใดแล้ว เขาจะมาเป็นหัวหน้าโจรดวงดาวได้อย่างไร?

พวกเขาทั้งสามคงทอดระยะห่างจากเย่ว์หยางเป็นสองเท่า

ในเมื่อเขาไม่สามารถเป็นคู่หูพันธมิตรได้ เป็นสหายก็คงไม่มีปัญหาใช่ไหม?  พวกเขาไม่ได้แข่งขันกับสองอาณาจักที่ยิ่งใหญ่บูรพา-อาคเนย์  พวกเขาเพียงแต่อยากพูดคุยความรู้สึกส่วนตัว

ด้วยความคิดนี้พยัคฆ์บินจะยืนอยู่ข้างหลังเย่ว์หยางอย่างมิต้องสงสัยและพร้อมจะสนับสนุนพันธมิตรเขา  ส่วนข้อกังวลของจอมพลกริฟฟิน พยัคฆ์บินและอินทรีป่าไม่คิดเรื่องนั้น   พยัคฆ์บินและอินทรีป่าขมวดคิ้วเล็กน้อย  “ขุนพลห้าสัมผัสแทบจะพินาศหมดสิ้น  นี่คือการตบหน้าเทพเฮยโจ้ว  ข้าเกรงว่าเทพประจิมจะฉีกสนธิสัญญาและลงมือโดยตรง..  จอมพลกู้ไห่และจอมพลหมื่นปีศาจทำให้เราเหนื่อยแทบตายแล้ว  ถ้าเทพประเทพลงมือพลังจะแข็งแกร่งมากขึ้นเป็นสิบเท่า ไม่มีใครต้านทานได้”

 “ถ้าเฮยโจ้วกล้าลงมือ เทพชี่เฉียวเจ้านายข้าคงไม่นั่งมองดูอยู่เฉยๆ!”  จอมพลกริฟฟินคิดว่านี่อาจไม่ใช่เรื่องใหญ่ ที่สำคัญเฮยโจ้วเป็นนักสู้ระดับเทพ อาจเป็นไปได้ที่ยั่วยุให้เกิดสงคราม แต่ไม่อาจลงมือได้โดยตรง

 “ความเป็นไปได้ของสงครามเต็มรูปแบบต้องมีมากกว่านี้”  จอมพลฟงเอ๋อกระซิบบอกความลับ

ปรากฏว่าเมื่อหมื่นปีก่อนนั้น อาณาจักรเทพประจิมที่มีอำนาจทำข้อตกลงกับอาณาจักรเทพบูรพา ทั้งสองอาณาจักรแบ่งขุนเขาเหนือขุนเขาอย่างเท่าเทียมกัน

แน่นอนว่าทั้งหมดนี้เป็นความลับ

ไม่ได้สร้างสงคราม

สองอาณาจักรหลังจากบุกครอบครองพื้นที่ต่างๆ มาเป็นหมื่นปีกลายเป็นสองค่ายใหญ่ที่แตกต่างกัน  ค่ายตะวันออกส่วนใหญ่ตั้งอยู่บนอาณาจักรบูรพาและพันธมิตรประกอบไปด้วยอาณาจักรเทพทักษิณ และอาณาจักรเทพอาคเนย์ และค่ายตะวันตกที่นำโดยอาณาจักรเทพประจิม รวมถึงอาณาจักรยิ่งใหญ่อีกสี่อาณาจักรคือ อาณาจักรเทพอุดร อาณาจักรเทพหรดีและอาณาจักรเทพพายัพ  มีแต่อาณาจักรเทพอีสานเพียงแห่งเดียวที่ไม่ขึ้นกับใครชั่วคราว แต่มีแนวโน้มที่โอนไปทางอาณาจักรเทพประจิมลับๆ

หากอาณาจักรเทพอีสานตัดสินใจเข้ากับอาณาจักรเทพประจิมและค่ายตะวันตกแล้ว เทพค่ายตะวันตกจะมีความแข็งแกร่งเทียบกันห้าต่อสาม พวกเขาจะประกาศสงครามอย่างแน่นอนและปราบปรามหัวหน้าค่ายตะวันออก เทพซื่อเสิน เพื่อครองบัลลังก์นักรบอันดับหนึ่งขุนเขาเหนือขุนเขา

เหตุการณ์ปล้นเรือรบกระทุงเป็นเพียงเครื่องล่อใจ

เป็นการโยนก้อนหินถามทาง

ถัดจากนั้นคาดว่าอาณาจักรเทพประจิมจะต้องมีการลงมือตามมาอีกแน่นอน

ความสูญเสียของการต่อสู้ครั้งนี้เป็นเพียงความปราชัยเล็กน้อย  และไม่เพียงพอต่อการส่งผลกระทบต่อสถานการณ์โดยรวม  ในทางกลับกันการกระทำนี้จะไปเพิ่มความโกรธของเทพประจิม ให้มุ่งมั่นประกาศสงคราม

 “ความเป็นไปได้ที่เทพจะลงมือทำร้ายเรายังไม่มาก  แต่หลังจากข้อตกลงสันติภาพหมื่นปีสิ้นสุดลง สงครามทั้งแปดอาณาจักรเทพมีแนวโน้มว่าจะเกิดขึ้นได้มาก  เมื่อถึงเวลานั้นขุนเขาเหนือขุนเขาและหุบเขาโลกธาตุ จะหลีกเลี่ยงการล่มสลายและทำลายล้างไม่ได้เลย”  แม่ทัพอินทรีทองยังคงไม่เชื่อว่าเทพจะลดตัวลงมือกับนักสู้ระดับต่ำกว่า  เขากังวลว่าสงครามระหว่างเทพจะทำลายล้างโลกทั้งใบ

 “บางทีเฮยโจ้วอาจจะไม่ลงมือกับเจ้า  แต่ยังมีอีกคนหนึ่ง เจ้าต้องระวัง เขาอาจน่ากลัวยิ่งกว่าเฮยโจ้ว!  เย่ว์หยางรู้สึกตื่นเต้น  เขารู้สึกว่าจีอู๋ลี่อาจจะฉวยโอกาสนี้เพื่อก่อกวนแสวงประโยชน์ในขุนเขาเหนือขุนเขา

 “อะไรนะ?”  ทุกคนที่ได้ยินตกใจกันหมด  คนที่น่ากลัวยิ่งกว่าเทพเฮยโจ้วหรือ?

 “คนผู้นี้เรียกว่าจีอู๋ลี่”  เย่ว์หยางตัดสินใจบอกสถานการณ์พวกเขาล่วงหน้า

 “... จีอู๋ลี่?  เขายังไม่ตายหรือ?”  เมื่อได้ยินชื่อจีอู๋ลี่ใบหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปอย่างมากราวกับว่าได้ยินสิ่งที่น่าสะพรึงกลัวที่สุดในโลก  จอมพลฟงเอ๋อลุกขึ้นยืนตัวตรงและร้องอุทาน  “เขาปรากฏตัวแล้วหรือ?  นี่ไม่น่าเป็นไปได้ เขาถูกเทพของข้าฆ่าไปแล้วไม่ใช่หรือ? เจ้าพบเขาที่ไหน?”

 “ที่สถานีต้อนรับ ข้าเห็นจี้จงแห่งอาณาจักรเทพประจิมนำคนไปรับเขา และเตรียมให้เขาเป็นเทวทูตฝึกงาน” เย่ว์หยางให้รายละเอียดของสถานการณ์วันนั้น

 “แย่แล้ว!”  กริฟฟินไม่สามารถนั่งนิ่งได้  “ปีศาจนั่นยังไม่ตาย  เขากลับมาแล้ว!”

 “จีอู๋ลี่เคยอยู่ในขุนเขาเหนือขุนเขามาก่อนหรือ?”  เย่ว์หยางลอบตกใจมากกว่า แต่เขาไม่แสดงออกมา สามารถอธิบายถึงความสับสนในใจของเขาได้  ทำไมจีอู๋ลี่ถึงสามารถออกจากหุบเขามนุษย์ และมาถึงครึ่งทางของขุนเขาเหนือขุนเขา และเจ้าหน้าที่อาณาจักรอย่างจี้จงมาต้อนรับเขา  เขาเคยอยู่ในด่านที่แปดหุบเขาโลกธาตุและขุนเขาเหนือขุนเขามาก่อน

 “ท่านบอกว่าจีอู๋ลี่นี้ เขาเป็นหลานของเฮยโจ้วจริงๆ  เฮยโจ้วเดิมชื่อจีเย่ ต่อมาพอเขาได้ประกายเทพ จึงเปลี่ยนชื่อ!”  จอมพลฟงเอ๋อกำมือทั้งสองพยายามควบคุมอารมณ์  “เจ้าไม่รู้หรอว่าจีอู๋ลี่เป็นผู้สมรู้ร่วมคิดที่น่ากลัวที่สุดของขุนเขาเหนือขุนเขาในอดีต  ด้วยแผนการของเขาเฮยโจ้วสร้างความก้าวหน้าให้กับอาณาจักรเทพประจิมอย่างบ้าคลั่ง...  พลังต้องห้ามของห้าจอมโฉดและขุนพลห้าสัมผัสและอื่นๆ  เป็นความคิดริเริ่มของจีอู๋ลี่ เขาใช้พลังของของเขาเพื่อเปรียบเทียบความสามารถของแปดอาณาจักรเทพใหญ่แห่งขุนเขาเหนือขุนเขา  เป็นเพราะความเลวร้ายของเขา ทให้เทพซื่อเสินกริ้วและฆ่าเขา เขาถูกทุบกระดูกและโยนเข้าไปในโลกที่เราอยู่อาศัย  คาดไม่ถึง เขาไม่ตาย แล้วยังกลับมาได้!”

 “อาณาจักรเทพประจิมพอไม่มีเขา ก็ไม่มีการพัฒนาและซบเซา และความทะเยอทะยานของเฮยโจ้วเก็บซ่อนเอาไว้เป็นเวลานาน คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะกลับมา... มิน่าเล่าเฮยโจ้วถึงรีบร้อนลงมือ  ปรากฏว่าจีอู๋ลี่กลับมาแล้ว!”  แม่ทัพอินทรีทองขมวดคิ้วอย่างหนัก

แตกต่างจากจอมพลฟงเอ๋อ จอมพลกริฟฟิน

พยัคฆ์บิน อินทรีป่าและฟลามิงโก โจรดวงดาวเหล่านี้พากันงงงวย ราวกับว่าพวกเขาไม่เคยได้ยินชื่อจีอู๋ลี่

พวกเขาเป็นสลัดอากาศที่อยู่ในแนวคาดดาวเคราะห์น้อย เป็นไปไม่ได้ที่จะได้ยินความลับที่รู้กันในระหว่างเจ้าหน้าที่ระดับสูงของอาณาจักร อย่างไรก็ตามการแสดงออกของจอมพลฟงเอ๋อ รวมถึงคำว่าผู้สร้างพลังต้องห้าม ทำให้พวกเขารู้สึกว่าจีอู๋ลี่ที่ไม่รู้จักนี้มีความน่ากลัวอย่างยิ่ง

บุรุษผู้ชำนาญในการใช้พลังต้องห้ามสามารถเปลี่ยนใครก็ได้ให้เป็นนักรบระดับห้าจอมโฉด หรือขุนพลห้าสัมผัส

เขาคือจีอู๋ลี่

มีเขา อาณาจักรเทพประจิมสามารถสร้างคนอย่างห้าจอมโฉดและขุนพลห้าสัมผัสได้อีกนับไม่ถ้วน

คิดถึงตรงนี้แล้ว อย่าว่าแต่พยัคฆ์บินและพวกโจรดวงดาวเลย แม้แต่เย่ว์หยางก็ยังลอบสูดหายใจหนาวเหน็บ