เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 1174 ไอริส ชีวิตใหม่

 

 

ตอนที่  1174  ไอริส ชีวิตใหม่

ความจริงทุกคนเชื่อเย่ว์หยาง อย่าว่าแต่เย่ว์หวี่เป็นผู้สนับสนุนน้องชายมากที่สุด

 

เพียงแค่จงใจถามเขาแบบนี้เพราะเกรงว่าเขาจะอายเกินไป พอเห็นท่าทางอับอายของเขา องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนหัวเราะขบขันอย่างสบายใจ

หอกกลืนมังกรมีวิญญาณเป็นของตนเอง

ถ้ามีโอกาสในอนาคตมันอาจวิวัฒนาการกลายเป็นสมบัติเทพ นั่นมิใช่เป็นไปไม่ได้  ดาบอสูรเทาเถี้ย ดาบจันทร์เสี้ยวและพี่น้องสองสาวมังกรนั้นอาวุธเทพร่างมนุษย์เขามีแล้ว เขาแค่ดูว่าใครต้องการมากที่สุด และได้รับการยอมรับจากอาวุธเทพและทำสัญญากับหอกกลืนมังกร

 “ข้ามีนางฟ้าอรุณอยู่แล้ว” เย่ว์หวี่หัวเราะและโบกมือ  นางรู้แน่นอนถึงการได้เปรียบจากการมีสมบัติระดับเทพอยู่ในมือ  แต่หอกกลืนมังกรไม่ใช่มีไว้เพื่อนาง

 “ดาบคือวิถีแห่งราชา”  นี่สิ่งที่องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนคิด

 “การต่อสู้โหดร้ายและความกระหายเลือดไม่ใช่ทางเลือกของนางพญา”  นางเซียนหงส์ฟ้าชอบใช้สายฟ้าสวรรค์ นางไม่สนใจการต่อสู้อย่างสับสน เว้นแต่เป็นเทพแท้ใครจะกล้ามั่นใจเต็มร้อยว่าจะรอดชีวิตจากสายฟ้าสวรรค์ของนางได้?  ราชันย์ปีศาจใต้มีผีผาหยกแม้ว่านางจะเป็นผู้คลั่งไคล้สมบัติคล้ายกับเย่ว์หยาง  แต่ครั้งนี้นางละเว้นความต้องการนั้น  ที่สำคัญหอกกลืนมังกรนี้ไม่สามารถนำไปเก็บเข้าลิ้นชักได้  จะต้องเอาออกมาใช้ต่อสู้  โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สถานการณ์สงครามเทพที่รุนแรงกำลังจะเริ่มขึ้นสถานการณ์ตึงเครียด จะช่วยเพิ่มความได้เปรียบและความแน่นอนมากขึ้น

อู๋เหินโดยปกติจะออกไปสู้น้อยมาก และสาวใช้ลูกครึ่งเอลฟ์ให้เลิกคิดได้เลย

สาวงามโล่วฮัวมีลำแสงอุษามรณะและทานตะวันอมฤตอยู่แล้ว

อี้หนานมีกระจกวิญญาณ

หลิวเย่ได้เทพสมบัติสร้อยจันทร์เสี้ยวไม่จำเป็นต้องได้หอกกลืนมังกร

และพลังความแข็งแกร่งของหลิวเย่ยังไม่เพียงพอจะใช้พลังเทพที่แท้จริงของสมบัติเทพระดับสูงอย่างสร้อยจันทร์เสี้ยว  นอกจากนี้นางไม่ถนัดใช้หอก นางผสานพลังกับกวางทะลุมิติ และพลังวิญญาณที่บริสุทธิ์ของนาง นั่นเป็นวิถีต่อสู้ของนาง

เซี่ยอีและไห่หลานยังอ่อนด้อย และมีง้าวจักรพรรดิสมุทรอยู่แล้ว

ไม่รอให้เย่ว์หยางพูด พวกนางส่ายหน้าปฏิเสธ

แสดงว่าไม่ต้องการ

หัวหน้าลี่เยี่ยนแสร้งทำเป็นไม่เห็น  เว้นแต่นางกลายร่างเป็นพี่น้องฝาแฝดกับไป่ลู่ในตอนกลางคืน เพื่อมาปรนนิบัติหมาป่าจอมเจ้าชู้  โดยปกตินางจะอยู่ในร่างสาวยักษ์ที่สูงกว่าอาหมันในยุคแรกๆ มาก อาวุธธรรมดาที่นางไม่ค่อยได้ใช้ ก็คือค้อนสายฟ้าอยู่ในมือของนาง  ถ้าให้นางใช้ก็คงดูไม่สมส่วนมองดูเหมือนตะเกียบมากกว่า  หากจำเป็นต้องให้นางใช้อาวุธ เย่ว์หยางจะต้องใช้โลหะเทพสังหารสร้างเป็นพลองฟ้าขนาดเก้าเมตรหนักร้อยตันให้นางมากกว่า

เมื่ออาวุธยักษ์ถูกสร้างสำเร็จ เย่ว์หยางตั้งใจจะให้ชื่อว่า ‘พลองสมปรารถนา’

แต่แล้วเขาเปลี่ยนความคิด

ถ้าในอนาคต เขาไปถึงเผ่าบูรพาอมตะ เกิดพบวานรขนดกหนา (หงอคง) ออกมาฟ้องร้องทวงลิขสิทธิ์จะทำยังไง? ถูกขังอยู่ในภูเขา เป็นไปไม่ได้ แต่ต้องไม่หยิ่งยโสเกินไป เขาเปลี่ยนชื่อใหม่ชั่วคราวเป็น ‘พลองเทียมฟ้า’ อย่างไรก็ตามพลองนี้ไม่สามารถปรับขนาดได้ตามใจนึกเหมือนของจริงในตำนาน ไม่สามารถเปลี่ยนเป็นเข็มเหน็บไว้ที่หู มันมีรูปร่างคงที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้อีกต่อไป คงไม่ถึงกับแย่เกินไปหากจะเรียกชื่อว่าพลองเทียมฟ้าเหมือนที่เขียนในนิยาย

ด้วยพลังอย่างสาวยักษ์ลี่เยี่ยนเหมาะกับการใช้พลองหนักร้อยตันขึ้นไป

ใช้พลองฟาด

แม้ว่าพลังอาจไม่เท่ากับซุนหงอคง แต่ก็คงจะไม่มีผลมาก

หอกกลืนมังกรไม่เหมาะกับสาวยักษ์ลี่เยี่ยน.. ปิงเอ๋อหยิบขึ้นมาถือเล่น ขณะที่ทุกคนคิดว่าสาวน้อยนี้อาจใช้ได้ นางกลับยื่นส่งให้จุ้ยมาวอี้ที่กำลังจูงแพนด้าน้อยหนิวหนิว

 “เจ้าไม่ได้เรียนวิชาหอกจากพี่ชายในช่วงเวลาที่ผ่านมาหรือ?”  จุ้ยมาวอี้ตะลึง

 “ข้ามีกำไลแปลงพลังงานแล้ว และแหวนสมบัติระดับเตรียมเทพ ข้าไม่จำเป็นต้องใช้หอกกลืนมังกร และวิชาต่อสู้ของข้าเป็นท่าเท้าเป็นส่วนใหญ่ ข้าเคยฝึกหอกมาบ้างก็เลยมีความคุ้นเคยกับท่าหอก”  เย่ว์หยางโบกมือปฏิเสธ นางจะฝึกตามแผนการฝึกของเย่ว์หยางอย่างเคร่งครัด วิธีการต่อสู้ก็เหมือนกัน นอกจากนี้หอกกลืนมังกรเป็นสมบัติระดับกึ่งเทพซึ่งมีความสามารถระดับสูง   ถ้าไม่ได้รับอนุมัติจากเย่ว์หยางนางจะไม่พูดถึง

 “ความจริงในหมู่พวกเรา ไม่มีใครเหมาะกับการใช้หอกกลืนมังกรมากไปกว่าเจ้าแล้ว”  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนพูดต่อ  “หอกที่เจ้าใช้สู้ยังไม่ดีพอ แต่ถ้าเป็นหอกกลืนมังกร ถ้ามันยังสามารถวิวัฒนาการเป็นสมบัติระดับเทพ อย่างนั้นเจ้าก็ไม่ต้องเหนื่อยแสวงหาสมบัติระดับเทพ!”

 “แม้ว่าจะมีหอกกลืนมังกร แต่ข้าเกรงว่าตอนนี้ข้าจะไม่สามารถช่วยมันได้”  จุ้ยมาวอี้ละอายใจเล็กน้อย

แต่นางได้ยินคำพูดผ่านทางใจของเย่ว์หยาง “ดังนั้นเจ้าต้องฝึกให้หนักเป็นสองเท่า’ ใบหน้าขาวของนางแดงทันที นางเกรงว่าองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนจะจับได้

เพราะมีสายแพรเชื่อมใจ แม้ว่าจะไม่ได้ตั้งใจ แต่อาจเข้าถึงความคิดในใจได้ง่าย

โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับหมาป่าเจ้าเล่ห์

ทุกคนจับความรู้สึกได้ง่ายอยู่บ่อยครั้ง

โชคดีที่มีปิงเอ๋อ เป่าเอ๋อและมารเคราะห์ฟ้าอยู่ด้วย เย่ว์หยางจึงต้องทำตัวเป็นสุภาพบุรุษจิตใจดีงาม แต่จุ้ยมาวอี้ลอบออกมาก่อน

ต่อมาคือการสื่อสารและทำสัญญา แม้ว่าจุ้ยมาวอี้จะมีพลังด้อยกว่าชี่เฉียวมากมาย แต่ศักยภาพของนางเหนือกว่าชี่เฉียวมาก  ในฐานะบุตรหลานตระกูลเย่ (ชาวบันไดสวรรค์) นางมีศักยภาพที่ยอดเยี่ยม มีคัมภีร์อัญเชิญระดับแพลตตินัมศักยภาพยิ่งใหญ่  และมีอสูรศักดิ์สิทธิ์อย่างน้อยหนึ่งตัวนั่นคือแพนด้าน้อยหนิวหนิวที่มีศักยภาพพัฒนาไปถึงอสูรเทพได้ภายใต้การแนะนำของเย่ว์หยาง นางเข้าใจเจตจำนงราชันย์และหลายครั้งสัมผัสถึงระดับเทพได้.. เจ้านายอย่างนี้จะไม่ถูกปฏิเสธจากหอกกลืนมังกรแน่นอน

ทั่วทั้งโลกคัมภีร์มีรัศมีพันสายสว่างเจิดจ้า

ด้วยการช่วยเหลือจากเย่ว์หยางพลังเทพมหาอัคคีที่บรรจุอยู่ในหอกกลืนมังกร

ไม่ได้กระจายหายไปเพราะการเปลี่ยนเจ้าของ

ในทางตรงกันข้าม มันยอมให้เย่ว์หยางผนึกไว้ในหอกเชื่อมโยงอักขระรูนโบราณสามอย่าง คือ ‘คงที่’ ‘ระเบิด’ ‘นำทาง’ ตราบเท่าจุ้ยมาวอี้เข้าสู่สภาวะรบนางสามารถเปิดพลังของเทพมหาอัคคีออกมาฆ่าศัตรูได้เท่าที่ต้องการ

สิ่งที่ทำให้จุ้ยมาวอี้มีความสุขที่สุดก็คือไอริสอสูรศึกของนางได้รับการเลื่อนชั้นอีกครั้ง

ไอริสคือเหยี่ยวเพลิงพิโรธปราณฟ้าระดับสาม

เย่ว์หยางใช้กุ้ยหยินไฟยกระดับให้มันเป็นอสูรปราณฟ้าระดับสี่ใกล้ระดับห้า

ต่อมาหลังจากผ่านการสู้ศึกหลายสิบครั้ง มันเลื่อนระดับเป็นอสูรปราณฟ้าระดับห้า.. แต่มันยังไม่มีปัญญามากพอ  อสูรธรรมดายกระดับได้ถึงปราณฟ้าระดับห้า  แน่นอนว่ามีอสูรน้อยตัวมากที่ผ่านการใช้วิธีพิเศษเพื่อสร้างความสำเร็จระดับสูง อย่างเช่นอาทิตย์ทมิฬของจีอู๋ลี่มีพลังปราณฟ้าระดับแปด อย่างไรก็ตามระดับความสำเร็จจนถึงระดับนี้ไม่สูงมาก และอาจทำให้อสูรทนไม่ไหวระเบิดตายหรือมีรูปผิดเพี้ยน หรือล้มเหลวอย่างไม่มีวิธีแก้ไข

สำหรับไอริสจุ้ยมาวอี้ไม่ได้คาดหวังว่ามันจะเติบโตในระดับที่สูงขึ้น

ส่วนใหญ่นางจะเน้นไปที่การฝึกแพนด้าน้อยหนิวหนิว

ไม่ใช่ว่าอสูรทุกตัวจะมีโอกาสเข้าสู่ประตูหวนกำเนิดเหมือนอย่างตั๊กแตนมัจจุราช จะมีโอกาสเติบโตได้ดีกว่า

แม้ว่าเย่ว์หยางจะมีร่างเทพ เลือดเทพและสมบัติวิเศษ แต่คุณสมบัตินั้นแตกต่างกัน ไม่สามารถสร้างผลตามที่ต้องการได้

เกี่ยวกับกุ่ยหยินไฟที่หลอมรวมเข้ากับเหยี่ยวเพลิงพิโรธ ก็เป็นเช่นนั้น

จนกระทั่งการปรากฏของพลังเทพมหาอัคคี

ในที่สุดเย่ว์หยางก็พบพลังเทพที่เหมาะสมที่ช่วยเพิ่มพลังให้กับเหยี่ยวเพลิงพิโรธ... องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนเข้าใจว่ากระบวนการนี้จำเป็นต้องเกิดขึ้น ความร่วมมือกันระหว่างสามีภรรยาในการฝึกฝนพลังคู่รัก ดังนั้นนางตามหาปิงเอ๋อไปฝึกฝนพิเศษเพื่อตัดความอยากรู้อยากเห็นของเด็กสาว โล่วฮัวพาเป่าเอ๋อออกไป นางเซียนหงส์ฟ้าพามารเคราะห์ไป เหลือแต่ราชันย์ปีศาจใต้ นางยิ้มให้จุ้ยมาวอี้แล้วออกไป

เย่ว์หวี่ต้องการอยู่ต่อ แต่อู๋เหินฉุดดึงนางออกไป

ตอนนี้ทุกคนไปกันหมดแล้ว  แต่พี่สาวคนเดียวที่ตื่นอยู่ในช่วงเย่ว์หยางควบคุมตัวเองไม่ได้ก็คือเย่ว์หวี่ผู้มีพลังแห่งน้ำ  เสวี่ยอู๋เสียไม่อยู่ที่นี่ ยกเว้นเย่ว์หวี่ไม่มีใครสามารถปลุกเย่ว์หยางจากการหลับ และไม่สามารถแก้พลังหยางที่มากเกินไปของเขาได้ นอกจากพลังวารีของนาง

ไม่มีทาง ใครให้นางมีน้องชายเล่า? เย่ว์หวี่มักเหลียวกลับไปดู

ความจริงพวกนางมีการเชื่อมโยงจิตและวิญญาณ  แม้ว่านางจะไม่เห็นด้วยตา แต่ก็ยังรู้สึกได้

นางกลับหลังหันและไม่ดูต่อ

นางแค่รู้สึกไม่วางใจปล่อยผ่าน

อู๋เหินจับมือเย่ว์หวี่เบาๆ นางรู้ความสำคัญของเย่ว์หวี่ ทุกครั้งที่เย่ว์หยางทำบางอย่างที่พิเศษ เขามักต้องการแรงสนับสนุนจากเย่ว์หวี่ เพราะเหตุนี้นางจึงรู้ว่าเย่ว์หวี่เสียสละมาก  ในการสนับสนุนเขาในฐานะพี่สาวนางทุ่มเทแทบทุกอย่าง หากไม่ได้รับความช่วยเหลือจากนาง เย่ว์หยางจะก้าวหน้าได้เร็วแค่ไหนเชียว  จะมาถึงระดับพลังที่น่าเหลือเชื่อในวันนี้หรือไม่?

จุ้ยมาวอี้ไม่อายแล้วนางให้ความร่วมมือฝึกพลังคู่รักเป็นอย่างดี

ในขณะที่ผสานจิตใจได้แล้ว

นางเรียกเหยี่ยวเพลิงพิโรธไอริสออกมาอีกครั้ง

เปลวเพลิงสีม่วงน้ำเงินลุกไหม้อย่างสงบ เหยี่ยวเพลิงพิโรธโบยบินขึ้นท้องฟ้า ในขณะที่บินอยู่ในท้องฟ้าสูงมาก มันบินโฉบลงมาที่ปลายหอกกลืนมังกรที่เย่ว์หยางและจุ้ยมาวอี้รวมผสานพลังกันอยู่

พลังเทพมหาอัคคียิงออกมาราวกับภูเขาไฟระเบิด

ในท่ามกลางของเหยี่ยวเพลิงพิโรธ

หากไม่มีเจตจำนงราชันย์ของเย่ว์หยางคอยป้องกัน เหยี่ยวเพลิงพิโรธอาจถูกพลังเทพมหาอัคคีทำลายภายในไม่กี่วินาที จากนั้นกุ่ยหยินไฟระเบิดพลังทันที

ไอริสในท่ามกลางเพลิงม่วงน้ำเงินร้องด้วยความเจ็บปวดทันที และร่างของมันไม่สามารถทนรับได้ เย่ว์หยางรีบสอดเพลิงอมฤตเข้าไปในวิญญาณของมัน ปล่อยให้มันผสานกับสายเพลิงอมฤต จากนั้นเพลิงอมฤตขยายขนาดและแผดเผาสร้างร่างใหม่ให้มัน

มีเพลิงอมฤตอยู่ วิญญาณของเหยี่ยวเพลิงพิโรธไอริสภายใต้แผดเผาของเพลิงเทพมหาอัคคีจะไม่มีวันตายและไม่มีอันตรายจากพลังทำลายล้าง ร่างของมันกางปีกยาวมากกว่ายี่สิบเมตรระเบิดอยู่ภายใต้พลังเทพมหาอัคคี กุ่ยหยินไฟระเบิดเต็มที่แต่ยังมิทันจะสมบูรณ์ภายใต้พลังเผาผลาญของพลังเทพมหาอัคคี และรวมเข้ากับเพลิงอมฤตอย่างรวดเร็วก่อสร้างชีวิตใหม่ เป็นกุ่ยหยินไฟที่ไม่เคยเห็นมาก่อน

ร่างที่ถูกทำลายก่อตัวใหม่ในเสาเพลิงอมฤต

ปีกเพลิงกลายเป็นปีกแสงดูมีชีวิตชีวา

และกระพริบอย่างงดงามนานขึ้น

หัวเหยี่ยวแต่เดิมพอเกิดใหม่ในเพลิงอมฤตกลายเป็นภาพหัวสตรีคล้ายอินทรีหัวมงกุฎ ร่างขนาดใหญ่ค่อยๆ มีการเปลี่ยนแปลงเป็นร่างมนุษย์  ขนนกไฟนับไม่ถ้วนในท้องฟ้าและบนพื้นก่อตัวกลายเป็นปีกแสงสี่คู่

นอกจากเท้าเหยี่ยวแล้ว แม้แต่มือแขนก็ยังใกล้เคียงกับมนุษย์ เพียงแต่มีเล็บยาวและคม

 “อสูรศักดิ์สิทธิ์?  ไอริสของข้ามีวันเลื่อนชั้นเป็นอสูรศักดิ์สิทธิ์หรือนี่?”  จุ้ยมาวอี้ไม่สามารถควบคุมจิตใจได้ นางประหลาดใจและดีใจมากเกินไป

 “อ๊า.......” เย่ว์หยางกำลังจดจ่อตั้งสมาธิ แต่สูญเสียความร่วมมือของนาง เขาได้รับผลสะท้อนกลับทันที และรู้สึกปวดหัว

 “เลิกฟุ้งซ่าน กลับมาผสานจิตเหมือนเดิม..”  เมื่อเห็นอุบัติเหตุ เย่ว์หวี่ลืมตัวหันไปคว้าตัวเย่ว์หยางและปล่อยตัวเองอยู่ในจิตสำนึกของเขาแบ่งปันความเจ็บปวดส่งพลังหยินช่วยให้เขารู้สึกสงบเย็น ขณะนั้นเย่ว์หยางสงบจิตใจและกลับคืนสู่สภาวะฝึกฝนพลังคู่รักทันทีมุ่งไปหาสภาวะที่ดีที่สุดของเหยี่ยวเพลิงพิโรธไอริส ปรับปรุงแก้ไขหลังจากเกิดใหม่

ขณะที่กระบวนการสำเร็จแล้วเย่ว์หยางไม่สามารถทนได้อีกต่อไป เขาล้มพับอยู่อ้อมแขนเย่ว์หวี่แล้วหลับไป

ไม่มีอะไรที่เหนื่อยไปกว่าการสร้างชีวิตใหม่อีกแล้ว

ถ้าเขาเลือกเปลี่ยนได้ เย่ว์หยางยอมสู้กับซาฟงคนพร้อมกันหลายคนดีกว่า แทนที่จะใช้เพลิงอมฤตให้กำเนิด ยิ่งเป็นชีวิตที่ต้องมีการเปลี่ยนสภาพร่าง มีเป้าหมายเปลี่ยนไปในสภาพสูงขึ้น ก็ยิ่งสิ้นเปลืองพลังงานมากขึ้น ยิ่งกว่านั้นนี่ทำเพื่อไอริสของจุ้ยมาวอี้  ไม่ใช่อาหมัน ไม่ใช่อสูรของเขาเอง ไม่ใช่อสูรพิทักษ์ที่ต่อให้ล้มเหลวก็ไม่มีวันตายจริง... เย่ว์หยางกัดฟันทำจนสำเร็จหวังว่าจุ้ยมาวอี้จะมีความแข็งแกร่งก้าวกระโดดก่อนแพนด้าน้อยหนิวหนิวจะเติบโต นางจะได้ไม่รู้สึกอายขายหน้า

ต้องรู้ไว้ว่านอกจากเย่ว์ปิงแล้ว จุ้ยมาวอี้น่าจะเป็นคนขยันฝึกฝนมากที่สุด บางทียังมากกว่าองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนด้วยซ้ำ

นางไม่ต้องการเป็นตัวถ่วงเย่ว์หยาง ดังนั้นนางจึงฝึกฝนอย่างหนัก

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะต้องฝึกซ้อมนานแค่ไหน พยายามแล้วพยายามอีก เป็นไปไม่ได้ที่จะไปถึงระดับปราณฟ้ารวดเดียว...  เมื่อเย่ว์หยางมองตานาง เขารู้สึกสัมผัสใจนางได้ เขาไม่ต้องการโน้มน้าวนางเพราะเขาเข้าใจแรงบันดาลใจของนางดังนั้นจึงมีโอกาสในวันนี้ ไม่ว่าต้องเหนื่อยเพียงไหน เขาต้องช่วยสร้างไอริสให้นาง

อสูรศักดิ์สิทธิ์จะยังไม่เกิดชั่วคราว

ตอนนี้ไอริสเปลี่ยนเป็นรูปมนุษย์ ยังเป็นแค่จุดเริ่มต้น มันต้องเรียนรู้และเติบโต ก็เหมือนนางนวลสายลมของเจ้าอ้วนไห่ ฉลาดมาก ฝึกฝนมาอย่างยาวนาน แต่ยังไม่มีทางเปลี่ยนไปเป็นร่างมนุษย์ที่สมบูรณ์ ยังไม่เลื่อนเป็นอสูรศักดิ์สิทธิ์เต็มที่!  การเลื่อนขึ้นเป็นอสูรศักดิ์สิทธิ์ไม่ใช่กระบวนการง่าย ไม่ด้อยไปกว่าสร้างชีวิตใหม่ของอสูร!

เหยี่ยวเพลิงพิโรธไอริสจะยังไม่เปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์สมบูรณ์ได้นานนัก เมื่อจิตใจของมันผ่อนคลายมันจะคืนร่างเป็นเหยี่ยวทันที

มันทะยานบินสูง

บินโฉบเฉี่ยวไปมาอย่างตื่นเต้นและบินวนอยู่นาน

จุ้ยมาวอี้ยังนั่งอยู่บนตักเย่ว์หยาง นางหลั่งเหงื่อขอบคุณเย่ว์หวี่ “ขอบคุณพี่หวี่ ขอบคุณท่าน!”

เย่ว์หวี่ยิ้มเล็กน้อย

นางรับผ้าเช็ดหน้าจากอู๋เหินและเช็ดหน้าผากให้จุ้ยมาวอี้  “ไม่เป็นไร ตราบเท่าที่เจ้าปลอดภัยข้าก็โล่งใจแล้ว!”

จุ้ยมาวอี้ตื่นเต้นและอ้าแขนโอบทั้งเย่ว์หยางและอู๋เหินไว้ด้วยกัน

นางไม่อาจพูดอะไรได้อีก

นอกจากหลั่งน้ำตาอย่างมิอาจข่มกลั้นได้...

เย่ว์หยางหลับลึก และจิตสำนึกเขาเข้าสู่อาณาจักรแดนฝัน เขาพบกับเทพธิดากระบี่ฟ้าก่อนและถามนางเรื่องมุกมังกร “ใช่แล้ว ข้าใช้ปราณกระบี่หวงหลงหยวนเป็นผลให้ไม่เพียงแต่ซาฟงตายเท่านั้น  แต่ยังเปลี่ยนพลังเทพของเขาไปเป็นมุกมังกรรวมทั้งความรู้ของเขาด้วย  ก่อนหน้านี้ปราณกระบี่หวงหลงหยวนถูกนำมาใช้กับดาบเทพพยัคฆราชและใช้กับโลหะลับเทพสังหารสร้างเป็นมังกรพิรุณ กระบี่หวงหลงหยวนยังสามารถสลายโลหะลับเทพสังหารได้หรือ?  ทำไมมันถึงได้เกินคาดขนาดนี้?  ข้าสับสนจริงๆ!  ข้ารู้ว่าท่านต้องเชี่ยวชาญความลับนี้ ช่วยบอกข้าเถิด!”