เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 415 แค้นลึก เก้าชั่วโคตร

ตอนที่  415  แค้นลึก เก้าชั่วโคตร

ผนึกเทพจักรพรรดิอวี้เคยใช้ผนึกจิ่วเซียวมาก่อน และเป็นหนึ่งในสามของวิเศษที่มีจิตตานุภาพของจักรพรรดิอวี้หลงเหลืออยู่

ทันทีที่มันส่องประกาย จักรพรรดิชื่อตี้ถึงกับถอดสีหน้า

ร่างของเขาสั่นเทิ้ม

 

เขายกมือขวาที่กำลังผลักวงเวทอักษรรูนโบราณสูงยิ่งขึ้นกว่าเดิม  และใช้พลังทั้งหมดยกขึ้นเพื่อหลบหลีกพลังกระแทกจากผนึกเทพจักรพรรดิอวี้  แม้ว่าผนึกเทพจักรพรรดิอวี้จะดูเห็นว่ามีขนาดเล็ก  แต่มันก็หนักพอๆ กับภูเขาทั้งลูก ทำให้มือและกระดูกสันหลังของจักรพรรดิชื่อตี้ส่งเสียงลั่นจากน้ำหนักที่บดทับ  สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่าก็คือภาพของจักรพรรดิอวี้ที่เกิดจากพลังและปณิธานของจักรพรรดิอวี้ปรากฏอยู่ในอากาศและมันปล่อยหมัดสีทองสว่างเหมือนดวงอาทิตย์ใส่จักรพรรดิชื่อตี้สร้างแรงกดดันที่หนักหน่วงมากยิ่งขึ้น  ต่อให้ไม่มีวงเวทผนึกโบราณ  แค่เพียงผนึกเทพจักรพรรดิอวี้อย่างเดียวก็พอจะสั่งสอนให้บทเรียนจักรพรรดิชื่อตี้ได้

เมื่อจักรพรรดิชื่อตี้อ่อนแอถึงที่สุด  เย่ว์หยางจึงโจมตีเขาอย่างเกรี้ยวกราด ราวกับว่าไม่หวั่นเกรงใดๆ ทั้งสิ้น  ในที่สุดเย่ว์หยางก็สามารถพลิกสถานการณ์ที่แทบสิ้นหวังกลับมาเป็นต่อได้

เขามีความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดก็คือผนึกจักรพรรดิชื่อตี้ไว้อีกครั้ง!

 “อ๊าาาา...”  สนมชื่อเฟยผละออกมาทันทีหลังจากจู่โจมใส่เย่ว์หยางด้วยเพลิงบัวแดงของนาง  เมื่อเทียบกับการฆ่าฝ่ายตรงข้าม  นางมีเรื่องสำคัญกว่าที่ต้องทำ  นั่นคือช่วยเหลือคนรักของนาง  เมื่อผนึกเทพจักรพรรดิอวี้ถูกใช้  นางรู้ว่านั่นเป็นอุปสรรคขัดขวางที่ใหญ่ที่สุดของคนรักนาง  ถ้านางไม่ช่วยเขา  เขาจะตกอยู่ในสถานการณ์อันตรายอย่างยิ่งยวด

สนมชื่อเฟยเริ่มร้องไห้เสียใจ

นางโถมตัวเข้าหาผนึกเทพจักรพรรดิอวี้ด้วยความเสียสละ

แม้ว่านางจะต้องเสียสละตนเอง  นางจะต้องช่วยคนรักนางกำจัดเครื่องมือวิเศษที่เป็นดาวข่มนี้ให้ได้

เปลวเพลิงปีศาจและพลังรูปมังกรคชสารกระแทกใส่หลังของเย่ว์หยางอย่างหนักหน่วง  ถ้าไม่ใช่ว่าสองคู่หูกริ่งเกรงผนึกเทพจักรพรรดิอวี้จะทำร้ายพวกเขา  และพวกเขาลอบสงวนพลังครึ่งหนึ่งไว้ป้องกันตัว เย่ว์หยางคงล้มลงบาดเจ็บรุนแรงไปแล้ว

เปลวเพลิงภูตผีกำลังเผาไหม้อยู่บนหลังของเย่ว์หยาง

ผิวและเลือดเนื้อของเขาส่งเสียงดังฉ่าจากการเผาไหม้

หมัดของซุ่นเทียน  พลังมังกรคชสารแทบกระแทกใส่หัวใจของเย่ว์หยางทำให้กระดูกไหล่ของเขาหักจากแรงกระแทก และกระดูกซี่โครงที่ถูกต่อยก็บิดผิดรูป

เพลิงบัวแดงที่สามารถละลายหินได้กลับไร้ประโยชน์ไม่มีผลต่อผนึกเทพจักรพรรดิอวี้  พลังของมันที่เป็นต้นเหตุของภัยพิบัติใหญ่กลับไม่มีผลต่อผนึกเทพของจักรพรรดิอวี้  พอใช้แรงปะทะของพลังมังกรคชสาร เย่ว์หยางปล่อยให้ตัวเองปลิวพุ่งเข้าหาผนึกเทพจักรพรรดิอวี้พร้อมๆ กับเข้าหาสนมชื่อเฟย  เหมือนกับการใช้กระสุนนัดเดียวฆ่านักสองตัว  เย่ว์หยางถ่ายแรงกระแทกของพลังห้าเปลี่ยนแปลงของซุ่นเทียนและพลังเปลวเพลิงภูตผีขององค์ชายเงาดำไปที่จักรพรรดิชื่อตี้  เขายังโจมตีใส่จักรพรรดิชื่อตี้เพิ่มอีกด้วย หวังว่าจะเป็นพลังโจมตีสุดท้ายที่จะเอาชนะจักรพรรดิชื่อตี้ได้

 “อา..” จักรพรรดิชื่อตี้ครวญครางออกมาดัง  ร่างของเขาสั่นขณะที่รังสีกระจายออกมาจากร่างเขาเหมือนกับน้ำพุทำให้เย่ว์หยางกระเด็นขึ้นไปในอากาศจากแรงกระแทก

ตอนนี้ซุ่นเทียนและองค์ชายเงาดำไม่ได้โจมตีใส่เย่ว์หยาง

พวกเขาเพียงแต่ดูเฉยๆ ขณะที่เย่ว์หยางกระเด็นกระแทกใส่ผนังหิน

พวกเขาไม่แน่ใจว่าจักรพรรดิชื่อตี้จะสามารถทนต่อพลังโจมตีได้  ถ้าจักรพรรดิชื่อตี้พ่ายแพ้  อย่างนั้นไม่มีความจำเป็นที่พวกเขาจะต้องทำตามสัญญาพันธมิตรต่อไป

ชื่อเฟยตระหนักว่าคงเป็นเรื่องเปล่าประโยชน์ที่นางจะทำอะไรได้  ในช่วงเวลาที่สิ้นหวัง  นางยกมือและเตรียมรับการโจมตีแทนจักรพรรดิชื่อตี้  แม้ว่านางจะต้องตกลงไปอยู่ในผนึกโบราณจากการกระทำนี้  นางคงไม่เสียใจ

 “ยอดรัก! หนีไปซะ”  จักรพรรดิชื่อตี้ไม่ยอมให้นางทำเช่นนั้น  เพราะนางไม่สามารถต้านรับพลังโจมตีของผนึกเทพของจักรพรรดิอวี้ได้

 “ให้ข้าได้ช่วยท่านเถิด, ให้ข้าช่วยท่าน, ข้าไม่เป็นไร...”  ชื่อเฟยพูดทั้งน้ำตานองหน้า  นางยื่นมือออกมาขณะที่นางเตรียมรับพลังผนึกเทพจักรพรรดิอวี้แทนจักรพรรดิชื่อตี้  แม้ว่าจะแค่เพียงสักวินาทีเดียวก็ตาม  ภายใต้พลังโจมตีจากผนึกเทพจักรพรรดิอวี้และวงเวทผนึกโบราณทั้งคู่  จักรพรรดิชื่อตี้ไม่สามารถปลดปล่อยพลังของเขาได้  แม้ว่าเขาจะมีพลังมหาศาลก็ตาม  ร่างของเขาจมลงช้าๆ ตอนแรกจมถึงเอว จากนั้นก็หน้าอก ในที่สุดปรากฏอยู่แต่เพียงศีรษะและแขนให้เห็น

ชื่อเฟยโน้มตัวลงตั้งใจจะยกผนึกเทพจักรพรรดิอวี้ออก  เพื่อที่ว่าคนรักของนางจะสามารถหลบหนีได้

เย่ว์หยางพุ่งออกมาจากซากหินหักพัง ถือวงจักรล้างโลกและพุ่งเข้าใส่โดยไม่สนใจอาการบาดเจ็บของตนเอง

ซุ่นเทียนยังลังเลชั่วครู่

ตอนนี้ มีทางเลือกสองทางอยู่ต่อหน้าเขา  ทางเลือกแรก เขาสามารถหยุดเย่ว์หยางได้ หรือทางเลือกที่สอง คืออยู่เงียบๆ ไม่ต้องทำอะไร  ด้วยพลังของเขากับองค์ชายเงาดำ  คงเป็นเรื่องง่ายที่พวกเขาจะหยุดเย่ว์หยางในสภาพปัจจุบันนี้ได้  อย่างไรก็ตาม  ซุ่นเทียนไม่ต้องการให้จักรพรรดิชื่อตี้หลบหนีออกไปจากวงเวทผนึกโบราณได้จริงๆ  เนื่องจากเขาต่างจากเย่ว์หยาง  เจ้าผู้เยาว์นี้เป็นภัยคุกคามก็จริง  และยังต่างจากจักรพรรดิชื่อตี้ที่เป็นผู้อาวุโสทรงพลังอำนาจมากจากเมื่อหกพันปีก่อน  เขาแค่ปรารถนาให้ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันจนตาย

การมองดูจากข้างสนามจะเป็นตัวเลือกที่ดีกว่า  ไม่เพียงแต่เย่ว์หยางไม่ขอบคุณเขาเท่านั้น  เขาอาจทำให้จักรพรรดิชื่อตี้โกรธที่เขาทำอย่างนั้น  คงจะเป็นเรื่องสมบูรณ์พร้อมถ้าจักรพรรดิชื่อตี้ถูกผนึกไว้อีกครั้ง  ถ้าไม่อย่างนั้น แน่ใจได้เลยว่าจักรพรรดิชื่อตี้จะหาเรื่องยุ่งยากมาให้เขาในอนาคต

อีกทางหนึ่งก็เพื่อช่วยเย่ว์หยางกำจัดจักรพรรดิชื่อตี้ด้วย

ซุ่นเทียนไม่แน่ใจว่าองค์ชายเงาดำจะยอมร่วมมือกับเขาเหมือนอย่างเคยเพื่อกำจัดจักรพรรดิชื่อตี้แล้วจากนั้นก็เป็นชื่อเฟยหรือไม่  ซุ่นเทียนยกเลิกเงื่อนไขที่สำคัญในชีวิตของเขา

 “สายลมและสายฟ้า!”  ซุ่นเทียนแกล้งทำเป็นยับยั้งเย่ว์หยางแต่เพียงผิวเผินและจากนั้นลอบช่วยเขาทีหลัง  เขาเพียงหวังว่าเย่ว์หยางจะสู้อย่างหนักหน่วงเพื่อกำจัดจักรพรรดิชื่อตี้

 “ดรรชนีอสูรฟ้า!”  องค์ชายเงาดำร่วมมือโจมตีกับซุ่นเทียนขณะที่เขาเตรียมใช้พลังโจมตีที่รุนแรง

เย่ว์หยางหลบการโจมตีได้ทั้งหมด

พอหลบหลีกการโจมตีจากสองคู่หูได้สำเร็จ  เขาเงื้อวงจักรล้างโลกขณะที่เตรียมจะตัดศีรษะของชื่อเฟย

ซุ่นเทียนเหวี่ยงหมัดมหาประลัยของเขาและเตรียมต่อยใส่กระหม่อมเย่ว์หยาง  เขาตระหนักได้ถึงการเปลี่ยนแปลงในตัวของจักรพรรดิชื่อตี้ที่ทำให้เขาตัดสินใจในทางร้าย  เขาเปลี่ยนแผนและตัดสินใจโจมตีเย่ว์หยางสุดกำลัง  องค์ชายเงาดำยังลงมือเร็วกว่ายิงลำแสงออกมาจากนิ้วใส่ตรงหัวใจของเย่ว์หยาง  แต่เย่ว์หยางเหมือนกับปลาได้น้ำ  ขณะที่เขาเคลื่อนไปอยู่ด้านหลังชื่อเฟยอย่างรวดเร็วและผ่านไปที่จักรพรรดิชื่อตี้ที่กำลังยกผนึกเทพของจักรพรรดิอวี้  จากนั้นฟันมือลงพร้อมกับยิงปราณกระบี่ไร้ลักษณ์ออกมาจากนิ้วชี้ทั้งสอง

จักรพรรดิชื่อตี้คว้าน่องของชื่อเฟยและดึงนางลงพื้นช่วยให้นางพ้นจากอาวุธสังหารวงจักรล้างโลกได้

มืออีกข้างหนึ่งของเขา เหยียดรับปราณกระบี่ไร้ลักษณ์และกดใส่เย่ว์หยาง

หลังจากเย่ว์หยางยิงปราณกระบี่ไร้ลักษณ์ออกไป  เขาตระหนักว่ามีพลังที่ไม่สามารถต่อต้านได้สายหนึ่งกำลังค้ำคอเขาและเหวี่ยงร่างทั้งร่างของเขาขึ้นไปในอากาศทำให้เขาเผชิญกับการพลังร่วมมือจู่โจมของซุ่นเทียนและองค์ชายเงาดำ

จักรพรรดิชื่อตี้คลายการจับผนึกเทพจักรพรรดิอวี้และมันกระแทกใส่หน้าผากของเขาเสียงดังตุ้บ

เลือดกระเซ็นไปทุกที่

กะโหลกของเขาแตกเป็นล้านเสี่ยง

จักรพรรดิชื่อตี้มีเลือดไหลออกจากทวารทั้งเจ็ดบนศีรษะจ้องมองเย่ว์หยางด้วยความโกรธ  นัยน์ตาทองของเขารวบรวมพลังงานอย่างรวดเร็วและส่องแสงเหมือนกับเป็นดาวทอง

ลำแสงสีทองยิงออกมาจากดวงตาของเขา

เย่ว์หยางสะดุ้งและรีบเปลี่ยนท่ากลางอากาศอย่างรวดเร็ว แต่ความเร็วของลำแสงทองยังคงเร็วมาก มันยิงเข้าที่แขนและขาขวาของเขา  ถ้าไม่ใช่เพราะเขาเปลี่ยนท่าทัน  ลำแสงทั้งสองคงทะลุหัวใจและศีรษะเขาไปแล้ว

ที่ตามมาหลังจากลำแสงสีทองก็คือหมัดมหาประลัยของซุ่นเทียนและดรรชนีอสูรฟ้าขององค์ชายเงาดำ

ด้วยพลังร่วมกันโจมตี  เย่ว์หยางคงตายแน่นอน

 “โซ่ล่องหน!”  ข้างหลังเย่ว์หยาง มีปีศาจน้อยตนหนึ่งปรากฏออกมา

เธอลืมตากว้าง กว้างมากจนเส้นเลือดสีฟ้าที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนที่มุมตา ยังปูดให้เห็น

ซุ่นเทียนและองค์ชายเงาดำชะงักค้างในอากาศพร้อมกัน

ขณะที่หมัดมหาประลัยและดรรชนีอสูรฟ้าไม่อยู่ในความควบคุมของเจ้าของอีกต่อไป  ทั้งหมดระดมใส่ปีศาจอสรพิษน้อย  แขนทั้งหกที่ใช้รับท่าจู่โจมสังหาร ถูกหมัดมหาประลัยของซุ่นเทียนทำร้ายหักไปสามข้าง  และอีกข้างหนึ่งถูกแทงทะลุฝ่ามือจนถึงไหล่ด้วยพลังดรรชนีอสูรฟ้า  เธอวางแขนข้างหนึ่งไว้ที่หลังเธอเพื่อรับพลังโจมตีที่เหลือ ไม่มีใครสามารถฆ่าเย่ว์หยางกับเธอได้  เพราะเธอเป็นอสูรพิทักษ์ของเย่ว์หยางและชีวิตของพวกเขาผูกพันร่วมกัน  เธอไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ ของเขา  แต่ทำหน้าที่ยิ่งกว่าลูกสาวเสียอีก

จะเป็นใครอื่นไปไม่ได้ นั่นคือเสี่ยวเหวินหลี!

หางของเธอขดพันตัวเย่ว์หยาง  เสี่ยวเหวินหลีพาเย่ว์หยางออกมาจากสถานการณ์อันตรายได้อย่างรวดเร็ว

ถ้าการต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไป  ผลสุดท้ายของจักรพรรดิชื่อตี้ยังไม่รู้  แต่เย่ว์หยางจะต้องตายแน่นอน  ซุ่นเทียนผงะถอยเล็กน้อย  นี่เป็นพื้นที่ต้องห้ามของอสูรอัญเชิญไม่ใช่หรือ? แล้วอสูรพิทักษ์ของเย่ว์หยางออกมาได้ยังไง?

เขาไม่เคยคิดถึงความเป็นไปได้ว่าเสี่ยวเหวินหลีไม่ได้อยู่ในโลกคัมภีร์อัญเชิญและเธอเพียงแต่อยู่นิ่งๆ ในตัวของเย่ว์หยาง

หากเย่ว์หยางไม่สั่งให้เธออยู่เฉยๆ ไม่ต้องออกมาสู้  เธอคงออกมานานแล้ว

 “เจ้าต้องการจะจากไปหรือ?”  จักรพรรดิชื่อตี้ ปรากฏให้เห็นแต่เพียงศีรษะและแขนเท่านั้น  เขาพยายามใช้มือผลักผนึกเทพจักรพรรดิอวี้ออกไป

 “บึ้ม บึ้ม บึ้ม บึ้ม....”

ลำแสงที่มีพลังมหาศาลระเบิดกระจายเหมือนน้ำพุจากด้านล่างและรอบตัวเสี่ยวเหวินหลีขวางทางของเธอและเย่ว์หยางไว้  แต่เสี่ยวเหวินหลีตวัดหางของเธอเหมือนกับว่าเธอคาดไว้แล้ว เหวี่ยงเย่ว์หยางกลับไปที่ศีรษะของจักรพรรดิชื่อตี้  เย่ว์หยางยื่นมือขวาออกขณะที่ปล่อยพลังปราณกระบี่ไร้ลักษณ์ในรูปที่ทรงพลังที่สุด  จากนั้นเขาแทงเข้าไปในกะโลกของจักรพรรดิชื่อตี้ที่แตกเพราะผนึกเทพจักรพรรดิอวี้อยู่แล้ว

จักรพรรดิชื่อตี้ร้องโหยหวนขระที่จมลงไปในวงเวทผนึกอย่างน่าสมเพช เหลือแต่แขนที่ยังเห็นได้

ชื่อเฟยข่วนใส่เย่ว์หยางราวกับเป็นบ้า

เย่ว์หยางมีเนื้อตัวเต็มไปด้วยบาดแผลอยู่แล้วดังนั้นเขาไม่สนใจว่าจะมีรอยข่วนเพิ่มเติม  เขาฟันแขนของจักรพรรดิชื่อตี้เมื่อวงจักรล้างโลกกลับมาอยู่ในมือ

แม้ว่าจักรพรรดิชื่อตี้จะไวพอชักมือข้างซ้ายกลับเข้ามาในในวงเวท  แต่มือขวาที่ยันผนึกเทพจักรพรรดิอวี้ไม่สามารถหลบได้

วงจักรล้างโลกตัดแขนขวาของจักรพรรดิชื่อตี้ทำให้เกิดแสงเจิดจ้า  อักษรรูนอมตะในกลางวงจักรล้างโลกปลดปล่อยพลังของมันทำให้แขนขวาของจักรพรรดิชื่อตี้ขาดได้แม้ว่าเขาจะมีพลังป้องกันที่แข็งแกร่งมาก  เกราะเงินที่เปล่งแสงมีพลังพอๆ กับโล่แก้วผลึกกลับไร้ประโยชน์เมื่อถูกวงจักรล้างโลกตัดทำลาย  พอเห็นว่าจักรพรรดิชื่อตี้ร่วงกลับไปในวงเวทผนึกโบราณอีกครั้ง  เย่ว์หยางรีบเก็บแขนที่หักและผนึกเทพจักรพรรดิอวี้  เมื่อเขาเผชิญหน้ากับการโจมตีจากชื่อเฟย  เขาพ่นเลือดเต็มปากลงไปที่วงเวทอักษรรูนโบราณที่คำว่า “กักกัน”

เย่ว์หยางทนเจ็บปวดทั้งหมดและยันตัวขึ้นยืน

เขาเดิมพันด้วยชีวิตของเขาขณะที่ยิงปราณกระบี่ไร้ลักษณ์ออกไป ปราณสายหนึ่งพุ่งใส่องค์ชายเงาดำ และอีกสายหนึ่งพุ่งใส่ซุ่นเทียน

องค์ชายเงาดำและซุ่นเทียนรู้ว่าพวกเขาไม่สามารถทนรับพลังปราณกระบี่นั้นได้  ขณะที่พวกเขาเคยได้รับความทรมานอย่างหนักมาจากในครั้งก่อนนั้น  ภายใต้สถานการณ์ปัจจุบัน  เขาไม่อาจสู้ตอบโต้ได้

ยิ่งกว่านั้น จักรพรรดิชื่อตี้ถูกเย่ว์หยางผนึกลงไปในวงเวทผนึกโบราณอีกครั้ง  ยังไม่แน่ชัดว่าเขาจะสามารถหลบหนีตอนนี้  ดังนั้นนี่ไม่ใช่เวลาที่พวกเขาจะใช้กำลังโต้ตอบ

ทั้งสองเคลื่อนที่หลบพลังปราณกระบี่ไร้ลักษณ์ได้อย่างง่ายดาย

ชื่อเฟยกระโจนเข้าใส่เย่ว์หยางอย่างบ้าคลั่ง  เป็นนางที่อยากจะต่อสู้กับเย่ว์หยางด้วยพลังทั้งหมดของนางในตอนนี้  นางสร้างเพลิงบัวแดงขนาดมหึมาในขณะที่สิ้นหวัง  นางต้องการจะฆ่าเย่ว์หยางและพินาศไปพร้อมๆ กัน

 “สูญสลายไปซะ!”

เย่ว์หยางเตะใส่ชื่อเฟยปลิวไปในอากาศขณะที่เสี่ยวเหวินหลีหยุดชะงักนางได้อีกครั้ง

เมื่อเย่ว์หยางเตรียมจะกอดเสี่ยวเหวินหลีที่หลั่งน้ำตาเป็นเลือดเต็มใบหน้าเพื่อพาออกไปจากรังมังกรปีศาจ  เขาเงินและสลาตันก็มีปฏิกิริยา  เขาเงินหนีไปทันที ในสนามรบนี้ ไม่ว่าใครชนะ เขาเงินรู้สึกว่าเขาจะไม่ได้รับประโยชน์  เพื่อไม่ให้ตนเองถูกฆ่า เขาเงินตัดสินใจทิ้งสหายหนี

แต่ระเบิดเพลิงรู้สึกว่านี่คือโอกาส  โอกาสที่ยอมให้เขาแสดงออกถึงความปรารถนาดีกับองค์ชายเงาดำและซุ่นเทียน

ตราบใดที่เขาสามารถหยุดบุรุษหน้ากากที่บาดเจ็บหนักได้  อย่างนั้นอนาคตของก็จะสดใสแน่นอน

สำหรับระเบิดเพลิง เย่ว์หยางดูบาดเจ็บหนักขนาดที่ว่าใกล้จะเสียชีวิต  อย่าแต่ตัวเขาเองเลย  เย่ว์หยางอาจจะล้มลงได้ถ้าถูกทารกต่อยใส่

 “บึ้ม!”

เมื่อระเบิดเพลิงมั่นใจว่าเขาสามารถเอาชนะเย่ว์หยางและประสบผลสำเร็จใหญ่ได้  สลาตันก็มาปรากฏตัวอยู่ด้านหลังเขาทันทีและปล่อยหมัดใส่หลังของเขา  ส่งให้เขากระเด็นไปกระแทกผนังหิน  สลาตันที่เพิ่งจะเป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับสอง  ตะโกนบอกเย่ว์หยาง “รีบไปซะ  ข้าจะช่วยกันคู่ต่อสู้ของเจ้าไว้ให้  แม้จะได้สักวินาทีเดียวก็ตาม....  ข้าเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเจ้าต้องการทำเช่นนี้  ข้าเชื่อว่าเจ้ามีเหตุผลพอที่จะทำและหอทงเทียนต้องการคนหนุ่มอย่างเจ้า”

ระเบิดเพลิงยิงโต้กลับมาไวกว่าตอนที่เขากระแทกเข้าไปในผนังหินเสียอีก  ขณะที่เขาปล่อยหมัดใส่ท้องของสลาตัน  เขาแค่นเสียงหน้าบิดเบี้ยว “ระยำ, อย่าคิดว่าเจ้าเป็นผู้ช่วยเหลือโลกสิ  คนโง่อย่างเจ้าเอาชนะข้าไม่ได้หรอก”

สลาตันกระอักเลือด  แต่ยังกอดระเบิดเพลิงไว้แน่นขณะที่เขาตะโกนบอกเย่ว์หยาง “ไปซะเถอะ, ข้าแก่แล้ว  ให้ข้าเสียสละให้ผู้เยาว์อย่างมีเกียรติเถอะ...”

 “ข้าจะส่งเสริมความปรารถนาเจ้า”  อดีตสหายที่ดีของเขากลายเป็นปีศาจชั่วร้าย ขณะที่ระเบิดเพลิงระดมหมัดใส่เขา ทำให้เขากระอักเลือดไม่หยุด

ชื่อเฟย, ซุ่นเทียนและองค์ชายเงาดำไม่สนใจช่วยเหลือคนทั้งสองแต่อย่างใด

พวกเขาจับจ้องสายตาดูที่เย่ว์หยางและเสี่ยวเหวินหลีที่ตอนนี้หน้าซีดขาวราวกับศพ  พวกเขาไม่เข้าใจถึงสาเหตุที่คนผู้นี้ตัดสินใจทิ้งโอกาสหนีไป  อาจเป็นได้ว่าเขาใจอ่อนขึ้นเนื่องจากความเสียสละของสลาตัน?  หรือเป็นไปได้ว่าเนื่องจากมีแรงจูงใจอื่น?  แม้ว่าทั้งสามคนนั้นจะเกลียดเย่ว์หยางมาก  แต่ไม่มีใครกล้าประมาท  เพราะเย่ว์หยางมีสมบัติระดับเทพ  พวกเขาไม่สามารถฆ่าเขาได้โดยไม่มีการเสียสละอะไร

ทั้งสามคนหวังว่าพวกเขาจะสามารถฆ่าเจ้าเด็กนี่โดยสูญเสียน้อยที่สุด  โดยเฉพาะซุ่นเทียนและองค์ชายเงาดำ ไม่มีใครปรารถนาจะเป็นคนเสียสละต่อจากจักรพรรดิชื่อตี้

 “ซุ่นเทียน, องค์ชายเงาดำ ข้าจะเก็บบัญชีแค้นวันนี้ไว้แน่”  เย่ว์หยางแบมือ และเพลิงอมฤตก่อตัวเป็นคันศรเพลิงและกลายเป็นธนูน้ำแข็งและสายฟ้าสีม่วง

หนึ่งคันธนูกับลูกศรอีกสามดอก

คันศรโค้งและธนูที่เล็งไปในอากาศ

ซุ่นเทียน, ชื่อเฟยและองค์ชายเงาดำรู้สึกทันทีว่าพวกเขาจะตกเป็นเป้าหมาย  และไม่ว่าพวกเขาหนีไปทิศใด  พวกเขาก็ไม่สามารถหลบพ้นชะตากรรมถูกลูกศรปักหัวใจ

หน้าของซุ่นเทียนเขียวคล้ำ ขณะที่เขาแค่นเสียง   เขาปล่อยพลังห้าเปลี่ยงแปลงและแผ่พลังคลุมตัวจนทำให้ถ้ำมังกรปีศาจสั่นไปหมด  องค์ชายเงาดำหายไปราวกับว่าไม่เคยปรากฏตัว  แม้ว่าสนมชื่อเฟยจะเสียใจและโกรธ  แต่นางยังมิได้สูญเสียสำนึกเหตุผล  เท้าของนางเริ่มเต้นไปรอบๆ ราวกับว่ากำลังเต้นระบำดอกบัว

ควับ ควับ ควับ!

เย่ว์หยางคลายมือและปล่อยธนูแหวกอากาศออกไปสามดอกซ้อนต่อหน้าพวกเขาในพริบตาเดียว

 “บึ้ม!”  ซุ่นเทียนทำลายธนูด้วยหมัดของเขา  ขณะที่องค์ชายเงาดำและสนมชื่อเฟยหลบธนูที่เหลือได้หวุดหวิด

 “กลับมา!”  เย่ว์หยางโบกมือ ทำให้ธนูเพลิงม่วงทั้งสามดอกกลับมา  ครั้งนี้ซุ่นเทียนและคนที่เหลือสามารถหลบได้ง่ายโดยไม่ต้องใช้ความสามารถอะไรมาก  ธนูทั้งสามดอกแยกกันในอากาศ  ดอกหนึ่งยิงเข้าที่ปีกมังกรแดงที่พูดได้ ทำให้มันถูกแช่แข็งและปรากฏตัวทันที โดยเฉพาะปีกของมันที่ถูกยิงปรากฏเหมือนเป็นผนังน้ำแข็ง

อีกดอกหนึ่งยิงเข้าที่มังกรแดงที่ยังพูดไม่ได้ ทำให้มันตายทันที เนื่องจากมันหลบได้ไม่เร็วพอ

ซากมังกรแดงร่วงลงพื้นและกลายเป็นน้ำแข็งเหมือนกับเป็นรูปสลักน้ำแข็งที่สลักเป็นมังกรแดง

ธนูดอกที่สามแหวกอากาศและเจาะทะลุสมองของระเบิดเพลิงพอดี ทำให้ศีรษะของเขาระเบิดกระจาย  สลาตันที่ล้มลงอยู่บนพื้นกลิ้งออกมาโดยเร็ว  เลือดที่ไหลซึมออกมาจากคอของระเบิดเพลิงหยดลงพื้นกลายเป็นน้ำแข็ง  และพื้นทั้งหมดปรากฏเหมือนกับเป็นน้ำแข็ง  ถ้ำมังกรปีศาจกลายเป็นนรกน้ำแข็งและนี่เป็นผลมาจากลูกศรสามดอกของเย่ว์หยางเพียงอย่างเดียว

หลังจากยิงธนูดอกที่สามแล้ว  เย่ว์หยางจ้องมองซุ่นเทียนและองค์ชายเงาดำ  จากนั้นเขาก็พุ่งไปที่ปากถ้ำด้วยความเร็วดุจสายฟ้าพร้อมกับเสี่ยวเหวินหลีที่อยู่ในอ้อมแขน

สนมชื่อเฟย, ซุ่นเทียนและองค์ชายเงาดำไล่ตามเขาไปด้วยความเร็วที่เหนือกว่า

แต่พอเห็นสมบัติในมือของเย่ว์หยาง พวกเขาก็ถอยกลับทันที   มันไม่ใช่ผนึกเทพจักรพรรดิอวี้  เพราะด้วยอาการบาดเจ็บของเขาและปราณก่อกำเนิดที่เหลืออยู่  เขาไม่สามารถใช้ผนึกเทพจักรพรรดิอวี้ได้อีกครั้ง  แต่เขายังมีสมบัติที่น่าตกใจมากยิ่งกว่า... ปีศาจค้ำเจดีย์

เป็นสมบัติที่เก็บเอาไว้ในคลังสมบัติของอาณาจักรต้าเซี่ยและผนึกพลังที่ไม่ด้อยไปกว่าผนึกเทพจักรพรรดิอวี้ในภายใน

เมื่ออยู่ในปีศาจค้ำเจดีย์  แม้แต่นักสู้ที่แข็งแกร่งพอๆ กับจ้าวปีศาจก็ยังไม่สามารถหลุดพ้นออกมาจากผนึกคุมขังได้

แม้ว่าทั้งสามคนยังกังขาว่าเย่ว์หยางจะมีความสามารถพอใช้มันได้หรือไม่  แต่ไม่มีใครยินดีเสี่ยง  โดยเฉพาะอย่างยิ่ง กับปีศาจอสรพิษน้อยที่อยู่ในอ้อมแขนของเย่ว์หยาง  พลังที่รวมกันนี้ ไม่ง่ายเหมือนกับเลขหนึ่งบวกหนึ่ง

 “ข้าจะถอยกลับ...” สนมชื่อเฟยขบกรามทั้งที่โกรธ  น่าเสียดายที่นางไม่สามารถฆ่าศัตรูของนางในตอนนี้ได้  ทั้งที่นางก็รู้ตัวว่านางบาดเจ็บจากผนึกเทพจักรพรรดิอวี้และยังสูญเสียพลังภายในไปมาก  นางไล่ตามเย่ว์หยางไป  ขณะที่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหลอกซุ่นเทียนและองค์ชายเงาดำ  ถ้าพวกเขาเห็นว่านางอ่อนแอ  พวกเขาอาจทำร้ายนางก็ได้

เย่ว์หยางก็เหมือนกันแทบจะใช้ปราณก่อกำเนิดไปจนหมดสิ้น เขายังดูสบายๆ แต่เพียงผิวเผิน  แต่ความจริงเขาอยู่บนขอบเหวแห่งความตาย

ถ้าทั้งสามยังตามไล่ล่าเขา  เขาคงตายแน่ๆ

ซุ่นเทียนและองค์ชายเงาดำสบสายตากันและจากนั้นก็หรี่ตาให้กัน  ทั้งสองคนก็ไม่ยินดีจะเสี่ยง และพวกเขายอมทิ้งโอกาสฆ่าเย่ว์หยางและสนมชื่อเฟย  ถ้าทั้งสองร่วมมือกัน เย่ว์หยางและสนมชื่อเฟยคงตายแน่นอน  แต่พวกเขาต่างก็มีแรงจูงใจแอบแฝง  ดังนั้นพวกเขาจึงพลาดโอกาสที่ดีเช่นนี้

ไม่ถึงหนึ่งนาทีหลังจากเย่ว์หยางออกไป  วงเวทผนึกโบราณก็เริ่มสั่นสะเทือนอีกครั้ง

จากเบาๆ และเริ่มรุนแรง

และในที่สุดก็ทำให้ภูเขาสะเทือนเลื่อนลั่นไปหมด

มือสีเงินข้างหนึ่งยื่นออกมาจากวงเวทผนึก และจากนั้นภายใต้สายตาตื่นตะลึงของคนมากมาย  จักรพรรดิชื่อตี้ที่บาดเจ็บอยู่หลายแห่ง แต่ก็ยังดูมีเสน่ห์ ได้ออกมาจากวงเวทผนึก

เขามีบาดแผลบาดเจ็บเต็มตัว และแขนขวาขาด  เลือดที่ซึมออกย้อมตัวเขาที่อยู่ในสภาพเปลือยร่าง มองดูเหมือนมนุษย์โลหิต

สนมชื่อเฟยมีน้ำตาไหลนองหน้าโผเข้ากอดเขาพร้อมกับร้องไห้เสียงดัง

 “อย่าร้อง, ยอดรัก, อย่าร้องไห้เลย”  จักรพรรดิชื่อตี้ใช้มือซ้ายที่เหลืออยู่ลูบผมชื่อเฟยอย่างแผ่วเบา  นัยน์ตาสีทองมองดูซุ่นเทียนและองค์ชายเงาดำ “ขอบคุณที่พวกเจ้าช่วยเหลือ  ถ้าผนึกเทพจักรพรรดิอวี้ยังคงทำงานและกดดันต่อไปมากกว่าหนึ่งนาที ผลที่ออกมาคงแตกต่างกันแล้ว  ข้าจะตอบแทนพวกท่านทั้งสองในอนาคต  ถ้าพวกเจ้าต้องการจะไปแดนสวรรค์ ข้าจะให้คำแนะนำพวกเจ้าเอง”

ซุ่นเทียนและองค์ชายเงาดำเสียใจมาก  ถ้าพวกเขารู้ว่าจะเป็นเช่นนี้  พวกเขาคงช่วยเย่ว์หยางกำจัดจักรพรรดิซุ่นตี้แน่นอน

ถ้าพวกเขาไม่จู่โจมใส่เย่ว์หยาง แต่เป็นสนมชื่อเฟยแทน  จักรพรรดิชื่อตี้และสนมชื่อเฟยก็คงตายอย่างน่าอนาถ

แต่มันแย่มากที่พวกเขาพลาดโอกาสที่ดีที่สุดในการฆ่าจักรพรรดิชื่อตี้ไปแล้ว

หลังจากเขาฟื้นตัวและกลับไปสู่สภาพสูงสุด  คงจะเป็นเรื่องยากที่จะฆ่าจักรพรรดิชื่อตี้จากเมื่อหกพันปีที่แล้ว  แน่นอนว่าซุ่นเทียนและองค์ชายเงาดำเปลือกนอกไม่แสดงอะไรออกมา  ขณะที่พวกเขาคำนับแสดงความเคารพจักรพรรดิชื่อตี้  อย่างน้อยพวกเขาก็ยังจะมีโอกาสเดินทางไปแดนสวรรค์ได้ ซึ่งยังดีกว่าไม่ได้อะไรเลย  แม้ว่าซุ่นเทียนและองค์ชายเงาดำจะไม่เชื่อจักรพรรดิชื่อตี้ในตอนนี้  แต่พวกเขามั่นใจว่าในตอนนี้ พวกเขายังปลอดภัยอยู่ก่อน

เพราะพวกเขาสามารถเห็นได้ว่าจักรพรรดิชื่อตี้พลังถึงขีดจำกัดแล้ว  และเขาไม่มีพลังเหลือไว้สู้อีกต่อไป

 “ตอนนี้พวกเจ้าทุกคนไปได้แล้ว  เรื่องของพวกเราในตอนนี้ไม่เกี่ยวกับพวกเจ้า  พาสหายของพวกเจ้าออกไปได้”  จักรพรรดิชื่อตี้ปล่อยนักผจญภัยทันทีและพูดกับพวกเขาอย่างยโส  “บางทีในพวกเจ้าทุกคนอาจรู้ว่าชายหนุ่มผู้นั้นเป็นใคร  ช่วยตอบข้าหน่อย  ข้าชื่นชมเขา เพราะไม่มีใครสามารถสู้กับข้าและทำให้ข้าอยู่ในสภาพอนาถได้ขนาดนั้น  ถ้าเขายินดีจะเป็นศิษย์ข้า  ข้าจะปล่อยเขาให้ครองดินแดนมนุษย์  ถ้าเขาไม่ต้องการเช่นนั้น  อย่างนั้นช่วยข้าบอกเขาว่าข้าจะฆ่าทุกคนที่เกี่ยวข้องกับเขาและข้าจะไม่ยอมปล่อยใครออกไปด้วย”