บทที่ 156 ยาแปรธาตุร่างมนุษย์
“ลูกศิษย์ของเขาจะชนะการต่อสู้ทั้งสามรอบได้อย่างไร? แม้ว่าฐานการฝึกปรือของพวกเขาจะต่ำกว่าคู่ต่อสู้?”
หวังฮ่าวตกตะลึง ถ้ามีคนบอกว่าเป็นเพราะลูกศิษย์ของซุนม่อเป็นอัจฉริยะและนั่นคือวิธีที่พวกเขาชนะการต่อสู้ เขาจะไม่เชื่อแน่ ซุนม่อสมควรได้รับความดีความชอบมหาศาลสำหรับชัยชนะของพวกเขาอย่างแน่นอน
“ข้าบอกมานานแล้วว่าอาจารย์ซุนยอดเยี่ยมมาก!”
สายตาของชีเซิ่งเจี่ยเต็มไปด้วยการบูชาซุนม่อ
ติง!
คะแนนความประทับใจจากชีเซิ่งเจี่ย +30 มิตรภาพ (798/1,000)
“เจ้าเป็นคนที่โชคดีมาก!”
โจวชี่และหวังฮ่าวได้แต่มองตากัน หลังจากนั้นพวกเขาใช้แขนและรัดคอของ ชีเซิ่งเจี่ย จากด้านซ้ายและขวาของเขา
"ฮะ ข้าทำอะไรผิด?"
ชีเซิ่งเจี่ยไม่เข้าใจ
“อาจารย์ซุนเชิญเจ้าไปอาบน้ำจริงๆ บอกเราหน่อย… เจ้ารู้สึกว่าเจ้าสมควรที่จะถูกทุบตีหรือไม่?”
โจวชี่เต็มไปด้วยความอิจฉาชีเซิ่งเจี่ยเล็กน้อย ซุนม่อคนปัจจุบันเห็นได้ชัดว่ากำลังจะขึ้นสู่จุดสูงสุด เมื่อฤดูใบไม้ผลิมาถึง ซุนม่อจะมีคุณสมบัติที่จะเป็นมหาคุรุระดับ 1 ดาว โจวชี่อาจไม่สามารถพูดกับเขาได้อีกต่อไปเพราะจะมีผู้คนมากมายรอบตัวเขา
........
“เจ้าคิดอย่างไรกับพวกเขา”
ไช่ถานสังเกตศิษย์ทั้งสามคนของซุนม่อ และถามคนรักสาวของเขา
“พวกเขาด้อยกว่าเจ้ามากเกินไป”
หร่วนหยวนจับตาดูไช่ถานเท่านั้น สำหรับนางคนรักของนางนั้นดีที่สุด
“ลู่จื่อรั่วให้ความรู้สึกแปลกๆ แก่ข้า นางเป็นเหมือนคนที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงทั้งก่อนและหลังการต่อสู้ สำหรับหลี่จื่อฉี นางมีสมองที่ดีมาก แต่การประสานงานของร่างกายของนางนั้นน่าอึดอัดเกินไป ถ้าข้าเป็นคู่ต่อสู้ของนาง ข้าจะมีวิธีเอาชนะนางมากกว่าร้อยวิธี แต่หยิงไป่อู่นั้น…”
ไช่ถานก็เงียบไปทันทีเมื่อเขาประเมินหยิงไป่อู่ผู้รักเงิน
“แล้วนางเป็นยังไงล่ะ?”
หร่วนหยวนอยากรู้อยากเห็น
“นางอาจจะแข็งแกร่งกว่าข้า!”
ไช่ถานประเมิน
“มันจะเป็นไปได้อย่างไร?”
หร่วนหยวนอุทานด้วยความตกใจ
“เจ้าเป็นอัจฉริยะ!”
“ฮะฮะ ข้าจะแก้ไขคำพูดของข้า นางแข็งแกร่งกว่าข้าอย่างแน่นอน!”
ไช่ถานยิ้มอย่างขมขื่น เขาเกือบลืมไปว่าในช่วงครึ่งปีนี้ เขาได้ตกจากสถานะอัจฉริยะที่รุ่งเรืองกลายเป็นมนุษย์ธรรมดา เขากลายเป็นตัวตลกคะนองปากของทุกคน
หร่วนหยวนไม่รู้จะพูดอะไรและทำได้เพียงจับมือของไช่ถานแน่น
“ข้าตั้งใจจะมองหาอาจารย์ซุน บางทีข้าอาจถูกวางยาพิษจริงๆ”
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นไช่ถานจะพูดคุยเรื่องของเขากับหญิงคนรักเสมอ
“งั้นก็ไปเถอะ!”
หร่วนหยวนจับมือเขาไว้
“ไม่ว่าเจ้าจะเป็นอะไร ข้าจะไปกับเจ้าเสมอ”
........
“แพ้ทั้งสามรอบ จางฮั่นฟูจะต้องโกรธจนคลั่งใจตาย!”
กู้ซิ่วสวินรู้สึกมีความสุขแต่ก็อิจฉาในเวลาเดียวกัน หลังจากการต่อสู้ครั้งนี้ ชื่อเสียงของซุนม่อก็จะยิ่งสูงขึ้นไปอีก นางควรจะเป็นตัวตนที่เพื่อนร่วมงานของนางต้องมองหาและไล่ตาม แต่ตอนนี้ รัศมีของนางถูกซุนม่อบดบังอย่างสิ้นเชิง
"เจ้าคิดอย่างไร?"
จินมู่เจี๋ยถาม
“ซุนม่ออาจใช้วิชาลับเฉพาะกับลูกศิษย์ของเขา!”
อันซินฮุ่ยเดา
“ไม่ว่าจะเป็นอะไร เคล็ดวิชาที่เขาใช้นั้นแข็งแกร่งมาก!”
จินมู่เจี๋ยรู้สึกตื่นเต้น
“ในฐานะคู่หมั้นของเขา เขาไม่ได้บอกเจ้าเรื่องนี้มาก่อนเหรอ?”
กู้ซิ่วสวินตะแคงหูของนางอย่างลับๆ
อันซินฮุ่ยส่ายหัว
“พูดแบบนี้ เจ้าไม่ทำกับซุนม่ออย่างเย็นชาเกินไปเหรอ? ไม่ว่ายังไงก็ตาม พวกเจ้าผูกพันกันด้วยสัญญาแต่งงาน เจ้าควรสนใจเขามากกว่านี้ ถ้าหากวันหนึ่งเขาถูกอาจารย์ใหญ่เฉาของสถาบันว่านเต้าไล่ดึงตัว เจ้าจะต้องน้ำตาตกอย่างแน่นอน!”
จินมู่เจี๋ยเตือนนาง
มหาคุรุที่โดดเด่นมักถูกมองว่าเป็นทรัพยากรที่หายากซึ่งจะถูกแย่งชิงไปจากสถาบันที่มีชื่อเสียงหลายแห่ง จากผลงานในปัจจุบันของซุนม่อ อาจารย์เฉาจะต้องพยายามตามพัวพันเขา มันเป็นเรื่องของเวลาเท่านั้น
อันซินฮุ่ยจมลงอยู่ในสมาธิ ตั้งแต่นางยังเด็กจนถึงตอนนี้ นางได้ทุ่มเทความพยายามในการศึกษา และหลังจากสำเร็จการศึกษา นางประสบกับเหตุการณ์ที่ปู่ของนางล้มเหลวในการฝ่าด่านในขอบเขตเซียนและจบลงด้วยอาการโคม่า
สถาบันจงโจวเป็นรากฐานที่ก่อตั้งโดยบรรพบุรุษของนาง เป็นตัวแทนของประวัติศาสตร์อันรุ่งโรจน์ของตระกูลของนาง อันซินฮุ่ยต้องไม่ปล่อยให้สถาบันล่มสลายในมือนาง มิฉะนั้นนางจะเป็นคนบาปของตระกูล
นอกจากนี้นางยังรับผิดชอบการดำรงชีพของคนงานจากแผนกต่างๆ ของสถาบันซึ่งมีพนักงานเกือบ 1,000 คน นอกโรงเรียนยังมีผู้คนมากมายที่ต้องพึ่งพาอาศัยทำมาหากิน เช่น ชาวสวนผัก คนขายถ่าน ฯลฯ ต้องรู้ว่าสถาบันจงโจวซื้อสินค้าในราคาพิเศษเมื่อเทียบกับตลาด
ถ้าโรงเรียนล่ม หลายคนคงตกงานและต้องหิวโหย
ด้วยเหตุนี้ อันซินฮุ่ยจึงไม่มีประสบการณ์ใดๆ ในการมีรักแรกพบเลย นางยุ่งเกินไป แม้ว่านางจะส่งจดหมายหมั้นหมายแต่งงานไปให้ซุนม่อตามเจตนาของปู่ของนาง แต่จริงๆ แล้วนางไม่รู้ว่านางควรโต้ตอบกับซุนม่ออย่างไร อันที่จริงนางถึงกับลังเลว่าจะยอมรับหรือปฏิเสธหากซุนม่อต้องการกำหนดวันแต่งงานหรือทำอะไรที่ใกล้ชิดกับนาง
เป็นเพราะความรู้สึกที่ขัดแย้งกันเหล่านี้เองที่ทำให้อันซินฮุ่ยพยายามหลีกเลี่ยงซุนม่อเสมอ
“เจ้ามีคุณสมบัติที่โดดเด่น เป็นอัจฉริยะที่แทบไม่เคยเห็นในรอบร้อยปีจากสถาบันเทียนจี และเจ้ายังเป็นหญิงงามอันดับที่ 7 จากการจัดอันดับหญิงงามล่มเมือง อย่างไรก็ตาม ข้าต้องบอกเจ้าว่า… ผู้ชายเป็นสัตว์รักสนุก หายากมากสำหรับพวกเขาที่จะรักผู้หญิงเพียงคนเดียว เมื่อพวกเขาไม่ได้รับสิ่งใดเป็นการตอบแทน พวกเขาก็จะเริ่มมองหาผู้หญิงคนอื่น”
จินมู่เจี๋ยแนะนำ
“อืมม!”
อันซินฮุ่ยรู้สึกว่าคำพูดของจินมู่เจี๋ยนั้นถูกต้อง ผู้ชายส่วนใหญ่เป็นพวกใจโลเลไม่แน่นอน นอกจากนี้รูปลักษณ์ของซุนม่อก็หล่อเหลาและเขาก็ให้ความรู้สึกเหมือนแสงแดดที่อบอุ่น ความสามารถของเขาก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน
พูดตามตรง นางจะไม่ปฏิเสธแน่นอนถ้าซุนม่ออยากชวนนางไปทานอาหาร
อันซินฮุ่ยรู้สึกอายเล็กน้อย นางไม่เก่งในเรื่องเหล่านี้ โชคดีที่เสียงคำรามดังของเกาเปินดึงความสนใจของทุกคนกลับมาที่เวที
นักเรียนบางคนออกจากคอกยืนชมไปแล้ว แต่เมื่อเห็นฉากนี้ พวกเขาก็รีบกลับไปนั่งที่เดิม การต่อสู้ระหว่างครูคงจะดูดีกว่า
ซุนม่อขมวดคิ้วไม่สนใจเขา
“จื่อฉี, จื่อรั่ว เมื่อพวกเจ้าใช้ไวโรจนนิรันดร์ เจ้าเห็นหน้าหนังสือทองคำลอยออกมาจากหัวของคู่ต่อสู้หรือไม่”
“หน้า?”
ลู่จื่อรั่ว เกาผมของนาง
“ทำไมถึงมีหน้าหนังสือล่ะ”
"ไม่."
หลี่จื่อฉีส่ายหน้าอย่างเงียบๆ รำพึงว่านางขาดความถนัด ทำไมนางไม่สามารถปลดปล่อยแก่นแท้ของวิทยายุทธ์นี้ได้? อย่างไรก็ตาม ด้วยพลังที่เกิดจากการโจมตีของนาง วิทยายุทธ์นี้มีพลังมหาศาลอยู่แล้ว ถ้าถูกยกระดับขึ้นไปอีกขั้นจะน่ากลัวขนาดไหนกันนะ?
“ระบบ เกิดอะไรขึ้น?”
ซุนม่อถาม
“สายเลือดของพวกเขาไม่สามารถปลดปล่อยพลังที่แท้จริงของมหาเวทไวโรจนนิรันดร์ได้ ข้าเคยพูดมาก่อนแล้วว่าการโจมตีไม่ใช่สาระสำคัญของการเคลื่อนไหวนี้ สาระสำคัญหลักคือการ 'ตี' วิชาฝึกปรือของผู้อื่นออกมาจากพวกเขา
ระบบอธิบายว่า
“การอนุญาตให้พวกเขาใช้ ไวโรจนนิรันดร์ด้วยวิธีนี้เป็นเพียงการสิ้นเปลืองสมบัติสวรรค์”
“เข้าใจแล้ว เจ้าไปพักผ่อนก่อนเถอะ!”
สายตาของซุนม่อดูหนักอึ้ง ดูเหมือนว่ามีเหตุผลที่ระบบเลือกให้เขาเป็นร่างสถิต อย่างไรก็ตาม มันก็ไร้ประโยชน์แม้ว่าเขาจะกังวล ตอนนี้เขาทำได้เพียงก้าวไปข้างหน้าทีละก้าวและตัดสินสถานการณ์ในทุกขั้นตอน!
เมื่อเห็นซุนม่อไม่ตอบสนอง เกาเปินก็กระโดดขึ้นไปบนเวทีโดยตรงและขอการต่อสู้อีกครั้ง
“อาจารย์ซุน ข้าชื่อเกาเปิน จบการศึกษาจากสถาบันทหารกองพลประจิม ข้าขอส่งคำท้าเจ้าด้วยความจริงใจ!”
เกาเปินจงใจพูดคำว่า 'สถาบันทหารกองพลประจิม' เพราะเขาต้องการใช้สงครามจิตวิทยา
สำหรับนักเรียน ถ้าซุนม่อไม่กล้าต่อสู้ แสดงว่าเขากลัวเกาเปิน บัณฑิตจากสถาบันที่มีชื่อเสียง และสำหรับซุนม่อ ถ้าเขาสามารถเอาชนะบัณฑิตจากสถาบันที่มีชื่อเสียงได้ เขาจะได้รับเกียรติอีกส่วนหนึ่ง ทำให้ชื่อเสียงของเขาขจรขจายยิ่งขึ้นไปอีก
“เกาเปิน นอกเหนือจากการต่อสู้แล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับครูคือความสามารถในการสอนของพวกเขา ในการบรรยายสาธารณะครั้งแรก จำนวนนักเรียนที่เข้าร่วมการบรรยายของข้าไม่อยู่ในแผน สำหรับเจ้ามีเพียงสี่คนเท่านั้น และสำหรับการแข่งขันนัดนี้ นักเรียนของข้าชนะทั้งสามรอบ ข้อเท็จจริงเหล่านี้ไม่เพียงพอที่จะตัดสินว่าข้าโดดเด่นกว่าเจ้าเมื่อเทียบกับเจ้าผู้ที่สำเร็จการศึกษาจากสถาบันที่มีชื่อเสียงหรือ?”
ซุนม่อรู้สึกรำคาญจริงๆ และเริ่มพูดจาบั่นทอนเกาเปิน ถ้าอีกฝ่ายยังต้องการท้าทายเขา เมื่อไหร่จะจบ?
ใบหน้าของเกาเปินแดงขึ้นทันที ในขณะที่เขารู้สึกอับอายอย่างหาที่เปรียบมิได้ เนื่องจากคำพูดของซุนม่อเป็นข้อเท็จจริงทั้งหมด เขาจึงรู้สึกโกรธมากขึ้นเพราะเขาไม่สามารถปฏิเสธได้
(ไม่มีทาง ข้าต้องสู้ศึกครั้งนี้ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เนื่องจากจิตวิทยาย้อนกลับไม่สามารถทำงานได้ ข้าจะใช้ผลประโยชน์ทางวัตถุเพื่อล่อใจเขา!)
ความคิดนี้แวบเข้ามาในหัวของเกาเปินทันที จากนั้นเขาก็ร้องออกมาว่า
“วิชาหอกน้ำแข็งลึกลับของข้าเป็นวิชาฝึกปรือชั้นสวรรค์ ระดับไร้เทียมทาน และจำนวนผู้ที่เชี่ยวชาญมันก็มีจำกัดอย่างมาก ข้าจะวางมันไว้เป็นเดิมพัน ถ้าข้าแพ้ มันจะเป็นของเจ้า”
โอวว!
เกิดความโกลาหลขึ้นบนอัฒจันทร์ผู้ชม คัมภีร์วิทยายุทธ์ชั้นสวรรค์ระดับไร้เทียมทานค่อนข้างน่าประทับใจ เกาเปินทุ่มเต็มที่แล้วจริงๆ
ดวงตาของซวนหยวนพ่อเป็นประกายและใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เขากวัดแกว่งหอกและต้องการต่อสู้แทนซุนม่ออย่างแท้จริง อย่างไรก็ตาม เขารู้ว่าเขาจะไม่สามารถชนะได้
“ไม่มีทาง ข้าต้องใช้เวลาฝึกฝนอย่างเต็มที่”
ซวนหยวนพ่อรู้สึกมีกำลังใจ
“อาจารย์ ถ้าท่านมั่นใจ ทำไมท่านไม่ยอมรับมัน นั่นเป็นวิชาฝึกปรือชั้นสวรรค์ระดับไร้เทียมทาน ท่านจะไม่ขาดทุน!”
ถานไถอวี่ถัง เสนอแนะ
“ข้าไม่ได้สนใจ!”
ซุนม่อปฏิเสธโดยตรง
"คิก คิก!"
ทั้งหลี่จื่อฉีและลู่จื่อรั่วหัวเราะวิชาฝึกปรือระดับสวรรค์ชั้นยอดน่าประทับใจจริงหรือ? อาจารย์ของพวกนางรู้จักวิทยายุทธ์ชั้นเซียนระดับไร้เทียมทาน และเขาไม่สนใจมันมากนัก ส่งต่อให้กับพวกเขาโดยตรง เมื่อได้ยินการปฏิเสธของซุนม่อ เสียงสนทนามากมายก็ดังขึ้น
“เขากลัวใช่ไหม?”
“นั่นเป็นวิทยายุทธ์ชั้นสวรรค์ระดับไร้เทียมทาน! แม้ว่าเขาจะแพ้ เขาก็ควรจะพยายามต่อสู้ใช่ไหม? ยังไงก็ตาม เกาเปินไม่ได้ให้ซุนม่อวางเดิมพัน! นี่คือธุรกิจที่ทำกำไรได้อย่างแน่นอนและรับประกันว่าจะไม่ประสบความสูญเสียใด ๆ !”
“เป็นไปได้ไหมที่ซุนม่อดูแคลนวิชาหอกน้ำแข็งลึกลับ”
“เจ้าเป็นคนปัญญาอ่อนเหรอ? นั่นเป็นวิทยายุทธ์ระดับสวรรค์และไม่ใช่วิชาระดับดินที่ไม่มีใครเทียบได้ มีความแตกต่างในแง่ของระดับ”
ผู้ชมโต้เถียงกัน
วิทยายุทธ์ในเก้าแคว้นแผ่นดินใหญ่ถูกแบ่งออกเป็นชั้นเซียน ชั้นสวรรค์ และชั้นดิน แต่ละระดับถูกแบ่งออกเป็นระดับต้น ระดับกลาง ระดับเหนือกว่า และระดับไร้เทียมทาน
วิทยายุทธ์ชั้นสวรรค์ระดับไร้เทียมทานสามารถขายได้ในราคาค่อนข้างสูงในตลาด!
เกาเปินกัดริมฝีปากและเพิ่มเดิมพัน
“ข้ามียาเม็ดเลือดสีแดงระดับเซียนชั้นต้น ถ้าเจ้าชนะ เม็ดยาจะเป็นของเจ้า!”
หลังจากพูดแบบนี้ เกาเปินรู้สึกเจ็บปวดในใจ สำหรับยาแปรธาตุในระดับดังกล่าว ทั้งหมดถือเป็นยาระดับสูงสุดที่ไม่สามารถซื้อได้แม้ว่าเจ้าจะมีเงินก็ตาม ยาทั้งหมดสามารถแลกเปลี่ยนได้เท่านั้น
การฝึกก่อนการสำเร็จการศึกษาของสถาบันที่มีชื่อเสียงเก้าแห่งถูกจัดขึ้นในทวีปทมิฬ ยาเล่นแปรธาตุนี้เป็นสิ่งที่เกาเปินปล้นมาหลังจากฆ่าบัณฑิตอีกคนจากสถาบันที่มีชื่อเสียง
ว้าววว!
เกิดความโกลาหลขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับอาจารย์ในขอบเขตจุดอัคคีผลาญโลหิต สายตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความร้อนแรงเมื่อมองไปที่เกาเปิน
เม็ดเลือดสีแดงเป็นยาแปรธาตุที่เหมาะสมที่สุดสำหรับผู้ฝึกปรือขอบเขตจุดอัคคีผลาญโลหิต ตราบใดที่พวกเขากินเข้าไป แม้ว่าพวกเขาจะติดอยู่ที่คอขวด พวกเขาก็จะสามารถทะลวงผ่านและก้าวหน้าได้หนึ่งระดับ
“สหายเกาเปินคนนี้มีของดีมากมายจริงๆ!”
ครูบางคนอิจฉา
ดวงตาของซุนม่อเป็นประกาย นี่คือสิ่งที่เขาต้องการ ขณะที่เขาเดินไปที่สนามกีฬา เขายังล้อเลียนว่า
“ในเมื่อเป็นเช่นนั้น มันคงไม่สุภาพถ้าข้ายังคงปฏิเสธ!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ริมฝีปากของเกาเปินก็กระตุก และความเจ็บปวดในหัวใจก็ทวีความรุนแรงขึ้น เขาต้องการใช้ยาเม็ดนี้สำหรับตัวเองเมื่อเขาไปถึงคอขวดของระดับที่เจ็ดของขอบเขตจุดอัคคีผลาญโลหิต เพื่อทะลวงเข้าสู่ขอบเขตพลังศักดิ์สิทธิ์ การทำเช่นนี้เขาสามารถประสบความสำเร็จได้ในครั้งเดียว แต่ถ้าเขาแพ้ในวันนี้…
“มะ…ไม่ ข้าจะไม่แพ้ ข้าเป็นคนระดับสูงจากสถาบันทหารกองพลประจิม ข้าจะไม่มีวันแพ้ไอ้ขยะ!”
เกาเปินให้กำลังใจตัวเอง
เหลียนเจิ้งยังไม่ได้ลงจากเวที และเขาก็สามารถทำหน้าที่เป็นผู้ตัดสินสำหรับการประลองนี้ได้เช่นกัน เขาเหลือบมองซุนม่อก่อนจะหันไปหาเกาเปิน
“เจ้าแน่ใจหรือว่าต้องการใช้ยาเม็ดเลือดสีแดงเป็นเดิมพัน?”
"ข้าแน่ใจ!"
เกาเปินจบการศึกษาจากสถาบันทหาร และเขามีความกล้าที่จะตัดเส้นทางหนีของเขา
มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะนำยาแปรธาตุติดตัวไปทุกที่ที่เขาไป อย่างไรก็ตาม ด้วยครูจำนวนมากที่เป็นพยาน เขาไม่กล้าที่จะกลับคำ มิฉะนั้นเขาไม่ต้องคิดเกี่ยวกับการเป็นครูอีกต่อไป
“เกาเปิน อย่าหาว่าข้าเอาเปรียบเจ้า ถ้าข้าแพ้ ข้าจะใช้หัตถ์จับมังกรโบราณเพื่อนวดให้เจ้าฟรี ข้าจะรับประกันว่าระดับการฝึกปรือของเจ้าจะยกระดับสามครั้งภายในหนึ่งปี!”
ซุนม่อยังเสนอการเดิมพันของเขาเช่นกัน
ทุกคนอุทานด้วยความตกใจเมื่อได้ยินแบบนั้น ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นนักเรียนหรือครูก็ตาม ทุกคนหันไปมองซุนม่อด้วยความประหลาดใจ
หัตถ์เทวะยอดเยี่ยมขนาดนั้นจริงหรือ?
ต้องรู้ว่ายาเม็ดอย่างเม็ดเลือดสีแดง ยิ่งคุณภาพสูง ราคาก็ยิ่งสูง มันหายากมากโดยธรรมชาติในแง่ของปริมาณ ผู้ฝึกตนส่วนใหญ่จะไม่สามารถแม้แต่จะกินมันได้ตลอดชีวิต อย่างไรก็ตาม 'หัตถ์เทวะ' นั้นแตกต่างกัน ตราบใดที่ซุนม่อยังอยู่ เขาสามารถช่วยคนอื่นได้ทุกเมื่อที่เขาต้องการ
บรรลุระดับการฝึกฝนของตัวเองสามครั้งภายในหนึ่งปี? ในเวลานี้ บรรดาอาจารย์ที่อยู่ในขอบเขตจุดอัคคีผลาญโลหิตต่างก็มองซุนม่อราวกับว่าเขาเป็นยาเม็ดแปรธาตุรูปคน
แม้แต่ครูในขอบเขตพลังศักดิ์สิทธิ์ก็เริ่มสงสัยว่าพวกเขาควรเลี้ยงอาหารซุนม่อเป็นการส่วนตัวเพื่อสร้างความสัมพันธ์ที่ดีขึ้นกับเขาหรือไม่
โดยปกติก่อนที่จะทำเช่นนี้ พวกเขาต้องแน่ใจว่าหัตถ์จับมังกรโบราณของซุนม่อนั้นแข็งแกร่งอย่างแท้จริง
(ไอ้เวรนี่โอ้อวดเกี่ยวกับหัตถ์เทวะของมันอีกครั้ง เกาเปินเจ้าต้องทำให้มันพิการเพื่อข้าไม่ว่าอะไรก็ตาม!)
สีหน้าของจางฮั่นฟูไม่เปลี่ยนแปลง แต่หัวใจของเขาไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการฉีกซุนม่อให้เป็นล้านชิ้น ไม่มีวิธีแก้ปัญหานี้ ยิ่งบุคคลนี้มีชื่อเสียงมากเท่าใด ตำแหน่งของอันซินฮุ่ยก็จะยิ่งมั่นคงมากขึ้นเท่านั้น
“อาจารย์ของเรายอดเยี่ยมจริงๆ เหรอ?”
หยิงไป่อู่ รู้สึกประหลาดใจ แม้ว่านางจะรู้ว่าซุนม่อครอบครองหัตถ์เทวะ แต่นางก็ยังเป็นมือใหม่ที่ไม่ค่อยรู้เรื่องการฝึกฝนมากนัก จากใบหน้าของทุกคนที่นี่ นี่เป็นครั้งแรกที่นางได้รับประสบการณ์อย่างชัดเจนถึงแรงกระตุ้นและความกระหายของผู้ฝึกฝนในการก้าวสู่ระดับต่อไป
“อาจารย์ของพวกเราจะไม่ละทิ้งโอกาสที่จะส่งเสริมหัตถ์เทวะของเขาจริงๆ”
ริมฝีปากของถานไถอวี่ถังกระตุก เขาไม่แปลกใจที่เห็นปฏิกิริยาของฝูงชน ต้องรู้ว่ายิ่งมีฐานการฝึกปรือที่สูงเท่าไร ก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น
(อะไรนะ? เจ้าไม่ต้องการความแข็งแกร่ง? ในกรณีนั้นเจ้าต้องการอายุขัยที่เพิ่มขึ้นหรือไม่? หลังจากทะลวงขอบเขตพลังศักดิ์สิทธิ์ไปสู่ขอบเขตอายุวัฒนะอายุขัยของเจ้าจะเพิ่มขึ้นหลายร้อยปีหรือพันปี )
จักรพรรดิ กษัตริย์ แม่ทัพ เสนาบดีและแม้แต่สามัญชน ทุกคนต่างปรารถนาที่จะมีชีวิตนิรันดร์หรืออย่างน้อยที่สุดก็มีชีวิตที่ยืนยาวขึ้น และหัตถ์เทวะของซุนม่อสามารถย่นระยะเวลาที่จำเป็นสำหรับผู้ฝึกฝนที่จะก้าวเข้าสู่ขอบเขตอายุยืน! เมื่อได้ยินเสียงการสนทนาและการจ้องมองอย่างกระตือรือร้นที่นี่ ซุนม่อก็พอใจมาก เขาต้องการผลกระทบนี้
ยิ่งคนมีชื่อเสียงมากเท่าไร คนอื่นก็จะยิ่งกลัวผลที่ตามมาหากพวกเขามายุ่งกับเจ้า
เช่นเดียวกับตอนนี้ หากจางฮั่นฟูต้องการไล่ซุนม่อ โดยหาข้อแก้ตัวแบบสุ่ม ไม่จำเป็นที่ซุนม่อต้องทำ คนอื่นที่มีการสนับสนุนที่แข็งแกร่งจะช่วยให้เขาจัดการกับ จางฮั่นฟู
โดยธรรมชาติแล้วการปรับปรุงระดับการฝึกปรือของตัวเองสามครั้งภายในหนึ่งปีนั้นเกินจริงไปเล็กน้อย แต่ใครจะรู้ว่าจริงหรือเท็จเล่า?
“ในเมื่อพวกเจ้าสองคนไม่มีข้อโต้แย้ง เรามาเริ่มด้วยการให้เกียรติกัน!”
เหลียนเจิ้งยกมือขวาขึ้นและเหลือบมองซุนม่ออย่างอดใจไม่ได้ ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรเกี่ยวกับเกาเปิน เมื่อสำเร็จการศึกษาจากสถาบันทหารกองพลประจิม ความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของเขาจะสูงมากอย่างแน่นอน แต่ซุนม่อล่ะ?
ทุกคนได้เห็นความสามารถในการสอนของซุนม่อ และเขาก็ยอดเยี่ยมมากในเรื่องนั้น หากความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของเขาสูงเช่นกัน สถาบันจงโจวคงจะได้สมบัติมาครองไว้จริงๆ
“ในกรณีนั้น เขาจะกลายเป็นหลิ่วมู่ไป๋คนที่สองของสถาบันจงโจวของเราหรือไม่?”
เหลียนเจิ้งรู้สึกคาดหวังบางอย่าง มีความขัดแย้งระหว่างเขากับซุนม่อ แต่ความรู้สึกของเขาที่มีต่อสถาบันนั้นจริงใจ นอกจากนี้เขายังต้องการให้สถาบันแข็งแกร่งขึ้นและกลับไปเป็นหนึ่งในเก้าสถาบันยิ่งใหญ่
“เกาเปิน ระดับที่สามของขอบเขตจุดอัคคีผลาญโลหิต โปรดชี้แนะข้า!”
เกาเปินกวัดแกว่งหอกด้วยมือเดียว
“ซุนม่อ”
ขณะซุนม่อจะพูดชื่อของเขา เขาถูกรบกวนทางจิตใจโดยระบบ
ติง!
"ยินดีด้วย!"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น