เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 1010 มีอะไรจะแสดงอีกไหม...

ตอนที่  1010  มีอะไรจะแสดงอีกไหม...

 “ประลองกับข้าน่ะหรือ?  เจ้าเลือกข้าจริงๆ นะ!”  เย่ว์หยางหลั่งเหงื่อเล็กน้อย  เขาไม่ต้องการทำตัวโดดเด่น  เขานั่งอยู่ในเกี้ยวแดงพร้อมกับสาวผีผาหยก แต่เมื่อราชินีบอกว่านางนั่งบัลลังก์แล้ว จำเป็นต้องใส่ใจกับภาพลักษณ์ นางจึงผลักไสเขาออกมา

เพราะนางต้องการให้หนุ่มคนรักออกมาจากเกี้ยว และกลัวว่าเขาจะมือบอนอยู่ไม่สุข

เกี้ยวสั่นสะเทือนเพราะเรื่องอะไร ถ้าไม่ใช่เรื่องนี้?

ประลองแบบลับก็ยังไม่ดี  และประลองต่อหน้าธารกำนัลยิ่งไม่ดี  โดยเฉพาะอย่างวันแรกที่ขึ้นครองบัลลังก์ซึ่งมีผลต่อภาพพจน์!

ซานเย่าพร้อมจะประลองกับเย่ว์หยางหัวหน้าองครักษ์  ไม่มีใครโง่ แน่นอนเขาเข้าใจความในใจของซานเย่า  เข้าใจความเยือกเย็นของเขา  เขาไม่กลัวตายทำเป็นลุกขึ้นยืนท้าทายหัวหน้าองครักษ์ที่ดูอ่อนแอที่สุด!  ขวงลี่หน้าซีด เขารู้สึกอาย เพราะถือซานเย่าเหมือนเป็นน้องชาย แต่ในทันทีนั้นเขากลับทำลายมิตรภาพได้ลงคอ

 “ฮึ่ม!”  ตอนนี้ขวงลี่ไม่ได้เกลียดราชินีเว่ยฟงแล้ว  แต่มีความรู้สึกขอบคุณนางอยู่ในใจ ถ้าไม่มีนางปรากฏตัวออกมาคงเป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้ซานเย่าผู้ไร้ยางอายแสดงธาตุแท้ออกมา

เขาแทบจะอดใจรอฉีกกระชากซานเย่ามิได้

แต่ที่สำคัญขวงลี่เป็นนักสู้ระดับราชา เขายังควบคุมตนเองได้

ขวงลี่กำหมัดแน่น  เขาโกรธแค้นหรี่ตามองซานเย่า  จากนั้นก้าวเท้าออกมาคุกเข่าข้างหนึ่ง  “ขวงลี่ก้าวร้าวพูดเสียมารยาทไปก่อนนั้น โปรดอภัยในความผิดที่ข้าก่อขึ้นก่อนนั้น  ราชินีเว่ยฟงขึ้นครองบัลลังก์ด้วยความสง่างามทุกอย่าง  ขวงลี่ยินดีรับการลงอาญาและขอใช้เลือดร่วมแสดงความยินดี ก่อนที่ราชินีเว่ยฟงจะขึ้นครองบัลลังก์นักสู้ในภูมิภาคสวนสวรรค์  ขวงลี่ไม่ประมาณตนเองบังอาจท้าสู้บริวารยอดฝีระดับสูงของราชินีเว่ยฟง...  ถ้าข้าขวงลี่โชคดีรอดชีวิต ข้ายินสนับสนุนราชินีเว่ยฟงและจักรพรรดินีเทียนฟาให้พิชิตภูมิภาคสวนสวรรค์”

เหล่านักสู้ปราณฟ้าผู้มาดูพิธีพอได้ยินเท่านั้น เกิดความโกลาหลในหมู่พวกเขา

อย่ามองว่าขวงลี่เป็นคนเถื่อนที่เหมือนมีแต่กล้ามเนื้อแต่ไร้สมอง  แต่ความจริงคนผู้นี้ฉลาดมาก ทั้งยังฉลาดกว่าซานเย่าผู้เจ้าเล่ห์

ขวงลี่คุกเข่าขมาโทษต่อหน้าราชินีเว่ยฟงและแสดงท่าทีสนับสนุนนาง ราชินีเว่ยฟงย่อมไม่ให้คนของนางฆ่าเขาแน่นอน

ทั้งจะปล่อยให้ขวงลี่มีชีวิตต่อไป

ผลก็คือ ขวงลี่ผู้นี้ปลอดภัยที่สุด

ขณะเดียวกันก็เป็นการขัดขวางไม่ให้ซานเย่าได้ยอมแพ้  ที่สำคัญวิธีเดียวกันนี้ย่อมใช้ไม่ได้ผลเป็นครั้งที่สอง

ซานเย่าหน้าซีดในทันที  จากนั้นเขามองตาขวงลี่  เป็นแววตาที่แค้นยิ่งกว่าบิดาถูกฆ่า และฉุดคร่าภรรยาเขาออกไป  เขาเกลียดจนอยากจะกลืนกินขวงลี่และออกไปต่อสู้กับเจ้าเด็กหน้าขาวเป็นการระบายอารมณ์

 “แม่มันเถอะ พอเจ้าขวงลี่บอกว่ายอมแพ้  เจ้าบอกว่าจะดูอีกครั้ง  ข้าไม่ใช่คนในคนนอกรู้จักกันแท้ๆ  แต่เจ้ากลับคุกเข่าข้างหนึ่งอย่างน่าสงสาร  นั่นหมายความว่าอะไร?  หมายความว่าข้าเป็นกบฏ เจ้าคิดจะเป็นคนดี?  แม่มันเถอะ  อย่านึกว่าอาศัยราชินีเว่ยฟงแล้ว เจ้าจะสามารถเอาชีวิตรอดได้ คิดจะกลับไปสร้างความสำเร็จได้”

อาณาจักรของเจ้าอยู่ห่างจากบึงหยุดลม เจ้าคิดจริงๆ หรือว่าราชินีเว่ยฟงจะคุ้มหัวเจ้าได้?

ซานเย่าลอบตัดสินใจว่าทันทีที่เขากลับไปเขาจะบุกโจมตีอาณาจักรของขวงลี่

ไม่ยอมแพ้ใช่ไหม?

นั่นทำให้เขากลายเป็นแม่ทัพในการประลอง

สองสหายผู้เคยผนึกกำลังกันร่วมรุกและถอยด้วยกันแตกคอกันทันทีกลายเป็นคู่อริที่จ้องจะห้ำหั่นกันและกันทันที..ทุกคนให้ความสนใจกับทั้งสองคน ม่อเยี่ยนอยู่ในเวทีแล้ว  แต่ทุกคนแทบลืมเลือนเขา  ถ้าเปลี่ยนเป็นเวลาปกติม่อเยี่ยนคงจะบุกโจมตีอย่างหนักแน่นอน  และตอนนี้เป็นเรื่องน่าขายหน้าที่ผู้คนเพิกเฉยเขา  ตอนนี้ม่อเยี่ยนต้องการให้ทุกคนเลิกสนใจพวกเขา  ดีที่สุดลืมเขาไปเลย  ทุกคนให้ความสนใจซานเย่าและขวงลี่

 “บึ้ม บึ้ม ปัง!”

ม่อเยี่ยนเผชิญหน้ากับภูตน้อยตั๊กแตนมัจจุราชและยังไม่กล้าโจมตี

อย่าว่าแต่เขาไม่สามารถเอาชนะได้  แม้ว่าเขาจะเอาชนะได้  เขาไม่กล้าทำร้ายสาวใช้ของราชินีเว่ยฟง.. ม่อเยี่ยนมีเปลวเพลิงดำคลุมไปทั้งร่าง  ภูตน้อยตั๊กแตนมัจจุราชบุกฝ่าแนวป้องกันของเขา จากนั้นกลับหลังหมุนตัวเตะเข้าปลายคางของม่อเยี่ยน

อุกกาบาตดำพุ่งขึ้นไปถึงสวรรค์เก้าชั้นฟ้า

ภูตน้อยตั๊กแตนมัจจุราชหายวับไล่ตามไปในทันที และร่างของนางไปปรากฏรออยู่ก่อนที่ความสูงพันเมตร

นางระดมหมัดเหมือนกับค้อนคู่

พลังหมัดอัดกระแทกที่ด้านหลังของม่อเยี่ยน

ทันใดนั้นดาวตกสีดำร่วงลงมาด้วยความเร็วกว่าเดิมพร้อมกับเสียงระเบิดแหวกกำแพงเสียงร่วงลงที่กลางเวทีศิลาขนาดใหญ่จมเข้าไปในพื้นหิน

ม่อเยี่ยนรู้สึกเหมือนว่าร่างของเขาถูกแมมม็อธยักษ์หมื่นตัวเหยียบ กระดูกของเขาหักอย่างน้อยครึ่งหนึ่ง

อวัยวะภายในเสียหาย แต่ไม่ถึงทะลักออกมานอกตัว

โชคดีที่ยังรอดตาย... จุดนี้...สำคัญเหนืออื่นใด

สำหรับความอับอายที่ได้รับทันที  เพราะพลังของเขาไม่มากพอ ถึงเสียหน้าแต่เขาไม่ใส่ใจอะไรมากนัก  เสียหน้ายังสามารถฟื้นฟูในภายหลัง  มีพลังระดับราชา ต่อให้พ่ายแพ้ก็ยังเป็นนักสู้ระดับราชาต่อไป  ไม่มีกฎว่าราชาห้ามพ่ายแพ้  ตราบใดที่เขายังรอดชีวิตอยู่ได้ ตราบใดที่เขาไม่เป็นศัตรูกับศัตรูที่ไร้เทียมทาน  อย่างนั้นเกียรติยศทั้งหมดก็ยังเรียกคืนกลับมาได้

 “ราชาม่อเยี่ยน ข้าหวังว่าครั้งต่อไปเจ้าอย่าได้บุ่มบ่ามก้าวร้าว  มีบางเรื่องที่เจ้าไม่ต้องสนใจ และไม่ต้องกังวลเลย”  จากในเกี้ยวแดงเสียงไพเราะของราชันย์ปีศาจใต้ดังขึ้นอีกครั้ง นางตำหนิม่อเยี่ยนอย่างสุภาพ

 “ขอบคุณราชินีเว่ยฟงที่สั่งสอน  ม่อเยี่ยนละอายใจนัก และขออภัยราชินีไว้ที่นี่  ขอบคุณราชินีที่ไว้ชีวิต”

ม่อเยี่ยนไม่โง่  เขารู้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่ได้

ส่วนใหญ่แล้วไม่ใช่เพราะพลังของเขาเอง  แต่เป็นเพราะสาวน้อยฝ่ายตรงข้ามยั้งมือไว้

ท่าสุดท้ายของอีกฝ่ายสามารถใช้ดาบตัดศีรษะของเขาได้  แต่เด็กสาวไม่ทำแค่ต่อยใส่หลังเขาอย่างรุนแรง ถ้าไม่ใช่เพราะราชินีเว่ยฟงกระตุ้นบอกล่วงหน้า  ผลลัพธ์อาจเป็นอื่นอย่างแน่นอน

นอกจากนี้ ถ้าเขายังไม่รู้ดีรู้ชั่ว  อย่างนั้นม่อเยี่ยนนับเป็นตัวโง่งมแน่นอน

สหายของเขาบินขึ้นมาบนเวทีก่อนอื่นคำนับที่เกี้ยวสีแดงจากนั้นคำนับภูตน้อยตั๊กแตนมัจจุราช  พวกเขาเห็นว่าม่อเยี่ยนรอดตายก็ดีใจ รีบขึ้นมาช่วยประคองม่อเยี่ยนลงไป ส่งต่อให้ซานเย่าขึ้นเวทีเป็นต่อไป  ถ้าม่อเยี่ยนตาย พวกเขาจะต้องสูญเสียผู้สนับสนุนที่ใหญ่ที่สุดไปอย่างมิต้องสงสัย  ตอนนี้ม่อเยี่ยนบาดเจ็บ แต่การต้านรับสามกระบวนท่าเขาพ่ายแพ้หญิงรับใช้ของราชินีเว่ยฟง  เขารู้ว่าฮิปโปขวงเลี่ยวก็เป็นระดับราชาเช่นกันแต่ก็ยังตายด้วยฝีมือของหญิงรับใช้นี้  เจ้าผู้นั้นถูกฆ่าตายทันที

 “นี่....”  ซานเย่ารู้สึกว่ามีความกดดันราวกับภูเขากดทับ  ม่อเยี่ยนนี้ไม่ตาย แต่ก็พิสูจน์ว่าราชินีเว่ยฟงยังไม่ถึงกับหายโกรธ แต่ศักดิ์ศรีนางยังไม่เพียงพอ

สิ่งที่น่าลำบากใจที่สุดก็คือเจ้าขวงลี่ไร้ยางอายกลับคุกเข่าขอความเมตตา

ขวงลี่ไม่สมควรตายแม้จะเจ็บปวดใจยิ่งกว่าม่อเยี่ยน แต่ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับชีวิต  เขาไม่ตาย  ม่อเยี่ยนไม่ตาย อย่างนั้นราชินีเว่ยฟง อย่างนั้นราชินีเว่ยฟงก็ต้องฆ่าเพื่อพิทักษ์ศักดิ์ศรีในที่สุดหรือ?  ถ้ามีการกล่าวพลังของเจ้าเด็กหน้าขาวหัวหน้าองครักษ์นั้น  ไม่น่าจะทำอะไรเขาได้  แต่เขาไม่สามารถจับกลอุบายที่อยู่เบื้องหลังราชินีเว่ยฟงได้  หากนางชื่นชอบเจ้าเด็กหน้าขาวนี่และลอบทำร้ายเขาในพริบตา เขาคาดว่าผู้ชมดูคงไม่เข้าใจ อย่างนั้นเขามิต้องตายอย่างว่างเปล่าหรอกหรือ?

จะไม่สู้ก็ไม่ได้ เขาเพิ่งพูดออกไปแล้ว

ตอนนี้เขาควรจะทำยังไง?

 “เจ้าขี้ขลาด!”  ขวงลี่แค่นเสียงเยาะเย้ย ทันใดนั้นเขาคว้าตัวซานเย่าพุ่งขึ้นเวทีราวกับประกายไฟ แล้วคำนับอาหงที่อยู่ข้างเย่ว์หยางและพูดอย่างให้เกียรติ  “แม้ว่าข้าไม่รู้ชื่อและตระกูลของท่านผู้สูงส่ง  ขวงลี่อยู่ที่นี่ไม่รู้จะขอคำชี้แนะอย่างไร  โปรดชี้แนะ”

ถ้าเขาไม่เห็นคนของขวงลี่  บางทีเขาอาจเข้าใจผิดคิดว่าเขาคือบัณฑิตผู้ทรงภูมิใฝ่รู้

แน่นอนว่าขวงลี่ขอโทษเพื่อเอาชีวิตรอด เขาใส่ใจเรื่องคนที่ไม่โดดเด่นอีกหรือ? นอกจากนี้ผู้ที่เขาท้าทายเป็นนักสู้ที่แข็งแกร่งสามารถฆ่ากิ้งก่าปีศาจได้ทันที   พลังของนักสู้ผู้นี้ยังแข็งแกร่งมากกว่าสาวน้อยที่เพิ่งต่อสู้  เขาไม่กลัว เขาจึงท้าสู้นาง

อาหงเงื้อมือ

ทั่วท้องฟ้าเต็มไปด้วยขนนกเพลิงร่วงลงมา

ไม่เพียงแต่ขวงลี่ที่ตกใจเท่านั้น  แต่นักรบที่ชมดูทั้งหมดตกใจกลัวแทบตาย    สาวใช้ผู้นี้แข็งแกร่งมากมายอย่างแน่นอน นางสำเร็จพลังสำนึกเทพ  หากไม่สามารถบรรลุพลังปราณฟ้าระดับห้าขึ้นไป ไม่มีทางที่จะเอาชนะอีกฝ่ายหนึ่งได้  ไม่ว่าจะมีราชากี่คนก็ตามเมื่อท้าทายนักสู้ที่มีพลังสำนึกเทพ (เทียบกับปณิธานราชันย์ของหอทงเทียน) ก็เท่ากับหาที่ตาย

ช่องว่างระหว่างนี้แตกต่างราวกับนักสู้ปราณฟ้าเทียบกับนักสู้ปราณดิน ไม่สามารถจะก้าวข้ามช่องว่างนี้ได้เลย

ขวงลี่ทรุดตัวทันที

เขาไม่กล้าต่อต้าน

เพราะต่อต้านไปก็ไร้ความหมาย

อาหงเงื้อมือขวาขึ้นช้าๆ  ราวกับเจ้าหญิงเดินชมอุทยาน นางรวบรวมขนนกเพลิงในท้องฟ้า ในพริบตาเดียวขนนกเพลิงหลอมรวมกันกลายเป็นแส้เพลิงเส้นหนึ่ง

เผียะ

แส้เพลิงหวดใส่ขวงลี่ขณะที่เขากัดฟันอดทน

แส้ที่สองและสามเสียงดังหวีดหวิวพร้อมกับพลังทำลายล้าง

ดวงตาของขวงลี่สิ้นหวัง

เขาหลับตารอความตาย

ในพลังโจมตีทั้งสองแส้ เขารู้สึกว่าไม่เพียงแต่ร่างกายของเขาเท่านั้นที่เจ็บปวด แต่ความเจ็บปวดกินลึกถึงวิญญาณเกินจะเอ่ยคำบรรยาย!  เขาอดส่งเสียงคร่ำครวญไม่ได้ ผิวเนื้อของเขากระตุกไม่หยุด เขาดิ้นรนด้วยหวังว่าจะบรรเทาความเจ็บปวด รอยเลือดรอยแส้มีเปลวไฟลุกไหม้ต่อเนื่องค่อยๆ เผาทั้งเนื้อและวิญญาณของเขา

คนนอกไม่รู้ มีแต่เพียงมารสัมฤทธิ์ฟ้าและจักรพรรดิมังกรที่รู้จักนักรบหอทงเทียนนี้

นี่คือแส้อาญาของอาหง

นอกจากเย่ว์หยาง มีแต่นางที่รู้วิธีโบยตีจนถึงระดับวิญญาณ

สหายของขวงลี่อยู่ในสภาพลำบากใจ  พวกเขาต้องการช่วยขวงลี่กลับมา  แต่ด้วยพลังของแส้ พวกเขาช่วยอะไรไม่ได้  ด้วยพลังของแส้นี้ถ้าขวงลี่ถูกแผดเผาก็ต้องตายแน่นอน  นอกจากนี้ถ้าราชินีเว่ยฟงยังไม่ให้อภัย  พวกเขาไม่กล้าเข้าไปช่วยคน

เมื่อวิญญาณและร่างกายของขวงลี่ถูกแผดเผาจนถึงขีดจำกัด จนอยู่ในสภาพใกล้ตาย

อาหงหวดฟาดเวที

แส้อาญาที่ส่งผลต่อวิญญาณหายไปทันที

เปลวไฟที่เผาร่างและวิญญาณอย่างเจ็บปวดหายไปทันที  และขวงลี่ที่เจ็บปวดแทบตายได้ชีวิตกลับคืนทันที  สหายของขวงลี่ที่ใจร้อนสองสามคนขึ้นเวทีทันทีไม่มีเวลาจะทำความเคารพเกี้ยวแดงที่ราชินีเว่ยฟงอยู่ อาหงแค่นเสียงและชี้นิ้วอีกครั้ง

ปรากฏว่าพวกบุรุษที่ใจร้อนถูกแสงสีขาวฉายใส่และกลายสภาพเป็นแกะ

คนรอบตัวขวงลี่ร้องสะดุ้งตกใจ

ทันใดนั้นคนที่ชมดูทั้งหมดพากันหัวเราะขำขัน

หลังจากหัวเราะแล้ว นักสู้ปราณฟ้าหลายคนที่ไม่เคารพราชินีเว่ยฟงต่างทำความเคารพ เพราะเกรงว่าสาวใช้ผู้เชี่ยวชาญพลังสำนึกเทพจะโกรธและเปลี่ยนพวกเขาให้เป็นแกะ

 “ราชาขวงลี่!  ข้าหวังว่าเจ้าจะจำไว้ว่า ไม่ว่าเจ้าเป็นใคร   จงอย่าหยิ่งผยองโกรธแค้นคนที่ตั้งใจเปลี่ยนแปลงประวัติศาสตร์ ข้าเชื่อว่านับจากวันนี้ไปเจ้าจะเข้าใจความหมาย มุมมองทัศนคติของเจ้าเปลี่ยนแปลงได้เร็วอย่างไม่ธรรมดา  แต่ข้าไม่เห็นความจริงใจที่สุดของเจ้า  ดังนั้นจึงไม่ใช่ราชาที่เราพี่น้องสามารถไว้ใจได้  โปรดทำความเข้าใจให้ดีในอนาคต” ราชันย์ปีศาจใต้วิจารณ์ขวงลี่อย่างไม่เกรงใจ

แม้ว่านางจะวิจารณ์ไม่หยุด  แต่ทัศนคติของนางเด็ดขาด

แต่คนที่มองดูรู้สึกว่าขวงลี่โชคดีมากแล้วเขาปลอดภัย

ขวงลี่ก็เหมือนกับม่อเยี่ยน ไม่ได้รับความเชื่อใจจากราชินีเว่ยฟง  แต่อย่างน้อยก็ไม่ต้องกังวล... อย่าเชื่อถือในสิ่งที่กลัว จากนั้นใช้ความจริงใจจัดการเรื่องต่างๆ เพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากราชินีเว่ยฟง  นี่คือโอกาสดีที่สุด และจะให้คนอื่นทำแทนไม่ได้!

 “ขอบคุณราชินีเว่ยฟงที่ยอมอดกลั้นต่อข้าขวงลี่  เวลานี้ข้าขวงลี่ละอายใจจริงๆ ต่อนี้ไปข้าขวงลี่ขออุทิศชีวิตความสามารถเพื่อตอบแทนคุณที่ไว้ชีวิตข้า”  ขวงลี่ไม่สนใจอาการบาดเจ็บสาหัส  เขาพยายามดิ้นรนหันไปขอบคุณทางเกี้ยวแดง ในช่วงสุดท้ายถ้าการลงทัณฑ์ทอดเวลาออกไปสามวินาที เขาจะถึงขีดจำกัดความอดทน และร่างอาจระเบิดตายก็ได้

 “ขวงลี่ เจ้าผู้นี้ก็เสร็จไปด้วย”

 “ข้าต้องยอมรับราชินีเว่ยฟง เจ้าเมืองที่ครองเมืองที่ล่มสลายอย่างข้าไม่มีสิทธิ์แล้ว  เป็นไปไม่ได้ที่ข้าจะต้องต่อสู้ทุกวัน

 “ถ้าข้าสามารถอยู่ในกลุ่มทหารภายใต้บัญชาการของราชินีเว่ยฟง  ข้าไม่ขอเป็นเจ้าแคว้นแล้ว  มีคนรับใช้หลายคนไม่อาจเทียบกับการรับใช้เจ้านายดีๆ อย่างราชินีเว่ยฟง!”

 “ฝันหวานไปเถอะ เจ้าเป็นแค่เจ้าแคว้นเล็กๆ แต่ยังหวังถึงตำแหน่งนายกองทหารหรือ?  ผู้อื่นระดับราชายังถูกดูแคลน  ถ้าข้าผู้เป็นราชาสามารถเข้าร่วมในกองทหาร แม้จะเป็นแค่ทหารกองหนุนข้าก็รับได้  พวกเจ้าที่อยู่ใกล้ข้า ไม่มีพลังมากพออาจเอื้อม อย่าหัวเราะเยาะข้า?  ตอนนี้มีคนมากกว่าหมื่นคน เจ้าคิดว่าจัดการไหวหรือ? พวกเขาต้องการเป็นนายกองทหารเร็วๆ ทั้งนั้น!”

นักรบปราณฟ้าเหล่านี้อดโห่ร้องด้วยความอิจฉามิได้

สาวใช้ของราชินีเว่ยฟงแข็งแกร่งมากขนาดนี้

อย่างนั้นราชินีเว่ยฟงเล่า?

นอกจากจากยังมีจักรพรรดินีเทียนฟา จักรพรรดิแดนดินของภูมิภาคสวนสวรรค์รุ่นใหม่ที่ตั้งใจปกครองภูมิภาคทั้งหมดยังมีพลังมากกว่า จะเป็นยังไง?

เรื่องเหล่านี้ทุกคนไม่อยากจะคิด  แต่สุดท้ายทุกคนก็เข้าใจ  เหตุผลที่ราชินีเว่ยฟงขึ้นครองบัลลังก์มีการจัดพิธีการอย่างยิ่งใหญ่  มีคนเผ่าภูตบูรพาและนักสู้ปราณฟ้ามาร่วมให้เกียรติ... เหตุผลผลนั้นง่ายมาก สองสาวพี่น้องเป็นยอดฝีมือระดับจักรพรรดิ  แม้ว่าราชินีเว่ยฟงจะมีพลังเป็นรองเล็กน้อย แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นผู้ที่นักสู้ระดับราชาจะท้าทายสู้ได้!

แค่สาวใช้ที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็เป็นยอดนักสู้ที่มีสำนึกเทพ

หากบางคนไม่คิดว่าราชินีเว่ยฟงและจักรพรรดินีเทียนฟาไม่ได้มาจากแดนสวรรค์บน  อย่างนั้นคนผู้นั้นนับเป็นตัวโง่งมจริงๆ

แม้ว่าทุกคนจะไม่เข้าใจว่าทำไมพี่น้องคู่นี้ถึงเข้ามายึดครองภูมิภาคสวนสวรรค์  แต่พวกนางต้องมีเหตุผลอยู่แน่  บางทีพวกนางอาจรำคาญตาและรู้สึกว่าภูมิภาคสวนสวรรค์วุ่นวายมานานเกินไป  ความวุ่นวายที่ไม่สามารถควบคุมได้นั้นส่งผลกระทบต่อการพัฒนาตามปกติของแดนสวรรค์ตะวันตกหรืออาจจะมีสิ่งที่เป็นผลกระทบต่อตระกูลเผ่าพันธุ์ของนาง หรืออาจไม่มีเหตุผลก็ได้  แค่บังเอิญผ่านมาที่นี่แล้วเกิดความคิดขึ้นฉับพลันทันด่วนว่าการเข้าควบคุมที่นี่มิใช่เป็นไปไม่ได้... เนื่องจากจักรพรรดินีเทียนฟาและราชินีเว่ยฟง  เข้าควบคุมดูแลที่นี่  ใครจะว่าอะไรได้?

ถ้าไม่สนับสนุน ก็ไม่จำเป็นต้องรีบ

ใครจะโง่เง่าและยืนขึ้นขัดขวางอย่างดื้อดึง?

ขวงลี่และม่อเยี่ยนเป็นตัวอย่างผู้รนหาเรื่อง  ถ้าวันนี้ไม่ใช่เพราะราชินีเว่ยฟง ที่เพิ่งขึ้นครองบัลลังก์ยังมีอารมณ์ดี คาดว่าสองคนนี้คงติดตามกิ้งก่าปีศาจและขวงเลี่ยวไปแล้ว

พูดถึงเรื่องนี้ทุกคนเพิ่งจำได้ว่าโศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้นไม่เพียงแค่เกิดขึ้นกับขวงลี่และม่อเยี่ยนเท่านั้น

ยังซานเย่าผู้ฉลาดอีกคนหนึ่งไม่ใช่หรือ?

อย่างนั้นมาดูว่าเขาจะพบจุดจบอย่างไร!

หลายคนคิดในแง่ร้ายว่าคนผู้นี้จะต้องกลัวจนปัสสาวะราดกระมัง?  ขวงลี่และม่อเยี่ยนยังไม่ตาย  ตอนนี้การสู้กับศัตรูจึงตกอยู่กับซานเย่า  เขาจะโชคดีเอาตัวรอดได้หรือไม่? คาดว่าไม่น่าเป็นไปได้ เพราะความเจ้าเล่ห์ของซานเย่าอาจทำให้ราชินีเว่ยฟงโกรธได้  คนอย่างนางเกลียดแมลงที่น่ารังเกียจที่อยู่ต่อหน้านาง

อย่างขวงลี่ผู้เปลี่ยนใจอย่างรวดเร็ว เขายังถูกลงโทษเกือบตาย ขณะที่ม่อเยี่ยนที่ซื่อสัตย์กว่ายังถูกลงโทษไม่จริงจังนัก

ตอนนี้เป็นซานเย่าผู้เจ้าเล่ห์ที่สุด ต้องการเล่นบทฉลาดต่อหน้าราชินีเว่ยฟงหรือ?

เขาตายเรียบร้อยแล้ว

 “ในที่สุดก็ถึงตาข้าจนได้  แม้ว่าข้าจะคร้านอยู่บ้าง  ข้าไม่ชอบสู้และฆ่า  ข้าแค่ชอบสายลมและหิมะ  แต่ในเมื่อเจ้าตัดสินใจเลือกข้าให้มาสู้  ในฐานะหัวหน้าองครักษ์ส่วนตัวของราชินีเว่ยฟง และเป็นบุรุษระดับสูง ข้าจะไม่ถอยเหมือนกัน”  เย่ว์หยางออกมาพร้อมกับพวก เท่าที่เห็นมีอาหมัน อาหงและภูตน้อยตั๊กแตนมัจจุราช  เขาสวมชุดเกราะงดงาม ดาบจันทร์เสี้ยวอยู่ที่เอว ก่อนจะออกไปอาหงยกม่านบังและจูบเขาอย่างรวดเร็ว คล้ายภรรยาผู้อ่อนโยนอวยพรให้สามีนำชัยชนะกลับมา

 “....”  สายตาของนักสู้ปราณฟ้ามองดู พวกเขามีปฏิกิริยาทันที

เด็กหนุ่มคนนี้ดูเหมือนวัยรุ่นหน้าตาดี  เขาไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน

ถ้าเขาเป็นหัวหน้าองครักษ์จริงๆ เป็นไปไม่ได้ที่จะพูดไร้สาระขณะที่ราชินีเว่ยฟงขึ้นครองบัลลังก์  เขาต้องเท่ากับหรืออาจจะมีศักดิ์ฐานะสูงกว่า  นอกจากนี้ดูวิธีที่สาวใช้สวมเกราะให้เขาอย่างคล่องแคล่วชำนาญ และจูบอวยพรเขา  ถ้าเจ้าเด็กนี่เป็นเด็กหน้าขาวธรรมดา  สาวใช้ที่สามารถฆ่านักสู้ระดับราชาได้ยังตามดูแลเขา นั่นเป็นเรื่องแปลก

คนอื่นไม่ว่าอะไร ซานเย่าต้องการท้าทายเจ้าเด็กนี่ เขาคงได้เตะใส่เกราะเหล็กแน่นอน

โอว หรือว่าอีกฝ่ายมีอะไรดีๆ จะแสดงให้ดู