เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 1203 มีเหตุผลอื่นไหม?

 

 

ตอนที่  1203  มีเหตุผลอื่นไหม?

บุรุษลึกลับถูกตั่วตั่วรุกไล่เป็นเวลานาน เขาถูกสาวกิเลนขวิดล้มลงอย่างไม่คาดคิด ไม่อาจลุกขึ้นยืนเป็นเวลานาน

 

พลังขวิดของสาวกิเลนรุนแรงไม่เบาเลยจริง

เย่ว์หยางได้แต่ยืนตะลึงงัน

น่าเสียดายที่แม่สาวน้อยนี้เกียจคร้านและไม่ค่อยช่วยงาน มิฉะนั้นปีศาจเฒ่าคงไม่มีทางลุกขึ้นมาเดินได้แน่นอน

ตั่วตั่วถือโอกาสฟื้นฟูพลังเทพที่ใช้เกินตัว ถ้าไม่ได้สาวกิเลนช่วยขวิดสนับสนุนเกรงว่านางคงพ่ายแพ้แน่ แม้ว่าระดับนักสู้จะเท่ากัน แต่ชายชราเป็นตัวประหลาดเฒ่าที่มีชีวิตมานานนับหมื่นปี ที่สำคัญเขามีประกายเทพและพลังเทพเกินจินตนาการ ตั่วตั่วเพิ่งจะยกระดับเป็นนักสู้ชั้นเทพ หนทางต่อสู้มีแต่ยากลำบากขึ้น ถ้าไม่มีผู้ช่วยเหลือก็ยากจะพลิกสถานการณ์กลับมาได้

“ปรากฏว่าเจ้าซ่อนอสูรอมตะน้อยไว้นี่เอง...”  บุรุษลึกลับยืดเอวของเขาอีกครั้ง ดวงตาของเขาเปลี่ยนไป เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นต้องการฆ่า และลึกลงไปภายในดวงตานั้นยังมีแววความโลภชนิดหนึ่ง

เขาโบกมือพลิกหน้าคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์

เรียกอสูรตาปีศาจออกมาช่วยสนับสนุน

อสูรตาปีศาจนี้

ไม่มีอำนาจพลังต่อสู้แม้แต่น้อย แต่มีทักษะพิเศษที่ทรงค่า นั่นคือน้ำตาปีศาจ

อสูรตาปีศาจซึ่งเปลี่ยนร่างเป็นอสูรที่เกาะอยู่ไหล่หลั่งเลือดและน้ำตาแห่งความเศร้าโศกเสียใจสองสาย  เสียงร่ำไห้คร่ำครวญดังขึ้นในใจของเย่ว์หยาง หลังจากนั้นเย่ว์หยางพบว่าเสื้อผ้าของเขาไม่รู้ว่าเปื้อนน้ำตาโลหิตของอสูรตาปีศาจตั้งแต่เมื่อใด  แต่น้ำตาโลหิตของอสูรยังคงหยดหล่น  มองดูที่พื้นใต้เท้าของเขาก็เปียกราวกับว่าคนขลาดกลัวจนปัสสาวะราดอยู่กับที่ เย่ว์หยางกระโดดอย่างรวดเร็วโดยไม่ได้เล็งว่าจะยืนตรงไหน แต่พอเท้าทั้งสองเหยียบพื้น พื้นก็เปียกทันทีราวกับว่ามีปีศาจคร่ำครวญร้องไห้นับร้อยกอดแขนกอดขาร้องไห้อยู่ตรงที่นั้น

ทักษะพิเศษของอสูรตาปีศาจก็คือหลั่งน้ำตาโลหิตและตามติด

ไม่ว่าศัตรูจะบินไปที่ใด ตราบเท่าที่อสูรตาปีศาจยังคงร้องไห้ ตราบนั้นศัตรูจะไม่มีทางสงบจิตใจและร่างกายได้ ร่างทั้งหมดจะถูกปนเปื้อนด้วยน้ำตาโลหิต และในเวลาเดียวกันจะถูกสังเกตโดยเจ้าของอสูร ไม่ว่าอย่างไรก็ซ่อนไม่ได้

เพราะทักษะที่พิเศษนี้ อสูรตาปีศาจจะมีค่ามากกว่าอสูรอื่นเป็นร้อยเท่า  และนักสู้ฝีมือดีหลายคนจะทำสัญญากับมัน

ใช้เจ้าอสูรตัวนี้เพื่อรบกวนศัตรู

ล็อคเป้าที่อยู่ของศัตรู

เย่ว์หยางปลดเปลื้องเพลิงอมฤต ไม่มีเลือดและน้ำตาทันที

แต่ทันทีที่เพลิงอมฤตหายไปน้ำตาโลหิตที่น่ารังเกียจก็ปรากฏขึ้นอีกครั้งทันที  ในทำนองเดียวกันเย่ว์หยางพยามใช้เพลิงอมฤตชำระใต้ดินทั้งหมด ใช้กระบี่ขาวซวงหัวกำจัด แต่ก็ไม่ได้ผล

ถ้ามันเป็นอสูรตาปีศาจธรรมดา ต่อให้เป็นอสูรปราณฟ้า เป็นไปไม่ได้ที่จะส่งผลกระทบต่อเย่ว์หยาง แต่มีปณิธานราชันย์ของคนลึกลับคอยชักนำและมีพลังเทพคอยปกป้อง เหตุนั้นนั่นไม่ใช่สิ่งที่เย่ว์หยางสามารถกำจัดได้  คนลึกลับจะต้องถูกฆ่า  ไม่เช่นนั้นอสูรตาปีศาจก็จะแสดงพลังได้เสมอ

กล่าวอีกอย่างหนึ่งปีศาจเฒ่ามนุษย์ลึกลับนี้เป็นสื่อกลางให้อสูรตาปีศาจได้แสดงทักษะความสามารถพิเศษได้

“ร้องเข้าไป  ร้องแล้วมันทำให้ข้ารำคาญจริงๆ!”  เย่ว์หยางรู้สึกว่าเสียงร้องไห้รบกวนพลังจิตวิญญาณของมากเป็นสามเท่า ตั่วตั่วก็รู้สึกไม่สบายใจเช่นกัน

“เฮอะ!”  สิ่งที่บุรุษลึกลับต้องการก็คือผลเช่นนี้

เขาพบว่าอสูรสายพฤกษาข้างหน้าเขาเป็นอสูรพิทักษ์ซึ่งจะไม่มีวันตาย อย่าว่าแต่ฆ่านางเลย  ต่อให้ฆ่านางด้วยพลังของเขาทั้งหมด ก็ไม่สมเหตุผลแต่อย่างใด  วิธีที่ดีที่สุดในการโจมตีก็คือฆ่าเย่ว์ไตตัน  ไม่, เขาควรถูกจับก่อนแล้วผนึกเอาไว้ จากนั้นค่อยถามถึงสมบัติเทพและอสูรอมตะจากเขา

แค่ตรึงเจ้าเด็กนี่ไม่ให้ลื่นไหลหนีไปได้

ไม่มีท้องฟ้าให้ไป

ไม่มีประตูที่พื้นให้ยืน

อย่างนั้นการสู้รบก็ประกาศผลได้เลย

อสูรตาปีศาจปกติเขาไม่ต้องการใช้มัน อสูรชนิดนี้ที่เอาแต่ร้องไห้ มันทำลายภาพพจน์ผู้ยิ่งใหญ่อย่างเขา  แต่เพื่อเอาชนะให้เร็วเท่าที่เป็นไปได้และบังคับให้เขาบอกที่อยู่ของอสูรอมตะ เขาต้องบรรลุเป้าหมายของเขาในทุกด้านเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาตามมาหลายอย่าง

เย่ว์หยางถูกอสูรตาปีศาจร้องไห้รบกวน  เพื่อกำจัดสถานการณ์เลวร้าย เขารีบหนีให้เร็วเท่าที่เป็นไปได้จนลืมไปว่ากำลังเข้าหาบุรุษลึกลับ

เสี่ยวเหวินหลีตามติดใกล้ชิดและใช้ดาบน้ำแข็งคู่ฟันใส่บุรุษลึกลับน้ำหน้า

แน่นอนว่ากำลังหลักในการสู้รบยังคงเป็นตั่วตั่วเทพธิดาบุปผา

ในการต่อสู้ที่ยุ่งเหยิง

ม่านพลังเทพกดดันที่สร้างขึ้นนั้น ทำให้จีอู๋ลี่ยิ้มมุมปาก เขาพุ่งดำดินพร้อมกับรอยยิ้มลึกลับ

เขาอัญเชิญหนอนทรายดำดินซึ่งเป็นมนุษย์และอสูรประเภทแมลงหลอมรวมร่างกัน  มันพุ่งทะยานได้เร็วยิ่งกว่าบินในท้องฟ้า กว่าอสูรที่ไปในสมุทร  พริบตาเดียวมันดำดินหนีออกไปไกลถึงร้อยไมล์  ในการเผชิญหน้าระหว่างเย่ว์หยางกับบุรุษลึกลับ จีอู๋ลี่หนีออกไปไกลถึงหนึ่งพันไมล์ ห่างจากคนลึกลับและเย่ว์หยางและคนอื่นๆ

จีอู๋ลี่ไม่หยุดดำดินจนกว่าจะรู้สึกว่าตัวเขาปลอดภัย

ร่างของเขาที่ถูกทะลวงใกล้จะหายเป็นปกติแล้ว

เขาเปิดคัมภีร์เทพดึงอาวุธเทพออกมาและใช้ฉีกมิติ และไปพร้อมกับอสูรลอยแสงและอสูรสยองขวัญทะลุผ่านมิติ ในมิติที่เขาไม่รู้จัก

จีอู๋ลี่ประสบความสำเร็จเป็นผู้โชคดีหนีพ้นจากอันตรายในสงครามเทพครั้งนี้เป็นคนแรก

แต่อีกคนหนึ่งแม้จะทำได้ไม่ดีเท่าจีอู๋ลี่  แต่ก็โชคดีที่หลบหนีได้นั่นก็คือเทพประจิมเฮยโจวที่สูญเสียพลังเทพส่วนใหญ่

ในช่วงเวลานี้เฮยโจวที่ถูกทารุณจนแทบไม่เหลือเรี่ยวแรงหนีไปข้างหน้าอย่างเดียว ด้วยแรงระเบิดของพลังเทพกวาดใส่หลายครั้ง เขาทำให้ทุกคนสับสนได้สำเร็จจากการแสร้งบินกระเด็นไปไม่เลือกทิศทางและระยะทาง

เขาควบคุมตนเองไม่ได้จนกระทั่งกระเด็นออกไปเกินกว่าสิบกิโลเมตรและเห็นว่าปลอดภัยพอจะกระโดดโลดแล่นได้แล้ว

เขาทุ่มกำลังหนีไปในทิศทางอาณาจักรประจิม

ไม่ว่าผลสุดท้ายของการต่อสู้ของสงครามเทพนี้จะเป็นอย่างไร เฮยโจวตัดสินใจเร้นตัวตลอดกาล

สุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์อย่างเขาสร้างภาพลวงตาว่าหนีห่างออกไปจากอาณาจักรเทพประจิมทำให้ซื่อเสิน จ้าวซีและซวงหานที่เหลืออยู่เข้าใจผิด.... ไม่ว่าใครจะรอดชีวิตพวกเขาจะต้องตามไล่ล่าเขาแน่นอน  เฮยโจวรู้สึกแต่เพียงว่าไม่ปลอดภัย เขาจะต้องสร้างภาพลวงตาทำให้ศัตรูเข้าใจผิดเพื่อความแน่นอนในชีวิตของเขา

ในฐานะวีรบุรุษรุ่นเดียวกัน  แม้ว่าแผนจะล้มเหลว แต่เขายังมีกลยุทธ์ก้นหีบ

เขาต้องการจะรอดชีวิต

ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่น เป็นไปไม่ได้ที่จะปลอมแปลงภาพลวงตาในการหลบหนีช่วงเวลาที่ตึงเครียดเช่นนี้ นั่นเสี่ยงต่อการถูกค้นพบหรือถูกจับ

ซื่อเสิน จ้าวซีและซวงหานทั้งสามคนไม่ได้ให้ความสนใจเฮยโจวจริงจังนัก  พวกเขาใช้ความพยายามอย่างมากขุดดินเตรียมฝังร่างเทพอีสานชิงหวินที่อ่อนแอใกล้ตาย “พวกเจ้ายังทำอะไรอยู่ที่นี่?  รีบหนีไปได้แล้ว นี่ไม่ใช่เวลารวมมิตรสหายพวกเจ้าไม่อาจช่วยได้  หากเจ้าทำไม่สำเร็จคงต้องเจอกับเรื่องปวดหัวที่นี่ ไปซะเถอะ ข้าแทบทนไม่ได้แล้ว!”  เย่ว์หยางโมโห ถ้าชิงหวินไม่อยู่พวกเขามาขุดหลุมเตรียมฝังอีกในอนาคต ตอนนี้เป็นเวลาใดแล้ว หลบหนีเป็นเรื่องสำคัญอันดับแรก  นึกถึงมิตรภาพพี่น้องทีไรเขาปวดท้องทุกที!

“ไม่ว่าเจ้าจะหนีได้หรือไม่ ตอนนี้เราคร้านเกินกว่าจะหนีแล้ว”  ซวงหานส่ายหน้า  ถ้าเจ้าไม่สามารถกำจัดคนลึกลับได้  อย่างนั้นขุนเขาเหนือขุนเขาจะต้องถูกทำลาย ถ้าเจ้าหนีไม่ได้ เจ้าก็ต้องตาย จะถูกฆ่าเมื่อไหร่เป็นเรื่องของเวลาเท่านั้น

ในเมื่อเป็นแบบนี้พวกเขาขออยู่ดีกว่า

ดูว่าสงครามเทพจะมีผลลงเอยเช่นไร

อย่างน้อยก่อนตายก็ยังมีพี่น้องร่วมเส้นทางอย่างเปิดใจกว้างด้วย  ถือได้ว่าชีวิตไม่สูญเปล่า  แต่ถ้าหนีไปพวกเขาจะไม่ได้อะไรเลยนอกจากชื่อว่า ‘เจ้าลูกเต่า’?

เย่ว์หยางโมโหมากจนไม่รู้ว่าจะระบายอารมณ์โกรธอย่างไร แต่เขาไม่เคยเห็นคนโง่งี่เง่าแบบนี้มาก่อน และไม่ใช่คนเดียว เห็นแล้วสับสนจริงๆ....   ขณะที่เด็กหนุ่มจากโลกอื่นไม่สามารถทนได้อีกต่อไป เขาถูกบุรุษลึกลับรุกไล่ทันที เมื่อเขาตกอยู่ในอันตรายจะมีพลังแสงเทพของตั่วตั่วและเสี่ยวเหวินหลีคอยช่วยเหลือกลายเป็นรูปมังกรบินผ่านฟ้าคลุมร่างเย่ว์หยางและพาเขาลอยขึ้น อาศัยเมฆหมอกบนฟ้าคอยบดบัง จนกระทั่งขึ้นไปถึงยอดเมฆพลังมังกรจึงกู่ร้องแล้วหันหลังกลับ เย่ว์หยางจิตใจค่อยๆ ตื่นตัว จากนั้นบุรุษลึกลับมาปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าเขา เขาเงื้อมือถือวงจักรล้างโลก ส่วนหัวมังกรเปล่งรัศมีขณะพุ่งดิ่งลงมาด้านล่าง

บุรุษลึกลับเหยียดมือทันที

ไม่มีใครจะหยุดเย่ว์หยางได้ง่ายๆ  ร่างของเขากระพริบเล็กน้อยก็หลบคมมีดของวงจักรล้างโลกได้

แต่ที่ทำให้เขาประหลาดใจ เขาแค่คิดว่าอีกฝ่ายแค่ขับขี่มังกรไร้เขาซึ่งไม่มีพลังต่อสู้ แต่ทันใดนั้นมังกรกลายเป็นชุดเสื้อผ้าสตรี สตรีในชุดรบสีม่วงมีประกายสายฟ้ามีพลังทำลายล้างสูงใช้ขาที่เรียวยาวเตะใส่ปีกเทพด้านซ้ายของบุรุษลึกลับ

ขนปีกเทพกระจายเต็มท้องฟ้า

เขายื่นมือแตะที่ไหล่ บุรุษลึกลับพบว่าไม่เพียงแต่ปีกเทพเขาเสียหายเท่านั้น แม้แต่อสูรที่ใช้จับความเคลื่อนไหวเย่ว์ไตตันก็เสียหายไปด้วย

เกราะไหล่แตกเป็นเสี่ยงมีบาดแผลเปิดออก

ลึกจนถึงกระดูก

ถูกโจมตีโดยผู้นั้นครั้งเดียวทำให้เป็นบาดแผลฉกรรจ์  นอกจากอสูรตัวน้อยที่ไม่อาจประเมินได้ด้วยสามัญสำนึก ในตอนนี้บุรุษลึกลับรู้สึกประหลาดใจ นี่เป็นสิ่งที่เขาพบครั้งแรก!

“เจ้าได้รับพลังเทพ จากเทพมังกรได้อย่างไร?”  บุรุษลึกลับตัดสินใจดูนักรบหญิงผู้นี้อีกครั้ง  เขาแทบไม่สงสัยเลยว่าเขามองข้ามไป

“น่าเสียดายจริงๆ...”   สตรีที่ช่วยเย่ว์หยางในสนามรบจากการโจมตีของบุรุษลึกลับก็คือสาวมังกรไร้เขาเจี้ยงอิงผู้เข้าไปฝึกฝนอยู่ในคัมภีร์เทพฤทธิ์ นางได้รับมรดกพลังจากเทพมังกรทอง นางจึงมีพลังเหลือล้น แม้ว่านางไม่ได้มีพลังเทพมากนัก แต่พลังเทพที่นางมีเป็นพลังของเทพมังกรทอง  หากไม่เห็นมังกรปีศาจอาละวาดอยู่ในแดนสวรรค์ พลังของเทพมังกรทองนั้นดูน่าเกรงขามเช่นกัน ตัวของสาวมังกรไร้เขาเจี้ยงอิงเองยังมีพลังห่างไกลจากตั่วตั่วมาก  แม้ว่านางเพิ่งเลื่อนขึ้นเป็นนักรบระดับเทพ แต่ยังเป็นระดับล่างๆ ของระดับเทพ ยังเร็วเกินไปที่จะสู้กับพลังเทพของบุรุษลึกลับ  แต่นางผสานกับพลังของเทพมังกรทอง นางก็คือมือสังหารชั้นยอด แต่แน่นอนว่านางยังไม่สามารถเอาชนะบุรุษลึกลับได้

“แม่สาวน้อย!  เจ้าแข็งแกร่งมากทีเดียว!”  เย่ว์หยางโห่ร้องให้กำลังใจสาวมังกรไร้เขา

นี่ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่ตื่นเต้น

หลังจากเข้าไปฝึกฝนในคัมภีร์เทพช่วงเวลาหนึ่ง สาวมังกรไร้เขามีพลังฝีมือก้าวหน้าอย่างน่าทึ่งเกินกว่าที่เย่ว์หยางคาดหมายไปมากจริงๆ!  ก่อนหน้านี้หากมีคนบอกว่าเจี้ยงอิงสามารถทำร้ายบุรุษลึกลับได้ แม้แต่เย่ว์หยางที่เป็นเจ้านายก็ยังไม่เชื่อ ขนาดบอกว่านางสามารถทำร้ายจีอู๋ลี่ได้เขาก็ยังสงสัยอยู่ดี เขาไม่คาดว่านางจะทรงพลังขนาดนี้ เห็นแล้วอยากดึงนางเข้ามาจูบอย่างดุเดือดจริงๆ

ซวงหาน จ้าวซีเห็นแล้วอยากร้องไห้

เจ้าเด็กนี่มีอสูรพิทักษ์อยู่เท่าใดกันแน่?  และอสูรพิทักษ์ทั้งหมดล้วนเป็นหญิงงามทั้งนั้น โลกช่างอยุติธรรมจริงๆ

บุรุษลึกลับเห็นตั่วตั่ว เสี่ยวเหวินหลีและสาวมังกรไร้เขาเจี้ยงอิงรายล้อมตัวเขา ก็ยิ่งรังเกียจเย่ว์ไตตันเป็นพิเศษ เขาปลดผนึกความสามารถพิเศษของอสูรตาปีศาจทันที  ดูเหมือนว่าเขาต้องการควบพลังปราณกระบี่ที่ไม่รู้จัก สีหน้าของเขาเย็นชาทันที “ต้องการฆ่าข้าหรือ?  น่าขัน ไม่ว่าพวกเจ้าจะพยายามเพียงใดก็เป็นการต่อสู้ที่ไร้ประโยชน์ มดที่ใหญ่กว่าคนธรรมดายังไงก็เป็นมดอยู่ดี”

เขาพลิกหน้าคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ นาฬิกาเทพสว่างเจิดจ้าประดับด้วยอักขระรูนโบราณชนิดหนึ่งตั้งตระหง่านอยู่ในพื้นที่

นาฬิกาเทพไม่มีเสียงเตือน

อย่างไรก็ตามมีเสียงของเทพที่เป็นมาตั้งแต่โบราณ สะท้อนจากก้นบึ้งหัวใจ ไม่มีใครสามารถต่อต้านได้ พวกเขาตกใจทันที

เวลานี้กลับเป็นเย่ว์หยางที่ต้องกลัวบ้าง ยังมีของวิเศษอื่นอีกหรือ?  ปีศาจเฒ่านี่ มีนาฬิกาวิเศษสมบัติชิ้นที่ห้าได้อย่างไร?  ผู้เล่นไม่อาจฆ่าตัวหัวหน้าได้ นี่เป็นความสามารถพิเศษหรือไม่?  เย่ว์หยางบ่น!