เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 1168 ใครกล้าทำร้ายน้องข้า?

 

 

ตอนที่  1168  ใครกล้าทำร้ายน้องข้า?

ซาฟงเรียกอสูรพิทักษ์ ‘ลมกรด’ ซึ่งเป็นอสูรธาตุองค์ประกอบ

 

หลังจากผสานร่าง เขาลงมือทันที

เกิดพายุหมุนบนภาคพื้นหลายสิบลูก

แม้แต่ภายในขอบเขตสนามพลังแดนลับเทพสังหารพายุหมุนยังแสดงพลังที่ยิ่งใหญ่ออกมาได้

ของวิเศษของเขาแปลก รูปร่างเหมือนกงจักรที่หมุนได้ สามารถตัดโลกได้ด้วยพลังเทพ  เทียบกับหอกกลืนมังกรของชี่เฉียว  กงจักรสมบัติวิเศษชั้นกึ่งเทพไม่ได้อ่อนแอเลย  มันมีพลังแตกต่างกันมาก  อีกด้านหนึ่งของสนามรบเทพอุดรจ้าวซี ก็มีสมบัติวิเศษซึ่งเหนือกว่าหอกกลืนมังกร กงจักร โซ่ร้อยวิญญาณ ไม่ว่าจะเป็นทั้งระดับพลังและอำนาจ

นั่นคือกระจกบานหนึ่ง

เป็นสมบัติเทพจริงๆ

นี่ไม่ใช่สมบัติกึ่งเทพ  แต่เป็นสมบัติเทพแท้ๆ

อสูรพิทักษ์ของจ้าวซีทำให้เย่ว์หยางที่แอบดูอยู่ข้างล่างต้องระวังตัวไปด้วย

เพราะอสูรพิทักษ์ของเทพอุดรเป็นอสูรสายพฤกษา ‘กรงพฤกษา” อสูรที่มองผิวเผินไม่มีทรงพลัง

ในฐานะเทพอุดร จ้าวซือจะเรียกอสูรอ่อนแอออกมาสู้ได้อย่างไร?  เขาต้องมีเหตุผลของเขา และดูเหมือนกรงพฤกษาที่ดูเหมือนอ่อนแอ อาจเป็นเหตุผลที่แท้จริงว่าทำไมจ้าวซีถึงอยู่เหนือผู้อื่นกลายเป็นเทพอุดรที่ทรงพลัง

 “ชี่เฉียว, เจ้าไปลงนรกได้แล้ว!”  ซาฟงหัวเราะลั่นและใช้นิ้วสร้างพายุทอร์นาโดที่ใต้เท้าชี่เฉียว

แม้จะเป็นเทพแต่ชี่เฉียวยากจะต้านทานแรงดูดเช่นนี้ได้

เขาถูกดึงขึ้นจากพื้นทันที

ในอากาศชี่เฉียวควงหอกกลืนมังกรฉีกมิติรอบพายุหมุน

อย่างไรก็ตามซาฟงรออยู่นานเขาซัดกงจักรที่อยู่ในมือตัดเข้าที่เอวของชี่เฉียว ตั้งใจจะตัดร่างของชี่เฉียวให้ขาดครึ่ง!

ซวงหานเร็วกว่าซาฟง โซ่ล่ามวิญญาณของเขารัดแขนซ้ายของชี่เฉียวเหมือนกับงูแล้วลากลงมาบนพื้น

บนพื้นมีน้ำแข็งขยายออกไประยะพันลี้

ธารน้ำแข็ง อสูรพิทักษ์ของเทพพายัพซวงหาน เป็นอสูรที่มีขนาดยักษ์ เมื่อมันอ้าปากใส่ท้องฟ้าจะเปลี่ยนให้โลกกลายเป็นหิมะน้ำแข็ง

ลูกเห็บร่วมลงมาจากท้องฟ้ากระแทกกับพื้น... อุณหภูมิในท้องฟ้าลดลงอย่างไม่น่าเชื่อน้ำที่อยู่ในระดับต่ำกลายเป็นน้ำแข็ง  เย่ว์หยางเฝ้ามองดูการต่อสู้จากระยะไกล รู้สึกได้ว่ามึนงงและเมื่อยล้า เมื่อเทียบกับท้องฟ้าบนพื้นดินมีพลังน้ำแข็งที่น่ากลัวยิ่งกว่าท้องฟ้า พื้นที่กลายเป็นน้ำแข็งยืดงอกออกไปในท้องฟ้า

ชี่เฉียวลุกขึ้นมาจากพื้น  แต่ทั่วร่างเต็มไปด้วยเกล็ดน้ำแข็งและเขากลายเป็นมนุษย์หิมะ

ยกเว้นหอกกลืนมังกรในมือ ทุกอย่างมีน้ำแข็งเกาะหมด

แม้แต่ตาของเขาก็ไม่เว้น

 “ไสหัวไป!”  ชี่เฉียวระเบิดออกมาจากน้ำแข็งและแค่นหายใจอย่างเย็นชา  หอกกลืนมังกรยังอยู่ในมือของเขา  แม้ว่าในใจของเขาจะเกลียดเทพพายัพ แต่เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะฆ่าเทพได้ถึงสองคน  ดังนั้นเป้าหมายของการอุทิศตนเองเพื่อฆ่าซาฟงเทพหรดีเทพที่เขาเกลียดชังให้ได้ต่อไป

 “มาเลย ข้ายังทุบเจ้าไม่พอ อย่ารีบตายเร็วเกินไป!”  ซาฟงเห็นชี่เฉียวกลายเป็นน้ำแข็ง วิ่งไปได้ครึ่งก้าวเขาก็มีความมั่นใจ  ขณะที่ถือกงจักรระดับกึ่งเทพโจมตีใส่หอกกลืนมังกรสลับกับปล่อยหมัดใส่เขา

ปัง ปัง!

เทพทั้งสองมีพลังใกล้เคียงกันยากจะตัดสินได้ในทันที

ตอนนี้ชี่เฉียวต้องการฆ่าซาฟง นั่นไม่ใช่เรื่องง่ายจริงๆ  ที่สำคัญเขาบาดเจ็บมากอยู่แล้วและไม่มีข้อได้เปรียบไม่ว่าร่างเขาจะเป็นอย่างไร  สิ่งที่ยากยิ่งกว่าคือมีเทพอีกสองคนจ้าวซีและซวงหานอยู่ด้วย ชี่เฉียวไม่มีโอกาสลงมือประสบผล  เว้นแต่มีปาฏิหาริย์หรือเทพโบราณเข้าแทรกแซงเขาจึงจะสามารถฆ่าซาฟงได้

ซวงหานตวาดกึกก้องฟ้าและเสียงของเขาทำให้ภูเขาสะเทือน

ด้วยเสียงร้องเย็นยะเยือกของเขาเทียบได้กับเสียงลมหนาวยะเยือก เกล็ดหิมะตกลงมาทั้งด้านในและด้านนอกสนามพลังสมบัติเทพที่เกิดจากวัตถุโบราณ

คราวนี้

เป็นไม้ตายของเทพพายัพซวงหานที่ไม่เหมือนใคร หิมะหมื่นลี้

เกล็ดหิมะทุกเกล็ดจะมีพลังสังหารของซวงหาน ทุกเกล็ดเชื่อมโยงกับเจตจำนงของเขา...ทันทีที่สัมผัสวัตถุใดๆ  ก็จะดึงดูดเกล็ดหิมะอื่นมารวมกันและแช่แข็งศัตรูทันที

เย่ว์หยางอ้าปากค้าง

เขาค่อยๆ ไถลตัวออกมาเงียบๆ

ร่างสตรีที่ฆ่าตัวตายภายใต้ศิลาแต่ตายเพราะสามง่ามทองและยังถูกศิลาฝังทับ

ไฟ

ร่างชี่เฉียวมีไฟเทพเผาผลาญ มองดูเหมือนมังกร ไฟเทพขับไล่ความเย็นระเหยเป็นไอ

ขณะที่การโจมตีของเทพพายัพซวงหานล้มเหลว  เทพอุดรจ้าวซีลงมือทันที   เขาใช้กระจกวิเศษฉายไปที่ร่างชี่เฉียวที่ลอยอยู่ในอากาศ และอีกด้านฉายไปที่อสูรกรงพฤกษา รอบตัวของเขามีแสงศักดิ์สิทธิ์ฉายออกมาผ่านเวลาและมิติและฉายตรงไปที่ร่างของชี่เฉียว ชี่เฉียวไม่ทันรู้ก็โดนแสงยิงใส่อย่างรุนแรงกระเด็นออกไปหมื่นเมตร

มองดูผิวเผินเขาไม่ได้รับบาดเจ็บ  แต่ชี่เฉียวเจ็บปวดร้องลั่นสุดเสียง

เย่ว์หยางเห็นแล้วตกตะลึง

โจมตีวิญญาณ!

กรงพฤกษาของเทพอุดรจ้าวซี กับกระจกเทพแทบจะใกล้เคียงกับพลังเนตรประหารของอาหมัน!  นอกจากนี้แสงโจมตีของกระจกเทพยังดีกว่าเนตรประหารมากและเล็กกว่า  ตราบเท่าที่จ้าวซีฉวยเวลาที่ดีที่สุด เขาสามารถโจมตีได้ตลอด แต่เนตรประหารของอาหมันสู้ได้ขึ้นอยู่กับคุณภาพของคนที่ใช้ด้วย

ชี่เฉียวใช้มือข้างหนึ่งกุมศีรษะและใช้หอกกลืนมังกรพยุงตัวไว้

ซวงหานใช้ก้อนน้ำแข็งยักษ์กระแทกใส่ศีรษะของเขา และแช่แข็งชี่เฉียวอยู่ในก้อนน้ำแข็งอีกครั้ง ใช้โซ่ล่ามวิญญาณเหวี่ยงก้อนน้ำแข็งไปหาซาฟงกลางอากาศ

ซาฟงใช้กงจักรตัดน้ำร่างแช่งแข็งของชี่เฉียวตรงกลาง  เอวของชี่เฉียวเลือดสาดกระเซ็น เกือบจะถูกกงจักรตัดเอว เขาเจ็บปวดส่งเสียงร้องแต่ไม่ป้องกัน  หอกกลืนมังกรในมือแทงใส่ซาฟงทะลุซี่โครง

ถึงจะตายเขาก็จะลากซาฟงไปด้วย

นี่คือความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของชี่เฉียว

ไม่มีโชคในวันนี้แน่นอน แต่ถ้าจะตายเขาจะไม่ยอมให้ซาฟงอยู่ในสภาพที่ดีกว่าแน่นอน  “บัดซบ”  ซาฟงจับหอกกลืนมังกร และถอยออกไปหมื่นเมตร ความเจ็บปวดทรมานทำให้เขาร้องด้วยความประหลาดใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า  “จ้าวซี, เจ้าจะไม่ลงมือหรือยังไง? คิดจะปล่อยให้เจ้าบ้าชี่เฉียวลากข้าลงน้ำไปด้วยหรือ  เจ้าลืมสัญญาวันนั้นว่าจะทำตามเฮยโจ้วแล้วหรือ?  ถ้าเจ้าลงมือเต็มที่ตั้งแต่แรก เราจะไม่บาดเจ็บเลย  เจ้ายังจะรออะไรอยู่อีก  ถ้าซื่อเสินและเทียนโฉวตามมาทัน แผนหมื่นปีจะล้มเหลวหมด เจ้าต้องการเห็นเช่นนั้นใช่ไหม?”

 “ไม่จำเป็นต้องเตือน  ข้ารู้ว่าข้าควรทำอะไร”  จ้าวซีสีหน้าเรียบเฉยไม่แสดงอารมณ์ใดๆ

 “ไร้ประโยชน์จริงๆ ซาฟง  เจ้าไม่สามารถเอาชนะชี่เฉียวที่บาดเจ็บได้หรือ?”  เทพพายัพซวงหานมีสีหน้าดูถูก

ความจริงแล้วเมื่อเทียบกับจ้าวซีและซวงหาน ซาฟงมีฝีมือด้อยกว่าเล็กน้อย

แต่เขาได้รับบาดเจ็บ

ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับพลังเลย

นั่นเป็นผลมาจากการสู้เสี่ยงชีวิตตาต่อตา ฟันต่อฟันของชี่เฉียว

ชี่เฉียวไม่มีอะไรจะสู้ และต้องการฆ่าซาฟง  ถ้าไม่ใช่เพราะซวงหานและจ้าวซี ซาฟงจะยืนอยู่ได้ง่ายๆ อย่างไร?  ถ้าไม่ตายก็คงถูกถลกหนังไปแล้ว!

จ้าวซีมองดูชี่เฉียวที่กำลังได้รับทรมานจากอาการบาดเจ็บ  เขาค่อยๆ เงื้อฝ่ามือ  “ชี่เฉียว!  ยอมแพ้ซะ  ข้าไว้ชีวิตเจ้าได้!”

ชี่เฉียวหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง และหัวเราะพร้อมกับกระอักโลหิต

ทัศนคติของชัดเจนมาก

ยอมตายไม่ยอมสยบ

ทันใดนั้นกระจกวิเศษฉายพลังเทพส่องไปที่ชี่เฉียวทันที ชี่เฉียวเฉื่อยชาไปหมดและสติของเขาดูเหมือนเริ่มถูกผนึกเมื่อเวลาผ่านไป  จ้าวซีไม่ต้องทำอะไรมาก แค่เข้าไปหาช้าๆ  แล้วฟาดฝ่ามือที่หนักหน่วงใส่ศีรษะของชี่ชิว กะโหลกแตก เลือดของชี่เฉียวย้อมหน้าเป็นสีแดง ชี่เฉียวเหวี่ยงหอกกลืนมังกร แต่ไม่ได้แทงจ้าวซี แต่ไล่แทงใส่ซาฟงที่ถูกกระแทกไปก่อนนั้น จ้าวซียกฝ่ามือฟาดใส่หลังของชี่เฉียวอีกครั้ง  หัวใจของเขาแทบระเบิด  แต่เขาบังคับไม่ให้กระอักโลหิตออกมา   และใช้ประโยชน์จากหอกกลืนมังกรรับโซ่น้ำแข็งของซวงหาน จากนั้นร่างที่โชกเลือดพุ่งเข้าหาซาฟงไม่สนใจกงจักรของซาฟง และใช้หอกฟาดใส่หน้าของซาฟง

จ้าวซีและซวงหานไล่ตามชี่เฉียวไปติดๆ แต่ชี่เฉียวไม่สนใจอย่างอื่น

ความคิดอย่างเดียวในใจคือไล่สังหารซาฟง

แม้เขาจะล้มเป็นร้อยครั้งและได้รับบาดเจ็บสาหัสเจียนตาย  เขาจะไม่เปลี่ยนความตั้งใจ

ห้านาทีต่อมา ชี่เฉียวไม่สามารถยืนได้อีกต่อไป  ในที่สุดขุนเขาก็โค่นลงกับพื้น... ซาฟงเหยียบหน้าชี่เฉียวและหัวเราะอย่างโอหัง  “ชี่เฉียว ไม่ว่าเจ้าจะหยิ่งยโสเพียงไหน เจ้าก็เป็นแค่โคลนใต้เท้าข้าไม่ใช่หรือ?  ฮ่าฮ่าฮ่า  โง่ๆ อย่างเจ้าได้รับจัดอันดับให้เป็นหนึ่งในแปดเทพได้ยังไง?  เจ้ามีคุณสมบัติใดดูถูกข้า?”

ถุย

ร่างที่อ่อนแอของชี่เฉียวมีโลหิตทะลักเหมือนน้ำ

ซาฟงโกรธและกระทืบหน้าของชี่เฉียวอย่างบ้าคลั่ง ราวกับว่าต้องการระบายความแค้นที่ผ่านมาหมื่นปีทั้งหมด!

จ้าวซีขมวดคิ้วเล็กน้อย  แต่ในท้ายที่สุดก็ไม่พูดอะไร  ซวงหานไม่เห็นด้วยที่จะดูถูกฝ่ายตรงข้ามในลักษณะนี้  เขาสามารถฆ่าศัตรูด้วยวิธีใดก็ได้  แต่หลังจากได้ชัยชนะเขาจะไม่ดูถูกศัตรูเหมือนคนบ้า

เมื่อซาฟงเหยียบย่ำหน้าของชี่เฉียว หอกกลืนมังกรที่หล่นอยู่ในระยะไกลเปล่งแสงแปลกประหลาดมองดูคล้ายมังกร คล้ายมิใช่มังกร

ปัง!

เร็วเกินกว่าจะรู้ว่าเสียงอะไร.. แต่มีปลายแหลมแทงอยู่บนเท้าของซาฟง

 “นี่บังอาจหาที่ตาย!”  ซาฟงเจ็บปวดมาก ตั้งใจว่าจะไม่เล่นอีกต่อไปและตัดชี่เฉียวให้เป็นชิ้นๆ  เขาถอนหอกกลืนมังกรและขว้างออกไปหมื่นเมตรด้วยความโกรธ  เขาเงื้อกงจักรเตรียมตัดหัวของชี่เฉียว

 “ใครบังอาจทำร้ายน้องข้า?”

ปราณดาบพุ่งมาจากขอบฟ้า

พริบตาเดียวก็มาปรากฏต่อหน้าทันที

เวลาและเสียงไม่สัมพันธ์กัน..... พลังปราณดาบที่ลึกลับไร้เทียมทาน ไม่ได้ทำร้ายชี่เฉียว และกลับทำให้ซาฟงเกือบตายทันที  มีบุรุษวัยกลางคนผู้โกรธเกรี้ยวปรากฏตัวยืนอยู่ข้างชี่เฉียว โดยไม่สนใจซาฟงที่ถอยไปหาเทพพายัพซวงหานอย่างรวดเร็ว  แต่เขากังวลห่วงใยชี่เฉียวที่กำลังจะตายต่อหน้า

ชี่เฉียวพยายามฝืนยิ้มอย่างยากลำบาก  “เทียนโฉว, ในที่สุดเจ้าก็มาที่นี่  แต่น่าเสียดาย ข้าไม่สามารถสู้ร่วมกับเจ้าอีก”

ใบหน้าเย่อหยิ่งของบุรุษวัยกลางคนเต็มไปด้วยความเสียใจ  “ต้องโทษข้าที่มาช้า  ไม่อย่างนั้นก็คงไม่เป็นเช่นนี้  ชี่เฉียวน้องข้า  เจ้ามีความปรารถนาใด พี่รองจะต้องทำเพื่อเจ้าให้ได้!”

 “......”  ชี่เฉียวมอบความปรารถนาที่ยังไม่เสร็จสิ้นและความลับส่วนตัวและไม้ตายพิเศษที่รู้กัน  เขาเป็นเทพทักษิณแม้แต่เทพประจิมเฮยโจ้วก็ยังไม่กล้าดูถูกศัตรูผู้นี้ แม้จะไม่มีความหวังรอดชีวิต แต่ชี่เฉียวก็สบายใจ ในช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิต เขาพบพี่โดยไม่คาดคิดและส่งความลับที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในใจได้ทันเวลา ด้วยสิ่งเหล่านี้ เขาจะสามารถกู้สถานการณ์ใหญ่ให้พี่ใหญ่ซื่อเสินได้.. เทียนโฉวกับซื่อเสินมีพลังเหนือกว่าเขามากมาย และจะแก้แค้นให้เขาได้แน่นอน

 “น้องข้า  ข้ารู้ความปรารถนาและความลับเหล่านี้แล้ว  ข้าจะต้องทำ....”  บุรุษผู้นั้นชักดาบวิเศษและเชือดคอชี่เฉียว และจากนั้นใช้ดาบวิเศษแทงหัวใจของชี่เฉียว

ชี่เฉียวถูกโจมตีไม่มีอาการสนองตอบใดๆ

เขามองดูพี่น้องที่คุ้นเคยและดูเหมือนไม่คุ้นเคยด้วยความแปลกใจ แม้เขาจะตายก็ยังไม่กล้าเชื่อว่าผู้เป็นเหมือนพี่ชายของเขาชักดาบฆ่าเขาโดยไม่คาดคิด!

ผู้มาทีหลังหัวเราะลั่นและกล่าว  “เป็นเช่นนี้จริงๆ ซื่อเสินได้บอกความลับกับเจ้าทั้งหมด!  วางใจได้ น้องของข้า ความลับของเจ้าข้าจะส่งต่อไปยังเฮยโจ้วแน่นอน! หลังจากส่งเจ้าสู่ปรภพ ข้าไม่รังเกียจจะเปิดเผยตัวตนต่อหน้าเจ้า  หากเจ้ากลายเป็นคนตายและมีความสามารถรายงานซื่อเสินได้ ข้าก็ไม่มีอะไรจะพูด!  ต้องการถามว่าข้าเป็นใครใช่ไหม?   ฮ่าฮ่าฮ่า เฮยโจ้วเรียกข้าว่าพี่  เจ้าว่าข้าเป็นใคร?  ในโลกนี้มีแต่คนโง่อย่างเจ้าและเจ้าโง่ซื่อเสินที่เชื่อว่าข้าเป็นพันธมิตร!  ใครกล้าลงมือกับน้องข้าหรือ?  นี่คือสิ่งที่ข้าพูด  แต่น่าเสียดาย เจ้าไม่ใช่น้องข้า  เป็นเฮยโจ้วต่างหาก!”

ชี่เฉียวอ้าปากและดูเหมือนต้องการจะพูดบางอย่าง  แต่ไม่มีคำพูดออกมา  เลือดกลบเต็มปากของเขา

ม่านตาของเขาค่อยๆ ขยาย

จนสูญเสียการรับรู้

 “หอกกลืนมังกรของชี่เฉียวเป็นสมบัติกึ่งเทพ ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเลียนแบบ หวังว่าจะเอาไปซ่อนจากซื่อเสินได้”   สิ่งที่ทำให้เย่ว์หยางตกใจมากที่สุดไม่ใช่การโจมตีของคนที่ถือดาบตอนนี้  แต่เป็นการปรากฏตัวของอีกคนหนึ่ง นั่นคือจีอู๋ลี่

ขณะนั้นจีอู๋ลี่กลายร่างเหมือนกับชี่เฉียว

ทั้งคำพูดและการกระทำ เขาทำได้อย่างยอดเยี่ยม หากไม่ใช่เพราะมีร่างของชี่เฉียวอยู่ต่อหน้า เย่ว์หยางคงไม่แน่ใจว่าคนผู้นี้คือจีอู๋ลี่

เห็นฉากภาพนี้แล้ว ต่อให้เย่ว์หยางโง่ก็ตาม

แต่เชื่อว่าเขาเข้าใจได้