เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 410 ศัตรูแข็งแกร่งปรากฏ

ตอนที่  410  ศัตรูแข็งแกร่งปรากฏ

การบุกถ้ำมังกรปีศาจเป็นไปโดยราบรื่น

อย่างไรก็ตาม นี่กลับให้ความรู้สึกที่ไม่ดีกับเย่ว์หยาง  มันง่ายดายเกินไป  นี่ต้องเป็นกับดัก

มองดูผิวเผิน ไม่มีปัญหาอะไรในการบุกเข้าถ้ำมังกรปีศาจพร้อมๆ กับนักผจญภัยอีกสองร้อยคนที่ร่วมผจญภัยด้วยกัน  ก่อนที่พวกเขาจะเข้ามาในถ้ำมังกรปีศาจ  มังกรแดงนับสิบก็ได้เข้าจู่โจมทำร้าย  อย่างไรก็ตาม  ทุกคนทำงานเพื่อวัตถุประสงค์เดียวกันและเอาชนะพวกมังกรได้อย่างรวดเร็ว  คนส่วนใหญ่จะหนีออกมาได้และมีไม่กี่คนถูกฆ่าตายคาที่  เหตุผลหลังที่พวกเขาชนะได้ก็คือมีนักสู้ปราณก่อกำเนิดอยู่ในฝ่ายเขาถึงสองคน  คนหนึ่งได้รับเชิญนักผจญภัยกลุ่มดาบโล่ เป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับสามนามว่า ‘ระเบิดเพลิง’  อีกคนหนึ่งเป็นสหายของเขา เป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับสองนามว่า ‘สลาตัน’

มีแค่เพียงสองคนนี้ ก็ได้ชัยชนะมาอย่างง่ายๆ

ขณะนั้นเย่ว์หยางเรียกตั๊กแตนมัจจุราชกลับคืน  ยิ่งกว่านั้น เขายังคงปกปิดตนเองรวมตัวอยู่ในหมู่นักผจญภัยและไม่ได้ออกมาฆ่ามังกรเพลิงแดง

ทอเรนหัวหน้ากลุ่มและคนอื่นเหลียวมองท้องฟ้าในที่ไกลอยู่บ่อยครั้ง

ท่านเขาเงินยังไม่ปรากฏตัว

นักสู้ปราณก่อกำเนิดอีกคน “ไตตัน” ก็ยังไม่ปรากฏตัว เรื่องนี้ทำให้ทอเรนหัวหน้ากลุ่มชักกังวลขึ้นมาบ้างแล้ว

หลังจากที่มังกรเพลิงแดงพ่ายแพ้และหลบหนีไปไม่เหลือร่องรอย  นอกจากมีทหารรับจ้างบาดเจ็บไม่กี่คนและนำซากมังกรบินกลับเมืองปั๋วหนาน  ทุกคนมีมติบุกรังมังกรปีศาจ  ภายใต้การนำของนักสู้ปราณก่อกำเนิดสี่คน  อย่าว่าแต่ถ้ำมังกรปีศาจเลย  พวกเขาสามารถตะลุยไปได้ทุกที่ในหอทงเทียนชั้นหกได้

ขณะที่ทุกคนเข้าใกล้ปากถ้ำมังกรปีศาจ แสงสว่างเจิดจ้าก็พุ่งลงมาข้างล่างเหมือนดาวตกจากพุ่งมาจากที่ไกล

หัวหน้ากลุ่มทอรัสรู้สึกชุ่มชื่นใจ

นั่นคือท่านเขาเงิน นักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับห้า

ทุกคนรีบแสดงความเคารพ แม้แต่จอมยุทธระเบิดเพลิงและจอมยุทธสลาตัน นักสู้ปราณก่อกำเนิดทั้งสองคนก็ไม่เว้น  การหารือระหว่างนักสู้ปราณก่อกำเนิดไม่จำเป็นต้องรู้จักผู้เห็นเหตุการณ์  นักผจญภัยค่อยๆ ถอยออกมาอย่างรู้สำนึกตัวเอง  นักสู้ปราณก่อกำเนิดทั้งสามคนสนทนาแลกเปลี่ยนไม่กี่คำก็รีบเข้าถ้ำมังกรปีศาจ  หลังจากนั้นพวกนักผจญภัยก็พยายามจะเป็นพวกแรกที่เข้าถ้ำมังกรปีศาจ  ด้วยความเป็นกลุ่มที่ใหญ่ที่สุด นักผจญภัยกลุ่มดาบโล่จึงได้อยู่หน้า

เย่ว์หยางขมวดคิ้ว

เขารู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก เขารู้สึกอย่างนี้เมื่อตอนบุกวังหลวงปีศาจและวังเทพของจักรพรรดิอวี้

เป็นไปได้ไหมว่า ถ้ำมังกรปีศาจก็คือวังปีศาจอีกแห่งหนึ่ง?

หรืออาจจะเป็นวังเทพจักรพรรดิอวี้อีกแห่งหนึ่ง?

 “....”  เย่ว์ต้องการหันหลังกลับและออกไปจากที่นี้  เขารู้สึกว่าการบุกเข้าไปอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่เอื้ออำนวยนี้เป็นเรื่องไม่ฉลาด  ทว่าถ้าเขาออกไป  อย่างนั้นเขาอาจจะพลาดอะไรบางอย่างไปก็ได้  เมื่อจะฝึกฝน เรื่องยากที่สุดก็คือหาคู่ต่อสู้ที่สามารถช่วยให้เขาก้าวหน้า  ทุกๆ การผจญภัย, ทุกๆ การต่อสู้คือโอกาสยกระดับทั้งนั้น  มนุษย์จำต้องเผชิญหน้ากับความยากลำบาก  ถ้าเขากลัวสถานที่แห่งใดแห่งหนึ่งในหอทงเทียนชั้นหก  อย่างนั้นเขาก็ไม่ควรตั้งความหวังไปดินแดนสวรรค์

ไม่ว่าถ้ำมังกรปีศาจจะเป็นที่เช่นใดก็ตาม  ต่อให้เป็นนรก  เย่ว์หยางตัดสินใจว่าจะเข้าไปจนกว่าจะไปได้ไกลที่สุดเท่าที่เขาทำได้

เขากำหมัดแน่น

ดาบมืดมองดูเย่ว์หยางที่ยังคงหยุดอยู่กับที่และจู่ๆ ก็กระซิบว่า “ท่านไตตันจะมาจริงๆ หรือ?”

 “เขาจะมา”  เย่ว์หยางหันไปมองจอมขโมยลึกลับ

 “เนื่องจากเขาจะต้องมา  ดังนั้นข้าจะเข้าไป  ถ้าเขาไม่มา ข้ารู้สึกว่าสองเราก็ควรจะจากไป  การมาที่นี่อีกครั้งทำให้ข้ารู้สึกหวาดกลัวยิ่งขึ้น  จะต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นข้างใน  ข้ารู้สึกเหมือนกับว่ากำลังเข้าไปในถ้ำน้ำแข็ง”  ดาบมืดรู้สึกขนลุกทั่วตัว  เขาไม่ได้มีความรู้สึกไวเหมือนนักสู้ปราณก่อกำเนิด  แต่เขาก็ยังเป็นขโมยที่ยอดเยี่ยมคนหนึ่ง  ดังนั้นความรู้สึกที่ว่องไวของเขาไม่ใช่ความอ่อนแอ  แม้ว่าเขาจะไม่สามารถระบุความรู้สึกที่แปลกได้ก็ตาม  แต่โดยสัญชาตญาณเขารู้สึกว่าสถานการณ์จะย่ำแย่หนัก  ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะอาการตอบสนองของเย่ว์หยาง  เขาคงไม่ยอมเข้าถ้ำมังกรปีศาจเป็นแน่

 “คนพวกนั้นสามารถจากไปได้แล้ว..”  เย่ว์หยางมองดูขอบฟ้าที่อยู่ห่างไกล  นักผจญภัยเหล่านั้นผู้เอาซากมังกรกลับไปหายวับไปในทันที

 “อะไรนะ?”  ดาบมืดถึงเหงื่อพร่างพรูจากตัวทันที

 “เข้าไปเถอะ, สถานที่นี้คงน่าสนุก”  เย่ว์หยางกระโดดลงมาจากหน้าผาและบินเข้าไปรวมกลุ่มกับนักผจญภัย

 “ไม่, ที่นี่ไม่น่าสนุกเลยแม้แต่น้อย” ดาบมืดปาดเหงื่อเย็นและไล่ตามหลังเย่ว์หยางทันที  ตอนนี้เขารู้สึกว่าที่ๆ ปลอดภัยที่สุดในถ้ำมังกรปีศาจก็คืออยู่ใกล้ๆ เด็กหนุ่มหน้ากาก  ถ้าเขาหายไป อย่างนั้นก็เท่ากับเขาสูญเสียชีวิต

ภายในถ้ำมังกรปีศาจ อากาศจะร้อนและมีกลิ่นกำมะถัน

ยิ่งพวกเขาเข้าไปลึกๆ ก็ยิ่งร้อนมากขึ้น

ได้รับการยืนยันแล้วว่านี่ไม่ใช่ถ้ำภูเขาไฟ ไม่ใช่ถ้ำลาวา  เหตุผลข้อเดียวก็คือเพราะมีสิ่งมีชีวิตที่ปล่อยความร้อนได้อาศัยอยู่ที่นี่

เย่ว์หยางระวังตัวทุกฝีก้าว  เขาไม่เคยใช้ความพยายามระวังตัวมากขนาดนี้มาก่อน

แม้เมื่อตอนที่เขาบุกเข้าวิหารแกะตามอำเภอใจเป็นครั้งแรก เขาก็ยังไม่รู้สึกเครียดเท่านี้  ทุกย่างก้าวเขารู้สึกเหมือนเดินเข้าหาความตาย  รู้สึกเหมือนถูกบีบรัดคอเจ็บปวดมากจนหายใจไม่ออก  ถ้าเย่ว์หยางไปจากถ้ำมังกรปีศาจทันที  จะไม่มีใครหยุดเขาได้  อย่างไรก็ตาม  เย่ว์หยางกำหมัดแน่นและไม่ยอมทำเช่นนั้น  เขาเชื่อว่านี่เป็นการผจญภัยที่ยากลำบากมากและอาจมีการต่อสู้ที่คาดไม่ถึง  ถ้าเขาสามารถผ่านถ้ำนี้ไปได้  อย่างนั้นนี่จะเป็นประโยชน์ในการฝึกฝนของเขาเป็นอย่างมาก  ตรงกันข้าม  ถ้าเขาจากไป  อย่างนั้นความเสียใจจะคงอยู่ในหัวใจเขา  เช่นเดียวกับนักรบผู้ไม่สามารถผ่านวิหารคนคู่และวิหารเทพสตรีได้  พวกเขาหนีความอ่อนแอในจิตใจและไม่ยอมเผชิญหน้ากับมันตลอดไป

อักษรรูนโบราณในร่างของเขาสั่นและสะท้อนอย่างแผ่วเบา

มีแนวโน้มว่า สถานที่นี้มีวงแหวนอักษรรูนโบราณ

วงแหวนอักษรรูนโบราณที่เย่ว์หยางเคยเจอก่อนหน้านี้อยู่ที่หน้าผาในทะเลสาบเทียมเมฆ  สถานที่นั้นเป็นพื้นที่ห้ามบิน  คงมีบางอย่างที่นี่ไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้กระมัง?

ที่หน้าผาทะเลสาบเทียมเมฆ  เย่ว์หยางเข้าใจพลังของอักษรรูนและได้รับผลประโยชน์มหาศาล  เป็นไปได้หรือไม่ที่เขาจะสามารถเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ในวันนี้เป็นอย่างดี?

 “อสูรของข้า....”  จู่ๆ พวกนักผจญภัยก็โวยวายทันที

 “โอว....พระเจ้า!”

 “ไม่นะ...มันเป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร!”

เย่ว์หยางสายตาเย็นเยียบ  ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าในถ้ำมังกรปีศาจนั้นมีข้อห้ามอะไร  สถานที่นี้ไม่อนุญาตให้ใช้สัตว์อสูรอย่างสิ้นเชิง  จะตรงกันข้ามกับวังเบญจธาตุ  อสูรนับไม่ถ้วนกลิ้งเกลือกอยู่กับพื้นด้วยความเจ็บปวดทรมาน  ในที่สุดพวกมันก็กลายเป็นเศษไฟหลากสีสันก่อนที่เจ้าของมันจะทันได้เรียกกลับคืนมา พวกมันก็สูญหายไป  แม้แต่อสูรสายเสริมพลังก็แยกตัวออกจากเจ้าของและหายไปอย่างรวดเร็ว

ถ้ำมังกรปีศาจลึกมากและเต็มไปด้วยพลังถึงขนาดห้ามการอัญเชิญ

ไม่มีอสูร, มีแต่เพียงเจ้าของ... หัวใจเย่ว์หยางถึงกับสะท้าน  เป็นไปได้ไหมว่าเหตุผลที่เขารู้สึกว่าอันตรายเป็นเพราะเขาจะไม่สามารถพึ่งพาอสูรของเขาได้?  นี่เป็นการลดทอนความแข็งแกร่งเขาอย่างมากมาย

เทียบกับเย่ว์หยางแล้ว นักผจญภัยหลายคนเดือดร้อนสูญเสียในเรื่องจะต้องสู้โดยไม่มีพลังของสัตว์อสูร

ไม่ว่ายังไงก็ตาม  เย่ว์หยางก็ยังเป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิดคนหนึ่งและเชี่ยวชาญในทักษะต่อสู้  แม้จะไม่ได้รับความช่วยเหลือจากเสี่ยวเหวินหลีและเงาปีศาจยักษ์  แต่เขาก็ยังสู้ได้  อย่างไรก็ตาม นักผจญภัยเหล่านั้น  ที่ต้องอาศัยอสูรสายเสริมพลังและอสูรสายธาตุเฉพาะล้วนหมดหวัง  การสูญเสียอสูรของพวกเขาก็เท่ากับสูญเสียพลังต่อสู้ทั้งหมด  ในท่ามกลางความโกลาหล  คนราวๆ สามสิบคนไม่มีทางเลือกจำต้องจากไป เพราะพวกเขาสูญเสียพลังต่อสู้และไม่อาจสำรวจต่อไปได้

หลังจากนั้นห้านาที  เย่ว์หยางรู้สึกได้ถึงความตายของคนสามสิบคน  ความคงอยู่ของพวกเขาหายไปเหมือนกับว่าถูกดาบตัดขาด

กลุ่มนักผจญภัยผู้ไม่รู้อะไรยังคงเดินหน้าไปต่อ

เย่ว์หยางยืนอยู่ในท่ามกลางพวกเขาและไม่แสดงตัวคอยลอบสังเกต

ภายในถ้ำมีแร่เพลิงแดง แสงของมันไม่สว่างมากพอ  แต่ก็พอจะส่องทางได้  สิ่งที่ทำให้ทุกคนรู้สึกห่อเหี่ยวก็คือกลิ่นแปลกๆ จากการเผาไหม้ในอากาศที่ร้อน  นี่เองทำให้เผ่าพันธุ์ที่มีประสาทรับกลิ่นแรงกล้ารู้สึกถึงกลิ่นที่น่ากลัว  กลิ่นนั่นมาจากมังกรขนาดยักษ์

ต่อให้สถานที่นี้ไม่ห้ามการอัญเชิญ เพียงแค่กลิ่นมังกรยักษ์ก็เพียงพอทำให้สัตว์อสูรรู้สึกกลัวและพากันหนีไปแล้ว

 “ท่านไตตันจะมาจริงๆ หรือ?”  ดาบมืดเดินอยู่ข้างเย่ว์หยางและถามเงียบๆ

 “ถูกแล้ว”  เย่ว์หยางไม่ได้สนใจเขา เขาหยิบหินก้อนหนึ่งขึ้นมาสังเกตดู

นี่คือหินธรรมดามาก แต่กลับให้ความรู้สึกลี้ลับเต็มไปด้วยพลังรหัสโบราณในอดีต  เย่ว์หยางเคยพบสถานการณ์เช่นนี้มาก่อนที่ทะเลสาบเทียมเมฆ  ดูเหมือนจะไม่ได้มีความสัมพันธ์กับแร่ธาตุที่นี่และกลไกที่แท้จริงก็คือ วงแหวนอักษรรูนโบราณ

เย่ว์หยางอดจะคาดหวังในใจเพิ่มขึ้นไม่ได้

ถ้าเขาสามารถดูดซับพลังของวงแหวนอักษรรูนโบราณชุดที่สองนี้และได้รับอักษรรูนมากมาย  เขาเชื่อว่านี่จะช่วยยกระดับวงจักรล้างโลกและอักษรรูนอื่นๆ ของเขา  ยิ่งเย่ว์หยางเดินลึกเข้าไป เขาก็ยิ่งรู้สึกถึงรหัสโบราณ  หลังจากเดินเข้าไปในถ้ำมังกรปีศาจราวๆ 2-3 กิโลเมตร  เขาพบว่ามีพื้นที่ว่างขนาดใหญ่อยู่เบื้องหน้าเขา  มันมีขนาดเท่าสนามฟุตบอลสิบสนาม  พื้นที่ทั้งหมดสีแดงดุจเลือดอุดมไปด้วยแร่ดาวเพลิง  สูงขึ้นไปเป็นรูปโดมเป็นชั้นทรายแดง, เมฆโลหิตและปรอทแดงที่หมุนวนได้เหมือนกับเป็นวังน้ำวน

ดาบมืดส่ายศีรษะด้วยความสิ้นหวัง “ไม่, ตอนข้ามาที่นี่ครั้งก่อน ยังไม่มีวังวนทรายแดงเมฆโลหิตเลย”

วังวนทรายแดงเมฆโลหิต  อาจกล่าวได้ว่ามันสามารถเพิ่มพลังเปลวไฟใดๆ ก็ได้  ยิ่งกว่านั้น ยังสามารถเพิ่มพลังไฟปีศาจให้มากขึ้นอีกด้วย  อย่างไรก็ตาม ผู้ใช้ทุกคนจะต้องเสียสละเลือดบูชายัญเป็นจำนวนมาก

สิ่งนี้สามารถหาพบได้เฉพาะในบ่อปีศาจ  คาดไม่ถึงเลยว่าที่นี่ก็ยังมีอีกด้วย

สิ่งที่ทำให้เย่ว์หยางต้องสนใจไม่ใช่วังวนทรายแดงเมฆโลหิตด้านบน  แต่เป็นที่พื้นซึ่งมีพลังของรหัสโบราณเล็ดลอดออกมา  นี่เป็นการพิสูจน์ได้ว่าวงแหวนอักษรรูนโบราณซ่อนอยู่ด้านใต้  ที่ฝั่งตรงข้ามของกลุ่มนักผจญภัย เป็นผนังขนาดใหญ่  นักสู้ปราณก่อกำเนิดสามคนคือ ท่านเขาเงิน, ระเบิดเพลิงและสลาตันยืนอยู่ที่นั่น  พวกเขามองดูวงแหวนอักษรรูนด้านบน  นอกจากเย่ว์หยางแล้ว ไม่มีใครอื่นบอกได้ว่าวงแหวนอักษรรูนโบราณนั้นเป็นของปลอม  แม้ว่าจะมีพลังดำรงคงอยู่  แต่มันไม่สะท้อนกับอักษรรูนโบราณในตัวเย่ว์หยาง

นั่นเป็นของปลอมแน่นอน

แต่น่าเสียดาย แม้แต่เขาเงินก็ยังถูกวงแหวนอักษรรูนโบราณหลอกได้ง่ายๆ

 “ยินดีต้อนรับทุกคน  ดูเหมือนว่าเรามีอาคันตุกะมาเยือนหลายท่าน”  มังกรดำยักษ์ออกมาจากผนังด้านตะวันออก  ยืดหัวน่ากลัวออกมาและพูดภาษามนุษย์  “แต่น่าเสียดายที่เราคงแบ่งวงแหวนอักษรรูนนี้กับพวกเจ้าไม่ได้  แน่นอนว่าเราจะไม่ปฏิเสธที่จะใช้เลือดพวกเจ้าเพื่อปลุกมัน  เมื่อการบูชายัญเสร็จสิ้น  เราจะบอกความลับแก่เจ้าเกี่ยวกับเรื่องวงแหวนอักษรรูนโบราณที่ผู้อาวุโสของเราทิ้งไว้ให้เรา

 “จำนวนมนุษย์น้อยไปนิด จะดีเพียงไหนถ้าได้พวกเขามาสักพัน” มังกรแดงอีกตัวหนึ่งออกมาจากผนังด้านตะวันตกและยืดหัวมันออกมาพูดด้วยภาษามนุษย์แต่ไม่ค่อยชัด และยังห่างจากมังกรดำ

 “กรรรร!”  มังกรแดงอีกตัวที่มีขนาดตัวเล็กกว่าทั้งสองบินออกมาจากที่ใดมิอาจรู้ได้  มันบินวนไปรอบๆ และเกาะอยู่บนหินย้อยที่ยื่นออกมาจากวังวน มันมองลงมาและแผดเสียงดังแสบแก้วหูใส่กลุ่มนักผจญภัย  เสียงของมันก้องไปทั้งพื้นที่เหมือนกับเสียงฟ้าร้อง  นักผจญภัยที่อ่อนแอถึงกับเลือดออกทางหูและล้มลงบนพื้น

แค่เสียงคำรามจากมังกรแดง ก็ยังไม่ทำให้รู้ว่าพลังของมันจะน่ากลัวเพียงไหน

หัวใจของนักผจญภัยเกือบทั้งหมดตกวูบและสูญเสียความกล้าที่มีมาแต่เดิม

ข้างนอกถ้ำ นักล่ามังกรสองกลุ่มอย่างน้อยกลุ่มละยี่สิบคนมาถึงอย่างเงียบเชียบ  หน้าของเขาเต็มไปด้วยความคลั่งและกระหายเลือด  พวกมันหัวเราะเหมือนกับว่านักผจญภัยเสนอตัวเพื่อบูชายัญ เหมือนกับหมูที่ขึ้นเขียง

เย่ว์หยางกวาดสายตาไปด้านนอกและหรี่นัยน์ตาเล็กน้อย

เขาเห็นคนบางคนที่คาดไม่ถึง  เป็นไปไม่ได้ที่คนๆ นี้จะปรากฏตัวขึ้น ทว่าเขาก็ปรากฏตัวขึ้นจริงๆ

คนผู้นี้ปรากฏตัวเพื่อจัดการกับนักผจญภัยสองร้อยคนจริงๆ หรือ

หรือว่านี่เป็นแผนเล่นงานเขา?

นี่เป็นแผนหรือเปล่า?

อย่างไรก็ตาม คนผู้นี้ปรากฏตัวโดยไม่ใช้อุบายใดๆ อาจเป็นได้ว่าเขาไม่กลัวศัตรูตื่นตัว?

ถ้าคนผู้นี้ไม่ได้มาเพราะเย่ว์หยาง  อย่างนั้น คนผู้นี้มาถ้ำมังกรปีศาจเพื่ออะไร?  อะไรดึงดูดเขาให้มาที่นี่?

 “ซุ่นเทียนจักรพรรดิแห่งจื่อเว่ย...” สามนักสู้ปราณก่อกำเนิดหวาดกลัวแล้ว  จักรพรรดิแห่งจื่อเว่ยที่หายไปจากหอทงเทียนชั้นหกนานหลายร้อยปี กลับมาปรากฏตัวในถ้ำมังกรปีศาจ  แม้แต่คนโง่คงคิดไม่ถึงว่าเขาจะมาที่นี่เพื่อฆ่ามังกรยักษ์ให้กับคนธรรมดา

 “ข้าไม่ใช่เจ้าของที่นี่  ข้าเป็นอาคันตุกะคนหนึ่ง  คนที่เชิญข้ามาก็คือองค์ชายเงาดำ”  ทันทีที่ซุ่นเทียนพูดเช่นนี้  ทุกคนรู้สึกว่าสถานการณ์เลวร้ายและมีแต่ความตายรออยู่  หัวใจของพวกเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง