เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 411 จักรพรรดิชื่อตี้

ตอนที่  411  จักรพรรดิชื่อตี้

“นี่เป็นความเข้าใจผิด  ข้าไม่ได้ตั้งใจจะล่วงเกินนักสู้ปราณก่อกำเนิด  เรายินดีจะขอขมาและชดเชยด้วยสมบัติที่ดีที่สุดให้กับท่าน” เขาเงินหวังว่าซุ่นเทียนจะไว้ชีวิตเขา  พวกเขาสู้ไม่ได้แน่นอน  เขาเชื่อว่าซุ่นเทียนสามารถเอาชนะทุกคนที่นี่ได้แม้ใช้แค่เพียงนิ้วเดียว

เขาตระหนักว่าเขาได้บุกรุกสถานที่ๆ เขาไม่ควรเข้ามา  ความหวังประการเดียวก็คือออกไปจากที่นี่ก่อนที่ความลับจะถูกเปิดเผย

หรือไม่เช่นนั้น อีกฝ่ายจะฆ่าเขาภายในไม่กี่วินาทีโดยไม่ลังเล

มีแต่ความตายเท่านั้นถึงจะปกปิดความลับได้ตลอดไป

ขณะที่เขากำลังพูด เขาเงินใช้คำพูดว่าเรา แม้กระทั่งช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อสุดท้าย  เขาก็ยังไม่ลืมสหายแนวร่วมของเขา ระเบิดเพลิงและสลาตันเป็นเพียงนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับสามและสอง  ในสายตาของเขาเงินเห็นว่ายังเป็นกำลังที่ใช้ประโยชน์ได้  เขารู้ว่าถ้าเขาเผชิญหน้ากับซุ่นเทียนเอง  ต่อให้เขาแข็งแกร่งกว่านี้ถึงสิบเท่า  เขาก็ยังถูกฆ่าตายง่ายๆ ได้ทันที

จอมยุทธระเบิดเพลิงถือผลึกเทเลพอร์ตคุณภาพดีที่สุดไว้ในมือ

ทั้งหมดที่เขาต้องการคือทำลายผลึกนั้นและออกไปจากที่นั่น

แต่ว่าเขายังไม่กล้าเสี่ยง

ถ้าเขาทำลายผลึกเทเลพอร์ตแล้วมันใช้ไม่ได้  เขาคงตายแน่นอน

หรือบางที การเทเลพอร์ตใช้งานได้  แต่จะเทเลพอร์ตหนีต้องใช้เวลาหนึ่งวินาที  ต่อหน้าซุ่นเทียน จักรพรรดิแห่งจื่อเว่ย  หนึ่งวินาทีก็เพียงพอให้เขาฆ่านักรบปราณก่อกำเนิดที่ต่ำกว่าระดับห้าคนใดก็ได้

 “ข้าไม่ใช่เจ้าบ้าน  ก็เหมือนกับพวกเจ้านั่นแหละ  ข้าเป็นอาคันตุกะคนหนึ่ง”  ซุ่นเทียนหัวเราะลั่น  แต่เขาไม่ยอมรับคำขอขมาของเขาเงิน

นี่หมายความว่าเขาไม่ต้องการให้พวกเขาหนีไปได้

สำหรับตอนนี้ ไม่ต้องคำนึงกันแล้วว่าการบุกรุกครั้งนี้ จงใจหรือไม่

ทันทีที่ใครก็ตามเข้ามาและพบความลับเรื่องวงแหวนอักษรรูนโบราณ  ซุ่นเทียนมีแต่เพียงความเชื่อว่าคนที่จะรักษาความลับไว้ได้ ก็มีแต่เพียงคนตายเท่านั้น

 “ในฐานะเจ้าบ้าน  เมื่อมีอาคันตุกะมาเยือน  ข้าจะไม่ต้อนรับขับสู้ได้ยังไง?  ถ้าเรื่องนี้รู้ออกไป คนอื่นๆ ก็จะล้อเลียนข้าได้ว่าไม่รู้จักมารยาท  ทุกคนสบายใจได้  ทันทีที่พวกท่านเพลินตาเพลินใจกับการได้รู้ความลับของวงแหวนอักษรรูนโบราณ  ข้าจะเลี้ยงต้อนรับและส่งพวกท่านด้วยตัวข้าเอง”  เสียงน่าหวาดกลัวและขนลุกขององค์ชายเงาดำดังขึ้น  ไม่มีผู้ใดรู้ได้ว่าจริงๆ แล้วเขาอยู่ที่ไหน  ดูเหมือนว่าจะดังมาจากที่ไกล แต่เหมือนกับจะดังมาจากทางด้านขวาหลังของพวกเขา  แต่ว่ามองไม่เห็น  คำพูดขององค์ชายเงาดำทำให้หัวใจทุกคนหยุดเต้นไปสามวินาที  พวกเขาแน่ใจชัดแล้วว่า เขาไม่คิดจะปล่อยพวกเขาออกไปได้ง่ายๆ

 “ปล่อยข้าไปเถอะ  ข้ายอมเสียแขนข้างหนึ่ง ขาข้างหนึ่งในฐานะเป็นสมบัติที่ดีที่สุด  นอกจากนี้  ข้าจะส่งเงินปีละล้านเหรียญทองให้ท่าน” เขาเงินยอมสูญเสียครั้งใหญ่ที่สุด

 “เจ้าไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้น  พวกเจ้าแค่คอยดูอยู่เงียบๆ”  องค์ชายเงาดำปฏิเสธอย่างไม่ไยดี

ปั้บ!

นักรบระเบิดเพลิงทำลายผลึกเทเลพอร์ต ใช้ความเร็วที่ไวที่สุดในชีวิตที่เขาเคยทำได้

ประกายลำแสงสว่างวาบ  แต่ไม่ได้พุ่งไปในท้องฟ้า  มันกลับรวมเข้ากับพื้นดินและหายไปอย่างไร้ร่องรอย

เทเลพอร์ตล้มเหลว!

แม้ว่าสถานที่นี้จะไม่ได้ห้ามการเทเลพอร์ตไว้ก็ตาม  แต่แม้แต่คนตาบอดก็สามารถบอกได้ว่าการเทเลพอร์ตที่นี่ใช้งานไม่ได้

การดิ้นรนครั้งสุดท้ายของนักรบระเบิดเพลิงไม่ได้ผล  นี่ทำให้เขารู้สึกสิ้นหวังเหมือนนักพนันที่สูญเสียทุกอย่าง  เขามีดวงตาแดงฉานและหัวเราะคลุ้มคลั่ง

 “ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า.... ฮ่าฮ่าฮ่า....”

พื้นที่ว่างเปล่ากว้างขวางสะท้อนเสียงหัวเราะของนักรบระเบิดเพลิงซึ่งเต็มไปด้วยความผิดหวัง

คนจำนวนมากถึงกับเหงื่อตก รวมทั้งเขาเงินด้วย  ตอนนี้นักรบระเบิดเพลิงเป็นบ้าไปแล้ว  ใครจะรู้กันว่าในพวกเขา ผู้ใดจะเป็นรายต่อไป

เย่ว์หยางมองเหตุการณ์ทั้งหมดนี้อย่างใจเย็น

บรรยากาศของความกลัวและความโศกเศร้ารุมเร้าอยู่รอบตัวนักผจญภัยเป็นเครื่องปกปิดที่ดีที่สุดสำหรับเขา

พอซ่อนตัวอยู่ในหมู่ผู้คน ซุ่นเทียนไม่ยอมแม้แต่จะมองดูนักผจญภัยกลุ่มใหญ่  อย่าว่าแต่จะสังเกตการปรากฏตัวของเขา  สายตาของซุ่นเทียนไม่ได้มองนักรบระเบิดเพลิงผู้คลุ้มคลั่งไปแล้ว  แต่กลับมองเขาเงินและนักรบสลาตันแทน

ถ้านี่ไม่ใช่แผนลอบทำร้ายเขา  อย่างนั้นก็คงเป็นความลับที่สะท้านสะเทือนดินแน่

เย่ว์หยางคิดว่า วงเวทอักษรรูนโบราณนั้นไม่เปิดเผยต่อสาธารณะ แต่ซ่อนอยู่ลึกในใต้ดิน  วงเวทอักษรรูนโบราณดูเหมือนเพิ่งจะได้รับพลังงานเมื่อไม่นานมานี้  นั่นหมายความว่ายังไง?  วงเวทอักษรรูนโบราณถูกใช้งานแตกต่างกันไป  แต่จะมีการใช้งานได้หลักๆ อยู่สองอย่างคือ อย่างแรกคือส่งต่อวิทยาการความรู้  เหมือนอย่างเช่นวงจักรล้างโลกที่ส่งต่อให้เย่ว์หยาง  นี่เป็นหลักฐานที่ดีที่สุด  อย่างที่สองคือใช้เป็นผนึก เหมือนที่อสุรกายดำถูกผนึกไว้ในด้วงหยกขาวและอสุรกายทองถูกผนึกไว้ในกล่องทอง  พวกมันยังนับว่าถูกผนึกไว้ในผนึกขนาดเล็ก  ถ้าเป็นผนึกขนาดที่ใหญ่กว่า ตัวอย่างเช่น พวกที่ถูกผนึกไว้ในเสาเจ็ดดาวในวังเทพจักรพรรดิอวี้  มีดาบจักรพรรดิที่ผนึกหมิงเย่ว์กวงไว้  คทาเทพของจักรพรรดิอวี้ผนึกซิวคงไว้  และผนึกเทพจักรพรรดิอวี้ใช้ผนึกจิ่วเซียว

เป็นไปได้ไหมว่าสถานที่นี้ก็ยังคงเป็นที่ผนึกจอมอสูรที่น่ากลัวเอาไว้?

พอคิดถึงเรื่องนี้ หัวใจเย่ว์หยางอดสั่นสะท้านไม่ได้

 “ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า...”  นักรบระเบิดเพลิงยังคงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

 “ทำไมข้าไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องตลกเลย?”  มังกรดำที่มีหัวขนาดมหึมาและเขี้ยวที่น่ากลัวส่ายศีรษะคำราม “เราไม่ได้คิดจะรบกวนผู้ใดเลยแม้แต่น้อย  เราแค่ต้องการจะเปิดเผยความลับของวงเวทโบราณอย่างเงียบๆ  แต่พวกเจ้าทุกคนเข้ามาแสวงหาที่ตายกันเอง  ทำเยาะเย้ยอย่างนั้น  เจ้าคิดหรือว่าแค่อาศัยนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับต่ำและพวกปลาซิวปลาสร้อยเล็กน้อยนี้ จะสามารถฆ่ามังกรได้?  พวกเจ้าล้อเล่นหรือเปล่า?  ข้าไม่ได้อ่อนปวกเปียกเหมือนเต้าหู้  อีกแค่วิวัฒนการเดียวเท่านั้นข้าก็จะกลายเป็นมังกรดำนรกแล้ว  ขณะนี่ข้าก็เป็นมังกรดำไฟนรก อสูรแพลตตินัมระดับสิบ  พวกเจ้าต้องการจะฆ่าข้าอีกหรือ?”

 “อย่าว่าแต่ท่านเลย, เจ้านาย, ตาเพลิงและลิ้นเพลิงน้องข้าก็ไม่คิดอย่างนั้น” มังกรแดงพูดเยาะเย้ยอย่างยโส  พวกนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับหกต่ำๆ เหล่านั้น เราจะฆ่าเสียก็ได้ตามวิธีการของเรา มนุษย์พวกนี้โง่ขนาดไหนกันนี่ พวกเขาคิดว่ามังกรยักษ์คืออะไร?

 “นักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับหกหรือ?”  ดาบมืดถึงกับใจเต้นไม่เป็นจังหวะ  พวกเขามีนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับหกคนหนึ่งอยู่ในกลุ่ม ก็คือไตตันนั่นเอง  แม้ว่าเขาจะมีระดับต่ำกว่าซุ่นเทียน  แต่พวกเขาอาจรู้จักกันก็ได้

 “ใช้เลือดบูชายัญ.. ทุกคน การแสดงกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว”  เสียงน่ากลัวน่าขนลุกขององค์ชายเงาดำดังขึ้น

เขาเงินและคนอื่นๆ มองดูหวาดกลัว

แม้แต่องค์ชายเงาดำก็ไม่ร้อนใจเรื่องฆ่านักผจญภัยที่บุกรุกเข้ามา  แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะปล่อยพวกเขาให้หนีไป

บางทียอดนักสู้ปราณก่อกำเนิดผู้นี้กำลังคิดจะเก็บพวกเขาไว้  นักผจญภัยสองร้อยคน เพื่อป้องกันใม่ให้เกิดอุบัติเหตุใดๆ และหลีกเลี่ยงเรื่องที่คาดไม่ถึง  เมื่อสถานการณ์กลายเป็นย่ำแย่  นักผจญภัยทั้งสองร้อยคนและนักสู้ปราณก่อกำเนิดอีกสามคนจะตกเป็นแพะรับบาปและเป็นเครื่องสังเวย  แม้ว่าองค์ชายเงาดำและซุ่นเทียนจะมีพลังมากมาย  พวกเขาก็ยังระมัดระวังตัว  นี่เป็นเรื่องน่าชื่นชมอย่างแท้จริง

เย่ว์หยางแปลกใจเล็กน้อย

เพราะเขาตระหนักว่า  ไม่ว่าจะเป็นองค์ชายเงาดำหรือซุ่นเทียน  พวกเขาทั้งสองก็ไม่ได้ตระหนักเลยว่าวงเวทอักษรรูนโบราณที่อยู่บนผนังเป็นของปลอม  วงเวทอักษรรูนโบราณของจริงอยู่ใต้เท้าของพวกเขา  และพวกเขายังไม่รู้สึกถึงมัน  ที่หน้าผนัง มีนักล่ามังกรราวๆ ยี่สิบคนถือหม้อบรรจุเลือดและสาดไปที่วงเวทอักษรรูนโบราณ  ไม่ทราบว่าพวกเขาได้ฆ่าทาสคนแคระมากี่ร้อยหรือกี่พันกันแน่

หมอผีที่ประกอบพิธีร่ายคาถาอย่างบ้าคลั่ง ขณะโบกไม้เท้ากระดูกของเขา

ความจริง ก่อนที่ตาแก่นี้จะเริ่มร่ายคาถา  วงเวทอักษรรูนก็เริ่มเปล่งแสงและมีไอปีศาจสีแดงออกมา

อักษรรูนสีทอง ดำ ขาวและสีเงินลอยออกมาจากวงเวทอักษรรูนตัวแล้วตัวเล่า  ขณะที่อักษรทุกตัวลอยออกมาจากวงเวทอักษรรูน  ห้องที่เป็นศิลาก็สั่นสะเทือน  แม้แต่ยอดเขาก็ยังสั่นไหว  ทุกคนถึงกับหน้าซีด  ไม่มีผู้ใดคิดว่าการยกเลิกวงเวทอักษรรูนโบราณจะส่งผลต่อการเกิดแผ่นดินไหว  ตอนนี้ ต่อให้ก่อนที่วงเวทอักษรรูนจะหยุดทำงาน  สถานที่นี้ก็คงถล่มทลายไปแล้ว  พวกเขาจะทำยังไงดี?  ไม่เพียงแต่นักผจญภัยผู้บุกรุกเข้ามาเท่านั้นที่ประหลาดใจ  แม้แต่นักล่ามังกรก็มีอาการตกตะลึงปรากฏอยู่บนใบหน้าของพวกเขา  อย่าไรก็ตาม ไม่มีใครกล้าเคลื่อนไหวแม้แต่ก้าวเดียว หากไม่ได้รับคำสั่งจากซุ่นเทียนและองค์ชายเงาดำ

นัยน์ตาของเย่ว์หยางหรี่ลงเล็กน้อย

มีแต่เขาที่สามารถมองเห็นด้วยจักษุญาณทิพย์  ภายในวงเวทอักษรรูนปลอม  มีนักสู้ปราณก่อกำเนิดที่น่าหวาดหวั่นซ่อนตัวอยู่    มันไม่ใช่ผนึกอย่างแน่นอน  แต่เป็นการอำพราง

นักสู้ปราณก่อกำเนิดผู้น่ากลัวถูกซ่อนอยู่ภายในวงเวทอักษรรูนโบราณ ซุ่มซ่อนรอโอกาสเหมาะ

ตอนนี้ นักสู้ปราณก่อกำเนิดผู้นี้ซุ่มซ่อนอยู่ภายในวงเวทอักษรรูนเป็นเวลานานมิอาจประมาณ ได้ตื่นขึ้นแล้ว

บนผนังหิน แสงปีศาจแดงฉานส่องสว่างสดใส

แสงแดงเข้มเต็มทั่วพื้นที่ดูเหมือนอากาศว่างเปล่าถูกย้อมจนเต็มไปด้วยเลือด  แม้แต่นรกบ่อโลหิตในตำนานก็ยังเทียบกับในตอนนี้มิได้

เมื่ออักษรรูนยักษ์ตัวสุดท้ายหลุดออกมาจากวงเวทอักษรรูนโบราณบนผนัง  พื้นทั้งหมดสั่นสะเทือน  เศษหินเศษศิลาหล่นลงมาจากอากาศอย่างต่อเนื่อง  แม้แต่ก้อนหินรอบตัวพวกเขาก็พลันเกิดรอยร้าว ตอนนี้ทุกคนใจจดจ่ออยู่ที่ผนังหินที่กำลังจะพัง  ไม่มีใครสนใจบนพื้น  ยกเว้นเย่ว์หยาง เขาพบว่าพลังที่ลึกลับและน่าหวาดหวั่นลึกลงไปอยู่ใต้ฝ่าเท้าพวกเขา  มันกระสับกระส่ายและตื่นเต้น  แท้จริงเจ้าผู้นี้เจ้าเล่ห์  เขาใช้ผนังช่วยให้เขาซ่อนตัว  ขณะที่ตัวเขายากที่ใครจะสังเกตเห็น

บนผนังหิน ตอนนี้อักษรรูนหลุดหมดแล้ว และมีเสียงระเบิดบึ้ม

ประกายแสงสีแดงที่สว่างกว่ารัศมีพระอาทิตยเป็นร้อยเท่าที่ยิงออกมาเรื่อยๆ ไม่หยุด

แม้แต่ซุ่นเทียนจักรพรรดิแห่งจื่อเว่ยที่ทรงพลังทำอะไรจริงจังไม่ได้นอกจากขมวดคิ้วเล็กน้อยและตั้งใจสังเกตอย่างระมัดระวังและมองหาความลับของวงเวทอักษรรูนโบราณอย่างตั้งใจ

 “บึ้ม!”

มือน้อยๆ ละเอียดอ่อนยื่นออกมาจากภายในผนังหิน  การเคลื่อนไหวของนางอ่อนโยนนุ่มนวล  และพลังของมันที่แฝงออกมามีพลังทำลายล้างเหมือนสายฟ้า

เศษหินใหญ่พอๆ กับโม่หินกระเด็นลอยไปในอากาศ

ก่อนที่คนที่อยู่ในผนังหินจะหลุดเป็นอิสระ ภูเขาทั้งลูกสั่นสะเทือนรุนแรง  เหมือนกับว่ากำลังจะพังทลายและโลกกำลังจะแตกสลาย  เย่ว์หยางรู้สึกได้ ขณะเดียวกัน พลังที่น่ากลัวยิ่งกว่าจากใต้ดินกำลังดิ้นรนอยู่ภายในวงเวทอักษรรูนโบราณที่แท้จริง  เหมือนกับว่ามันพยายามจะหลบหนีออกมาจากผนึก

ก้อนหินขนาดใหญ่พอๆ กับบ้านหลุดออกมาจากผนังหิน  นักผจญภัยที่หลบไม่ทันก็ถูกบดทับแหลกเหลว

เมื่อผู้ที่อยู่ในผนังหินทลายผนังหินออกมา  ก้อนหินที่ปลิวกระเด็นออกมามีพลังพอๆ กับพลังโจมตีของนักสู้ปราณก่อกำเนิด  ต่อให้ทอเรนหัวหน้ากลุ่มก็ยังต้องหลบไม่กล้าใช้แขนปัดป้อง  ไม่ต้องพูดถึงนักผจญภัยธรรมดาเลย  ดาบมืดตื่นตัว  เขายืนอยู่ด้านหลังเย่ว์หยางตลอดเวลาและไม่ยอมอยู่ห่างแม้แต่วินาทีเดียว  เขามีความรู้สึกว่าทางเดียวที่เขาจะออกไปได้ก็คืออยู่ใกล้ๆ กับบุรุษหน้ากากผู้นี้  ทันทีที่เขาจากไป เขาคงตายแน่นอน

สิ่งที่ระเบิดออกมาจากจากผนังหินเป็นหญิงงามเปลือยกาย ทรงเสน่ห์ยั่วยวนนางหนึ่ง รูปร่างของนางเย้ายวนจนทำให้ผู้เห็นน้ำลายหก  ผมที่เหมือนเปลวเพลิงของนางลุกโพลงตั้งชัน  เขาเล็กๆ ทั้งสองงอกออกมาจากขมับทำให้ดูทั้งป่าเถื่อนทั้งยั่วยวน ดวงตากลมงามและริมฝีปากที่ทรงเสน่ห์  ใครก็ตามที่ได้รับการเหลียวมองจากนางก็คงเลือดลมพลุกพล่านด้วยความปรารถนาทันที  ความปรารถนาที่จะมีสัมพันธ์กับนางถั่งโถมใส่ราวกับคลื่นใหญ่  อกเนียนนุ่มของนางขาวราวหิมะ  เอวคอดกิ่วและหางที่อยู่ด้านหลังของนางเหมือนแส้ของราชินี

หญิงสาวงดงามผู้งามปานจะฆ่าคนได้ผู้นี้ ไม่สนใจสายตาคนอื่นเลย

ทันทีที่ออกมาจากผนัง นางไม่สนใจความจริงที่ว่าร่างของนางยังเปลือยอยู่ นางขยิบตาให้ผู้คนด้วยท่าทีที่ยั่วยวน

ทันทีที่นางใช้สายตาที่ทรงเสน่ห์เหมือนปล่อยกระแสไฟฟ้าใส่พวกเขา  นักผจญภัยทุกคนเหมือนกลายเป็นเดรัจฉานผู้บ้าคลั่งทันที  พวกที่พลังจิตใจอ่อนแอ ก็ฉีกทึ้งเสื้อผ้าตนเองทันทีพร้อมกับน้ำลายหก เหมือนกับว่าพวกเขาต้องการจะหลับนอนกับนางปีศาจสาวทันที

แม้แต่พวกที่พลังใจกล้าแข็งก็ยังทำอะไรไม่ได้ ได้แต่มองตามสายตาที่ทรงเสน่ห์ของนาง และจบลงด้วยการเผยความเห็นแก่ตัวจนยากจะรู้สึกตัวอยู่เป็นเวลานาน

ซุ่นเทียนกลืนน้ำลายและพยายามทำตัวเหมือนมีมารยาท  ก่อนอื่นเขาโยนเสื้อคลุมทองให้สาวงามได้ปกปิดตัวเอง  ขณะเดียวกันก็แสดงความเคารพตามแบบนักสู้ปราณก่อกำเนิด  “ขอคารวะท่าน  ผู้เยาว์นามซุ่นเทียน  ข้าไม่ทราบว่าทำไมท่านผู้อาวุโสถึงได้ถูกผนึกไว้ที่นี่  แต่เนื่องจากโชคชะตาทำให้ข้าได้พบกับความงามของท่าน  โปรดบอกชื่อให้เราทราบด้วย  เพื่อที่ว่าเราเหล่าผู้เยาว์จะได้แสดงคารวะ”

หญิงงามคว้าชุดของซุ่นเทียนโดยเคลื่อนไหวนิ้วอย่างว่องไว

ทักษะฝีมือของนางยอดเยี่ยมมากแม้แต่ซุ่นเทียนก็ยังตื่นเต้น

นางสวมชุดทองช้าๆ ไม่ทราบว่าเป็นเจตนาหรือเป็นเพราะนิสัยของนาง  แม้เมื่อนางสวมใส่ชุด นางก็ยังไม่ลืมยั่วยวนพวกเขา  นักผจญภัยมากมายไม่สามารถทนความปรารถนาจากก้นบึ้งหัวใจได้ จึงเปลือยร่างและมีดวงตาที่แดงฉาน  พวกเขารีบพุ่งเข้าหาสาวงามหยาดเยิ้มผู้นี้  เห็นได้ชัดว่าซุ่นเทียนไม่พลาดโอกาสนี้ที่จะเอาใจนาง  เขายื่นนิ้วออกไปและเคาะอย่างต่อเนื่อง  พลังดรรชนีเปล่าๆ ของเขาเหมือนกับไฟฟ้าที่พุ่งเข้าหานักผจญภัยที่คลุ้มคลั่งผู้เตรียมตัวจะข่มขืนสตรี  พวกเขาศีรษะระเบิดตายกันหมด

 “ชุดนี้สวยจริงๆ ข้าชอบมัน”  หญิงงามมองซุ่นเทียนด้วยนัยน์ตายั่วยวนของนาง  แม้ว่านางกำลังมองดูซุ่นเทียน  แต่ทุกคนในตอนนี้รู้สึกว่านางกำลงมองดูพวกเขาและคุยอยู่กับพวกเขา  นางงามปีศาจหัวเราะคิกคักก่อนที่นางจะเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่ทรงเสน่ห์ของนาง “เนื่องจากซุ่นเทียนผู้หล่อเหลานี้ถาม  ข้าจะบอกเจ้าให้ก็ได้  ข้ามีนามว่า ชื่อเฟย (พระสนมแดง)  โอว.. ผ่านไปพันปีแล้ว ข้าเกรงว่าเจ้าทุกคนลืมเรื่องข้าไปแล้ว”

 “ชื่อเฟยเหรอ?”  ทันทีนั้น ซุ่นเทียนคิดไม่ถึงจริงๆ ว่ายังมีสาวงามขนาดนั้นในอดีต

 “....” เย่ว์หยางกลับตรงกันข้าม เขาตกตะลึง

ตอนนี้เขาสามารถเข้าใจได้หมดแล้ว  นักสู้ปราณก่อกำเนิดผู้น่ากลัวถูกผนึกอยู่ใต้เท้าของพวกเขา  เป็นเขาจริงๆ!  คนที่พ่ายแพ้จักรพรรดิอวี้และมีชื่อเสียงพอๆ กับเขา จักรพรรดิ “ชื่อตี้”  ชื่อเฟยผู้นี้เป็นพระสนมในวังหลวงที่จักรพรรดิชื่อตี้หลงใหลที่สุด

ถ้าเขาปล่อยให้จักรพรรดิชื่อตี้หลบหนีออกไปจากผนึกอีกครั้ง  ก็คงจะไม่ต่างจากปล่อยให้ผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ทั้งสามหลบหนีไปจากวังเทพจักรพรรดิอวี้

สามผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์กลับไปยังแดนสวรรค์  ไม่ว่าจะเป็นซิวคง, จิ่วเซียวหรือหมิงเย่ว์กวง  ไม่มีผู้ใดอยู่ในโลกมนุษย์เลย  อย่างไรก็ตาม จักรพรรดิชื่อตี้นั้นแตกต่างออกไป  ถ้าเจ้าผู้นี้ทำลายผนึกออกมาได้  ไม่เพียงแต่ทวีปมังกรทะยานเท่านั้น  แต่ทั่วทั้งหอทงเทียนจะไม่มีวันได้พบกับความสงบสุขอีกเลย

จักรพรรดิอวี้ตายไปแล้ว

หลังจากผ่านไปหกพันปี  นักสู้ปราณก่อกำเนิดอ่อนแอลง  ผู้ใดจะเป็นคู่ต่อสู้กับจักรพรรดิชื่อตี้ได้?

อย่าว่าแต่จักรพรรดิชื่อตี้ก็ยังมีชื่อเสียงพอๆ กับจักรพรรดิอวี้  แม้แต่พระสนมชื่อเฟยที่ทลายผนังออกมาก็เป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับเก้า  ยังไม่ต้องพูดถึงว่าตอนนี้นางยังอยู่ในสภาพอ่อนแอ

ถ้านางกลับไปอยู่ในสภาพที่สุดยอด  อย่างน้อยที่สุดนางอาจเป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับสิบก็ได้

เย่ว์หยางอดจะกำหมัดแน่นไม่ได้  ภายใต้เงื่อนไขที่ไม่สามารถเรียกอสูรของเขาได้  จะสามารถหยุดการปลุกจักรพรรดิชื่อตี้ได้หรือไม่?  ชื่อเฟยคนเดียวก็ปวดหัวพอแล้ว  ยังเพิ่มซุ่นเทียนและองค์ชายเงาดำเข้าไปอีก  การต่อสู้ครั้งนี้อยู่ในสภาพเลวร้ายมาก  อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะยากลำบากเพียงไหน  เขาจะไม่ยอมให้จักรพรรดิชื่อตี้เห็นแสงตะวันเป็นอันขาด  ทันทีที่เจ้าผู้นี้ทำลายผนึกออกมาได้ ความหวังทั้งหมดจะสูญสลายไป