เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 1307 อาวุธเทพชะตา

 

ตอนที่  1307  อาวุธเทพชะตา

“เจ้าจะคิดว่าข้าเป็นนางก็ได้  ทำอย่างนี้เจ้าจะได้ตื่นเต้นมากขึ้น”  เทพธิดาฮ่วนเยี่ยกัดติ่งหูของเย่ว์หยางอย่างซุกซน

 

“.......”  เย่ว์หยางเกิดความคิดขึ้นวูบหนึ่งแล้วก็หายไป

ถ้าจื้อจุนพบเล่า?

ผลที่ตามมา

คงสุดจะคาดคิด!

“เจ้าสามารถคิดได้  สักวันหนึ่งข้างหน้า เมื่อข้ากับนางอยู่ต่อหน้าเจ้าพร้อมกัน แต่เจ้าจะแยกแยะเราไม่ออก  ถ้าเจ้าคิดอย่างนั้น เจ้าคิดว่าน่าตื่นเต้นหรือไม่?”  คำพูดของเทพธิดาฮ่วนเยี่ยทำให้เย่ว์หยางไม่อาจข่มความรู้สึกที่กำลังระเบิดขึ้นมาทันที

“.....” เย่ว์หยางเพียงแต่คิดว่าถ้าจื้อจุนกับเทพธิดาฮ่วนเยี่ยอยู่ต่อหน้าเขาพร้อมกัน

เขาคงมีความสุข แต่เขาคงไม่สามารถบอกได้ว่าใครเป็นใคร

ขอเพียงแต่รู้ว่าพวกนางในเวลานี้มีความคิดเหมือนกัน

สู้ตาย

บริการเต็มที่

นี่ช่างเกินจินตนาการจริงๆ

เย่ว์หยางรู้สึกว่ามีเลือดกำเดาพุ่ง พระเจ้า ถ้าเป็นจริง ชีวิตอย่างนั้นคงมีความสุขกว่าใครๆ ยิ่งกว่าแมวกินปลา หมากินเนื้อ

บางทีอาจเป็นเพราะอารมณ์กดดันจากการที่พวกแดนสวรรค์รุกรานหอทงเทียนถูกระบายออกมา  บางทีอาจเป็นเพราะความน่าตื่นเต้นกับการฝึกพลังคู่รักกับเทพธิดาฮ่วนเยี่ย  บางทีอาจเป็นเพราะจินตนาการในสมองของเย่ว์หยางมีกรอบที่ชัดเจนจริงๆ  บางทีจื้อจุนที่หลับอยู่ข้างๆ เขาอาจตื่นขึ้นมาได้ตลอดเวลา  เสวี่ยอู๋เสียและคนอื่นๆ อาจล่องลอยอยู่ในวัฏฏะโชคชะตาหรือด้วยเหตุผลอย่างอื่น... ในช่วงเวลาสั้นๆ เย่ว์หยางปลดปล่อยความอัดอั้น

ร้อนแรงยิ่งกว่าการระเบิดของภูเขาไฟ รุนแรงยิ่งกว่าอุกกาบาตพุ่งชน

ทั้งคู่ไปถึงจุดสูงสุดของการฝึกฝน

นางแทบไม่ได้หายใจขณะพรมจูบ เย่ว์หยางอดรู้สึกยินดีตื่นเต้นไม่ได้และตอบรับความรักนางเป็นทวีคูณ... หลังจากนั้นเขาเหลือบตาไปดูจื้อจุน และหัวใจของเขาแทบจะระเบิด

เพราะ

จื้อจุนในเวลานี้

ขนตางอนยาวของนางกำลังสั่นเล็กน้อย

ดูเหมือนว่านางอาจตื่นขึ้นได้ทุกเมื่อ  และเมื่อใดที่นางลืมตาตื่นขึ้น ดวงตาของนางจะแสดงความกดดันต่อสิ่งมีชีวิตทั้งหมด

อย่าว่าแต่เย่ว์หยางเลย แม้แต่เทพธิดาฮ่วนเยี่ยผู้กล้าท้าทายก็ยังรู้สึกละอายอยู่บ้าง เมื่อจื้อจุนยังหลับอยู่ นางยังมีความกล้าพอจะแสดงความรักและฝึกพลังคู่รักและเอามือเย่ว์หยางมากดหน้าอกจื้อจุน  แต่เมื่อจื้อจุนจะตื่น แม้ว่านางจะกลายเป็นเทพธิดาฮ่วนเยี่ย (เจ้าแม่จันทรา) สัญชาตญาณของนางถูกเจตจำนงของจื้อจุนข่มเหมือนกับเย่ว์หยาง

โชคดีที่จื้อจุนไม่ได้ตื่นขึ้นมาทันที

ทั้งสองยังมีช่วงเวลาพอเอาหลบหนีจากสถานการณ์นี้เอาตัวรอดได้

เทพธิดาฮ่วนเยี่ยลุกขึ้นจากร่างเย่ว์หยางสวมเกราะเทพธิดาชนิดใหม่อย่างรวดเร็วและใช้ผ้าคลุมขาวคลุมร่างจื้อจุน

รอจนเย่ว์หยางคว้ากางเกงยังไม่ทันได้นุ่ง นางรีบเข้าไปกอดเขา

จูบเขาอย่างรวดเร็ว

ในขณะเดียวกันก็กำชับเขา  “ปล่อยข้าไว้ที่นี่ นางจะไม่โกรธข้าแน่นอน  เจ้าควรจะออกไปข้างนอกก่อน และเมื่อนางหายโกรธ ข้าจะให้น้องปิงเอ๋อพาเจ้ากลับ!  เจ้ายังไม่เชี่ยวชาญพลังเทพราชันย์เต็มที่  เจ้าสามารถใช้พลังข้าเจ้าแม่จันทราและพลังชะตาจันทราได้ ทุกอย่างเป็นของเจ้า  ออกไปได้แล้ว  นางกำลังจะตื่น ข้ารักเจ้า!”

เทพธิดาฮ่วนเยี่ยจูบหน้าเย่ว์หยาง เหมือนภรรยาที่เพิ่งแต่งงานส่งสามีไปทำงาน

เมื่อเย่ว์หยางคว้ากางเกงออกมานอกคัมภีร์ เขาพบว่าอยู่จุดเริ่มต้นบันไดสวรรค์ โลกพฤกษา

นั่นจุดที่เขาเข้าสู่โลกคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์

เขาถึงตระหนักได้ว่า

ดูเหมือนว่าเขาเองก็เป็นเจ้าของพื้นที่คัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ด้วยไม่ใช่หรือ?  แล้วเขาจะต้องตกใจกลัวเมื่อถูกจับได้ว่ามีสัมพันธ์บนเตียงกับบางคนด้วยหรือ?  เมื่อคิดได้ดังนั้นเย่ว์หยางรวบรวมความกล้ากลับไปเผชิญหน้ากับจื้อจุนที่ตื่นขึ้นแล้ว และนางคงไม่ฆ่าเขา

อย่างไรก็ตามด้วยพลังของเทพธิดาฮ่วนเยี่ยและพลังชะตาจันทรา กับพลังของเขาเองถึงแม้จะไม่สามารถเอาชนะเจ้าตำหนักสูงสุดเทียนอี้ได้  แต่การจะเอาชนะตงฟาง ยังไม่มีปัญหา  นอกจากนี้ทุกคนที่สนับสนุนตัวเขาปลอดภัย แต่พวกเขายังไม่สามารถกลับไปหลอมรวมกับพลังชะตาได้ ตอนนี้สามารถพลิกชะตาได้  พวกเขายังต้องกลัวพวกของคนทรยศตงฟางอีกหรือ?

เย่ว์หยางคิดได้ดังนั้นก็ยิ่งมีความมั่นใจมากขึ้น

เพียงแต่เขาไม่เข้าใจบ้างเล็กน้อย

เทพธิดาฮ่วนเยี่ยก้าวหน้าครั้งใหญ่ในระดับนักสู้ชั้นเทพจากชั้นเทพเบื้องต้นเพราะฝึกพลังคู่รักและแบกรับพลังชะตา ไม่มีใครได้รับพลังชะตาหนึ่งกิโลเมตรหรือ? แล้วมันหายไปไหน?

แม้ว่าเขาจะยังไม่สามารถทำความเข้าใจปราณพลังเทพราชันย์ในช่วงเวลาสั้นๆ ได้  แต่การควบคุมยักษ์ชะตาสูงหนึ่งกิโลเมตรได้นั่นเป็นเรื่องดีเช่นกัน

เขาต้องมีพลังแบบนั้น ต่อให้เป็นเจ้าตำหนักสูงสุดเทียนอี้มาเอง เขาก็สู้ได้

ขณะที่เย่ว์หยางไตร่ตรองทบทวนเป็นร้อยรอบ

ทันใดนั้น

พลังลึกลับที่เหนือกว่าทุกอย่างในหอทงเทียน ฉายลงมือเหนือศีรษะของเย่ว์หยาง

เย่ว์หยางไม่ทันมีเวลาเอ่ยปาก พลังลึกลับก็คลุมรอบตัวของเย่ว์หยางไปแล้ว ปราณกระบี่ที่คุ้นเคยพุ่งผ่านร่างของเย่ว์หยางโดยมิก่อให้เกิดอันตรายแต่อย่างใด ตรงกันข้ามมันกลับช่วยไขความรู้ความเข้าใจบางอย่างที่เขาไม่เข้าใจหรือรู้ว่ามีอยู่จริง  คล้ายกับถ่ายทอดความรู้ แต่ไม่เหมือนเสียทีเดียว

ในพริบตาที่เชื่อมโยงกัน เย่ว์หยางรู้สึกว่าตนเองมีความเข้าใจมากมาย

เหมือนกับว่ามีพื้นที่พิเศษในร่างของเขา

เช่นเดียวกันสถานที่สามารถรองรับแม่น้ำร้อยสายได้เหมือนกับมหาสมุทร ไม่ใช่พื้นที่เก็บกักความรู้ธรรมดา แต่เป็นพื้นที่พิเศษอย่างยิ่ง

หลังจากนั้นพลังชะตาขนาดร้อยเมตรที่ยังเหลืออยู่ที่บันไดสวรรค์ด้านนอกจากพลังชะตาที่เย่ว์หยางเคยแบกรับไว้และถูกตัดเป็นหลายส่วน ปรากฏขึ้นและร่วงลงไปในร่างของเย่ว์หยาง  ไม่, ต้องบอกว่าหลอมรวมกับร่างเย่ว์หยาง

ภายใต้การควบคุมของพลังลึกลับ และยิ่งลึกลับมากขึ้น มันรวมตัวกันอยู่ในพื้นที่ว่างในตัวซึ่งปราณกระบี่ทะลุผ่านเข้าไป

จากนั้นตามเจตจำนงและสติปัญญาของเย่ว์หยาง รูปแบบความคิดของเขาเริ่มเปลี่ยนไป จากที่เย่ว์หยางไม่สามารถเข้าใจความลับของสิ่งนี้ได้ในตอนแรกและสามารถเคลื่อนไหวได้ตามแรงฉุดดึงของพลังลึกลับนั้นเท่านั้น แต่ในสถานการณ์ที่เต็มไปด้วยพลังชะตา พลังชะตาสูงร้อยเมตรได้ควบกลั่นเป็นกระบี่ชะตา จากนั้นเย่ว์หยางจึงเข้าใจได้ว่าพลังชะตานี้เป็นของเทพธิดากระบี่ฟ้า นางรั้งอยู่เพื่อกลั่นควบพลังชะตาเป็นอาวุธรบมอบให้เขาเป็นพิเศษ!

“เหตุใดถึงมีปราณกระกระบี่ดำกุยจ้าง กระบี่ขาวซวงหัว กระบี่แดงชี่เสี่ยวเหลียน ฯลฯ นางต้องเอามาใช้ตัดพลังเทพชะตาและหลอมรวมกับปราณกระบี่ด้วยตนเอง?  นางไม่ต้องการแสดงปราณกระบี่ของนางโดยตรงหรือ?  หรือว่านางไม่ต้องการให้ปราณกระบี่ธรรมชาตินี้เหนือกว่าการดำรงคงอยู่ของหอทงเทียนและแดนสวรรค์หรือ แต่ไม่แสดงให้พวกแดนสวรรค์บนเห็นมากเกินไปอย่างนั้นหรือ?  ถ้าเป็นอย่างนั้น ด้วยอาวุธเทพชะตาที่กลั่นสร้างด้วยพลังชะตา  ก็สามารถครอบงำ และพบเจอสมบัติได้หลายอย่างแน่นอน

เทพธิดากระบี่ฟ้า

นางอาจไม่ต้องการให้ผู้ปกครองของนางถูกคนภายนอกตรวจสอบเจอ  ต่อให้เป็นคนรักที่สนิทที่สุดก็ตาม

เย่ว์หยางไม่ทราบว่าความจริงเป็นเช่นไร  แต่นางต้องการทำอย่างนี้เขาจะไม่ต่อต้านคัดค้านแน่นอน  ตรงกันข้าม  นอกจากนี้พลังวิเศษของพลังชะตาร้อยเมตร จะบอกว่าเย่ว์หยางไม่ชอบใจได้ยังไง?

“มีปราณกระบี่อยู่แล้ว  ถ้าอย่างนั้นอาวุธพลังเทพชะตาที่กลั่นสร้างมาแล้วจะเป็นแบบไหน?”

ความรู้ของเย่ว์หยางได้รับถ่ายทอดจากพลังลึกลับแล้ว

พลังแห่งชะตาร้อยเมตรนี้จะเป็นพื้นฐานของอาวุธเทพชะตาที่เย่ว์หยางใช้เพื่อป้องกันศัตรู

นอกจากนี้นี่ยังเป็นอาวุธเทพสำหรับใช้ต่อสู้ก่อนเขาจะกลายเป็นเทพราชันย์อย่างสมบูรณ์ สามารถใช้ต่อสู้กับนักสู้ระดับเทพในอนาคต  เพราะพลังที่ใช้ควบคุมถูกจำกัดไว้ชั่วคราว แต่ศัตรูมีพลังพิเศษแตกต่างมีมากเกินไป เย่ว์หยางจึงสามารถเลือกใช้พลังชะตาร้อยเมตรกลั่นสร้างเป็นอาวุธเก้าแบบเพื่อตอบสนองการสู้รบที่แตกต่างกัน

“ทำไมมีเก้าประเภทแทนที่จะเป็นสิบ?”  เย่ว์หยางอดสงสัยไม่ได้และถามเทพธิดากระบี่ฟ้าที่อยู่เบื้องหลังจิตวิญญาณลึกลับ

“......” เทพธิดากระบี่ฟ้าไม่ได้ตอบ

บางทีนางอาจไม่ต้องการตอบ

หรือบางทีนี่เป็นขีดจำกัดที่เย่ว์หยางสามารถสร้างอาวุธที่แตกต่างกันได้เท่านั้น

เย่ว์หยางเกือบตบตีตัวเองแล้วที่เขาโง่เกินไป  ในโลกบูรพามักให้ความสำคัญกับเลขเก้าเสมอ แค่นี้ต้องถามด้วยหรือ?  ถ้าไปทำให้เทพธิดากระบี่ฟ้าไม่พอใจ เดี๋ยวนางก็หายไปอีก และไม่รู้ว่าเมื่อใดจะได้พบกับนางอีก ตอนนี้นางอยู่ช่วยเหลือแล้วทำไมไม่รีบใช้อาวุธพลังเทพชะตา ทั้งยังมีอีกหลายเรื่องให้เขาทำเต็มมือไปหมด!

กระบี่ชะตามีแล้ว อย่างนั้นเย่ว์หยางตัดสินใจสร้างแส้ชะตา

คนอย่างตงฟางเป็นหนี้เขา  ถ้าไม่ใช่เพราะเขาต้องการใช้ความรุนแรงหวดศีรษะคนฉลาดอย่างนี้ ถือว่าเขาไม่ให้ความเป็นธรรมกับตนเอง

ไม่ ถ้าเขาไม่สามารถถลกหนังของตงฟางจนเหลือแต่กระดูกถือว่าล้มเหลว

หลังจากควบสร้างแส้ชนิดใหม่ได้ เย่ว์หยางตระหนักได้ในทันทีว่าเทพธิดากระบี่ฟ้าไม่รู้จักพลังลึกลับที่ส่งผ่านมาให้ ทั้งพลังเทพ สติปัญญาความฉลาด ถูกเปิดใช้

ความจริงไม่ใช่แค่เพียงแส้ชะตาเท่านั้น แต่กระบี่ชะตาก่อนหน้านี้ด้วย เพียงแต่น่าเสียดายที่ตอนนี้เย่ว์หยางตื่นเต้นเกินกว่าจะให้ความสนใจ

ก้าวหน้าแล้ว!

“กระบี่และแส้นั้นทรงพลังมาก  ใช้พลังจากอาวุธเทพชะตาสลับผลัดกัน ตงฟางคงรับมือด้วยความยากลำบากเป็นแน่!   ไม่เพียงแต่ตงฟางเท่านั้น แต่เต่าหัวหดอย่างเจ้าตำหนักสูงสุดเทียนอี้ เมื่อเห็นอาวุธเทพชะตาเก้าอย่างนี้ เชื่อได้ว่าคงตกใจร้องเหวอเป็นแน่!”  เย่ว์หยางคิดอย่างอารมณ์ดี แต่ยังอดผิดหวังไม่ได้ว่าอาวุธวิเศษรูปแบบใดอาวุธวิเศษแบบไหนสามารถใช้จัดการคนที่น่ารังเกียจที่สุด ไร้ยางอายที่สุด เลวทรามที่สุด!   อย่างไรก็ตามมีคนที่หนุนหลังการใช้แส้ของเขา

“......” สำหรับเย่ว์หยาง จิตสำนึกของเทพธิดากระบี่ฟ้าไม่สามารถพูดได้  แต่นางคุ้นเคยกับความคิดพิเรนของเขาเสียแล้ว

เทพธิดากระบี่ฟ้ามีความอดทนเป็นอย่างดี

อย่างน้อยก่อนที่เย่ว์หยางจะควบแน่นสร้างอาวุธได้เก้าแบบโดยไม่สิ้นเปลืองพลัง

เย่ว์หยางได้รับอาวุธเทพชะตาเก้าอย่าง  เขามีความมั่นใจมากจนแทบระเบิดพลัง  เขาแทบทนรอไม่ไหวลองหาคนมาทดลองกำลังดู  ตงฟางยังซ่อนตัวอยู่อีกหรือ?  ไม่เป็นไร ดูเหมือนว่ายังมีผู้รุกรานจากแดนสวรรค์อีกมากรออยู่ที่ที่แท่นบูชายัญด้านนอก  เขาจะออกไปลองกระบี่ไม่ยอมให้พวกนี้หนีไปได้

เขาไม่มีเวลาสวมเสื้อผ้า คุณชายสามตระกูลเย่ว์นุ่งได้แค่เพียงกางเกงตัวเดียว

และบินไปตลอดทาง

ตรงไปยังทางออกบันไดสวรรค์โลกพฤกษา ออกไปตามทางแท่นบูชายัญ

“ในที่สุดก็ถึงคราวที่ข้าคุณชายจะต้องลงมือกำจัดศัตรูเองแล้ว พวกเจ้าเตรียมตัวรับมือข้าให้ดีเถอะ  ตะโกนใส่หน้าข้า จะถือว่าเสียมารยาทกับข้า!”  ในการต่อสู้ครั้งนี้เย่ว์หยางแทบไม่ได้เก็บความคิดร้ายกาจเอาไว้  เขาเตรียมแผนการรอรับพลังชะตาจากผู้สนับสนุน จากนั้นก็ถึงเวลาตอบโต้การรุกรานครั้งนี้...  ตอนนี้ถึงเวลาปลดปล่อยในที่สุด..  คุณชายจะไม่ตื่นเต้นได้อย่างไร?

เย่ว์หยางคาดว่าเขาตื่นเต้นมากกว่าซุนหงอคงที่ได้รับการปลดปล่อยจากบรรพตห้าดรรชนีเมื่อคราวได้พบพระถังซำจั๋งจาริกผ่านมาเสียอีก

ตงฟาง เจ้าจะได้พบกับช่วงเวลายิ่งใหญ่!

ถ้าเจ้าไม่ถูกทุบให้ยับ นั่นถือว่าไม่เป็นการยุติธรรมต่ออาวุธเทพชะตาทั้งเก้า

ถึงเวลาที่เขาจะได้ระบายอารมณ์ตอบโต้เสียที!