เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 512 พวกท่านช่างดีต่อข้าจริงๆ?

ตอนที่  512  พวกท่านช่างดีต่อข้าจริงๆ?

ทางเข้าธารน้ำแข็งโบราณ

ในใจกลางหุบธารน้ำแข็งที่กว้างใหญ่  มีภูเขาแก้วผลึกใสรูปกรวยสูงตระหง่านเกินกว่าหนึ่งกิโลเมตร  ถ้าไม่มีแท่งภูเขาแก้วผลึกที่พังทลายและทำให้ซากหักพังปรากฏอยู่เล็กน้อย  คงไม่มีใครเชื่อว่านั่นคือซากโบราณสถาน

พายุหมุนกำลังหมุนเป็นเกลียวอยู่รอบๆ ภูเขานั้น ทำให้ธารน้ำแข็งปั่นป่วนไปหมด

รอยแยกมิติสลายปรากฏเป็นครั้งคราว  แต่สิ่งที่แปลกที่สุดก็คือมันมักจะปรากฏอยู่รอบๆ ภูเขาแต่กลับไม่สร้างความเสียหายให้กับภูเขาแก้วผลึก

ราชันย์ปีศาจใต้พาทุกคนเข้าไปทางประตูแก้วผลึกทางทิศตะวันตกซึ่งเป็นหนึ่งในทางเข้าสามทางเข้าสู่ซากโบราณสถาน  กล่าวกันว่ามีประตูทิศเหนือ, ใต้, ตะวันออกและตะวันตกเมื่อในอดีต  แต่ประตูทิศเหนือถูกรื้อจนใช้งานไม่ได้   ดังนั้นจึงไม่มีผู้ใดสามารถเข้าจากตรงนั้นได้  ประตูทิศตะวันออกและทิศใต้ยังอยู่ในความวุ่นวาย ทำให้ทางผ่านตรงนั้นอันตรายมาก มีเส้นทางที่ปลอดภัยทางเดียวก็คือทางเข้าประตูทิศตะวันตกที่ราชันย์ปีศาจใต้ได้ผ่านเข้ามาในอดีต

 “ระวังให้ดีนะทุกคน!  ภายในมีทางเดินเป็นจำนวนมาก และถ้าหลงเข้าไปในหนึ่งในทางเหล่านั้น  พวกท่านอาจติดอยู่ภายในถึงสองสามวันก็เป็นได้”  ราชันย์ปีศาจใต้แจ้งให้ทุกคนทราบ

 “.....”  เย่ว์หยางเรียกเสี่ยวเหวินหลีทันที

ราชาเฮยอวี้, จักรพรรดิฟ้าและจักรพรรดิใต้พิภพตกใจเล็กน้อย

ทำไมเขาถึงเรียกอสูรพิทักษ์ ทั้งที่ยังไม่มีอสูรตัวใดปรากฏ?

เย่ว์หยางเคยผ่านวังเบญจธาตุและได้รับความเสียหายที่นั่นมาก่อน  ถ้ากฎโบราณภายในซากโบราณสถานจำกัดการอัญเชิญ  อย่างนั้นไม่ว่าอสูรของเขาจะแข็งแกร่งเพียงใด ก็เปล่าประโยชน์กันทั้งหมด  จ้าวปีศาจน้ำแข็งดึกดำบรรพ์ที่เพิ่งฆ่านักสู้ปราณก่อกำเนิดต่างเผ่าพันธุ์ไปนั้นไม่ใช่อสูรศักดิ์สิทธิ์  มันเป็นอสูรแพลตตินัมระดับสิบ  แต่พลังของมันคล้ายกับพลังของนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับแปด

ถ้ามีอสูรที่แข็งแกร่งขนาดนั้นสักร้อยตัวหรือแข็งแกร่งยิ่งกว่าซ่อนอยู่ภายใน  และในสภาพที่ไม่มีใครสามารถอัญเชิญอสูรของพวกเขาได้  เย่ว์หยางไม่สามารถนึกภาพออกเลยว่าผลจะเป็นเช่นไร

ไม่ต้องคิดเลยว่าราชาเฮยอวี้คิดกับเขายังไง  ความปลอดภัยของเขาต้องมาก่อนเสมอ

เย่ว์หยางไม่เพียงแต่เรียกเสี่ยวเหวินหลีอออกมาเท่านั้น  เขายังเรียกโคเงาอาหมันผู้มีพลังหัวใจธรณีสารและไม่มีวันเหนื่อยออกมาด้วย

 “เข้าไปกันเถอะ!”  ราชันย์ปีศาจใต้ไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไร  แต่ราชาเฮยอวี้และจักรพรรดิฟ้าระมัดระวังเสี่ยวเหวินหลีเป็นพิเศษ  เนื่องจากพวกเขาลอบมองเธออยู่หลายครั้ง  เหมือนกับจะยืนยันว่าเธอคืออสูรศักดิ์สิทธิ์หรือเป็นอสูรในตำนาน  เสี่ยวเหวินหลียังหลับอยู่บนหลังของเย่ว์หยางเหมือนกับเป็นลูกสาวเขา  ตาของเธอยังคงปิดสนิทเหมือนกับว่าหลับสนิท

ปฏิกิริยาแรกที่ราชาเฮยอวี้มีเมื่อเห็นเสี่ยวเหวินหลีก็คืออยู่ห่างๆ จากเธอ

แม้ว่าพวกเขาไม่ได้ต่อสู้กันมาก่อน  แต่ปีศาจอสรพิษน้อยของเย่ว์หยางก็มีพลังที่น่าประทับใจมาก  เพราะเธอมีทักษะแฝงเร้นโซ่ล่องหนที่ทรงพลังที่สามารถตรึงความเคลื่อนไหวของศัตรูของเธอได้  ยอดฝีมือนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับสูงๆ ของหอทงเทียนก็ได้ยินเรื่องนี้มานานแล้ว  ซุ่นเทียนและองค์ชายเงาดำก็เคยพลาดท่าเป็นเหยื่อทักษะแฝงเร้นโซ่ล่องหนของเสี่ยวเหวินหลีมาแล้ว  แม้แต่ราชันย์จ้าวปีศาจแดนอเวจีก็ไม่เว้น  มีแม้กระทั่งคาดเดาว่าก้วนหลานตายภายใต้การร่วมโจมตีของเย่ว์หยางและเสี่ยวเหวินหลีโดยใช้วงจักรล้างโลกและทักษะแฝงเร้นโซ่ล่องหนตามลำดับ

จักรพรรดิฟ้าก็ยังคงระวังเสี่ยวเหวินหลี

หลังจากถูกพันธนาการ  ราชาเฮยอวี้ยังคงได้รับการปกป้องด้วยสมบัติระดับศักดิ์สิทธิ์เต็มร่าง  ก็เพียงแค่ว่าทำให้พลังเขาลดลงเล็กน้อย  พลังของสมบัติศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้ทรงพลังแข็งแกร่งเท่ากับราชาเฮยอวี้

เขาเป็นผู้มีชื่อเสียงในเรื่องทักษะความเร็วและพลังงานแสงจะไม่ได้เปรียบแต่อย่างใด ถ้าเผชิญหน้ากับทักษะแฝงเร้นโซ่ล่องหน

อาจกล่าวได้ว่าเขาถูกโซ่ล่องหนจำกัดอย่างสมบูรณ์  นี่คือสาเหตุที่เขาไม่ต้องการล่วงเกินหาความลำบากให้เย่ว์หยาง

มีเพียงจักรพรรดิใต้พิภพที่ยังเงียบมองดูโคเงาอาหมัน

 “แปลกจริงๆ... ไม่มีอสูรเฝ้าทางผ่านแก้วผลึก”  ราชันย์ปีศาจใต้นำทางเย่ว์หยางมาหยุดพักอยู่ที่ประตูทิศตะวันตก  แต่นางหยุดนิ่งสนิทหลังจากไปตามทางได้สองสามร้อยเมตร  “ควรจะมีเงาปีศาจที่สามารถซ่อนตัวอยู่ในทางแก้วผลึกที่นี่ได้   พวกมันสามารถเลียนแบบทักษะของผู้บุกเข้ามาได้ และไม่มีวันตาย  ดังนั้นพวกมันจึงสร้างความปวดหัวให้เป็นอย่างมาก  เดี๋ยวนี้ไม่ทราบว่าพวกมันหายไปอยู่ที่ไหนกันหมด  เกิดอะไรขึ้น?”

 “เจ้าแน่ใจนะว่าเราไม่ได้มาผิดทาง?”  ราชาเฮยอวี้ถาม

 “ไม่เลย,  แม้ว่าทางเดินแก้วผลึกที่นี่จะดูเหมือนเขาวงกตน่าสับสน  แต่ข้ามั่นใจว่าข้าไม่ได้ไปผิดทาง”  ราชันย์ปีศาจใต้สั่นศีรษะ

 “เป็นไปได้ไหมว่าทางเดินมีการเคลื่อนไหวด้วยตัวเองทำให้ตำแหน่งเปลี่ยนไป?”  จักรพรรดิฟ้าพูดถึงความเป็นไปได้

 “ไม่ ไม่มีทางเป็นเช่นนั้นไปได้  ข้าไม่รู้สึกถึงการสั่นสะเทือนแต่อย่างใด  ข้ามีความรู้สึกไวต่อเสียงและกลิ่นมาก  ยิ่งกว่านั้นเครื่องหมายที่นี่ก็ไม่ได้หายไป  ดังนั้นนี่จึงเป็นเส้นทางที่ข้าใช้ในครั้งก่อน”  ราชันย์ปีศาจใต้ จะใช้หมุดเงินปักไว้ทุกๆ สองสามเมตรที่นางเดิน เข็มเหล่านั้นจะมีแรงสั่นสะเทือนอ่อนซึ่งทำหน้าที่นำทางให้นาง   เย่ว์หยางสังเกตได้ว่านางจะรวบรวมหมุดทั้งหมดที่นางทิ้งไว้เบื้องหลังและใส่หมุดชุดใหม่ทุกๆ สองสามเมตร ดังนั้นว่าตามเครื่องหมายเหล่านี้ ราชันย์ปีศาจใต้จึงเชื่อมั่นว่าไม่ได้มาผิดทาง

 “ขอข้าถามหน่อยได้ไหม  เครื่องหมายที่เจ้าทิ้งไว้เบื้องหลังเป็นโน้ตเพลงใช่ไหม? เพลงอะไรเหรอ?”  เย่ว์หยางถามทันที

 “วังลึกลับ” ราชันย์ปีศาจใต้มองดูเย่ว์หยางอย่างครุ่นคิด

 “อย่าสงสัยเลยทุกคน เราเดินมาถูกทางแล้ว  เพียงแต่ระยะทางเท่านั้นที่ผิด  อาจจะดูเหมือนว่าเราเดินไม่กี่ร้อยเมตร  แต่ความจริงเราอาจเดินมาเป็นพันเมตรหรืออาจไกลกว่าก็ได้”  เย่ว์หยางชี้ไปที่จักรพรรดิใต้พิภพข้างหลังเขา  “และเขาก็คือเงาปีศาจ ข้าไม่รู้ว่าจักรพรรดิใต้พิภพตัวจริงไปไหนแล้ว  แต่เขาคือร่างเลียนแบบของจักรพรรดิใต้พิภพที่ใช้ทักษะมาหลอนพวกเรา”

 “มาอีกแล้วหรือ?”  สายตาราชาเฮยอวี้กลายเป็นเยือกเย็นทันที

เขาไม่ได้ตระหนักจริงๆ ว่าจักรพรรดิใต้พิภพถูกแทนที่อย่างเงียบๆ

ถ้าอสูรพิทักษ์สมบัติมีพลังแปลกประหลาดอย่างอื่น  อย่างนั้นจะทำให้เขาตกอยู่ในอันตรายหรือไม่?

จักรพรรดิฟ้าปลดปล่อยพลังปราณก่อกำเนิดระดับเก้าและโจมตีใส่จักรพรรดิใต้พิภพ  เขามั่นใจว่าการโจมตีครั้งแรกของเขาจะทำให้จักรพรรดิใต้พิภพต้องกระเด็นไปจากแรงกระแทก  เงาปีศาจสามารถลอกความสามารถลึกลับของเขาได้แต่ไม่ใช่ความแข็งแกร่งของเขา  เงาปีศาจมีพลังเทียบเท่านักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับเจ็ดจึงพ่ายแพ้ได้ง่ายกระเด็นไปมากกว่าสิบเมตรเพราะแรงกระแทก

หลังจากมันออกไปแล้วทั่วทั้งพื้นที่ก็ชัดเจน  เหมือนกับว่ามีพลังงานทำความสะอาดให้

พื้นที่เขายืนอยู่ไม่เปลี่ยน  แต่ทางเดินเปลี่ยนแปลง

ดูเหมือนคล้าย  แต่ก็ดูแตกต่างกัน

ปีศาจเงาที่ปลอมตัวเป็นจักรพรรดิใต้พิภพแสดงร่างเงาดำที่ดูเพศไม่ออก  นี่คือร่างเดิมของมัน

จักรพรรดิใต้พิภพถูกปีศาจเงาเข้าแทนที่และจักรพรรดิใต้พิภพตัวจริงอยู่ที่ไหนไม่มีใครรู้  ขณะที่ราชาเฮยอวี้เตรียมจะพูด  เขาก็ตระหนักได้ทันทีว่ามีจักรพรรดิฟ้ามากมายอยู่ในทางเดินแก้วผลึก พวกมันทั้งหมดมีความเร็วระดับที่ทุกคนไม่สามารถจำแนกได้ระหว่างจักรพรรดิฟ้าตัวจริงและตัวปลอม  จักรพรรดิฟ้าคำรามลั่นและโจมตีใส่ร่างปลอมของจักรพรรดิใต้พิภพทุกร่างอย่างบ้าคลั่ง ทำให้คนที่เห็นถึงกับมึนงงเมื่อเห็นภาพนั้น

 “จักรพรรดิฟ้า  ท่านมัวแต่เสียเวลาต่อสู้  งั้นเราจะไปล่าสมบัติกันต่อเถอะ”  เย่ว์หยางราดน้ำมันลงในกองไฟ ทำให้จักรพรรดิฟ้าโกรธยิ่งขึ้น

 “โธ่เว้ย, ข้าคือตัวจริง มาช่วยข้ากำจัดพวกที่เหลือด้วย!  ต่อให้พวกมันไม่ตาย พวกมันก็ต้องใช้เวลาฟื้นตัวนาน ถ้าเจ้าจะฆ่าพวกมัน” จักรพรรดิฟ้าคลั่งไปแล้ว

 “ข้าคือตัวจริง.....”

 “พวกแก..เจ้าพวกวายร้าย  ข้าจะฆ่าพวกเจ้า....”

ร่างจักรพรรดิฟ้าทั้งหมดต่างก็อ้างว่าพวกมันเป็นตัวจริง  แม้แต่ราชาเฮยอวี้ก็ไม่สามารถจำแนกได้ระหว่างตัวจริงกับตัวปลอม

เย่ว์หยางไม่สนใจช่วยอยู่แล้วเมื่อเขาเห็นว่าจักรพรรดิฟ้าตกเป็นเป้าหมาย  คนน้อยลงก็หมายความว่ามีคู่แข่งน้อยลง  อาจจะมีสมบัติลับแค่เพียงหนึ่ง แม้ว่าต่อให้มีเป็นล้าน เขาก็จะไม่ยอมเหลือให้จักรพรรดิฟ้าแน่นอน

เย่ว์หยางคว้าตัวราชันย์ปีศาจใต้และพาวิ่ง  เขาไม่สนใจจักรพรรดิฟ้า ไม่ว่าเขาจะโกรธหรือคลั่งก็ตาม

ราชาเฮยอวี้ลังเลเล็กน้อย  แต่เขาตัดสินใจอยู่ต่อในที่สุด

เขามีทักษะพิเศษที่ทำให้เขารู้สึกได้ถึงเป้าหมายของเขา และแม้ว่าเขาสามารถรู้สึกได้เพียงคนเดียว  เขาก็สามารถกำหนดตำแหน่งของเย่ว์หยางได้  ดังนั้นราชาเฮยอวี้จึงไม่กลัวว่าเขาจะหลบหนี

ยิ่งกว่านั้น ไม่มีการรับรองว่าข้างหน้าจะปลอดภัย...

แต่จักรพรรดิฟ้าไม่ต้องการให้เย่ว์หยางได้สมบัติลับก่อนเขา  ดังนั้นเขาเร่งเร้าพลังจนถึงระดับสิบ

 “พลังหมื่นสุริยา!”

ด้วยพลังไม้ตายของเขา จักรพรรดิฟ้าตัวปลอมทั้งหมดบินหนีด้วยความเร็วสูง และถูกพลังบังคับกลับคืนสู่รูปลักษณ์เดิม  พวกมันบาดเจ็บสาหัสแต่ไม่ตาย  ดังนั้นพวกมันจึงเหาะเข้าไปจำศีลในทางเดินแก้วผลึกทีละตัวทันที  พวกมันสามารถลอกเลียนทักษะพิเศษได้  แต่ลอกเลียนพลังความแข็งแกร่งของพวกเขาไม่ได้ ดังนั้นปัญหานี้จักรพรรดิฟ้ายังคงจัดการได้ ยกเว้นแต่ว่าเขาอยู่ในสภาพน่าอดสู

หลังจากเอาชนะเงาปีศาจได้ทั้งหมด ราชาเฮยอวี้และจักรพรรดิฟ้าก็ติดตามเย่ว์หยางและราชันย์ปีศาจใต้อย่างใจจดจ่อ  เมื่อพวกเขาไปถึงลานแก้วผลึก  พวกเขาก็ต้องทึ่งกับภาพที่อยู่ต่อหน้าพวกเขา เหมือนกับเย่ว์หยาง

นั่นเป็นพื้นที่ย่อย มีลักษณะเฉพาะ เหมือนกับวิหารสิบสองนักษัตร  แต่ไม่มีอสูรพิทักษ์รักษาแต่อย่างใด

ลานแก้วผลึกทั้งหมดมีขนาดมหึมา

แต่ว่างเปล่า

เย่ว์หยางคะเนว่าพื้นที่ทั้งหมดมีขนาดเท่าสนามฟุตบอลร้อยสนาม อาจจะครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่กว่าภูเขาแก้วผลึก  มีโดมแก้วผลึกอยู่เหนือผนังแก้วผลึกหนาอยู่สูงเกือบพันเมตร  เมื่อพูดถึงขนาดปัจจุบัน  ภูเขาแก้วผลึกด้านนอกอาจไม่พอดีกับมันก็ได้  อย่าว่าแต่ทางเดินแก้วผลึกก็อยู่ห่างไม่กี่พันเมตร

ในใจกลางลานแก้วผลึก มีแท่งแก้วผลึกสูงหกเมตรอยู่ต่อหน้าเย่ว์หยาง

มีอักษรรูนสวรรค์จารึกอยู่บนนั้น

มีหีบสี่ใบวางอยู่ด้านล่าง ได้แก่หีบทอง หีบเงิน หีบทองแดงและหีบไม้

 “สมบัติลับหาได้ง่ายอย่างนี้เชียวหรือ?”  จักรพรรดิฟ้าตะลึง

 “.....”  ราชาเฮยอวี้รู้สึกว่าไม่น่าเป็นไปได้เช่นกัน

เขายังคิดว่าหีบเหล่านี้เป็นเงาปีศาจหรือภาพลวงตาที่อสูรพิทักษ์สมบัติแห่งลานแก้วผลึกสร้างขึ้นมาเพื่อหลอกล่อทุกคน

เย่ว์หยางไม่ตอบ

ราชันย์ปีศาจใต้ถอนหายใจแผ่วเบา  “ข้าเคยมาที่นี่ก่อนหน้านั้น และข้าได้เลือกหีบหนึ่งในสี่ มีแสงยิงออกมาและต่อมาที่ข้ารู้ก็คือ ข้าอยู่ในโลกชายขอบสวรรค์ ข้าถูกแสงนั้นขับไล่ออกมา”ม

 “จะเป็นยังไงถ้าข้าเลือกหมดทั้งสี่ใบ?”  จักรพรรดิฟ้าถาม

เย่ว์หยางชี้ไปที่อักษรรูนสวรรค์บนเสาแก้วผลึก  “จักรพรรดิฟ้า  ข้าไม่รู้เลยว่าเจ้าอ่านหนังสือไม่ออก  เจ้าไม่เข้าใจสิ่งที่เขียนไว้ตรงนั้นหรือ?  เขาเขียนไว้ชัดเจนว่าเราต้องเลือกหีบหนึ่งใบจากในสี่ใบนี้ และสมบัติลับจะตกอยู่กับคนที่โชคดี  ถ้าเจ้าไม่มีวาสนากับสมบัติลับ  เจ้าจะถูกขับไล่ออกไปเหมือนนาง  ถ้าเจ้าเลือกผิด  เจ้าอาจถูกส่งไปนรกบ่อเลือดก็ได้ นั่นอาจเป็นที่ๆ เจ้าได้เที่ยวฟรีๆ มีกระดูกขาวๆ และเนื้อถลกหนังเป็นอาหารว่างก็เป็นได้  นอกจากนี้ ถ้าเจ้าเลือกจะทำเช่นนี้ ข้าต้องขอแสดงความยินดีกับเจ้าเลยว่า เจ้าจะพบกับอสูรดึกดำบรรพ์ที่แข็งแกร่งมากปรากฏตัวรออยู่ที่ลานแก้วผลึก  ข้าเชื่อว่าเจ้าจะมีความสุขจนฉี่ราดกางเกงได้เลย”

 “ในเมื่อเจ้ากลัวนัก  อย่างนั้นก็ไม่ต้องเลือกอะไร”  จักรพรรดิฟ้าพยายามข่มความโกรธกับคำพูดแดกดันของเย่ว์หยาง

 “ราชันย์ปีศาจใต้ เจ้าเลือกครั้งที่เท่าไหร่แล้ว?”  ราชาเฮยอวี้เป็นคนมีฝีมืออยู่แล้ว เขาไม่สนใจคำพูดถากถางของเย่ว์หยาง แม้ว่าเขาจะไม่เชี่ยวชาญในการอ่านภาษารูนสวรรค์เท่าเย่ว์หยาง แต่เขาก็สามารถทำความเข้าใจได้บางส่วนและเขาก็ทราบความหมายในทำนองเดียวกับที่เย่ว์หยางพูด

 “ข้ามาที่นี่สองครั้ง ครั้งนี้จะเป็นครั้งที่สาม  แต่ตำแหน่งและลำดับของกล่องก็แตกต่างเปลี่ยนไปด้วย  ครั้งแรกข้าโดนไล่ออกไป  และครั้งที่สองเป็นหีบเปล่า ตอนนี้เป็นครั้งที่สามแล้ว  ข้าไม่สามารถบ่งบอกอะไรได้แน่นอน  พวกท่านเลือกก่อนเถอะ  ข้าจะเป็นคนสุดท้าย”  ราชันย์ปีศาจใต้ไม่มั่นใจเพียงพอ  ดังนั้นนางตัดสินใจให้โอกาสคนที่เหลือเสี่ยงก่อน

 “เจ้าเลือกก่อน!”  จักรพรรดิฟ้าชี้มาที่เย่ว์หยาง

 “ทำไมล่ะ?”  เย่ว์หยางงง  ทำไมจักรพรรดิฟ้าถึงได้ดีต่อเขานัก?

 “พวกเราสามคนลงคะแนนตกลงให้เจ้าเลือกเป็นคนแรก”  จักรพรรดิฟ้าระบุว่าเขาเป็นคนที่รักประชาธิปไตยมาก และใช้กลยุทธออกเสียงข้างมากเพื่อชี้ขาด

 “จริงเหรอ?  พวกท่านช่างดีต่อข้ามากจริงๆ.. อย่างนั้นข้าไม่เกรงใจก็แล้วกัน” เย่ว์หยางมองดูจักรพรรดิฟ้าอย่างประชดและหัวเราะอย่างเย็นชา  เหมือนกับว่าเขารู้แล้วว่ากล่องไหนมีสมบัติ  เขาถลาไปข้างหน้าทันที  ด้วยอาการเช่นนั้น จักรพรรดิฟ้ารู้สึกแสนเสียดาย  ฮึ่ม.. เย่ว์หยางอาจมีทักษะพิเศษบางอย่างและสามารถระบุได้ว่ากล่องไหนมีสมบัติลับ  ถ้าเขาปล่อยให้เย่ว์หยางเลือก  เขาจะต้องประสบความสูญเสียมากอย่างแน่นอน