เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 1313 ไพ่ในมือ หมากบนกระดาน

 

ตอนที่  1313  ไพ่ในมือ หมากบนกระดาน

จะสู้ตัวต่อตัวหรือมาเป็นกลุ่ม?   ตัวเลือกแรกที่จางเว่ยองครักษ์ประตูมังกรและถูว่านจะถูกจำกัดโดยเฉพาะ

เขารอมานานจริงๆ

 

อาวุธวิเศษคู่มือเคียวโลหิตถูกอาหมันชิงไปอย่างน่าขายหน้า  แม้กระทั่งก่อนหน้านี้อู๋เหินใช้กำแพงแก้วและโล่แก้วผลึกป้องกันการโจมตีของเขาอย่างง่ายดาย  เขาคือนักสู้อันดับสองของเผ่ากลืนฟ้า ตอนนี้จิตใจของเขาเริ่มสั่นคลอนไม่หยุดยั้ง   เทพสังหารผู้ยิ่งใหญ่อาละวาดในแดนสวรรค์บนมาแล้ว เขารู้สึกไม่สามารถเก็บความโกรธไว้ได้  และสาบานว่าจะต้องคืนความอัปยศนี้ให้กับนักรบหอทงเทียนเป็นพันๆ เท่า

เย่ว์ไตตันน่ะหรือ?

นั่นคือเป้าหมายที่เขากระตือรือร้นต้องการสังหารมานานแล้ว

หากไม่ใช่เพราะตงฟางถ่ายทอดสำนึกเทพที่ลึกลับเพื่อนำทางเขาก่อนหน้านี้  ตอนนี้เขาคงไม่สามารถอดทนไม่ให้โจมตีได้  เขารอมาจนบัดนี้แล้ว

“ไปลงนรกเสียเถอะ!”  เงื่อนไขสุกงอมแล้ว นักสู้ระดับเทพของแดนสวรรค์บนพากันรายล้อม  บางทีในวินาทีถัดไป เจ้าเด็กนี่อาจตายได้  ตอนนี้เป็นโอกาสดีที่จะล้างแค้นและระบายความคับแค้นใจ ถ้าไม่ทำตอนนี้ จะให้ลงเมื่อไหร่?

ถูว่านชูมือขึ้น และขวานโลหิตอาวุธกึ่งเทพปรากฏในมือของเขา

ขวานยักษ์โลหิตมีรูปลักษณ์เหมือนเหล็กปีศาจ

มีรอยเปื้อนอักขระรูนและมีพลังกระหายเลือดมากกว่า

ไม่ว่าจะเป็นใบมีดกว้าง ด้ามจับ ไม่ว่าจะบิดดูด้านใดล้วนน่ากลัว

อาวุธวิเศษถูกเงื้อขึ้นและฟันไปที่ศีรษะของเย่ว์หยางโดยมิอาจยั้งได้  การฟาดฟันครั้งนี้แฝงไปด้วยความโกรธและพลังเทพที่ถูว่านเก็บงำข่มไว้จนถึงขีดจำกัด ดูเหมือนว่าจะมีพลังสามารถฉีกโลกได้ อย่าว่าแต่เนื้อหนังมนุษย์  แม้จะเป็นภูเขาสูงตระหง่านมองไม่เห็นยอด แต่ภายใต้แรงฟันที่หนักหน่วงนี้ อาจทำให้ภูเขาขาดเป็นสองท่อนได้

“ช้าเหลือเกิน” เย่ว์หยางพูดแค่สองคำ

ร่างเงาตามหลังยังคงอยู่ในที่เดิม

แต่ร่างที่แท้จริงหายไปไม่เห็นร่องรอย

ในขณะที่ถูว่านเข้าใกล้จนเกือบจะถึงแล้ว เย่ว์หยางมาปรากฏตัวที่ด้านหลังของเขา และค่อยๆ กดฝ่ามืออย่างมั่นคง เชื่อได้ว่าความโหดอำมหิตไม่ต่างจากนักฆ่า

ดูเหมือนว่าเย่ว์หยางจะทำให้ถูว่านแปลกใจ จางเว่ยแห่งตำหนักกลางศักดิ์สิทธิ์รออยู่ก่อนแล้ว

หมัดทองสามารถทะลวงมิติเวลาได้อย่างเหลือเชื่อ เทพกับขวานโลหิตของถูว่านก็ยังสู้ไม่ได้ ฝ่ายหนึ่งเร็วราวกับสายฟ้า อีกหนึ่งช้าราวกับเต่าคลาน ไม่มีทางเทียบกันได้อย่างสิ้นเชิง เมื่อหมัดสีทองถูกปล่อยออกไปเพียงระยะครึ่งทาง มันกระพริบและกลายเป็นดาวทองนับสิบล้านดวง ทุกหมัดแกร่งกร้าว ตราบใดที่เย่ว์หยางถูกหมัดใดหมัดหนึ่งเขาจะไม่เพียงแต่ได้รับบาดเจ็บ แต่จะถูกสังหารด้วยขวานโลหิตของถูว่าน  ประกายหมัดทั้งหมดก่อตัวเป็นแสงสีทองครอบคลุมทั้งท้องฟ้าและดวงอาทิตย์

“นี่ก็โง่เกินไป”  ภาพเงาตามหลังถูกชกไปหนึ่งหมัด

แต่เสียงที่เขาทิ้งไว้ด้านหลังก่อนจะหายไป ชัดเจนผ่านเข้าหูของทุกคน

เสียงแบบนี้เป็นเสียงที่ประกอบไปด้วยเจตจำนงราชันย์ ไม่หวั่นไหว แม้จะถูกหมัดมวยสลาย แต่ก็ยังทะลวงผ่านไปในใจของตน

เย่ว์หยางปรากฏตัวเป็นครั้งที่สอง

ยักษ์ขนาดใหญ่แข็งแกร่งร่างสูงยี่สิบกว่าเมตรปรากฏอยู่เบื้องหลังจ้าวภูผา

จ้าวภูผามีความยืดหยุ่นเหมือนกับอสูรทะเล  ขณะที่เย่ว์หยางหายตัว  ในเวลาไม่ถึงเสี้ยววินาทีเขาเทเลพอร์ตร่างยักษ์และใช้หมัดโจมตีเย่ว์หยาง

แม้ว่าจะมีขนาดใหญ่ แต่หมัดของจ้าวภูผายังเร็วกว่าหมัดของจางเว่ยที่รวดเร็วปานสายฟ้า หนาแน่นดังเม็ดฝน  เย่ว์หยางไม่เคยคิดมาก่อนว่าร่างใหญ่ๆ อย่างจ้าวภูผาสามารถเคลื่อนไหวได้ด้วยความเร็วที่น่าทึ่งขนาดนี้  การกระโดดขึ้นไปก็พบอันตรายรออยู่แล้ว จากนั้นทิ้งตัวลงลงมาก็อยู่ในแนวโจมตีของหมัดของจ้าวภูผา หากช้าไปเพียงครึ่งวินาทีเกรงว่าคงถูกจ้าวภูผาต่อยกลายเป็นเลือดเนื้อเลอะเลือน

“ช้าเกินไป!”  จ้าวภูผาย้อนคำพูดเย่ว์หยาง

หมัดของเขายังไม่ถูกรั้งกลับ

ร่างของเขาเอนหลังด้วยความยืดหยุ่นเหมือนกับงู

ขาขวาของเขาพุ่งเร็วกว่าอุกกาบาตหลายเท่าและเกิดภาพมิติแตกตามหลังเป็นทางและขยายออกไปด้วยเร็วในพลังเตะของเขา

พลังเตะที่รุนแรงและรวดเร็วทำให้เย่ว์หยางมือไม้ปั่นป่วน  แม้ว่าเท้านั้นจะดูใหญ่โตและไม่มีใครทนได้  แต่เย่ว์หยางมีความรู้สึกว่าถ้าเขาปล่อยให้ลูกเตะนี้โดนคางศีรษะของเขาอาจกระเด็นเป็นลูกฟุตบอลก็ได้.. ไม่มีใครต้องการเป็นศพไร้ศีรษะ

เย่ว์หยางถอยหลังอย่างรวดเร็วและหลบลูกเตะที่แม่นยำนี้

“โง่เกินไป!” จ้าวภูผาดูเหมือนจะคำนวณไว้แล้วว่าเย่ว์หยางจะต้องหลบเช่นนี้  หรือบางทีภายใต้การโจมตีของเขาเย่ว์หยางไม่มีทางเลือกที่สองอีก พลังหมัดยังโจมตีไปไม่ถึงก็ตามมาด้วยพลังเตะ พลังโจมตีทั้งสองอย่างยังไม่ทันขาดหาย แต่ราชันย์ไร้พ่ายใช้วิธีที่แปลกมาก เขาโน้มตัวไปข้างหน้า มือซ้ายพวกสร้างบอลพลังงานเทพที่สว่างยิ่งกว่าดวงอาทิตย์

เขาผลักดวงทิตย์น้อยที่เขาสร้างขึ้นเบาๆ

ขณะนั้นเอง

บอลพลังงานกระทบร่างเย่ว์หยาง

แม้ว่าบอลพลังงานนี้จะมีขนาดใหญ่มากจนบดบังร่างของเย่ว์หยางอย่างสิ้นเชิง  แต่ด้วยการเคลื่อนไหวของเขาเย่ว์หยางสัมผัสได้ว่าเป้าหมายโจมตีที่แท้จริง และศูนย์กลางพลังยิ่งใหญ่นี้มุ่งหมายที่ใบหน้าของตัวเขา

เย่ว์หยางไม่มีทางหลบเลี่ยงได้แม้แต่น้อย แต่เด็กหนุ่มข้ามโลก ไม่มีทางหนีโดยไม่ยอมสู้อยู่แล้ว

ต่อให้สิ้นหวังหดหู่ เขาก็ไม่ยอมแพ้ใคร

ในท่ามกลางสถานการณ์ที่ไม่มีทางหลบหลีกได้ เย่ว์หยางกลับสั่นสะท้านทั้งตัวอยู่ภายในบอลแสงพลังเทพมองดูน่ากลัว

ในขณะเดียวกันห่างจากด้านหลังเย่ว์หยางสิบเมตร เงาร่างสีทองเลือนรางของมือสังหารเทพถูซื่อจากแดนสวรรค์บนเปล่งแสงวาบหนึ่ง  พลังเทพสีแดงโลหิตนับพันสายปรากฏขึ้นทำลายพื้นที่ด้านหลังของเย่ว์หยาง ท้องฟ้าทลายหายไปกลายเป็นหลุมดำที่ดูดกลืนทุกสิ่ง  ตราบใดที่บอลแสงเทพระเบิด แรงระเบิดจะดันเขาให้จมลงไปในหลุมดำ  ถ้าเขาไม่ตาย เขาจะถูกเนรเทศไปอย่างไม่มีกำหนดเวลา ทั้งไม่รู้พิกัดมิติเวลาที่ถูกต้อง มิทราบว่าต้องใช้เวลาอีกนานเท่าใดกว่าจะกลับมายังหอทงเทียนได้

การเคลื่อนไหวที่แปลกประหลาดของเย่ว์หยางในบอลแสงอย่างหมดหวังกลับทำให้บอลแสงพลังเทพระเบิดขึ้นก่อนเวลา

แรงระเบิดใหญ่ทำให้แผ่นดินสั่นสะเทือน

เย่ว์หยางควรจะถูกอัดกระแทงลงไปในหลุมดำ  แต่โชคดีเขาพุ่งขึ้นไปในอากาศที่ล้อมรอบไปด้วยอันตราย เฉียดขอบหลุมดำไปเล็กน้อย

“จงกินไอ้นี่ซะ”  ถูว่านพร้อมกับขวานกระหายเลือดในมือของเขากระโดดเข้าหาเย่ว์หยางที่กำลังบินถอยห่างออกไป อีกด้านหนึ่ง จางเว่ยรอเขาอยู่นานแล้ว

“คืนให้เจ้า” ร่างของเย่ว์หยางวกเปลี่ยนเส้นทางไม่ได้เจอกับถูว่าน แต่กลับเร่งความเร็วตรงไปหาร่างเงาสีทอง ขณะเดียวกันเขาวาดมือเป็นรูปกางเขน แม้ว่าจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ แต่ความจริงกลับตัดตรงไปหายอดฝีมือเทพอันดับหนึ่งแห่งเผ่ากลืนฟ้าถูซื่อ แต่เขาหายไปจากจุดที่เคยอยู่

มือสังหารเทพถูซื่อเหมือนกับจะหัวเราะเยาะเย้ยเบาๆ  ทันใดนั้นพลังเทพสีแดงโลหิตปรากฏขึ้นอีกครั้ง

รังสีแดงนับพันสาย

เข้าปะทะต่อหน้าโดยตรง

ความคิดของทั้งสองฝ่ายเหมือนกัน ทั้งคู่อัดกระแทกพลังอย่างรุนแรงที่สุด มิติในท้องฟ้าและโลกแตกกระจาย

มือสังหารเทพที่ลึกลับและตัวตนไม่ชัดเจนเปล่งเสียงโหยหวนกราดเกรี้ยวราวกับสัตว์ร้ายที่ได้รับบาดเจ็บ  จากนั้นหายไปอย่างไร้ร่องรอย โดยไม่มีใครสามารถหาร่องรอยที่แท้จริงของเขาได้อีกเลย

มีเพียงหยดเลือดเทพสีทองค่อยๆ หยดมาจากท้องฟ้าที่แตกร่วงลงบนพื้นแท่นบูชายัญ

หยดลงข้างหน้าเย่ว์หยาง

ขณะนั้นเอง....

ร่างของเย่ว์หยางถูกฟันด้วยมีดที่มองไม่เห็น  มีรอยแผลสีแดงเป็นจำนวนมากบนผิวหนังเลือดซึมเข้าไปในเสื้อผ้าของเขาราวกับน้ำพุ อาการบาดเจ็บเพราะถูกนักสู้ระดับเทพหลายคนโจมตีพร้อมกัน ในที่สุดเขาก็ได้รับบาดเจ็บ!  มังกรสองหัวที่กำลังดูการต่อสู้และคนอื่นๆ อดรู้สึกโล่งใจไม่ได้  ถ้าในกรณีนี้ทุกคนไม่ได้รับบาดเจ็บ อย่างนั้นทุกคนอาจต้องฆ่าตัวตาย  และยังจะแบ่งปันสมบัติของแดนล่มสลายแห่งทวยเทพได้อีกหรือ?    นั่นเป็นเพียงความฝันที่เป็นไปไม่ได้!

โชคดีที่เย่ว์ไตตันนี้แม้จะแข็งแกร่ง  แต่เขาก็ได้รับบาดเจ็บเช่นกัน!

ภายใต้การรุมล้อมโจมตีของนักสู้ระดับเทพหลายคน

เขาไม่ได้พ่ายแพ้ก็จริง  แต่ก็เห็นได้ว่าเขาเสียเปรียบ

ยังคงมีหวังกับสมบัติแดนล่มสลายแห่งทวยเทพ  ตงฟางกุนซือวางแผนรบอันดับหนึ่งที่คอยควบคุมสังเกตการณ์มาเป็นพันปีแล้ว น่าจะชนะ... แม้แต่อัจฉริยะอย่างเย่ว์ไตตันก็ไม่สามารถเอาชนะตงฟางได้ เพราะแผนการของบุรุษผู้นี้ลึกล้ำเกินไป  และสถานการณ์ทั่วไปไม่สามารถใช้กำลังพลิกฟื้นได้

“ไม่ถูกต้อง!”  ตงฟางไม่ได้อยู่ในสภาพสู้รบเอง เขาเอ่ยปากปฏิเสธทันที  “คุณชายสามตระกูลเย่ว์ไม่สมควรได้รับบาดเจ็บ  การรุมล้อมโจมตีอย่างรุนแรงนี้สร้างอาการบาดเจ็บหลายสิบบาดแผลให้เย่ว์ไตตันก็ยังไม่เพียงพอ  การอนุมานเช่นนี้จะนำไปสู่สถานการณ์ที่สิ้นหวังโดยปริยาย การปะทะต่อสู้ศัตรูอย่างหนักนี้เห็นได้ว่าเป็นการจงใจ เขาเห็นว่าเย่ว์ไตตันกำลังใช้เลือดเพื่อนำทิศทาง  คุณชายสามตระกูลเย่ว์ผู้ฉลาดกำลังนำทางอสูรเทพฮุยไท่หลางของเขาหรือไม่? เป็นการเตือนมันให้ซ่อนตัวให้ลึกที่สุดหรือเปล่า?

“ฮุยไท่หลางไม่อยู่ที่นี่หรือ?”  สายตาเย่ว์หยางมองดูรอบๆ ด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย แต่ไม่เห็นอะไร

แม้ว่าตงฟางจะใช้ทักษะแฝงเร้นหมากรุกขับไล่มันไปอยู่ในที่อื่นใดในหอทงเทียน แต่มันก็น่าจะมาถึงแล้ว  ยิ่งไปกว่านั้นด้วยการนำทางจากโลหิตของเขาเอง มันน่าจะวิ่งมาอยู่ข้างเขาแล้ว ทำไมถึงไม่มีการตอบสนอง?

เป็นไปได้ไหมว่ามันถูกตงฟางขัดขวางด้วยวิธีการบางอย่าง?

แต่สิ่งที่ตงฟางพูดไม่เหมือนกับว่าเป็นตัวเขา

นั่นเป็นสิ่งที่เทียนอี้ทำหรือไม่?

สายตาของเย่ว์หยางค่อยๆ เบือนไปทางรูปปั้นเทพธิดาที่ชำรุดและค่อยๆ ขมวดคิ้ว

ความผันผวนของพลังที่สัมผัสได้จากรูปปั้นเทพธิดาที่ไม่สมบูรณ์ในตอนนี้ได้หายไปทั้งหมด แล้วสิ่งนี้เป็นไปไม่ได้ที่จะทำเช่นนั้น แม้จะรวมพลังของตงฟางและเทียนอี้  แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะทำลายรูปปั้นเทพธิดาชำรุดนี้ซึ่งมีมาตั้งแต่หลายพันปีก่อน  พลังโบราณของแท่นบูชายัญเป็นพลังเทพเฉพาะตัวที่สามารถต้านทานและการแทรกแซงได้หรือไม่?

“เยี่ยม ข้าคาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะค้นพบจุดที่น่าสงสัยได้ในไม่ช้าเลย  สมแล้วที่เป็นเย่ว์ไตตันอัจฉริยะอันดับหนึ่งของหอทงเทียน  ข้าคิดว่าการสะท้อนหมากรุกกระดานนี้สามารถพลิกมิติและเวลา  ข้าอุตส่าห์ซ่อนเอาไว้ไม่ให้ใครรู้ คิดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะค้นพบได้เร็วขนาดนี้  เย่ว์ไตตัน น่าสนใจ น่าสนใจมากเจ้าใช้อะไรในการพลิกฟื้นสถานการณ์กลับมา?  ในสนามรบกระดานหมากรุกสวรรค์ ห่างไกลจากหอทงเทียน ห่างจากบันไดสวรรค์  ในสิ่งที่สมบูรณ์อย่างนี้ข้าได้ควบแน่นพลังเทพของข้าใช้ภูมิปัญญาสร้างสนามรบ  ในสนามรบที่ไม่เอื้ออำนวยซึ่งเกิดพลังยิ่งใหญ่ของกฎสวรรค์ของข้า  เจ้าใช้ความเชี่ยวชาญของเจ้าเพื่อแก้ไขสถานการณ์ที่สิ้นหวังได้อย่างไร?  ไม่มีความช่วยเหลือจากด้านนอก ไม่มีอสูรศึก ไม่มีอาวุธสมบัติวิเศษ ไม่มีอะไร มีแต่เจ้าสู้อยู่เพียงผู้เดียว....”  คำพูดของตงฟางยังไม่เสร็จสิ้น  โลกทั้งใบก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว

ไม่ใช่แท่นบูชายัญของบันไดสวรรค์ชั้นห้า หุบเขาแม่น้ำขาวอีกต่อไป

ที่นี่

เป็นการสลับดินแดนฉับพลัน

เป็นสถานที่ซึ่งเย่ว์หยางไม่รู้จักด้วยซ้ำ

เหมือนกับโลกในพื้นที่คัมภีร์อัญเชิญ  มีความเด่นสง่า นอกจากนี้ยังสร้างขึ้นโดยพลังเทพและควบคุมโดยเจตจำนงของตงฟาง แต่เย่ว์หยางแน่ใจเต็มร้อยว่า นี่ไม่ใช่โลกคัมภีร์  แต่ทางตงฟางได้สร้างอาณาจักรนเทพหมื่นปีด้วยพลังเทพของเขา

หากนี่คือโลกคัมภีร์อัญเชิญของตงฟางนั่นเป็นเรื่องดีสำหรับเย่ว์หยาง

เพราะเขามีคัมภีร์เทพที่ไม่มีพลังคัมภีร์อื่นสามารถข่มได้

แม้แต่คัมภีร์เทพดั้งเดิมที่เติบโตมาพร้อมกับเขา

ไม่มีคัมภีร์เทพใดที่ถูกข่มได้

อย่างไรก็ตาม

ในพื้นที่พิเศษที่ถูกสร้างขึ้นมาเป็นเวลาหลายพันปีด้วยพลังเทพของตงฟางทั้งหมด มีพลังปณิธานของเขาซึมซาบอย่างสมบูรณ์แบบและทุกสิ่งสะท้อนให้เห็นถึงภูมิปัญญาของตงฟาง  สิ่งนี้เทียบเท่ากับพื้นที่พิเศษแบบปิด

ไม่เพียงแต่เย่ว์หยางเท่านั้น  แต่ทุกคนไม่สามารถใช้คัมภีร์อัญเชิญ และสัตว์อสูรได้ และไม่สามารถเปิดเผยข้อมูลภายนอกได้

“ปรากฏว่านี่คือโลกแห่งกระดานหมากรุกที่แท้จริงที่สร้างขึ้นด้วยทักษะแฝงเร้นหมากรุกรือ? เยี่ยมจริงๆ !  ข้ารู้แล้ว เจ้าที่ดูเหมือนคนธรรมดา ทำไมเจ้าถึงเป็นบุคคลอันดับหนึ่งของตำหนักกลางศักดิ์สิทธิ์รองจากเจ้าตำหนักสูงสุดเทียนอี้  เหตุใดเจ้าจึงมีคุณสมบัติที่จะชนะหอทงเทียน  ปรากฏว่านี่เป็นการแสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของเจ้าอย่างแท้จริง!”  ตงฟางกำลังจะขยับมือและเท้าเมื่อพลิกไพ่  ตงฟางรู้สึกว่าไพ่ในมือนั้นไกลเกินกว่าคาดการณ์โดยสิ้นเชิง เขาไม่สามารถเอื้อมถึงได้

เย่ว์หยางรอให้ตงฟางลงมือ

รอไพ่ของเขา

อย่างไรก็ตาม ไพ่ที่ลึกซึ้งนี้ไม่ใช่สิ่งที่เขายอมรับ