Panlong เล่ม 14 อสูร – ตอนที่ 8 รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี

เล่ม 14 อสูร – ตอนที่ 8 รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี

สเตอตันยืนนิ่งอยู่ในกลางอากาศ  แม้ว่าการสู้รบรอบตัวของเขาจะรุนแรง  แต่เขาก็เป็นเหมือนศิลาในท่ามกลางคลื่น  ไม่มีใครสามารถทำให้เขาขยับได้แม้แต่น้อย

สเตอตันมองดูทุกอย่าง อย่างเย็นชา

นักรบและสมาชิกเผ่าตายไป  แต่เขาไม่สนใจแม้แต่น้อย

 “ได้เวลาแล้ว!”  สเตอตันพึมพำเบาๆ

 “มาเริ่มกันเลย!”  เสียงแหบแห้งดังขึ้นทันที  คนทั้งสามคนพุ่งพุ่งออกมาทันทีจากภายในกลุ่มกองทัพมังกรดำที่สวมชุดนักรบสีดำ  ร่างคนชุดดำทั้งสามร่างเคลื่อนไหวแทบจะพร้อมกันกับสเตอตัน บุกเข้หาหัวหน้าฝ่ายศัตรูทั้งสองคน

นักรบสมิงและบุรุษผอมผมทองหัวเราะลั่นทั้งสองคน

 “สเตอตันมีลูกไม้ซ่อนอยู่ในแขนเสื้อจริงๆ  เพียงแต่ข้าไม่คาดเลยว่าเขาจะมีถึงสามร่าง”  บุรุษผมทองคร็อธมันพูดเสียบเบา

 “โชคดี เราเองก็มีการเตรียมตัวไว้เช่นกัน”  นักรบสมิง (หัวเสือ) พูดอย่างเย็นชา

บุรุษชุดทองชื่อคล็อธมันหรี่ตา รัศมีแช่แข็งยิงออกมาจากพวกเขา  พร้อมกับเสียงคำรามเบาๆ “ฆ่า!”  ขณะที่เสียงดังขึ้น  บุรุษชุดเทาสองคนก็บุกออกมาจากภายในกองทัพของพวกเขา  บุรุษชุดเทาทั้งสองนี้และผู้นำของกองกำลังอีกสองบุกตะลุยเข้าหาศัตรูของพวกเขา

บุรุษชุดดำสามคนและสเตอตัน!

บุรุษชุดเทาสองคน คล็อธมันและราเชล!

สี่ต่อสี่คน!

 “เจ้าเชิญอสูรมาด้วยงั้นหรือ?!”  สเตอตันพูดเสียงเย็นชา

 “เจ้าช่างรวยจริงๆ  เจ้าเชิญมาได้ถึงสาม”  คล็อธมันแค่นเสียงหัวเราะ

ทั้งสองฝ่ายต่างพูดใส่กัน  ฝ่ายละสี่รวมแล้วแปดคน  คนทั้งแปดนี้เป็นเทพชั้นสูงกันหมด  และเทพชั้นสูงผู้กลายเป็นเทพโดยผ่านพลังตนเอง  แต่ละคนจะมีพลังพิเศษของตน  และพวกเขาเริ่มสู้กันอย่างดุเดือด

 “บึ้ม!”

มิติสั่นสะท้าน และคลื่นที่น่ากลัวจากพลังระเบิดกระจายไปทั่วทุกที่

 “อะไรกัน?”  หลายคนจ้องมองด้วยความประหลาดใจ

สู้กันตัวต่อตัว  สี่คู่สู้กันในอากาศอย่างดุเดือด ทำให้พื้นที่และมิติสั่นสะเทือนอย่างน่าสะพรึงกลัวกระจายไปทั่วทุกทิศ

ร่างของคนผู้หนึ่งเปลี่ยนไปจนไม่เห็นอะไร...

อีกคนกลายเป็นอสูรธาตุขนาดมหึมา...

และอีกผู้หนึ่งเปลี่ยนไปเป็นรูปร่างคล้ายกระบี่...

การสู้รบระหว่างเทพชั้นสูงรุนแรงเกินคาด  นักสู้สี่คู่ต่างต่อสู้กันและกัน  และไม่มีใครกล้าเข้าไปใกล้  แม้แต่พวกนักรบระดับเทพแท้ของทั้งสองฝ่ายซึ่งกำลังต่อสู้กันอยู่ ต่างหยุดชะงักเหมือนมีการตกลงร่วมกัน ทำให้ความรุนแรงในการสู้รบลดลงมากมาย

 “ทุกคนรู้กันโดยอัตโนมัติจริงๆ”  ลินลี่ย์มองดูฉากภาพนี้

เพียงแต่เมื่อครู่นี้ผู้นำของทั้งสองฝ่ายเอาแต่มองดู  ขณะที่นักรบเหล่านั้นสู้กันเอง  แต่ตอนนี้ผู้นำของทั้งสองฝ่ายสู้กัน  พวกนักรบก็หยุดบ้างราวกับว่ามีความเข้าใจกันอย่างประหลาด

เดเลียหัวเราะอย่างปกติ  “เป็นธรรมดา  ไม่มีใครต้องการตาย!  ตอนนี้ ระดับหัวหน้ากำลังสู้กันเอง ไม่ว่าหัวหน้าฝ่ายไหนรอดก็จะได้รับชัยชนะไป สำหรับนักรบเหล่านี้ไม่มีความแตกต่างกันมากนักไม่ว่าใครเป็นหัวหน้า

ลินลี่ย์มองดูเทพชั้นสูงสี่คู่กำลังสู้รบกันในอากาศ

เขาต้องยอมรับว่าพลังของเทพชั้นสูงเหนือกว่าเทพแท้มากนัก!

 “อย่างน้อยเทพชั้นสูงก็มีความเชี่ยวชาญเคล็ดความรู้ลึกลับของกฎธาตุอย่างหนึ่ง”  ลินลี่ย์ลอบถอนหายใจ  “เพียงแต่มีความแตกต่างในระดับของการหลอมรวม”

เทพชั้นสูงที่อ่อนแอจะไม่หลอมรวมเคล็ดลับความรู้ได้เลย

เทพชั้นสูงที่แข็งแกร่งกลับตรงกันข้าม อาจหลอมรวมเคล็ดลึกลับได้สองเคล็ดหรือสามเคล็ดหรือมากกว่าเทพที่ทรงพลังคนอื่น

 “ตายไปสอง”  ลินลี่ย์เงยหน้ามองดูการสู้รบขณะพูดเบาๆ

เทพชั้นสูงทั้งแปดที่สู้รบกันอยู่มีการบาดเจ็บล้มตายไปสองคนแล้ว นั่นคือบุรุษผมทองคล็อธมันและบุรุษชุดดำ  เพียงแค่นั้นระหว่างการสู้รบสี่ต่อสี่ คล็อธมันสู้กับบุรุษชุดดำนั้น

คล็อธมันบาดเจ็บสาหัสได้ตอบโต้จนฆ่าบุรุษชุดดำได้

แต่ขณะนั้นเอง สเตอตันกลายเป็นสองร่างแยกศักดิ์สิทธิ์เข้าโจมตีและสังหารคล็อธมันที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส  แม้ว่าคล็อธมันจะมีร่างแยกหนึ่งเป็นของตนเอง  ร่างแยกของเขาก็มีแต่เพียงสีทอง  และถูกทำลายไปเช่นกัน

 “สเตอตัน!”  หน้าของนักรบสมิงเปลี่ยนไป  “ข้านึกไม่ถึงเลยว่าร่างแยกธาตุลมของเจ้าจะถึงขั้นเทพระดับสูงด้วย”

 “ฮึ่ม!”  สเตอตันแค่นเสียง  “คนแรกคล็อธมัน  ต่อไปเป็นเจ้า”

สำหรับคนอย่างพวกเขา ปกติพวกเขาจะไม่เลือกหลอมรวมกับประกายศักดิ์สิทธิ์  พวกเขาจะเป็นเทพโดยผ่านการฝึกฝนเท่านั้น

 “เป็นอย่างนั้นหรือ?”

ประกายเย็นชาฉายวาบผ่านนัยน์ตาของมนุษย์สมิง  ทันใดนั้นมีร่างบินออกมาจากร่างของเขาเองเช่นกัน  ร่างนี้กระโจนเข้าหาศัตรูของเขา  บุรุษชุดดำอีกคนหนึ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งนี่หมายความว่านักรบสมิงผู้นี้และร่างเงารวมพลังกันสู้ศัตรูของพวกเขา

 “ร่างแยกเทพชั้นสูง!”  บุรุษชุดยาวดำตกใจถอยทันที

สเตอตันสีหน้าเปลี่ยน ขณะที่มองนักรบสมิง เขาพูดขึ้น  “ราเชล, เจ้าเองก็ปกปิดไว้ได้ดีเช่นกัน!”

 “ก็ยังไม่ดีเท่าเจ้า” ร่างเงาเสียงแข็ง นั่นเป็นร่างแยกศักดิ์สิทธิ์สายธาตุมืดของนักรบสมิงราเชล

เมื่อมองดูในระยะไกล ลินลี่ย์ต้องลอบถอนหายใจอย่างทึ่ง  “ราเชลนักรบสมิงที่ดูเหมือนจะบุ่มบ่ามและโง่กว่า ไม่ได้มีปัญญาน้อยและน่ากลัวน้อยกว่าสเตอตันเลย”  ตอนนี้ลินลี่ย์เข้าใจว่าบางทีสเตอตันและราเชลคงมีความลับบางอย่างเป็นแรงจูงใจให้ผลักดันบริวารของพวกเขาให้ต่อสู้สู้กันเอง

ในขณะนั้นเอง...

 “ลอร์ดแบร์ตี  ท่านตั้งใจจะรอไปถึงไหน?”  สเตอตันส่งข้อความสำนึกเทพของเขา

ทันใดนั้น ในกลางอากาศ  เงาสีดำเปลี่ยนไปเป็นชายชราชุดเงินผมขาว  บุรุษชราชุดเงินนี้ควงแส้ยาวในมือและเขาโจมตีนักรบสมิงและบุรุษชุดเทาอย่างสบายๆ

 “ควั่บ!”  แส้ยาวสะบัดเต้นทำให้มิติอากาศบิดเบี้ยว

หนึ่งในบุรุษชุดเทาแค่นเสียงเย็นชา หอกในมือของเขาแทงออก และเมื่อหอกผ่านไปที่ใด จะเกิดเพลิงสีดำขึ้น

แส้ยาวและหอกยาวปะทะกัน

 “หืม” ชายชราชุดเงินแค่นเสียง

 “อ๊า!!!”  ตลอดทั้งร่างของบุรุษชุดเทาเริ่มสั่น  เขาส่งเสียงครางไม่กี่ครั้ง และจากนั้นก็หยุดเคลื่อนไหวร่วงลงมาจากท้องฟ้า

ฉากภาพเช่นนี้ทำให้คนที่เห็นรู้สึกกลัว  ทุกคนเห็นประจักษ์พลังของบุรุษชุดเทา  เขาเป็นเทพชั้นสูงผู้ทรงพลังอย่างแน่นอน  แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าของชายชราชุดเงินเขากลับพ่ายแพ้ภายในท่าเดียว

 “เป็นแบร์ตีแห่งปราสาทอสรพิษเขียว!”  หน้าของนักรบสมิง ราเชลเปลี่ยนไปทันที  เขามองดูสเตอตันอย่างเหลือเชื่อ  “สเตอตัน เจ้า....”  เขาไม่คาดเลยว่าหัวหน้าเผ่ามังกรดำ สเตอตันจะขอความช่วยเหลือจากปราสาทอสรพิษเขียว

 “แบร์ตี?”  บุรุษชุดเทาที่โชคดีรอดชีวิตมีสีหน้าตกใจอย่างหนัก

ชื่อเสียงของแบร์ตีเป็นที่รู้จักกันดีทั่วทั้งแคว้นไนท์บลาส  และเขาเป็นยอดฝีมือที่ทรงพลังมาก  อย่างน้อยที่สุดเขาไม่ใช่คนที่ใครจะต่อต้านได้

 “หนี!”

โดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย นักรบสมิงและบุรุษชุดเทาเปลี่ยนเป็นเงาสีเทาหนีไปด้วยความเร็วสูง

ถ้าเทพชั้นสูงผู้ทรงพลงต้องการหนี เทพชั้นสูงอื่นคงไม่สามารถฆ่าเขาได้เป็นธรรมดา

 “ฮึ่ม”  ชายชราชุดเงินแค่นเสียง  จากนั้นมองดูสเตอตันที่อยู่ใกล้ๆ

สเตอตันมีรอยยิ้มบนใบหน้าทันที

 “เจ้าจัดการที่นี่ต่อไป  ข้าจะกลับเดี๋ยวนี้”  แบร์ตีพูดจากนั้นเขาปล่อยพลังระเบิดและกลายเป็นกลุ่มแสงดำขนาดใหญ่และหายไป

สเตอตันมองดูคนรอบๆ  ที่ประหลาดใจ เขาพูดด้วยเสียงใสกังวาน  “นักรบเผ่าหมาป่าทองและเผ่าพยัคฆ์หิมะ ตอนนี้พวกเจ้ามีทางเลือกให้ร่วมกับเผ่ามังกรดำของเรา  แต่แน่นอนว่าพวกเจ้าสามารถเลือกต่อต้านได้  ถ้าพวกเจ้าต้องการจะต่อต้าน...”  สเตอตันหัวเราะเย็นชา

นักรบทั้งสองเผ่าพันธุ์มองหน้ากันเอง

ตอนนี้คล็อธมันตาย  เผ่าหมาป่าทองจบสิ้นแล้ว  พลังของเผ่าพยัคฆ์หิมะตกลงไปมากเช่นกัน

 “และแน่นอนว่าครอบครัวพวกเจ้าและสหายของพวกเจ้าสามารถร่วมเป็นเผ่ามังกรดำได้เช่นกัน”  สเตอตันหัวเราะลั่น  “เผ่ามังกรดำของเราจะนำพวกเจ้าไปสู่ความมั่งคั่งมากขึ้นและจะให้ความปลอดภัยกับพวกเจ้าเหมือนแต่ก่อน  ถ้าพวกเจ้าตกลงเข้าร่วมกับเผ่าเรา อย่างนั้นจงเก็บอาวุธของพวกเจ้าซะ”

นักรบระดับเทพแท้เหล่านั้นมองหน้ากันเอง  บางคนเป็นเทพแท้ของเผ่าหมาป่าทองต่างก็เก็บอาวุธ  หัวหน้าเผ่าของพวกเขาตายแล้ว  เป็นธรรมดาที่พวกเขาต้องยอมแพ้

ที่สำคัญคือ เมื่อไม่มีการปกป้องจากเผ่า  ชีวิตของพวกเขาจะยากลำบาก

หลังจากมีสองสามคนเริ่มยอมแพ้  คนอื่นๆ ก็เริ่มยอมแพ้และเลือกเข้าร่วมกับเผ่ามังกรดำเช่นกัน  สำหรับพวกเขา สถานะของผู้นำไม่มีอะไรต่างกันมาก

 “เขาเป็นคนฆ่าพี่ชายข้า!”  เคนท์ขึ้นเสียงเบา ขณะที่เขาจ้องมองคนผู้หนึ่งแต่ไกล

นักรบที่ยอมแพ้เหล่านั้นยังมีความเป็นปฏิปักษ์กับผู้รอดชีวิตของเผ่ามังกรดำหลายคน  แต่เมื่อสเตอตันปรากฏตัวขึ้นเท่านั้นก็ข่มขู่คุกคามจนไม่มีใครกล้าพูดอะไร  แต่ใครจะคิดกันเล่าว่าในอนาคต  เผ่ามังกรดำจะมีการต่อสู้ภายในน้อยครั้ง

 “ฮึ่ม”  สเตอตันใช้หางตาชำเลืองมอง เมื่อเห็นความเกลียดชังในสายตาของคนในเผ่าของเขาบางคน  เขาหัวเราะเบาๆ

เขาไม่สนใจว่าจะมีคนในเผ่าตายสักสองสามคนหรือไม่

นี่คือแดนนรก  การเอาตัวรอดของผู้เหมาะสมที่สุดเป็นกฎธรรมชาติของที่นี้อยู่แล้ว

ในพริบตาผ่านไปเกือบครึ่งปี  การสู้รบครึ่งปีที่แล้วทำให้ประชากรของเผ่ามังกรดำเพิ่มขึ้นมาก  โดยเฉพาะอย่างยิ่งส่วนใหญ่เป็นเผ่าหมาป่าทองเข้าร่วม  ประชากรของเผ่ามังกรดำจึงเพิ่มขึ้นเกือบถึงสามหมื่นคน

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง จำนวนนักรบระดับเทพแท้เพิ่มขึ้นเกือบสามพันคน

สเตอตันต้องการล้างเผ่าพยัคฆ์หิมะ  ตั้งแต่นั้นมาเขาพบว่าเผ่าพยัคฆ์หิมะได้ย้ายออกไปจากที่ตั้งเดิม  เห็นได้ชัดว่าหัวหน้าเผ่ามนุษย์สมิงราเชลคาดการณ์ไว้นานแล้วว่าสเตอตันจะต้องตามล้างแค้น เมื่อรู้ว่าเขาไม่สามารถต้านทานได้  เขาจึงนำคนของเขาย้ายไปที่อื่น

ในที่พักของลินลี่ย์

 “เคนท์!  ถ้าเจ้าต้องการจะล้างแค้น ทางเลือกของเจ้ามีเพียงประการเดียวก็คืออดทน  พลังในปัจจุบันของเจ้ายังด้อยกว่าศัตรูของเจ้าห่างไกลนัก  ตอนนี้เขาไม่รู้ว่าเจ้าเป็นศัตรูของเขา  เจ้าต้องฝึกฝนอย่างสงบ  คงจะมีสักวันที่เจ้าจะมีโอกาสได้แก้แค้น”  ลินลี่ย์แนะนำ

ตลอดเวลามานี้เคนท์ต้องการจะล้างแค้นให้พี่ชายของเขา  แต่ศัตรูของเขาเป็นระดับเทพแท้  ที่สำคัญ  พลังของเคนท์ยังด้อยกว่าคู่ต่อสู้ของเขาอยู่มาก

 “ข้ารู้, ลินลี่ย์”  หน้าของเคนท์หมอง  แต่เขาพยักหน้า

 “บึ้ม!”

เสียงสั่นสะเทือนดังมาจากด้านนอก

ลินลี่ย์รำพึง  “ดูเหมือนจะมีการต่อสู้ข้างนอกอีกแล้ว”

เดเลียที่อยู่ใกล้ๆ ถอนหายใจกล่าว  “สมาชิกหลายพันคนของเผ่ามังกรดำตายไปเนื่องจากสงครามสู้รบกันครั้งนั้น  สมาชิกครอบครัวและสหายของพวกเขายังมีชีวิตอยู่  แน่นอนพวกเขาต้องการล้างแค้น!  โชคดีที่การสู้รบวุ่นวายจนคนส่วนใหญ่ไม่รู้ว่าใครเป็นคนฆ่าบุคคลที่พวกเขารัก  มิฉะนั้นในเผ่าคงตกอยู่ในสภาพวุ่นวาย”

ลินลี่ย์พยักหน้าเห็นด้วย

 “ใครจะสนใจเล่าว่าวุ่นวายหรือไม่?”  บีบีหัวเราะอย่างเย็นชา  “ตราบใดที่พวกเขาไม่รบกวนเรา  ถ้าพวกเขาวุ่นวายกับเรา  ใครก็ตามที่โผล่หน้าเข้ามา เราจะฆ่าแน่นอน!”

 “เคนท์ ถ้าเจ้าไม่ว่าอะไร ข้าช่วยเจ้าล้างแค้นได้”  บีบีพูดอย่างใจกว้าง

 “ไม่จำเป็น”  สายตาของเคนท์เยือกเย็น  “จะต้องมีสักวันที่ข้าล้างแค้นด้วยตัวเอง  ลินลี่ย์, บีบี ข้าจะไม่รบกวนพวกเจ้าอีกต่อไปแล้ว  ข้าขอตัวกลับก่อน”  หลังจากประสบการณ์ครั้งนี้ เคนท์ไม่ร่าเริงเหมือนในอดีตอีกต่อไป

หลังจากเคนท์แยกจากไปไม่นาน ก็มีอีกคนหนึ่งเข้ามา  เป็นร่างของคนที่คุ้นเคย บัฟเฟ็ต

 “ลินลี่ย์ เจ้าต้องการไปเมืองรอยัลวิงไม่ใช่หรือ?  พรุ่งนี้เผ่ามังกรดำของเราจะส่งคนกลุ่มหนึ่งขึ้นอสูรโลหะเข้าเมือง  ถ้าเจ้าต้องการไป  พวกเจ้าแต่ละคนต้องเตรียมค่าโดยสารไว้คนละห้าศิลาดำ”  บัฟเฟ็ตเตือนพวกเขาขณะหัวเราะ

 “จริงเหรอ?”  บีบีเป็นคนแรกที่ลุกขึ้นยืน

ลินลี่ย์และเดเลียก็ดีใจเช่นกัน

พวกเขารอคอยวันนี้มานานแล้ว

 “ท่านบัฟเฟ็ต ขอบคุณท่านจริงๆ”  ลินลี่ย์รู้สึกซาบซึ้งในหัวใจ ในที่สุดเขาก็ต้องจากเผ่ามังกรดำไปจนได้

บัฟเฟ็ตถอนหายใจยาว จากนั้นหัวเราะ  “ลินลี่ย์, ความจริงเมื่อครั้งล่าสุดที่เจ้าปฏิเสธเข้าร่วมกองทัพ  ข้าก็รู้แล้วว่าเจ้าไม่ต้องการอยู่ในเผ่ามังกรดำ  ความจริงการจากไปก็ดีเหมือนกัน” บัฟเฟ็ตแนะนำ  “แต่ลินลี่ย์, เมืองรอยัลวิงไม่ใช่สถานที่ซึ่งใครๆ จะพักอยู่ได้  เจ้าต้องทำการเตรียมตัวไว้บ้าง”

 “ได้, ข้าเข้าใจ”  ตอนนี้ลินลี่ย์กำลังอารมณ์ดีมาก

เช้าตรู่วันต่อมา ลินลี่ย์ เดเลียและบีบีไปอำลาเพื่อนบ้านสองสามคนที่พวกเขารู้จักในเผ่ามังกรดำก่อน

 “เคนท์, ไม่ว่ายังไง อย่าใจร้อนเด็ดขาด”  ลินลี่ย์แนะนำ

 “ลินลี่ย์!  ในแดนนรกมีอาณาเขตกว้างไกลไม่สิ้นสุด  เมืองรอยัลวิงเป็นหนึ่งในสิบเมืองของแคว้นไนท์บลาส  เผ่ามังกรดำเป็นแค่เพียงที่เล็กๆ  ที่นั่นคือเมืองใหญ่! เจ้าต้องพยายามให้หนักเพื่อหยั่งเท้ายืนหยัดในเมืองรอยัลวิงให้ได้  นั่นไม่ใช่งานง่ายๆ เลย”  เคนท์ค่อนข้างจะสนับสนุนลินลี่ย์

ลินลี่ย์หัวเราะ

 “ไม่ต้องเป็นห่วง  เรื่องเล็กน้อยเท่านี้หยุดข้าไม่ได้”  บีบีถูจมูกหัวเราะอย่างดีใจ

 “อสูรโลหะมาถึงแล้ว”  เดเลียพูดขึ้นทันที

เมื่อลินลี่ย์เงยหน้าขึ้น เขาเห็นว่าเหนือปราสาทดำของสเตอตัน อสูรโลหะอยู่ที่นั่น มันแปลงร่างเป็นมังกรดำขณะที่บินโฉบอยู่ในอากาศ  คนจำนวนหนึ่งที่กระจายอยู่ทั่วเผ่ามังกรดำเริ่มบินขึ้นไปหามัน  ลินลี่ย์ เดเลียและบีบีอำลาเพื่อนบ้านจากนั้นบินขึ้นไปที่อสูรโลหะเช่นกัน

 “ลาก่อน, เผ่ามังกรดำ”  ลินลี่ย์ก้มหน้ามองดูเผ่ามังกรดำและภูเขาที่ตั้งเผ่าเริ่มหายลับตาไป

นี่คือสถานที่แรกที่ลินลี่ย์ได้ปักหลักตั้งตัวเมื่อมาถึงแดนนรก  ในอนาคตเขาอาจไม่ได้กลับมาที่สถานที่นี้อีก