เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 932 เกลียดจนยากอภัย

ตอนที่  932  เกลียดจนยากอภัย

 “ความจริงความวุ่นวายไม่รู้จักหมดสิ้นในภูมิภาคสวนสวรรค์อันงดงาม เป็นเรื่องราวของความบ้าคลั่งและความแค้น”

 

หมิงลี่ฮ่าวกระแอมในลำคอและบอกเล่ารายละเอียดให้เย่ว์หยางฟัง “หมื่นปีที่แล้ว ภูมิภาคสวนสวรรค์เป็นเพียงภูมิภาคธรรมดาในแดนสวรรค์ตะวันตกไม่มีอะไรเป็นพิเศษ แม้ว่าจะมีคนกล้าพูดว่ามีชีวิตที่มีความสุขและรุ่งเรือง แต่ก็สามารถดำเนินชีวิตให้ผ่านไปได้ ผู้ปกครองภายในจะเป็นตำหนักกลางแดนสวรรค์ที่น่าเกรงขาม และต่อจากนั้นมีสามตระกูล ห้าสำนักต่างชิงดีชิงเด่นกัน มีการกระทบกระทั่งกันบ้างเป็นครั้งคราวมาเป็นเวลาหลายปี  แต่ส่วนใหญ่แล้วไม่ได้มีความรุนแรงอะไร  จนกระทั่งการปรากฏตัวของนางพญาเฟ่ยเหวินหลีผู้พิชิต นางได้ทำลายความสมดุลนี้ ในสงครามใกล้เมืองเจิ้งฝู จักรพรรดิแดนดินคนก่อนตายในการรบ สามตระกูลห้าสำนักได้รับความเสียหายอย่างหนัก   สิ่งที่สำคัญที่สุดคือผู้คนไม่รู้ว่าได้รับข่าวร้ายได้อย่างไร กองกำลังของเจ้าตำหนักวารีไม่ทราบว่าตายไปนานเท่าใดเหลือไว้แต่ตำหนักว่างเปล่า กองกำลังของเขากลายเป็นกองกำลังหุ่นเชิด”

เย่ว์หยางขมวดคิ้วคิดหาเบาะแส  “จักรพรรดิแดนดินตายไม่ใช่เรื่องอุบัติเหตุ  แต่เจ้าตำหนักน้ำตายเล่า?”

หมิงลี่ฮ่าวพยักหน้ายืนยัน “เพื่อปกปิดข่าวว่าเจ้าตำหนักน้ำตายแล้ว  ตำหนักกลางศักดิ์สิทธิ์ส่งเจ้าตำหนักน้ำคนใหม่เข้ามาจัดการ และยังทำให้ตำหนักน้ำซึ่งเดิมทีลอยอยู่ในท้องฟ้าจมลงในแม่น้ำขาว น่าเศร้าเขาไม่สามารถบินออกมาได้

เย่ว์หยางได้ยินชื่อแม่น้ำขาว นัยน์ตาเป็นประกายสงสัยทันที  นั่นคือเมืองแม่น้ำขาว (ไป๋เหอ) หรือเปล่า?

เขาอดตรวจดูแผนที่ภูมิภาคสวนสวรรค์จากแหวนเก็บของมิได้

จากนั้นพลิกหน้าเพื่อวิเคราะห์ดู

หมิงลี่ฮ่าวโบกมือและหัวเราะ  “แผนที่นี้ผิดอย่างสิ้นเชิง  เจ้าไม่ต้องไปดูหรอก ภูมิประเทศจริงๆ แตกต่างไปจากแผนที่อย่างสิ้นเชิง แม่น้ำขาวใหญ่กว่าที่ระบุไว้ในแผนที่มาก เต็มไปด้วยพลังกฎสวรรค์ผันผวน  ที่เหนือกว่านั้น เจ้าคาดเดาถูกแล้วเมืองไป๋เหอที่เจ้าจะไปนั้นมีอยู่จริง แต่เมืองไป๋เหอไม่ใช่ตำหนักน้ำ ตำหนักน้ำที่แท้จริงจมลงไปในแม่น้ำขาว  เพื่อไม่ให้มีคนตรวจพบ มีแผ่นดินลอยอยู่ด้านบน เมืองไป๋เหอถูกสร้างอยู่บนผืนแผ่นดินนั้น”

 “ตำหนักน้ำ, และเจ้าตำหนักน้ำตาย เกี่ยวข้องกับคัมภีร์เทพหรือ?” เย่ว์หยางจับประเด็นอย่างรวดเร็ว

 “ข้าไม่รู้ว่าใครเป็นคนส่งข่าวว่า เจ้าตำหนักน้ำปกปิดว่ามีคัมภีร์เทพ ตำหนักกลางศักดิ์สิทธิ์จึงสำเร็จโทษเขาลับๆ  และเจ้าตำหนักน้ำนี้เป็นที่รู้จักกันดีในภูมิภาคสวนสวรรค์ว่าเป็นคนมีคุณธรรม  ก่อนพบจุดจบเขาบันทึกความลับไว้ในตำหนักน้ำ  นอกจากนี้กุญแจไขตำหนักน้ำเพื่อเปิดผนึก อยู่ในใจของธิดาทั้งสองอยู่ในรูปแบบพลังงานประทับ และอาจเป็นเพราะเจ้าตำหนักน้ำรู้มานานแล้วว่าเขาจะต้องตาย จึงเตรียมพร้อมไว้ก่อน”

 “ธิดาทั้งสองของเขาอยู่ที่ไหน?”  เย่ว์หยางถาม

 “เมื่อหมื่นปีที่แล้วนางพญาผู้พิชิตต่อสู้กับจักรพรรดิแดนดินคนก่อน จักรพรรดิแดนดินคนก่อนตายในสนามรบจึงไม่สามารถปิดบังความลับได้ ความลับทั้งหมดกระจัดกระจายไปอย่างช่วยไม่ได้ แม้แต่เจ้าตำหนักน้ำคนใหม่จะมาถึง ตำหนักน้ำก็จมลงไปแล้ว ในภูมิภาคสวนสวรรค์ ประมาณเก้าพันปีที่แล้วมีพี่น้องฝาแฝดคู่หนึ่งปรากฏตัวขึ้น แม้ว่าจะมีรูปร่างหน้าตาเหมือนกัน แต่บุคลิกภาพกลับตรงกันข้าม  คนพี่จะสงบใจดีและมีน้ำใจ ถึงแม้นางจะสุภาพต่อเพศตรงข้าม  แต่นางมักระแวงระวังและกีดกันผู้คนห่างไกล  แต่น้องสาวของนางไม่คิดอะไร ซุกซนและร่าเริง ชอบสร้างความสนุกสนานให้กับผู้คน แต่ไม่มีพิษมีภัยเหมือนกับเอลฟ์น้อย  ถ้าไม่ใช่เพราะพี่สาวนางคอยปกป้อง น้องสาวผู้นี้คงไม่สามารถอยู่รอดในโลกที่โหดร้าย และกลายเป็นเหยื่อของผู้แข็งแกร่งกว่าแน่นอน”

 “ในช่วงเวลานี้เองผู้เยาว์ที่โดดเด่นที่สุดสามคนในสามตระกูลและห้าสำนักต่างหลงรักพวกนาง... พูดให้ถูกก็คือ พวกเขาทุกคนหลงรักสาวผู้พี่ที่งดงามและจิตใจดี  ตอนแรกพวกเขาไม่รู้ว่าพี่น้องฝาแฝดทั้งสองนั้นเป็นธิดาของเจ้าตำหนักน้ำ  แต่ด้วยแผนการร้ายของเจ้าตำหนักน้ำคนใหม่ ประมุขของสามตระกูลและห้าสำนักก็รู้ความลับนี้จนได้  เพื่อปกป้องตนเอง พวกเขาตัดสินใจรอดู  แต่อย่างไรก็ตามเด็กหนุ่มทั้งสามโกรธ พังประตูบ้านออกไปช่วยเหลือพวกนางสู้กับเจ้าตำหนักน้ำคนใหม่”

 “การสู้รบกันครั้งนี้ดำเนินไปเป็นเวลาสามปี  ในที่สุดบุรุษหนุ่มที่แข็งแกร่งที่สุดซึ่งแฝดสาวผู้พี่ชอบพออยู่ตายในการต่อสู้ เหลืออีกสองคนได้รับบาดเจ็บสาหัสใกล้จะตายได้ทุกเมื่อ”

 “บางทีอาจเป็นเพราะกังวลว่าจะต้องเสียใจหลังจากตาย ทั้งสองคนจึงสารภาพความในใจที่มีต่อแฝดพี่สาว  แฝดผู้น้องรู้เข้า นางเศร้ามาก บุรุษทั้งสามรักพี่สาวของนาง ไม่มีใครรักชอบนางเลยซึ่งทำให้นางรู้สึกเศร้าใจมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งนางชอบพี่รอง เขามักมองนางเหมือนเป็นน้องสาว”

 “เพื่อทำให้น้องสาวของนางมีความสุข  แฝดผู้พี่ยอมเสียสละตนเอง  นางตัดสินใจปลอมตัวเป็นแฝดคนน้อง ทิ้งศพพี่ใหญ่ไว้ และให้น้องสาวแกล้งทำตัวเป็นนางเองและแต่งงานกับพี่รองที่น้องสาวรักชอบ  น้องสาวพอได้ทราบวิธีนี้แล้วนางร่ำไห้อย่างหนัก และในที่สุดด้วยความรักนางทำตามคำของแฝดพี่สาว เพื่อไขว่คว้าความสุขนางตัดสินใจเปลี่ยนบุคลิกดั้งเดิมที่เคยร่าเริงสดใสและทำตัวสุภาพนุ่มนวลเหมือนกับพี่สาวเต็มที่  เมื่อนางต้องการแต่งงานกับบุรุษหนุ่มพี่รอง เขาดีใจแทบคลั่ง ขณะที่บุรุษหนุ่มคนที่สามผิดหวังพอรอจนฟื้นฟูร่างกายได้ เขาจากไปพร้อมกับความผิดหวัง”

เย่ว์หยางฟังอยู่นานและคิดว่ากำลังฟังนิยายชีวิตดรามาที่แต่งประพันธ์โดยป้าฉงเหยา มิทราบว่าเรียกน้ำตาได้กี่หยด?

คาดว่าสินค้าอย่างกระดาษซับน้ำตาคงขายได้ดี

แน่นอนว่านี่ยังไม่ใช่จุดจบของเรื่อง

แต่กลับเป็นจุดเริ่มต้นของโศกนาฏกรรม!

 “พี่รองแต่งงานกับแฝดผู้น้องใช้ชีวิตอย่างมีความสุขด้วยกัน และในไม่ช้ามีก็บุตรด้วยกันคนหนึ่ง  แต่ชีวิตรักหลังแต่งงานทำให้แฝดน้องสาวลืมตัวเล็กน้อยและแสดงนิสัยเดิมออกมาและเปิดเผยจุดอ่อน บุรุษคนรองมองเห็นความผิดปกติ  ถ้าพี่รองยอมรับและดำเนินชีวิตไปตามปกติก็คงจะมีความสุข  แต่พี่รองที่กำลังมีความสุขพอพบเจอความจริงก็โกรธ ขณะที่แฝดผู้น้องร้องอ้อนวอน เขากลับทิ้งครอบครัว และออกไปตามหาแฝดผู้พี่ที่แท้จริง” เสียงของหมิงลี่ฮ่าวแผ่วเบาลง เหมือนกับว่าต้องทนบอกเล่าโศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้น

 “พบไหม!”   เย่ว์หยางถามอีกครั้ง

 “ใช่แล้ว พบจริงๆ แฝดพี่สาวกำลังฝึกฝนให้น้องชายของพี่ใหญ่ หวังว่าน้องชายผู้นี้จะกล้าหาญเหมือนพี่ใหญ่และฟื้นฟูเกียรติภูมิของตระกูล หลังจากค้นหาอย่างหนัก ในที่สุดพี่รองก็พบแฝดผู้พี่อยู่กับน้องชายที่มีความคล้ายกับพี่ใหญ่ เขานึกว่าพี่ใหญ่ยังไม่ตาย และกำลังใช้ชีวิตอยู่กับแฝดผู้พี่และหลอกลวงตัวเขามาตลอด ดังนั้นเขาโกรธจัดจนควบคุมตนเองไม่ได้ และไม่ยอมรับฟังคำอธิบายใดๆ และชักดาบไล่ฟันอีกฝ่ายหนึ่ง  และในที่สุดก็พลั้งมือฆ่าน้องชายที่พยายามพัฒนาฝีมือไล่ตามพี่ชาย  เพื่อจะช่วยเหลือสายเลือดสุดท้ายของตระกูลใหญ่ นางเสียสละชีวิตตนเพื่อแลกชีวิตกับน้องชายของเขา”

 “พี่สามที่เศร้าอยู่แล้วยิ่งเศร้าเสียใจหนักเมื่อทราบข่าวนี้ ข่าวทราบไปถึงเจ้าตำหนักน้ำคนใหม่ปลอมตัวเป็นพี่สามแล้วฆ่าพี่รองที่สำนึกผิด  และปลอมตัวเป็นน้องชายพี่ใหญ่ได้ชิงเอาทารกไป”

 “แฝดผู้น้องพยายามช่วยชีวิตสามีของนาง แม้ว่าเขาจะไม่รักนาง แต่นางยินดีสละชีวิตตนเองชุบชีวิตเขาทั้งที่เขาไม่รักด้วยความเต็มใจ ความเกลียดชังและความสำนึกผิดทำลายความรู้สึกดีงามของพี่รอง และเมื่อพบพี่สามที่ไม่รู้เรื่องราวภายในก็ชักดาบทะเลาะกันอีกจนกระทั่งทั้งสองบาดเจ็บสาหัสพร้อมจะเสี่ยงชีวิตตายด้วยกัน  เจ้าตำหนักน้ำคนใหม่ปรากฏตัวจับคนทั้งสองไปทรมานเพื่อรีดความลับของคัมภีร์เทพ น้องชายพี่ใหญ่บุกเข้าไปในตำหนักน้ำแห่งใหม่และพบเจอลูกสาวของศัตรู ในที่สุดเขาไม่มีแก่ใจฆ่าทารก แต่กลับรับเลี้ยงไว้  หลังจากรับเลี้ยงไว้ภายใต้ความขัดแย้งในใจและตำหนิตนเอง เขากลับหลงรักเด็กนี้เมื่อเติบโตขึ้น และแต่งงานกันให้กำเนิดธิดาแฝดคู่หนึ่ง”

 “หลังจากพี่รองและพี่สามหนีออกมาจากคุกได้ นั่นเป็นเวลาพันปีต่อมา พวกเขาแต่ละคนเตรียมแผนล้างแค้น และพี่สามเก็บตัวอยู่หลายปีฝึกปรือฝีมือเตรียมสู้กับเจ้าตำหนักน้ำคนใหม่  และพี่รองผู้ถูกความโกรธเกลียดชังครอบงำหัวใจ เขาไม่รู้ว่าตนเองถูกหลอกว่าน้องของพี่ใหญ่ที่ตายไป ได้ค้นหาศัตรูที่ชิงตัวลูกสาวเขาไป ยิ่งเกิดเรื่องน่าเศร้าขึ้นอีกเมื่อเขาแยกแยะไม่ออกระหว่างภรรยากับธิดาของเขา  เขาคิดว่าภรรยาของเขาทรยศตัวเขา จึงโจมตีสุดกำลังและสังหารลูกสาวตนเองและศัตรูทั้งหมด”

 “เจ้าตำหนักน้ำคนใหม่วางแผนชั่วร้ายได้สำเร็จก็มีความกระหยิ่มภูมิใจตนเองมาก  เขากลับมาชิงตัวแฝดพี่น้องมาคุมขังเป็นทาส  พยายามค้นหาความลับของคัมภีร์เทพจากสตรีทั้งสอง  ลูกชายของเขาไม่เห็นด้วยกับการกระทำของบิดาอย่างสิ้นเชิง ไม่เพียงแต่ปล่อยพี่น้องฝาแฝดไปเท่านั้น  แต่ยังแต่งงานกับแฝดผู้น้อง  เจ้าตำหนักน้ำคนใหม่โกรธและฆ่าลูกชาย แฝดคนน้องหนีไปกับลูกของเขาและมีครอบครัว  หลานของเจ้าตำหนักน้ำคนใหม่และกลายเป็นจักรพรรดิแดนดินนามว่าจักรพรรดิฟู่โฉว  และได้ประกาศสงครามกับปู่ด้วยความโกรธ  นอกจากนี้ยังตามหาพี่คนรอง ‘จักรพรรดิเฟิ่นนู่’ ซึ่งเป็นต้นเหตุของโศกนาฏกรรมนั้น”

 “ฝ่ายทางด้านพี่สาวแฝดอีกคนหนึ่งที่หลบหนีออกไป ได้รับการช่วยเหลือจากลูกชายของอดีตจักรพรรดิแดนดิน  นางหาค้นหาคัมภีร์เทพและพบคัมภีร์เทพจากที่บรรพบุรุษประทับไว้ในตัวนางและได้รับคัมภีร์เทพ ทั้งยังได้รับประกายเทพชำรุด  หลังจากนั้นด้วยความคิดอย่างเทียมเทพ นางกลับไปภูมิภาคสวนสวรรค์  นางทรงพลังไร้เทียมทาน แต่เมตตาเหมือนบรรพบุรุษที่ตายไป นางตัดสินใจคลี่คลายความรักความแค้นนั้น”

 “อย่างไรก็ตามเมื่อนางยังหลอมรวมประกายเทพยังไม่สำเร็จ  สามีนางที่เป็นลูกของชายของจักรพรรดิแดนดินคนก่อนลอบคำนวณไว้แล้ว เขาลอบสังหารนางและชิงพลังงานเกือบทั้งหมดไป  สามีของนางมีพลังสูงขึ้นในระดับจักรพรรดิแดนดินในภูมิภาคสวนสวรรค์ รู้จักกันในชื่อว่าจักรพรรดิเสินกวง (แสงเทพ)

 “จักรพรรดิฟู่โฉวและจักรพรรดิเฟิ่นนิ่วหมดหวังที่จะฆ่าจักรพรรดิเสิ่นกวง  เพื่อจะฆ่าเจ้าตำหนักน้ำคนใหม่ ตัวพวกเขาเองก็ได้รับบาดแผลทางใจที่ไม่มีวันเยียวยาและความเกลียดชังไม่มีทางคลี่คลาย....  ภูมิภาคสวนสวรรค์ตอนแรกเริ่มเป็นการสู้แก้แค้นกันของสองจักรพรรดิคือจักรพรรดิเฟิ่นนิ่วและจักรพรรดิฟู่โฉว  ต่อมาเพราะการปรากฏตัวของจักรพรรดิเสิ่นกวง จึงทำให้ภูมิภาคสวนสวรรค์กลายเป็นแดนสงครามติดพันต่อเนื่องกันมาสามพันปี  ความโกรธเกลียดแค้นนี้ไม่มีทางบรรเทาลงได้  ข้าได้ยินได้ฟังเรื่องหลายอย่าง เรื่องราวหลังจากนั้นข้าคงไม่ต้องพูด”

หลังจากหมิงลี่ฮ่าวเล่าจบ เขาถอนหายใจยาวราวกับมีเลือดหยาดหยดอยู่ในหัวใจ

เย่ว์หยางเงียบเป็นเวลานาน

และกล่าวขึ้นในทันใด “ไม่ถูก, แม้ว่าข่าวคัมภีร์เทพจะได้รับการยืนยันแล้ว  แต่ยังมีคนสำคัญอีกคนหนึ่ง  ทำไมเขาถึงไม่ปรากฏตัว? พี่สามคนนั้นไม่ใช่หรือ?  เขาฝึกปรืออยู่ไม่ใช่หรือ? เขาไม่ได้ไปสู้กับเจ้าตำหนักน้ำคนใหม่ใช่ไหม?  ทำไมเจ้าถึงไม่พบความเคลื่อนไหวของเขา?”

หมิงลี่ฮ่าวยังคงเงียบอยู่นานก่อนจะถอนหายใจ  “เพราะต่อมาเขาถูกผนึกอยู่ในวิหารเทพจักรพรรดิอวี้  แค่นั้นพอหรือยัง”

เย่ว์หยางตะลึง

ปากของเขาอ้ากว้างจนแทบยัดกำปั้นเข้าไปได้  หลังจากนั้นชั่วขณะ เขาหัวเราะลั่น  “ข้าเข้าใจแล้ว  พี่สามที่ลำบากตั้งแต่ต้นจนจบก็คือท่านเองใช่ไหม?”

หมิงลี่ฮ่าวโมโหจนอยากจะยกมือตบหน้าเจ้าเด็กน่าตายนี้

มันยากจะบังคับตนเองนักหรือ?

นั่นเป็นชะตากรรมเล่นตลก

เย่ว์หยางยิ่งขำมากขึ้นทุกที ขำจนน้ำตาไหล

จนกระทั่งหมิงลี่ฮ่าวโกรธและขว้างแก้วเหล้าในมือใส่ศีรษะของเขา เขาจึงหยุดหัวเราะ และกลั้นอารมณ์ขันฝืนใจปลอบเขา  “โอว...ลืมไปเสียเถอะ กบสองขานั้นหาไม่ยาก สาวสองขามีอยู่มากมายกลับไม่มองหาต่อ โอว..หนุ่มสาวยึดมั่นในรักแรก เป็นเรื่องปกติของพวกเขาที่ต้องฝืนใจกันบ้าง ตราบเท่าที่ไม่ฝืนใจตลอดชีวิต  ลองแสวงหาสาวน้อยอีกครา”

หมิงลี่ฮ่าวโกรธอย่างน้อยเป็นล้านเท่า  นี่คือคำปลอบใจงั้นหรือ?

ในที่สุดเย่ว์หยางหัวเราะและโพล่งออกมา “พี่ฮ่าว!  ข้าเข้าใจแล้ว ทำไมไม่มีสาวให้ความสนใจท่าน  ก็ดูตัวท่านสิ, โตมาอย่างโง่ๆ แบบนี้  ถ้ามีสาวชอบก็คงแปลก..”

หมิงลี่ฮ่าวอดกลั้นโมโหไม่ไหว เขาทนนิสัยเจ้าเด็กนี่ไม่ได้อีกต่อไป!

เขาจับคอเสื้อของเจ้าเด็กนี่ยกขึ้นตรงๆ สูงถึงสิบเมตร และถลึงตามองเขา  “เจ้าอยากตายใช่ไหม?”

เย่ว์หยางรีบส่ายหน้า คนที่อกหักพ่ายรักไม่ควรจะไปตอแยง่ายๆ ไม่ควรจะพูดถึงความรักที่ขมขื่นที่ตาลุงคนหนึ่งข่มเอาไว้ถึงพันๆปี ซึ่งยิ่งยากจะตอแย ใครจะรู้กันว่าตาลุงนี่ทำตัวจนยากที่ใครจะตอแยด้วย  ถ้าเป็นอย่างนี้เป็นเรื่องน่ากลัวมาก.... เย่ว์หยางคิดถึงเรื่องนี้และจับจุดของสงครามเย็นได้  เขารีบยิ้มและกล่าว  “พี่ฮ่าว!  นั่นไม่สำคัญหรอกว่าท่านจะตกหลุมรักอะไร ความรักคืออะไร? เพลงทุกเพลงร้องถึงความรักที่แหลกสลาย ความสุขถูกกัดกิน อะแฮ่ม.. ความสุขมิเคยลืมเลือน..ถ้าเป็นอย่างนี้ข้าจะขอแนะสาวๆ ให้สักหลายคน สหายหญิงเผ่าคิวบัวร์ พวกนางต้องการมีเจ้าชายหนุ่มในฝัน แม้ว่าพวกนางจะอวบอ้วนและแข็งแรง อกใหญ่กล้าหาญไม่มีใครเกิน พวกนางกินไม่จุและน่าคบหา ที่สำคัญที่สุดเหมาะกับท่านราวกะสวรรค์สรรสร้างมาให้คู่กัน!”

ใบหน้าของหมิงลี่ฮ่าวมีเส้นเลือดปูดโปนจนได้ยินเสียงเส้นเลือดสูบฉีด

หน้าของเขาเขียวคล้ำ

เขาเค้นเสียงลอดไรฟัน  “เจ้าล้อพอหรือยัง?”

ขณะที่หมิงลี่ฮ่าวตั้งใจจะบีบซี่โครงเจ้าเด็กบ้าเย่ว์หยาง ทันใดนั้นมีเสียงอื้ออึงดังราวกับพายุหมุนพัดถล่มเมือง

 “เทพีเสรีภาพถูกจับจริงๆ หรือ? ไม่นะ”

 “มาจริงๆ กล่าวกันว่าต้องใช้เจ้าแคว้นและนักสู้ปราณฟ้าถึงสิบสองคน ถึงจะล้อมจับได้สำเร็จ”

 “เป็นไปไม่ได้, ต้องมีคนหักหลังและขายนาง  มิฉะนั้นไม่มีใครจับเทพีเสรีภาพได้  ไอ้คนทรยศนั้น ข้าจะต้องฆ่ามันให้ได้”

เมื่อได้ยินชื่อของเทพีเสรีภาพ

ความโกรธของหมิงลี่ฮ่าวหายไปจากใบหน้าเขาทันที

เย่ว์หยางรีบฉวยโอกาสหายใจและมองดูสีหน้าของตาลุงข้างหน้าเขา และพุ่งออกไปดูที่หน้าต่างและพบว่าประชาชนผู้หิวโหยและทหารรับจ้างยากไร้มีสีหน้าสิ้นหวัง  ขณะที่ผู้ร่ำรวยและทหารปรบมือโห่ร้องด้วยความยินดีอย่างบ้าคลั่ง ก่อให้เกิดภาพอารมณ์ที่ตรงกันข้าม อย่างไรก็ตามนั่นเป็นความจริง อีกฝ่ายเหมือนอยู่ในสวรรค์ อีกฝ่ายเหมือนอยู่ในนรก

เขาอดสอบถามไม่ได้ “นี่ลุง, เทพีเสรีภาพที่ถูกจับ ใช่สายเลือดสุดท้ายของรักแรกของลุงหรือเปล่า?”

หมิงลี่ฮ่าวต่อยเขาหนึ่งหมัดและตะคอกใส่เย่ว์หยางโดยตรง  “อย่ามาเรียกข้าว่าลุง, เจ้าเด็กบ้า, ข้าไม่ควรบอกความจริงกับเจ้าเลย เด็กน้อยเจ้าไม่รู้จักเก็บงำความลับเอาเสียเลย!”