บทที่ 477 อาจารย์ ท่านเยี่ยมจริงหรือ?

 บทที่ 477 อาจารย์ ท่านเยี่ยมจริงหรือ?

“อาจารย์ ท่านมีคำสั่งอย่างไร?”

เมื่อเห็นซุนม่อมองมา ลู่จื่อรั่วสูดหายใจลงท้องของนางทันที ดวงตาใสของนางมองมาที่เขาเพื่อรอคำสั่ง

นางพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อแสดงสีหน้าว่า 'ข้าจะทำให้ดีที่สุด'

“ไม่มีอะไร เจ้าควรกลับไปพักผ่อนเสีย นอกจากนี้ ช่วยข้าแจ้งจื่อฉีและคนอื่นๆ ว่าข้ากลับมาแล้ว ข้าจะตรวจสอบความคืบหน้าของพวกเขาในเช้าวันพรุ่งนี้!”

ซุนม่อยอมแพ้ แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจรัศมีคำลึกซึ้ง แต่เด็กสาวมะละกอก็ยังปฏิบัติตามทุกคำสั่งที่เขาพูด

"ได้เลยค่ะ!"

ลู่จื่อรั่วรู้ว่าอาจารย์ของนางต้องเหนื่อยมากในตอนแรก นางต้องการคิดหาวิธีเพื่อที่นางจะได้อยู่กับซุนม่อเพื่อพูดคุย แต่หลังจากคิดอยู่พักหนึ่ง นางก็ยังอดทนต่อแรงกระตุ้นนั้น

หลังจากอาบน้ำซุนม่อก็นำนมร้อนมาหนึ่งแก้วและยืนอยู่ที่ระเบียง มองไปที่สถาบัน เขาคิดเกี่ยวกับ 'ทุน' ของเขาและกำลังวางแผนอนาคตของเขา

หากใครอยากเป็นมหาคุรุระดับ 2 ดาว พวกเขาต้องเข้าใจรัศมีมหาคุรุ 6 ประเภทและเชี่ยวชาญในอาชีพรอง 2 อาชีพ พวกเขาต้องมีนักเรียนในการจัดอันดับ ทำเนียบดาวรุ่งอย่างน้อยที่สุด

ซุนม่อเองจะไม่ทำอะไรผิดพลาดอย่างแน่นอน ดังนั้นเขาจึงต้องพึ่งพาลูกศิษย์ของเขา

โดยพื้นฐานแล้วไม่มีความหวังสำหรับหลี่จื่อฉีและลู่จื่อรั่วต่อไป ก็ไม่เลวหาก ถานไถอวี่ถังสามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ ไม่จำเป็นต้องฝันว่าเขาสามารถต่อสู้ได้

สำหรับเจียงเหลิ่ง หากซุนม่อสามารถซ่อมแซมอักขรยันต์วิญญาณที่แตกสลายบนร่างกายของเขาได้ เขาอาจกลายเป็นหนึ่งในพลังการต่อสู้หลักของเขา ในความเป็นจริง เจียงเหลิ่งอาจไม่ด้อยกว่าซวนหยวนพ่อ

หากไม่สามารถเกิดขึ้นได้ ไพ่ตายของซุนม่อคือซวนหยวนพ่อและหยิงไป่อู่

“หลังจากจัดการกับจางฮั่นฟูแล้ว ข้าจะบรรยายยุทธเวชกรรมในอีกสามเดือนข้างหน้าเท่านั้น หลังจากนั้นข้าจะใช้เวลาที่เหลือเพื่อแนะนำซวนหยวนพ่อและหยิงไป่อู่!”

ซุนม่อดื่มนมร้อนหนึ่งคำ เขาไม่มองโลกในแง่ดีเกี่ยวกับอนาคต

ทำไมถึงเป็นเช่นนี้?

เนื่องจากอัตราการคัดออกสำหรับการสอบมหาคุรุระดับ 2 ดาวนั้นสูงเกินไป

มีเพียง 100 อันดับในการจัดอันดับทำเนียบนักสู้ นี่ก็หมายความว่าอาจมีมหาคุรุระดับ 1 ดาวหลายหมื่นคนในจงโจว แต่สุดท้ายมีเพียง 100 คนเท่านั้นที่สามารถเป็นมหาคุรุระดับ 2 ดาวได้

นอกจากนี้ หากมหาคุรุมีนักเรียนสองคนในการจัดอันดับทำเนียบนักเรียนดาวรุ่งนั่นหมายความว่าช่องคุณสมบัติอื่นจะถูกลบออก

ยิ่งไปกว่านั้นประตูเซียนได้กำหนดอายุที่จำกัดสำหรับนักเรียนในการจัดอันดับ ดาวรุ่งคืออายุ 18 ปี เนื่องจากซวนหยวนพ่อและหยิงไป่อู่ยังเด็กเกินไป หากพวกเขาพบยอดฝีมืออายุ 18 ปีเป็นคู่ต่อสู้ พวกเขาจะต้องเสียเปรียบอย่างแน่นอน

หากเขาผ่านอุปสรรคนี้ไปได้ ความยากของการสอบมหาคุรุระดับ 3 ดาวกลับง่ายกว่าสำหรับซุนม่อ

รู้แจ้งรัศมีมหาคุรุเก้าชนิด เชี่ยวชาญในอาชีพรองสามอาชีพ และอยู่ในขอบเขตแห่งพลังศักดิ์สิทธิ์—ซุนม่อบรรลุเงื่อนไขทั้งหมดนี้แล้ว

โดยธรรมชาติแล้ว มันไม่ได้หมายความว่าเขาจะผ่านอย่างแน่นอนเพียงเพราะเขาทำตามเงื่อนไข ท้ายที่สุดเขาจะต้องแข่งขันกับผู้อื่นและเผชิญกับแรงกดดันที่น่าสะพรึงกลัวในการสอบคัด

โชคดีที่ระบบไม่ได้บอกว่าเขาต้องนำสถาบันจงโจวให้ได้เป็นโรงเรียนชั้นสอง ภายในปีหน้า มิฉะนั้นเขาจะต้องปวดหัวแน่ๆ

…

ในช่วงรุ่งสางชีเซิ่งเจี่ยยืนอยู่นอกบ้านพัก เขามีความกังวลใจบนใบหน้าของเขา

ผู้ชายที่ซื่อสัตย์ได้รับการฝึกปรือในตำหนักราชันย์วายุตลอดเวลานี้ ฝึกฝนหมัดโพธิธรรมสะท้านฟ้าที่ซุนม่อมอบให้ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม เขาควรจะมาที่นี่และทักทายซุนม่อ แต่เขาไม่ใช่ศิษย์ส่วนตัวของซุนม่อ ดังนั้นเขาจึงเกรงว่าอาจทำให้ซุนม่อรำคาญที่มาโดยไม่ได้รับเชิญ

นี่เป็นเพราะชีเซิ่งเจี่ยซื่อตรงและมีเหตุผลมากเกินไป ถ้าเป็นคนอื่น พวกเขาคงรีบเข้าไปกอดต้นขาของซุนม่อแล้ว

โดยธรรมชาติแล้ว ซุนม่อ 'หลงใหล' ผู้ชายที่ซื่อสัตย์มาก เพราะเขาสงสารชีเซิ่งเจี่ยและยอมรับในความอุตสาหะของเขา สำหรับความสามารถของเขา…

ลืมไปเลย ไม่จำเป็นต้องพูดถึงเรื่องนี้

"เจ้ากำลังรออะไรอยู่?"

หลี่จื่อฉีเข้ามา หลังจากเห็นชีเซิ่งเจี่ยหน้าแดงนางก็พูดไม่ออก

“เข้าไปเลย!”

“ศิษย์พี่ใหญ่!”

ชีเซิ่งเจี่ยรีบทักทาย

“บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเรียกแบบนั้น”

หลี่จื่อฉีถอนหายใจ (เจ้าเป็นรุ่นพี่ของข้า เจ้าไม่เห็นว่ามันน่าอายเหรอที่จะพูดกับข้าแบบนั้น?) อย่างไรก็ตาม สหายผู้นี้เป็นคนซื่อสัตย์อย่างแท้จริง

เนื่องจากครอบครัวของเขายากจนชีเซิ่งเจี่ยจึงกินอาหารหยาบทุกวันแม้ว่าเขาจะฝึกฝนในตำหนักราชันย์วายุซึ่งมีเพชรวิญญาณมากมายวางอยู่รอบๆ เขาสามารถหยิบชิ้นส่วนออกมาได้อย่างสบายๆ และมันสามารถขายได้เงินมากมาย อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยคิดที่จะทำสิ่งนี้มาก่อน

ชีเซิ่งเจี่ยรู้สึกละอาย เขาเกาศีรษะและมีสีหน้าไม่สบายใจ ถ้าเขาไม่เรียกนางว่า 'ศิษย์พี่ใหญ่' เขาจะเรียกนางว่าอะไรดี? เขารู้สึกว่าเนื่องจาก หลี่จื่อฉีเป็นนักเรียนส่วนตัวคนแรกของซุนม่อ เขาจึงควรเคารพนาง

สำหรับศักดิ์ศรีของรุ่นพี่ในโรงเรียนกับรุ่นน้องโรงเรียน?

พูดตามตรงชีเซิ่งเจี่ยไม่เคยคิดเรื่องแบบนี้มาก่อน เขาจะรู้สึกขาดความมั่นใจต่อหน้าน้องใหม่ด้วยซ้ำ

“เข้ามาเถอะน่า!”

หลี่จื่อฉีถอนหายใจ นางรู้สึกว่าผู้ชายที่ซื่อสัตย์ไม่ควรแต่งงาน ไม่อย่างนั้นเขาจะต้องถูกเมียมีชู้อีกหลายครั้งแน่ๆ

บุคลิกภาพที่ชาญฉลาด ของชีเซิ่งเจี่ยคือ เมื่อเขาพบปะผู้คน ดวงตาของเขาจะแสดงนัยของการหลีกเลี่ยงเป็นส่วนใหญ่ เขาไม่มีท่าทีแม้แต่น้อยที่จะทำให้ผู้คนชื่นชมเขาอย่างแท้จริง

หลี่จื่อฉีทำตัวเหมือนนางกำลังกลับบ้านของนางเองและผลักประตูบ้านพักโดยตรง

“คุณหนูใหญ่!”

เมื่อเห็นไข่ดาวน้อย ตงเหอรีบเข้ามาต้อนรับนาง

“เตรียมชาและของว่าง หลังจากนั้นไป่อู่และคนอื่นๆ ก็จะมาด้วยเช่นกัน!”

หลี่จื่อฉีสั่ง

“อาจารย์ตื่นหรือยัง”

"ยัง!"

ตงเหอก้มหัวของนางและรอคำแนะนำของหลี่จื่อฉี ในฐานะศิษย์ส่วนตัวคนแรกของซุนม่อ นางถือว่าเป็นลูกของซุนม่อครึ่งหนึ่ง และมีคุณสมบัติที่จะสั่งนางได้ทั่วไป

“ข้าจะไปรออาจารย์!”

ดวงตาของหลี่จื่อฉีเป็นประกาย ในที่สุดนางก็พบโอกาสที่สามารถรออาจารย์ได้ (ฮึ่ม ฮึ่ม ข้าแอบฝึกมานานแล้ว)

“คุณหนูใหญ่ ข้าควรจะเป็นคนทำงานทั้งหมดนี้ไม่ใช่เหรอ?”

ตงเหอกลัวมาก เมื่อหลี่จื่อฉีไปที่คฤหาสน์ตระกูลเจิ้งเพื่อไปเยี่ยมเจิ้งชิงฟางก่อนหน้านี้ ตงเหอจึงรู้สถานะที่แท้จริงของสาวน้อยนางนี้ ตอนนี้เมื่อนางเห็นหลี่จื่อฉีมีผ้าเช็ดตัวอยู่ในมือและกำลังจะไปเอาน้ำอุ่น นางก็แทบจะหวาดกลัวแทบตาย

ผู้หญิงคนนี้เป็นองค์หญิงที่ได้รับความเคารพและมีสถานะสูงส่งที่สุดในอาณาจักรต้าถัง นอกจากเขาแล้ว ใครบ้างที่มีคุณสมบัติที่จะเพลิดเพลินไปกับการรอคอยของนาง?

“อย่ายุ่ง!”

หลี่จื่อฉีจ้องมองตงเหอ

…

หลังจากที่ซุนม่อและหลี่จื่อฉีลงมาจากชั้นบน ศิษย์ส่วนตัวอีกห้าคนก็มาถึง เมื่อพวกเขาเห็นซุนม่อ พวกเขาลุกขึ้นยืนตรงและโค้งคำนับด้วยความเคารพ

“อาจารย์ ขอแสดงความยินดีที่ได้รับตำแหน่งมหาคุรุ กลับมาอย่างมีชัยชนะ!”

หลังจากที่นักเรียนพูดจบถานไถอวี่ถัง ก็ก้าวไปข้างหน้าและนำเสนอกล่องเล็กๆ

“อาจารย์ นี่คือของขวัญที่ศิษย์ผู้นี้เตรียมไว้ให้!”

ถานไถอวี่ถังมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

“เอ๊ะ!”

เมื่อเห็นภาพนี้ชีเซิ่งเจี่ยรู้สึกไม่พอใจในตัวเอง เขายกมือขึ้นทุบหัวอย่างแรงโดยไม่รู้ตัว (ทำไมข้าลืมเอาของขวัญมา?)

“ช่างประจบ!”

หยิงไป่อู่มองไปที่เด็กป่วย  นางยังต้องการให้ของขวัญ แต่อาจารย์ของนางไม่ได้ขาดอะไรเลย ดังนั้น นางจึงเลือกที่จะฝึกฝนให้หนักยิ่งขึ้นในการฝึกปรือของนาง และเตรียมพร้อมตัวเองเพื่อขึ้นสู่อันดับนักเรียนดาวรุ่งในสามเดือนข้างหน้า ช่วยอาจารย์ของนางให้ได้รับวุฒิบัตรในฐานะมหาคุรุระดับ 2 ดาว

เจียงเหลิ่งรู้สึกค่อนข้างอึดอัด แต่สำหรับซวนหยวนพ่อ โดยพื้นฐานแล้วเขาจะไม่สนใจเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้

“ข้าซาบซึ้งในความตั้งใจของเจ้า แต่เจ้าสามารถรับของขวัญคืนได้!”

ซุนม่อจะไม่ยอมรับของขวัญจากนักเรียน

“อาจารย์ ผลเป็นยังไงบ้าง”

“ถานไถ! เจ้าประเมินอาจารย์ต่ำเกินไป ข้าจะบอกเจ้าว่าเขาได้ที่หนึ่ง!”

ลู่จื่อรั่วโม้อย่างพึงพอใจ

“ไม่ใช่แค่ที่หนึ่งเท่านั้นแต่อาจารย์ยังประสบความสำเร็จและสร้างสถิติอันน่าสะพรึงกลัวที่ไม่มีใครสามารถทำลายได้ในอีกร้อยปีข้างหน้า”

หลี่จื่อฉีรู้สึกภูมิใจเช่นกัน จากนั้นนางก็บอกทุกคนเกี่ยวกับผลงานอันรุ่งโรจน์ของซุนม่อ

นางยังได้ส่งคนแอบติดตามซุนม่อ อย่างลับๆ โดยธรรมชาติแล้วการส่งข้อมูลกลับเป็นเรื่องรอง จุดประสงค์หลักของคนที่นางส่งไปคือช่วยอาจารย์ของนางจัดการเรื่องต่างๆ หากเขาประสบปัญหาบางอย่าง ตัวอย่างก็เช่น ถ้าเขาประสบปัญหาเรื่องอาหารและที่พัก

นักเรียนที่นี่ต่างก็ตกตะลึงเมื่อได้ยินสิ่งนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับชีเซิ่งเจี่ยเขารู้สึกตื่นเต้นมาก

“การได้เรียนรู้จากอาจารย์เช่นนั้นนั้นต้องเป็นไปได้ด้วยบุญวาสนาที่ข้าสั่งสมมาไม่รู้กี่ชั่วอายุคน!”

ชีเซิ่งเจี่ยรู้สึกว่าเขาเป็นคนสร้างบุญอย่างมากในสิบชาติที่แล้ว นี่คือสาเหตุที่กรรมดีของเขาส่งผล แต่หลังจากนั้นเขาเริ่มรู้สึกละอายใจในความด้อยของเขาและไม่กล้าคิดที่จะขอให้ซุนม่อเป็นอาจารย์ประจำตัว

สำหรับอาจารย์ที่น่าประทับใจเช่นนี้ ความสามารถในการติดตามและเรียนรู้จากเขาถือเป็นของขวัญที่สวรรค์มอบให้เขาแล้ว เขาต้องไม่ต้องการได้คืบแล้วจะเอาศอก

“ อาจารย์ ท่านยอดเยี่ยมจริงเหรอ?”

ซวนหยวนพ่อตกตะลึง เขารู้ว่าซุนม่อน่าประทับใจ แต่เขาไม่คิดว่าซุนม่อจะน่าประทับใจถึงขนาดนี้ ดังนั้น เขาจึงเริ่มชื่นชมซุนม่ออยู่ในใจ

แม้ว่าเด็กที่เสพติดการต่อสู้คิดแต่เรื่องการต่อสู้ แต่เขาไม่ใช่คนโง่ธรรมดาๆ เขารู้ว่าถ้าใครสามารถไปถึงระดับทุบสถิติได้ แสดงว่าคนๆ นั้นเป็นคนที่ไม่มีข้อบกพร่องในทุกๆ ด้าน

เจียงเหลิ่งสำรวจซุนม่อ ด้วยความประหลาดใจและสงสัย หลังจากนั้นเขาก็พยักหน้า คำพูดของซวนหยวนพ่อเป็นสิ่งที่หัวใจของเขารู้สึกอย่างสมบูรณ์ เมื่อเทียบกับผู้เสพติดการต่อสู้ที่ไม่รู้อะไรเลย เจียงหลิ่งนั้นรู้ชัดเจนมากว่า การทำลายสถิตินั้นยากเพียงใด

“พวกเจ้าไม่รู้สึกว่าอาจารย์ของเราจะทำสำเร็จได้ในอดีตเหรอ?”

หยิงไป่อู่รู้สึกประหลาดใจ ในใจของนาง ไม่ว่าความสำเร็จของอาจารย์ของนางจะน่าตกใจเพียงใด นางก็จะคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติธรรมดา ทุกคนควรรวมตัวกันและเชียร์

ถานไถอวี่ถังตกตะลึง เขารับซุนม่อเป็นอาจารย์ส่วนตัวนั้น เพราะมันสนุกในตอนนั้น แต่ตอนนี้จู่ๆ เขาก็ดีใจกับโชคชะตาของตัวเอง

ติง!

“ขอแสดงความยินดี เจ้าได้รับคะแนนความประทับใจทั้งหมด 23,201 คะแนน!”

ซุนม่อพอใจมากเมื่อได้ยินการแจ้งเตือนของระบบ จำนวนคะแนนความประทับใจที่ดีไม่น้อย โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเด็กหนุ่มผู้ซื่อสัตย์และลู่จื่อรั่ว พวกเขาแต่ละคนมีส่วนร่วม 5,000 คะแนน

ตามที่คาดไว้สำหรับ 'ตัวผลิตคะแนนหลัก' สองคนที่เขาชื่นชอบ

“เอาล่ะ มันเป็นแค่เรื่องเล็กน้อย!”

ซุนม่อดื่มชาเสร็จและเริ่มเดินไปที่สวนหลังบ้าน

"ตามข้ามา เราจะเริ่มจากจื่อฉี ข้าต้องการตรวจสอบความคืบหน้าของเจ้า ถ้ามีคนเกียจคร้าน เจ้าจะถูกลงโทษโดยกฎบ้านของข้า!”

วิญญาณของทุกคนปั่นป่วน นี่เป็นเหมือนการทดสอบเล็กน้อย!

แม้แต่นักเรียนขี้เล่นอย่างถานไถอวี่ถัง ก็แสดงสีหน้าจริงจังในตอนนี้ นี่เป็นเพราะเขาไม่ต้องการถูกซุนม่อดูถูก

หลี่จื่อฉีเป็นคนแรก นางยืนอยู่ในสวนหลังบ้าน

เมื่อซุนม่อสัมผัสร่างกายของนาง เขาก็เปิดใช้งานเนตรทิพย์และมองดูข้อมูลของนาง

“จุดสูงสุดของระดับที่สาม? ไม่เลว!"

ซุนม่อพอใจมาก ด้วยความถนัดของหลี่จื่อฉีความสามารถในการเพิ่มระดับในครึ่งปีก็เป็นไปตามความคาดหวังของเขาแล้ว

“เฉพาะจุดสูงสุดระดับสามเท่านั้นหรือ?”

ไข่ดาวน้อยผิดหวังมาก ในอดีต นางคงจะมีความสุขมากถ้านางสามารถเพิ่มระดับได้ครึ่งระดับ แต่หลังจากที่มีเป้าหมายเปรียบเทียบเช่นหยิงไป่อู่อยู่ นางไม่รู้สึกพึงพอใจอีกต่อไป

“สำหรับเจ้า ความเร็วในการรุดหน้านี้รวดเร็วอยู่แล้ว อย่างไรก็ตาม เจ้าฝึกหนักเกินไปและร่างกายของเจ้าได้รับบาดเจ็บ ต่อไปเจ้าต้องอาบน้ำสมุนไพรมากขึ้นและมุ่งเน้นไปที่การฟื้นตัว มาหาข้าวันละครั้ง ข้าจะใช้เคล็ดสร้างกล้ามเนื้อและเคล็ดกระตุ้นโลหิตกับเจ้า!”

ซุนม่อสั่ง

“นอกจากนี้ ข้อได้เปรียบของเจ้าคือเจ้าฉลาดมาก ในอนาคต เจ้ามีโอกาสที่จะเป็นมหาคุรุ ดังนั้นเจ้าต้องไม่ย่อหย่อนในการเรียน!”

“ข้าจะจำคำสอนของอาจารย์ด้วยความเคารพ!”

หลี่จื่อฉีโค้งคำนับ

ติง!

คะแนนความประทับใจจากหลี่จื่อฉี +100 ความเทิดทูน (21,010/100,000).

“พยายามที่จะก้าวไปสู่ระดับที่สี่ของขอบเขตการปรับสภาพกายด้วยตัวเจ้าเอง ก็ถือเป็นประสบการณ์ที่ดีได้ ยิ่งไปกว่านั้น เจ้ายังต้องการประสบการณ์ดังกล่าวหากเจ้าต้องการแนะนำนักเรียนในอนาคต ดังนั้นข้าจะไม่ช่วยเจ้าในเรื่องนั้น!”

ถ้าซุนม่อใช้เคล็ดการนวดแบบโบราณ เขาสามารถช่วยหลี่จื่อฉีฝ่าฟันได้อย่างง่ายดาย อย่างไรก็ตาม เขาไม่ต้องการทำเช่นนี้เพราะเส้นทางที่ไข่ดาวน้อยต้องการเดินนั้นแตกต่างจากซวนหยวนพ่อ

“ได้เลย ต่อไป!”

ซุนม่อชำเลืองมองไปยังเด็กสาวมะละกอ

"อา?"

ลู่จื่อรั่วหลบเลี่ยงสายตาซุนม่อทันทีเพราะระดับการพัฒนาของนางช้าเกินไป นางกังวลว่านางจะถูกดุ