เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 387 ลัทธิเครื่องแบบในตำนาน

ตอนที่  387  ลัทธิเครื่องแบบในตำนาน

เย่ว์หยางมีความคิดที่โลภอยู่

กลับกลายเป็นว่าเจี้ยงอิง หญิงสาวผมม่วงนางพญาแมงมุมผู้แข็งแกร่งเหลือเชื่อก็คือมังกรไร้เขาเป็นผู้แข็งแกร่งโดยเอกเทศ มีความคิดเป็นของตนเอง  ถ้าเย่ว์หยางมิได้ถูกนางหลอกล่อ  นี่อาจเป็นเรื่องโกหกก็ได้  ความงามที่น่าหลงใหล เรือนร่างที่เย้ายวน ดวงหน้าที่ทรงเสน่ห์และความแข็งแกร่งห้าวหาญล้วนแต่มีเสน่ห์ทุกอย่าง  ถ้าเขาสามารถช่วยให้นางเป็นอสูรในตำนานได้  บางทีพลังความแข็งแกร่งของนางอาจเพิ่มขึ้นแบบก้าวกระโดด  ในปัจจุบันนี้ นางเป็นอสูรศักดิ์สิทธิ์ระดับ 7 ดาวอยู่แล้วซึ่งมีพลังความแข็งแกร่งเทียบเท่านักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับ 7 ถ้านางทำสัญญากับคัมภีร์อัญเชิญได้และชำระพลังของนางด้วยพลังปราณก่อกำเนิดและเพลิงอมฤตของเขา  พลังของนางอาจเข้าสู่ระดับใหม่ทั้งหมดก็ได้  อนาคตของนางจะไร้ขีดจำกัด

 

นอกจากนี้  หากนางได้รับและดื่มอุทกแม่พระธรณีหมื่นปี พลังของนางจะเพิ่มขึ้นแบบพรวดพราด

ถ้าเด็กสาวผู้นี้จะเป็นมิตรที่มีผลประโยชน์ร่วมกัน  เย่ว์หยางก็คงไม่สบายใจแน่นอน  โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะนางมีระดับสติปัญญาที่สูงส่งมากและอาจตัดสินใจด้วยตนเองได้

อาจจะใช้เวลาเพียงวินาทีเดียวเปลี่ยนจากมิตรกลายเป็นศัตรูได้

มีสิ่งเดียวที่จะทำให้เย่ว์หยางวางใจได้ก็คือควรทำให้นางเป็นอสูรของตัวเขาเอง... ดีที่สุดก็คือใช้เงาปีศาจของเขายึดร่างนางและเปลี่ยนนางให้เป็นอสูรพิทักษ์ของเขาแบบเดียวกับนางพญากระหายเลือด

มีเพียงอสูรพิทักษ์เท่านั้นที่ไม่มีทางหักหลังเจ้านายของมัน  เพราะพวกเขาแบ่งปันความเป็นความตายร่วมกับเจ้านาย

เย่ว์หยางไม่หวังว่าจะควบคุมจิตใจของเจี้ยงอิง  ยิ่งกว่านั้น เขาไม่มีทางข่มนิสัยของอสูรได้ เหมือนอย่างที่เขาไม่สามารถข่มความคิดของนางพญากระหายเลือดหงได้

เป้าหมายของเขาก็มีแค่เพียงทำสัญญากับนาง

ธรรมดาว่า ถ้าเย่ว์หยางเสนอทำสัญญากับนาง  เจี้ยงอิงอาจปฏิเสธทันที  ยิ่งกว่านั้นความขัดแย้งจะปรากฏขึ้นในจิตใจนาง  ไม่ว่าการกลายเป็นอสูรในตำนานจะเป็นเรื่องที่ดีเพียงใด  แต่อิสรภาพย่อมเป็นสิ่งที่ดีกว่า  ในฐานะที่เป็นอสูรระดับนางพญา  นางคงลำบากใจที่จะยอมรับว่าตนเองกลายเป็นอสูรที่ทำสัญญากับมนุษย์  เมื่อตอนนั้นที่เขาใช้เงาปีศาจครอบครองร่างนางพญากระหายเลือด  เขาได้รับการต่อต้านอย่างรุนแรง  อย่าว่าแต่ตอนนั้นนางพญากระหายเลือดบาดเจ็บหนัก  เมื่อสถานการณ์เปลี่ยนไป ทำให้นางเปลี่ยนความคิด ผสานเข้ากับเงาปีศาจและกลายเป็นอสูรพิทักษ์ของเย่ว์หยาง

เกี่ยวกับความสำเร็จในกรณีของนางพญากระหายเลือดหง  เย่ว์หยางหวังว่าจะทำอย่างเดียวกันนี้ได้อีก

สำหรับตอนนี้เขาไม่พูดอะไรและปล่อยให้นางกังวลไปก่อน จากนั้นก็ค่อยๆ ชี้นำนาง  เขาจะสร้างความประทับใจให้นางก่อน เพื่อที่ว่าพอได้เวลาเขาจะใช้เงาปีศาจครองร่างนาง และโดยไม่มีการต่อต้านรุนแรงใดๆ อีกด้วย

เย่ว์หยางไม่กังวล  เขาจะค่อยๆ รอโอกาส  คงเป็นไปไม่ได้ที่จะทำสัญญากับอสูรที่แข็งแกร่งขนาดนั้นเพียงเพราะเขาต้องการจะทำ  มันเป็นกระบวนการที่ต้องใช้เวลาเดินทางยาวนานและรอโอกาสที่เหมาะสม

โดยไม่รอให้เป่าเอ๋อและคนอื่นๆ ทันรู้ตัว  เย่ว์หยางใช้ศิลาเทเลพอร์ตจากไปและกลับไปที่คฤหาสน์ในป้อมสายฟ้า

ในที่นี้ เขาไม่ใช่พ่อครัวของเป่าเอ๋อ  เขาเป็นเจ้าบ้านที่มีตำแหน่งใหญ่ที่สุดในบ้าน

เพื่อดึงดูดเจี้ยงอิง  เขาจงใจทิ้งฮุยไท่หลางไว้

ฮุยไท่หลางคงจะเรียกคัมภีร์อัญเชิญของมันเพื่ออวดตัวมันแน่นอน เพื่อให้นางได้เห็นพลังของมัน  วิธีนี้จะทำให้เจี้ยงอิงอิจฉามันอย่างแน่นอน  ความจริงสำนึกของเย่ว์หยางก็เลวร้ายมานานแล้ว  ปกติตัวเขาเองไม่เคยคิดว่าตนเองเป็นคนดีนัก  เขารู้สึกว่าถ้าเขาทำทุกอย่างเพื่อเป็นคนดี กลับจะมีแต่ถูกคนอื่นปรามาสว่าไร้ความสามารถ

 “นายท่าน! เครื่องแบบเสร็จแล้ว  แต่ว่ารายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ยังคงต้องทำต่อ”  สาวใช้ 2-3 คนมอบเครื่องแบบที่ทำใหม่อย่างนอบน้อม

 “นายท่านเจ้าคะ! บ่าวเตรียมน้ำร้อนให้ท่านได้อาบไว้พร้อมแล้วเจ้าค่ะ” สาวลูกครึ่งเอลฟ์รู้วิธีปรนนิบัติเจ้านายอย่างแท้จริง  เมื่อเย่ว์หยางเห็นนางหมอบอย่างร่าเริงในเครื่องแบบสาวใช้ชุดใหม่  เลือดเถื่อนในตัวเขาแทบจะเดือด ความร้อนก่อตัวอยู่แถวท้องน้อย  นางสวมผ้ากันเปื้อนสีดำคาดแถบจีบขาวและที่ศีรษะมีที่คาดผมตกแต่งด้วยจีบสีขาวสวยงาม คอขาวผ่องของนางประดับด้วยผ้าเช็ดหน้าสีแดงสด และเมื่อมองต่ำลงมา มีหวังสะดุ้งวิญญาณสะท้านกับภาพงดงามที่เห็น  จะดีแค่ไหนถ้าได้ซบหน้าลงตรงนั้นจนกว่าจะหายใจไม่ออก

 “แค่ก แค่ก เครื่องแบบนี่นับว่าไม่เลว”  เย่ว์หยางพยายามอย่างหนักเพื่อปัดความคิดที่จะซบซุกหน้าลงกับร่องอกสาวลูกครึ่งเอลฟ์อย่างมีความสุข แต่กลับลูบศีรษะนางแทน

 “ขอบคุณนายท่าน, บ่าวมีความสุขมาก!” พอมองดูนาง  ดูเหมือนว่านางต้องการจะตามไปปรนนิบัติเขาอาบน้ำ  ใบหน้านางดูเขินเล็กน้อย  นิ้วของนางดูสั่นเล็กน้อยเหมือนกับว่านางกังวลมาก  อย่างไรก็ตาม ขาเรียวงามของนางขยับเดินตามอย่างกล้าหาญ

ทันใดนั้นเย่ว์หยางหันกลับมาด้วยสีหน้าเฉยเมยกล่าวว่า “เจ้ารู้ไหม? ชุดสาวใช้จะต้องมาพร้อมกับถุงน่องยาวสีขาว  ถุงเท้าสั้นยังไม่เพียงพอ  นอกจากนี้ต้องสวมร่วมกับรองเท้าดำ  ถ้าจะดีที่สุด รองเท้าดำนั้นจะต้องปิดเท้าสนิททั้งหมด พอมองดูแล้วสีขาวกับดำจะตัดกันชัดเจน  ความงามของขาก็จะแสดงออกมาตามธรรมชาติ  ถ้าได้เป็นถุงน่องลายลูกไม้ก็จะสมบูรณ์แบบที่สุด”

พอได้ฟังเช่นนี้  สาวลูกครึ่งเอลฟ์จ้องมองอย่างว่างเปล่าและพยักหน้าตื่นเต้นทันที “บ่าวจะรีบเปลี่ยนทันทีเจ้าค่ะ!”

ตอนที่นางวิ่งไปที่ห้องนอนรีบเปลี่ยนเป็นเครื่องแบบที่ดูน่ารักเสร็จ เย่ว์หยางก็อาบน้ำเสร็จแล้ว  นอกจากนี้เขายังคงกลับเข้าไปในโลกคัมภีร์ไปอยู่ชื่นชมกับสาวงามอู๋เหินต่อ

ถ้าเย่ว์หยางอดกลั้นอยู่ได้หลังจากเห็นเจี้ยงอิงสาวมังกรไร้เขาผู้ทรงเสน่ห์และสาวใช้ลูกครึ่งเอลฟ์ยั่วยวนอย่างต่อเนื่อง มีหวังฟ้าได้ถล่มแน่  โชคดีที่สาวงามอู๋เหินไม่ได้จากไปไหนและยังคอยสามีนางอย่างต่อเนื่อง  นางเป็นคนนุ่มนวลอ่อนโยนจนถึงที่สุดจริงๆ ยินยอมให้สามีของนางมีความสุขในชีวิตรักกับนางอย่างเต็มที่  มิฉะนั้นอารมณ์เสน่หาในตัวเย่ว์หยางคงจะผลักดันให้เขามีสัมพันธ์รักกับสาวลูกครึ่งเอลฟ์เพื่อปลดปล่อยความรักที่เร่าร้อนของเขาให้นาง

ที่โลกข้างนอก สาวลูกครึ่งเอลฟ์นั่งเท้าคางตำหนิตัวนางเอง “ล้มเหลวจริงๆ ข้าไม่อาจปรนนิบัติให้นายท่านอาบน้ำ  นั่นเป็นโอกาสที่ดีอย่างหนึ่ง...”

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง นางกำหมัดน้อยๆ ปลุกปลอบใจชูกำปั้นทั้งคู่ “พรุ่งนี้ ข้าจะต้องขยันให้หนักขึ้นและทำให้นายท่านพอใจให้ได้”

หลังจากสาวใช้จัดส่งอาหารมาให้  เอลฟ์สาวลูกครึ่งนั่งใจลอยกินอาหารด้วยมือข้างหนึ่ง  อีกข้างหนึ่งเปิดหนังสือดู

แต่ละครั้งนางจะถอนหายใจชื่นชมขณะที่นางมองดูหัวข้อที่บันทึกไว้  “เมื่อเจ้านายของเจ้ากลับมาจากการต่อสู้ของเขา  เจ้าต้องต้อนรับเขาด้วยความนอบน้อมพร้อมกับยิ้มหวานที่สุด  นั่นคือจุดเริ่มต้นที่จะทำให้เจ้านายอบอุ่นในหัวใจ  อย่าลืมรอคอยนายของเจ้าขณะที่เขากำลังอาบน้ำ และพยายามสื่อสารถึงเขาอย่างนุ่มนวลและเงียบงัน  หลังจากเจ้านายของเจ้าคลายความเมื่อยล้าแล้ว  เจ้าต้องรับใช้ช่วยเสริฟอาหารค่ำที่ได้จัดเตรียมไว้ก่อน  เมื่อเจ้านายของเจ้าเบื่อหรือเหงา จงใช้อกขนาดใหญ่ของเจ้ากอดเขา พยายามคิดหาทางให้เขากอดตอบ  เจ้าต้องกดศีรษะเขาลงในร่องอกเจ้าให้เขารู้สึกมีความสุข  ถึงตอนนี้ เจ้าก็เป็นเหมือนคุณนายน้อยของเจ้านายเจ้าแล้ว  อย่าลืมปลอบประโลมจิตใจของเจ้านายเจ้า อย่าให้เจ้านายเจ้ารู้สึกว้าเหว่ และให้เขารู้ว่าเจ้าอยู่เคียงข้างเขาเสมอ

 “หนังสือเล่มนี้มีคุณค่าอย่างแท้จริง  เป็นสมบัติล้ำค่าหนังสือในตำนานของแม่เฒ่า”  หลังจากสาวลูกครึ่งเอลฟ์ถอนหายใจเสร็จ  นางมีความตั้งใจอย่างแน่วแน่ยิ่งขึ้นพลางกำหมัดน้อยๆ แน่น “พรุ่งนี้ข้าจะต้องพยายามให้หนักยิ่งขึ้น!”

พอเปิดไปอีกหน้าหนึ่ง หน้าของสาวลูกครึ่งเอลฟ์ค่อยๆ แดงเหมือนถูกไฟเผา

นางชำเลืองมองที่ประตูและพบว่าไม่มีผู้ใด  นางปิดประตูทันทีและหมกตัวอยู่แต่ในเตียงกับหนังสือคู่มือ นางหลบอยู่ในผ้าห่มแอบอ่านหนังสือและถอนหายใจชมเชยโดยไม่รู้ตัว “ฮะฮะฮะ ดูเหมือนข้าสามารถทำแบบนี้ได้  การรอคอยนายท่านเป็นเรื่องที่ต้องศึกษาให้ซึ้งจริงๆ  นายท่านจะชอบท่าแบบนี้ไหมนะ? ดีมากเลย อกเราก็ใหญ่พอแล้ว และเราก็เข้าลักษณะเงื่อนไขพอดี ข้าจะถือโอกาสอยู่ในท่านี้ แต่ไม่มั่นใจว่านายท่านจะชอบแบบนี้หรือเปล่า?”

หลังจากเย่ว์หยางจบศึกรักครั้งใหญ่ กายและใจของเขาก็รู้สึกผ่อนคลาย เขากลับมาที่ห้องโถง

ร่องรอยเขินอายบนใบหน้าสาวน้อยลูกครึ่งเอลฟ์ยังไม่หายไป  สายตานางมองดูเจ้านายนางโดยไม่รู้ตัวและใช้มือเทียบความต่างระดับความสูง

เมื่อเย่ว์หยางหันมาเจอนาง  นางรีบโบกมือพัลวันทำนองว่าไม่มีอะไรผิดปกติ  หลังจากเย่ว์หยางหันกลับไป นางพึมพำเบาๆ “นายท่านสูงมาก  ดูเหมือนมีหลายท่าที่ใช้ไม่ได้  ถ้าเราเขย่งเท้า  ก็อาจจะพอได้.. เสียดายเราน่าจะสูงขึ้นอีกนิด”

พ่อบ้านเหยียนเจิ้งและจั๊ดด์ไปที่งานประมูลและยังมิได้กลับมา

พวกทาสขุดแร่คุณภาพดีเยี่ยมได้อีกครั้งและมอบหมายให้สาวน้อยเซี่ยอีมารายงานท่านไตตัน

เดิมทีเซี่ยอีไม่ค่อยมีความรู้สึกที่ดีต่อเย่ว์หยางนัก นางยังคิดว่าท่านไตตันใหญ่จึงจะเป็นนักสู้ที่แท้จริง  ขณะที่ท่านไตตันน้อยเป็นผู้เยาว์ถัดมาอีกรุ่นที่ไม่สามารถเอาชนะนางได้ ถ้าไม่มีอาวุธพิเศษช่วยเหลือ  อย่างไรก็ตาม ท่านไตตันใหญ่ปล่อยให้ไตตันน้อยคอยดูแลกิจการ  ไม่มีตัวเลือกอื่นเหลือ  นางทำได้เพียงปรนนิบัติเย่ว์หยาง ท่านไตตันน้อยอย่างคับแค้นใจ  ในช่วงหลายวันมานี้ความคับแค้นใจของนางสงบลงมาก  แต่นางก็ยังรู้สึกดูแคลนเย่ว์หยาง  ถ้านางไม่ได้ทะเลาะกับเย่ว์หยางสักวัน นางคงจะรู้สึกเบื่อ เหมือนกับว่าขาดอะไรบางอย่างไป  ผลก็คือ เมื่อใดก็ตามที่พวกทาสขุดแร่คุณภาพดีได้  นางจะกระตือรือร้นนำไปเสนอ  มองด้านหนึ่ง ก็เป็นการช่วยให้พวกทาสได้รับรางวัล และอีกแง่หนึ่งคือ หาเรื่องทะเลาะกับเย่ว์หยาง

นางไม่ละเลยการงานตนเองและไม่ลืมความคับแค้นของนางด้วย

บางทีสิ่งนี้อาจจะเรียกได้ว่า เป็นศัตรูกันโดยธรรมชาติ

เกี่ยวกับเรื่องที่เย่ว์หยางใช้เงินก้อนโตซื้อทาสหญิงหน้าอกโต  สร้างความระอาให้กับเซี่ยอีโดยเฉพาะ

หน้าเด็กแต่อกโต โธ่เอ๊ย..ก็แค่หน้าอกโตกว่านางเล็กน้อย หน้าตาไร้เดียงสากว่านางหน่อยเดียว  ไม่ใช่เหมือนกับว่าหน้าของนางจะไม่เหมือนดอกไม้เบ่งบานเสียเมื่อไหร่  ถ้าเขามองดูนางดีๆ  เขาก็แค่คนลามกที่ไม่เคยเห็นอกโตๆ มาทั้งชีวิต!  เซี่ยอีจัดเย่ว์หยางไว้ว่าเป็นสัตว์ที่ชอบเต้านมชนิดหนึ่ง  นางมองเย่ว์หยางในแง่ร้ายว่า “เย่ว์หยางคงไม่ได้กินนมตอนที่เกิดมาก็ได้ หรือท่านไตตันใหญ่คงให้ลูกชายกินนมมากเกินไปจนเมาน้ำนมก็เป็นได้  และนี่ก็กลายเป็นปมด้อยในใจเมื่อเขายังเด็ก  ผลก็คือทำให้เขากลายเป็นเด็กจอมลามก”

แน่นอน ถ้าบางคนพูดว่านางอิจฉาเพราะนางมีอกเล็ก  นางคงไม่มีทางยอมรับ

 “เจ้ามาได้เวลาพอดีเลย, แก้ผ้าเดี๋ยวนี้.....”  พอเมื่อเย่ว์หยางพูดอย่างนี้  นัยน์ตางามของเซี่ยอีเปลี่ยนเป็นดุร้ายทันที  เจ้าคิดว่าข้าเป็นทาสหญิงหรือ?  ถึงได้สั่งให้แก้ผ้านุ่งผ้าตามใจของเจ้า

 “ฝันไปเถอะ!” ตอนแรกเซี่ยอีชักมีดออกมาก่อน  แม้ว่านางรู้ว่านางไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาก็ตาม  แต่นางต้องปกป้องตัวเอง

 “ลองเปลี่ยนชุดนี้ดูซิ, ใครเค้าอยากจะดูหุ่นแบนเหมือนปกหนังสือของเจ้ากันเล่า? อกแฟบอย่างกะรันเวย์เครื่องบิน” เย่ว์หยางวิจารณ์ท่าทีป้องกันตัวที่มีต่อคนลามกอย่างไม่ลดราวาศอก  เซี่ยอีถึงกับเดือดดาล  แม้ว่านางไม่เข้าใจว่ารันเวย์เครื่องบินเป็นยังไง แต่ใครก็ตามที่เปรียบเปรยอกนางว่าแฟ่บอย่างนั้นสมควรถูกฆ่า  ถ้าไม่ใช่เพราะสาวลูกครึ่งเอลฟ์ฉุดดึงนางออกมา นางคงสู้ตายกับเย่ว์หยางแล้ว

เซี่ยอีรู้สึกว่าอกนางไม่ได้เลวร้าย  แม้ว่าจะไม่ใหญ่ แต่ทรวดทรงก็ยังงดงามและมีสีอ่อน  เป็นรูปทรงกลมไม่หย่อนหรือคล้อย  มันชูชันด้วยความภูมิใจและเป็นรูปสมบัติประจำตัวระดับชั้นยอด  คิดไม่ถึงว่าเจ้าลามกผู้นี้ไม่เข้าใจวิธีชื่นชมความงามถึงได้วิพากษ์วิจารณ์อย่างนั้น

She could not stand this kind of Breast Loving Beast…

นางไม่อาจอดทนเจ้าคนที่บ้าอกสตรีได้

นางโกรธจนได้  แต่ไม่ได้อาละวาดอะไรในตอนเปลี่ยนเสื้อผ้า

เจ้าเด็กนี่ตัดชุดใหม่ให้นาง  ทำไมนางต้องสุภาพด้วยหรือ? ให้ผลประโยชน์เล็กๆ น้อยๆ ถือว่าเป็นโชคดีของเขา

หลังจากที่เซี่ยอีซึ่งหงุดหงิดไม่พอใจเปลี่ยนเครื่องแบบใหม่แล้ว  นางถึงกับตะลึงมอง นี่...สาวงามผู้ห้าวหาญในกระจกนี้ คือนางจริงๆ หรือ?

เป็นเครื่องแบบรัดรูปที่นางไม่เคยเห็นมาก่อน หมวกสีดำของนางจะเป็นหมวกแบน (ให้นึกถึงหมวกตำรวจ) มียอดสีทองด้านหน้าดูแปลกประหลาด  พื้นหมวกเป็นสีดำขอบตกแต่งด้วยแถบเสีเงินเล็ก บนไหล่นางประดับด้วยอินทรธนูดูน่าเกรงขามและยังมีพู่สีทองห้อยลงมาจากหน้าอกนาง  เหมือนกับว่าเป็นสายรุ้งสีทอง กางเกงรัดรูปกระชับเน้นให้เห็นช่วงขาเรียวยาว ช่วงล่างสวมรองเท้าบูตหนังสีดำ ทำให้นางดูเป็นคนใหม่ทั้งตัว

สวมชุดเหล่านี้ทำให้จิตใจนางหวั่นไหว แต่ก็รู้สึกเปี่ยมไปด้วยพลัง

ความรู้สึกยิ่งใหญ่ที่มิอาจบรรยายได้แผ่ออกมาจากตัวนาง

แม้แต่ตัวนางยังรู้สึกว่าเครื่องแบบนี้เหมาะกับตัวนางมาก  เทียบกับเครื่องแบบนักรบหรือชุดแบบชาวขโมย  นี่ดูเหมาะสมยิ่งกว่า

จากนั้นนางคาดมีดเงินไว้กับเข็มขัดหนัง  เซี่ยอีค่อยๆ ยืดตัวตรงเชิดศีรษะขึ้น  นางยืนชิดเท้าขณะที่มองคนที่อยู่ในกระจก  ภาพสะท้อนของทหารหญิงผู้งดงามดูเข้มแข็งที่ดูแล้วไม่คุ้นเคยถึงขนาดที่นางไม่อยากเชื่อว่านั่นคือนาง

 “ไม่เลว, เสียดายที่ขาดอะไรไปบางอย่าง” เย่ว์หยางยื่นมือออกมาช่วยจัดคอ, คอเสื้อและหมวกของเซี่ยอี  “สวมเสื้อขาวข้างในและผูกเน็คไทแดงจะดูดีกว่า  นอกจากนี้ ยังขาดถุงมือคู่หนึ่ง”  เดิมทีท่าทีเหล่านี้จะทำให้เซี่ยอีหงุดหงิดกระเง้ากระงอด  อย่างไรก็ตาม ไม่รู้เหตุผลว่าทำไม เซี่ยอีพบว่านางตอบเสียงแผ่วเบาว่า “อย่างนั้นหรือ?”

 “เดี๋ยวข้าจะไปร่วมงานประมูล  เจ้ามากับข้า!”  เย่ว์หยางยื่นมือออกไปลูบตัวสาวลูกครึ่งเอลฟ์เบาๆ  นางไม่ค่อยยินดีจะปรากฏตัวต่อสาธารณชน  แต่ความเคลื่อนไหวของเขาเป็นเหมือนเจ้าของที่เลี้ยงแมวเชื่องเชื่อ  อย่างไรก็ตาม สำหรับเซี่ยอี เขาสั่งนางอย่างเคร่งครัด

 “ไม่!” เมื่อเซี่ยอีได้ยินน้ำเสียงออกคำสั่งที่หนักแน่นของเขา  นางกลับโกรธและปฏิเสธเขาทันที  อย่างไรก็ตาม  ขาของนางก้าวตามเขาโดยไม่รู้สาเหตุ