ตอนที่ 1262 เจ้าตายแล้ว!
“ระดับเทพ” บุรุษหนุ่มผู้ดื้อด้านมองไปที่มังกรสองหัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งข่งหลงผู้หวาดกลัวร้องลั่นขวัญกระเจิง เขารู้สึกขำ “ขอแสดงความยินดี พวกเจ้าตอแยนักรบระดับเทพผู้ทรงพลังเข้าให้แล้ว พวกเจ้าโชคดีจริงๆ! นอกจากนี้ยังเป็นผู้ที่พวกเจ้าทุกคนมองว่าเป็นสวะ พวกเจ้ามันตาต่ำเหมือนตาสุนัข! ทำไมหอทงเทียนจะไม่มีสุดยอดนักสู้เล่า? ตั้งแต่ยุคโบราณกาลทวีปมังกรทะยาน บันไดสวรรค์และแดนปีศาจมักจะกำเนิดนักสู้แข็งแกร่งขึ้นมาเป็นจำนวนมาก จักรพรรดิอวี้เมื่อหกพันปีก่อน นางพญาผู้พิชิตเมื่อหมื่นปีก่อน จากนั้นก็ผลักดันนักสู้ขึ้นมานับไม่ถ้วน เป็นเพราะเจ้าพวกยอดฝีมือทำเรื่องราวน่าอายที่ผู้คนไม่อาจเห็นและเข่นฆ่าผู้คนมากมาย พวกมันมีคุณสมบัติจะตัดสินคนอื่นหรือ?”
บุรุษหนุ่มผู้ดื้อด้านแค่นเสียงเยาะเย้ยคนเผ่ามังกรฟ้า
น่าเสียดาย มีแต่จักรพรรดินีราตรี
นักสู้ระดับราชาเผ่ามังกรฟ้ามัวแต่ป้องกันตัวเอง เขาไม่มีเวลาโต้เถียงกับบุรุษหนุ่มนั่น ได้แต่แกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน
ปีศาจหมีดำและปีศาจหมูป่าแห่งเผ่าปีศาจทมิฬก็หวาดกลัวเช่นกัน และพวกเขาดูแตกต่างจากบุรุษหนุ่มดื้อรั้นอย่างสิ้นเชิง พวกเขาปรับเปลี่ยนตำแหน่งเงียบๆ ขยับตัวไปที่ขอบรอบนอกในขณะที่คนอื่นไม่สนใจ เขาไม่ยินดีตอแยจักรพรรดินีราตรีผู้ปรากฏตัวกะทันหันแน่
ยิ่งไปกว่านั้นด้วยพลังปีศาจระดับราชาของทั้งสองคนพวกเขาไม่อาจตอแยพลังเทพที่แฝงไปด้วยเจตจำนงราชันย์ได้
พวกเขาเห็นซ่างหลงถูกจักรพรรดินีราตรีฆ่าตายได้ในทันที
หรือข่งหลงที่เพิ่งหลบหนีไป คาดว่าได้เปรียบเล็กน้อย แต่คาดว่าระยะไม่ห่างกันมาก
ถ้าเขาเป็นผู้นำเผ่ามังกรฟ้า มังกรสองหัวกู่อั๋งพวกเขาคงไม่มีโอกาสชนะ พวกเขาบังอาจตอแยจักรพรรดินีราตรีที่มีพลังระดับเทพแท้ แม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าระหว่างจักรพรรดินีราตรีกับจักรพรรดิทองใครอ่อนแอ ใครแข็งแกร่งมากกว่า แต่อย่างน้อยที่แน่นอนคือทั้งสองสามารถฆ่าพวกเขาได้ทันที
“เป็นระดับเทพจริงๆ” ปีศาจเก้าหัวแห่งเผ่าเก้าหัวยังมีท่าทีใจเย็นและวิเคราะห์อย่างสบายๆ “พลังเทพผสานอยู่ในเจตจำนงราชันย์พลังกฎสวรรค์ที่สร้างขึ้นจึงมีความสำคัญมาก แต่เป็นไปได้ว่านางเพิ่งยกระดับเป็นระดับเทพในเวลาไม่นาน ประกายเทพยังกลั่นตัวไม่สมบูรณ์ การควบคุมพลังเทพจึงขาดความชำนาญเล็กน้อย แน่นอนว่าพลังเทพรวมกับพลังของดวงดาว น่าชื่นชม มันสวยงามและส่องประกายสง่างาม หากมีเวลาแล้วจักรพรรดินีราตรีจะกลายเป็นสุดยอดนักสู้ชั้นเทพที่เปล่งประกายได้แม้แต่ในแดนสวรรค์บน”
เมื่อเขาพูดคำนี้ คนที่อยู่ในเหตุการณ์ล้วนตกตะลึง
บุรุษหนุ่มผู้ดื้อด้าน มังกรสองหัวและราชินีว่านกูซูต่างประหลาดใจกันทุกคน
โดยเฉพาะอย่างยิ่งราชินีว่านกูซูแห่งเผ่ามังกรฟ้ายิ่งขุ่นเคืองมากขึ้น คิดว่าเจ้าเป็นตัวอะไร ถึงกับนั่งวิพากษ์วิจารณ์นักสู้ระดับเทพ เจ้ามีคุณสมบัติพอหรือ?
ถ้านี่เป็นสิ่งที่จักรพรรดิอสูรของเจ้าพูดก็ยังพอฟังได้
แต่เจ้าเป็นแค่เผ่าเก้าหัวเล็กๆ มีกันเพียงห้าคนไม่ใช่สุดยอดฝีมือ ยังกล้าพูดออกมาอีกหรือ?
อย่างไรก็ตามมังกรสองหัวมีความยินดีเกิดขึ้นในใจของเขา เผ่ามังกรฟ้าของเขาตอแยโทสะจักรพรรดินีราตรีเพราะคำพูดของเขา ถ้าในช่วงวิกฤตนี้ เผ่าเก้าหัวประสบความสำเร็จในการถ่ายโอนความเกลียดชังและดึงดูดพลังโจมตีไปที่กลุ่มเขาย่อมเป็นการดีกว่า
เผ่าอสูรเก้าหัวที่อยู่ใต้ต้นไม้นั้นทรงพลังมาก
แม้ว่าจักรพรรดินีราตรีไม่ต้องการจะปล่อยเผ่ามังกรฟ้า แต่เป้าหมายและพลังโจมตีจะกระจัดกระจายออกไป
มังกรสองหัวไม่รอให้จักรพรรดินีราตรีได้ยิน เขายิงพลังไปที่คนเผ่าเก้าหัวทันที
“จะเรียกจื้อจุนก็ไม่ได้ เพราะหอทงเทียนมีจื้อจุนเพียงคนเดียว” เสียงที่ดังไพเราะอยู่ในหมู่ดวงดาวดังขึ้นเหมือนฝัน ไม่ได้โจมตี ไม่ได้โกรธ ดูเหมือนนางจะยิ้มขอบคุณคำวิจารณ์ของปีศาจเก้าหัว “ยังมีข้อบกพร่องมากอยู่เหมือนกัน และข้าต้องการเวลาสงบใจเพื่อควบกลั่นประกายเทพ แต่ช่างน่าเสียดาย เวลาไม่ถึงสองเดือน ข้าไม่มีเวลาพอหลังจากตื่นจากภวังค์ก็ต้องเข้าสู่สนามรบแล้ว มิฉะนั้นคงไม่ยอมให้ใครมารังแกถึงหน้าประตูบ้านและทนฟังอยู่ได้”
“ยอดเยี่ยมมาก เพียงเวลาสองเดือนก็มีพลังเทพอย่างนั้นได้!” คนเผ่าเก้าหัวประทับใจ
“.......” ราชินีว่านกูซูและมังกรสองหัวกู่อั๋งและพวกพูดไม่ออก
ถ้าบอกว่านางอ้วน นางอาจแค่นเสียงหายใจแรง
แต่เขาเป็นปีศาจเก้าหัวไม่มีแม้แต่พลังเทพ ทำไมถึงกล้าทำแบบนี้?
ส่วนจักรพรรดินีราตรีก็ถ่อมตัว อารมณ์ดีอยู่ได้ ทั้งพยักหน้าพอใจครั้งแล้วครั้งเล่า ราวกับว่าเป็นเจ้านายที่กำลังดูตลก? ถ้าเขาฝีมือยังไม่ถึงระดับนั้น เขายังกล้าพูดเสียงดังอีกหรือ?
ผู้อยู่ในเหตุการณ์มีเพียงข่งหลงนักสู้ราชาเผ่ามังกรฟ้าที่ไม่สนใจเรื่องนี้ ตั้งหน้าตั้งตาหนีไปให้พ้นจากบันไดสวรรค์ชั้นห้า
ไม่ว่าใครจะพูดอะไรก็ตาม ก็ไม่อาจเปลี่ยนความจริงที่ว่าเขาเพิ่งเย้ยหยันเทพ!
นอกจากเผ่นหนีแล้ว
เขาคิดหาวิธีช่วยชีวิตตัวเองไม่ได้
เขาไม่รู้ว่าขอบฟ้าไกลแค่ไหน แต่มีเสียงที่ส่งออกมาโดยสำนึกเทพผ่านพื้นที่ระยะไกล ได้ยินชัดราวกับดังขึ้นในโสตประสาทของเขาอย่างชัดเจน “ข้าตาเฒ่าผู้ไม่ล้ม ไม่พ่าย ไร้ความรู้สึก ยินดีที่ได้พบกับจื้อจุนระดับเทพแห่งบันไดสวรรค์ เจ้าได้เลื่อนเป็นระดับเทพ ที่บันไดสวรรค์ชั้นที่สิบ ข้านึกถึงองค์หญิงซิงกวง (ประกายดาว) แทบจะทนรอไม่ไหวที่จะได้พบเจ้าผู้เลื่อนเป็นระดับเทพ”
ขณะที่สำนึกเทพนี้ถูกส่งมา
ข่งหลง, กู่อั๋งและราชินีว่านกูซูและพวกค่อยมีกำลังใจ
ราชันย์ไร้ใจหัวหน้าผู้อาวุโสแห่งตำหนักกลางศักดิ์สิทธิ์กำลังจะลงมือ ตอนนี้นักสู้ระดับเทพอย่างจักรพรรดินีราตรีคงหาพวกเขาไม่พบอีกต่อไป
แม้ว่าพวกเขาจะเคยได้ยินชื่อราชันย์ไร้ใจ.. แต่ไม่เคยได้ยินคนอ้างว่าไม่ล้ม ไม่พ่าย.. เขาอาจมั่นใจว่าเขาไม่ล้มเหลว ไม่พ่ายแพ้ยอดฝีมือระดับเดียวกับราชันย์ไร้ใจ แม้ว่าจะด้อยกว่าเล็กน้อย แต่เชื่อได้ว่าไม่น่ามีอะไรพลาด ตอนนี้นักสู้ระดับเทพสามคนจากตำหนักกลางศักดิ์สิทธิ์รายล้อมจักรพรรดินีราตรีแล้ว นางจะมีโอกาสชนะได้อย่างไร?
ยังไม่ต้องพูดถึงว่าจักรพรรดินีราตรีเพิ่งเลื่อนเป็นระดับเทพมาใหม่ๆ ไม่ถึงสองเดือน
“สหายเก่ามาถึง เย่-อวี่จะไม่น้อมพบได้อย่างไร ความเสียใจขององค์หญิงซิงกวงในเวลานั้น ข้าเย่-อวี่ที่เป็นผู้เยาว์รุ่นหลังไม่เคยลืม และวันนี้เป็นวันดี เย่อวี่จะต้องร่วมสังสรรค์กับสหายเก่าเป็นการให้เกียรติอาคันตุกะจากแดนสวรรค์” ภายในกลุ่มดาวในท้องฟ้าพวกเขาได้ยินเสียงไพเราะกังวาน แต่ต่อให้คนหูหนวกก็ฟังออกถึงความโกรธของเจ้าของเสียงที่แฝงตัวซ่อนอยู่ในนั้น แม้คำพูดจะดูสุภาพผิดธรรมดา แต่คนโง่ก็รู้สึกได้ถึงกระแสความแค้นที่แฝงอยู่ในนั้นมิอาจเปลี่ยนแปลงได้
เพราะความโกรธจัดดวงดาวที่อยู่ภายใต้พลังเทพควบคุมจึงระเบิดทันที
แต่เดิมร่างงดงามที่มองไม่เห็น
กลายเป็นอุกกาบาตแหวกออกจากมิติเวลาของยามราตรีพุ่งแหวกความว่างเปล่าออกมา และหายไปต่อหน้าผู้คน
รอจนจักรพรรดินีราตรีผู้ถูกเชิญให้ไปที่สนามรบบันไดสวรรค์ชั้นที่สิบ ข่งหลงจึงร่วงตกลงพื้นอย่างช่วยไม่ได้ เขาเหมือนกับเพิ่งขึ้นมาจากน้ำ ทั้งร่างหลั่งเหงื่อพรั่งพรูไม่หยุด
เขาผ่อนคลายหลังจากที่หวาดกลัวทันที ข่งหลงไม่สามารถควบคุมตนเองให้อยู่ในร่างมนุษย์ได้อีกต่อไป เขากลายร่างเป็นมังกรเพลิงแดงตัวยาวขนาดสามร้อยเมตร
เขาอ้าปากใหญ่หอบหายใจ
ถ้าจ้าวภูผา ราชันย์ไร้พ่าย ราชันย์ไร้ใจ สามสุดยอดผู้อาวุโสตำหนักกลางศักดิ์สิทธิ์ปรากฏตัวช้าอีกเล็กน้อย คาดว่าเขาก็คงตายสูญหายไปในอากาศเหมือนอย่างซ่างหลงสหายของเขาแน่นอนว่าจักรพรรดินีราตรีนักสู้ระดับเทพนี้ออกไปแล้ว หลายคนคืนความมั่นใจกลับมา และกล้าที่จะอยู่ต่อที่ชายขอบแท่นบูชายัญรอรับส่วนแบ่ง 1% ของแดนล่มสลายแห่งทวยเทพ
ถ้าไม่มีอุบัติเหตุอะไร
เป็นไปไม่ได้ที่จักรพรรดินีราตรีจะกลับมาได้
นางตายแล้ว
ในฐานะผู้เลื่อนเป็นนักสู้ระดับเทพใหม่ ภายใต้การรุมล้อมของจ้าวภูผา ราชันย์ไร้พ่าย ราชันย์ไร้ใจนักสู้ระดับเทพสามารถสู้ได้ก็นับว่าเป็นปาฏิหาริย์แล้ว นั่นเป็นฝันหวานของเด็กสามขวบชัดๆ
ศัตรูแข็งแกร่งถูกกำหนดชะตาแล้วว่าต้องตาย ต่อให้แข็งแกร่ง มีอะไรต้องกลัว?
“โฮกกก โฮกกกก!” ข่งหลงคำรามขึ้นท้องฟ้าหวังว่าจะฟื้นฟูพลังบ้างเล็กน้อยเพื่อไม่ให้เจ้าเด็กเผ่าปีศาจที่อยู่ด้านตรงข้ามดูถูกเหยียดหยามเขาต่อไป
“ไม่ต้องมองข้า ข้าจะไม่ลงมือกับเจ้า!” บุรุษดื้อด้านหันหลังหนีไม่มองข่งหลงอีก
“???” ข่งหลงงงไม่เข้าใจเจ้าเด็กนี่ต้องการทะเลาะด้วยไม่ใช่หรือ
เกิดอะไรขึ้น?
เจ้าเด็กเผ่าปีศาจนี่ยังจะมองเขาหาอะไรอีก
จักรพรรดินีราตรีไปแล้ว เจ้าเด็กปีศาจนี่เห็นสถานการณ์กลับมาเป็นฝ่ายเผ่ามังกรฟ้าได้เปรียบ เขาจึงละทิ้งความเย่อหยิ่งหรือ?
มังกรสองหัวกู่อั๋งและราชินีว่านกูซูก็มีสีหน้าทึ่งประหลาดใจเช่นกัน ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่ให้เจ้าเด็กปีศาจนี่โอนอ่อนผ่อนตาม เป็นไปได้หรือว่าเขากลัวปีศาจเฒ่าจากตำหนักกลางศักดิ์สิทธิ์? ดังนั้นจึงไม่กล้าสร้างปัญหาอย่างนั้นหรือ? ถ้าเป็นอย่างนี้ก็นับว่าดีมาก! หากไม่มีเจ้าเด็กนี่ขวางกลาง หลังจากผ่านไปสามวัน เผ่ามังกรฟ้าจะได้รับส่วนแบ่งจากแดนล่มสลายแห่งทวยเทพถึง 5%
บุรุษหนุ่มผู้ดื้อด้านไม่หันหน้ามามอง
ดูเหมือนว่าอสรพิษเก้าหัวแห่งเผ่าเก้าหัวดูเหมือนค่อนข้างใจดีเป็นพิเศษ จึงเตือนเขา “เขาไม่ทะเลาะกับเจ้า เพราะว่าเจ้าตายแล้ว!”
“อะไรนะ?” ข่งหลงสับสน เขาน่ะหรือตายแล้ว? เขายังมีชีวิตอยู่!
วินาทีต่อมาหลังจากอสรพิษเก้าหัวพูดว่า เจ้าตายแล้ว
ข่งหลงพบว่าท้องของเขาบวมขึ้นด้วยความเร็วที่ไม่น่าเชื่อ
ในที่สุดผิวมังกรก็ไม่สามารถทนต่อการขยายตัวอย่างบ้าคลั่งได้ มันระเบิดอย่างรุนแรง เศษเนื้อเศษอวัยวะภายในและเลือดกระจายอยู่เต็มท้องฟ้า
ยังไม่จบแค่นี้ ในท้องของข่งหลงยังมีดวงดาวที่น่ากลัวส่องประกายและขยายขนาดอย่างบ้าคลั่ง ในพริบตาก็เติบโตขยายขนาดจากปลายเข็มเล็กจนมีขนาดสิบเมตร ร้อยเมตร หนึ่งกิโลเมตร จนใหญ่เต็มฟ้า เทียบกับหัวและหางสามร้อยเมตร ข่งหลงเหมือนกับมดน้อยที่โดนดวงดาวบดบัง ไม่สามารถแม้แต่จะตะโกนของความช่วยเหลือ กลับถูกบดขยี้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยด้วยความเจ็บปวด
ไม่มีสหายกล้าเข้ามาช่วย
ทุกคนเข้าใจความจริงอย่างหนึ่ง
ข่งหลงตายแล้ว
ไม่มีทางช่วยได้
ทุกคนรวมทั้งมังกรสองหัวผู้แข็งแกร่งที่สุดแห่งเผ่ามังกรฟ้าทะยานหนีออกห่างข่งหลงจนไกลขณะที่ร่างของเขาขยายขนาด
ไม่ทราบว่าดาวยักษ์แดงจะพองตัวได้ขนาดไหน แต่ในที่สุดก็เกิดการระเบิดใหญ่สะท้านฟ้าสะเทือนดิน
ข่งหลงไม่มีทางบินหนีได้
วิญญาณของเขาถูกทำลาย
แม้จะอยู่ในจุดสูงสุดของการระเบิดใหญ่ ศูนย์กลางของแรงระเบิดกลายเป็นหลุมดำเริ่มดูดกลืนสิ่งต่างๆ รวมทั้งวิญญาณที่แตกสลายของข่งหลงเขาไปในมิติแห่งใดไม่ทราบและถูกผนึกอยู่ในนั้นตลอดกลาล
“หนอนน้อยที่น่าสมเพช เจ้ายังเป็นราชาในแดนสวรรค์บนอยู่ดี!” บุรุษหนุ่มเผ่าปีศาจแค่นเสียงเยาะเย้ย “เทพระบุไว้แล้วว่าต้องตาย เจ้ายังต้องการดิ้นรนมีชีวิตอยู่อีกหรือไร้เดียงสาจริงๆ!”
“......” ในหน้าของมังกรสองหัวมีสีหน้าน่าเกลียดอย่างยิ่ง เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าจักรพรรดินีราตรีก่อนออกไปไม่ลืมจะสังหารข่งหลง
ตอนนี้เขาสูญเสียสหายอีกคนหนึ่ง
เทียบกับเผ่าปีศาจทมิฬแล้ว เผ่าเก้าหัวยังดีกว่าเล็กน้อย
วันนี้ซวยอะไรอย่างนี้? สหายของตัวเขาตายได้อย่างไร? เผ่าเก้าหัวมีคนตั้งมากมาย และเผ่าปีศาจทมิฬก็เช่นกันโดยเฉพาะเจ้าเด็กดื้อด้านน่าเกลียด ทำไมถึงไม่มีใครฆ่าเขา? มังกรสองหัวกู่อั๋งโกรธมากยิ่งขึ้น เขามองหาใครสักคนเพื่อระบายความโกรธ
เจ้าเด็กดื้อด้านเผ่าปีศาจจ้องมองเขาเยาะเย้ย สีหน้าเหมือนกับยั่วให้ตบ
เปลี่ยนเป็นเวลาปกติ มังกรสองหัวกู่อั๋งคงลงมือไปแล้ว
อย่างไรก็ตามตอนนี้
เขาต้องอดทน
เพราะฝ่ายตรงข้ามคือเผ่าเก้าหัวห้าคนไม่ได้มีเจตนาที่ดี..
4 ความคิดเห็น:
รูปประกอบโคตรเข้า
เรื่องยากสุดของผู้แปล ผมว่า คงเป็นการหารูปให้เข้ากับชื่อตอนนี่แหละ 5555
1ต่อ3เลยหรอ นางจะไหวไหมเนี่ย
ชอบภาพปลากรอบ
แสดงความคิดเห็น