เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 615 กระจกปลิดวิญญาณ

ตอนที่  615  กระจกปลิดวิญญาณ

มนุษย์ตัวเล็กและอ่อนแออย่างอี้หนานสามารถฆ่ามือสังหารนักสู้ปราณดินระดับห้าได้ทันทีสร้างแรงกระทบและความรู้สึกตกตะลึงให้กับทุกคน

อย่าว่าแต่สมาชิกกลุ่มโจรธรรมดาเลย  แม้แต่ป้อมปราการเหล็กอย่างกองทัพกริฟฟินสายฟ้าก็ยังสั่นและปั่นป่วนเล็กน้อย  ผลกระทบต่อกำลังใจจากการสังหารได้ฉับพลันที่อยู่เหนือระดับนักสู้เป็นเรื่องสร้างความลำบากให้จริงๆ  นอกจากนี้ ทุกคนสามารถเห็นได้ว่าสตรีชาวมนุษย์ผู้นี้ครอบครองคัมภีร์อัญเชิญชั้นแพลตตินัม  นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

มีนักสู้แดนสวรรค์นับไม่ถ้วน แต่พวกเขาไม่มีคัมภีร์อัญเชิญเป็นส่วนใหญ่

ต่อให้พวกเขามี พวกเขาก็ไม่สามารถยกระดับได้จนถึงชั้นแพลตตินัม

นอกจากนี้ คัมภีร์อัญเชิญของสตรีชาวมนุษย์นี้สามารถยกระดับได้จนถึงชั้นแพลตตินัม ตัวนางเองยังเป็นแค่นักสู้ปราณดินระดับหนึ่งเท่านั้น  ถ้ายังยกระดับได้ต่อไป ก็อาจจะก้าวหน้าเป็นคัมภีร์เพชรหรือเป็นคัมภีร์ชั้นศักดิ์สิทธิ์ได้ไม่ใช่หรือ?

สาวยักษ์ปากอ้าตาค้างจ้องมองอี้หนาน ไม่อาจทำใจเชื่อสิ่งที่นางได้เห็นอย่างสิ้นเชิง

แม้ว่านางจะมีพลังถึงขั้นปราณฟ้าระดับห้า แต่นางก็ยังไม่มีคัมภีร์อัญเชิญ แต่สาวน้อยที่อยู่ต่อหน้านาง  ดูตัวเล็กนิดเดียวและอ่อนแอ แค่หายใจแรงๆ ก็แทบจะฆ่านางได้  อย่างไรก็ตามสาวน้อยนางนี้กลับมีคัมภีร์อัญเชิญ นางแทบไม่สามารถยอมรับได้ว่าสาวน้อยนั้นมีคัมภีร์อัญเชิญ  นางมีศักยภาพที่ยิ่งใหญ่อย่างแน่นอน  ดังนั้นการทำสัญญากับคัมภีร์ได้จึงไม่ใช่เรื่องน่าประหลาด  สิ่งที่ทำให้นางไม่สามารถยอมรับได้ก็คือคัมภีร์อัญเชิญในมือของเด็กสาวที่เปราะบางนี้เป็นคัมภีร์ที่ยกระดับถึงชั้นแพลตตินัม  เห็นได้ชัดว่าเด็กสาวนางนี้ผ่านการต่อสู้มาอย่างโชกโชน และไม่ได้อ่อนแอเหมือนอย่างที่นางเข้าใจ

ปัญหาก็คือไม่ว่านักสู้ปราณดินจะแข็งแกร่งมากเพียงไหนก็ตาม แต่ก็ยังเป็นไปไม่ได้ที่จะฆ่านักรบมือสังหารปราณดินระดับห้ารวดเดียวได้

เป็นไปได้หรือที่มดตัวน้อยจะกัดสิงโตสี่ตัวจนตายได้?

เป็นไปไม่ได้!

 “ไม่ นั่นไม่ใช่พลังกฎรหัสโบราณ  เราไม่รู้สึกถึงแรงกดดัน และคนทั้งสี่ก็ยังสามารถโจมตีได้  นั่นคือข้อพิสูจน์ว่ามันคือพลังเฉพาะอย่าง”  จอมปีศาจจื้อกวงลูบศีรษะที่ล้านเลี่ยนและเขาสรุปด้วยสีหน้าที่น่ากลัว “แม่หนูน้อยนี่สามารถสู้ได้เกินระดับของตัวเองไปมากและสู้เสี่ยงตายในระยะประชิดได้”

 “ในเมื่อเราไม่สามารถเข้าสู้ในระยะใกล้ได้  อย่างนั้นเราก็สู้กันในระยะไกล!”  ตาของตัวตลกเสี่ยวโฉ่วเป็นประกายเย็นชา

เขาชี้นิ้วที่ยาวผิดปกติของเขา

นักสู้ปราณดินระดับห้าอีกสี่คนก้าวออกมาทันที พวกเขาเป็นมือธนู

ทั้งสี่คนกระจายออกไประยะห่างกันร้อยเมตรพร้อมกัน ธนูทั้งหมดเล็งยิงใส่อี้หนาน

เย่ว์หยางรู้ว่าจอมปีศาจจื้อกวงฉลาดมากจริงๆ  เขาพบข้อเสียเปรียบของสนามพลังที่อี้หนานใช้ เมื่อเกิดข้อเสียแล้ว สนามพลังประเภทนี้ซึ่งมีขนาดเล็ก  จะมีผลเพียงในระยะรัศมีสิบเมตรรอบตัวอี้หนาน แม้ว่าอี้หนานจะมีพลังวิญญาณที่แข็งแกร่งที่สุด  แต่สนามพลังจะแผ่ออกมาได้เพียงระยะสิบเมตร  เนื่องจากจำเป็นต้องใช้สมาธิมากเพื่อเปลี่ยนสภาพเป็นกลีบบุปผา ถ้าเป็นเย่ว์ปิงแทน รัศมีทำการอาจเป็นเพียงเมตรหรือสองเมตรเท่านั้น

แน่นอนว่าความได้เปรียบของสนามพลังก็ชัดเจนมากเช่นกัน

ความคล้ายคลึงกับพลังรหัสโบราณไม่มีใครเทียบได้ในรัศมีระยะสิบเมตร  ศัตรูไม่สามารถฆ่าหรือทำร้ายอี้หนานได้ ตราบใดที่พลังจิตของนางยังไม่หมด

หรือเว้นแต่ศัตรูจะมีพลังระดับปราณฟ้าที่แข็งแกร่งมากซึ่งมีอำนาจโดยตรงที่จะกำจัดสนามพลังที่เกิดขึ้นจากสมาธิพลังจิตของอี้หนาน...

สำหรับการจะทำอย่างนั้นได้  จะต้องมีพลังที่แข็งแกร่งมากเพียงไหน?

เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้สำหรับนักสู้ปราณฟ้าทั่วไปและมีแต่เพียงนักสู้ปราณฟ้าระดับสามและที่เหนือกว่าจึงจะทำสำเร็จได้  นอกจากนี้ จะต้องเป็นนักสู้ปราณฟ้าประเภทที่มีปัญญาซึ่งมีพลังจิตที่แข็งแกร่งมากและไม่ใช่อสูรปราณฟ้าที่เกิดมาพร้อมกับพลังปราณฟ้าโดยกำเนิด

เย่ว์หยางใช้จักษุญาณทิพย์ตรวจสอบศัตรูและพบว่ามีคนผู้มีพลังทำลายสนามพลังนี้ได้ก็คือจอมปีศาจจื้อกวงและหัวหน้าโจรตัวตลกเสี่ยวโฉว่

จอมพลเกราะทองหลงเสียงและมนุษย์เผ่ากระดูกราเชลทั้งสองขมวดคิ้ว ไม่มั่นใจว่าจะสามารถทำลายสนามพลังได้หรือไม่

จักรพรรดินีราตรีและแม่สี่ความจริงลอบสอนวิชาลับให้อี้หนานหรือเปล่า?

ความจริงพวกนางได้ให้สนามพลังจิตวิญญาณที่ทรงพลังอย่างนั้นหรือเปล่า?  หรือว่าเป็นแต่อี้หนานที่ครอบครองพลังนี้หรือว่าองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนและสาวๆ นางอื่นก็มีพลังเช่นนี้ด้วย? พวกนางสามารถสร้างสนามพลังจิตได้หรือว่ายังสามารถสร้างสนามพลังรูปแบบอื่นอีก?   ยิ่งเย่ว์หยางคิดเรื่องนี้  เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าจักรพรรดินีราตรีและแม่สี่ลึกลับมากขึ้น  โดยเฉพาะอย่างยิ่งแม่สี่ เห็นได้ชัดว่าความสามารถต่อสู้ของนางเป็นศูนย์ แม้เมื่อตอนเขาใช้จักษุญาณทิพย์ตรวจสอบดู  เขาสามารถระบุได้แต่เพียงว่านางเป็นบุคคลสามัญ  อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าแม้แต่การกระทำของนางมีแต่จะยิ่งลึกลับมากขึ้น

แม่สี่นั้น สถานะที่แท้จริงของนางเป็นเช่นไร?

เย่ว์หยางไม่เคยเชื่อว่าแม่สี่จะเป็นคนธรรมดาสามัญ  อย่างไรก็ตาม ถ้านางไม่เฉลยออกมาเอง  เย่ว์หยางไม่มีทางเผชิญหน้าคาดคั้นกับนางแน่  เขาได้แต่แกล้งทำเป็นเหมือนไม่มีอะไร

 “ควั่บ!”

ธนูแหลมคมทั้งสี่ดอกพุ่งออกมาอย่างว่องไวราวสายฟ้ามีแนวแสงเป็นทางตามหลังพุ่งตรงเข้าหาอี้หนาน  ไม่มีใครคิดว่าอี้หนานจะสามารถหลบธนูสังหารทั้งสี่ดอกนั้นได้  แค่เด็กสาวมนุษย์นักสู้ปราณดินระดับหนึ่งจะต้องถูกฆ่าตายทันทีเมื่อเผชิญหน้ากับนายขมังธนูนักสู้ปราณดินระดับห้า  แต่ไม่มีข้อสรุปแต่อย่างใด

ธนูเหล่านี้ถ้าใช้ลอบทำร้ายระหว่างต่อสู้ก็มีพลังสังหารศัตรูในระดับสูง

แต่นี่เป็นเพราะธนูทั้งหมดบรรจุพลังเข้มข้นของนายขมังธนูทั้งสี่คนนี้

ธนูเหล่านั้นถูกปล่อยออกไปอย่างยอดเยี่ยมพร้อมกัน

เย่ว์หยางไม่ขยับกล้ามเนื้อเลยไม่ว่าส่วนไหนๆ  สาวยักษ์ดูเหมือนต้องการจะเข้ามากวาดธนูออกไป แต่เมื่อเห็นว่าเย่ว์หยางไม่มีทีท่าตั้งใจจะแทรกแซงการต่อสู้เลยแม้แต่น้อย  นางบังคับตัวให้อยู่กับที่

อี้หนานเหยียดแขนอย่างใจเย็น และกระจกภูตที่สดใสปรากฏอยู่ต่อหน้านาง

เพียงเมื่อธนูที่ศัตรูยิงมาทั้งหมดปะทะกับกระจกทำให้พื้นระเบิดและเกิดปรากฏการณ์ประหลาด ธนูที่ไม่มีอะไรหยุดได้นั้นสามารถทะลวงกำแพงเหล็กแข็งได้ หายไปโดยไม่มีร่องรอยเหมือนกับว่าไม่เคยปรากฏมาก่อน แม้แต่เสี่ยวโฉ่ว มนุษย์กระดูกราเชลและจอมพลเกราะทองหลงเสียงก็ยังตาเบิกกว้างไม่สามารถหาที่อยู่ของธนูได้

 “กระจกสะท้อนกลับ”

อี้หนานแตะกระจกภูตด้วยนิ้วมือเรียวของนางและกระจกพลิกกลับทันที

แสงสว่างฉายส่องจนทุกคนนัยน์ตาพร่า

ธนูสังหารสี่ดอกเหล่านั้นปรากฏอีกครั้ง  แต่คราวนี้ตำแหน่งที่ธนูพุ่งเข้าหาเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

ธนูไม่ได้พุ่งมาทางด้านอี้หนาน  แต่กลับยิงออกมาจากตำแหน่งด้านหน้ากระจกภูตแทน ช่วงเวลาที่มือธนูทั้งสี่มัวแต่ตกตะลึงเกินกว่าจะทันสนองตอบ ธนูพุ่งเข้ามาราวกับอุกกาบาตมีไฟลุกเป็นทางตรงเข้าที่หน้าผากของมือธนูทั้งสี่

ดูเหมือนไม่มีโอกาสจะดิ้นรนอะไรมากนักขณะที่มือธนูทั้งสี่ล้มลงกับพื้นพร้อมกัน

สังหารฉับพลัน

ในพื้นที่ทั้งหมดมีเสียงฮือฮา

อย่างไรก็ตาม ในดวงตาของเย่ว์หยาง  ความเคลื่อนไหวของกระจกสะท้อนกลับของอี้หนานไม่มีอะไรแปลก อย่าว่าแต่ความสามารถของกระจกภูตของนางและพลังจิตสนามพลังของนางเลย  แม้เมื่ออยู่ในวังเทพจักรพรรดิอวี้ เหลยเสินสื่อนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับสิบ แม้ว่าจะเหลือแต่วิญญาณก็ยังไม่สามารถทำร้ายอี้หนานได้ด้วยรังสีดำจากในระยะไกล  ความจริงอี้หนานฝีมือเลิศล้ำในการสู้ระยะไกล แต่ฝีมืออ่อนเมื่อสู้ระยะใกล้

เย่ว์หยางคาดว่าเป็นเพราะเหตุนี้ จักรพรรดินีราตรีและแม่สี่จึงสอนให้นางใช้พลังที่คล้ายกฎรหัสโบราณอย่างนั้น สนามพลังจิตจะสามารถปกป้องนางได้

 “เอาอีกครั้ง, ข้าไม่เชื่อ มาดูซิว่าเจ้าจะเอาชนะระดับที่แตกต่างได้มากขนาดไหน” เสี่ยวโฉ่วโกรธ เขาโบกมืออย่างชั่วร้าย

ครั้งนี้สัตว์ประหลาดสองตัวก้าวออกมา

สัตว์ประหลาดทั้งสองมองดูเหมือนตัวหมัดและมีความเหมือนกัน มีโล่กลมอยู่บนหลังของมันและที่มือมีกรงเล็บสั้น ที่ข้อศอกของมันมีหนามแหลมสีแดงเป็นพิเศษ

ตัวหมัดสัตว์ประหลาดนี้กระโดดได้สูงมาก และกระโจนขึ้นในท้องฟ้าได้สูงราวๆ ร้อยเมตร  ขณะที่เท้าของมันก้าวย่างกลางอากาศได้  เห็นได้ชัดว่าพวกมันสามารถก้าวกระโดดในอากาศและความเร็วจากการกระโดดของมันสามารถเพิ่มขึ้นอีกได้ ในที่สุดความเคลื่อนไหวของพวกมันจะเพิ่มขึ้นเร็วมากจนร่างของมันหายไปโดยไม่เหลือร่องรอยให้จับเค้า

สิ่งที่สำคัญที่สุด  พวกมันทั้งสองตัวมีพลังปราณดินระดับเจ็ด  พวกมันแข็งแกร่งมากกว่านักรบปราณดินระดับห้าและมือธนูก่อนหน้านั้นมากมายนัก พวกมันแต่ละตัวสามารถฆ่าอี้หนานได้ทันที  ตัวตลกเสี่ยวโฉ่วคิดว่าถ้าเด็กสาวมนุษย์ผู้อ่อนแอนี้สามารถฆ่าศัตรูระดับสูงกว่านางได้ ก็ต้องมีขีดจำกัดในพลังของนาง และขีดจำกัดนั้นจะไม่มากจนเกินไป  มันเป็นเรื่องเหลือเชื่อเกินไปที่นางสามารถฆ่าศัตรูนักสู้ปราณดินระดับห้าได้

นางจะสามารถฆ่าศัตรูที่มีพลังปราณดินระดับเจ็ดได้หรือไม่?

ต่อให้นางสามารถทำได้  นางจำเป็นต้องทุ่มเทพลังทั้งหมดหรือเปล่า?  ในกลุ่มโจรตัวตลก  นักสู้ปราณดินระดับเจ็ด มีอยู่เท่าใด? มีอย่างน้อยสามพันคน นางจะสามารถฆ่าได้สักเท่าใด?

เสี่ยวโฉ่วมีความมั่นใจว่าด้วยพลังกระโดดความเร็วแสงของหมัดสองตัวพี่น้อง อี้หนานจะไม่มีเวลาใช้กระจกสะท้อนหรือพลังโจมตีอื่นเป็นแน่ ทั้งนี้เป็นเพราะวิธีที่พวกมันใช้ต่อสู้แตกต่างเฉพาะตัว เทียบกับการต่อสู้ทั้งระยะใกล้และระยะไกลที่เพิ่งจะผ่านมานี้  อย่าว่าโต้ตอบเลย อี้หนานคงยากจะป้องกันตัวจากพวกมันได้  นี่เป็นเพราะนางไม่สามารถมองเห็นความเคลื่อนไหวของตัวหมัดสองพี่น้องได้เลย  ทั้งหมดที่นางต้องเจอก็คือผิดพลาด  แค่ตัดสินใจผิดก็จะเป็นวันสุดท้ายของนาง เพราะตัวหมัดสองพี่น้องเป็นอสูรที่เชี่ยวชาญในเรื่องการหาจุดอ่อน

 “กระจกภูตเปิดเผย”  กระจกภูตในมือของอี้หนานฉายแสงทันที  ทันใดนั้นแสงสว่างเจิดจ้าส่องไปที่เงาซึ่งกระโจนอยู่ในท้องฟ้า

ไม่ว่าเงาทั้งสองจะเคลื่อนที่ได้เร็วเพียงไหน  พวกมันก็เร็วไม่พอจะหลบลำแสงของกระจกภูต

เงาทั้งสองรีบเคลื่อนไหวเร็วขึ้นทิ้งเงาลวงเป็นสายอยู่ในท้องฟ้า

เป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่จะแยกแยะตัวจริงออกจากตัวปลอมด้วยตาเปล่า

ทั้งหมดที่เห็นก็คือประกายที่เคลื่อนไหว  ปรากฏแวบแล้วก็หายไป

เงายังคงเคลื่อนไหวเพิ่มเติมในตำแหน่งต่างๆ

แต่หมัดเหล่านั้นยังต้องระมัดระวังหาร่องรอยรูปแบบที่ชัดเจน  ลำแสงจากกระจกภูตยังฉายที่เงาทั้งสองพร้อมกันเสมอ ไม่ว่าพวกมันจะเคลื่อนไหว ปรากฏตัวหรือหายตัวยังไงก็ตาม  พวกมันจะถูกลำแสงฉายใส่ตลอดไม่สามารถหลบหนีแสงได้พ้น

 “ดูดวิญญาณ...”

อี้หนานเหยียดมือออกนำทางกระจกภูตจากระยะไกล

เงาทั้งสองที่เคลื่อนไหวอย่างสวยงามถูกแสงจับไว้ไม่สามารถหนีพ้น  พวกมันถูกลากลงมาจากท้องฟ้าอย่างช่วยไม่ได้ ขณะที่พวกมันถลาเข้าหากระจกภูต

ตัวหมัดสองพี่น้องพยายามดิ้นรนให้เป็นอิสระจากแสงรัศมีแต่พวกมันก็พบว่าเป็นไปไม่ได้  พวกมันถูกดึงจากภายใน วิญญาณและร่างของพวกมันไม่เชื่อฟังความต้องการของพวกมัน

ทั้งหมดที่พวกมันทำได้ก็คือดิ้นรนอย่างหนักขณะที่พวกมันค่อยๆ ถูกดึงเข้ามา  นี่จะช่วยให้พวกมันสร้างพลังต้านทานทำให้แรงดึงนั้นช้าลงและยังคงรวบรวมพลังไว้โจมตีอย่างรุนแรงเมื่อพวกมันเข้าใกล้พอ สีหน้าของโจรตัวตลกเสี่ยวโฉ่ว, มนุษย์กระดูกราเชล จอมปีศาจจื้อกวงและจอมพลเกราะทองหลงเสียงกลายเป็นหวาดหวั่นพรั่นพรึง  เนื่องจากการดึงวิญญาณคนแบบนี้ทำให้พวกเขากลัว

โชคดีที่การดึงวิญญาณช้าลงมาก

นอกจากนี้ กระจกภูตจำเป็นต้องเปิดเผยตัวมันเองก่อนที่แสงรัศมีจะจับเป้าหมายที่ระยะไกลและหลังจากมั่นใจว่าไม่มีการดิ้นรนต่อสู้ก็สามารถทุ่มดึงวิญญาณของผู้นั้นมาได้  มิฉะนั้นทักษะที่พิเศษแบบนี้คงเป็นฝันร้ายของนักสู้ปราณฟ้าทั้งหมดแน่

 “เกิดบ้าอะไรขึ้นกันแน่..” เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่ได้ดังใจ ตัวหมัดสองพี่น้องเตรียมตัวทำลายตัวเองและฆ่าตัวตาย

 “ผงอัมพาต” อี้หนานชี้ไปที่ผีเสื้อหลอนประสาทให้โปรยหมอกสีรุ้งลงมา

ช่วงเวลาต่อมา ตัวหมัดสองพี่น้องที่กำลังเพิ่มพลังเตรียมต่อสู้กับอี้หนานก็กลายเป็นเหมือนศพเดินได้ รอให้คนอื่นจัดการ  ร่างของพวกมันชาจนไม่สามารถกระพริบตาได้ ขยับนิ้วไม่ได้ จากนั้นอี้หนานใช้กลีบบุปผาวิญญาณปลดปล่อยพลังระเบิด แรงระเบิดของกลีบบุปผาที่งดงามระเบิดและร่างของหมัดสองพี่น้องที่ปูดโปนก็เหี่ยวแห้งลงอย่างรวดเร็ว... ผีเสื้อหลอนประสาทจับร่างพวกมันไว้ด้วยมือและแสงสีแดงเปล่งออกมาจากฝ่ามือของนาง (ผีเสื้อ) ฝ่ามือของนางเริ่มดูดซับพลังงานในสายเลือดที่ปั่นป่วนของตัวหมัดสองพี่น้อง และจับตัวเป็นลูกกลมสองลูก

แม้ว่าจะเป็นอสูรปราณดินระดับเจ็ด แต่ตัวหมัดสองพี่น้องก็มีระดับพลังลดลงอย่างรวดเร็วเนื่องจากพลังงานในตัวเหือดแห้งและสูญเสียพลังในเลือดของพวกมัน

ภายใต้สายตาของทุกคน พวกมันเริ่มมีระดับที่ตกลงจากอสูรปราณดินระดับเจ็ด

ปราณดินระดับหก ปราณดินระดับห้า..

ผีเสื้อหลอนประสาทโปรยละอองเทาอีกกลุ่มหนึ่ง  หมัดทั้งสองตัวต่างหลงเคลิบเคลิ้มกับละอองนั้น ในชั่ววับเดียวพวกมันก็เห็นสิ่งที่สยดสยองที่สุดในโลก

กล้ามเนื้อทุกส่วนในตัวของมันกระตุกอย่างบ้าคลั่ง  ม่านตาของพวกมันขยายออก ในที่สุดการดิ้นรนเพื่อให้เป็นอิสระจากอาการอัมพาต ตัวหมัดสองพี่น้องใช้กรงเล็บของมันฉีกหน้าของพวกมัน เหมือนกับว่า มีสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวกัดอยู่ที่ใบหน้าของมัน  ขณะที่ทุกคนกำลังมองดูนั่นเอง  ตัวหมัดสองพี่น้องก็ฉีกหน้าของพวกมันก่อนที่จะบดกะโหลกตัวเองอย่างรุนแง

ก่อนที่พวกมันจะตาย หนึ่งในตัวหมัดดูเหมือนจะรู้สึกว่ากำปั้นของพวกมันช้าเกินไปจึงล้วงค้อนใหญ่ออกมาและทุบใส่หัวของมันจนเละ

 “อา..”

ตอนนี้ สายตาที่มองดูอี้หนานไม่มีความสงสัยอีกต่อไป เหลือแต่ความหวาดกลัวเต็มเปี่ยม

พวกเขาหลายคนไม่กลัวตาย

แต่พวกเขากลัวตายแบบสยดสยองแบบนั้น

นักสู้ปราณดินระดับเจ็ด ถูกเล่นสนุกจนตายโดยไม่มีโอกาสตอบโต้ได้ เป็นเรื่องน่าเศร้าเกินไป

 “กระจกแตก”  อี้หนานกำหมัดของนางทันทีและกระจกภูตที่อยู่ต่อหน้านางส่งเสียงดังกึกก้องเหมือนกับกระจกแตก  พื้นผิวของกระจกยังคงเรียบเนียนเหมือนอย่างเคยแต่โลกภายในกระจกนั้นแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ไม่มีใครเข้าใจการกระทำของนาง  แต่คำตอบก็ถูกเปิดเผยทันที  ร่างเงาโปร่งแสงกำลังยืนอยู่ห่างอี้หนานและเย่ว์หยางไปทางด้านหลังสามเมตร

พวกเขาเตรียมจะโจมตีเมื่อพวกเขาตัวแข็งทันทีหลังจากถูกเปิดเผยตัว

พวกเขาค่อยๆ ล้มลงตายอยู่กับพื้นพร้อมกัน

เมื่อดินแดนกระจกเงาแตก พวกที่วิญญาณถูกกระจกภูตกลืนเข้าไปจะตายจากความอ่อนแอในวิญญาณของพวกเขา

คนอื่นๆ ไม่มีทางเข้าใจว่าพวกเขาตายได้อย่างไร  แต่สำหรับพวกที่ตาย ก็เท่ากับถูกพลังกฎรหัสโบราณจากวิหารเทพสตรีในด่านสิบสองนักษัตร์ลงโทษ

 “บัดซบ นี่คือพลังของกฎรหัสโบราณจริงๆ”  ตัวตลกเสี่ยวโฉ่วสั่นด้วยความโกรธ  เขาไม่เคยโกรธขนาดนี้มาก่อนในชีวิต คิดไม่ถึงเลยว่าเด็กสาวที่อ่อนแอผู้นี้จะครอบครองกระจกภูตที่สามารถปล่อยพลังกฎรหัสโบราณได้  แม้ว่าพลังเช่นนั้นจะมีข้อจำกัดมากและป้องกันและโจมตีพลังวิญญาณของฝ่ายตรงข้าม  แต่นั่นก็ยังเป็นพลังกฎรหัสโบราณ พลังที่ไม่มีอะไรหยุดได้!

กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ การจะฆ่าสตรีนี้ได้ เว้นแต่ไม่มีจุดอ่อนในวิญญาณของผู้คน ทั้งสองฝ่ายอาจต้องได้รับความเสียหายหนักอย่างแน่นอน  เนื่องจากผู้คนจะต้องถูกกฎรหัสโบราณลงโทษจากการปกป้องกระจกภูต

คนทั้งสองที่เขาส่งไปลอบทำร้ายพวกเขาต้องตายอย่างเงียบๆ จากจุดอ่อนในวิญญาณของพวกเขา

ไม่ว่าจะเป็นกลุ่มโครงกระดูกดำหรือกลุ่มโจรตัวตลก หรือแม้กระทั่งลูกเรือหรือแขกผู้โดยสาร ล้วนกลัวจนต้องอยู่ห่างจากอี้หนาน

นี่ช่างน่ากลัวเกินไปแล้ว  เด็กมนุษย์ผู้หญิงนี้คือยมทูตผู้ควบคุมวิญญาณได้

อย่างไรก็ตามยมทูตอย่างอี้หนานก็โถมตัวเข้าอ้อมกอดของเย่ว์หยางทันที เนื่องจากพลังวิญญาณของนางถูกใช้ไปมาก นางกอดเอวเย่ว์หยางซบหน้ากับอกเขาและกระซิบอย่างเหน็ดเหนื่อย “ขอโทษด้วยที่ข้าสู้มาได้ถึงแค่ตอนนี้  ข้าจะพักสักครู่คอยดูเจ้าต่อสู้บ้าง”

 “ไม่มีปัญหา  เจ้าก้าวหน้าไปมากเกินกว่าที่ข้าคาดไว้มาก  ข้าทึ่งมากจริงๆ พักก่อนเถอะนะคนดี ทุกอย่างปล่อยให้ข้าจัดการเอง”

เย่ว์หยางลูบผมอี้หนานเบาๆ ขณะที่ใบหน้าเขามีรอยยิ้มแสดงความพอใจเป็นพิเศษ

ดูเหมือนว่าอี้หนานผู้ที่เขากังวลที่สุดจะก้าวหน้ามาถึงจุดที่นางสามารถดูแลตัวเองได้แล้ว....