Panlong เล่มที่ 11 สุสานเทพเจ้า – ตอนที่ 34 ความตาย?

เล่มที่ 11 สุสานเทพเจ้า – ตอนที่ 34 ความตาย?

ใจของทุกคนยังคงเต็มไปด้วยฉากภาพร่วมสังหารหมู่ก่อนหน้านั้น  ปีศาจดาบอเวจีนับไม่ถ้วนทุ่มโจมตีใส่พวกเขา... กลุ่มของลินลี่ย์ตกตะลึงไปหมด  ใจของพวกเขาว่างเปล่า หวาดผวา เหลือเชื่อ... พวกเขามีความรู้สึกว่าพวกเขากำลังจะเป็นบ้า

 “ที่นี่มีปีศาจดาบอเวจีมากมายขนาดนี้ได้ยังไง?”  ลินลี่ย์ส่ายศีรษะ ไม่สามารถยอมรับได้

ถูลี่ส่ายศีรษะถอนหายใจเช่นกัน  “ส่วนใหญ่ แม้ว่าจะให้อสูรจ้าวอัคคีหรือจ้าวแม่แลชเพิลมาปรากฏตัว   เมื่ออยู่ต่อหน้าการร่วมมือโจมตีของปีศาจดาบอเวจีนับไม่ถ้วนเหล่านั้น  ก็คงถูกสับเละ มันน่ากลัวเกินไป.. น่ากลัวจริงๆ”

 “ด้วยปีศาจดาบอเวจีมากมายหลายตนบนชั้นที่สิบเอ็ด จะเป็นไปได้ยังไงที่ใครจะคว้าประกายศักดิ์สิทธิ์ได้?”  โอลิเวอร์มีสีหน้าที่น่าเกลียด

 “บางทีมหาเทพผู้สร้างสุสานเทพเจ้านี้ก็แค่หลอกคนเล่น”  ราชสีห์ทองหกตาคลีโอเต็มไปด้วยความโกรธและเศร้าใจ พวกเขาห้าพี่น้องตายในคุกพิภพเกบาโดสสอง  และตอนนี้มีอีกหนึ่งที่ต้องมาตาย  เหลืออยู่เพียงสอง

 “ไม่, ยังมีโอกาสทำได้สำเร็จ”  เดลี่ส่ายศีรษะและถอนหายใจ  “กฎแห่งธาตุยังคงลึกซึ้งไร้ที่สิ้นสุด เพียงกฎด้านที่เราได้รู้แจ้งยังมีระดับต่ำเกินไป  อย่างไรก็ตาม กฎที่ลินลี่ย์รู้แจ้ง ตัวอย่างเช่น ตอนที่ใช้โจมตีฆ่าอสูรจ้าวอัคคีก็เป็นหนึ่งในกฎระดับสูง ถ้าใครบางคน เข้าถึงกฎระดับสูงล้ำมากเช่นด้านความเร็วแสงของกฎธาตุแสง เขาก็จะไวกว่าปีศาจดาบอเวจีทั้งหมด  ในกรณีเช่นนั้น ก็มีทางเป็นไปได้ เขาผู้นั้นมีโอกาสจะได้รับประกายศักดิ์สิทธิ์”

แม้ว่าโอลิเวอร์และเดลี่จะไวมากทั้งคู่  แต่พวกเขาก็ยังไม่เข้าใจความลึกซึ้งเกี่ยวกับด้าน ‘ความเร็วแสง’

 ‘สำหรับตอนนี้มาปรึกษากันก่อน  ที่สำคัญกว่า เราจำเป็นต้องรู้ว่าจะต้องทำอะไรกันแน่  มีใครเสนอความคิดอะไรไหม?”  เดลี่กวาดตามองยอดฝีมือ

 “เราจะทำอะไรได้อีก? ถ้าเรากลับไปที่ชั้นสิบได้ก็นับว่ายอดเยี่ยมแล้ว”  โรซารี่ถอนหายใจ  “ที่นี่อันตรายที่สุดของสุสานเทพเจ้า ในรอบสามพันปีใช่ไหม?  ยังมีสุสานเทพเจ้ายักษ์อื่นอีกสองแห่ง  อีกสองแห่งนั้นคงไม่อันตรายอย่างนี้เป็นแน่”

เดลี่ เฟน และถูลี่พยักหน้ากันทั้งหมด

สามอุโมงค์ใหญ่ ทั้งหมดมุ่งหน้าไปยังสุสานเทพเจ้าที่แตกต่าง  อุโมงค์เข้าสุสานด้านนี้อันตรายที่สุดแล้ว

 “ยิ่งอันตรายมากขึ้น สมบัติก็ยิ่งมาก”  ถูลี่ถอนหายใจ  “ในอีกสองสุสานเทพเจ้า เราไม่ได้สมบัติเทพจริงๆ เลยสักชิ้น  แต่ที่นี่..เรายังได้มุกชีวิตถึงสองชิ้น ข้าเชื่อว่ามีประกายศักดิ์สิทธิ์มากกว่าหนึ่งในชั้นที่สิบเอ็ดเช่นกัน”

ยอดฝีมืออื่นลอบผงกศีรษะกันทุกคน

ยิ่งอันตรายมาก  รางวัลที่จะได้รับก็มากขึ้น

แต่....

ถ้าอันตรายใหญ่หลวงเกินไปจนพวกเขาไม่มีหวังแม้แต่น้อย  ไม่ว่าประกายศักดิ์สิทธิ์จะมีมากเพียงใดในที่นี้  แล้วจะดียังไง?

 “เอาแบบนี้เป็นไง ก็แค่ซ่อนอยู่ที่นี่  เราจะซ่อนตัวสักสองสามเดือนและรอให้ครบสิบปี?”  จ้าวแมงป่องเกล็ดดำกล่าว

ลินลี่ย์ตาเป็นประกายเช่นกัน

คนผู้หนึ่งต้องรู้ขีดจำกัดของตนเอง  เมื่อลินลี่ย์เห็นปีศาจดาบอเวจีจำนวนมากมายมหาศาล เขายอมยกเลิกหาประกายศักดิ์สิทธิ์ในชั้นที่สิบเอ็ดนี้แล้ว  ที่สำคัญ... มีปีศาจดาบอเวจีมากเกินไป

 “บางทีคงใช้ไม่ได้”  โอลิเวอร์ส่ายศีรษะ  “ลองเงี่ยหูฟังที่ผนังโลหะสิ”

ลินลี่ย์แนบหูกับผนังโลหะและเสียงสั่นสะเทือนเลือนรางสามารถรู้สึกได้อย่างต่อเนื่อง

ทุกคนใจตกวูบ

 “น่าจะมีปีศาจดาบอเวจีจำนวนมากกำลังขุดใต้ดินมาทางเรา”  ราชสีห์ทองหกตาน้องที่สามนามว่าคลีโวกล่าว  “แม้ว่าพวกมันเคลื่อนที่ไม่เร็วมาก แต่พวกมันเคลื่อนไหวมีระบบมาก  เมื่อปีศาจดาบอเวจีเหล่านั้นล้อมเรา..”

 “เราไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้นานนัก” ถูลี่กล่าว

ลินลี่ย์มองดูบีบีขดตัวอยู่ในอ้อมแขนเขา และเขาทำตาแข็งจ้องมองคนอื่น  เขากล่าว  “เราไม่มีทางเลือก  บางทีที่นี่เราไม่สามารถลากเวลาออกไปอีกก่อนที่ปีศาจดาบอเวจีอีกนับไม่ถ้วนจะล้อมเราเอาไว้”

 “เงื่อนไขเดียวที่เรามีคือ กลับไปที่ชั้นสิบ”  ลินลี่ย์พูดอย่างหนักแน่น

 “แต่ทำยังไงเล่า? ลินลี่ย์ เจ้าเองก็เห็นแล้วว่าปีศาจดาบอเวจีมีมากเพียงไหนที่ล้อมทางออกไว้”

ลินลี่ย์สูดลมหายใจลึก  “มีอยู่วิธีหนึ่ง”

ยอดฝีมือทุกคนมองดูลินลี่ย์

 “เราจะใช้ทางใต้ดินอ้อมเป็นวงเวียนและจากนั้นตรงไปที่ทางออก  เมื่อได้เวลาพวกท่านทั้งหมดต้องยันพวกมันไว้ขณะที่ข้าเตรียมร่ายเวทคมมีดมิติและสังหารปีศาจดาบอเวจีที่ขวางทางออกเราไว้

ยอดฝีมือทุกคนมองดูลินลี่ย์  พวกเขาไม่คิดว่าความคิดนี้ของลินลี่ย์จะมีโอกาสสำเร็จสูงนัก

เวทคมมีดมิติจะสามารถฆ่าปีศาจดาบอเวจีได้สักเท่าไหร่?

 “เวทคมมีดมิติจะช่วยตัดเปิดทางตั้งแต่ข้าไปจนถึงทางออก  เส้นทางนี้จะถูกปิดขวางโดยปีศาจดาบอเวจีในไม่ช้า  ดังนั้นสิ่งที่เราต้องทำก็คือผ่านไปตามเส้นทางนี้และวิ่งเข้าชั้นที่สิบก่อนที่ปีศาจดาบอเวจีจะปิดทางเราได้อีกครั้ง!” ลินลี่ย์กล่าว

ยอดฝีมือทุกคนเงียบกันหมด

ใช้คมมีดมิติตัดเปิดทาง และจากนั้นตีฝ่าเข้าชั้นสิบ

ถ้าพวกเขาช้าไปแม้แต่เล็กน้อย  พวกเขาจะถูกล้อมและสังหารจากปีศาจดาบอเวจีจำนวนมากที่รายล้อมพวกเขาอยู่!

พวกเขาต้องฉวยช่วงเวลานั้นทันที!

 “เราไม่มีเงื่อนไขอื่น”  ลินลี่ย์จ้องมองยอดฝีมือทุกคน

ตอนนี้แรงสั่นสะเทือนมาจากการขุดอุโมงค์โลหะดังชัดเจนมากขึ้นทุกที  เห็นได้ชัดว่าปีศาจดาบอเวจีหลายตนกำลังเข้าใกล้พวกเขาทุกที

 “ข้าเห็นด้วย ลองดูกัน อย่างน้อยเราก็ยังมีโอกาส”  ถูลี่พูดเป็นคนแรก

โรซารี่, เดลี่และเฟนมองหน้ากันเอง จากนั้นพยักหน้าเล็กน้อย  สองพี่น้องราชสีห์ทองหกตา, จ้าวแมงป่องเกล็ดดำและโอลิเวอร์พยักหน้าเห็นด้วย  ขณะที่บีบี.. ก็ไม่ส่งเสียงคัดค้านเช่นกัน

 “สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ก็คือ เมื่อเรากลับขึ้นสู่พื้นผิว เราอย่ายอมให้ปีศาจดาบอเวจีพวกนั้นพบเราได้  เมื่อเราเข้าไปใกล้พื้นผิว  ข้าจะเริ่มร่ายเวท พอถึงจุดหนึ่งข้าจะไม่สามารถให้ความสนใจกับการจัดการกับปีศาจดาบอเวจีเหล่านั้นได้”  ลินลี่ย์กล่าว

 “ไม่ต้องห่วง เจ้าตั้งใจร่ายเวทคมมีดมิติของเจ้าไป  ถ้าปีศาจดาบอเวจีตัวใดเข้ามาใกล้ ต่อให้เราต้องตาย เราจะต้องขัดขวางพวกมันเอาไว้ได้แน่นอน”  เดลี่กล่าว

ดวงตาของยอดฝีมือทุกคนเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นจะคลี่คลายสถานการณ์

พวกเขาจะต้องฉวยโอกาสสุดท้ายเพื่ออยู่รอด!

 “ออกไปกันเถอะ”  ลินลี่ย์กล่าว

จ้าวแมงป่องเกล็ดดำนำทางทันที  ครั้งนี้ยอดฝีมือไม่กล้าไปเป็นทางตรง และเดินทางเป็นเส้นคดเคี้ยวขณะเฉียดเข้าไปใกล้อย่างช้าๆ   ไม่ทราบว่าเป็นเพราะความโชคดีหรือไม่  พวกเขาไม่ได้เผชิญหน้ากับปีศาจดาบอเวจีอย่างที่เผชิญครั้งแรก จนกระทั่งพวกเขาไปได้เกินครึ่งทาง

 “ฉัวะ” ด้วยการตวัดกรงเล็บครั้งเดียว บีบีฉีกศีรษะของปีศาจดาบอเวจีที่โผล่ออกมา  ไม่ยอมให้โอกาสมันได้ร้องเตือน

 “ทุกคน! ระวังให้ดี ตอนนี้เราอยู่ห่างจากทางออกเพียงราวๆ ห้าร้อยเมตร ยิ่งเราเข้าไปใกล้  จำนวนปีศาจดาบอเวจีก็ยังจะหนาแน่นขึ้น”  เดลี่เตือนทุกคน  ตอนนี้ทุกคนรายล้อมลินลี่ย์ที่เริ่มร่ายเวทแล้ว

 “แย่แล้ว” จ้าวแมงป่องเกล็ดดำชะงักในระยะเส้นทางห่างจากเป้าหมายเขาสามร้อยเมตรทันที

 “ปีศาจดาบอเวจีเหล่านี้ได้ขุดหลุมใหญ่รายรอบทางออกไว้”  เสียงของจ้าวแมงป่องเกล็ดดำดังขึ้นในใจของยอดฝีมือทุกคน  ยอดฝีมือทุกคนรู้สึกใจสั่นสะท้าน  หน้าของลินลี่ย์เปลี่ยนไปเช่นกันและหยุดร่ายเวท

 “หลุมกว้างอย่างนั้น  ถ้าเราบุกฝ่าเข้าไป  เราจำเป็นต้องผ่านระยะร้อยเมตรก่อนที่จะไปถึงทางออก  เป็นไปได้มากว่าเราจะถูกฆ่าก่อนจะไปถึงทางออก

ยอดฝีมือทั้งสิบตะลึงกันหมด

ในอากาศเหนือพื้น ปีศาจดาบอเวจีนับไม่ถ้วนกำลังรอคอย หัวหน้าปีศาจดาบอเวจีสีแดงก็ยังคอยอยู่ด้วยเช่นกัน  มีปีศาจดาบอเวจีเพียงสามร้อยที่ค้นหากลุ่มลินลี่ย์อยู่ใต้ดิน และกำลังของปีศาจดาบอเวจีที่อยู่เหนือพื้น มีมากครึ่งต่อครึ่ง

พวกเขาจะล้อมพื้นที่รอบหลุมยักษ์หน้าทางออกเป็นธรรมดา

ทางออกไปชั้นที่สิบเดิมที่อยู่ในระดับพื้น  แต่เพราะมีการขุดหลุมขนาดใหญ่ลงไปในพื้นโลหะ  ทางออกในตอนนี้จึงเหมือนกับหน้าต่างที่ลอยอยู่ในอากาศ  แสงสีดำเลือนรางยังหุ้มล้อมบันได

ไม่มีปีศาจดาบอเวจีสักตนกล้าผ่านเข้าไปในทางออกนั้น

ปีศาจดาบอเวจีจำนวนหมื่นรายล้อมอยู่ที่อุโมงค์ในตอนนี้ เหมือนกับแนวกั้นน้ำ  ดูเหมือนว่ากลุ่มของลินลี่ย์จะไม่สามารถบุกฝ่าออกไปได้แม้แต่น้อย

 “ควั่บ!’ “ควั่บ!’“ควั่บ!’.....

แต่ทันใดนั้น ร่างเลือนรางสิบร่างในแถวนั้นบุกเข้ามาในหลุมทันที แต่ละร่างพุ่งเข้ามาด้วยความคล่องแคล่วว่องไว  กลุ่มของลินลี่ย์ไม่มีทางเลือกอื่น  พวกเขาต้องเสี่ยงทุกอย่างและทุ่มสุดกำลัง  คว้าความหวังฉวยโอกาสที่เลือนรางเพื่อรอดชีวิต และตีฝ่ากลับไปชั้นที่สิบให้ได้!

ปีศาจดาบอเวจีจำนวนมากพบยอดฝีมือกลุ่มของลินลี่ย์อย่างต่อเนื่อง

 “ฆ่า!”  ปีศาจดาบอเวจีมีระดับความเร็วที่ไวมาก

แต่พวกเขาจำเป็นต้องใช้เวลาเล็กน้อยก่อนจะตั้งตัวได้ และในช่วงเวลาเล็กน้อยนี้ กลุ่มของลินลี่ย์บินออกมาสองร้อยถึงสามร้อยเมตรแล้ว  ตอนนี้พวกเขาอยู่ห่างจากทางออกไม่กี่สิบเมตรแล้วในตอนนี้  แต่ระยะไม่กี่สิบเมตรนี้อุดเต็มไปด้วยปีศาจดาบอเวจี

พอร่ายเวทจบ ลินลี่ย์เหยียดมือออกไป

แก่นแห่งธาตุลมมารวมตัวรายล้อมลินลี่ย์  และลมรอบๆ หลายกิโลเมตรพลันชะงักทันที  ลินลี่ย์มีสีหน้าแววตาดุร้ายใช้พลังจากแหวนมังกรขนดเรียกแก่นธาตุลมและกระตุ้นพลังเวทในร่างกาย สร้างคมมีดมิติสีฟ้าเลือนรางที่มีขนาดกว้างถึงยี่สิบเมตร!

นี่คือคมมีดมิติที่มีความกว้างกว่าเวทคมมีดมิติธรรมดาถึงสิบเท่า

 “ชึ่......”

คมมีดมิติพุ่งออกไปเหมือนใบพัดขนาดใหญ่ และไม่ว่าผ่านไปตรงที่ใดระลอกขนาดยักษ์จะปรากฏในพื้นที่มิติ

 “ตาย” ลินลี่ย์กระตุ้นพลังจิตผ่านแหวนมังกรขนดควบคุมตำแหน่งของเวทคมมีมิติ  ตอนนี้ลินลี่ย์สามารถเข้าใจได้ถึงอนุภาคของลมหมุนในคมมีดมิตินับไม่ถ้วนของเขา  อนุภาคเหล่านี้เคลื่อนไหวเร็วขณะที่ส่วนอื่นเคลื่อนไหวช้า จึงสร้างเป็นคมมีดมิติ

 “อ๊าคคค!”  “อ๊าคคค!”  เสียงกรีดร้องหวาดผวานับไม่ถ้วนดังขึ้น

ที่ใดก็ตามที่คมมีดมิติขนาดใหญ่ผ่านไป ปีศาจดาบอเวจีที่ขวางทางอยู่จะถูกตัดขาดเป็นชิ้น

ลินลี่ย์พยายามบังคับความเคลื่อนไหวของเวทคมมีดมิติให้ช้าเพื่อกำจัดแนวขัดขวางข้างหน้าพวกเขาออกไป  แต่... คมมีดมิติเร็วเกินไป  แม้ลินลี่ย์จะควบคุมไว้ก็ตาม พอเวลาที่คมมีดมิติผ่านไปที่ทางออกและเปิดทางข้างๆ ได้ กลุ่มของลินลี่ย์ก็ยังห่างจากทางออกถึงสิบเมตร

ตอนนี้ แค่เพียงสิบเมตร!

ทางออกอยู่ต่อหน้าต่อตาพวกเขา และปีศาจดาบอเวจีที่ขัดขวางพวกเขาในตอนนี้ก็ตายแล้ว

แต่...พวกเขายังต้องไปอีกสิบเมตร!

เพราะคมมีดมิติมีขนาดกว้างยี่สิบเมตร ปีศาจดาบอเวจีทั้งสองข้างจึงอยู่ห่างออกไปอย่างน้อยสิบเมตร  และปีศาจดาบอเวจีเหล่านี้ไม่สามารถหลบได้แม้แต่น้อย.. ปีศาจดาบอเวจีกลุ่มใหญ่บุกโจมตีลงมาจากด้านบน  ที่สำคัญคมมีดมิติเป็นเวทโจมตีในแนวราบสองมิติ

ปีศาจดาบอเวจีหลายตนอยู่ใกล้กลุ่มของลินลี่ย์

 “เร็วเข้า!’’

ทุกคนในกลุ่มของลินลี่ย์เคลื่อนไปข้างหน้าอย่างบ้าคลั่ง  ปีศาจดาบอเวจีที่อยู่ด้านบนพวกเขาระเบิดพลังลงมาโถมใส่พวกเขาเหมือนกระแสน้ำหลาก ตัดสินจากระยะ  ลินลี่ย์สามารถบอกได้ว่าถ้าปีศาจดาบอเวจีเหล่านี้ได้รับคำสั่งให้โจมตีลงมา จะมีพวกเขาเพียงสามที่หนีรอดได้

เฟน บีบีและเดลี่อยู่ในตำแหน่งหน้าสุด

คนอื่นไม่มีโอกาสหนีได้เลยแม้แต่น้อย

ถูลี่, สองพี่น้องราชสีห์ทองหกตา จ้าวแมงป่องเกล็ดดำ โอลิเวอร์.. ตอนนี้พวกเขาแทบจะคลั่งกันหมดแล้ว  แต่ตาของพวกเขามีแววสิ้นหวัง เกือบถึงแล้ว.. แต่เวลาไม่พอ!

 “เร็วเข้า!”

เฟนคำรามทันที  เปลี่ยนสภาพเป็นสายฟ้าขณะที่เขาบุกขึ้นหน้าใส่ปีศาจดาบอเวจีด้านบนอย่างดุดัน หวังว่าจะป้องกันปีศาจดาบอเวจีนับไม่ถ้วนได้ชั่วครู่ก็ยังดี  แต่ในพริบตาเฟนถูกหวดกลับลงมาจากแรงฟันของปีศาจดาบอเวจีนับไม่ถ้วน

 “อ๊า....!!!”  โอลิเวอร์คำรามอย่างดุดัน

ดาบลวงตาปริมาณมากมายมหาศาลผสานกับแสงดำและขาวปรากฏขึ้นทันทีฆ่าปีศาจดาบอเวจีไปสี่ตนในการกวาดฟันในครั้งเดียว  และจากนั้นโอลิเวอร์ก็ร่วงลงกับพื้น หน้าของเขาซีดขาว  ตอนนี้ มีเพียงเดลี่และบีบีที่เข้าทางออกไปแล้ว คนอื่นๆ เข้าไม่ทันเวลา

 “เรากำลังจะตายหรือ?”

ไม่ว่าจะเป็นโอลิเวอร์ จ้าวแมงป่องเกล็ดดำ ถูลี่ โรซารี่หรือราชสีห์ทองหกตาสองพี่น้อง..

สายตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง!

แต่ในขณะนั้นเอง ขณะที่ความสิ้นหวังพุ่งถึงขีดสุด..

 “รีบหนีไปเร็ว!”  เสียงคำรามเกรี้ยวกราดดังขึ้นในใจของยอดฝีมือทุกคน

ประกายแสงสีม่วงชั่วร้ายและประกายกระบี่สีม่วงนับไม่ถ้วนเต็มอยู่ในอากาศเหมือนกับอสรพิษบิดม้วนตัวเต็มพื้นที่เหมือนกับม่านพลังคุ้มกัน ต้านทานปีศาจดาบอเวจีไว้ได้... สิ่งที่แปลกก็คือ...

สิ่งประหลาดเกิดขึ้นกับปีศาจดาบอเวจีเบื้องบนพวกเขา  คือความเร็วของพวกมันตกลงทันทีอย่างมากมาย

ทั่วทั้งตัวลินลี่ย์ในตอนนี้คลุมไปด้วยรัศมีสีแดงอำมหิต

เขากระตุ้นพลังรังสีอำมหิตในกระบี่เลือดม่วงอีกครั้ง

 “ลินลี่ย์!”

โอลิเวอร์ ถูลี่ โรซารี่ ราชสีห์ทองหกตาสองพี่น้องและคนอื่นรู้สึกตกใจ  แต่เมื่อเห็นโอกาสรอดชีวิต พวกเขาวิ่งตรงเข้าอุโมงค์ทันที  แต่ขณะที่โอลิเวอร์และยอดฝีมืออื่นเข้าทางออกไปแล้ว...

ลินลี่ย์ไม่มีโอกาสเข้าไปในทางออก  จากทุกตำแหน่ง มีปีศาจดาบอเวจีนับไม่ถ้วนเข้ามาปิดทางออกไว้รวดเดียวอีกครั้งหนึ่ง  ลินลี่ย์ได้แต่ขัดขวางพวกมันที่อยู่เหนือศีรษะ  แต่เขาไม่สามารถป้องกันพวกที่อยู่ด้านล่างและจากตำแหน่งทั้งสี่ได้

ทางออกถูกขัดขวางไว้!

ไม่มีทางหนี!

 “พี่ใหญ่!  พี่ใหญ่!!!”  ร่างเงาดำพุ่งวาบมาจากทางออกทันที บุกกลับมาที่ชั้นที่สิบเอ็ด  เสียงดุดันกราดเกรี้ยวดังขึ้น  “บีบี ไปซะ!”  ลินลี่ย์ตวาด,  เสียงของเขาดังอยู่ในจิตสำนึกของบีบีราวกับฟ้าผ่า  บีบีออกมาจากทางออกแทบจะทันที  เขาถูกปีศาจดาบอเวจีกระแทกกลับมา

สำหรับลินลี่ย์ ปีศาจดาบอเวจีเหล่านั้นรายล้อมเขาเหมือนกับฝูงตั๊กแตน  ลินลี่ย์ถูกปีศาจดาบอเวจีรายล้อมไว้ทุกทิศทางเหมือนกับดวงอาทิตย์ที่ถูกบดบัง