บทที่ 291 รางวัลใหญ่อีกแล้ว!

บทที่ 291 รางวัลใหญ่อีกแล้ว!

อันซินฮุ่ยเป็นอัจฉริยะที่ยากจะพบเจอในรอบร้อยปีจากหนึ่งในเก้าสถาบันยิ่งใหญ่ ของสถาบันเทียนจี นางเป็นมหาคุรุระดับ 3 ดาวแล้วเมื่ออายุ 23 ปี

ในโลกของมหาคุรุทั้งหมด อันซินฮุ่ยถือได้ว่ามีชื่อเสียงอย่างมาก นางได้รับการยอมรับจากสาธารณชนว่าเป็นหนึ่งในบุคคลที่เป็นตัวแทนคนรุ่นหลังของโลกมหาคุรุ

 

เมื่ออันซินฮุ่ยเพิ่งจบการศึกษา อาจารย์ใหญ่คนหนึ่งของหนึ่งในเก้าสถาบันยิ่งใหญ่ได้มาเชิญนางไปเป็นครูในสถาบันด้วยตนเอง โดยให้ข้อเสนอที่สูงลิ่วแก่นางในด้านเงินเดือน ตลอดจนอิสระที่จะทำทุกอย่างที่นางต้องการ . จากนี้จะเห็นได้ว่าอาจารย์ใหญ่แสดงความจริงใจอย่างยิ่ง

ตราบใดที่อันซินฮุ่ยพยักหน้า นางก็สามารถใช้ชีวิตอย่างอิสระได้ตลอดชีวิต อย่างไรก็ตาม นางเลือกเส้นทางที่ยากลำบากที่สุด นั่นคือการเข้ามารับตำแหน่งแทนปู่ของนางและปกป้องสถาบันจงโจว

นับตั้งแต่ก่อตั้งมา สถาบันจงโจวไม่เคยคิดที่จะหาผลกำไร ความฝันของสถาบันคือการช่วยให้นักเรียนทุกคนค้นพบ 'ตัวตนที่แท้จริง' ของตนเองและค้นหาศักยภาพของตนเอง นำทางพวกเขาไปสู่เส้นทางที่ถูกต้อง เพื่อที่พวกเขาจะได้แสดงความเจิดจรัสอันเจิดจ้าที่สุด จากนั้นพวกเขาสามารถดำเนินชีวิตโดยไม่เสียใจ

อาจารย์ใหญ่ของสถาบันจงโจวทุกคนยืนยันว่านักเรียนแต่ละคนเป็นอัจฉริยะ อย่างไรก็ตามหลายคนใช้ความสามารถไปโดยเปล่าประโยชน์เพราะไม่มีครูที่เก่งกล้าพอที่จะขุดค้นศักยภาพของพวกเขาขึ้นมา

ซุนม่อไม่ใช่มือใหม่ที่เพิ่งเข้าสู่สังคมอีกต่อไป เมื่อเขาเห็นปรัชญาที่อยู่เบื้องหลังการก่อตั้งสถาบันครั้งแรก เขารู้สึกว่ามันเป็นอุดมคติเกินไป แต่หลังจากนั้นเขารู้สึกสะเทือนอารมณ์เมื่อคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้

โลกต้องการคนที่ไร้เดียงสาเช่นนี้อย่างแท้จริงเพื่อผลักดันสิ่งต่างๆ ไปข้างหน้า ถ้าทุกคนเห็นแก่ตัว โลกคงล่มสลาย

ซุนม่อไม่ได้ออกจากสถาบันจงโจว นอกจากภารกิจที่ออกโดยระบบแล้ว ยังมีอีกประเด็นหนึ่ง ในหัวใจของเขา เขาค่อนข้างประทับใจอันซินฮุ่ย

ถ้าเขาอยู่ในสภาพแบบนาง เขาจะไม่สามารถทนต่อความทุกข์ทรมานเช่นนี้ได้อย่างแน่นอน

“ท่านเกรงใจเกินไป ถ้าท่านกล่าวขอบคุณ เอาเงินนี้ไปเป็นทรัพย์สินของโรงเรียนเถอะ ข้ายังไม่ต้องการเงินชั่วคราว!”

ซุนม่อยิ้ม หลังจากที่ได้เป็นหัวหน้าแผนกพัสดุแล้วเขาก็ได้เห็นรายงานทางการเงินของโรงเรียนแล้ว มันแย่มาก

ทั้งหมดเป็นเพราะความพยายามของอันซินฮุ่ยที่ทำให้สถาบันจงโจวไม่ได้ปิดตัวลงและยังคงมุ่งมั่นที่จะดำเนินงานต่อไป

"ไม่ได้  เงินปันผลต้องชัดเจน อะไรเป็นของเจ้า ก็ย่อมเป็นของเจ้า!”

อันซินฮุ่ยปฏิเสธ แต่หลังจากนั้นนางก็ยิ้ม

“เดี๋ยวก่อน…เจ้าอาจถูกพิจารณาว่าเป็นเจ้าของครึ่งหนึ่งของสถาบันจงโจวได้ ไม่มีอะไรไม่เหมาะสม ถ้าเจ้าต้องการให้เงินกับโรงเรียน”

หลังจากพูดแล้วอันซินฮุ่ยก็หน้าแดง คำพูดของนางเต็มไปด้วยความคลุมเครือ

“งั้นเอาเงินส่วนเกินไปไว้แผนกพัสดุก็แล้วกัน!”

ซุนม่อไม่ได้กังวล

ความต้องการทางวัตถุของเขาต่ำมาก เป็นการดีที่จะมีกินและสวมเสื้อผ้าที่อบอุ่น และเขาไม่ต้องการสินค้าฟุ่มเฟือย นอกจากนี้ตอนนี้เขาอาศัยอยู่ในบ้านพักหลังใหญ่ และสภาพแวดล้อมก็ค่อนข้างดี

บ้านพักใช้พื้นที่กว่า 1,000 ปิง ในโลกของเขา ไม่มีใครสามารถซื้อมันได้หากไม่มีเงิน 20 ถึง 30 ล้านหยวน แม้แต่ในเมืองชั้นที่สาม สำหรับการขนส่ง ซุนม่อไม่ต้องการอะไร เขามี 'ม้าไล่เมฆ', เสี่ยวหยินจืออยู่แล้ว นั่นถือเป็นเครื่องมือขนส่งระดับราชาชั้นดีที่สุดอย่างแน่นอน และแน่นอนว่าเขาจะได้รับผลหากเขาพยายามไปรับเด็กผู้หญิง

ซุนม่อหล่อมาก ถ้าเขาได้รับตำแหน่งมหาคุรุ นอกเหนือจากเคล็ดการนวดแบบโบราณของเขาแล้ว เขาจะเป็นชายสมบูรณ์แบบอันดับหนึ่งในจินหลิงอย่างแน่นอน

พูดตามตรงซุนม่อยังไม่คุ้นเคยกับยุคนี้ หากใครต้องการ พวกเขายังสามารถใช้เงินเพื่อซื้อสาวใช้สองสามคนและทำให้พวกนางสวมชุดแม่บ้านได้

ต้องรู้ว่านี่คือสังคมศักดินา แม้ว่าซุนม่อจะนอนกับสาวใช้ก็ไม่มีใครพูดอะไร

“เฮ่ย ข้าเป็นคนดีจริงๆ!”

ซุนม่อถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย

"ก็ดี!"

อันซินฮุ่ยพยักหน้า หลังจากนั้นนางก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเช่นกัน

“ข้าทำผิดต่อเจ้าแล้ว ท้ายที่สุดแล้ว ซองยาขนาดยักษ์นั้นเป็นของเจ้าอย่างชัดเจน!”

โรงเรียนไหนไม่ต้องการสูตรยาที่น่าประทับใจเช่นนี้? ดังนั้น หากอาจารย์ใหญ่เหล่านั้นต้องการแย่งชิงซุนม่อ ราคาขอของพวกเขาจะต้องเพิ่มขึ้นสามเท่าเป็นอย่างน้อยเพราะสูตรยานี้

อย่างไรก็ตาม ซุนม่อยอมสละทั้งหมดนี้

“ไม่เป็นไร!”

ซุนม่อไม่ได้สนใจเลยจริงๆ พูดตามตรง เขาชอบซองยาเสริมความงามน้ำพุมากกว่า มันเป็นความเพลิดเพลินอย่างแท้จริงเมื่อได้แช่ตัวในอ่างด้วย เมื่อลิ้นเล็กๆ ของสาวงามน้ำพุลามเลียเจ้าไปทั่ว ความรู้สึกนั้นก็...ท่านก็รู้!

“ว่าแต่ระบบ เจ้าเป็นอะไรกันแน่? ทำไมเจ้าถึงมีสูตรยาวิเศษมากมาย?”

ซุนม่ออยากรู้ที่มาของระบบมาก

 "เจ้าก็คือสิ่งสำคัญ ทั้งครอบครัวของเจ้าก็คือสิ่งสำคัญ!"

ระบบคำราม

ซุนม่อไม่ได้พูดอีกต่อไป เนื่องจากอันซินฮุ่ยไม่มีประสบการณ์ในการพูดคุยกับผู้ชาย บรรยากาศจึงเย็นชาลง ทั้งสองยืนนิ่งอยู่อย่างนั้นนานกว่าสิบนาที

“เสี่ยวม่อม่อ ใกล้เที่ยงแล้ว ไปกินข้าวด้วยกันไหม?”

ในที่สุด อันซินฮุ่ยก็พบข้ออ้าง

"ไม่ ข้ายังต้องคอยชี้แนะนักเรียนของข้า!”

ซุนม่อส่ายหัว

“จริงสิ สำหรับครูชั้นนำในการแข่งขันมือใหม่ มีใครอยู่ในรายชื่อบ้าง”

“หยวนเฉิงเทียน, ฟ่านเหยา, เจ้าและกู้ซิ่วสวิน”

ตามเหตุผล ควรเก็บรายชื่อนี้ไว้เป็นความลับ แต่อันซินฮุ่ยจะไม่ปิดบังซุนม่อ

“แรงกดดันต่อท่านคงจะหนักหน่วงมากเมื่อท่านเลือกข้าและกู้ซิ่วสวิน”

ซุนม่อขมวดคิ้วเล็กน้อย โดยปกติแต่ละโรงเรียนจะเลือกเฉพาะครูที่เข้าร่วมเป็นเวลาสองปี แต่ไม่มีคุณสมบัติเป็นมหาคุรุระดับ 1 ดาว

สำหรับการแข่งขันมือใหม่ อาจารย์ก็ต้องทุ่มเทด้วยเช่นกัน ดังนั้น เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งในการแข่งขันของโรงเรียน แต่ละโรงเรียนมักจะให้ครูที่มีคุณสมบัติเป็นมหาคุรุรออีกหนึ่งปี หลังจากที่ทุกคนกลายเป็นมหาคุรุ พวกเขาจะสูญเสียคุณสมบัติในการเข้าร่วมการแข่งขัน

"เรื่องเล็กน้อย!"

อันซินฮุ่ยหัวเราะเยาะตัวเอง พูดตามตรงนางฝากความหวังไว้กับกู้ซิ่วสวินและ เกาเปินเท่านั้น นางไม่คิดว่าซุนม่อจะผุดขึ้นมาเป็นที่หนึ่งในทันใด

“ฟ่านเหยาเป็นคนที่อยู่ในฝ่ายของหวังซู่ เขาน่าประทับใจมาก!”

จางฮั่นฟูมีผู้สมัครของเขาเองที่เสนอชื่อ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเหตุการณ์ล่าสุดบางอย่าง น้ำหนักของคำพูดของเขาตกลงอย่างรวดเร็ว

“เข้าใจแล้ว แล้วนักเรียนที่เข้าร่วมล่ะ?”

โดยปกติจะมีครูธรรมดาสี่คนและศิษย์ใหม่ยี่สิบคน เนื่องจากไม่มีความแตกต่างระหว่างเพศชายและเพศหญิง จึงไม่เป็นไรตราบใดที่ศิษย์ใหม่อายุไม่เกิน 14 ปี

เมื่อพบว่าโรงเรียนโกหกเกี่ยวกับอายุศิษย์ใหม่ โรงเรียนนั้นจะถูกลดระดับและไม่สามารถเข้าร่วมการแข่งขันกลุ่มโรงเรียนรวมได้เป็นเวลาสามปี

“เรายังคงยืนยันรายชื่อ อย่างไรก็ตาม หัวหน้ากลุ่มคือจางเหยียนจง!”

อันซินฮุ่ยถอนหายใจ

“ความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของซวนหยวนพ่อนั้นสูงมาก และเขามีคุณสมบัติที่จะต่อสู้เพื่อตำแหน่งผู้นำ อย่างไรก็ตาม เขาต้องการแค่การต่อสู้และไม่เหมาะที่จะเป็นหัวหน้ากลุ่ม!”

เมื่อครูไม่อยู่ หัวหน้ากลุ่มนักเรียนมีอำนาจสูงสุด หมายความว่านักเรียนคนอื่นๆ ทุกคนต้องฟังคำสั่งของเขา

หากหัวหน้ากลุ่มนักเรียนทำผลงานได้น่าตื่นตา เขาหรือนางจะมีชื่อเสียงและเป็นเกียรติอย่างยิ่งแก่ครูและโรงเรียนของพวกเขา

ไม่มีศิษย์ของซุนม่อคนใดที่เหมาะสมที่จะเป็นผู้นำ มิฉะนั้น อันซินฮุ่ยจะสงวนตำแหน่งนั้นไว้สำหรับเขา

“เจ้าเด็กเสพติดการต่อสู้นั่นจะไม่มีโอกาสตลอดชีวิต!”

ซุนม่อยักไหล่

“เสพติดการต่อสู้? ฮ่าฮ่า ชื่อเล่นนี้ช่างเหมาะสมจริงๆ!”

อันซินฮุ่ยไม่สามารกลั้นหัวเราะได้

ติง!

"ยินดีด้วย เจ้าได้แก้ไขสถานการณ์ทางการเงินที่เลวร้ายของสถาบันจงโจว และได้รับคะแนนความประทับใจมากมายจากอันซินฮุ่ย ด้วยเหตุนี้ ความสัมพันธ์อันทรงเกียรติของเจ้ากับอันซินฮุ่ย จึงได้รับการปรับปรุงให้ดีขึ้นเพื่อเป็นการแสดงความเคารพ และด้วยปัจจัยหลายประการ รางวัลของเจ้าจึงได้รับการยกระดับ เจ้าได้รับหีบสมบัติลึกลับหนึ่งกล่อง!”

การแจ้งเตือนดังก้องอยู่ในหูของซุนม่อ ในเวลาเดียวกัน หีบลึกลับที่เรืองแสงเป็นแสงสีม่วงก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าซุนม่อ

“อาจารย์ใหญ่ ถ้าท่านไม่มีอะไรกับข้าอีก ข้าจะลาก่อน!”

ซุนม่อกล่าวอำลา

“ทำไมเจ้ายังเรียกข้าว่าอาจารย์ใหญ่? ถ้าเจ้าไม่อยากเรียกข้าว่าพี่ซินฮุ่ยเหมือนเมื่อก่อน ก็เรียกข้าว่าซินฮุ่ยเฉยๆก็ได้!”

อันซินฮุ่ยไม่รู้ว่าทำไมซุนม่อถึงเย็นชาต่อนางเสมอ นางห่างเหินเกินไปจนเขาไม่กล้าที่จะจีบนางเหรอ?

เมื่อมองดูแววตาที่เศร้าของอันซินฮุ่ย หัวใจของเขาก็เซื่องซึมเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะไม่มีความรู้สึกเหมือนร่างสถิตเดิมที่มีต่ออันซินฮุ่ย แต่ซุนม่อก็ทนไม่ไหว

อันซินฮุ่ยสวยเกินไป เมื่อนางใช้จริตเหมือนสาวน้อย ผู้ชายทุกคนคงอยากจะดึงนางเข้ามากอดและปกป้องนางอย่างแน่นอน

“ถ้าเจ้าไม่เปลี่ยนคำเรียก ข้าจะไม่ให้เจ้าออกไปวันนี้!”

อันซินฮุ่ยเคลื่อนไหวอย่างกะทันหัน ร่างของนางกระพริบวาบขณะที่มาปรากฏตัวขึ้นด้านหลังซุนม่อ นางยื่นมือออกและจับที่คอของเขา

“เร็วเข้า เปลี่ยนคำเรียกเดี๋ยวนี้!”

“ก็ได้ ข้าจะเรียกท่านว่าพี่อัน!”

 ซุนม่อไม่ต้องการเรียกชื่อตามแบบเจ้าของร่างเดิม และไม่อยากเรียกว่าซินฮุ่ย เพราะนางแก่กว่าเขา 3 ปี และนางก็เป็นอาจารย์ใหญ่ด้วย ดูเหมือนไม่สมควรที่จะให้คนอื่นได้ยิน ให้เรียกเขาว่าพี่อันแทน

(เช่นเดียวกัน อันซินฮุ่ยเจ้าไม่รู้วิธีกันหน้าอกใหญ่ของเจ้ายังไงเหรอ? เมื่อเจ้ากดทับข้าจากด้านหลัง ความรู้สึกนั้นช่างน่าตกใจจริงๆ!)

“พี่อันสบายดีนะ!”

อันซินฮุ่ยพอใจ นางปล่อยซุนม่อและตบไหล่เขา

“งั้นก็ไปได้ ดูแลตัวเองให้ดี อย่าหักโหมเกินไป!”

หลังจากแยกทางจากอันซินฮุ่ย ซุนม่อก็กลับไปที่บ้านพักของเขา ผ่านประตูเคลื่อนย้ายของเสี่ยวหยินจือ เขาไปที่ตำหนักราชันย์วายุ

ชีเซิ่งเจี่ยและหยิงไป่อู่กำลังซ้อมหมัดมวย เมื่อเห็นซุนม่อ พวกเขาก็รีบหยุดและทักทายเขา

“จื่อรั่วอยู่ที่ไหน”

ซุนม่อไม่เห็นหลี่จื่อฉี แต่เขาเดาว่าตอนนี้นางกำลังสนทนากับราชันย์วายุ และฟังเขาแบ่งปันความรู้โบราณ อย่างไรก็ตาม หากหลี่จื่อฉีต้องการปลดผนึก นางต้องเข้าใจความรู้โบราณเหล่านี้ก่อน

“จื่อรั่วอยู่ที่ห้องโถงใหญ่ข้างๆ ที่นี่!”

หยิงไป่อู่พร้อมที่จะนำทาง

“ไม่เป็นไร ข้าจะไปหานางเอง!”

ตำหนักราชันย์วายุนั้นกว้างใหญ่ยิ่งนัก มีขนาดใหญ่พอที่นักเรียนแต่ละคนจะมีที่พักเป็นของตนเองได้

ลู่จื่อรั่วกำลังฝึกวิชามหาจักรวาลไร้ลักษณ์  เสื้อผ้าของนางเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ

“ทุกคนฝึกฝนหนักจริงๆ!”

ซุนม่อถอนหายใจด้วยอารมณ์ จากนั้นเขาก็บอกให้เด็กสาวมะละกอพักบ้าง

"อาจารย์!"

ลู่จื่อรั่ววิ่งเข้ามากอดแขนของซุนม่อ

"ทำไมท่านถึงอยู่ที่นี่?"

“ข้ามาเพื่อตรวจดูว่ามีใครในพวกเจ้าหลุดหายไปบ้างหรือเปล่า!”

ซุนม่อลูบหัวลู่จื่อรั่วขณะสั่งระบบอย่างเงียบๆ

“ระบบ มาเปิดหีบกันเถอะ!”

ซุนม่อพึมพำคำว่า 'มหาคุรุ' อย่างเงียบๆ พลางดื่มด่ำกับไสยศาสตร์

หลังจากที่แสงสีม่วงหายไป แผ่นโลหะสีทองแดงก็ปรากฏขึ้น

ติง!

“ขอแสดงความยินดี  เจ้าได้รับแม่แบบการออกแบบยันต์วิญญาณ เจ้าสามารถใช้มันเพื่อออกแบบอักขรยันต์วิญญาณ!”

"ของดี!"

ซุนม่อยิ้ม เด็กสาวมะละกอเป็นไปตามคาด! สมกับเป็นตัวมาสค็อตนำโชคของเขา

เมื่อเขาคิดถึงการใช้งานยันต์ป้องกันฟ้าผ่า ซุนม่อรู้สึกว่าคุณค่าของแม่แบบการออกแบบยันต์วิญญาณนั้นเหมือนกับรัศมีมหาคุรุ นอกจากนี้ เขามีความคิดสำหรับมันอยู่แล้ว

“เอาล่ะ จงฝึกฝนให้ดี!”

ซุนม่อให้กำลังใจนักเรียนของเขาและกลับไปที่บ้านพัก เขานั่งอยู่ในสวนและหยิบแม่แบบยันต์ออกมา

“ระบบ ข้าต้องการออกแบบยันต์วิญญาณ!

ซุนม่อสั่ง

"อธิบายมา!"

ระบบได้ตอบกลับ

“ข้าต้องการแปลงเคล็ดการนวดแบบโบราณให้เป็นรูปแบบยันต์วิญญาณ หลังจากใช้แล้ว จินนี่ก็ปรากฏตัวขึ้นและใช้เคล็ดการนวดแบบโบราณทั้งสี่แขนงเพียงครั้งเดียว สามารถทำได้หรือไม่”

ซุนม่อทำตามคำขอของเขา

เคล็ดการนวดแบบโบราณนั้นอยู่ในระดับเทพอย่างไม่ต้องสงสัย นอกจากนักเรียนส่วนตัวของซุนม่อแล้ว เขาไม่ต้องการที่จะสอนเรื่องนี้กับคนอื่น อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถนวดให้ทุกคนได้ ดังนั้นเขาจึงสามารถทำให้มันเป็นรูปแบบยันต์วิญญาณได้ ตราบใดที่ทุกคนเรียนรู้วิธีการวาดยันต์วิญญาณนี้ พวกเขาก็จะสามารถเพลิดเพลินไปกับเคล็ดการนวดแบบโบราณได้