เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 934 เลื่อนระดับพยัคฆ์ขาวเป็นอสูรเทพ

ตอนที่  934  เลื่อนระดับพยัคฆ์ขาวเป็นอสูรเทพ

การยกระดับพลังองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนเป็นระดับพลังปราณราชันย์คือเป้าหมายที่อยู่ในใจของเย่ว์หยางมาโดยตลอด แค่อาศัยพลังนางตามลำพัง ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้  แต่ต้องใช้เวลานาน  ก่อนจะเปลี่ยนแปลงถึงขั้นนั้นเย่ว์หยางได้แต่รออยู่เงียบๆ

 

ตอนนี้มีศัตรูมากขึ้นเรื่อยๆ สถานการณ์วิกฤติกำลังแผ่ขยาย จำเป็นต้องยกระดับพลังของนางเป็นพลังปราณราชันย์ให้เร็วเท่าที่เป็นไปได้

นอกจากนี้เย่ว์หยางก็มีขอบเขตพลังปราณราชันย์ที่สมบูรณ์แบบ  แม้แต่นางพญาเฟ่ยเหวินหลีก็ยังหันกลับมามีส่วนร่วมกับเขาอีกครั้ง นางสัมผัสได้ถึงข้อบกพร่องของพลังปราณราชันย์ได้อีกครั้ง เพื่อชดเชยข้อบกพร่องจึงต้องปล่อยให้องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนฝึกตามลำพัง!   ดังนั้นเย่ว์หยางจึงคาดหวังว่าองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนฝึกลำพังคนเดียวจะทำให้แข็งแกร่งมากกว่า

แต่ก่อนจะได้รับมุกพยัคฆ์ขาวศักดิ์สิทธิ์  เย่ว์หยางมีแผนอย่างหนึ่ง  ตอนนี้ได้มุกพยัคฆ์ขาวศักดิ์สิทธิ์  แม่เสือสาวตื่นเต้นอย่างคาดไม่ถึงที่ได้มุกศักดิ์สิทธิ์  เย่ว์หยางรู้สึกว่าเวลาสุกงอมเต็มที่แล้ว และเขาได้ปรับปรุงแผนเดิมโดยดำเนินการสามขั้นตอน

ขั้นตอนแรกใช้พลังงานของอัญมณียกระดับพยัคฆ์ขาวอสูรศักดิ์สิทธิ์ของแม่เสือสาวไปเป็นสุดยอดอสูรศักดิ์สิทธิ์  และจะดีที่สุดถ้าไปได้ถึงระดับเตรียมอสูรเทพ

ขั้นที่สองใช้พลังงานบริสุทธิ์ของหญ้าวิญญาณเทพอัคคีบวกกับเลือดเทพเพื่อยกระดับมันให้ใกล้ระดับอสูรเทพมากที่สุด

ระดับที่สามขั้นสุดท้ายซึ่งเป็นขั้นตอนที่สำคัญมาก  เย่ว์หยางเตรียมชักนำองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนให้บรรลุผ่านระดับปราณราชันย์ และหลอมรวมปรับแต่งให้เข้ากับดาบเทพจักรพรรดิอวี้ และเปลี่ยนให้เป็นสมบัติวิเศษของนางเอง  ตามวิธีนี้องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนยังไม่สามารถถึงระดับสุดยอดปราณราชันย์ได้เหมือนเย่ว์หยาง  แต่อย่างน้อยก็เป็นการบรรลุระดับใหม่ที่สมบูรณ์ มีอสูรพิทักษ์กลายเป็นอสูรเทพและมีอาวุธเทพอยู่ในมือ  เขาเชื่อว่าองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนผู้บรรลุระดับปราณราชันย์ จะเป็นนักสู้หลัก และกลายเป็นนักดาบหญิงในสนามรบได้

 “ไม่ต้องกังวล  วันนี้พักไว้ตรงนี้ก่อน   อย่างน้อยข้าต้องการเวลา”

ความคิดขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนถูกแยกจากกันในสภาวะฝึกพลังคู่รัก

เมื่อยังไม่ถึงระดับปราณราชันย์ นางไม่สามารถรู้สึกได้ถึงโลกในจิตใจของเขาอยู่เป็นเวลานาน.. ความรู้สึกนั้น เหมือนกับเย่ว์หยางไม่สามารถรู้สึกได้ถึงจื้อจุน, จักรพรรดินีราตรีและใจของนางพญาเฟ่ยเหวินหลีอยู่เป็นเวลานาน

จักรพรรดินีราตรีจะดีกว่าเล็กน้อย และพลังในปัจจุบันของเย่ว์หยางใกล้เคียงกับระดับของนาง

เย่ว์หยางยังตามหลังจื้อจุน

แต่ความรู้สึกผสานพลังกับนางพญาเฟ่ยเหวินหลีจะชัดเจนที่สุด  ในช่วงแรกเย่ว์หยางแทบไม่สามารถทนได้แม้แต่วินาทีเดียว  ต่อมาภายใต้โลกพฤกษาเขาเข้าใจและหลอมรวมกับใจนางสำรวจพลังของกันและกัน นั่นยังไม่เพียงพอสำหรับองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน ซึ่งก็เป็นอย่างนี้ นางรู้สึกว่านางยังต้องเงยหน้ามองดูเย่ว์หยาง  โดยเฉพาะอย่างยิ่งใจของนาง เมื่อมองดูขอบเขตระดับเทพ นั่นยากที่จะคงอยู่ได้เป็นเวลานาน

ขอบเขตของเย่ว์หยางไม่ปรากฏตอนนี้ นางไม่สามารถสำรวจเหนี่ยวนำได้

แน่นอนว่าสภาพใจแบบนี้จะผสานได้สมบูรณ์แบบมาก   แม้ว่าจะเต็มไปด้วยความเจ็บปวดมาก แต่ก็ได้รับประโยชน์มาก

หลังจากพยายามหลายรอบในที่สุดใจของทั้งสองก็ผสานเข้าด้วยกันเป็นเวลานาน

พยัคฆ์ขาวอสูรพิทักษ์ซึ่งหลอมรวมกับองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนยอมรับใจของเย่ว์หยางในขอบเขตเทพเป็นครั้งแรกและรับถ่ายทอดแหล่งพลังโกลาหลมาจากในร่างของเขาและรับการชำระวิญญาณด้วยปราณกระบี่และเพลิงอมฤต

อ๊าาาาาาาา.......

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนรู้สึกเจ็บปวดแสนสาหัส

ราวกับว่าร่างมนุษย์ของตนเองถูกเพลิงอมฤตเผาผลาญจากในออกมาข้างนอก  อย่างไรก็ตามการเผาผลาญเช่นนี้คงอยู่ตลอดไป  เมื่อใดก็ตามที่พลังในร่างนางขาดไปเล็กน้อย  จะมีพลังจากแหล่งพลังปั่นป่วนและพลังปราณกระบี่เข้ามาช่วยเสริม เพื่อให้เพลิงอมฤตทำการชำระต่อไปได้  แม้ว่านางทำท่าว่าไม่สามารถทนได้ เย่ว์หยางจะเปิดใช้วงจักรนิรันดรบังคับให้นางอยู่ในสภาวะชำระวิญญาณไม่ปล่อยให้นางเลิกรากลางครัน

ความเจ็บปวดเช่นนี้ยากที่คนธรรมดาจะทนได้

ด้วยทักษะแฝงเร้นหกรับรู้ของนาง องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนจะรับความรู้สึกได้เร็วกว่า ความรู้สึกจึงมากกว่าคนอื่นๆ เป็นธรรมดา พูดให้ถูกก็คือนางจะทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวดมากกว่าคนอื่นถึงร้อยเท่า  อย่างไรก็ตามสิ่งที่เย่ว์หยางต้องการก็คือ นางจะต้องได้รับการรักษาและเกิดใหม่ด้วยพลังชำระที่ยิ่งใหญ่  นั่นเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดและทรงพลังที่สุด

ทักษะแฝงเร้นหกรับรู้ซึ่งถูกชำระจนรู้สึกเจ็บปวดแสนสาหัส จะทำให้ประสาทรับรู้ทั้งหกทรงพลังอย่างที่สุด

และยกระดับพยัคฆ์ขาวอสูรพิทักษ์

มันจะเติบโตในสภาพที่ดีที่สุด

เย่ว์หวี่และจุ้ยมาวอี้รอดูอยู่ด้านนอกด้วยความกระวนกระวาย แต่มิอาจช่วยได้

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนต้องผ่านความยากลำบากไปให้ได้ด้วยตัวนางเอง ผ่านการทดสอบที่แท้จริงนี้ จะได้ทองเนื้อดีที่สุด

การฝึกฝนยังคงดำเนินต่อไป

หนึ่งนาที สามนาที ห้านาที สิบนาที หนึ่งชั่วโมง สามชั่วโมง ห้าชั่วโมง  ในช่วงกลางครันของการฝึกฝน เย่ว์หวี่และจุ้ยมาวอี้หักห้ามความอายหันไปมองเย่ว์หยางที่อยู่ในสภาพเปลือยกายฝึกปรือพลังคู่รักถ่ายทอดพลังงาน พวกนางช่วยเขาให้คงอยู่ในสภาวะฝึกฝนต่อได้  แต่ไม่กล้าเผชิญหน้า เพราะกลัวจะรบกวนสมาธิองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนจนเกิดความล้มเหลวในที่สุด

ขณะเดียวกันทั้งสองนางตกใจกับความพากเพียรขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน

แม้ว่าเย่ว์หยางจะช่วยอย่างเต็มที่และบางครั้งด้วยพลังช่วยเหลือจากวงจักรนิรันดร  อย่างไรก็ตามสามารถดำเนินการฝึกฝนต่อเนื่องถึงห้าชั่วโมงก็นับว่าเป็นความอดทนอย่างเหลือเชื่อ

เย่ว์หวี่ประหลาดใจในความมุ่งมั่นขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน และจุ้ยมาวอี้ลอบละอายใจว่านางยังเป็นรองมาก

นางชื่นชมความมุ่งมั่นของแม่เสือสาวจริงๆ

การฝึกยังคงดำเนินต่อไป

ไม่ทราบว่าเวลาผ่านไปนานเท่าใด

จู่ๆ สรรพสิ่งก็เงียบลงในทันที  แต่ทันใดนั้นมีเสียงพยัคฆ์คำรามดังออกมาและมีพลังปะทุออกมาจากร่างองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน เกิดคลื่นแรงระเบิดกระจายไปทั่วโลกคัมภีร์ของเย่ว์หยางอย่างเงียบๆ ดูเหมือนว่าพยัคฆ์ขาวอสูรพิทักษ์ขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนจะบรรลุผ่านระดับอสูรศักดิ์สิทธิ์ไปเป็นระดับสุดยอดอสูรศักดิ์สิทธิ์หรือระดับเตรียมอสูรเทพ ช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดมาถึง จะมีการบรรลุอีกครั้ง หรือจะอยู่ในระดับขอบเขตนี้ไปอีกนานเพื่อรอเวลาในอนาคต?

 “ลงมือกันเถอะ!”

เย่ว์หวี่กับจุ้ยมาวอี้มองหน้ากันและพยักหน้ายืนยัน

คนหนึ่งถือหญ้าวิญญาณเทพอัคคีซึ่งเย่ว์หยางปรุงเป็นของเหลวแล้ว อีกนางหนึ่งถือเลือดเทพที่เย่ว์หยางเตรียมเอาไว้

ในช่วงเวลาของการเลื่อนระดับของพยัคฆ์ขาว แผนการของเย่ว์หยางก้าวหน้าเป็นอย่างดี  ขั้นแรกและขั้นที่สองทำได้ดีที่สุดในช่วงเวลาเดียวกัน  เพราะหลังจากสำเร็จขั้นที่หนึ่ง โดยไม่ต้องคำนึงถึงการปรับสภาพร่างกายขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน พยัคฆ์ขาวยังคงมีสภาวะมั่นคงหลังจากเลื่อนระดับ ต้องใช้เวลาสักครู่แล้วจึงจะยกระดับใหม่ได้ เวลาต้องทิ้งช่วงกันนาน  เพราะเหตุที่ต้องแข่งกับเวลา จะต้องทำให้สำเร็จในพริบตาเดียว  การใช้พลังจากมุกศักดิ์สิทธิ์พยัคฆ์ขาว น้ำยาหญ้าเทพอัคคีและเลือดเทพ เพื่อบรรลุพลังระดับใหม่เป็นอสูรเทพในทันที

ร่างขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนเปล่งรัศมีเป็นพันสาย

คมชัดเหมือนคมมีด

แรงระเบิดทำให้เสื้อผ้าของเย่ว์หวี่และจุ้ยมาวอี้สลายเป็นผุยผง และพวกนางเกร็งพลังต่อต้าน

พวกนางพยายามฝ่าเข้าไปหาองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนและหยดของเหลว หยดเลือดเทพบนมุกพยัคฆ์ขาวบนหน้าผากนาง

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนเกือบจะล้มหมดสติอยู่หลายครั้ง เย่ว์หยางปล่อยให้อัญมณีพยัคฆ์ขาวคุ้มครองนาง ส่วนตนเองใช้มือประคองหลังศีรษะนาง

เสี่ยวเหวินหลีช่วยประคองหลังมือเย่ว์หยางอีกครั้ง

อัญมณีพยัคฆ์ขาวแปะอยู่ที่ระหว่างคิ้วขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน

น้ำยาวิเศษและเลือดเทพ

ถูกหยดไว้แล้ว

และซึมเข้าไปในอัญมณีสีขาวทันที พลังงานของอัญมณีพยัคฆ์ขาวซึมเข้าไปในใจของพยัคฆ์ขาวอสูรพิทักษ์ขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนโดยตรง กลั่นพลังวิญญาณให้อยู่ในสภาพสูงสุดและหลอมรวมกับเลือดเทพ  ศักยภาพในขณะนั้นถูกระเบิดและปลดปล่อยพลังออกมาจนถึงขีดสุด

คัมภีร์อัญเชิญขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนปรากฏออกมาทันที

รัศมีสีทองสามสายฉายลงที่ด้านบนคัมภีร์อัญเชิญ  บนศีรษะองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนและเย่ว์หยาง

ฉายขึ้นท้องฟ้าบิดเป็นเกลียวพลุ่งตรงขึ้นไปด้านบนอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

ดูเหมือนว่ามีภาพที่พยัคฆ์ขาวที่ดุร้ายโดดออกมาจากร่างขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนและจากนั้นกลายเป็นภาพพยัคฆ์ขาวขยายเต็มท้องฟ้าของโลกคัมภีร์

มันอ้าปากคำรามเงียบๆ

แต่ทั้งโลกสั่นสะเทือนเหมือนจะทนไม่ได้อีกต่อไปขณะพยัคฆ์ขาวคำราม

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนที่เกือบจะหมดสติอยู่แล้วลืมตาขึ้นทันที ดวงตาของนางฉายประกายเจิดจ้าเทียบได้กับเทพเจ้าผู้ทรงพลัง คัมภีร์อัญเชิญของนางเปล่งรัศมีเจิดจ้าจนยากจะมอง และมีแสงสว่างเจิดจ้ายิ่งกว่าคัมภีร์อัญเชิญเดิมเลื่อนระดับเป็นคัมภีร์เพชรชั้นสุดยอดใกล้เคียงกับคัมภีร์ระดับศักดิ์สิทธิ์  คัมภีร์อัญเชิญพลิกหน้าเปิดโดยอัตโนมัติ และมีหน้าใหม่ปรากฏเป็นภาพพยัคฆ์ขาวตั้งแต่วัยเด็กและกลายเป็นอสูรเทพ!

ส่วนองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนที่อยู่ใกล้ๆ ยังไม่สามารถบรรลุระดับใหม่ได้อย่างต่อเนื่อง นางถึงขีดจำกัดและหมดสติอยู่ในอ้อมแขนเย่ว์หยาง

สนามพลังศักดิ์สิทธิ์มีอสูรศักดิ์สิทธิ์ในตำนานปรากฏขึ้นอย่างต่อเนื่อง

สายฟ้า ธาตุดิน น้ำแข็งและเปลวเพลิงปรากฏเต็มทั้งฟ้า   การเพิ่มพลังของอสูรศักดิ์สิทธิ์พยัคฆ์ขาวช่วยสนับสนุนพลังสนามพลังศักดิ์สิทธิ์  เกิดรอยฉีกขาดในพื้นที่นับพันจนแทบทำลายโลกคัมภีร์ของเย่ว์หยาง

โชคดีที่โลกคัมภีร์ตอบสนองอย่างรวดเร็ว และเย่ว์หยางควบคุมพลังปณิธานไว้ได้หลังจากองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนหมดสติแล้ว

ไม่อย่างนั้นทุกอย่างจะพังพินาศทันที

 “แม่เสือสาวนี้บรรลุระดับพลังใหม่ได้น่ากลัวจริงๆ!”  จุ้ยมาวอี้ตกใจและเกือบถูกปราณดาบของนางฆ่า  โชคดีที่มีการปกป้องจากเย่ว์หยางและเสี่ยวเหวินหลี  มิฉะนั้นผลที่ตามมาคงสุดคาดคิด

 “หลังจากผ่านความทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวด องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนสามารถอดทนผ่านไปได้  ถ้านางสามารถบรรลุระดับปราณราชันย์ นางจะหลอมรวมกับดาบเทพได้  จากนั้นจะไม่มีใครหยุดความก้าวหน้าระดับติดปีกบินในเส้นทางของนางได้  นางกับเสวี่ยอู๋เสียจะเป็นนักสู้ปราณราชันย์ระดับอัจฉริยะแน่นอน!”  เย่ว์หวี่ทั้งมีความยินดีกับองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนและรู้สึกเศร้าใจกับตัวนางเองที่ยังยืนหยัดด้วยตนเองไม่ได้ แม้ว่านางจะว่าเป็นไปไม่ได้  แต่นางยังหวังว่านางจะอยู่ในระดับที่ใกล้เคียงกับเสี่ยวซานและสามารถตามดูแลเขาได้มากยิ่งขึ้น  สักวันนางอาจจะถูกทิ้งจนอยู่ห่างตลอดไป....”

 “เจ้าก็ทำได้เช่นกัน เพียงแต่เจ้ายังไม่ได้ทุ่มเทอย่างแท้จริง”  จุ้ยมาวอี้คิดว่าเย่ว์หวี่นี้ก็เป็นอัจฉริยะตัวจริง  และอนาคตของนางมิอาจจะคาดคิดได้

แต่เนื่องจากสถานะนาง นางจึงมิอาจโน้มน้าวใจเย่ว์หวี่ได้

ที่สำคัญตอนนี้เย่ว์หวี่คือพี่สาวรองของเขา

คำพูดบางคำเป็นเรื่องน่าอายเกินกว่าจะพูดออกไป

เย่ว์หยางถ่ายเทพลังให้องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนที่หมดสติ และฟื้นฟูสภาพร่างกายของนาง เขามิอาจฝืนความเหนื่อยล้าได้ในที่สุด  ยังไม่ทันรับแก้วน้ำจากจุ้ยมาวอี้ก็ทรุดลงกับพื้น จุ้ยมาวอี้กับเย่ว์หวี่รับร่างเขาและองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนไว้

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนไม่เป็นไร  นางเพียงแต่ปรับสภาพร่างกายรับการยกระดับพลังต่อเนื่องไม่ไหว นางแค่ต้องการปรับตัวและหลับพักผ่อน

ส่วนเย่ว์หยางเหนื่อยหนักสายตัวแทบขาด

สองสาวมองหน้ากันเองและจุ้ยมาวอี้เบือนสายตาจากเย่ว์หวี่และอุ้มองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนออกไป ปล่อยให้เย่ว์หวี่อยู่ตามลำพัง

นางรู้ว่าเย่ว์หยางเหนื่อยล้าต้องการฟื้นฟูร่างกาย นั่นต้องเป็นหน้าที่ของเย่ว์หวี่ มีแต่พลังน้ำที่บริสุทธิ์ของนางจะใช้ได้ผลดีที่สุด  จุดนี้พลังน้ำแข็งบริสุทธิ์ของเสวี่ยอู๋เสียยังเป็นรองอยู่มาก

จุ้ยมาวอี้อุ้มองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนจากไป

เย่ว์หวี่ค่อยรู้สึกหายอึดอัดใจ

สำหรับน้องชายของนางที่เหน็ดเหนื่อยจนหลับ นางเห็นมามากและช่วยให้เขาฟื้นฟูพลังมานับครั้งไม่ถ้วน ทั้งในการทดลอง หลังการต่อสู้หรือเมื่อหลอมรวมกับอักขระรูน หรือปรุงยาก็ตาม เมื่อเขาเหนื่อยนางจะใช้พลังเพื่อช่วยเหลือเขาแทบจะทันที  นางคุ้ยเคยกับสถานการณ์นี้นานแล้ว และนางไม่อาจรออะไรอื่นได้ นางรีบก้มและกอดน้องสามที่ทั้งน่ารำคาญและน่ารัก ขณะที่ฟื้นฟูพลังให้เขานางก็บ่นเขาไปด้วย  “ยิ่งโตก็ยิ่งทำตัวเหมือนเด็ก เมื่อไหร่เจ้าจะทำให้พี่สาวของเจ้าสบายใจได้เสียที!  ไม่ทราบว่าข้าเป็นหนี้เจ้าแต่ชาติปางไหน ชาตินี้ถึงต้องมาชดใช้คืนให้เจ้า...”

สิ่งที่เย่ว์หวี่พูดนั้น เย่ว์หยางไม่ได้ยิน เพราะเขาหลับไปแล้ว

แน่นอนว่าเมื่อเขาฟื้นขึ้นมา

นางจะไม่พูดกับเขาเรื่องนี้

พอวันแรกที่เย่ว์หยางฟื้นฟูร่างกายได้ก็เผ่นวิ่งไปหาองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน “แม่เสือสาว, ขอดูเจ้าหน่อยซิ  อสูรเทพกับเจ้านายอยู่ในสภาวะเดียวกัน ข้ายังไม่เคยเห็นเลย”

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนเห็นว่าจุ้ยมาวอี้และเย่ว์หวี่กำลังพักผ่อนและยังไม่ลุกขึ้น นางใช้กำปั้นยันหน้าอกเย่ว์หยาง

 “เกิดอะไรขึ้น?”  เย่ว์หยางประหลาดใจ  แม่เสือสาวไม่พอใจอย่างนั้นหรือ?

 “เจ้าพูดไม่รู้จักอายแบบนั้น ข้ากลายเป็นพยัคฆ์ขาวจริงๆ แล้ว!” หน้าขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนแดงทันที และร้อนผ่าวด้วยความอาย

 “อะไรนะ?” เย่ว์หยางไม่เข้าใจ  หลังจากอึ้งอยู่นานเขาค่อยสนองตอบ  “ด้วยอสูรเทพ มันกลายเป็นพยัคฆ์ขาวหรือ? ข้าไม่รู้เรื่องนี้ได้อย่างไร? ขอข้าดูก่อน”

 “ดูเงาหัวเจ้าเองเถอะ!” องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนเห็นอาการช่างสงสัยของเจ้าเด็กนี่แล้ว นางอับอายกลายเป็นโกรธ นางทุบเขาลอยกระเด็น