บทที่ 119 ตกใจ

บทที่ 119 ตกใจ

สายตาหลายคู่หันไปทางหลู่ฉางเหอ ไม่มีใครสามารถเข้าใจสิ่งที่เจ้าบ้าคนนี้กำลังทำ

หลังจากที่หลู่ฉางเหอก้มศีรษะลงบนโต๊ะ เขาก็ยังไม่สามารถรับแรงบันดาลใจนั้นได้ อย่างไรก็ตาม ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้เขารู้สึกตัว ทำให้เขารู้ว่าเขายังอยู่ในชั้นเรียนในทันที

 

จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาทำให้อาจารย์ซุนม่อขุ่นเคืองจากการกระทำของเขาและถูกห้ามไม่ให้เข้าเรียน?

ในทันทีนั้น เสื้อของหลู่ฉากเหอเปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็น เขาตะกุกตะกักขณะอธิบายว่า

“ข้า…ข้ากำลังดูภาพวาดของท่านอยู่ และมีแรงบันดาลใจบางอย่าง…”

เมื่อเห็นนักเรียนคนนี้ที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ซุนม่อก็ไม่โกรธ ท้ายที่สุด เขาได้ให้คะแนนความประทับใจที่ดี และนั่นหมายความว่านักเรียนคนนี้เห็นด้วยกับคำสอนของเขา

หลู่ฉางเหอ อายุ 15 ปี ระดับที่ห้าของขอบเขตการปรับสภาพกาย

ค่าพลัง : 6 ข้าต่อสู้ไม่เก่ง

สติปัญญา : 7 สูงกว่าค่าเฉลี่ย บางครั้งสามารถมีความคิดดีๆ ได้!

ความคล่องแคล่ว : 6 ข้าชอบงีบหลับตอนบ่าย

ค่าที่เป็นไปได้ : ทั่วไป

หมายเหตุ: ความสามารถค่อนข้างดีในการศึกษายันต์วิญญาณ ดังนั้นจึงเป็นการดีที่สุดหากเจ้าสามารถโน้มน้าวให้เขาเลิกเรียนวิทยายุทธ์ได้!

=====

หลังจากดูข้อมูลของหลู่ฉางเหอแล้ว ซุนม่อก็บอกให้เขานั่งลง

“ไม่ต้องอธิบายแล้ว ข้าเข้าใจ”

"ขอบคุณ อาจารย์!"

หลู่ฉางเหอคำนับและนั่งลง พลางถอนหายใจด้วยความโล่งอก อาจารย์ซุนคนนี้ช่างน่ารัก

“หากทุกคนสนใจศึกษายันต์วิญญาณ คราวหน้าก็มาที่ชั้นเรียนของข้าอีกได้!”

ซุนม่อยิ้ม เขาหยิบกระดาษวิญญาณสองแผ่นแล้วโบกมือ

“ผู้ที่ต้องการสิ่งเหล่านี้ยกมือขึ้น!”

ควั่บ ควั่บ ควั่บ!

มือทั้งหมดพุ่งขึ้นไปในอากาศ

ช่างเป็นเรื่องตลก เหล่านี้เป็นยันต์รวบรวมวิญญาณที่สามารถสร้างวังวนพลังปราณได้ และระดับของพวกมันก็สูงมาก ถ้าไม่มีใครโง่ ทุกคนคงอยากได้มัน

หลู่ฉางเหอไม่ต้องการอะไรมากไปกว่ายกแขนขึ้นต่อหน้าซุนม่อ อยากจะดึงดูดความสนใจของเขา

ลู่จื่อรั่วยกมือน้อยๆ ของนางขึ้น

“อย่าทำแบบนี้ได้ไหม? ตอนนี้อาจารย์กำลังพยายามสร้างชื่อเสียง อย่าทำให้เรื่องวุ่นวายมากกว่านี้”

หลี่จื่อฉีดึงมือของลู่จื่อรั่วลง

สำหรับยันต์วิญญาณเช่นนี้ ซุนม่อสามารถผลิตยันต์วิญญาณได้ทุกๆ สิบห้านาที แม้ว่าเด็กสาวมะละกอจะไม่ยกมือขึ้นในวันนี้ ซุนม่อก็จะให้นางอย่างแน่นอน ท้ายที่สุด มันก็มีผลต่อการฝึกปรือ

“นั่นก็จริง!”

ลู่จื่อรั่วก็ตระหนักได้ในทันใด

"นี่ของเจ้า!"

ซุนม่อเดินไปหาหลู่ฉางเหอและมอบกระดาษแผ่นหนึ่งให้เขา

“เจ้ามีความสามารถที่ดีมากในการศึกษายันต์วิญญาณ อย่าให้เสีย”

"ขอบคุณ อาจารย์!"

หลู่ฉางเหอรีบลุกขึ้นยืนและขอบคุณซุนม่อ มือของเขาได้รับของขวัญล้ำค่านี้ในขณะที่เขาจ้องดูมันด้วยความดีใจ

ติง!

คะแนนความประทับใจจากหลู่ฉางเหอ +25 เป็นกลาง: (40/100)

สำหรับกระดาษวิญญาณเล่มอื่น ซุนม่อมอบมันให้กับน้องใหม่ที่สนใจศึกษายันต์วิญญาณเช่นกัน สำหรับนักเรียนคนอื่นๆ ที่มีแรงจูงใจที่ไม่บริสุทธิ์ ซุนม่อไม่สามารถรบกวนพวกเขาได้

นักเรียนคนอื่นๆ ต่างก็มีสีหน้าเสียใจ หากพวกเขาขายยันต์วิญญาณเช่นนั้นข้างนอก จะสามารถเรียกเงินจำนวนมากได้อย่างแน่นอน

ระฆังก็ดังขึ้น แสดงว่าจบบทเรียน

“ถ้าอย่างนั้น ข้าจะพบพวกเจ้าทุกคนในคาบเรียนหน้า นักเรียนที่รัก อ้อ วันนี้ข้ามีเรื่องบางอย่างต้องทำ ดังนั้นจะไม่ตอบคำถามในตอนนี้”

ซุนม่อเก็บของแล้วหันหลังเดินจากไป เขายังคงต้องใช้เวลาช่วงบ่ายเพื่อทำความเข้าใจและจัดระเบียบข้อมูลในใจของเขา

เมื่อได้ยินดังนั้น นักเรียนทุกคนก็แสดงสีหน้าผิดหวัง

“การได้เห็นอาจารย์ซุนวาดยันต์รวบรวมวิญญาณระดับสูงเช่นนี้ก็เพียงพอแล้ว!”

นักเรียนบางคนเปิดใจและรู้สึกว่าคาบเรียนนี้ไม่ได้เปล่าประโยชน์ และได้กำไรอยู่บ้าง

หลู่ฉางเหอนั่งบนเก้าอี้และจ้องไปที่ยันต์รวบรวมวิญญาณราวกับว่าเขากำลังชื่นชมความงามที่สมบูรณ์แบบระดับโลก ดวงตาของเขาไม่สามารถเบนหนีได้

“นักเรียน เจ้าขายยันต์รวบรวมวิญญาณนี้ให้ข้าได้ไหม?”

นักเรียนชายที่มีใบหน้ากลมขัดจังหวะความคิดของหลู่ฉางเหอ

"อา?"

หลู่ฉางเหอตกตะลึงครู่หนึ่งแล้วส่ายหน้า:

“ข้าไม่ขาย!”

“อย่ารีบปฏิเสธข้า ข้ายินดีจ่าย 300 ตำลึง!”

นักเรียนชายไม่อยากยอมแพ้ เขาเอื้อมมือออกไป

“ข้าชื่อหยางจิ่ง* มาเป็นเพื่อนกันไหม”

เมื่อได้ยินชื่อนี้ นักเรียนทุกคนที่อยู่รอบๆ ที่กำลังจะออกจากชั้นเรียนก็แสดงสีหน้าตกตะลึงตามมาด้วยความอิจฉา

300 ตำลึง! นี่ก็เพียงพอแล้วสำหรับการใช้จ่ายหนึ่งปีสำหรับพวกเขา

อย่างไรก็ตามยันต์รวบรวมวิญญาณระดับสูงมีราคาขนาดนี้หรือไม่?

“ข้าไม่ขาย!”

หลู่ฉางเหอปฏิเสธ เขาม้วนกระดาษวิญญาณขึ้นและเริ่มจัดของเตรียมจะจากไป

“เดี๋ยวก่อน เราสามารถหารือเกี่ยวกับราคาได้ แล้ว 350 ตำลึงล่ะ? ถ้ายังไม่พอ 400 ตำลึงก็ได้เช่นกัน เอ๊ะ อย่ารีบร้อนออกไปสิ!”

หยางจิ่งไล่ตามหลู่ฉางเหอ และยื่นมือออกมาเพื่อหยุดเขา

“500 ตำลึง! ขายได้ 500 ตำลึง ใช่ไหม”

หยางจิ่งเปิดเผยการแสดงออกที่เจ็บปวดอย่างยิ่ง

เมื่อได้ยินราคานี้ นักเรียนที่อยู่รอบๆ ก็รู้สึกเสียใจราวกับเงิน 500 ตำลึงทองเพิ่งผ่านหน้าไป ต้องรู้ว่าพวกเขายังมีโอกาสได้รับกระดาษวิญญาณก่อนหน้านี้!

หากพวกเขารู้ว่าอาจารย์ซุนกำลังแจกยันต์วิญญาณ พวกเขาก็จะนั่งแถวหน้าของห้องเรียนด้วย

“เงิน 500 ตำลึง?”

หลู่ฉางเหอสามารถมองเห็นความฉลาดแกมโกงในสายตาของหยางจิ่ง เขาอดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ย

“ในเมื่อเจ้าต้องการใช้เงินจำนวนมาก เจ้าควรรู้เจ้าค่าของยันต์รวบรวมวิญญาณเป็นอย่างดี เจ้าคิดว่าเงิน 500 ตำลึงเพียงพอที่จะซื้อมันได้หรือไม่?”

“สหายนักเรียน เราสามารถเจรจากันได้เสมอ!”

หยางจิ่งหัวเราะ

“ดูจากรูปการณ์แล้ว เจ้าวางแผนที่จะขายมันเพื่อทำกำไรอย่างรวดเร็วใช่ไหม? ข้าเสียใจที่ต้องบอกเจ้าว่าครอบครัวของข้าเป็นคนเปิดร้านยันต์วิญญาณ ยันต์รวบรวมวิญญาณนี้อยู่ที่ระดับหกเป็นอย่างน้อย เจ้าสามารถซื้อได้ก็ต่อเมื่อเจ้ายินดีจ่าย 1,000 ตำลึง!”

หลังจากที่หลู่ฉางเหอพูด ผู้คนต่างก็ตกใจ

นักเรียนชายอีกคนที่ได้รับกระดาษวิญญาณแผ่นที่สองคือเว่ยลี่ ในตอนเริ่มต้น เขาไม่ได้รู้สึกพิเศษอะไรเมื่อหยิบกระดาษวิญญาณออกมา แต่เมื่อได้ยินราคานี้ มือของเขาก็สั่นเทาโดยไม่รู้ตัวขณะที่เขารีบเก็บกระดาษวิญญาณ

หลังจากนั้นเขารู้สึกกลัว

หากกระดาษวิญญาณนี้เสียหาย แสดงว่าเงิน 1,000 ตำลึงหายไปอย่างนั้น!

“ข้าไม่เคยคิดที่จะขายมันเพื่อหากำไร ข้าจะเก็บไว้ใช้เอง!”

หยางจิ่งจะกล้ายอมรับเรื่องนี้ได้อย่างไร? หากพฤติกรรมดังกล่าวแพร่กระจายไปยังครูผู้สอน ชื่อของเขาจะต้องเสียไปอย่างแน่นอน

ในโรงเรียน ครูมักจะแจกสิ่งของต่างๆ ระหว่างเรียน ดังนั้นจึงมีกฎที่ไม่ได้เขียนไว้เป็นลายลักษณ์อักษรว่าสิ่งของที่ครูแจกให้นั้นมีไว้สำหรับใช้เองเท่านั้น ไม่อนุญาตให้นำไปขายเพื่อเงินโดยเด็ดขาด

“ใช้เองเหรอ”

หลู่ฉางเหอถามกลับ

“ใช่ มันเป็นของใช้ของข้าเอง ในเมื่อเจ้าบอกว่า 1,000 ตำลึง ก็จะเป็น 1,000 ตำลึง ข้าจะซื้อมัน!”

หยางจิ่งดูราวกับว่าเขาได้รับความเสียเปรียบอย่างใหญ่หลวงบนใบหน้าของเขา แต่เขามีความสุขอย่างเงียบๆ ในใจ เขาไม่ได้เป็นเจ้าของเหมือง แต่พ่อของเขาเป็นพ่อค้าชารายใหญ่ มีร้านค้าหลายสิบแห่งในบ้านของเขา รวมทั้งมีสวนมากกว่า 1,000 มู่ เขาถือได้ว่าเป็นรุ่นที่สองที่ร่ำรวย

การฝึกปรือของหยางจิ่ง ขึ้นอยู่กับแหล่งสะสมทรัพยากรและเขาเคยใช้ยันต์รวบรวมวิญญาณมาก่อน นี่เป็นวิธีที่เขารู้ว่ายันต์รวบรวมวิญญาณที่ซุนม่อวาดนั้นมีค่าเพียงใด

"ขายมัน? ต่อให้เจ้าให้ 10,000 ตำลึง ข้าก็จะไม่ขายมัน!

หลู่ฉางเหอสูดหายใจอย่างเย็นชา

“เฮ้ ไม่มีความหมายในเรื่องนี้แล้ว เจ้าเคยเห็น 10,000 ตำลึงมาก่อนหรือไม่? ถ้าข้าเอาเงินออกไปมากจริงๆ เจ้าจะไม่ขายเหรอ?”

การแสดงออกของหยางจิ่งอ่อนลง

นักเรียนคนอื่นๆ ไม่ได้ออกไปในขณะที่รอดูความขัดแย้ง ในหัวใจของพวกเขา พวกเขายังรู้สึกว่าเด็กหนุ่มผู้นี้ซึ่งเคยใช้หัวโขกโต๊ะก่อนหน้านี้ กำลังโอ้อวดเกินจริง

นั่นคือเงิน 10,000 ตำลึง ใครจะไม่อยากขายมันล่ะ?

“ฮิฮิ เงิน 10,000 ตำลึง? เจ้ายังไม่เข้าใจคุณค่าที่แท้จริงของยันต์รวบรวมวิญญาณ!”

หลู่ฉางเหอ จ้องไปที่หยางจิ่ง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกเหนือกว่า

“ทำไมเจ้าไม่บอกข้าถึงคุณค่าเล่า? ถ้าทำไม่ได้ อย่าโทษข้าที่ทำตัวไม่สุภาพ!”

หยางจิ่งก็โกรธเช่นกัน

“ยันต์รวบรวมวิญญาณของอาจารย์ซุนไม่ใช่แบบที่ทุกคนทั่วไปเห็น เป็นรูปแบบปรับปรุงที่เรียบง่ายและมีจังหวะน้อยกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับรุ่นธรรมดาทั่วไป!”

ขณะที่หลู่ฉางเหอพูด เขาก็เปิดม้วนภาพ

"อะไร?"

“เจ้ากำลังพูดเรื่องอะไร? ถ้ามันเป็นเช่นนั้น ยันต์วิญญาณจะยังใช้ได้ผลได้อย่างไร?”

“คิดว่าข้าไม่เคยวาดยันต์รวบรวมวิญญาณมาก่อนเหรอ?”

นักเรียนที่อยู่รอบๆ ต่างก็ตอบโต้ด้วยวาจาเพราะนั่นเป็นไปไม่ได้

การศึกษายันต์วิญญาณใช้เวลาหลายหมื่นปีในการพัฒนาจนถึงปัจจุบัน สำหรับยันต์วิญญาณพื้นฐานเช่นนี้ ไม่ทราบจำนวนครั้งที่พวกเขาได้รับการปรับปรุงโดยปรมาจารย์ยันต์วิญญาณเหล่านั้น

แต่ตอนนี้หลู่ฉางเหอกำลังพูดอะไรอยู่?

ซุนม่อปรับปรุงมันและยันต์วิญญาณมีจังหวะน้อยลง? เจ้าคิดว่าซุนม่อเป็นปรมาจารย์ระดับบรรพบุรุษหรือไม่? ไม่ แม้ว่าเขาจะเป็นหนึ่งเดียวกัน ถ้าเขาต้องการปรับปรุงยันต์รวบรวมวิญญาณ มันจะไม่ง่ายอย่างนั้น

หลังจากหลายปีของการพัฒนา ยันต์วิญญาณพื้นฐานเหล่านี้ก็สมบูรณ์แบบแล้ว วิธีการวาดพวกมันนั้นเรียบง่ายจนถึงระดับพื้นฐานที่สุด แต่ก็ยังคงมีผลที่แข็งแกร่งที่สุด

หลู่ฉางเหอไม่สามารถใส่ใจที่จะพูดคุยกับคนโง่เหล่านี้ได้ เขาเปิดกระดาษวิญญาณโดยตรงและชี้ไปยังตำแหน่งสองสามแห่ง หลังจากนั้นเขาม้วนกระดาษกลับขึ้นเพราะเขากังวลว่าคนเหล่านี้จะทำลายยันต์วิญญาณนี้ ไม่ เขาจะไม่ยอมให้มันสกปรกด้วยซ้ำ ถ้ามันสกปรกจริงๆ เขาคงโกรธจนตาย

นักเรียนไม่กี่คนที่เข้าใจการศึกษายันต์วิญญาณต่างตกตะลึง หลังจากนั้นความงุนงงก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของพวกเขา

“ดูเหมือนว่าจะมีจังหวะน้อยลงจริงๆ”

“มันเป็นไปไม่ได้ใช่มั้ย? อาจารย์ซุนปรับปรุงวิธีการวาดจริงหรือ?”

นักเรียนเหล่านี้เริ่มทะเลาะกันอย่างรุนแรง ทำให้คนรอบข้างตกตะลึง

"ตอนนี้เจ้าเข้าใจไหม? ยันต์วิญญาณนี้แสดงถึงความโกลาหลครั้งใหญ่กำลังจะเขย่าโลกแห่งยันต์วิญญาณ!”

หลู่ฉางเหอจ้องมองที่เกิดเหตุด้วยสายตาที่ดูถูกเหยียดหยาม

หยางจิ่งโกรธมากจนกำปั้นของเขาลั่นดังเอี๊ยด เขารู้สึกอยากต่อยหลู่ฉางเหอจริงๆ แต่เขารู้ว่าเขาต้องไม่ทำเช่นนี้ คำพูดของหลู่ฉางเหอนั้นมีเหตุผล และหากเกิดเรื่องนี้ขึ้น โรงเรียนต้องการลงโทษผู้คน คนที่โชคร้ายก็คือเขา

“ฮึ่ม!”

หลู่ฉางเหอหันหลังเดินออกไป

“โอ้ อย่าจากไป เรามาลองดูกันอีกครั้ง!”

นักเรียนไม่กี่คนที่เข้าใจรูนวิญญาณรีบตามเขาไป แต่หลู่ฉางเหอเพิ่มความเร็วของเขาในทันที อีกส่วนหนึ่งไปล้อมรอบเว่ยลี่

“พวกเจ้าอย่าทำอย่างนี้ แม้ว่าเจ้าจะทุบตีข้าจนตาย ข้าจะไม่มีวันปล่อยให้เจ้าดูยันต์วิญญาณนี้!”

เว่ยลี่กอดกระดาษวิญญาณและจ้องไปที่นักเรียนเหล่านี้ สีหน้ามุ่งมั่นทำให้ดูเหมือนกระดาษวิญญาณคือชีวิตของเขา

นอกห้องเรียน หลี่จื่อฉีพิงกำแพงและมองดู หลู่ฉางเหอเดินออกไป

“ความสำเร็จของอาจารย์ในด้านยันต์วิญญาณช่างยอดเยี่ยมจริงๆ เหรอ?”

ลู่จื่อรั่วมีสีหน้าตกใจ นางเคยได้ยินบทสนทนาก่อนหน้านี้

“ศิษย์พี่ เจ้ารู้เรื่องนี้เมื่อนานมาแล้วหรือไม่?”

"ใช่!"

หลี่จื่อฉีมีความทรงจำแบบถ่ายภาพและนางมีการอ่านอย่างกว้างขวาง สำหรับยันต์วิญญาณพื้นฐานเช่นนี้ นางได้จารึกมันไว้ในใจมานานแล้ว

ดังนั้น เมื่อซุนม่อเสร็จหนึ่งในสามด้วยกระบวนการเขียนยันต์วิญญาณที่สอง นางสามารถบอกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ ตอนนั้นนางคิดว่าอาจารย์คงวาดผิดจนเกือบตาย

เมื่อหลี่จื่อฉีคิดเกี่ยวกับสิ่งที่นางควรทำเพื่อช่วยให้ซุนม่อ รักษาชื่อเสียงของเขาไว้ ยันต์วิญญาณก็เสร็จสมบูรณ์ และมันก็สร้างวังวนปราณวิญญาณด้วย นี่แสดงว่าระดับของยันต์วิญญาณไม่ต่ำ

ทันใดนั้น จิตใจของหลี่จื่อฉีก็กลายเป็นความสับสน อย่างไรก็ตาม ในที่สุดนางก็ยังคงเป็นอัจฉริยะที่มีสติปัญญาสูงสุด ผ่านไปไม่กี่นาที นางก็นึกถึงเหตุผลว่าทำไม

หลังจากจบชั้นเรียน หลี่จื่อฉีไม่ได้ออกไปกับซุนม่อ แต่เลือกที่จะรอนอกห้องเรียนเพราะนางต้องการลอบซื้อยันต์รวบรวมวิญญาณเพื่อค้นคว้าและศึกษา อย่างไรก็ตาม ใครจะรู้ว่าหลู่ฉางเหอมีความสามารถค่อนข้างมากในด้านยันต์วิญญาณ? เขาสามารถเห็นคุณค่าที่แท้จริงของยันต์รวบรวมวิญญาณที่ซุนม่อมอบให้เขา!

"ไปกันเถอะ!"

หลี่จื่อฉีรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วถ้านางต้องการซื้อมัน

“อย่างไรก็ตาม อาจารย์ของเราน่าประทับใจมาก!”

ติง!

คะแนนความประทับใจที่ดีจากหลี่จื่อฉี +30 กระชับมิตร (336/1,000)

“แน่นอนอยู่แล้ว”

ลู่จื่อรั่วรู้สึกว่าไม่ต้องสงสัยเลย

ติง!

คะแนนความประทับใจที่ดีจาก ลู่จื่อรั่ว +30 กระชับมิตร (583/1,000)

[1] หยางจิ่งคนนี้คือ คนละคนกับหยางจิ่งที่ซุนม่อช่วยในการบุกทะลวงในบทเรียนแรกของเขา