บทที่ 281 เฮ้ย หัวเจ้าหลุด

บทที่ 281 เฮ้ย หัวเจ้าหลุด

ความรักระหว่างไช่ถานและหร่วนหยวนนั้นเป็นความจริง สิ่งนี้ทำให้ซุนม่อไม่รู้จะจัดการกับเรื่องนี้ยังไง ถ้าเขาลงโทษหร่วนหยวน เขาอาจทำให้ไช่ถานเศร้าโศกและหดหู่อย่างมาก

“ลืมมันไปเถอะ ตอนนี้ข้าจะคอยดูสถานการณ์ไปก่อน!"

 

หากอาการของไช่ถานไม่ดีขึ้น ซุนม่อจะไม่ยอมให้สถานการณ์เลวร้ายลงอย่างแน่นอน!

ก๊อก ก๊อก!

ซุนม่อเคาะประตูและเปิดประตูห้องครูใหญ่

"นั่งก่อน!"

อันซินฮุ่ยไปรินชา

“ไม่จำเป็นสำหรับชา ข้ามาที่นี่เพื่อถามว่าข้าจะเข้าไปในห้องรวบรวมหนังสือของอาจารย์ใหญ่คนเก่าเพื่อดูได้ไหม?”

ซุนม่อไม่ชอบพูดอ้อมค้อม

“เจ้าควรเรียกเขาว่า 'ท่านปู่' ด้วย!”

อันซินฮุ่ยตำหนิ เมื่อพวกเขายังเด็ก เพราะความชื่นชมของปู่ของนางและความรักที่มีต่อพ่อของซุนม่อ ปู่ของนางก็ชอบซุนม่อมากขึ้นและยอมให้ซุนม่อเรียกเขาว่า 'ท่านปู่'

“ข้ารู้สึกว่าการพูดถึงเขาในฐานะอาจารย์ใหญ่จะแสดงถึงความเคารพของข้าที่มีต่อเขามากกว่า!”

ซุนม่อเป็นคนหัวโบราณมาก ดังนั้นเขาจึงให้ความสำคัญอย่างมากกับเรื่องนี้ (สำหรับข้าท่านเป็นใคร ทำไมข้าต้องเรียกท่านว่าปู่ด้วย) อย่างไรก็ตาม เขารู้ว่าอันซินฮุ่ยไม่ได้มีเจตนาร้าย มิฉะนั้นเขาคงถูกว่าไปนานแล้ว

“พอได้แล้ว!”

อันซินฮุ่ยถอนหายใจ แม้ว่าซุนม่อจะพูดได้ดี แต่นางก็ได้ยินว่าซุนม่อปฏิเสธความคิดนี้ ดังนั้น นางจึงทำได้เพียงกลับไปที่โต๊ะทำงานแล้วดึงลิ้นชักออกมาแล้วหยิบกุญแจออกมา

"ที่นั่น…"

อย่างไรก็ตาม เมื่ออันซินฮุ่ยต้องการส่งกุญแจให้ซุนม่อ นางก็เปลี่ยนใจ

"ไปกันเถอะ ข้าจะไปกับเจ้า และข้าจะแนะนำการจัดหนังสือให้เจ้าด้วย”

อันซินฮุ่ยไม่ได้กังวลว่าซุนม่อจะทำลายหนังสือเหล่านี้ แต่นางต้องการให้พวกเขาปรับปรุงความสัมพันธ์ของพวกเขา นางเคยคุยกับจินมู่เจี๋ยก่อนหน้านี้และรู้ว่าการแสดงออกของซุนม่อในการเดินทางไปยังทวีปทมิฬนั้นโดดเด่นมาก แม้แต่ฟางอู๋จี๋ก็ยังเชิญเขาไปสอนที่สถาบันว่านเต้า

อาจารย์ใหญ่คนเก่าเป็นเซียนรอง เขาได้ไปเยี่ยมชมสถานที่ต่างๆ มากมายในชีวิตของเขาและได้สะสมของยอดเยี่ยมมากมาย หนังสือส่วนใหญ่ในชุดสะสมของเขามาจากซากปรักหักพังในทวีปทมิฬ

ของดีเหล่านี้ซ่อนอยู่ในห้องรวบรวมหนังสือส่วนตัวของอาจารย์ใหญ่คนเก่า

ในสถาบันไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เรียกดู

ไม่ใช่ว่าอาจารย์ใหญ่คนเก่าขี้เหนียวและไม่เต็มใจที่จะแบ่งปัน เขารู้ดีว่าผู้คนจะไม่หวงแหนสิ่งที่ได้มาง่ายเกินไป

ห้องรวบรวมหนังสือตั้งอยู่ทางทิศเหนือของเขตบ้านพัก มันคือหอคอยหินที่มีสามชั้น เนื่องจากบริเวณโดยรอบมีต้นสนสูงมากรายล้อมรอบ สภาพแวดล้อมจึงเงียบสงบและสวยงาม

อันซินฮุ่ยผลักประตูไปที่หอคอยหิน แต่นางไม่ได้เข้าไปทันที โดยเลือกที่จะรอที่ประตู

หนึ่งนาทีต่อมา นักรบสูงสองเมตรก็ปรากฏตัวขึ้น มันสวมเกราะหนัก และแม้แต่หัวของมันก็ยังถูกคลุมด้วยหมวกเกราะ มีอาวุธครบมือ

มองไม่เห็นใบหน้าของมัน แต่ดวงตาของมันเป็นสีแดงและดูแปลกประหลาดอย่างยิ่ง

เกราะของมันสึกกร่อนไปบ้างแล้วและมีรอยขีดข่วนมากมาย แต่ด้วยเหตุนี้ มันจึงฉายรังสีฆ่าฟันที่เฉียบคมอย่างเป็นธรรมชาติ อาวุธของมันคือดาบยาว แม้ว่าจะสอดอยู่ในฝัก แต่ก็ให้ความรู้สึกว่าสามารถชักออกจากฝักออกได้ทุกเมื่อเพื่อฟันคอของศัตรู

ซุนม่อรู้สึกกดดันซึ่งทำให้การหายใจของเขาชะงัก

หลังจากนักรบเห็นอันซินฮุ่ยแล้วก็หันไปมองซุนม่อ

“มันเป็นนักรบผู้พิทักษ์ของหอรวบรวมหนังสือ บรรดาผู้ที่เข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาตจากข้าจะถูกมันฆ่า”

อันซินฮุ่ยอธิบาย

“นี่คือซุนม่อ อาจารย์ของสถาบันจงโจว!”

อันซินฮุ่ยหยุดและกล่าวเสริมว่า

“นอกจากนี้ เขาเป็นคู่หมั้นของข้าด้วย!”

นักรบซึ่งเดิมยืนนิ่งไม่ไหวติง จู่ๆ ก็ก้าวไปข้างหน้าสองก้าว เดินตรงไปยังซุนม่อ หลังจากนั้น มันก้มศีรษะไปที่ใบหน้าของซุนม่อและมองเข้าไปในดวงตาของเขา

“นี่อาจจะเป็นหุ่นเชิดที่มีชีวิต?”

ซุนม่ออยากรู้

ในเก้าแคว้นแผ่นดินใหญ่ มีวิชาที่ชื่อว่าหุ่นเชิด วิชาสายนี้สร้างขึ้นสำหรับผู้ที่เชี่ยวชาญในการค้นคว้าเกี่ยวกับหุ่นรบและหุ่นเชิด ฯลฯ

วิชานี้สามารถแบ่งออกเป็นสองสามสาขา สิ่งที่ลึกลับที่สุดและน่ากลัวที่สุดคือการเปลี่ยนมนุษย์ให้เป็นหุ่นเชิด

"ไม่!"

อันซินฮุ่ยรีบชี้แจง เนื่องจากเคล็ดวิชาหุ่นเชิดที่มีชีวิตถือเป็นสิ่งที่มาจากเส้นทางชั่วร้าย เคล็ดวิชานี้เป็นวิชาต้องห้าม

ซุนม่อค้นหาความทรงจำของเขา ตัวตนเดิมของเขาเคยมาที่นี่มาก่อนเมื่อวัยเด็กเด็ก และเขากลัวหุ่นนักรบตัวนั้น หลังจากนั้นเขาไม่อยากมาเล่นที่นี่อีกต่อไป

“มันเป็นหนึ่งในผู้พิทักษ์ของสถาบันจงโจวไม่ชอบให้ใครเข้าใกล้หรือจับต้องมัน!”

จากนั้นนางก็พาซุนม่อไปตามทางเดินและเข้าไปในหอคอยหิน

“ชั้นนี้ประกอบด้วยหนังสือยอดนิยมต่างๆ จากนักเขียนชื่อดังในเก้าแว่นแคว้น มีสารานุกรมอยู่ที่นี่ด้วย เรามีสำเนาเพียงฉบับเดียวสำหรับตำราบางเล่มเท่านั้น ขอให้พยายามอย่างดีที่สุดไม่ให้เกิดความเสียหาย”

“เข้าใจแล้ว!”

ซุนม่อเหลือบมองชั้นวางที่เต็มไปด้วยหนังสือและมีกลิ่นหอมของไม้จันทน์ ควรใช้เพื่อไล่แมลง ป้องกันไม่ให้หนังสือถูกกัดกิน

“ชั้นที่สองประกอบไปด้วยหนังสือเกี่ยวกับทวีปทมิฬ และชั้นที่สามประกอบด้วยบันทึกที่ท่านปู่ของข้าเขียนเอง”

อันซินฮุ่ยส่งกุญแจให้ซุนม่อ

“ขอเข้าชั้นสามได้ไหม?”

บันทึกของเซียนรองย่อมประกอบด้วยประสบการณ์และความพยายามที่สำคัญของเขา โดยปกติแล้วบุคคลภายนอกจะไม่ได้รับอนุญาตให้อ่านสิ่งล้ำค่าเช่นนี้

"เจ้าสามารถทำได้!"

อันซินฮุ่ยอธิบายว่า

“นอกจากนี้ยังมีชั้นใต้ดินสำหรับจัดเก็บหนังสือหลายเล่ม มีการจัดเก็บบันทึกและหนังสือโบราณที่สำคัญที่สุดของสถาบันจงโจวไว้ที่นั่น อย่างไรก็ตาม ท่านปู่ของข้าตั้งกฎไว้ว่ามีเพียงผู้ที่อ่านหนังสือทุกเล่มในสามระดับจบเท่านั้นจึงจะมีคุณสมบัติที่จะลงไปได้”

“เข้าใจแล้ว!”

ซุนม่อสามารถเข้าใจสิ่งนี้ได้ นอกจากนี้ยังมีระดับความรู้ หากมีใครไม่เข้าใจหนังสือในระดับสามระดับบนได้ มันจะเป็นการเสียเวลาเปล่าหากพวกเขาเข้าไปที่ชั้นใต้ดิน

เฮ้อ

อันซินฮุ่ยถอนหายใจด้วยความโล่งอกอย่างเงียบๆ นางกังวลว่าซุนม่อจะโกรธและรู้สึกว่านางเข้มงวดเกินไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพิจารณาถึงความสัมพันธ์ของพวกเขา แต่ตอนนี้ ดูเหมือนเขาเป็นคนคุยง่าย

ติง!

คะแนนความประทับใจที่ดีจากอันซินฮุ่ย +10 เป็นมิตร (470/1,000)

ซุนม่อเหลือบมองอันซินฮุ่ยสงสัยว่าทำไมนางถึงให้คะแนนความประทับใจที่ดี อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงเข้าใจยาก

แต่อันซินฮุ่ยนั้นงดงามจริงๆ

หลี่จื่อฉี, ลู่จื่อรั่วและแม้แต่หยิงไป่อู่ก็ถือได้ว่าเป็นหญิงงาม แต่พวกนางยังเด็กเกินไป ความรู้สึกยังไม่สุกงอมพอให้พวกเขาระบายออกมาทำให้ทุกคนเห็นได้ชัดเจนว่าพวกเขายังเป็นเด็กอยู่ นอกจากคนที่วิปริตแล้ว ไม่มีผู้ชายคนไหนที่จะรู้สึกหวั่นไหวในใจพวกเขา

จินมู่เจี๋ยนั้นสวยมากและมีรูปร่างอวบอั๋น อย่างไรก็ตาม เมื่อผู้ชายส่วนใหญ่มองมาที่นาง สายตาแรกของพวกเขามองจะมุ่งตรงไปที่หน้าอกของนาง มองครั้งที่สองตรงไปที่บั้นท้ายของนาง และหลังจากนั้น น้องชายของพวกเขาจะตั้งตรงและพวกเขาต้องการจะนอนกับนาง

(ความรักเอาไว้ก่อน ให้ข้าจัดการความต้องการทางสรีระก่อน) ไม่มีทางแก้ปัญหานี้ได้จินมู่เจี๋ยนั้นยอดเยี่ยมมาก

สำหรับกู้ซิ่วสวินนางก็สวยเหมือนกัน แต่นางขาดความมั่นใจเมื่อเปรียบเทียบกับ อันซินฮุ่ยและวุฒิภาวะยังน้อย เห็นได้ชัดว่านางเป็นหญิงสาวที่เพิ่งเข้าสู่สังคม เมื่อมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงแบบนี้ ผู้ชายก็คงไม่รู้สึกเครียด

อันซินฮุ่ยอายุ 23 ปี แม้ว่านางจะแก่กว่ากู้ซิ่วสวินเพียงสามปี แต่ด้วยประสบการณ์ของนาง ท่าทีของนางจึงแตกต่างกันมาก

ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้าจากการทำงาน แต่ก็ยังมีความมุ่งมั่นและความภาคภูมิใจ นี่คือสตรีผู้ที่ไม่มีวันยอมจำนน

การได้อยู่กับนางจะทำให้ฝ่ายชายรู้สึกกดดันหนักราวกับภูเขากดทับ นางโดดเด่นเกินไป โดดเด่นจนผู้ชายอาจรู้สึกด้อยกว่า

(ความรักมันไม่มีอยู่จริง!)

เมื่อผู้ชายเผชิญหน้ากับอันซินฮุ่ย เก้าในสิบ  เขาไม่สามารถยืนหยัดได้และไม่มีเหตุผลอื่นใด เมื่อนางมองมาที่เจ้า นางมักจะแสดงท่าทางพินิจพิเคราะห์ซึ่งทำให้เจ้าดูเหมือนกำลังเผชิญกับความเข้มงวดของผู้สัมภาษณ์เมื่อตอนเจ้ากำลังมองหางานอยู่ สิ่งแรกที่เจ้าคิดไม่ใช่เรื่องความรัก แต่ว่าเป็นข้าทำอะไรผิดหรือเปล่า? ข้าจะทำให้ดีที่สุดเพื่อให้เข้ากับนางได้อย่างไร?

ซุนม่อไม่ปรารถนาที่จะเป็นคนง่ายๆ ดังนั้นเขาจึงไม่มีเจตนาที่จะตำหนิอันซินฮุ่ย หลังจากที่นางแนะนำหอรวบรวมหนังสือ ซุนม่อก็เตรียมสำรวจด้วยตัวเอง

“งั้นข้าคงต้องรบกวนเจ้าแล้วล่ะ!”

ขณะที่ซุนม่อพูด เขาก็โยนรัศมีความรู้สารานุกรมลงบนตัวเขาเอง

ใครๆ ก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่ารัศมีนี้ทรงพลังจริงๆ เมื่อใช้รัศมี จิตใจของเขาก็ปลอดโปร่งในทันที เข้าสู่สภาวะที่เหมาะสมที่สุดสำหรับการเรียนรู้

“ความรู้สารานุกรม?”

อันซินฮุ่ยประหลาดใจ หลังจากที่ไม่ได้เจอซุนม่อมาครึ่งเดือนแล้ว เขารู้แจ้งรัศมีมหาคุรุอีกชนิดได้อย่างไร นางพยายามอดทนต่อความอยากรู้ของนาง แต่ในที่สุดก็อดใจไม่ได้แลถามเขา

“เสี่ยวม่อม่อ ตอนนี้เจ้ามีรัศมีมหาคุรุกี่ชนิด?”

"หก!"

คำพูดของซุนม่อนั้นกระชับและรัดกุม เขากำลังค้นหาหนังสือที่มีรายละเอียดเบื้องต้นเกี่ยวกับปราณวิญญาณ เขาต้องการเข้าใจเหตุผลที่อยู่เบื้องหลังการดูดซับพลังปราณอันน่าสะพรึงกลัวของเด็กสาวมะละกอ

“ทะ..เท่าไหร่นะ?”

อันซินฮุ่ยคิดว่านางได้ยินผิด

"หก!"

ซุนม่อเดินผ่านชั้นหนังสือ

“……”

ปากของอันซินฮุ่ยอยู่ในรูปตัว 'O' มันอ้ากว้างมากพอที่จะยัดกล้วยลูกใหญ่เข้าไปข้างในได้ หกรัศมี? นี่เป็นเรื่องตลกหรือไม่? ปีนี้ซุนม่ออายุเท่าไหร่?

แม้แต่อันซินฮุ่ย ผู้ซึ่งได้รับการขนานนามว่าเป็นอัจฉริยะที่หายาก ก็ยังไม่รู้แจ้งรวดเร็วปานนี้!

“การตัดสินของท่านปู่นั้นยอดเยี่ยมจริงๆ!”

อันซินฮุ่ยฝืนยิ้ม  นางรู้สึกสะเทือนใจในทันใด

ติง!

คะแนนความประทับใจจากอันซินฮุ่ย +50 กระชับมิตร (570/1,000).

“เอ่อ นักเรียนของข้ามาที่นี่เพื่ออ่านได้ไหม?”

ซุนม่อนึกถึงหลี่จื่อฉี สำหรับนักเรียนคนอื่นๆ ของเขาถานไถอวี่ถังอาจชอบที่จะได้ความรู้ใหม่ๆ จากหนังสือ แต่ไม่จำเป็นต้องพูดถึงคนอื่นๆ พวกเขาไม่สนใจเรื่องนี้

“ตามกฎแล้วไม่อนุญาต แต่ข้ายกเว้นให้เจ้าได้!”

อันซินฮุ่ยยิ้มเล็กน้อย นางเตรียมที่จะสนทนามาระยะหนึ่งแล้ว แต่หลังจากที่ซุนม่อได้รับคำตอบจากนาง เขาก็หันความสนใจกลับไปที่หนังสือ โดยไม่ได้ตั้งใจจะคุยกับนางต่อไป

ช่างน่าหงุดหงิดเสียจริง!

อันซินฮุ่ยหัวเราะเยาะตัวเองแล้วหันหลังเดินจากไป

ซุนม่อเดินผ่านชั้นแรกและไม่พบหนังสือใดๆ ที่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่เขากำลังมองหา ขณะที่เขากำลังเตรียมที่จะมุ่งหน้าไปยังระดับที่สอง การแจ้งเตือนของระบบก็ดังขึ้นในทันใด

ติง!

“ยินดีด้วยที่ช่วยชีวิตไช่ถานสำเร็จภารกิจ เจ้ายังช่วยหร่วนหยวนป้องกันไม่ให้นางกลายเป็นคนเลวทราม รางวัล: หีบสมบัติเงินหนึ่งกล่อง โปรดทำงานหนักต่อไป!”

หีบสมบัติสีเงินแวววาวก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าซุนม่อ

ติง!

“ความสัมพันธ์อันทรงเกียรติของเจ้ากับหร่วนหยวนก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน เจ้าได้รับรางวัลเป็น หีบสมบัติเหล็กดำสองกล่อง โปรดทำงานหนักต่อไป”

“เก็บไว้ก่อน!”

ตัวนำโชคของเขาสาวมะละกอไม่อยู่ ในฐานะที่เป็นคนที่โชคร้าย ซุนม่อจะไม่เลือกเปิดหีบอย่างแน่นอน เขาอ่านต่อไป แต่จู่ๆ เขาก็รู้สึกอึดอัดมากราวกับว่ามีบางอย่างกำลังแอบดูเขาอยู่

ควั่บ

ซุนม่อหันศีรษะอย่างรวดเร็ว แต่เขาไม่เห็นอะไรเลย หลังจากนั้น เขาเดินไปที่หลังชั้นหนังสือและรอสองสามวินาที ขณะที่เขากำลังเตรียมที่จะเหยียดศีรษะออกไปดู เขาก็เห็นหัวที่มีหมวกเกราะยื่นออกมาเช่นกัน

ดวงตาของมันเป็นสีแดง มันน่ากลัวมาก

"เวร!"

ซุนม่อผงะถอย

นักรบผู้พิทักษ์ไม่ได้คาดหวังว่าใบหน้าของมันจะอยู่ใกล้กับซุนม่อมากนัก และมันก็หมุนไปรอบๆ เพื่อจากไปในทันที แต่อาจเป็นเพราะมันหมุนเร็วเกินไป เสียงกระทบกันดังออกมาขณะที่หัวของมันตกลงบนพื้น

ซุนม่อพูดไม่ออกเมื่อมองดูผู้พิทักษ์หัวขาดวิ่งหนีไป (สวรรค์ของข้า เจตนาฆ่าที่เจ้าแสดงออกมาก่อนหน้านี้นั้นน่าประทับใจมาก แต่ดูเจ้าตอนนี้สิ ข้าผิดหวังมาก เข้าใจไหม?)

ศีรษะนั้นกลิ้งหลุนๆ ไปบนพื้นและในที่สุดก็มาหยุดที่ขาของซุนม่อ!