เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 1200 อสูร? ปีศาจ? ซัดให้เหมือนเจ้า

 

 

ตอนที่  1200  อสูร? ปีศาจ? ซัดให้เหมือนเจ้า

บุรุษลึกลับเผชิญหน้ากับกระบี่หลงหยวนทันที

 

แผ่นดินสะท้านสะเทือน

ทุกอย่างล้วนศิโรราบ

รอจนมังกรทองยักษ์กลับเข้ามาอยู่ในมือของเย่ว์หยางก็มีขนาดเท่าลูกปิงปอง

กระบี่หลงหยวนก็เหมือนที่เคยใช้สังหารเทพหรดีซาฟง ใช้กับบุรุษลึกลับได้หรือไม่?  มุกมังกรแดงนี่คือพลังเทพของบุรุษลึกลับหรือ?

เย่ว์หยางทั้งตกใจและยินดีเงยหน้ามองบุรุษลึกลับที่ยังยืนอยู่ในอากาศโดยไม่ตาย

แทนที่จะเจาะทะลุเข้าไปในหัวใจ

แต่หัวใจของเขาหายไป

หรือว่ามุกแดงที่อยู่ในมือของเย่ว์หยางจะเป็นหัวใจของบุรุษลึกลับ!”

 “ข้าเล่นกับแมลงเล็กน้อยอย่างพวกเจ้ามามากพอแล้ว!  ถ้าเป็นอย่างนั้นข้าจะให้เจ้าได้เห็นพลังที่แท้จริงของข้า!”  บุรุษลึกลับคำรามด้วยความโมโห เขาสร้างพายุหมุนอย่างบ้าคลั่ง  ถ้าไม่ใช่เพราะกฎสวรรค์แห่งชีวิตของตั่วตั่วเกรงว่าฟ้าดินคงถูกพายุหมุนถล่มจนเป็นเศษธุลีแตกหายไปกับมิติว่าง

หนามแหลมแทงออกมาจากชุดคลุมของบุรุษลึกลับ

ฉีกขาดทันที

เศษผ้ากระจัดกระจาย

บุรุษลึกลับร่างกายขยายใหญ่อย่างไม่จำกัดกลายเป็นสัตว์ประหลาดสูงร้อยเมตรอย่างรวดเร็ว ศีรษะและใบหน้ามีหนามแหลมดูน่ากลัว

ผิวมีเกล็ดดำแดงเข้มเหมือนหมึก ผิวด้านหน้ามีหนามแหลมคมโค้ง มีกรงเล็บแหลมคมยาวมากกว่าสิบเมตร ลำตัวล่ำหนาเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อเหมือนอสูรดึกดำบรรพ์ที่กินทุกอย่าง

เมื่อมันอ้าปากที่เต็มไปด้วยฟันแหลมคมแผดเสียงคำรามขึ้นท้องฟ้า แม้แต่ตั่วตั่วก็ยังอดขมวดคิ้วไม่ได้

ครั้งนี้บุรุษลึกลับมีพลังคลุมเต็มไปทั้งตัว ดวงตาแดงก่ำ

แต่เห็นได้ชัดว่าเขายังคงมีสติมีเหตุผล

พลังของเขาเพิ่มขึ้นฉับพลันถึงร้อยเท่า

 “คนผู้นี้รวมตัวกับอสูรศึกหรือ?”  ซวงหานถามจ้าวซีอย่างไม่สบายใจ แต่จ้าวซีผู้มีกระจกวิเศษก็ยังส่ายหัวกล่าวว่า เขาไม่สามารถสอดส่องหาความจริงได้

 “ควรจะเป็นสภาพที่ถูกผนึกมาแต่ดั้งเดิม...นักสู้ในแดนสวรรค์บางคนชอบบีบอัดและผนึกพลังที่รู้แจ้ง รอเวลาต่อสู้หรือต้องการความก้าวหน้า จึงค่อยปลดผนึกพลังที่บีบอัดนี้ไว้เรียกร่างรบแรกหรือร่างรบที่สองออกมาสู้  ร่างที่เราเห็นในปัจจุบันนี้น่าจะเป็นการปลดผนึกเข้าสู่ร่างอสูร”  ความเข้าใจของซื่อเสินในแง่มุมนี้ยังไม่ลึกไม่ชัดเจนว่าสถานการณ์จะเป็นเช่นนี้จริงหรือไม่

 “ถ้ามีร่างอสูรมากกว่าหนึ่งรูปแบบ และมีรูปแบบที่สอง แล้วจะสู้ต่อได้อย่างไร?”  ซวงหานพูดเสร็จอดตัวสั่นไม่ได้

ร่างอสูรของบุรุษลึกลับนั้นมีพลังแข็งแกร่งมากกว่าแต่ก่อนร้อยเท่า

ถ้ามีรูปแบบที่สอง

ทันทีที่ถูกปลดผนึก

แล้วใครจะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้?  ไม่น่าแปลกใจที่คนผู้นี้แม้จะถูกแทงหัวใจแล้วก็ยังมีความหยิ่งอยู่ได้!

เย่ว์หยางอยู่กับที่เพราะต้องการเล่นสนุกกับอสูรของคนลึกลับอีกครั้ง  แต่กระบี่หลงหยวนถูกถอนออกมาช่วงสั้นๆ จากนั้นกดลงไปอีกโดยไม่ใช้ปราณกระบี่เพื่อให้เกิดความปั่นป่วนในพลังหยินและหยาง ท้องฟ้าและพื้นโลกถูกแบ่งออกเป็นสองขั้วเหมือนถูกมีดตัด ครึ่งหนึ่งคือโลกที่มีไฟลุกไหม้ราวกับนรกเหล็กร้อนที่มีเปลวไฟ อีกครึ่งหนึ่งเป็นโลกหิมะที่เยือกเย็นศูนย์องศา เสียงฟ้าร้องสายฟ้าสีม่วงปะทุท่ามกลางการปะทะของน้ำแข็งและไฟเหมือนมีงูพุ่งผ่านรอยแตกของอากาศ ภายใต้เจตจำนงของเย่ว์หยาง เขาใช้แขนข้างเดียวน้าวคันธนูน้ำแข็ง เปลวไฟคำรามกระหึ่มเป็นรูปขนนก แต่เสียงฟ้าร้องรวมกับน้ำแข็งเป็นลูกศรระหว่างแหล่งพลังความร้อนและความเย็นที่ไม่มีสิ้นสุดเล็งไปที่บุรุษลึกลับเหมือนอสูรร้าย

ธนูน้ำแข็งยิงออกไปทันที

บุรุษลึกลับตวัดกรงเล็บสร้างเป็นแนวกั้นสิบแปดสายกลายเป็นโล่ป้องกันอยู่ด้านหน้า

อย่างไรก็ตามลูกธนูที่สร้างด้วยพลังงานปั่นป่วนมีพลังทะลวงสรรพสิ่ง แนวป้องกันไม่สามารถป้องกันได้ ธนูปักเข้าที่ตาซ้ายของบุรุษลึกลับ...  เดิมทีเย่ว์หยางคิดว่าเขายิงศัตรูได้สำเร็จ ขณะจะชูกำปั้นแสดงความสะใจ  แต่กลับตรงกันข้ามเขาเห็นในดวงตาของบุรุษลึกลับมีแววกระหายเลือด

พลังของธนูที่ปักตรึงเข้าตาซ้ายของบุรุษลึกลับนั้นมีพลังร้ายกาจ

ทว่าไม่ถูกต้อง!

ธนูนั้นสามารถทะลวงทุกอย่างในโลกได้ แต่กลับไม่สามารถผ่านทะลุเปลือกตาของบุรุษลึกลับได้

เดิมทีพลังป้องกันของบุรุษลึกลับนั้นก็ไม่ธรรมดาอยู่แล้ว  ยกเว้นวงจักรล้างโลกและดาบเทาเถี้ยและอาวุธเทพร่างมนุษย์ตอนนี้เขามีพลังอสูรเสริมเข้าไปอีก เย่ว์หยางโจมตีโดยพลังปั่นป่วน พลังไม่ต่ำทรามกว่าพลังดับสุริยา แต่ผลกลับเหมือนกับแต่ก่อน  พลังเทพปั่นป่วนรวมพลังหยินและหยางกลับไม่สามารถเจาะผ่านผิวของบุรุษลึกลับได้!

แย่แล้ว!

พลังป้องกันนี้เป็นเพียงข้อผิดพลาด เป็นพลังป้องกันที่ผิดธรรมดาเทียบกับเกมคอมพิวเตอร์เลเวล 868!

เย่ว์หยางต้องการจะคุยติดต่อกับฝ่ายบริการลูกค้าเกมเทพทันทีเกี่ยวกับการกำจัดตัวบอส  นี่เขาสร้างตัวบอสที่เกินเลเวล 90 แต่ระบุในแผนแค่ระดับ 70 บริษัทเกมเทพต้องการจะทำร้ายผู้คนจริงๆ หรือ?

ซื่อเสินมองอย่างสิ้นหวัง

คนลึกลับใกล้จะคงกระพันไร้เทียมทานแล้ว  หลังจากอสูรถูกทำลายไป เขากลับเพิ่มพลังฟื้นฟูขึ้นเป็นร้อยเท่าในทุกด้าน  การโจมตีไม่ได้ผลเลย

 “ฮ่า...!”

เสี่ยวเหวินควบกลั่นพลังเทพรอคอยโอกาสโจมตีอย่างเกรี้ยวกราด

ภาพฉายปีศาจอสรพิษทองขนาดยักษ์สูงพันเมตรอยู่ข้างหลังเธอ เธอเงื้อดาบน้ำแข็งคู่รวบรวมพลังวิญญาณรวมอยู่ในนั้นสามารถฟันทำลายสรรพสิ่ง

บุรุษลึกลับที่ต้านรับพลังปั่นป่วนของเย่ว์หยางได้อย่างง่ายดายตอนนี้กำลังสนุกกับความสิ้นหวังของคู่ต่อสู้ของ ไม่คาดคิดว่าการจู่โจมสังหารจะมาจากด้านหลัง  แต่สายเกินกว่าจะเหลียวหลังกลับ ปล่อยให้ดาบคู่ฟันเข้าใส่อย่างรวดเร็ว

ยกเว้นกลางศีรษะและกระดูกสันหลัง

ไหล่ อกและท้องตลอดแนวกระดูกสันหลังถูกปีศาจอสรพิษทองยักษ์ฟันใส่

บุรุษลึกลับไม่อยากจะเชื่อว่าเขาถูกร่างทองของปีศาจอสรพิษน้อยสังหารร่างของเขาได้โดยตรงเหมือนกับแมลงวันตัวหนึ่ง ซวงหาน จ้าวซีและซื่อเสินปากอ้าตาค้างทันที เป็นไปได้อย่างไร? ภาพนี้ชัดยิ่งกว่าชัดเจน เมื่อครู่นี้เย่ว์ไตตันไม่สามารถทำอะไรคนลึกลับได้ แต่ปีศาจอสรพิษน้อยกลับเคลื่อนไหวไม่คาดคิดได้หรือ? 

ปีศาจอสรพิษน้อยร้ายกาจยิ่งกว่าเทพธิดาบุปผานั่นอีกหรือ

อย่างน้อยที่สุดก็เริ่มฆ่าศัตรู

เย่ว์หยางตะลึง... เสี่ยวเหวินหลีร้ายกาจขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? เขาไม่แน่ใจว่าล้มเหลวเกินไปหรือเปล่า!

เสี่ยวเหวินหลีหันกลับมามองเย่ว์หยางและยิ้มหวานให้เขา  ลักษณะตัวเล็กฉลาดของเธอที่แสดงออกในตอนนี้ต่างจากภาพที่เธอฆ่าบุรุษลึกลับอย่างดุเดือด  เย่ว์หยางกระพริบตาปริบๆ และสงสัยว่าตนเองเห็นผิดไปหรือไม่

ปัง!

บุรุษลึกลับถูกฆ่าตายทันทีและละลายหายไป

ร่างกายใหญ่โตของเขาแตกเป็นเสี่ยงๆ ควันดำม้วนตัวลอยขึ้นเหมือนกับงูขดตัว

ใช้เวลาไม่ถึงสิบวินาที ร่างที่สองรวมตัวขึ้นและไม่มีร่างจริงอีกต่อไป ร่างทั้งหมดเปลี่ยนแปลงไปเป็นรูปแบบชีวิตอื่นตามใจชอบ นี่เป็นรูปแบบที่สองหลังจากบุรุษลึกลับเปิดผนึก

 “ข้านี่โง่จริงๆ”  ซวงหานตบปากตัวเองและรำพึงรำพันกับตัวเอง

บุรุษลึกลับแปลงร่างเป็นรูปแบบที่สอง

ยิ่งกว่านั้นคนลึกลับนั้นปลดผนึกอีกครั้งทำให้ร่างที่สองของเขามีพลังมากกว่าร่างก่อนสิบเท่า

ตอนนี้บุรุษลึกลับชั่วร้ายนั้นทรงพลังจนต้านฟ้าได้  ซวงหานรู้สึกว่าเทพผู้นี้อย่าว่าแต่สู้ตามลำพังเลย แค่เพียงเป่าเขาเบาๆ  ก็แทบให้เขาขาดใจได้แล้ว  ในทางตรงกันข้าม เขาเองเป็นเหมือนมดที่น่าสงสาร

ร่างยักษ์ปีศาจอสรพิษทองใช้ดาบฟันบุรุษลึกลับจนกระเด็นห่างออกไปหลายกิโลเมตร แต่มันยืดมือป้องกันการโจมตี ไม่เพียงไม่ต้องอับอายเหมือนครั้งก่อน แต่เริ่มก้าวหน้าตอบโต้ทีละก้าวบังคับให้ปีศาจอสรพิษต้องเป็นฝ่ายถอยไม่อาจท้าทายได้อีก บุรุษลึกลับหัวเราะอย่างหยิ่งผยอง  “เจ้ามดแมลงที่น่าสมเพช พวกเจ้าโอ้อวดว่ารู้แจ้งได้รวดเร็ว  แต่พวกเจ้าไม่มีทางเข้าใจข้าได้ ข้ารู้แจ้งการใช้พลังเทพมานานเป็นหมื่นปีแล้ว  อุบายทำลายร่างกายของข้าใช้ไม่ได้  ข้าสามารถฟื้นฟูร่างกายได้ทันที  พวกเจ้าต้องเข้าใจ ข้ามีร่างเป็นอมตะ ต่อให้พวกเจ้าทุ่มเทจนหมดแรงก็ทำอะไรข้าไม่ได้!”

เสี่ยวเหวินหลียังไม่ได้เลื่อนระดับเป็นนักสู้ชั้นเทพ เนื่องจากเย่ว์หยางยังไม่เลื่อนเป็นระดับเทพ  แม้ว่าจะควบแน่นสร้างประกายเทพได้นานแล้ว แต่พลังก็ยังไม่อาจเทียบกับบุรุษลึกลับที่เป็นศัตรูได้

สถานการพลิกผันอย่างรวดเร็ว

ร่างปีศาจอสรพิษยักษ์ถูกพลังเทพของบุรุษลึกลับตีโต้ถอยทีละก้าวๆ และพลังเทพเริ่มหมองลง

 “ข้าบอกแล้วว่าศึกนี้ปล่อยให้ข้าออกหน้าเอง!”  ตั่วตั่วเทพธิดาบุปผาเดินขึ้นหน้า เถาดอกหนามนับล้านขยายตัวเป็นล้านๆ ต้นกินพื้นที่เกินกว่ากิโลเมตร

ขณะเดียวกันนางยังควบคุมกลีบดอกไม้ยักษ์ไม่เปลี่ยนแปลงก้าวหน้าไปทีละก้าวๆ

 “นอกจากเทียนอี้แห่งแดนสวรรค์แล้วไม่มีใครทำร้ายร่างพันปีของข้า!”  บุรุษลึกลับมีความมั่นใจในร่างที่สองพอ

 “อย่างนั้นหรือ?”  ตั่วตั่วแค่นเสียงเยาะเย้ย

กลีบดอกไม้ยักษ์ยื่นออกมาจับแขนล่ำหนาของบุรุษลึกลับ

บุรุษลึกลับหัวเราะลั่น และแขนของเขาล่องหนหายไปเหมือนตอนที่สู้กับปีศาจอสรพิษทอง

แต่วินาทีต่อมาเสียงหัวเราะของเขาชะงักกะทันหัน  แขนที่มองไม่เห็นเปลี่ยนรูปร่างใหม่ภายใต้ปณิธานราชันย์ของตั่วตั่ว มันไม่สามารถเปลี่ยนไปเป็นควันหนา ไม่เพียงแค่แขน แต่ยังคงรวมไปถึงร่างมนุษย์ลึกลับที่ไม่สามารถล่องหนได้เป็นสิ่งที่ถูกข่มภายใต้ปณิธานราชันย์ของตั่วตั่ว  ดอกหนามยักษ์งอกเติบโตอีกด้านหนึ่งหยาบพอๆ กับคนเถื่อนที่จับหมูป่าและหิ้วหัวของบุรุษลึกลับที่ย่ามใจหยิ่งยโสเมื่อครู่ที่ผ่านมาฟาดลงกับพื้น

ไม่รอให้บุรุษลึกลับดิ้นรนกลับมาสู้ได้อีก

มีหมัดระดมต่อยเหมือนพายุฝน

บุรุษลึกลับผู้ชั่วร้ายถูกอีกฝ่ายต่อยใส่อย่างไม่ยั้ง  เย่ว์หยางตะลึงและรำพึงกับตัวเอง  “แม่สาวนี่ร้ายกาจดุร้ายนัก นางไม่ได้น่าเพลิดเพลินเหมือนลักษณะที่เห็น แม้แต่ยามสู้ก็ดูเหมือนเริงระบำ นางเปลี่ยนเป็นดุร้ายขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อใด?”