เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 1293 เจ้าฉลาดมาก แต่ข้าไม่โง่

 

ตอนที่  1293  เจ้าฉลาดมาก แต่ข้าไม่โง่

ในมิติแตก

 

ระหว่างหอทงเทียนและชายแดนคั่นระหว่างแดนสวรรค์กลายเป็นมิติเวลาที่แตกทำลายไปนานแล้ว พายุพลังงานและวังวนมิติเวลาปรากฏได้ทุกเมื่อ ทุกอย่างที่ผ่านเข้ามา ทั้งกฎสวรรค์และโลกไม่มีผลที่นี่ ไม่สามารถรักษาพื้นที่มิติให้กลับเป็นปกติได้

นี่คือพื้นที่ต้องห้ามของนักรบ

ยกเว้นเทพ

ไม่มีใครรอดอยู่ที่นี่ได้โดยไม่เป็นอันตราย

ตงฟางถือบอลพลังงานขนาดใหญ่ด้วยมือ แต่ละลูกที่มีขนาดใหญ่ที่สุดมีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางเกินหนึ่งกิโลเมตร

ถ้าไม่ได้หุ้มไว้ด้วยพลังเทพ ไม่ได้กระทบกับพลังงานภายนอกหรือเป็นนักสู้ระดับเทพคนอื่น ต่อให้เป็นนักสู้ระดับเทพก็ไม่สามารถเอาชนะตงฟางได้ และไม่สามารถยับยั้งพลังทำลายโลกได้

คนทรยศจากหอทงเทียนผู้นี้เป็นกุนซืออันดับหนึ่งแห่งตำหนักกลางศักดิ์สิทธิ์ เขาจับบอลพลังงานด้วยมือทั้งสองอย่างไม่แยแสปล่อยให้บอลพลังงานหมุนเหวี่ยงในสองทิศทาง เท้าของเขาเหยียบย่ำมิติเวลาที่แตกหักเดินมุ่งไปข้างหน้า ลึกลงไปในม่านตาของเขามีแววพอใจที่มิอาจปกปิดได้

ภายใต้การแอบอ้างปลอมชื่อของเย่ว์ไตตันทำให้เขาขโมยพลังศรัทธาคลั่งไคล้ของนักรบหอทงเทียนมาได้

แม้ว่าจะมีแผนอยู่แล้ว แต่นี่ก็คือแผนซ้อนแผน

แต่หลังจากทำได้สำเร็จ ในใจของตงฟางไม่ได้รู้สึกภูมิใจแม้แต่น้อย นางพญาผู้พิชิตเฟ่ยเหวินหลีผู้แข็งแกร่งกว่า และนักสู้เทพผู้ปกป้องทางเข้าแดนล่มสลายแห่งทวยเทพ คุณชายสามตระกูลเย่ว์ หรือเย่ว์ไตตันคู่ต่อสู้ที่ยากจะพบในรอบหลายพันปีในที่สุดก็ตกอยู่ภายใต้แผนการคำนวณของเขา

ป้อนเหยื่อเข้าปากเสือ ใช้กลยุทธ์ที่ฉลาดที่สุดในการผลักศัตรูลงมาจากฟากฟ้าในวันฉลองความสำเร็จของศัตรู

ให้ศัตรูพังทลายลงกับพื้น... นี่เรียกว่าการใช้สติปัญญาที่แท้จริง

อย่างนี้ถึงจะเรียกว่าความสำเร็จที่แท้จริง

ก่อนหน้านี้ เขาไม่รู้ว่าเย่ว์ไตตันจะมีวันเช่นนี้ เป้าหมายที่เขาเพ่งเล็งไว้ก็คือนางพญาอสรพิษเฟ่ยเหวินหลีหรือไม่ก็เป็นจักรพรรดิเทียนหลัว  แต่สิ่งนี้ไม่ได้ขัดขวางแผนการตัดทอนกำลังของเขา  หลังจากดำเนินการแก้ไขแผนนี้ได้อย่างราบรื่น ใครกันที่จะแบกรับพลังชะตาได้กันได้แน่?

นักสู้ระดับเทพผู้ควบคุมชะตาตนเองได้นับว่าน่าทึ่งยอดเยี่ยม

การควบคุมชะตาของคนอื่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้แบกรับชะตาหอทงเทียนทั้งหมดอยู่คนเดียวก็คือเจ้าเด็กเย่ว์ไตตัน  เจ้าเด็กนั่นต่อให้เป็นเทพจอมราชันย์ที่แท้จริงก็ยังไม่กล้าพูดว่าประสบความสำเร็จ!

ตงฟางไม่รู้ว่าความอดทนของเย่ว์หยางเป็นเช่นไร หรือในขณะนั้นมีคนแบกรับพลังชะตาให้เขากี่คน

เขาทำการเปรียบเทียบง่ายๆ กับมาตรฐานของนักสู้ระดับเทพของแดนสวรรค์บน

อย่างน้อยจำเป็นต้องแสดงลำแสงรัศมีสูงถึงหมื่นเมตรในแดนสวรรค์บนเพื่อความเป็นเทพจอมราชันย์... ลำแสงสูงหมื่นเมตรนั่นเป็นความสูงระดับใดแล้ว? ถ้าต่ำกว่าหนึ่งเมตรเป็นระดับเทวทูต หรือไม่เกินสิบเมตรเป็นขุนพลเทพ เลยจากนั้นขึ้นไปเป็นระดับกึ่งเทพหรือเทพเทียม แต่ไม่เกินร้อยเมตร นั่นเป็นเพราะไม่มีคัมภีร์อัญเชิญ

เทพแท้มีลำแสงสูงเกินกว่าร้อยเมตร ทั้งหมดต้องมีคัมภีร์อัญเชิญสนับสนุน ไม่มีข้อบกพร่องไม่ว่าระดับการรู้แจ้งจะเป็นเช่นไร

จากระดับร้อยเมตรถึงหนึ่งกิโลเมตร ความสูงขนาดนี้ทำให้นักสู้ระดับเทพเบื่อหน่ายเพราะต้องใช้เวลาในชีวิตไปกับการไต่ระดับความแข็งแกร่ง

หมื่นเมตรเล่า?

นั่นไม่ใช่สิ่งที่ระดับเทพผู้เกิดมาน้อยกว่าหมื่นปีจะปรารถนาใฝ่ฝันได้

แม้ว่าจะเป็นหมื่นปี แสนปี หรือหลายล้านปี ไม่จำเป็นต้องมีระดับเทพที่สามารถอยู่ได้นานและนานกว่านั้นเพื่อให้มีพลังก้าวหน้าไปถึงระดับสูงสุด ต่อให้มีเวลาเพียงพอในการฝึกฝน แต่ก็มีปัญหาขีดจำกัดที่อาจเกิดขึ้นได้

นักสู้ระดับเทพไม่ใช่ว่าจะมีความก้าวหน้าได้ไม่รู้จบ

นอกจากปีศาจเฒ่าในตำนานยุคโบราณ แต่ก็มีชื่อที่แทบจะถูกลืมเลือน และเทพจอมราชันย์นั้นไปอยู่เสียที่ไหน?

เย่ว์ไตตันต้องการเป็นเทพราชันย์ แต่ให้คนธรรมดาแบกรับพลังชะตาแทนเขา  ตงฟางตระหนักถึงความตั้งใจของเขาตั้งแต่แรก จึงหัวเราะเสียงดังลั่น!  เขามองว่าไม่มีใครที่มีพลังเหนือไปกว่าเขา...  ยังไม่ได้เป็นระดับเทพ ทั้งยังห่างไกลจากระดับเทพแท้อีกมาก แต่บังอาจคิดถึงเรื่องจะเป็นเทพราชันย์เชียวหรือ?

นักสู้ระดับเทพในแดนสวรรค์บน  มีสักกี่คนที่มีแสงรัศมีสูงถึงร้อยเมตร?

อย่าว่าแต่หมื่นเมตรเลย ต่อให้เพียงหนึ่งกิโลเมตรเขาก็ยังหาไม่พบ

มีแต่เพียงเทียนอี้เท่านั้นที่อาจไปถึงระดับนั้นได้

แต่เขาจงใจปกปิดไว้

วันนี้ยังคงที่ระดับความสูงเก้าร้อยเมตรมาตั้งแต่หมื่นปีที่แล้ว

นี่คือมาตรฐานสูงสุดของแดนสวรรค์บน ต้องบำเพ็ญเพียรทรมานตนเองอย่างยากลำบากอย่างเทียนอี้ที่ใช้เวลาหลายพันปีมาแล้วเลื่อนไปที่ระดับความสูงเก้าร้อยเมตร แต่ก็ยังไม่ถึงหนึ่งกิโลเมตร  เย่ว์ไตตันเจ้าเด็กเมื่อวานซืน ยังไม่มีรัศมีเทพมาก่อน เขาไม่เคยแม้แต่จะก้าวสู่ระดับเทพเทียมด้วยซ้ำ แต่บังอาจท้าทายพลังเทพราชันย์ที่มีรัศมีสูงถึงหมื่นเมตร เพราะต้องการกัดฟันพยายามหรือ?

หยิ่งอย่างคนโง่เขลาแน่นอน

เย่ว์ไตตันฝันจะใช้พลังของคนในหอทงเทียนใช้พลังนั้นช่วยให้ตนเองก้าวไปสู่ระดับเทพราชันย์... จริงๆ แล้ววิธีนี้ถ้าเป็นไปได้จริง จะไม่มีใครในสวรรค์บนใช้หรือ?

เทียนอี้ จักรพรรดิทอง จักรพรรดิอสูร ฯลฯ ซึ่งเป็นนักสู้ระดับเทพมีคนของตนเองคอยสนับสนุนเป็นพันๆ ล้านคนมิใช่หรือ?

ขึ้นอยู่การสนับสนุนของคนอื่นๆ อาศัยคนอื่นให้แบกรับพลังชะตาให้ตนเอง ตนเองไม่มีศักยภาพเพียงพอจะบรรลุเงื่อนไขระดับเทพราชันย์  ไม่ได้สร้างความนิรันดร์ในโลก ไม่สามารถยึดกฎสร้างโลกของคัมภีร์เทพได้ ไม่มีความเข้าใจกฎการสร้างโลก ทำลาย และความนิรันดร์ กลับต้องอาศัยพลังคนอื่นช่วยเหลือเพื่อตอบสนองจินตนาการของตนเอง เคลื่อนไหวตามใจตัวเองอย่างนี้ นั่นเป็นความฝันเฟื่องเพ้อเจ้ออย่างมิต้องสงสัย!

 “อย่าพยายามคิดตบตาข้า  ข้ามองออก ความต้องการการสนับสนุนที่แท้จริงก็คือเฟ่ยเหวินหลี นางพญาผู้พิชิตซ่อนตัวอยู่หลังฉากและจัดการทุกอย่าง  คนทั่วไปลืมชื่อนางไปนานแล้ว ก็เหมือนกับเย่ว์ไตตันที่จะสูญสิ้นชื่อหายไป!  ฮ่าฮ่า   ความสามารถที่ไม่มีอะไรอย่างนี้ช่างไร้ค่าสิ้นดี!”  ตงฟางคิดอย่างถ้วนถี่ ไม่มีทางเป็นเย่ว์ไตตันไปได้

คนที่เป็นไปได้ก็คือเฟ่ยเหวินหลี

ผู้พิทักษ์ทางเข้าแดนล่มสลายแห่งทวยเทพก็ยังไม่มีคุณสมบัติได้รับตำแหน่งเทพจอมราชันย์

ตงฟางคาดว่านางพญาเฟ่ยเหวินหลีอาจหลบออกมาจากผนึกแล้ว  แต่ยังไม่ฟื้นฟูเต็มที่  ดังนั้นจึงใช้วิธีลับนี้เพื่อฟื้นฟูพลัง  ความจริงแล้วไม่ได้ต้องการสถานะเทพราชันย์  แค่ไม่มีอะไรมากไปกว่ายืมพลังเพื่อกลับคืนสู่สภาพสูงสุด!

 “ฮ่าฮ่าฮ่า ช่างบังเอิญที่เรามองอย่างเดียวกัน!”  เจ้าตำหนักตงฟางยิ้มมุมปากแสดงอารมณ์ที่สบายใจ เย่ว์ไตตันฟื้นฟูพลังให้ให้นางพญาเฟ่ยเหวินหลีให้อยู่ในสภาพสุดยอดในนามตนเอง ตัวเขาเองกลับล่อลวงนักรบหอทงเทียนให้คลั่งไคล้ ใช้ทั้งพลังอสูรสัญญาเพื่อเอาไปช่วยให้จักรพรรดิไร้เทียมทานจิ๋วซื่อได้ฟื้นฟูพลังไม่ดีกว่าหรือ?

ตอนนี้ใครจะฟื้นฟูเร็วกว่ากัน

การสู้รบระหว่างจักรพรรดิไร้เทียมทานจิ๋วซื่อผู้ปกครองแดนนรกคนแรก และนางพญาปีศาจอสรพิษเฟ่ยเหวินหลีผู้พิชิตโลก ช่างน่าตื่นเต้นจริงๆ!

ตงฟางยิ่งคิดก็ยิ่งหัวเราะอย่างมีความสุข

ด้วยทักษะแฝงเร้นหมากรุก ใช้ทั้งโลกและสวรรค์เป็นเกมเดินหมากรุก ทุกอย่างในโลกล้วนอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา

ภูมิปัญญาคืออะไร?  ผู้เชี่ยวชาญหมากรุกคือใคร? นี่คือภูมิปัญญาที่แท้จริง หมากรุกคือโชคชะตาที่แท้จริง

หอทงเทียน

วังเทียนหลัว ทวีปมังกรทะยาน

ราชันย์ฟ้าบูรพาและราชันย์ฟ้าประจิมวิ่งอย่างบ้าคลั่งราวกับสุนัขบ้า  พวกเขาไม่สามารถหยุดได้  องครักษ์เฝ้าประตูตำหนัก และนางกำนัลหน้าห้องเดินมาได้ครึ่งทาง พวกเขาก็วิ่งผ่านไปราวกับพายุ และส่งเสียหอบหายใจราวกับกระทิง  พวกเขาไม่รู้จักอายมาทั้งชีวิต ร่างของเขาราวกับไปลุยมากับกระทิงเป็นแสนตัว เลอะไปด้วยโคลน!

 “แย่แล้ว แย่แล้ว เจ้าคนทรยศตงฟาง เขา เขาแอบอ้าง...”  ราชันย์ฟ้าบูรพารีบเร่งลงมาจากหอทงเทียนชั้นที่สิบ ร่างกายและจิตวิญญาณของเขายังแทบทนไม่ได้

 “ไม่ผิดแล้ว ตงฟางกำลังขโมยพลังของเรา!”  ราชันย์ฟ้าประจิมก็รีบเร่งเช่นกัน

 “ข้ารู้แล้ว พวกเจ้ากลับไปได้!”  ฝ่าบาทใจเย็นมาก หัวใจของเขาสงบเหมือนกระจกและทะเลสาบราบเรียบ อารมณ์ของเขาไม่มีความหวั่นไหว

 “อะไรนะ?”  เกี่ยวกับปฏิกิริยาของหัวซิ่วรี่ราชันย์ฟ้าบูรพาและราชันย์ฟ้าประจิมตกตะลึง เกิดอะไรขึ้น?  ในเมื่อเขารู้ ทำไมไม่บอกทางใจทันที ต้องรอให้พวกเขาวิ่งหน้าตื่นเข้ามาอย่างนั้นหรือ?  จากหอทงเทียนชั้นที่หกถึงชั้นที่สิบ คนเป็นจำนวนมากถูกตงฟางล่อลวงจนคลั่งไคล้ไม่รู้สึกตัว จากก็เป็นอัศวินมังกร นักรบเลือดมังกร รวมทั้งคนที่เกี่ยวข้องกับเย่ว์หยางด้วย!

 “ความจริง, นี่คือสิ่งที่เราตั้งใจทำ มีหลายคนที่รู้จักเย่ว์หยาง แต่มีไม่มากนักที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับชะตาของเย่ว์หยาง และไม่ใช่ว่าทุกคนจะมีคุณสมบัติสามารถแบกรับพลังชะตาแทนเขาได้!   นี่ไม่ใช่เรื่องดีสำหรับคนที่ไม่มีคุณสมบัติที่จะทำสิ่งนี้ได้ พวกเรามีความสามารถอย่างแท้จริงในการมีส่วนร่วมกับเหตุการณ์ที่ยิ่งใหญ่นี้ พวกเขามีชะตาของตนเอง แต่ในความเป็นจริงพวกเขาจะไม่ตกอยู่ในการล่อลวงของตงฟาง...เราจะไม่พูดถึงคนอื่น เอาแค่ตัวเราเองก็พอ  ตราบใดที่เราเชื่อมโยงกับชะตาของเย่ว์หยางเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน แค่เราก็เพียงพอที่จะสนับสนุนให้เขาประสบความสำเร็จในอนาคต  และเพียงพอที่จะรับพลังชะตาแทนเขา บางทีกระบวนการเช่นนี้อาจจะยาวนานยากลำบากกว่า แต่ผลลัพธ์สุดท้ายจะไม่เปลี่ยนแปลง... ตอนนี้ชะตามีเพียงทางเป็นไปได้สองทางเท่านั้นคือสำเร็จ หรือไม่ก็ล้มเหลว ไม่มีความเป็นไปได้ที่สาม!  การปรากฏตัวของตงฟางเพื่อล่อลวงและแอบอ้างชื่อของเขา ไม่ได้อยู่ในเส้นทางชะตาของเย่ว์หยาง  ตงฟางไม่ได้เป็นอุปสรรคใหญ่ที่สุดต่อความสำเร็จหรือล้มเหลวของเย่ว์หยาง ผลกระทบที่แท้จริงก็คือเรา  ความตั้งใจและการสนับสนุนของเรา การถือกุญแจไขสู่โชคชะตา ถ้าเราประสบความสำเร็จ เย่ว์หยางก็จะประสบความสำเร็จ  ในทางตรงกันข้ามเย่ว์หยางก็อาจล้มเหลวได้...” จักรพรรดิหัวซิ่วรี่กล่าวเช่นนี้ทำให้ราชันย์ฟ้าบูรพาและราชันย์ฟ้าประจิมปากอ้าค้างราวกับโดนฟ้าผ่า

 “ถ้า ถ้า อย่างนั้นเราจะทำยังไงดี?  จะให้ข้าทำอะไร?”  ราชันย์ฟ้าบูรพาสับสน เนื่องจากการแอบอ้างของตงฟางเป็นเรื่องที่คาดไว้แล้ว และจะต้องทำอย่างไรต่อไป? และจะให้ตงฟางหลอกมนุษย์ให้เข้าใจผิดอย่างนี้ต่อไปหรือ?

 “ก็ตามวิธีลับที่ข้าได้พูดไว้ก่อนแล้ว!”  จักรพรรดิตวาดใส่ราชันย์ฟ้าบูรพาส่งสัญญาณว่าพระองค์กำลังเวียนหัว

 “จะไม่สนใจเรื่องอัศวินมังกรและนักรบเลือดมังกรหรือ?”  ราชันย์ฟ้าประจิมอดถามเสียงอ่อยไม่ได้  ต่อหน้าจักรพรรดิ เขาไม่กล้าพูดดังในเวลาที่เขาสับสน

 “นั่นไม่ใช่สิ่งที่เจ้าควบคุมได้!  ตราบเท่าที่เราสามารถช่วยเย่ว์หยางให้บรรลุผลสำเร็จ ทั่วทั้งหอทงเทียนจะเปลี่ยนไป จากที่ได้รับการยอมรับชะตานั้นกลับคืนมาอย่างสมบูรณ์  เจ้าต้องการให้ข้าพูดอีกกี่ครั้ง ทำไมพวกเจ้าต้องมาทำเสียงอึกทึกที่นี่รบกวนคนอื่น  ออกไปได้แล้ว ไปทำสิ่งที่พวกเจ้าสามารถทำได้ อย่ามาทำเสียงดังที่นี่ทำคนอื่นตลกขบขันตัวเจ้า ดูสารรูปพวกเจ้า สมกับเป็นราชาหรือไม่?” ทันทีที่จักรพรรดิกริ้ว ราชันย์ฟ้าบูรพาและราชันย์ฟ้าทักษิณเดินสงบเสงี่ยมออกไปอย่างว่าง่าย

รอจนกระทั่งออกไปนอกวังเทียนหลัว ทั้งสองมีความสุขอย่างคาดไม่ถึง

ยักคิ้วหลิ่วตาให้กัน

โดยเฉพาะอย่างยิ่งราชันย์ฟ้าบูรพามีท่าทางภูมิใจ  “ตงฟาง เจ้าฉลาดมาก แต่ข้าก็ไม่โง่หรอกนะ!  ข้ารู้ว่าเขยของข้ายอดเยี่ยมเพียงไหน ข้าไม่รู้ว่าใครมองเห็นเขาตั้งแต่เริ่มต้น แต่ข้าราชันย์ฟ้าบูรพาผู้ที่ใครๆ ก็รู้ว่าตาถึง ลูกโล่วฮัวของข้าคงต้องลำบากแบกรับพลังชะตาเพื่อคนรัก  ไม่ต้องกลัวลูก พ่อยังอยู่ทั้งคน เจ้าเด็กเย่ว์หยางจะต้องประสบความสำเร็จ เจ้าไว้ใจได้!”

ราชันย์ฟ้าประจิมทนไม่ไหว

ได้แต่ทำท่าเหลือกตา

โม้ให้น้อยลงหน่อยมันจะตายไหม?  เมื่อครู่นี้ยังร้องโวยวายราวกับสุนัขใกล้ตาย!

มีเย่ว์หยางเป็นลูกเขยหรือ? เย่ว์หยางดีมาก  แต่ลูกชายข้าก็ไม่เลว เขาอาจจะเป็นนักสู้ระดับเทพเทียบชั้นเย่ว์หยางในอนาคตก็ได้ ถึงตอนนั้นข้าก็คือพ่อของเทพ!

ราชันย์ฟ้าประจิมก็เพ้อฝันมากเช่นกัน  แม้ว่าเขาจะไม่มีธิดาอย่างโล่วฮัว แต่เขาอดสนับสนุนลูกชายอย่างองค์ชายเทียนหลัวให้มีความโดดเด่นไม่ได้

ไม่มีทางที่เขาจะไม่ภูมิใจลูกตนเอง!